ΚΥΡΙΕ ΠΑΥΛΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΦΑΜΕ ΜΕΤΑΛΑΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΞΑΝΑΖΕΣΤΑΜΕΝΗ ""ΣΟΥΠΑ""

• Παπαδάτος: «Μας αξίζει ένας καλός δήμαρχος, και όχι μία μαριονέτα»

  10:04 am in Πολιτική

  
  
  
  
• 
  
• 
  
• Τώρα είναι η ώρα να συνεννοηθούν οι έντιμοι και οι ικανοί και να αφήσουν στην άκρη τις ανούσιες μικροπολιτικές διαφορές και εγωισμούς.
  
  Αγαπητές συμπατριώτισσες, αγαπητοί συμπατριώτες
• 
  Τον ερχόμενο Μάιο θα κληθούμε να επιλέξουμε τον νέο μας δήμαρχο, που πρέπει να έχει γνώσεις, όρεξη και ικανότητα ώστε να βγάλει το νησί μας από τον μαρασμό και τη μιζέρια.
• 
  Θεωρώ υποχρέωσή μου να διευκρινίσω ότι, παρά την επιθυμία των συμπολιτών μας, όπως αυτή αποτυπώθηκε τον Νοέμβριο του 2013 σε δημοσκοπική έρευνα, δεν σκοπεύω να είμαι υποψήφιος δήμαρχος στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές, γιατί όσο και αν το προσπάθησα δεν κατόρθωσα τελικά να απαλλαγώ από ανειλημμένες επαγγελματικές υποχρεώσεις ώστε να ασχοληθώ, ως θα όφειλα, αποκλειστικά με τον δήμο μας.
  Προσωπικά, δεν γνωρίζω ακόμη όλους τους υποψήφιους δημάρχους και τα προτεινόμενα προγράμματά τους, αλλά ανεξαρτήτως προθέσεων και προγραμμάτων, για ένα πράγμα είμαι σίγουρος: Τώρα που όλοι μας γνωρίζουμε… είναι νοητό ότι δεν θα επιλέξουμε δήμαρχο-υπάλληλο κλίκας συμφερόντων αμφιβόλου νομιμότητας. Και ούτε είναι ποτέ δυνατό, τώρα που γνωρίζουμε, να εκλέξουμε δήμαρχο, που λόγω ελλείψεως παιδείας, θα ευτελίζει τον μοναδικό πολιτισμό και ιστορία του υπερήφανου νησιού μας.
  Αν και αντιλαμβάνομαι τους λόγους αποστασιοποίησης των νέων αλλά και των ικανών συμπολιτών μας από τα κοινά, εν τούτοις, αυτή η αποστασιοποίηση είναι που ουσιαστικά αναδεικνύει σε θεσμικούς θώκους φαιδρά άτομα, και εμείς εκ των υστέρων αρκούμαστε απλώς σε στείρα κριτική τους.
  Τώρα είναι η ώρα να συνεννοηθούν οι έντιμοι και οι ικανοί και να αφήσουν στην άκρη τις ανούσιες μικροπολιτικές διαφορές και εγωισμούς, γιατί σημασία δεν έχει ποιος θα πάει μπροστά και ποιος θα ακολουθήσει, αλλά σημασία έχει να πάει μπροστά ο τόπος μας, και με αυτό τον γνώμονα οφείλουν να κινηθούν. Στην αντίθετη περίπτωση, ο τόπος θα ζήσει όχι μόνο πολύ χειρότερες μέρες από αυτές που σήμερα βιώνει, όχι μόνο δεν θα βγει από τον μαρασμό, αλλά στο τέλος ίσως όλοι μας καταλήξουμε με δήμαρχο-μαριονέτα! Και τότε φυσικά δεν θα έχουμε καμία δικαιολογία.
  Πιστεύω επίσης, ότι οι έμπειροι και έντιμοι περί τα δημοτικά συμπολίτες μας, όχι μόνο θα αφήσουν χώρο αλλά και θα παρακινήσουν τους νέους του τόπου να ασχοληθούν με τα κοινά, γιατί είναι οι μόνοι που μπορούν να ζωντανέψουν ξανά το νησί μας.
  Οι εν λόγω έμπειροι και έντιμοι περί τα δημοτικά συμπολίτες μας, για το καλό του τόπου μας, των παιδιών τους, αλλά και για τη διατήρηση της δικής τους αξιοπρέπειας και υστεροφημίας, είναι σίγουρο ότι σε καμία περίπτωση δεν θα στηρίξουν… υποψήφιο δήμαρχο- εντολοδόχο κλίκας θρασιμιών. Τη στιγμή μάλιστα, που με ανείπωτη θρασύτητα προσδοκά ότι μέσω αυτών θα σφετεριστεί την ψήφο μας.
  Αξίζουμε πολύ. Αξίζουμε αντίστοιχο δήμαρχο
  Παύλος Παπαδάτος
  
  Σημείωση
  Δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο.
  
  
  
  
  Stefanos Malakis Ειμαστε συμφωνοι !!!
• 21 March at 23:15
• 

  Αγγελική Βαγγελάτου-Ραυτοπούλου που υπάρχουν αυτοί??

  Yesterday at 09:04 · 1
• 

  Akis Tsonidis ΚΥΡΙΕ ΠΑΥΛΟ,ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙΣ,ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ,ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ,ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ , ΕΝΤΙΜΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ?ΓΙΑΤΙ ΛΟΓΙΚΑ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ .

  Yesterday at 11:03 · 2
• 

  Pavlos Papadatos Περιμένετε λίγο να τους μάθουμε καθώς επίσης και τους υποψηφίους συμβούλους τους και έπειτα αποφασίζουμε. Αλλά σε κάθε περίπτωση όταν ''εχεις ένα σάπιο δόντι πρέπει να το βγάλεις.

