Η Τρόικα είναι εδώ και αλωνίζει!
Γδέρνει, προγράφει, βασανίζει, εκτελεί, παγιδεύει - όμως όλα αυτά δεν μεταδίδονται, διότι η ΕΡΤ, που ήταν πρώτη στη μετάδοση τέτοιων αιματηρών γεγονότων, τώρα δεν εκπέμπει, ή όταν εκπέμπει, δεν
αναφέρεται σε τέτοια θέματα για να μη φανεί προκατειλημμένη.
Κι ενώ ανά την επικράτεια μαίνεται ο πόλεμος των συνταγματολόγων (και των οινολόγων στην περίπτωση που οι συνταγματολόγοι τα ’χουν τσούξει) για την ερμηνεία του ομοιούσιου στο ομοούσιό του ΣτΕ, η κουφάλα η Τρόικα θερίζει.
Σαν να έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους ο Αλάριχος, ο Αττίλας κι οΠροκρούστης, κόβουν ράβουν, λύνουν δένουν, σπάνε σφάζουν. Τόσο οιπερικοπές απ’ την Υγεία, πάρε κάτω πέντ’ έξι νοσοκομεία, γράψε καμμιάσαρανταριά χιλιάδες νεκρούς στα επόμενα χρόνια λόγω έλλειψης πόρων,προσωπικού κι ελπίδας.
Κόψε απ’ την Αμυνα ακόμα 80 εκατομμύρια και σταύρωσε τα δάκτυλά σου να μη μας βάλουν κωλοδάχτυλο. Φέρε πάλι
τα εφάπαξ, κόψε από ’δώ, απόκοψε από ’κεί, κόψε ακόμα τριάνταΕυρώ από τη σύνταξη του κωλόγερου, κόψε του και τα φάρμακα, να δούμε ύστερα πώς θα ζήσει για να παίρνει αυτήν την κωλοσύνταξη. Μακελειό.
Ευτυχώς που στην κυβέρνηση συχνάζει και ο κυρ Φώτης! Ευτυχώς που τις τελευταίες τρεις μέρες οι πολιτικοί αρχηγοί της τρικομματικής
και τριτοκοσμικής αυτής κυβέρνησης έχουν συναντηθεί τέσσερις φορές. «Αν αρχίσετε τις κατασχέσεις στην πρώτη κατοικία, θα χορέψω τονχορό του Ζαλόγγου», απειλεί ο κυρ Φώτης. «Αν βάλετε χέρι στις καταθέσεις, θα το κάνω Κούγκι», απειλεί ο Μπενύτο. («Χρύσανθε, πάρε τηλέφωνο τηΡεπούση και ρώτα τη αν έγινε το Κούγκι», προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα ο κ. Σαμαράς) – εις μάτην! Γορίλες και Γκοντζίλες
οι Τροϊκανοί, ζητούν χαράτσι και για το 2014! «Αδύνατον!», αντιτείνει ο κ. Βενιζέλος «Αυτό το χαράτσι θα το επιβάλουμε εμείς, όχι η Τρόικα! Και να πάψει να μας πιέζει το τρίο Τόμσεν! Δεν θα το ανεχθούμε άλλο».
Οπως καταλαβαίνετε, αγαπητές αναγνώστριες κι αγαπητοί αναγνώστες, η κατάσταση είναι κρίσιμη. Και οι γραμμές αυτές γράφονται πριν από τη χθεσινή συνάντηση των τριών ανδρεικέλων
της Τρόικας, συνεπώς δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι μωρίες θαπουν πάλι, αλλά γνωρίζουμε τι εγκλήματα θα κάνουν. Αυτά που έκαναν, αυτά που κάνουν, τα ίδια.
Νέα μέτρα με αντίκρυσμα 3 δισ. (της μαύρης τρύπας στα Ταμεία) απαιτεί η Τρόικα. Τις 12.000 απολύσεις. Νέους φόρους μέσα στο καλοκαίρι. Δύσκολο, λοιπόν, να πάει η χώρα σε εκλογές για τη νέα σύμβαση της Ανθής Σαλαγκούδη. Εκτός απ’ τη φτώχεια,
εκτός απ’ τον υποσιτισμό των παιδιών τους, οι Ελληνες σ’ αυτήν την περίπτωση θα αρχίσουν να αυτοκτονούν και από νευρικά γέλια - πάνω στη φάση, ο Χρύσανθος με σβησμένη τη φωνή πληροφορεί τον Αντώνη: «ούτε το Κούγκι έγινε ποτέ, αρχηγέ, λέει η Ρεπούση». «Τότε να κλειστούμε στο Χάνι της Γραβιάς, ρε παιδιά», ορθώνει ανάστημα ο κυρ Φώτης – «και μην ξανατηλεφωνήσεις στη Ρεπούση».
«Λοιπόν, κύριοι, ας βάλουμε τις σκέψεις μας σε μια τάξη. Φάγαμε 2.600απ’ την ΕΡΤ, όπως έχουμε φάει έως τώρα 2.000.000 από παντού! Πού είναι το πρόβλημά μας να φάμε ακόμα 80.000 απ’ το δημόσιο;»
Οντως! το πρόβλημα είναι απλό και η μήνις του Αχιλλέα που του φάγανε τη Χρυσηίδα περιττή. Ούτε οι σμπίροι χάνονται, ούτε τα «δικά τους παιδιά»στην ΕΡΤ ή όπου αλλού. Αυτοί που έκαναν καλά τη δουλειά τους (και στην ΕΡΤ) αυτοί είναι που θα χαθούν. Αυτοί είναι οι αναλώσιμοι, όσοι «πάνε με το σπαθί τους» ή με «τον σταυρό στο χέρι». Αυτών οι προσπάθειες είναι «συφοριασμένες σαν των Τρώων». Διότι
αυτό είναι το μέγα έγκλημα (και τρόπαιο) αυτού του συστήματος, αυτού του καθεστώτος. Ο απελπισμός των πολιτών, η βύθισή τους στη βεβαιότητα ότι όλοι ίδιοι είναι, ότι τίποτα δεν διορθώνεται. Οτι δεν έχουν αξία τα προσόντα, αλλά τα βύσματα. Οτι η εργασία είναι έρμαιο τηςπειρατείας.
Κάτσε λοιπόν στον καναπέ σου, φίλε μου, σ’ αυτόν τον κόσμο κατισχύει ο κυνικός, ενώ ο φιλόπονος είναι κορόιδο, υπερισχύει ο ιδιώτης ενώ το κοινό αγαθό είναι παράς για τις τσέπες του αεριτζή και του κρατικοδίαιτου.
Κάτσε καλά! Δεν μπορεί να γίνει αλλοιώς! Και μη μιλάς, δεν έχεις πρόταση. Πρόταση έχει ο Μαζούχ. Δεν γίνεται αλλοιώς. Πώς αλλοιώς θέλεις να σε εκβιάσω; Παίρνεις 700 Ευρώ, δώσε τα 100, διότι θα μπορούσες να παίρνεις 500! Δώσε κι άλλα 100, ο διπλανός σου παίρνει 300! Κι ο παραδιπλανός σου τίποτα. Σκάσε λοιπόν και βούλωσ’ το. Μη με αναγκάζεις να σε κυβερνώ μεΠροεδρικά Διατάγματα. Ή μήπως θέλεις να σε επιστρατεύσω;
Ξηγηθήκαμε, κορόιδο, ή θέλεις κι άλλες διευκρινίσεις;…
Michael Theodosiadis | 20/06/2013
Γιατί το μαύρο αυτό ήταν ο βαθύτερος και ουσιαστικότερος συμβολισμός μιας ολόκληρης εποχής, αυτής που διανύουμε, στην οποία βουλιάζουμε σταδιακά, χωρίς αποτελεσματικές αντιστάσεις και χωρίς δεδομένη προσδοκία εξόδου και ανατροπής … όπου οι εξεγέρσεις φαντάζουν οι μόνες λύσεις αλλά ανέφικτες, μεταφερμένες σε ένα αόριστο μέλλον που δεν πιστεύουν πολλοί, όπου η ανατροπή θεωρείται η αυταπάτη και η ουτοπία των οραματιστών και η μικρή οθόνη η μόνη απτή πραγματικότητα.
οπισθόφυλλο της εφημερίδας των απεργών στα ΜΜΕ
Ζούμε μέρες παράξενες, νύχτες δύσκολες. Ας τις κάνουμε εμείς δημιουργικές. Ζούμε πλέον σε μια χώρα όπου, παράλληλα με τον οικονομικό πόλεμο που πραγματοποιείται, αναστέλλονται και τα τελευταία θεμέλια δημοκρατικότητας και ελευθεριών που είχαν κατακτηθεί στο παρελθόν. Έχουμε την ευκαιρία για να μιλήσουμε ανοιχτά, να αναδείξουμε το γενικότερο πολιτικό πρόβλημα, να καθορίσουμε εμείς την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης.
