Δημοσιεύτηκε από: Γεράσιμος Γαβριελάτος
Λένε… Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Έτσι και ο σεισμός στις 26/2/2013 στην Κεφαλονιά και οι μετέπειτα δυνατοί σεισμοί που ακολούθησαν, είχαν και αυτοί τα καλά τους. Πόσο σοκ προκαλεί αυτό σε κάποιους απαισιόδοξους ή σε κάποιους που τρέφονται από το ανθρώπινο δράμα; Πόσο προκλητικό είναι για τους δημόσιους τρομολάγνους;;;
Το καλό είναι ότι οι σεισμοί αυτοί ταρακούνησαν τις ζωές μας, όπως ήσυχα και παστρικά τις είχαμε τακτοποιήσει στη μοιρολατρία, το συμβιβασμό και τον εφησυχασμό της οικονομικής κρίσης «τίποτα δεν αλλάζει… Εγώ θα αλλάξω μωρέ τον κόσμο;».
Εγώ άλλα είδα όμως στο νησί μου, άλλα πράγματα φίλε, μεγάλα... Είδα ένα άλλο πρόσωπο, αυτό το πρόσωπο που πάντα υπήρχε στις περιγραφές του «φιλότιμου» Έλληνα. Είναι αυτός ο Έλληνας που είχε χαθεί κάποια στιγμή μέσα στα καταναλωτικά δάνεια, τα εορτοδάνεια, τα διακοποδάνεια, τα ακριβά αυτοκίνητα και το “bon viveur” και αργότερα μέσα στα spreads, τα cds,τα swaps, το πρωτογενές πλεόνασμα κλπ κλπ..
Ε, αυτός ο Έλληνας που σαν να είχε χαθεί τελικά δεν έφυγε ποτέ, απλά είχε κάπου αποπροσανατολιστεί. Αυτός ο Έλληνας που είναι δίπλα στον άλλο που πονάει, που σταματάει το αυτοκίνητο του όταν δει ατύχημα, αυτός ο Έλληνας που δεν είναι τόσο «Ευρωπαίος» ώστε να αδιαφορεί και να φεύγει εγκαταλείποντας τον άλλο που έχει την ανάγκη να τον συνδράμει… ε, αυτός ο Έλληνας ήταν εδώ στους σεισμούς. Τον είδαμε όλοι αυτό τον Έλληνα.
Πόσο πιο ωραίος ήταν φίλε; Πόσο πιο παλληκάρι, ακούραστος, φωτεινός και δυνατός ε; Πόση αλληλεγγύη και κατανόηση έκρυβε στην καρδιά του, πόση συμπόνια και ανθρωπιά; Πόσο αγέρωχη ήταν η ιδρωμένη του μορφή όταν προσέφερε άμεση βοήθεια στους σεισμόπληκτους; Πώς να το κάνουμε φίλε μου, αυτός ο Έλληνας ήταν πολύ πιο ωραίος από τον άλλον τον σκοτεινό, μίζερο και αηδιαστικό που κάθεται τις νύχτες και κυνηγάει του αδύναμους, τους άλλους, τους διαφορετικούς, για να ξεσπάσει την οργή του.
Αυτός ο Έλληνας, ο ήρωας που ανυστερόβουλα βοήθησε τον διπλανό του και δεν περίμενε μέχρι να επιληφθούν οι ειδικοί στρέφοντας αλλού το βλέμμα και την σκέψη. Αυτός ο Έλληνας ήταν σ’ όλα τα πρόσωπα των εθελοντών που έτρεξαν να βοηθήσουν στο Ληξούρι ή προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στο καράβι που φιλοξένησε τους σεισμόπληκτους. Το ξέρω γιατί το είδα στα πρόσωπα ανθρώπων που έχω την τιμή να είναι φίλοι μου.
Ήταν εκεί μέρες ολόκληρες, μαγειρεύοντας, μοιράζοντας φαγητό, νερό, προσφέροντας βοήθεια και συντονίζοντας μόνοι τους όλα όσα το κράτος με την απίστευτη ισχύ δεν μπόρεσε να οργανώσει. Φαντάσου φίλε μου δύναμη αυτοί οι άνθρωποι, που ήταν εκεί όλη μέρα, στο κέντρο που χτύπησε ο σεισμός, με καθημερινούς δυνατούς μετασεισμούς και πήγαιναν ξανά και ξανά και ξανά… Μου μιλάς μετά φίλε για δύναμη; Μου λες ότι δε μπορούμε; Ότι είμαστε μικροί; Μα φίλε να ποιοι έχουν τη δύναμη, να ποιοι είναι τεράστιοι… Ποιος ανακουφίστηκε από την παρέλαση όλων των υπουργών και των αρχόντων; Ποιανού το πρόβλημα λύθηκε από την άφιξη Σαμαρά; Έλα να σου δείξω εγώ πόσοι άνθρωποι έφαγαν από τα χέρια του Λουκιανού, από τα χέρια της Αθηνάς, από τα χέρια της Ελένης, από τα χέρια των εθελοντών… Και αν αμφιβάλεις φίλε για την ποιότητα αυτού του Έλληνα και βρεις δικαιολογίες ότι έπρεπε αφού ήταν μπροστά στην καταστροφή ή για τους σκοπούς του, έλα να σου δείξω τα δέματα με τα τρόφιμα που μάζεψε η «Αλληλεγγύη στα Δυτικά» και έστειλε και στέλνει στην Κεφαλονιά σε σεισμόπληκτες οικογένειες πολυτέκνων, σε φοιτητές, σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Αλληλεγγύη φίλε μου στην πράξη, αλληλεγγύη από την Αθήνα μέχρι την Κεφαλονιά και ακόμα παραπέρα.
Πες μου φίλε, ωραίος δεν είναι αυτός ο «Έλληνας»; Ωραίος, δυνατός, άκαμπτος, ΗΡΩΪΚΟΣ. Ωραίος αυτός ο ΈΛΛΗΝΑΣ, που πραγματικά τον αγκάλιασαν αυτοί που ήταν σε δύσκολη θέση, πιο ωραίος από τον άλλο τον έλληνα που κυνηγά του αδυνάμους με κεφάλι σαν χρυσό αβγό και που έφυγε με τις κλωτσιές από το Ληξούρι, όταν πήγε να πουλήσει εκδούλευση και κάλπικο (ή κάλπη-κο) ενδιαφέρον.
Επειδή, όμως αυτός ο Έλληνας φίλε, δεν ταιριάζει στο νέο μοντέλο πολίτη, έπρεπε να συκοφαντηθεί, να δυσφημιστεί και να αφοπλιστεί. Δεν ταιριάζει διότι δεν αδράνησε, δεν περίμενε τον Μεσσία, δεν φέρθηκε «ευρωπαϊκά» να αδιαφορήσει από φόβο ή αναισθησία εφόσον ήταν δουλειά των ειδικών. Δεν ταιριάζει διότι ενεργοποιείται, οργανώνεται και δρα… Επικίνδυνα πράγματα φίλε μου. Αυτά πρέπει να απαντώνται και να μην μένουν έτσι.
Στήθηκε, λοιπόν, το σκηνικό, φτιάχτηκε το ρεπορτάζ στη μονταζιέρα του MEGA και των άλλων υγιών ιδιωτικών καναλιών, βαπτίστηκαν πλιατσικολόγοι, έκανε τα απαραίτητα αναθέματα η τηλεοπαραθυροσυμμορία και όλα τακτοποιήθηκαν. Ή τουλάχιστον έτσι νόμισαν. Τώρα ήρθαν ειδικοί, ανέλαβαν την κατάσταση, πάνε από σπίτι σε σπίτι και παρουσιάζουν τα επενδυτικά προγράμματα για την αποκατάσταση των ζημιών, ήρθαν αυτοί φίλε με την κορακίσια όψη να κεφαλαιοποιήσουν τον ανθρώπινο πόνο.
Για μένα αυτό που έγινε έμεινε, έμεινε στα μάτια του κόσμου και στη συνείδησή του, έμεινε και σαν φόβος σ’ αυτούς που δεν θέλουν να ενεργοποιείται ο πολίτης. Άλλωστε πάντα πλιατσικολόγοι και υστερόβουλοι ήταν από την εξουσία σ’ αυτόν τον τόπο όσοι δρούσαν και δεν κάθονταν στη γωνιά τους. Από την απαρχή του νεοελληνικού κράτους έτσι χαρακτήρισαν οι προεστοί τον αγώνα των κλεφτών και των αρματολών, από την κατοχική κυβέρνηση και τους δοσίλογους η αντίσταση των ανταρτών του ΕΛΑΣ, από τη Χούντα η εξέγερση των ταραχοποιών του Πολυτεχνείου. Ας μην απογοητεύεσαι και πάλι φίλε μου, αυτός ο Έλληνας δεν τα έκανε για να πάρει τα εύσημα, το έκανε για να δώσει, να δώσει ανθρωπιά, αλληλεγγύη και αγάπη. Θα το ξανακάνει φίλε, διότι αυτό πραγματικά είναι στο γονιδίωμα του, είναι στο γονιδίωμα του καθενός που λέγεται άνθρωπος.
Είναι παράξενος φίλε μου ο Έλληνας, πολύ παράξενος. Είναι αυτός ο Λαός, ο Μικρός ο Μέγας...
http://adespotesidees.gr/