  18 hours ago · 1
• 

  Akis Tsonidis ΜΑ Κ , ΠΑΥΛΟ ,ΤΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ?ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ .ΔΙΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ Κ.ΔΗΜΗΤΡΑΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥ,ΡΙΖ.ΖΑ ,ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΝΕΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΤΕ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΤΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΕΣΗ,ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΦΑΜΕ ΜΕΤΑΛΑΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΞΑΝΑΖΕΣΤΑΜΕΝΗ ""ΣΟΥΠΑ""
• 
  

η μονταζιέρα τρελάθηκε........ πρώτος ο Δημητράτος

η "μονταζιέρα τρελάθηκε.... ανεβαίνει ο Καμπίτσης......!!!!!!!!!

Αλέξανδρος Παρίσης (4%)

Μάκης Φόρτες (19%)

Γεράσιμος Δημητράτος (26%)

Θεόφιλος Μιχαλάτος (6%)

Νίκος Γκισγκίνης (3%)

Βασίλης Ρουχωτάς (21%)

Βασίλης Καμπίτσης (21%)

Αγαπημένε μου απολιτίκ, χαμογελαστέ υποψήφιε…

Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη  
andrikakisalekos@gmail.com

http://www.candianews.gr/

     

Εντάξει, είπαμε ότι η αυτοδιοίκηση είναι ένας χώρος που κυριαρχούν τα πρόσωπα. Αλλά μάλλον έχουμε φτάσει στο σημείο, για πολλούς, στο όνομα των προσώπων, να μην έχει κανένα νόημα η πολιτική αλλά και η ιδεολογική προσέγγιση των προβλημάτων και της λύσης τους!

Όχι, δεν κατέρρευσε η πολιτική, δεν ακυρώθηκε η ιδεολογία με όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Ούτε τα κόμματα κατέρρευσαν. Αυτά τα κόμματα που μας έφεραν εδώ ως κυβερνήτες του τόπου και οι πολιτικές τους ακυρώθηκαν. Και μαζί τους διαστρεβλώθηκαν ιδεολογίες και ιδεολογικές αναφορές.

Και στο κάτω – κάτω, επειδή η δεξιά έγινε ακραία δεξιά και το ΠΑΣΟΚ, που ξεκίνησε ως «σοσιαλιστικό» κι έγινε πιο δεξιό από τη ΝΔ του 1990 ή του 2000, δεν συνεπάγεται ότι η αριστερή – σε όλο το εύρος και τις εκφάνσεις της- ιδεολογική προσέγγιση, η αριστερή αντίληψη και πολιτική, συμπαρασύρονται, για να ακυρωθεί κάθε έννοια πολιτικής και ιδεολογίας.

Γιατί αυτές οι σκέψεις; Μα βλέπω καθημερινά τα όσα γίνονται, πχ στην Κρήτη. Άνθρωποι που ανήκαν σε «αντίπαλα» στρατόπεδα «μεταναστεύουν» στον άλλοτε «εχθρό». Χωρίς πολιτική αναφορά και κριτήριο. Και για να σφραγίσουν το άλλοθί τους, μιλούν για τη «νέα εποχή» και το ρόλο των προσώπων, που υπερισχύει και των ιδεολογιών και της πολιτικής, όπως πάνε να μας πείσουν!

Δηλαδή, επειδή εκείνοι πλασάρουν στην κοινωνία το απολιτίκ μοντέλο, για τη δική τους εξιλέωση, πρέπει και η κοινωνία να απολιτικοποιηθεί και να καταδικάσει – στηρίζοντάς τους- κάθε έννοια ιδεολογίας και πολιτικής; Όπως πριν, στην βαθιά κομματικοποίηση και την ιδιοτελή πολιτική, τους βόλευε να έχουν τον κόσμο συναλλασσόμενο και χειροκροτητή, χωρίς κρίση, παρά μόνο πίστη στο κόμμα και τους «εκλεκτούς» του.

Δεν μπορεί να ξεχνάμε όμως ότι αυτοί που τα λένε αυτά, αυτοί που προωθούσαν την «πίστη στο κομματικό κράτος», γαλάζιο ή πράσινο, και το άδειασμα των δημόσιων ταμείων, στη συνέχεια κατέστρεψαν- μέσω των δικών τους κομμάτων και πολιτικών που στήριξαν- την κοινωνία. Γιατί θα πρέπει τώρα να περάσουν σε όλους μας ότι η εξιλέωσης των πολιτών, σε όλα τα επίπεδα, είναι η αποϊδεολογικοποίηση και η αποπολιτικοποίηση;

Μοιάζει αυτό με το «μαζί τα φάγαμε» του πληθωρικού μικρονοϊκού και θρασύ Πάγκαλου. Αφού εγώ πρέπει να φανώ τώρα κάτι άλλο, πρέπει να πείσω ότι δεν ήμουν μόνο εγώ κακός, αλλά όλοι μας… Έτσι, μέσα στη γενικευμένη αποδοκιμασία, η θέση των ενόχων, διευκολύνεται αφάνταστα.

Προσέξτε, τα φαινόμενα αυτά δεν είναι καινούργια. Πόσες φορές, από την αρχή αυτής της κατοχικής περιόδου, δεν ακούσαμε την «προτροπή», «αφήστε τα κόμματα και τις ιδεολογίες κι ελάτε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε μια νέα Ελλάδα», θύτες και θύματα, χωρίς αρχές και ιδεολογίες; Το έλεγε, με άλλα λόγια, ο Γιώργος Παπανδρέου, το ισχυρίζεται, παραλλαγμένο, ο Α. Σαμαράς, το λένε οι διάδοχοι και συνεργάτες τους.

Το έκανε στην πράξη η ΔΗΜΑΡ.

Προϊόν αυτής της «αποϊδεολογικοποίησης» είναι ακόμη και η νεοναζιστική συμμορία. Γιατί όλοι αυτοί που την πίστεψαν δεν κατάλαβαν – δική τους η ευθύνη, αλλά όχι μόνο- ότι πίσω από τα «πατριωτικά» και «φιλολαϊκά» συνθήματα κρύβεται ό,τι πιο αντιδραστικό, βίαια αντιδραστικό, φασιστικό, ακραίο, υπάρχει στην ελληνική κοινωνία. Σ” αυτή την «αποπολιτικοποίηση» κρύφτηκε η Χρυσή Αυγή για να δηλητηριάσει την ελληνική κοινωνία και μεγάλο μέρος της ανιστόρητης νεολαίας.

Άραγε, μέρος της ίδιας λογικής αποπολιτικοποίησης δεν είναι τα σημερινά ποτάμια και οι χείμαρροι; Ο Σταύρος Θεοδωράκης, της γενιάς μου δημοσιογράφος και για ένα φεγγάρι συνάδελφος στην ιστορική «Πρώτη», τί κάνει σήμερα; Κάνει κόμμα με το σακίδιο της ανάλαφρης φυσιογνωμίας του στον ώμο. Όπως έκανε τηλεόραση. Και χωρίς να λέει τίποτε, κερδίζει, λένε, στις δημοσκοπήσεις. Επειδή δε λέει τίποτε και επειδή συμμετείχε στο σύστημα των «λαμπερών και βολεμένων μεγαλοδημοσιογράφων» που έκαναν καριέρα με τους ισχυρούς των media και της πολιτικής αυτού του διεφθαρμένου συστήματος, έχει προφανώς την προβολή που του ταιριάζει. Μια εφεδρεία του τίποτα και του μηδέν, προέκυψε ξαφνικά για το πολιτικό σύστημα της καταστροφής, που ψάχνει τα αναχώματά του. Ξαφνικά; Μπα, δε νομίζω. Δε γίνονται ξαφνικά και τυχαία όλα αυτά. Ούτε με την απόφαση και το χρήμα ενός ανθρώπου, ακόμη και επίλεκτου μέλους του συστήματος.

Δείτε τώρα στον τοπικό μικρόκοσμο πώς εκφράζονται όλα αυτά. Μεταγραφές ανάμεσα στους σχηματισμούς του ίδιου συστήματος. Ο Κ. Βαρδαβάς, άνθρωπος του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ και πιστός οπαδός του Ευάγγελου Βενιζέλου, δεν ανέχεται άλλο τον επίσης βενιζελικό Κουράκη. Και μετακινείται προς τον άλλο συνδυασμό, του αντίπαλου, Βασίλη Λαμπρινού, που έχει την «ευλογία» Σαμαρά και την τοπική στήριξη της ΔΗΜΑΡ, αναζητώντας το πρότυπο του ηγέτη, αφού μας ανακοίνωσε ότι δεν έχουν σημασία τα προγράμματα και οι πολιτικές (όλα είναι ίδια , λέει στη δήλωσή του) αλλά τα πρόσωπα. Πρόσωπα όμως που μέχρι την ανακήρυξή τους ως υποψηφίων δεν είχαν πει κουβέντα ούτε για την πόλη ούτε για την καταστροφή του Έλληνα. Δεν είχαν καμιά ενασχόληση με την πολιτική, πέραν της συντεχνιακής παρουσίας (προσέξτε το συντεχνιακής).

Και δεν είναι η μόνη περίπτωση. Η Μαρία Τιτομιχελάκη – Μπέρκη, δημοτική σύμβουλος με τον Κουράκη (ΠΑΣΟΚ) έκανε μεταγραφή στον Τσόκα (ΝΔ) και μάλιστα υποσχέθηκε στους υπό αναζήτηση ψηφοφόρους της ότι δεν ξεχνά ποτέ! Ο πρώην πρόεδρος του ΤΕΕ-ΤΑΚ, Πέτρος Ινιωτάκης (ΠΑΣΟΚ), αφού έψαξε τον ΣΥΡΙΖΑ, τελικά είναι υποψήφιος με τον συνδυασμό Λαμπρινού – Πασπάτη, που έχει την «άδεια» του πρόεδρου της ΝΔ, Α. Σαμαρά. Ο πρώην τελευταίος δήμαρχος Αρχανών, Δημήτρης Φραγκουλάκης, χρόνια στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, είναι με τον Σ. Τσόκα. Η πρώην πρόεδρος των εμπόρων του Ηρακλείου, Γιούλη Μαθιουδάκη, στέλεχος της ΝΔ, είναι δημοτική σύμβουλος με τον Κουράκη. Και μάλλον ξανά υποψήφιά του. Και τόσες ακόμη περιπτώσεις. Που πάντα μιλούν για τα πρόσωπα και όχι για τις πολιτικές, αλλά, παραδόξως και ασυνεπώς, πάντα καταφέρονται κατά του «δημαρχοκεντρικού» ή «περιφερειαρχοκεντρικού» συστήματος! Το ίδιο ο Δοξαστάκης και πολλοί άλλοι «αναντικατάστατοι»…

Το ίδιο και η ΔΗΜΑΡ, που επιλέγει τα απολιτίκ σχήματα, που πάντα έχουν εκπροσώπηση από εκείνους σχηματισμούς με τους οποίους συνεργάστηκε στην κυβέρνηση για την καταστροφή του τόπου.

Κυριαρχούν τα πρόσωπα, λες και πάμε να κάνουμε γάμους ή πασαρέλα κι όχι πολιτική… Χωρίς αρχές και ιδεολογία.

