Ο μετεκλογικός προβληματισμός με το δικό μας μάτι.
Κάποιοι απορούν ή προβληματίζονται ή χαίρονται, ή βρίζουν για τα αποτελέσματα. Όλα εξαρτώνται από τη σκοπιά που βλέπεις τα πράγματα.
Αχ, αυτή η "σκοπιά"! Όταν αυτή υπάρχει όλα τα άλλα χάνονται.
Σταχυολογούμε φαινόμενα, μια και έχουμε μάθει να μιλάμε, στηριγμένοι στην πραγματικότητα.
Στη δική μας ανάλυση, για τις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε, αλλά όχι πολύ. Και το "όχι πολύ" δεν βρίσκεται στο ποσοστό του. Τα φερέφωνα της τρόικας κινδυνολογούσαν, προεκλογικά, για το πόσες καταστροφές θα επέλθουν, αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος και ακόμα χειρότερα αν έχει διαφορά 4 μονάδων. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε διαφορά 3,8%, άρα, με τα κριτήρια των καθεστωτικών, ήρθε, τόσο η "καταστροφή" της Ελλάδας, όσο και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΝΔ στην τωρινή διακυβέρνηση της συνέχισε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ, μετά τη διακυβέρνηση του έλαβε το καταθλιπτικό για το ίδιο 14%, ενώ η ΝΔ έλαβε 22,5%, με την ίδια πολιτική.
Αυτό το γεγονός δεν προσέλκυσε και τόσο πολύ το ενδιαφέρον "αναλυτών" και "ερμηνευτών" του αποτελέσματος. Σωστά, λοιπόν, χαίρεται και η ΝΔ για αυτό το αποτέλεσμα. Σωστά, επίσης, προκάλεσε ανησυχία σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία, με σωρεία άρθρων, επισημαίνουν τον κίνδυνο.
Είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ και όλους τους άλλους, το θέμα προσεγγίζεται πολιτικά ή διαχειριστικά. Κανείς δεν δίνει σημασία σε κάτι άλλο, που θα το προσδιορίσουμε με ένα μόνο παράδειγμα:
Συμπολίτης εξαιρετικού ήθους και καλών λοιπών προσόντων είναι τοποθετημένος στον κόσμο που περιφέρεται γύρω από τη ΝΔ. Η κομματική του τοποθέτηση δεν του αποδίδει προσωπικά οφέλη, ώστε να βγάλουμε ανήθικα συμπεράσματα. Είναι τίμια η στάση του.
Κάποιοι φίλοι του έθεσαν το θέμα της πολιτικής στάσης του και έλαβαν την απάντηση:
"Θα τρίζουν τα κόκκαλα του πατέρα μου, αν αλλάξω κόμμα".
Εμείς, τώρα, τι πρέπει να πούμε; Τα είπε όλα.
Αυτό δεν είναι πολιτικό. Είναι θέμα ψυχολογίας και θρησκευτικής πίστης.
Και δεν είναι ο μόνος. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που είναι τοποθετημένοι, πολιτικά, ενάντια στα συμφέροντα τους. Τους παίρνουν την περιουσία και στηρίζουν αυτούς που τους την παίρνουν.
Υπάρχουν κι αυτοί, που δεν έχουν προσωπικό οικονομικό πρόβλημα και εμμένουν στη στήριξη ενός καθεστώτος που καταστρέφει την πλειοψηφία των συνανθρώπων τους. Εδώ, κάποιοι είναι αδιάφοροι για όσα παθαίνει ο συνάνθρωπος. Όλοι έχουν μια δικαιολογία, αλλά σίγουρα, δεν έχουν "συμπάθεια" προς τον συνάνθρωπο. Δεν συμπάσχουν.
Αυτό είναι θέμα ηθικής.
Παρακολουθήσαμε πολλές αντιπαραθέσεις, σχετικές με το αποτέλεσμα, οι οποίες κατέληγαν σε ύβρεις και μειωτικούς χαρακτηρισμούς, εκατέροθεν.
Πάθος για μια πίστη σε πρόσωπα και κόμματα ενάντια σε φίλους και γνωστούς. (Προσωπικά, έχω χάσει φίλους, που προτίμησαν την πολιτική τοποθέτηση από τη φιλία).
Αυτό είναι θέμα Παιδείας.
Και πάει λέγοντας.
Είδαμε φανατικούς οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές καθεστωτικούς και η απάντηση τους ήταν:
"ψηφίζαμε για δήμαρχο και όχι για κόμμα"
Κάποιοι έχουν Πίστη σε ένα κόμμα, αλλά και σε πρόσωπα και, ανάλογα, με τη στιγμή και κάποιο απροσδιόριστο δικός τους συλλογισμό, επιλέγουν, κάθε φορά, τι έρχεται πρώτο και τι δεύτερο.
Αυτό είναι θέμα Παιδείας.