Το ξαφνικό μαύρο στις οθόνες της τηλεόρασης παγώνει το αίμα. Η επιβαλλόμενη σιωπή φωνάζει υπέρ μιας νέας κανονικότητας. Όποιος δεν καταλαβαίνει το σημερινό πολιτικό διακύβευμα είναι άξιος της μοίρας του. Σήμερα επαναπαύεται σιωπηλός και αδρανής, αύριο θα θέλει αλλά δε θα μπορεί πλέον να μιλήσει. Ποιος ή ποια από εμάς θα κάνει πως δε βλέπει το σκοτάδι που έρχεται; Ποιος ή ποια από εμάς θα μείνει ήσυχος με την ακροδεξιά κυβέρνηση που μας κυβερνά; Ποιος ή ποια από εμάς θα συμβιβαστεί με τον αυταρχικό και ολιγαρχικό τρόπο άσκησης της εξουσίας; Ποιος ή ποια από εμάς θα παραδοθεί στην απάθεια, την ανευθυνότητα, την απελπισία ή τον μηδενισμό;
Βγήκαμε στο δρόμο, γεμίσαμε το ραδιομέγαρο και τα υπόλοιπα κτήρια της ΕΡΤ, προσφέροντας την αλληλεγγύη μας. Αλληλεγγύη όχι απλά στους εργαζομένους της ΕΡΤ, αλλά και στους κάθε λογής απολυμένους, στους απλήρωτους, στους επιστρατευμένους απεργούς και στους διωκόμενους. Έχουμε πια όλους τους λόγους του κόσμου να είμαστε μαζί στο δρόμο. Ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ είναι αγώνας όλων μας. Είναι, όμως, αγώνας όχι για να επιστρέψουμε απλά στην πρότερη κατάσταση αλλά για να σταματήσουμε την γενικότερη επίθεση που δεχόμαστε από τους κάθε λογής κυρίαρχους, για να ξεκινήσουμε κάτι νέο, κάτι δημιουργικό, κάτι επαναστατικό. Χωρίς σωτήρες-προστάτες, αλλά και χωρίς αυταπάτες. Είναι μια μάχη για να πετύχουμε επιτέλους μια νίκη, για να σταθούμε στα πόδια μας, να ξαναβρούμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια.
Η υπεράσπιση της κατάληψης της ΕΡΤ είναι το πρώτο ζητούμενο ως διαφύλαξη ενός κέντρου αγώνα. Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί. Ό,τι φτιάξαμε μέχρι τώρα αποτελεί ήττα σοβαρή και ρήγμα για το καθεστώς των σαμαροειδών και επομένως θα έρθει η απάντηση και θα είναι σκληρή. Θα πρέπει να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε αύριο-μεθαύριο την καταστολή. Θα πρέπει να φτιάξουμε και νέα κέντρα αγώνα, θα πρέπει να προχωρήσουμε σε νέες καταλήψεις, να διαδώσουμε τον αγώνα μας παντού. Να μιλήσουμε στους γείτονές μας, στους συμπολίτες μας, να συγκρουστούμε με τους αντιδραστικούς και τους βολεμένους. Να τους προλάβουμε, να τους μπλοκάρουμε εμείς πρώτα.
Στη συγκυρία αυτή, μετράει το εδώ και τώρα. Όχι το βλέποντας και κάνοντας, αλλά το κάνοντας και βλέποντας. Ερχόμαστε από καναπέδες, απεργίες, φόβους, κινήματα, παθητικότητα, εξεγέρσεις, αμηχανία. Δε σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, αλλά νιώθουμε το ίδιο πράγμα: ότι μόνο με τη δική μας δράση θα μπορέσουμε να ανοίξουμε νέους δρόμους, να ανακτήσουμε τον έλεγχο των πραγμάτων. Ας μπολιάσουμε τον κοινό θυμό και την αγανάκτηση με τη φαντασία μας και την ισότιμη δράση. Ας συμφωνήσουμε κι ας διαφωνήσουμε, αλλά να παλέψουμε μαζί. Σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε να κουραστούμε, ούτε να απογοητευτούμε, ούτε να υποχωρήσουμε. Να μη διαχειριστούμε τη μιζέρια μας, να πάμε παρακάτω.
Αλληλέγγοι/ες από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ
Κείμενο που μοιράστηκε αυτές τις μέρες στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ.