Αχ αγαπημένοι απολίτικοι υποψήφιοι, ελπίζω οι ψηφοφόροι σας να πήραν το μάθημά τους… Ότι χαμόγελα και τα χτυπήματα στην πλάτη, δεν αρκούν…

Μανος Λαγουδιανακης • 2 μέρες πριν

Πολύ σωστός ο Αλέκος!
Θα συμπληρώσω μόνο ότι οι τοπικοί άρχοντες που κάνουν μεταγραφές από το 1 κόμμα στο άλλο (έτσι κι αλλιώς τωρα δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους) είναι ο καθρέπτης για το πως λειτουργεί το σύστημα που έχει σαν μόνο γνώμονα την προσωπική ανέλιξη , τον καριεριτισμό και βεβαίως την κονόμα ._

Πόσο εθνικιστές είναι κατά βάθος οι Ελληνες;

 

Πηγή: Του Στέλιου Ελληνιάδη – «Δρόμος της Αριστεράς»

Παρακολουθώντας τις δημόσιες τοποθετήσεις και αντιπαραθέσεις σε θέματα πολιτικής, ιστορίας, τέχνης κ.λπ., συχνά διαπιστώνω ότι σερνόμαστε στο γήπεδο των αντιπάλων μας και παίζουμε με τους δικούς τους όρους, που ούτε δίκαιοι είναι ούτε αντικειμενικοί. Πώς θα μπορέσουμε, άραγε, να ξεφύγουμε από τη Μονόπολη τους και να υποστηρίξουμε μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων κοιτώντας τον κόσμο λιγότερο από πάνω προς τα κάτω και περισσότερο από κάτω προς τα πάνω;

Στην πολιτική, ελέγχοντας τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καθορίζουν την «ατζέντα» και μας επιβάλλουν να συζητάμε αυτά που επιλέγουν και ιεραρχούν, με τους όρους που αυτοί καθορίζουν μέσω των στημένων δημοσιογράφων. Το ίδιο, όμως, συμβαίνει και σε άλλους τομείς του δημόσιου λόγου, π.χ. στην εκπαίδευση, όπου οι κυρίαρχες δυνάμεις, με την ύλη τους κρύβουν και διαστρέφουν τα γεγονότα και το ρεζουμέ της ιστορίας. Ακόμα και στην τριτοβάθμια όπου υπάρχουν μεγαλύτερες ελευθερίες. Κι αυτό γίνεται όχι απαραιτήτως με αναμάσημα των στερεοτύπων.

Ακούμε πανεπιστημιακούς που ενώ κάνουν διαφορετικές ερμηνείες και κατατάξεις δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της κυρίαρχης μεθόδου. Με αυτό το σκεπτικό, στο Νοσό-τρος, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Έθνος και Πολιτική, μετά τις τοποθετήσεις των ειδικών, με θέμα τη Μεγάλη Ιδέα και τον εθνικισμό στην περίοδο μετά τη μικρασιατική καταστροφή, προσπάθησα να επισημάνω την ανάγκη αποφυγής αυτής της «μεθόδου» και προσφυγής στην εκ θεμελίων διαφορετική προσέγγιση της ιστορίας, που δεν αγνοεί την κυρίαρχη «άποψη», αλλά δεν υποτάσσει την αναζήτηση της αλήθειας σ” αυτήν. Ένα σχόλιο έκανα με παραδείγματα που συνυπολογίζοντάς τα ίσως να επαναπροσδιορίζεται το είδος και το βάρος του φαινομένου του εθνικισμού στην ελληνική κοινωνία.
Καραμανλίδικα και αμανέδες

«…Πιστεύω ότι πρέπει να βλέπουμε το θέμα του εθνικισμού μέσα από τη σκοπιά του λαϊκού παράγοντα και του λαϊκού πολιτισμού, γιατί υπάρχει πάντα η οπτική των από πάνω και η οπτική των αποκάτω, οι οποίες οπτικές, κάτω από ειδικές, συνθήκες, μπορεί να μην ταυτίζονται εν όλω ή εν μέρει ή να μην ταυτίζονται καθόλου. Και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω με μερικά παραδείγματα από την εμπειρία που συνδέεται με την δική μας καταγωγή.

Ο πατέρας μου γενήθηκε στη Σινασό της Καππαδοκίας. Οι Καππαδόκες, στο βάθος της Μικράς Ασίας, δεν ενεπλάκησαν στο μικρασιατικό πόλεμο. Ετσι, παρέμεναν στις εστίοες τους χωρίς να έχει δημιουργηθεί η παραμικρή σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στις περιοχές της Καππαδοκίας. Εξαναγκάστηκαν, όμως, με τη Συμφωνία για την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ της ηττημένης Ελλάδας και της νικήτριας Τουρκίας, το 1923, να εγκαταλείψουν τα χωριά τους. Φορτώσανε ό,τι μπορούσε να κουβαληθεί σε κάρα, κατέβηκαν στο νότο, επιβιβάστηκαν σε πλοία και μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα.

Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων της Καππαδοκίας ήταν τουρκόφωνοι, μιλούσαν τουρκικά, οι περίφημοι Καραμανλή-δες. Ο γραπτός τους λόγος, τα καραμανλίδικα, είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Εγραφαν τα τούρκικα που μιλούσαν με ελληνικούς χαρακτήρες (τα δικά τους γκρίκλις!). Αυτοί οι Έλληνες, στον ελλαδικό χώρο, αναγκάστηκαν -στην κυριολεξία- να καταπιούν τη γλώσσα τους, τουλάχιστον στο δημόσιο χώρο. Οι ίδιοι, μέχρι τον ξεριζωμό τους, δεν αισθάνονταν άσχημα που ήταν Ρωμιοί τουρκόφωνοι,Έλληνες τουρκόφωνοι, και πολλοί συνέχισαν να χρησιμοποιούν σαν μητρική την τούρκικη γλώσσα, επί ελληνικού εδάφους, μέχρι το θάνατο τους.
Αλλά και ένα σημαντικό κομμάτι των λεγόμενων Ποντίων, ήταν τουρκόφωνοι. Όλοι οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, κοντά στο ένα εκατομμύριο, κουβαλούσαν μαζί τους στοιχεία ενός πολιτισμού ο οποίος ήταν κοινός πολιτισμός στις πατρογονικές τους εστίες.Έτσι κι αλλιώς, στην ελληνική γλώσσα, όχι μόνο των ελληνοφώνων προσφύγων αλλά και των γηγενών της «παλιάς Ελλάδας», υπήρχαν πάρα πολλές λέξεις τούρκικες, σλάβικες και αρβανίτικες. Υπάρχουν, δε, ορισμένες κατηγορίες όπως τα φαγητά, όπου ένα πολύ σημαντικό τους μέρος έχει όχι μόνο ξενικές ονομασίες, αλλά προέρχεται κιόλας «μαγειρικά» από τους διαφορετικούς λαούς των Βαλκανίων και της Ανατολής.