Η Χ.Α. που εμφανίζεται "αντιμνημονιακή" και "αντισυστημική" δεν είχε υποψήφιο στους περισσότερους δήμους και τα μέλη της ψήφισαν κάτι που έμοιαζε ιδεολογικά με το κόμμα τους, δηλ. ΝΔ.
Οι διαμαρτυρόμενοι του ΣΥΡΙΖΑ εντοπίζουν το πρόβλημα και τη λύση του στο "να μεταφέρουμε το πολιτικό παιχνίδι από το πεδίο της επικοινωνίας και των θεσμών σε αυτό του δρόμου και των κινημάτων...οι συνειδήσεις αλλάζουν στον δρόμο μέσα από την εν σώματι πολιτική συμμετοχή και όχι από τις καλές εμφανίσεις στα τηλεοπτικά πάνελ".
Πίσω από τα όποια στοιχεία ορθότητας αυτής της προσέγγισης, κρύβεται η αριστερή φιλοσοφία. Γι΄αυτούς, η "αλλαγή συνείδησης" είναι η "αριστερή συνείδηση". Κι αν προβάλλουμε ένσταση σε αυτό θα πέσουν οι ασκοί του αιόλου πάνω μας, μια και η αριστερά είναι, για κάποιους, υπέρτατη πίστη. Όπως και όλες οι άλλες τοποθετήσεις είναι Πίστη, εντελώς θεολογική και πέρα από λογικά επιχειρήματα. Οι παραλήπτες των ενστάσων μας, θα μας τρίξουν τα δόντια, από θυμό, όπως τρίζουν τα κόκκαλα του πατέρα.
Όλα είναι θέμα Παιδείας, ηθικής, αξιών, ψυχολογίας, πίστης, αλλά σπάνια έως ποτέ πολιτικής(με τη στενή έννοια του όρου, μια και όλα είναι πολιτική - υπόθεση πολιτών).
Κι όσο αυτό δεν το βλέπουμε, όσο αυτό δεν αναστρέφεται και δεν αντιμετωπίζεται, θα παραμένουμε έρμαια των σημερινών "Μεγάλων Δυνάμεων", που είναι, όπως πάντα, οικονομικές και όχι κρατικές οντότητες.
ΥΓ:
"Ίσως το σύστημα είναι όμορφο, συμμετρικό, ευχάριστο, αλλά πάντα σύστημα μένει, δηλαδή θα αφίνει και κάποιο έξω, θάχει και τα στραβά του...".
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Κάποιοι απορούν ή προβληματίζονται ή χαίρονται, ή βρίζουν για τα αποτελέσματα. Όλα εξαρτώνται από τη σκοπιά που βλέπεις τα πράγματα.
Αχ, αυτή η "σκοπιά"! Όταν αυτή υπάρχει όλα τα άλλα χάνονται.
Σταχυολογούμε φαινόμενα, μια και έχουμε μάθει να μιλάμε, στηριγμένοι στην πραγματικότητα.
Στη δική μας ανάλυση, για τις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε, αλλά όχι πολύ. Και το "όχι πολύ" δεν βρίσκεται στο ποσοστό του. Τα φερέφωνα της τρόικας κινδυνολογούσαν, προεκλογικά, για το πόσες καταστροφές θα επέλθουν, αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος και ακόμα χειρότερα αν έχει διαφορά 4 μονάδων. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε διαφορά 3,8%, άρα, με τα κριτήρια των καθεστωτικών, ήρθε, τόσο η "καταστροφή" της Ελλάδας, όσο και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΝΔ στην τωρινή διακυβέρνηση της συνέχισε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ, μετά τη διακυβέρνηση του έλαβε το καταθλιπτικό για το ίδιο 14%, ενώ η ΝΔ έλαβε 22,5%, με την ίδια πολιτική.
Αυτό το γεγονός δεν προσέλκυσε και τόσο πολύ το ενδιαφέρον "αναλυτών" και "ερμηνευτών" του αποτελέσματος. Σωστά, λοιπόν, χαίρεται και η ΝΔ για αυτό το αποτέλεσμα. Σωστά, επίσης, προκάλεσε ανησυχία σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία, με σωρεία άρθρων, επισημαίνουν τον κίνδυνο.
Είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ και όλους τους άλλους, το θέμα προσεγγίζεται πολιτικά ή διαχειριστικά. Κανείς δεν δίνει σημασία σε κάτι άλλο, που θα το προσδιορίσουμε με ένα μόνο παράδειγμα:
Συμπολίτης εξαιρετικού ήθους και καλών λοιπών προσόντων είναι τοποθετημένος στον κόσμο που περιφέρεται γύρω από τη ΝΔ. Η κομματική του τοποθέτηση δεν του αποδίδει προσωπικά οφέλη, ώστε να βγάλουμε ανήθικα συμπεράσματα. Είναι τίμια η στάση του.
Κάποιοι φίλοι του έθεσαν το θέμα της πολιτικής στάσης του και έλαβαν την απάντηση:
"Θα τρίζουν τα κόκκαλα του πατέρα μου, αν αλλάξω κόμμα".
Εμείς, τώρα, τι πρέπει να πούμε; Τα είπε όλα.
Αυτό δεν είναι πολιτικό. Είναι θέμα ψυχολογίας και θρησκευτικής πίστης.
Και δεν είναι ο μόνος. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που είναι τοποθετημένοι, πολιτικά, ενάντια στα συμφέροντα τους. Τους παίρνουν την περιουσία και στηρίζουν αυτούς που τους την παίρνουν.
Υπάρχουν κι αυτοί, που δεν έχουν προσωπικό οικονομικό πρόβλημα και εμμένουν στη στήριξη ενός καθεστώτος που καταστρέφει την πλειοψηφία των συνανθρώπων τους. Εδώ, κάποιοι είναι αδιάφοροι για όσα παθαίνει ο συνάνθρωπος. Όλοι έχουν μια δικαιολογία, αλλά σίγουρα, δεν έχουν "συμπάθεια" προς τον συνάνθρωπο. Δεν συμπάσχουν.
Αυτό είναι θέμα ηθικής.
Παρακολουθήσαμε πολλές αντιπαραθέσεις, σχετικές με το αποτέλεσμα, οι οποίες κατέληγαν σε ύβρεις και μειωτικούς χαρακτηρισμούς, εκατέροθεν.
Πάθος για μια πίστη σε πρόσωπα και κόμματα ενάντια σε φίλους και γνωστούς. (Προσωπικά, έχω χάσει φίλους, που προτίμησαν την πολιτική τοποθέτηση από τη φιλία).
Αυτό είναι θέμα Παιδείας.
Και πάει λέγοντας.
Είδαμε φανατικούς οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές καθεστωτικούς και η απάντηση τους ήταν:
"ψηφίζαμε για δήμαρχο και όχι για κόμμα"
Κάποιοι έχουν Πίστη σε ένα κόμμα, αλλά και σε πρόσωπα και, ανάλογα, με τη στιγμή και κάποιο απροσδιόριστο δικός τους συλλογισμό, επιλέγουν, κάθε φορά, τι έρχεται πρώτο και τι δεύτερο.
Αυτό είναι θέμα Παιδείας.
Η Χ.Α. που εμφανίζεται "αντιμνημονιακή" και "αντισυστημική" δεν είχε υποψήφιο στους περισσότερους δήμους και τα μέλη της ψήφισαν κάτι που έμοιαζε ιδεολογικά με το κόμμα τους, δηλ. ΝΔ.
Οι διαμαρτυρόμενοι του ΣΥΡΙΖΑ εντοπίζουν το πρόβλημα και τη λύση του στο "να μεταφέρουμε το πολιτικό παιχνίδι από το πεδίο της επικοινωνίας και των θεσμών σε αυτό του δρόμου και των κινημάτων...οι συνειδήσεις αλλάζουν στον δρόμο μέσα από την εν σώματι πολιτική συμμετοχή και όχι από τις καλές εμφανίσεις στα τηλεοπτικά πάνελ".
Πίσω από τα όποια στοιχεία ορθότητας αυτής της προσέγγισης, κρύβεται η αριστερή φιλοσοφία. Γι΄αυτούς, η "αλλαγή συνείδησης" είναι η "αριστερή συνείδηση". Κι αν προβάλλουμε ένσταση σε αυτό θα πέσουν οι ασκοί του αιόλου πάνω μας, μια και η αριστερά είναι, για κάποιους, υπέρτατη πίστη. Όπως και όλες οι άλλες τοποθετήσεις είναι Πίστη, εντελώς θεολογική και πέρα από λογικά επιχειρήματα. Οι παραλήπτες των ενστάσων μας, θα μας τρίξουν τα δόντια, από θυμό, όπως τρίζουν τα κόκκαλα του πατέρα.
Όλα είναι θέμα Παιδείας, ηθικής, αξιών, ψυχολογίας, πίστης, αλλά σπάνια έως ποτέ πολιτικής(με τη στενή έννοια του όρου, μια και όλα είναι πολιτική - υπόθεση πολιτών).
Κι όσο αυτό δεν το βλέπουμε, όσο αυτό δεν αναστρέφεται και δεν αντιμετωπίζεται, θα παραμένουμε έρμαια των σημερινών "Μεγάλων Δυνάμεων", που είναι, όπως πάντα, οικονομικές και όχι κρατικές οντότητες.
ΥΓ:
"Ίσως το σύστημα είναι όμορφο, συμμετρικό, ευχάριστο, αλλά πάντα σύστημα μένει, δηλαδή θα αφίνει και κάποιο έξω, θάχει και τα στραβά του...".
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου