Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Κάποιος Τσιακανίκας του STAR εργάζεται με αντικείμενο τις επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ μέσω twitter

(του Καναλάρχη)
Στο άκουσμα του ονόματος "Κώστας Τσιακανίκας", η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την εξής «Ποιος είναι αυτός;». Τελικά δεν χρειάστηκε πολύ και με ένα googlάρισμα βρήκαμε ότι είναι διευθυντής ειδήσεων στο Star Channel. Τι δουλειά κάνει ακριβώς εκεί; Τουιτάρει νυχθημερόν σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. 
Θα υπέθετε κανείς ότι οι διευθυντές στα "θεσμικά" ΜΜΕ, θα τιμούσαν τουλάχιστον τον "θεσμικό" τους ρόλο. Όχι ότι έχει σημασία τι γράφει στο twitter ένας Τσιακανίκας ή ο κάθε Τσιακανίκας, λες και ασκεί επιρροή, αλλά πρέπει να τηρούνται τα προσχήματα για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας και μόνο. 
Δηλαδή δεν μπορεί ο διευθυντής ενός από τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς της χώρας να σχολιάζει την επικαιρότητα ωσάν να εργάζεται σε κομματικό φορέα γαλάζιας απόχρωσης, πάντοτε μέσω twitter.
Διαβάστε μόνο μερικά tweets - ένα δείγμα δηλαδή καθώς υπάρχουν κι άλλα - που φανερώνουν την σκληρή καθημερινή εργασία του κυρίου Τσιακανίκα (Δείτε όλα τα tweets ΕΔΩ): 
«τα συριζονινζακια  που ρωτησαν τον Αδωνι για  το συστημα Υγειας της Βενεζουελας,πηγαν να σπουδασουν στο Λονδινο και οχι στο Καρακας...»
«@papadimoulis οσοι ηταν σε προγραμμα πως βγηκαν στις αγορες?εφτασε σ αυτο το κεφαλαιο ο Προεδρος η διαβασε μονο την εισαγωγη?»
«Διαβαζω τη συνεντευξη του Πρρροεδρου κι αναρωτιεμαι...Στο Καρακας ζει?»
«ο Συριζα θα μας εξηγησει επακριβως τι συμφωνηθηκε με το Ντι Λινκε για το ελληνικο χρεος?Καλη(προεκλογικα)η διγλωσσια αλλα σε αλλες εποχες...»
«θα ειναι τεραστια επιτυχια για τον Αλεξη η ενταξη του Βαρουφακη στο ευρωψηφοδελτιο...Η θεωρια των παιγνιων θα βρει επιτελους το δρομο της!»
«Ρε Φιλη εσυ δεν ριχνεις χημικα καθε μερα σε πολλους ,μεσα απ την Αυριανη Αυγη?»
«το ντοκυμαντερ του Αλεξη...Κριμα που δεν προλαβε τα Οσκαρ...»
«Kον Τσουκαλαν-μεγαλοσυνταξιουχο τραπεζικο υπαλληλο και βουλευτη Συριζα-ΕΝΤΑΥΘΑ...Τι ποσοστο πηραν τα συντροφια στις εκλογες των τραπεζων?»
«Για την Δουρου το σκισιμο του μνημονιου ηταν δημοσιογραφικη ατακα..η συγγνωμη για τα τοσα χρονια λαικισμου πως αποδιδεται δημοσιογραφικα?»
«Ας πληροφορηθει τουλαχιστον απο τον μπαρουφακη πως βγηκε η Ιρλανδια και η Ισπανια στις αγορες οταν βρεθηκε με την πλατη στον τοιχο!»
ΥΓ1: Είναι η δεύτερη φορά που επιτελικό στέλεχος του STAR Channel επιτίθεται με μένος στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα διαδικτυακά. Την προηγούμενη φορά πρωταγωνιστής ήταν ο προϊστάμενος του πολιτικού ρεπορτάζ του συγκεκριμένου τηλεοπτικού σταθμού Πέτρος Μποτσαράκος ο οποίος κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που είχε παραχωρήσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας στον Νίκο Χατζηνικολάου, είτε κυριολεκτικά ξεσαλώσει στο twitter με ειρωνικά και άκρως επιθετικά σχόλια σε βάρος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτευσης (Διαβάστε σχετικά ΕΔΩ).