Επίσης, το τραγούδι, ένα στοιχείο με μεγάλο λαϊκό εύρος διατηρεί σχεδόν ακέραιο αυτό το υλικό της συνύπαρξης και του μοιράσματος στη νεοσύστατη Ελλάδα.
Από τα στοιχεία που καταγράφει η Ιωάννα Κλειάσου, στα βήματα του πρωτοπόρου Παναγιώτη Κουνάδη και μερικών άλλων σοβαρών ερευνητών, ξέρουμε ότι μέχρι την απαγόρευση που επιβάλλει το 1937 δια νόμου το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά, έχουν ηχογραφηθεί και κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, σε δίσκους βινιλίου 78 στροφών, περίπου 300 αμανέδες! Με τα δεδομένα της εποχής, ο αριθμός είναι τεράστιος! Ηχογραφούνται, επίσης, πάρα πολλά τραγούδια με τούρκικες εκφράσεις, αλλά και ολόκληρα τούρκικα τραγούδια, παρ” όλες τις απαγορεύσεις. Ο εθνικός μας τραγουδιστής Στέλιος Καζαντζίδης ηχογραφεί πολλά μικρά δισκάκια, με τούρκικα τραγούδια, το ’6ο! Δηλαδή, τουλάχιστον μέχρι τότε, ειδικά στις πολυπληθείς προσφυγογειτονιές ανά την Ελλάδα, ο λαός ακόμα τραγουδάει ανατολίτικους αμανέδες και τούρκικα τραγούδια!

Πολιτισμικές διαπλοκές

Στην Κωνσταντινούπολη, ξεκινώντας δυναμικά από τα μέσα περίπου του προηγούμενου της Μικρασιατικής Καταστροφής αιώνα, ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης γνωρίζει μία εκπληκτική ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Οι Κωνσταντινουπολίτες είναι στελέχη και τραπεζίτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έχουν ένα σημαντικό μέρος του εμπορίου στα χέρια τους, αναπτύσσουν εξαιρετικά την εκπαίδευση δημιουργώντας όλα αυτά τα σπουδαία σχολεία, εκ των οποίων μερικά λειτουργούν μέχρι σήμερα, όπως το Ζάππειον και το Ζωγράφειον.

Στις πρώτες δεκαετίες του 2οου αιώνα, δεκά δεςΈλληνες αρχιτέκτονες χτίζουν εκκλησίες, τζαμιά, ανάκτορα, βίλες, νοσοκομεία, στρατόπεδα και μέγαρα. Υπάρχει ένας πολιτισμός των Ελλήνων πάρα πολύ αναπτυγμένος στις συνθήκες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος παραμένει ενεργός και μετά την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας, μέχρι το 1955• Αυτή η πλευρά της πραγματικότητας αποσιωπάται πλήρως και είναι εντελώς άγνωστη στους νεόΕλληνες, επειδή υποσκάπτει το στερεότυπο του διαχρονικού εχθρού που περιλαμβάνει μόνο δουλεία και σφαγές. Άποψη που δεν την συμμερίζονται ούτε οι Κωνσταντινουπολίτες της εποχής, ούτε η ορθόδοξη εκκλησία.

Ενα άλλο στοιχείο είναι ότι οι Ελληνες στον ελλαδικό χώρο, κατοικούν στην πλειοψηφία τους σε χωριά και πόλεις με ονομασίες κυρίως σλάβικες, αλβανικές και τούρκικες. Αυτά τα τοπωνύμια αλλάζουν στην πορεία με αποφάσεις του κράτους και όχι των κατοίκων των χωριών που σε πολλές περιπτώσεις συνεχίζουν να χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα τις παλιές ονομασίες. Αλλαγές που αποσκοπούν στο να αποκόψουν τις τοπικές κοινωνίες από τη ζωντανή ιστορία τους, με ονομασίες, κατά κανόνα, ανιστόρητες και άσχετες. Σε αρκετές περιπτώσεις οι νέες ονομασίες συνδέουν άτσαλα και βίαια τις σύγχρονες κοινότητες με τις αρχαίες ακόμα κι αν η διαφορετική τους καταγωγή είναι γνωστή και προφανής!

Οι Αρβανίτες των Λιοσίων ξεκόβονται από την ιστορία τους και συνδέονται αυθαίρετα, με πρόσχημα τη γεωγραφική θέση του χωριού τους, με το αρχαίο “Ιλιον, οι Μενιδιάτες με τις Αχαρνές, οι κάτοικοι από τα Κιούρκα με τις Αφίδνες, από το Κριεκούκι με τις Ερυθρές και πάει λέγοντας. Μόνο περικεφαλαίες δεν τους φόρεσαν! Σε πά-μπολλες περιπτώσεις, τα χωριά ξαναβαφτίζονται παίρνοντας το όνομα του αγίου της εκκλησίας τους, γεμίζοντας έτσι την Ελλάδα με Αγίες Άννες, Άγιες Μαρίνες, Άη-Γιώργηδες κ.λπ. Το ίδιο ισχύει για τα ξενικά επώνυμα των Ελλήνων, που είναι απολύτως αποδεκτά και καλοχωνεμένα, ξεκινώντας από τους εθνικούς ήρωες, τον Μπότσαρη, την Μπουμπουλίνα και τον Καραϊσκάκη , και φτάνοντας στα ονόματα των πρωθυπουργών, των υπουργών και των βουλευτών: Καραμανλής, Σημίτης, Έβερτ, Σαμαράς και πάει λέγοντας.

