Ιδρυτική Διακήρυξη ΦΙ.Κ.Ο

Enas Spyrogiannhs shared Δήμος Ληξουρίου Παλικής's status.
11 hours ago

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 18ης Μαίου 2014
Ιδρυτική Διακήρυξη
ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΦΙ.Κ.Ο
ΦΙλοι Κεφαλληνιακής Ομόνοιας

H Καλλικρατική συνένωση των Δήμων της Κεφαλονιάς, επέφερε πλήρη αποδιοργάνωση και ευτελισμό των κοινωνικών και οικονομικών δομών του νησιού και δημιούργησε αντιπαλότητα και διχόνοια μεταξύ των ιδιαίτερων διαμερισμάτων του
Οι τελευταίες εξελίξεις, μετά τους σεισμούς, απέδειξαν πανηγυρικά την αδιαφορία και απαξία, που τριάμισι χρόνια τώρα δείχνουν η Δημοτική Αρχή και όλες οι Παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου για την περιοχή μας.
Η λαϊκή βούληση για επανασύσταση της Ληξουριώτικης Αυτοδιοίκησης, για την ορθή ανάπτυξη της περιοχής μας μετά την καταστροφή της από τον Εγκέλαδο, όπως πανηγυρικά εκφράστηκε με το μεγαλειώδες Ψήφισμα της 21/2/2014, αντιμετωπίστηκε είτε με εχθρότητα είτε με υποκριτική και ιδιοτελή «σύμπλευση».
Οι συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου στο Ληξούρι, οργανώθηκαν και εξελίχθηκαν ως μία παράσταση εμπαιγμού και εξαπάτησης των σεισμοπλήκτων.
Γι αυτούς τους λόγους , η βασική ομάδα, που οργάνωσε το Ψήφισμα της 21/2/2014 και οι πρώτοι συμπαραστάτες της, διαπιστώνοντας ότι το Ληξούρι και όλη η περιοχή της ιστορικής Πάλης, καθώς και κάθε Κεφαλονίτικη Δημοτική Ενότητα, τίποτε δεν έχουν να περιμένουν από τις παρατάξεις που μετέχουν στο Καλλικρατικό εξάμβλωμα, παρά μόνο την τέλεια παρακμή και υποβιβασμό του επιπέδου ζωής τους, αποφασίσαμε να κατέλθουμε στις Δημοτικές εκλογές της 18ης Μαΐου 2014, σε ακομμάτιστο, και αδέσμευτο συνδυασμό με το όνομα «ΦΙΛΟΙ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΚΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ* (ΦΙ.Κ.Ο.)». *Στο Ληξούρι τον 19ο αιώνα ιδρύθηκε το <<Αναγνωστήριον Η ΟΜΟΝΟΙΑ>>, έπαλξη ριζοσπαστικού αγώνα.
Ο αγώνας μας πιστεύουμε είναι γνωστός. Είναι ο αγώνας κάθε Δημότη: Στα πέντε δύσκολα χρόνια που έρχονται θα παλέψουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, για την δημιουργία Δήμων στο Ληξούρι, αλλά και στις άλλες, ξεχωριστές ιστορικές περιοχές της Κεφαλονιάς που υπέστησαν την Καλλικρατική ισοπέδωση: Στη Σάμη, στον Πόρο, στο Αργοστόλι. Επανασύσταση δηλαδή της αρχαίας τετράπολης ΠΑΛΗ, ΚΡΑΝΗ, ΠΡΟΝΝΟΙ και ΣΑΜΗ. Της διοικητικής διαίρεσης που για αιώνες βασίστηκε η ανάπτυξη της Κεφαλονιάς.
Καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να επανέλθουν στο Ληξούρι αλλά και στις υπόλοιπες περιοχές της Κεφαλονιάς οι Υπηρεσίες που καταργήθηκαν.
Διεκδικούμε ενίσχυση και ανάπτυξη της περιοχής μας και κάθε περιοχής της Κεφαλονιάς ξεχωριστά, με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες της και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της.
Υπερασπιζόμαστε την πόλη μας, τα χωριά μας, τους ίδιους μας τους εαυτούς από την επιβληθείσα καλλικρατική λαίλαπα, που επέφερε μόνο παρακμή, κοινωνική διάλυση και πλείστες όσες ταλαιπωρίες σε κάθε πολίτη του νησιού μας.
Άμεσο στόχο μας αποτελεί η ανάδειξη όσων περισσότερων συμβούλων μας είναι δυνατόν στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο ώστε να ακουστεί δυνατά η διεκδικητική φωνή της λογικής, της προόδου, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της ανιδιοτελούς πολιτικής και προπαντός της ορθολογικής κατανομής και διοχέτευσης, της παντός είδους οικονομικής ή άλλης βοήθειας, όπου υπάρχουν πραγματικά ανάγκες, και την πλήρη αποκατάσταση των υποδομών που έχουν υποστεί ζημιές σε όλη την Κεφαλονιά.
Πιστοί στην μέχρι τώρα αντίληψη και πορεία μας δεν ορίζουμε ακόμα υποψήφιο Δήμαρχο, αυτός θα προκύψει από ψηφοφορία μεταξύ των συνυποψήφιων του συνδυασμού, και για αυτό καλούμε κάθε Κεφαλονίτη, κάθε Παλέα, κάθε Ληξουριώτη, να συνταχθεί μαζί μας σαν υποψήφιος, και να υπογράψει την παρούσα ιδρυτική διακήρυξη μας. 