ΥΓ2: Κύριε Τσιακανικα, ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γιώργος Μουρούτης σας έδωσε συγχαρητήρια ή πήγε χαμένος τόσος κόπος;;;
(ΠΗΓΗ: http://periodista.gr/)

ΠΡΟΣΘΗΚΗ Α.Α.- 
ΥΓ3: Η αμοιβή των εντεταλμένων τρολς για το..."παραδημοσιογραφικό" τους λειτούργημα (το αν ως τέτοιο νοείται η βάρδια στα social media ή η καθ'αυτή δημοσιοΚΑΦΡική δουλειά στο Star και στο κάθε Star, ας το κρίνει ο καθένας μόνος του) προέρχεται, μαζί με τα "συγχαρητήρια", από το σκουπιδαριό της Συγγρού (τουρούτηδες και λοιπή τσογλαναρία) ή καλύπτεται κι αυτό απευθείας από τα τηλεοπτικά - μιντιακά παραμάγαζα, ως μέρος του συνολικού μισθού για το όλο...λειτούργημα; Δεν θα είχαμε αυτές τις απορίες αν παρακολουθούσαμε εντατικά και εμείς τα επιδοτούμενα από ΔΝΤ-Ε.Ε. σεμινάρια προπαγάνδας που προσέφεραν απλόχερα οι κορυφαίοι των media specialists, οι..."citizens" και όλοι οι σχετικοί τιτάνες τού ξεπουληματικού "savoir vivre" της παραδοσιακής αλλά και ψηφιακής δημοσιοκαφρίλας. 

http://anemosantistasis.blogspot.gr/

ΚΥΚΛΩΜΑ ΠΟΡΝΕΙΑΣ-ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΛΕΥΚΗΣ ΣΑΡΚΟΣ Αυτά που δεν θα παίξει ποτέ το MEGA...


Νομικά Ανάλατα'sphoto.


                             
 
ΚΥΚΛΩΜΑ ΠΟΡΝΕΙΑΣ-ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΛΕΥΚΗΣ ΣΑΡΚΟΣ

Αυτά που δεν θα παίξει ποτέ το MEGA...

Οι επιχειρήσεις "ΤΟ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ" & "Αττικοί Φούρνοι",των αδελφών Αντώνη & Άγγελου Γιαννακόπουλου, είναι βιτρίνα για να ξεπλένονται χρήματα από την εξαναγκαστική πορνεία γυναικών, από τα στριπτιτζάδικα και από τα "ραντεβού για μασάζ".

Έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης τους 2 φορές στο παρελθόν, με την κατηγορία ότι διευθύνουν κύκλωμα εξαναγκαστικής πορνείας, εμπορίας γυναικών και trafficking, που ελέγχει το 80% των εκδιδόμενων γυναικών στην Ελλάδα. Το 2008 και το 2010 σε επιχείρηση της αστυνομίας (λευκός άρτος) και του ΣΔΟΕ στα κεντρικά γραφεία του "ΧΩΡΙΑΤΙΚΟΥ" (τότε ήταν στην Μιχαήλ Βόδα και Ιουλιανού, τώρα βρίσκονται στην Αγίου Μελετίου και Αχαρνών) και σε άλλους χώρους των Γιαννακόπουλων, μεταξύ των άλλων βρέθηκαν και τα εξής: έγγραφα και σφραγίδες από offshore εταιρεία - "Desena limited"- με έδρα την Κύπρο, που διαχειριζόταν 5 στριπτιτζάδικα στην Αθήνα, ανάμεσά τους το "Αλκατράζ" στην Λ.Συγγρού και το "Star" στη Λ.Ηρακλείου. Οι επιχειρηματίες/νταβατζήδες διέθεταν και μία πολυκατοικία στη Λ.Ηρακλείου 29 όπου κρατούσαν φυλακισμένες τις γυναίκες που διάφοροι πελάτες βίαζαν επί πληρωμή.

To ελληνικό παράρτημα εμπορίας σαρκός συνεργαζόταν με αντίστοιχα μαφιόζικα κυκλώματα της Ρωσίας. Μέσω ταξιδιωτικού γραφείου και εταιρείας ευρέσεως εργασίας, έρχονταν σε επαφή με γυναίκες από Ρωσία,Λιθουανία,Πολωνία, και με υποσχέσεις για δουλειά στην Ευρώμη τις έφερναν στην Ελλάδα. Έκτοτε ξεκίναγε ο εφιάλτης γι'αυτές τις γυναίκες: έμεναν φυλακισμένες και εξαναγκάζονταν να εκδίδονται ή να δουλεύουν σε στριπτιτζάδικα. Οι νταβατζήδες Γιαννακόπουλοι με τους συνεργάτες τους τις εκβίαζαν μέσω των χαρτιών τους, των οικογενειών τους ή ακόμα και με την απειλή των ζωών τους.

Στη μαφιόζικη επιχείρηση, πέρα από τους φύλακες των γυναικών, τους <<μεταφορείς>>, τους λογιστές που εργάζονταν για λογαριασμό τους, υπήρχε και ένας απόστρατος αστυνομικός, ο Κωνσταντίνος Κύρος, ο οποίος είχε αποταχθεί λόγω κατάχρησης 70 εκατομμυρίων δραχμών από το ταμείο του Τμήματος Αλλοδαπών. Ο συγκεκριμένος είχε σημαντικό ρόλο μέσα στην οργάνωση των νταβατζήδων μιας και λόγω των επαφών του μπορούσε να εξασφαλίζει χαρτιά για τις φυλακισμένες γυναίκες. Τώρα ο Κύρος είναι υπεύθυνος προσωπικού στους φούρνους "ΤΟ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ"...

Παρά τις 31 συλλήψεις (μεταξύ αυτών και ο Αντώνης Γιαννακόπουλος που κάθισε ένα χρόνο προφυλακισμένος), τις εφόδους, τις προφυλακίσεις και τις διώξεις που ασκήθηκαν στην πρώτη επιχείρηση της αστυνομίας το 2008 (λευκός άρτος), τα μέλη του κυκλώματος αποφυλακίστηκαν και άμεσα συνέχισαν το εμπόριο και την εκπόρνευση των γυναικών.

Μια γυναίκα που ξέφυγε από το κύκλωμα των νταβατζήδων, μια ανώνυμη επιστολή και ένα τηλεφώνημα στην πολωνική πρεσβεία, από μια φυλακισμένη γυναίκα, ήταν οι αφορμές ώστε η αστυνομία να διεξάγει την επιχείρηση Λευκός Άρτος Νο2, το 2010, και να προβεί πάλι σε 17 συλλήψεις. Καμία υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει και οι νταβατζήδες /έμποροι σάρκας συνεχίζουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια με τις ευλογίες του κράτους και των δικαστών..

Αλλά είπαμε!!! Στην Ελλάδα έχουμε κοντή μνήμη, την κακοποίηση των γυναικών την θυμόμαστε μόνο τα 7 δευτερόλεπτα που προβάλλονται τα τηλεοπτικά σποτάκια, και ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ αφιερώνουμε χρόνο για να αγοράζουμε "ματωμένους" άρτους.

Για τα Λευκά Κελιά, που ετοιμάζονται





Γράφει η Αλέκα Ζορμπαλά

Γιά τα Λευκά Κελιά, που ετοιμάζονται...
Με αφορμή το "πολυδιαφημιζόμενο" νομοσχέδιο

Στην έναρξη της Ελληνικής Προεδρίας και με αφορμή τις αποδράσεις αυτών, που προτίμησαν την ελευθερία, γινόμαστε μάρτυρες αναβίωσης του κλίματος τρομοϋστερίας αλλά και πανηγυρικής έναρξης μιας τρομοσταυροφορίας.

Ο τελικός στόχος είναι η εξόντωση σε κατασταλτικό και συμβολικό επίπεδο του "εσωτερικού εχθρού", των πλέον δηλ. ριζοσπαστικών τμημάτων της κοινωνίας, που αντιστέκονται, αντιδρούν και αγωνίζονται.

Στο πλαίσιο αυτό επιχειρείται η αναδιάταξη, ανατροπή και επαναθεμελίωση όλου του θεσμικού πλαισίου, που αφορά την καταστολή, αστυνομική, δικαστική-ποινική, σωφρονιστική. Τα τελευταία χρόνια ανατράπηκε αυτό, που αποκαλούνταν «Κράτος Δικαίου» και τη θέση του πήρε το «Κράτος του Νόμου και της Τάξης». Τρομονόμοι, Ειδικοί Νόμοι, Ιδιώνυμα, Κουκουλονόμοι, επιβαρυντικές περιστάσεις, αυστηροποίηση ποινών, αύξηση των εγκλεισμών και των προφυλακίσεων συνθέτουν το νέο κατασταλτικό τοπίο.

Το πολυαναμενόμενο νομοσχέδιο για ρυθμίσεις στο επίπεδο της σωφρονιστικής καταστολής παίρνει τη θέση του προς ψήφιση και προβλέπει μεταξύ άλλων:

Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας, τύπου Γ, στο Δομοκό, για καταδικασμένους, αλλά και υπόδικους για τρομοκρατία, εσχάτη προδοσία και λοιπά αδικήματα σχετιζόμενα με εγκληματική οργάνωση, που θα παραμένουν για τουλάχιστον 10 χρόνια εντός αυτών, με δικαίωμα επανεξέτασης της μεταγωγής τους σε άλλου τύπου φυλακές μετά παρέλευση διετίας από τη λήξη της δεκαετίας. Καθεστώς δηλ. διαρκούς ομηρείας!

Στα 20 χρόνια, από 16 που ισχύει σήμερα, αυξάνεται ο χρόνος για την αποφυλάκιση όσων έχουν καταδικαστεί σε ποινή ισόβιας κάθειρξης για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση.

• Καθολική στέρηση του δικαιώματος χορήγησης αδειών σε κρατούμενους αυτής της ειδικής κατηγορίας.

Στέρηση-Περιορισμός του δικαιώματος επικοινωνίας, τηλεφωνικής και δια ζώσης με το συγγενικό και κοινωνικό τους περιβάλλον.