Οι εθνικιστές πουλάνε πατρίδα

Μ” αυτά τα παραδείγματα, που δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις αλλά μαζικά φαινόμενα, θέλω να υπογραμμίσω ότι μέσα στην κοινωνία, ιδίως στα λαϊκά στρώματα, ο εθνικισμός -εν τοις πράγμασι- δεν είχε τη διάσταση που έχει στο εποικοδόμημα, στον κυρίαρχο λόγο που χρησιμοποιεί η εξουσία για να δικαιολογεί τον αυταρχισμό της, την υποχρεωτική ομογενοποίηση, τους πολέμους και εν τέλει την υποτέλεια στους ξένους κηδεμόνες.

Στο εποικοδόμημα, ο εθνικισμός είναι ισχυρό όπλο, γιατί εκπορεύεται από τους ολιγάρχες που κάθε φορά κυβερνούν την κοινωνία. Οι ολιγάρχες, βεβαίως δεν έχουν πατρίδα. Μόνο στο κέρδος και την εξουσία πιστεύουν. Οι εργάτες έχουν πατρίδα. Γιατί η πατρίδα για τους εργαζόμενους είναι το κοινόβιο μέσα στο οποίο ζούμε. Με ανθρώπους που έχουν συναφή επαγγέλματα, μένουν στα ίδια σπίτια και στις ίδιες γειτονιές, παντρεύονται μεταξύ τους, έχουνε τα ίδια ιδανικά, έχουνε τις ίδιες ανάγκες, τους ίδιους ήρωες, τα ίδια γούστα, αναζητούν μια κοινή ταυτότητα και είναι όλοι καταπιεσμένοι. Αυτοί έχουνε μια αντίληψη περί πατρίδας που είναι κοινή. Οι ολιγάρχες έχουνε την πατρίδα των άλλων, των εργαζομένων, την οποία καπηλεύονται και εκμεταλλεύονται. Την οποία χρησιμοποιούν κάθε φορά προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, να επιβεβαιώσουν την εκμετάλλευση των λαϊκών στρωμάτων, να διασπάσουν την κοινωνία και να επεκτείνουν την εμβέλειά τους πέρα από τα σύνορα της χώρας.

Έτσι, λοιπόν, θα πρέπει να σχετικοποιήσουμε το θέμα του εθνικισμού στην Ελλάδα. Γιατί ο λαός, στον πυρήνα του, είναι πιο ανοιχτός και ποιο συνδεδεμένος με τους πολιτισμούς των άλλων, των γειτόνων, των συγγενών, και ιδίως με τους πολιτισμούς εκείνων που ο η κυρίαρχη ιδεολογία καταγράφει στους αιώνιους εχθρούς του έθνους. Είναι πολύ εύστοχο το σύνθημα τοίχου που λέει, «Χρυσαυγίτη, εσύ μαχαιρώνεις μετανάστες στο δρόμο και η μάνα σου βλέπει τούρκικα σίριαλ στο σπίτι»!
Αυτό δεν σημαίνει πως οι λαϊκές μάζες δεν παρασύρονται από τη ρητορεία που έρχεται από το εποικοδόμημα. Ασφαλώς παρασύρονται και, πολλές φορές, από την αγάπη για τον τόπο τους και ανασφάλεια για τον πολιτισμό τους, εκτρέπονται στον εθνικισμό και από θύματα γίνονται θύτες. Και γι” αυτό δεν φταίνε μόνο τα στενά συμφέροντά τους. Φταίνε κι άλλοι παράγοντες. Οι λαϊκές μάζες παραμορφώνονται, εκβιάζονται και εξαπατώνται από την εξουσία. Επίσης, κατά καιρούς, υστερούν σε διανοουμένους που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν διαφορετικά την κοινή γνώμη, δεν έχουν πάντα τον Ρήγα τους, και δεν διαθέτουν δικά τους μέσα επικοινωνίας που όπως βλέπουμε κατέχει μόνο η εξουσία, οπότε είναι πάρα πολύ φυσικό, τα λαϊκά στρώματα να παρασύρονται από την εθνικιστική προπαγάνδα η οποία εκπορεύεται από τα κέντρα της ολιγαρχίας και τα παράγωγά της.

Σήμερα, το θέμα του εθνικισμού από τη μια και του πατριωτισμού από την άλλη, πρέπει να επανατοποθετηθεί από ειδικούς και μη ειδικούς, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στη λαϊκή πλευρά της ιστορίας, στην αλήθεια των από κάτω. Μόνο τότε ο λόγος μας θα είναι ουσιαστικός, σαφής, κατανοητός, εύληπτος και πειστικός.

vathikokkino.com

Προς υποψηφίους Δημοτικούς Συμβούλους

Του Γιώργου Βλαχάκη

           

Είστε έτοιμοι να σκέφτεστε;

Είστε έτοιμοι να μη σιωπάτε;

Είστε έτοιμοι να αντιπροσωπεύετε τον δημότη κι όχι τον αρχηγό της παράταξης σας;

Είστε έτοιμοι να μην γίνετε μόνο ένα σηκωμένο χέρι στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου;

Είστε έτοιμοι να μη νιώθετε ευγνωμοσύνη στον αρχηγό της όποιας παράταξης, που δέχτηκε, για δικούς του λόγους, να σας συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο, αλλά μόνο να νοιώθετε, σεμνά, το χρέος της ψήφου των δημοτών που σας εμπιστεύθηκαν;

Είστε έτοιμοι να καταγγείλετε παραταξιακές διαδικασίες που δε κολλάνε πάνω σας;

Είστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να παραιτηθείτε;



Είστε έτοιμοι να είστε καθημερινά τους δρόμους της πόλης και στα μέρη που συχνάζουν άνθρωποι, να τους ακούτε και να τους συμβουλεύεστε;

Είστε έτοιμοι να μην αναλάβετε πράγματα που δεν σας πάνε ή δεν τα γνωρίζετε;

Είστε έτοιμοι να ντρέπεστε κάθε φορά που θα σας φωνάζουν κύριε αντιδήμαρχε ή κύριε πρόεδρε;

Είστε έτοιμοι να παλέψετε για ένα πρόγραμμα που συνδημιουργήσατε κι όχι για ένα που μπορεί να σας φορέσουν μετά ;