Μέχρι την 18/4/2014, θα δοθούν στη δημοσιότητα τα πρώτα 30 ονόματα του συνδυασμού μας.

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ

ΙΩΣΗΦ ΛΟΥΚΕΡΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΗΛΙΑΣ ΠΑΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ (ΑΝΔΡΕΑ)
ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΕΡΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΑΒΑΛΗΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΑΓΛΑΪΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΣΠΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΑΣΣΑΛΑΣ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΗ

“το πάθος για τη λευτεριά..” : η ιστορία ενός συνθήματος

αναδημοσίευση της μαρτυρίας συντρόφου όπως κατατέθηκε ανώνυμα στο indymedia:

***

Το πάθος για την Λευτεριά είναι δυνατότερο απ όλα τα κελιά.. Λίγα λόγια για την ιστορία ενός απ τα πιο όμορφα αναρχικά συνθήματα.Λίγα λόγια,ας πούμε, αφιερωμένα στην μνήμη των συντρόφων που έφυγαν. Λίγα λόγια για να θυμόμαστε ή να μαθαίνουμε. …

Είναι στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄80,το κίνημα ενάντια στις φυλακές υπάρχει αλλά την κινητοποίηση που θα αναφέρω δεν την οργάνωσε καμμία συνέλευση. Ξημερώματα μάθαμε,(ο Γιάννης ο Μπουκετζίδης μας το είπε δηλαδή και αυτός είχε την ιδέα)καιαυθόρμητα αποφασίσαμε να μαζευτούμε έξω απ τις φυλακές Κορυδαλλού, γιατί νωρίς το πρωί θα γινόταν ξαφνική μεταγωγή του Γιάννη Πετρόπουλου. Μαζευτήκαμε λοιπόν καμμιά τριανταριά άτομα όλοι κ όλοι κι αυτοί ξενύχτηδες. Όσοι δηλαδή ήμασταν σε συγεκριμμένα μπαράκια των Εξαρχείων και μας βρήκε στα γρήγορα ο Γιαννάκης.Όταν συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Εξαρχείων και μετρηθήκαμε καταλάβαμε ,εννοείται, το μικρό αριθμητικά μας μέγεθος αλλά αυτό δεν αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα.Ξεκινήσαμε και φτάσαμε με το πρώτο φως στον Κορυδαλλό, πήραμε καφέδες απ το καφενείο στην γωνία πριν τις φυλακές και ανηφορήσαμε τα λίγα μέτρα προς την είσοδο. Όσο πλησιάζαμε είδαμε ότι καμμιά δεκαριά, χωρίς υπερβολές, κλούβες των ΜΑΤ ήταν παρκαρισμένες και κάμποσες διμοιρίες ήταν ήδη παρατεταγμένες εκεί. Υπερβολικά πολλές δυνάμεις για πάρτη μας. Ενώ κάποιοι σκεφτόμασταν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, ο Μπούκης ήρθε κοντά και ενθουσιασμένος μας διάβασε ένα σύνθημα που μόλις είχε εμπνευσθεί και τοχε γράψει πρόχειρα στο πακέτο απ τα τσιγάρα του.. Το πάθος για την Λευτεριά είναι μεγαλύτερο απ όλα τα κελιά.. Ενθουσιασμός στις μάζες αλλά κανα δυό, και γω μαζί, είχαμε επιφύλαξη: Μεγαλύτερο..,δεν βγαίνει ρε γαμώτο, δεν φωνάζεται εύκολα αλλά και δεν καλοστέκει και νοηματικά.. Εκφράσαμε τις αντιρήσεις μας και το διορθώσαμε,με κοινή συμφωνία… ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ… Πω, πω ,μπράβο ρε Γιάννη, πολύ καλο. Ο πρώτος που το φώναξε ήταν ο ίδιος που το εμπνεύστηκε, όταν μετά απο άλλη έμπνευση που είχε,αποφάσισε μόνος του να κάνει καθιστική διαμαρτυρία και τον σηκώσανε οι μπάτσοι στα χέρια και τον βάλανε στην κλούβα.Τότε φωνάχθηκε για πρώτη φορά το νέο σύνθημα. Το φωνάξαμε βέβαια και οι υπόλοιποι καθώς μας πατούσαν και μας σπρώχνανε στο στενό. Το φωνάζαμε με όλη μας την δύναμη ακόμα και όταν βγήκαμε στην λεωφόρο με τις διμοιρίες πίσω μας. Αυτή είναι η μικρή ιστορία του συνθήματος και θεώρησα ότι έπρεπε να την αναφέρω και δημόσια. Έτσι σαν μια συνεισφορά στην μνήμη. Και,ας μου επιτραπεί, σαν ένα κατεβώδιο για τους συντρόφους που έφυγαν αλλά και σαν ένα βαθύ συγκινημένο καλωσόρισμα στους νέους συντρόφους που ήρθαν και συνεχίζουν να έρχονται. 

 Γιατί πάντα και τώρα: ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Το μουλωχτό έγκλημα (Ηρώ Καλλιγά)

                                          

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα έγκλημα αποτελεί ταυτόχρονα δημόσιο θέαμα. Και δημόσιο είναι όχι μόνο όταν συντελείται μπροστά στα μάτια κάποιου, αλλά κι όταν παγιώνεται σαν μια καλοχωνεμένη πραγματικότητα. Κι όταν την αντιμετωπίζουμε έτσι αμέτοχα και παθητικά, τότε μπορούμε να την ονομάσουμε "μουλωχτό δημόσιο έγκλημα".

Είναι που δεν θέλουμε να χαλάσουμε τις ισορροπίες, να διαταράξουμε την ομαλή λειτουργία της καθημερινότητας. Αυτή είναι η συνήθης συνειδησιακή παρηγοριά. Είναι επίσης που δεν θέλουμε να εκτεθούμε, να "φανούμε", για να μην νιώσουμε απειλημένοι δήθεν από το μένος εκείνου που καταγγέλλουμε. Αυτό που ξέρουμε όμως ότι συμβαίνει στην ουσία είναι ότι με τον προβαλλόμενο φόβο της αντίδρασης του εγκληματία, κρύβουμε το φόβο της ρετσινιάς του "ρουφιάνου".
Δεν είναι όμως αυτός ο πραγματικός λόγος που γινόμαστε αυτουργοί κάθε φύσης μουλωχτών δημόσιων εγκλημάτων, Είναι μόνο ένας συγκαλυμμένος συνειδητός λόγος. Φαρμακείο Β.Γ.Κωνσταντάτος -

Η περίπτωση του Κεφαλλονίτη που έδειρε μέχρι θανάτου το σκυλί του μπροστά στα μάτια συντοπιτών του, αποκαλύπτει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τον εγκληματία που υποθάλπει καθένας μέσα του. Δεν είναι μόνο αυτός που δέρνει θανάσιμα ένα εξαρτώμενο από τον ίδιο, και γι'αυτό αδύναμο, πλάσμα. Είναι και όλοι όσοι έμμεσα επιτρέπουν αυτήν τη πράξη να καθορίσει την τάξη πραγμάτων στο παρόν αλλά και στο μέλλον, εκπαιδεύοντας τα παιδιά-θεατές σ' αυτήν την επικίνδυνη απραξία.

Είναι αυτός ο άκρατος ατομικισμός που φτάνει να μολύνει και τα πιο βασικά ένστικτα.

Δεν μιλάμε για την ιδεολογία κάποιου. Δεν χρειάζεται να είσαι φιλόζωος για να αντιδράσεις ακαριαία στην βία.
Είναι αυτό το άθλιο εγωτάκι μας, το θλιβερό εκείνο πλάσμα που κουλουριάζεται στην ασφάλεια του "κάνε ότι δεν είδες". Πρόκειται για τη "μην ανακατεύεσαι" κουλτούρα αυτού του ανθρωπότυπου που "δεν είναι δική του δουλειά" όποια "δουλειά" γίνεται έξω από την κρούστα της δικής του θλιβερής ύπαρξης.

Αυτό το είδος ανθρώπου είναι και το πιο επικίνδυνο γιατί αγνοεί ότι η δειλία δεν είναι αυτοπροστασία από αγάπη προς τον εαυτό, αλλά η αυτοτιμωρία του. Είναι η καταδίκη του στη μη-ύπαρξη, στο τίποτα. Αυτή η αδυναμία του να υπάρχει σαν μια εύρωστη οντότητα είναι που τον κάνει εξίσου, αν όχι περισσότερο, αδύναμο από κάθε κακοποιημένο σκυλί και κατ' επέκταση ευάλωτο σε κάθε λυσσαλέα εξουσιαστική επιβολή.

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός τρέφεται ακριβώς από την δειλή αγάπη για τον μη εαυτό εκείνου που περιορίζεται σε έναν μορφασμό όταν ξυλοκοπούνται παιδιά και ηλικιωμένοι, όταν εκτίθενται οροθετικές, όταν βασανίζονται μετανάστες.

Ηρώ Καλλιγά

Read more: http://www.kefalonitikanea.gr