• όσοι είναι υπόδικοι για συμμετοχή σε οποιασδήποτε εγκληματική πράξη (εκτός από συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση) αναστέλλεται η σε βάρος τους ποινική δίωξη και αποφυλακίζονται, εάν πριν από την αμετάκλητη καταδίκη τους, «με δική τους πρωτοβουλία» συντέλεσαν με παροχή πληροφοριών στην ανακάλυψη ή εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης ή στην ανακάλυψη και σύλληψη φυγόδικων ή φυγόποινων για πράξεις τρομοκρατίας!!

Δηλ. δεν θεσμποποιείται απλά ο θεσμός του καταδότη, του ρουφιάνου, αλλά και με την επίσημη προτροπή του Κράτους οι «ποινικοί» αδικηματίες, με το δόλωμα των ευεργετικών ρυθμίσεων, γίνονται «κυνηγοί κεφαλών» των πολιτικών αγωνιστών!

Αυτός όμως ο επιχειρούμενος από κυβερνητικής πλευρά «απομονωτικός εγκλεισμός», αυτή η επιστροφή στο σωφρονισμό του Αλκατράζ, αυτή η «ζουγκλοποίηση» των σχέσεων «ποινικών» και «πολιτικών»

• Συνιστά την απόλυτη μη εξατομίκευση της ποινής και της σωφρονιστικής μεταχείρισης

• Καθιερώνει ένα όλως εξαιρετικό καθεστώς, ένα καθεστώς διακρίσεων εις βάρος συγκεκριμένων και μόνον κρατουμένων και υποδίκων.

• Συνιστά επίδειξη εκδικητικότητας απέναντι στους σκληρούς αντιπάλους της κρατικής νομιμότητας, καταστρέφοντας και αφανίζοντας την προσωπικότητά τους συνειδητά. Η απομόνωση δε από το συγγενικό και κοινωνικό περίγυρο με την στέρηση-περιορισμό της τηλεφωνικής και δια ζώσης επικοινωνίας, διακόπτει βίαια την επαφή με το παρόν και το μέλλον τους.

Στα νέα ψηλά τείχη, που υψώνονται
Στο σκοταδισμό, που βρίσκεται ante portas


Αντιστεκόμαστε και αγωνιζόμαστε ενάντια στην ειδική-εξαιρετική και άνιση μεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων, ενάντια στη λογική της συλλογικής ευθύνης, της εκδικητικότητας, των εκβιαστικών διλημμάτων, της κατατρομοκράτησης από πλευράς Κράτους.

Στην υλοποίηση αυτών των σκοταδιστικών σχεδιασμών η αλληλεγγύη των "έξω" πάει χέρι χέρι με την αντίσταση και μαχητικότητα των "μέσα". 

"Αλήτες – ρουφιάνοι – δημοσιογράφοι" (2)

Νίκος Μπογιόπουλος

Στο προηγούμενο σημείωμα της στήλης (με αφορμή τη συζήτηση που οργάνωσε ο Νίκος Χατζηνικολάου στον «Ενικό» για το ρόλο των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων), αναφερθήκαμε στο γεγονός ότι πέρα και πάνω από την «αντικειμενικότητα» των συνολικά 25.000 δημοσιογράφων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, δηλαδή πέρα και πάνω από την ειλικρίνεια και την ευθύτητα με την οποία καταθέτουν την υποκειμενική τους άποψη, βρίσκεται η ισχύς και η διαπλοκή μεταξύ των τριών πλευρών του τριγώνου: «Οικονομική ελίτ – πολιτική εξουσία – μιντιακό κατεστημένο».

Η πρώτη, η οικονομική ελίτ, είναι αυτή που, αφενός, ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τα ΜΜΕ και βασικά την τηλεόραση (σσ: επιμένουμε στην τηλεόραση επειδή ακριβώς αποτελεί το σύγχρονο «εικονοστάσι» σε κάθε σαλόνι).
Αφετέρου βρίσκεται σε σχέση απόλυτης συνάφειας με το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα.

Η παρακμή των «αθανάτων»

Κάπου εδώ φτάνουμε στη ρίζα της υπόθεσης:
Η ενημέρωση είναι δημόσιο αγαθό.
Αυτό το αγαθό δεν ανήκει στους καναλάρχες.
Ανήκει στο λαό, και σε αυτόν πρέπει να επιστρέφει.
Οι τηλεοπτικές συχνότητες είναι περιουσία του λαού, που απλώς έχει παραχωρηθεί στους καναλάρχες, με την προϋπόθεση ότι θα φροντίσουν στα ΜΜΕ που κατέχουν για «την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου...» (Σύνταγμα, άρθρο 15).