Είστε έτοιμοι να απαλλαγείτε από τις κομματικές σας , προσωπικές ή άλλες, δεσμεύσεις…αληθινά όμως …όχι στα λόγια ;

Είστε έτοιμοι να ψηφίσετε ή αποδεχτείτε άποψη άλλης δημοτικής παράταξης που μπορεί να είναι καλύτερη από κείνη της δικιάς σας παράταξης;

Είστε έτοιμοι να γίνετε το μαύρο πρόβατο της όποιας δημαρχιακής εξουσίας , των παράκεντρων της , αλλά και των όποιων ανάλογων εστιών που υπάρχουν και τις ξέρετε στην όποια παράταξης σας;

Είστε έτοιμοι να είστε εμφανώς μπροστά σε διαδηλώσεις διεκδικώντας ζητήματα της τοπικής , και όχι μόνο ,κοινωνίας ανεξάρτητα με τη γνώμη που έχει η παράταξη ή ο αρχηγός της για εκείνα ;

Είστε έτοιμοι , μια φορά το μήνα, να καλείτε τους δημότες των συνοικιών της πόλης, τουλάχιστον εκείνων όπου ζείτε και εργάζεστε, για να τους ενημερώνετε, να ακούτε τι θεωρούν αναγκαίο να γίνει στη συνοικία κα να δέχεστε την αξιόπιστη αρνητική , ίσως, κριτική τους ;

Είστε έτοιμοι ….;;;

Αν είστε κατεβείτε υποψήφιοι με όποια παράταξη νομίζετε …και παλέψτε να ενωθούν ομόκεντρες παρατάξεις με βάση κοινά αποδεκτό σχέδιο λύσεων….λύσεων όμως ..όχι απόψεων…

Αν δεν είστε δε χρειάζεται να υπηρετήσετε μια φτηνή ματαιοδοξία …Κοστίζει.





Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/

ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΟΥΜΕ ΣΕ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ

ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ (23/03) ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΑΝΟΥ


*Ερ:500 εκ για 1 εκ πολίτες δεν είναι και λίγα. Το περιμένατε;


Αν σας έκλεβαν από τη τσάντα σας μερικές χιλιάδες ευρώ και ως ένδειξη μεγαλοφροσύνης σας γύριζαν πίσω κάνα-δυο ευρώ για να πάρετε το λεωφορείο, τι θα λέγατε; Θα λέγατε ευχαριστώ; Θα ψιθυρίζατε ,μήπως, πως δεν είναι και λίγα ή θα σκεφτόσαστε πως δεν το περίμενατε να είναι τόσο γεναιόδωροι;


*Ερ: Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει ότι έρχεται νέο μνημόνιο αλλά τώρα θα μοιραστεί το πλεόνασμα. Δεν είναι κάτι θετικό αυτό;


Πρωτογενές πλεόνασμα και ύφεση στην οικονομία, η οποία κινείται, γύρω στο 4%, είναι πράγματα ασύμβατα και απολύτως αντιφατικά. Συνιστά ειρωνεία να πανηγυρίζει η κυβέρνηση για ένα ονομαζόμενο πλεόνασμα που για να επιτευχθεί επιδεινώνει την ύφεση και επομένως έχει ως τίμημα την αύξηση της ήδη τρομακτικής ανεργίας. Αυτό το λεγόμενο πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να είναι ασύμβατο , όπως είπα, με μια οικονομία που βρίσκεται σε βαθιά ύφεση αλλά μπορεί, δυστυχώς, να γίνει «συμβατό», «συμβατότατο» θα έλεγα, με ένα νέο μνημόνιο ή με μια επικαιροποίηση με νέα μέτρα του υπάρχοντος μνημονίου. Αυτό το τελευταίο άλλωστε ήδη το υφιστάμεθα με τη νέα επώδυνη συμφωνία κυβέρνησης και τρόικας. Και αυτό δεν είναι διόλου θετικό για τον τόπο.


*Ερ: Ποιος είναι ο πήχυς για τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές; Πρωτιά με πόση διαφορά;

Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να ποσοτικοποιήσουμε τον πήχυ. Αυτό που διεκδικούμε δεν είναι απλώς η πρωτιά στις ευρωεκλογές. Αυτή η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη και πλέον την ομολογούν οι πάντες, όχι μόνο οι φίλοι αλλά και οι αντίπαλοι. Δεν διεκδικούμε επίσης την πρωτιά με μεγάλη απλώς διαφορά από τη ΝΔ, διότι και αυτή περίπου έχει προεξοφληθεί. Αυτό που παλεύουμε είναι μια μεγάλη νίκη στις ευρωεκλογές που θα αλλάξει ριζικά το πολιτικό σκηνικό και θα βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά κατάκτησης της κυβερνητικής διεύθυνσης. Και αισιοδοξούμε ότι με τη στήριξη και τον αγώνα του ελληνικού λαού θα το πετύχουμε. Πιθανότατα η επόμενη μέρα των ευρωεκλογών θα είναι μια πολύ διαφορετική και πολύ καλύτερη πολιτική μέρα για τη χώρα.

*Ερ: Ποιος είναι ο πήχυς για τον ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές; Πόσες περιφέρειες και μεγάλοι δήμοι;


Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να κάνουμε αριθμητικές ασκήσεις με τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Άλλωστε ούτε οι Δήμοι ούτε οι περιφέρειες είναι κομματικά λάφυρα και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να τα βλέπουμε ως κομματικά φέουδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει σύγχρονα , ικανά και ριζοσπαστικά αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια που έχουν αυτονομία, ευρύτερα κινηματικά χαρακτηριστικά και προοδευτικά προγράμματα. Είμαστε αισιόδοξοι ότι αυτά τα ψηφοδέλτια θα πάνε καλά, θα έχουν πλατιά λαϊκή στήριξη και θα επιτύχουν σε σημαντικότατο βαθμό νικηφόρα αποτελέσματα.