Όμως, οι διατάξεις του Συντάγματος, μαζί με τα ηχηρά περί «πλουραλισμού», «αντικειμενικότητας» κλπ, δεν είναι παρά ο «φερετζές.
Aποδεικνύεται καθημερινά και επί δεκαετίες. Τόσο από τα φέσια των καναλαρχών προς το δημόσιο ταμείο, όσο και από το πρόγραμμά τους:
Η πλειοψηφία της κοινωνίας εκφράζεται (και εκλογικά) ενάντια στην πολιτική του Μνημονίου, αλλά τηλεοπτικά το Μνημόνιο στηρίζεται σχεδόν κατά 100%.
«Θεσμοί» όπως η ΕΕ κατακρημνίζονται σε αξιοπιστία, αλλά στην τηλεόραση εκείνο που βασιλεύει είναι η τρομοκρατία του «Ευρωπαϊκή Ένωση ή χάος».

Όσο για την «ποιότητα» του προγράμματος, εδώ είναι που το «τρίγωνο»… μεγαλουργεί επί 24ώρου βάσεως:
Το ξημέρωμα, όταν ξεφτιλίζεται η ανθρώπινη ύπαρξη στα «πρωινάδικα».
Το μεσημέρι, όταν την ξεφτιλίζουν στα «μεσημεριανάδικα».
Το βράδυ, όταν την αλέθουν στα κάθε λογής «μπιγκ-μπραδεράδικα».
Και μεταμεσονύκτια, όταν την εκπορνεύουν στα «090»!

Οι ίδιοι που προΐστανται Μεγάρων, που εκπροσωπούν το Ολυμπιακό ιδεώδες ως «αθάνατοι», οι καναλάρχες που πρωταγωνιστούν στον αθλητισμό και στον… Πολιτισμό, είναι αυτοί που μάθανε το τηλεοπτικό κοινό να θεωρεί «είδηση» το… μενού της Συνόδου των ηγετών της ΕΕ. Που κατοχύρωσαν σαν προϊόντα ...«του λόγου και της Τέχνης» τα κάθε λογής τηλε-ξεκατινιάσματα . Και που κατά καιρούς αναθέτουν την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας και την «ψυχαγωγία» του λαού από τον Μαστοράκη, τον Ψινάκη και την Πάνια μέχρι τις… αγελάδες που αφοδεύουν στα στούντιο.


«Πολιορκητικός κριός»

Η περίφημη «επαγγελματική δημοσιογραφία» που, σύμφωνα με τους Αμερικανούς στις αρχές του 20ού αιώνα, θα αποτελούσε την ασφαλιστική δικλείδα ανάμεσα στον ιδιοκτήτη του Μέσου και τον αναγνώστη, ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τον ακροατή, ανάμεσα στο κράτος και τον τηλεθεατή, ώστε ο πολίτης να μαθαίνει την αλήθεια «αντικειμενικά και ολόπλευρα» από τον τάχα μου ανεπηρέαστο από πιέσεις δημοσιογράφο, αποδείχτηκε ένα παραμύθι, που οι εξαιρέσεις του επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Για παράδειγμα: Άλλη είναι η «αλήθεια» που μεταδίδουν τα ΜΜΕ της Ρωσίας κι άλλη η «αλήθεια» που μεταδίδουν τα ΜΜΕ της Δύσης για τα γεγονότα της Ουκρανίας. Άλλη ήταν η αλήθεια όσον αφορά τις δολοφονίες είτε του βασιλιά Γεώργιου, είτε του Γιάννη Ζεύγου, είτε του Πολκ, κι άλλη η «αλήθεια» του καθεστωτικού Τύπου στην Ελλάδα που μηρύκαζε τα «ρεπορτάζ» της Ασφάλειας ότι τα εγκλήματα τελέστηκαν «υπό των κομμουνιστών». Άλλη είναι η αλήθεια για το Μνημόνιο και το δημόσιο χρέος, κι άλλη η «αλήθεια» που τρομοκρατούσε την κοινή γνώμη, που υποδυόταν «το θέατρο ότι το χρέος είναι βιώσιμο» και που φώναζε «‘‘Λύκος’’ περισσότερες φορές από όσες έπρεπε (από) τα μέσα ενημέρωσης» (Γιάννης Πρετεντέρης, iefimerida.gr, 25/1/2013)…

Η δημοσιογραφία – ή τουλάχιστον εκείνη η εκδοχή της που εκλαμβάνεται ως κυρίαρχη μορφή δημοσιογραφίας από τον μέσο τηλεθεατή και αναγνώστη - θα λειτουργεί όλο και περισσότερο σαν «αλήτισσα και ρουφιάνα», σαν δακτυλογράφος, σαν «παπαγαλάκι», σαν ιδεολογικός «μαντατοφόρος» και σαν πολιτικός προπαγανδιστής για λογαριασμό των οικονομικών ελίτ που κατέχουν τα ΜΜΕ και των κυβερνώντων που ελέγχουν τα ΜΜΕ.
Για πόσο θα συμβαίνει αυτό;
Μα, ακριβώς, για όσο η εξουσία θα είναι υπόθεση των ελίτ που κατέχουν και ελέγχουν τα ΜΜΕ.

Αυτή η «ενσωματωμένη δημοσιογραφία» θα αναπαράγεται, θα προβάλλεται και θα λανσάρεται ως φορέας της «απόλυτης αλήθειας», όσο θα διατηρείται η ενσωμάτωση των ΜΜΕ ως οικονομικού, πολιτικού (ή ακόμα και επίλεκτου «στρατιωτικού») πολιορκητικού κριού στη φαρέτρα των μονοπωλίων και του κράτους.


«Ενημέρωση – εμπόρευμα»

Η ουσία της υπόθεσης έχει να κάνει με το γεγονός ότι η διαπλοκή του μεγάλου κεφαλαίου με τα ΜΜΕ αγγίζει την καρδιά του πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Δηλαδή, είναι ένα ζήτημα που, τελικά, αγγίζει την καρδιά του καπιταλισμού, διότι άπτεται του θέματος της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας.

«Ελευθερία του Τύπου στην καπιταλιστική κοινωνία - αυτό σημαίνει να εμπορεύεσαι τον Τύπο και να ασκείς επίδραση πάνω στις λαϊκές μάζες. Ελευθερία του Τύπου - είναι η συντήρηση του Τύπου, πανίσχυρου μέσου επίδρασης πάνω στις λαϊκές μάζες, με έξοδα του κεφαλαίου». Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση θα πρέπει να περιμένουμε τη στιγμή όπου «δε θα υπάρχει η αντικειμενική δυνατότητα να υποτάσσεται ο Τύπος ούτε άμεσα ούτε έμμεσα στην εξουσία του χρήματος και τίποτε δε θα εμποδίζει τον κάθε εργαζόμενο - ή ομάδα εργαζομένων ανεξάρτητα από τον αριθμό της - να έχει και να ασκεί το δικαίωμα χρησιμοποίησης των κοινωνικοποιημένων τυπογραφείων και του κοινωνικοποιημένου χαρτιού» (Λένιν, «Άπαντα», τόμος 37, σελ. 495-496, ομιλία στο 1ο Συνέδριο της 3ης Διεθνούς).

Μέχρι να γίνουν αυτά (αλλά να διευκρινιστούν και τα άλλα, που θέλουν τα ΜΜΕ να λειτουργούν ως ιμάντας μεταφοράς της κρατούσας ιδεολογίας υπό οποιοδήποτε καθεστώς), ισχύει ότι:
Όπως οι δρόμοι και οι τηλεπικοινωνίες, ο ορυκτός πλούτος και οι παραλίες, η ενέργεια και τα πάντα που ως «εμπορεύματα» ανήκουν στην ιδιοκτησία των εργολάβων - τραπεζιτών - βιομήχανων, έτσι και η είδηση μετατρέπεται σε «εμπόρευμα» στα χέρια των καναλαρχών.
Ένα «εμπόρευμα» που βρίσκεται διαρκώς στη διατίμηση της συναλλαγής μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

Με άλλα λόγια: Εφόσον ο κεφαλαιοκράτης έχει τη δυνατότητα να κατέχει ΜΜΕ, τίποτα δεν μπορεί να του απαγορέψει να χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ σαν «όπλο» για τις μπίζνες του ή τις πολιτικές του επιλογές.
Όσο θα συνεχίζεται το καθεστώς της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού που λέγεται «τηλεοπτική συχνότητα», τότε η διαπλοκή, τα μιντιακά πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια, η υπαγωγή του δικαιώματος στην πληροφόρηση σε εργαλείο επιχειρηματικών και πολιτικών συναλλαγών, είναι δεδομένα.


Το «Α» και το «Ω» της διαπλοκής

Το θεμέλιο πάνω στο οποίο έχει οικοδομηθεί η κατάσταση στα ΜΜΕ, το δικαίωμα δηλαδή της οικονομικής ολιγαρχίας να μεταχειρίζεται ως «κτήμα» της ένα κοινωνικό αγαθό, όπως (θα έπρεπε να) είναι η ενημέρωση, η δυνατότητα των «αφεντικών» να ρυθμίζουν την πληροφόρηση πέρα από κάθε κοινωνικό έλεγχο και κοινωνική λογοδοσία, αποτελεί το «Α» και το Ω» τόσο της διαπλοκής, όσο και της μονοδιάστατης εκπομπής της δικής τους ταξικής και πολιτικής «αλήθειας».

Όποιος, επομένως, λέει ότι μπορεί να επιτευχθεί η δημοκρατία ή έστω να μπουν όρια στην ασυδοσία στο χώρο των ΜΜΕ, αλλά την ίδια ώρα εξυμνεί, υπηρετεί ή συμβιβάζεται με την λειτουργία των ΜΜΕ υπό το καθεστώς των «κανόνων της ελεύθερης αγοράς» (του καθεστώτος, δηλαδή, που συνιστά τη βάση της ασυδοσίας των ολιγαρχών που τα ελέγχουν), τότε, είτε είναι πολιτικά αφελής, είτε είναι καθαρός ψεύτης, είτε – εφόσον υπό οποιαδήποτε ιδιότητα κινείται στο χώρο του Τύπου - θα αναγκαστεί να λειτουργεί ως πανταχόθεν βαλλόμενη «νησίδα».

Στην τελευταία περίπτωση, ακόμα κι αν τα καταφέρει να επιβιώσει, το μέτρο της δικής του αξιοπρέπειας δεν θα είναι αυτό που θα αλλάξει τους «κανόνες της αγοράς», ούτε θα καθορίσει το είδος της πληροφόρησης που, γενικά, θα εκπέμπεται προς την κοινωνία.
*

Σημείωση 1η : Πριν από 70 χρόνια μια εκπομπή του Ορσον Ουέλς από τα ερτζιανά ήταν αρκετή να δημιουργήσει πανδαιμόνιο στην Αμερική. Χιλιάδες Αμερικανοί έτρεχαν πανικόβλητοι να σωθούν, καθώς είχαν πιστέψει ότι άρχισε η επίθεση ...των εξωγήινων. Από την εποχή του ραδιοφώνου ακόμα, ένας Αυστριακός εθιμογράφος έλεγε: «Δώστε μας τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του κόσμου και 100 ανθρώπους ικανούς στην προπαγάνδα και μέσα σε 2 μήνες θα έχουμε κάνει την Ελβετία κομμουνιστική και τους κατοίκους της Ονδούρας να βάφουν τα μαλλιά τους πράσινα».
Η δύναμη, η επιρροή και η επίδραση των ηλεκτρονικών μέσων είναι τόσο μεγάλη που οι κάτοχοι της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας δεν είναι φυσικά ανόητοι ώστε να αφήσουν αυτή τη δύναμη, αυτό το «όπλο», να περάσει στα χέρια εκείνων που θα 'θελαν να δουν την Ελβετία κομμουνιστική...
*

Σημείωση 2η : Η δύναμη των ηλεκτρονικών ΜΜΕ είναι θηριώδης. Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί με έμφαση: Όσο μεγάλη κι αν είναι η επιρροή και η δύναμη των ΜΜΕ και του Τύπου να κατευθύνουν, να προπαγανδίζουν, να τρομοκρατούν, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια δύναμη σχετική, μια δύναμη που έχει όρια, μια δύναμη που δεν είναι ανυπέρβλητη.
Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, όσο κι αν ακούμε ότι εκδοτικά συγκροτήματα «ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις», αλλά τόσο ισχύει πως δεν καθόρισε τη στάση του ελληνικού λαού η τακτική «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» που επέδειξε ο καθεστωτικός Τύπος στην Κατοχή.
Ένα ακόμα παράδειγμα: Ένας Πρόεδρος που το 2000 ήρθε δεύτερος και κέρδισε «πραξικοπηματικά» τις εκλογές στις ΗΠΑ, ο Μπους, κατάφερε στις εκλογές του 2004, και με τη βοήθεια των ΜΜΕ, να υπερσκελίσει τον αντίπαλό του κατά 3 εκατ. ψήφους και να επανεκλεγεί.
Την ίδια ώρα, στη Βενεζουέλα, παρότι όλα σχεδόν τα ΜΜΕ ήταν εναντίον του, ο Τσάβες κατάφερε να επικρατήσει σε 10 εκλογικές αναμετρήσεις.
Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν: Η δύναμη των ΜΜΕ είναι τεράστια.
Αλλά δεν είναι ανίκητη.

Σημείωση 3η : Ο δημοσιογράφος, στο πλαίσιο της ιδεολογίας του, της πολιτικής του άποψης, της προσωπικής του γνώμης, είναι το αδύναμο μέρος στη σχέση του με τον κάτοχο του ΜΜΕ.
Αλλά αυτό δεν τον καθιστά ούτε άβουλο, ούτε πολύ περισσότερο τον απαλλάσσει της ευθύνης του.
Θα είναι πάντα υπεύθυνος και υπόλογος κάθε φορά και κάθε στιγμή που θα συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω να τον αφορούν οι στίχοι του Βάρναλη: «Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη, της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα, και συ πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα»... 


Αναρτήθηκε από ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ

ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ




                            
Watch live streaming video from rhesusgr at livestream.com

Θα χάσουν τον βρώμικο πόλεμο

http://www.periodista.gr/

Βρώμικος πόλεμοςΒρώμικος πόλεμος
“ Το κύριο άρθρο της Αυγής ”
Αν κάποιος έχει παρακολουθήσει τις τηλεοπτικές εκπομπές και έχει διαβάσει τις αναλύσεις των εφημερίδων για τον χαρακτήρα και το μήνυμα των επερχόμενων εκλογών, θα διαπιστώσει ότι οι αναλυτές στην πλειονότητά τους αναγορεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρωταγωνιστή. Αποδέχονται ότι οι εκλογές αποκτούν χαρακτήρα δημοψηφίσματος για τον ΣΥΡΙΖΑ! Άλλοι επιδιώκουν να στήσουν το σκιάχτρο του κόμματος της Αριστεράς για να φοβίσουν τον κόσμο και άλλοι να το συνετίσουν. Αν όμως όλοι τους προσπαθούν να ξορκίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει ότι φοβούνται αυτό το κόμμα. Κι αυτό είναι ένα σημάδι αισιοδοξίας.


Η πολιτική σύγκρουση θα κλιμακωθεί στην πορεία προς τις κάλπες. Και το παιχνίδι του μνημονιακού κατεστημένου θα είναι βρόμικο. Τα χτυπήματα κάτω από τη μέση στον ΣΥΡΙΖΑ θα πολλαπλασιαστούν. Οι αθέμιτες προσπάθειες ηθικής και πολιτικής εξόντωσης των στελεχών του θα πληθύνουν. Ήδη δημιουργούνται αναχώματα με την κατασκευή νεόκοπων πολιτικών σχημάτων που ανακυκλώνουν τα ίδια φθαρμένα υλικά του παρελθόντος. Στο τραπέζι είναι η επιβίωση του παλαιού αμαρτωλού πολιτικού κατεστημένου και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που το στηρίζουν, τα οποία αποβλέπουν σε άμεσα οφέλη. Οι μπίζνες είναι μεγάλες και τα λεφτά πολλά, με λεία τη δημόσια περιουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι, παρά τους επιθανάτιους σπασμούς του κυβερνητικού σχήματος, επιταχύνονται οι διαδικασίες για την πώληση της ΔΕΗ, τη διάλυση του ΕΟΠΥΥ, την εκποίηση δημόσιας περιουσίας και δημόσιων χώρων, το σβήσιμο προστίμων για φοροδιαφυγή και λαθρεμπορία καυσίμων κ.ο.κ.


Το σκηνικό που στήνεται είναι χειρότερο από εκείνο των εκλογών του 2012. Στην πολιτική υπάρχουν χαμένες και κερδισμένες μάχες, αλλά τον πόλεμο τον χάνεις όταν δεν διδάσκεσαι από τις ήττες σου. Γι' αυτό χρειάζεται ψυχραιμία, ενότητα του λαϊκού χώρου, ευφυία και ικανότητα διάσπασης των γραμμών του αντιπάλου. Η συσπείρωση των οργανωμένων κομματικών δυνάμεων, η έμπνευση και η δραστηριοποίηση των κοινωνικών κινημάτων, η ικανότητα εκπροσώπησης της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών που συναποτελούν τις στρατιές των θυμάτων του Μνημονίου είναι προϋποθέσεις για να αποκτήσει νέα ορμή ο αγώνας για τη δημοκρατική ανατροπή.


Στην τελική ευθεία προς τις ευρωεκλογές, η κοινωνική πόλωση θα αναζητά έκφραση στο πολιτικό πεδίο, διαμορφώνοντας το ανάγλυφο του νέου πολιτικού διπολισμού. Η αύξηση της δημοσκοπικής αδιευκρίνιστης ψήφου δεν συνιστά δεξαμενή εφεδρείας για το μνημονιακό σύστημα, καθώς η μεγάλη πλειονότητα των απελπισμένων κοινωνικά πολιτών έχει ξεκόψει από τις παραδοσιακές εκλογικές εκπροσωπήσεις και αναζητά την εναλλακτική λύση κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Απομένει το κόμμα της Αριστεράς να αποδείξει ότι μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τη λανθάνουσα λαϊκή διαθεσιμότητα, προσδίδοντάς της προστιθέμενη πολιτική αξία, δηλαδή οργανώνοντας την αριστερή διακυβέρνηση της χώρας.


Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπετάχτηκε ως η φερέγγυα πολιτική έκφραση της αντιμνημονιακής - δημοκρατικής αντίστασης, ως η νέα πολιτική δύναμη που δεν ελέγχεται από το σύστημα και είναι ικανή να δημιουργήσει τη δημοκρατική ανατροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αδυναμίες του, παραμένει η νέα και άφθαρτη πολιτική δύναμη, με κοινωνικές αναφορές και ευρωπαϊκή - αριστερή κατεύθυνση. Έχει κατορθώσει να δημιουργήσει παράδειγμα για την Αριστερά στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή η δύναμη αντιμνημονιακής - αριστερής αντίστασης, αυτή η δύναμη του πραγματικά νέου, αποτελεί την ελπίδα για τον λαό μας. Γιατί μπορεί να μετασχηματίσει δημιουργικά την ιστορικότητά της, να σταματήσει την κοινωνική καταστροφή, να αλλάξει τη ζωή των πολιτών, καθώς και την κοινωνία.