Κι αυτά όχι για να βαφτεί ο αυτοδιοικητικός χάρτης, όπως γίνεται, συνήθως, στις τηλεοράσεις, με τα χρώματα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για να γίνει δυνατόν οι πόλεις και οι περιφέρειες της χώρας να ανασάνουν από τη μνημονιακή μπότα, να σταθούν όρθιες κα να πάνε μπροστά.

*Ερ: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προαναγγείλει ανατροπή το Μάιο, δηλαδή ένα εκλογικό αποτέλεσμα μετά το οποίο η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να σταθεί. Κι αν δεν έρθουν έτσι τα πράγματα;

Είμαι βέβαιος ότι οι ευρωεκλογές θα είναι λαϊκή ψήφος όχι μόνο για μια διαφορετική Ευρώπη, πέρα από την ηγεμονία της Γερμανίας και του χρηματιστικού κεφαλαίου αλλά και λαϊκή ανατρεπτική ψήφος για μια προοδευτική Ελλάδα που δεν θα ανέχεται να είναι «προτεκτοράτο» και «μπανανία» των διαφόρων υπαλληλίσκων της τρόικας. Ο ελληνικός λαός είναι ένας υπερήφανος λαός και πιστεύω βαθιά ότι θα απορρίψει μαζικά την καταδίκη των παιδιών του στο δίλημμα ανεργιακή εξαθλίωση ή μετανάστευση, όπως θα απορρίψει επιλογές οι οποίες ταιριάζουν σε «υπόδουλες» χώρες.

*Ερ: Γιατί τέτοιος εκνευρισμός με το Ποτάμι; Ολο κακίες λένε τα στελέχη του κόμματός σας.

Δεν γνωρίζω κανένα στο ΣΥΡΙΖΑ να έχει εκνευριστεί με το αποκαλούμενο Ποτάμι. Αντίθετα, θα έλεγα ότι έχει γίνει πηγή διασκεδαστικών ανεκδότων. Ένα «ποτάμι» που γυρίζει πίσω, στην πλέον κακή και κενόλογη εκδοχή του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ, δεν είναι πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ή καλύτερα μπορεί να γίνει, πρόβλημα για τον τόπο. Το ευτύχημα, όμως, είναι ότι μιλάμε για ένα ποτάμι που είναι γνώριμο κυρίως ως επικοινωνιακή «φούσκα» και καθόλου για το καθαρό και ορμητικό ρεύμα ιδεών και ριζοσπαστικών προτάσεων.

*Ερ: Μέχρι πού πρέπει να φτάσει η σύγκρουση με εταίρους/πιστωτές για να μειωθεί το χρέος και να δοθεί τέλος στη λιτότητα;

Εμείς δεν είμαστε «μανιακοί» της σύγκρουσης. Αυτό που μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα επιδιώξει σε σχέση με το χρέος είναι το αυτονόητο για να επιβιώσει και να έχει μέλλον ο τόπος και ο λαός μας : τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Και αυτό ως κυβέρνηση της Αριστεράς θα το επιδιώξουμε με διαπραγματεύσεις. Έχουμε ένα χρέος που δεν έχει συσσωρευτεί μόνο με άδικους, βαθύτατα ταξικούς όρους και με ευθύνη ενός εγχώριου ληστρικού κατεστημένου και της διεθνούς χρηματιστικής κερδοσκοπίας αλλά και ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο και αποτελεί ανυπόφορη θηλιά για τον τόπο. Αν οι πιστωτές και όσοι τους στηρίζουν δεν θελήσουν να δόσουν μια βαθιά ανάσα στη χώρα σε σχέση με το χρέος μέσα από διαπραγματεύσεις, τότε η Ελλάδα, με την εκπεφρασμένη θέληση των πολιτών της, θα πρέπει να προχωρήσει με όλα τα δημοκρατικά μέσα που διαθέτει στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του για να διασφαλίσει την ύπαρξη του λαού μας και το μέλλον του τόπου. Αλλά τότε άλλοι και όχι εμείς θα έχουν επιλέξει τη σύγκρουση για να κρατάνε επ’ αόριστον στην ταπείνωση και την εξαθλίωση τη χώρα και τους πολίτες μας.

*Ερ: Πολλοί πιστεύουν ότι θεωρείτε λύση τη δραχμή, εφόσον δεν αλλάξει άρδην η κατεύθυνση που έχουν πάρει τα πράγματα στην ευρωζώνη. Είναι μόνο προπαγάνδα;

Οι προσωπικές μου θέσεις σε σχέση με την ευρωζώνη και το εθνικό νόμισμα είναι γνωστές και δεν είναι της ώρας να τις εκθέσω. Από κει και πέρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ως επιλογή την έξοδο από την ευρωζώνη, αν και θεωρεί ότι η ευρωζώνη πρέπει να αλλάξει ριζικά προσανατολισμό. Αν, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δια των αποφάσεών του δεν επιλέγει την έξοδο από την ευρωζώνη, αυτό δεν σημαίνει, ότι είναι και διατεθειμένος, στο όνομα του ευρώ, να γίνει έρμαιο εκβιασμών και απειλών και να ανεχθεί μια απαράδεκτη ταπεινωτική μεταχείρηση της χώρας και της βούλησης των πολιτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να το γνωρίζουν οι πάντες ότι με την ετυμηγορία και τη θέληση του ελληνικού λαού θα προχωρήσει σε κάθε περίπτωση στην εφαρμογή του αντιμνημονιακού προοδευτικού προγράμματός του. Η Ελλάδα με μια δημοκρατική κυβέρνηση της Αριστεράς δεν πρόκειται να γίνει άθυρμα εκβιασμών και να ανεχθεί μεταχείριση προτεκτοράτου για τη χώρα. Η Ελλάδα δεν θα γίνει δεύτερη Κύπρος της κυβέρνησης του Ν. Αναστασιάδη. Ο λαός μας αξίζει ένα στοιχειώδη σεβασμό.

http://www.iskra.gr/

"Ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζί".

Marios Lolos

Παγκόσμια διαμαρτυρία κατά του ρατσισμού και φασισμού  22-3-14

"Ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζί".