Ο λαζόπουλος ξεσπαθώνει κατά της τρόικας / το πλήθος αλαλάζει / ο λαζόπουλος μιλά για τους ανέργους και δακρύζει on-air / το πλήθος βουρκώνει, ένας κόμπος μέσα σε όλους / ο λαζόπουλος τραγουδά Χατζιδάκι / το πλήθος πιάνεται χέρι-χέρι και ονειρεύεται μια θάλασσα πλατιά / ο λαζόπουλος λέει ένα αστείο με την λέξη «κλάνω» / το πλήθος γελά σαν να μην είχε γελάσει ποτέ ξανά / ο λαζόπουλος είναι ο άνθρωπος μας, είναι ο επαναστάτης που δεν μπορέσαμε να γίνουμε εμείς, ο δούρειος ίππος στην καρδιά του συστήματος.
τα φώτα κλείνουν. Ο κόσμος φεύγει. Ο λαζόπουλος βγάζει τα ρούχα της δουλειάς, ξεκολλά τα δάκρυα με τρόπο και τα βάζει στην θήκη που γράφει απ’ έξω «εργαλεία για νοικοκυραίους» / μπαίνει στο ελικόπτερο του κοντομηνά και πάει στο σπίτι του στην πάρο εξουθενωμένος από την επαφή του με τους απλούς ανθρώπους.
ο λαζόπουλος απολύει από την εκπομπή του 5 ΑΝΑΣΦΆΛΙΣΤΟΥΣ ταξιθέτες γιατί την Τρίτη 11-6 κάνανε στάση εργασίας ως συμπαράσταση στους εργαζόμενους της ΕΡΤ / καμία αποζημίωση / καμία επίσημη ενημέρωση / το πλήθος δεν ξέρει, στα αρχίδια του, θα υπάρχουν 5 άλλοι ταξιθέτες που θα τους τακτοποιήσουν στις καρέκλες της αφέλειας, στους καναπέδες του βούρκου για να νοιώσουν άλλη μια τρίτη πως ακουμπάνε την επανάσταση.
ο λαζόπουλος είναι ότι πιο ταιριαστό υπάρχει σε αυτόν τον λαό.
υ.γ. υπάρχουν χιλιάδες μικρές ιστορίες σαν την παραπάνω. γράφονται καθημερινά. μην ανησυχείτε νοικοκυραίοι. κάποτε θα πάρουμε εκδίκηση και για εσάς. Οι κεραίες στον Υμηττό είναι αρκετές για να σουβλιστεί η ελίτ των υπνωτιστών.
Της Ντίνας Δασκαλοπούλου
Όταν πριν λίγους μήνες ο «πολύς» κύριος Δένδιας δήλωνε πως «δεν θα επιτρέψει σε κανένα γαλατικό χωριό να μην εφαρμόζει το νόμο», όλοι οι Ιερισσιώτες άλλαξαν τα ονόματά τους: ο φούρναρης έγινε «φουρναρίξ», η βουλευτίνα «βουλευτίξ», ο Γιάννης «Γιαννίξ» και πάει λέγοντας. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να γίνουμε κι εμείς «Ρεπορτερίξ»: αυτό σημαίνει πρωτίστως να είμαστε παρόντες, να μην αναθέτουμε, να συνδιαμορφώνουμε και να αναλαμβάνουμε το μερίδιο της ευθύνης (και της δουλειάς) που μας αναλογεί.
Υπάρχει μια διάχυτη γκρίνια εδώ και λίγες ώρες στον δημοσιογραφικό κόσμο. Και πολλά υψωμένα δάχτυλα προς την ΕΣΗΕΑ: γιατί δεν περιφρούρησε αποτελεσματικά την απεργία μας. Γιατί δεν μπλόκαρε τα τυπογραφεία. Γιατί δεν διέγραψε αυτομάτως τους απεργοσπάστες. Όλα αυτά τα υψωμένα δάχτυλα δείχνουν πάντα τους άλλους και ποτέ τον εαυτό μας. Υπάρχει και μια ευκολία να κατακρίνουμε από απόσταση και χωρίς να μπούμε στον κόπο να ψάξουμε ποιος έκανε τι και γιατί.
Υπάρχει επίσης και μια αμηχανία να παραδεχτούμε πως η απόφαση του ΣτΕ είναι μια πρώτη νίκη. Όχι γιατί διασώζει τις θέσεις εργασίας στην ΕΡΤ (τίποτα δεν διασώζει), αλλά γιατί δίνει τον απαραίτητο χρόνο στους εργαζόμενούς της, με τον αέρα ανοιχτό, να φτιάξουν κοινωνικές συμμαχίες μέχρι την τελική νίκη. Αν οι συνάδελφοι αρθούν στο ύψος των περιστάσεων κι αν έχουν κατανοήσει τι τεράστιο ρόλο έπαιξε η αλληλεγγύη χιλιάδων πολιτών στον αγώνα τους κι αν κάνουν τη δημοσιογραφία που έχουμε ανάγκη ως κοινωνία, αυτή προσωρινή ανάσα που τους δόθηκε από την απόφαση του ΣτΕ θα γίνει αέρας που θα πάρει την Τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού και θα την σηκώσει. Η τηλεόραση είναι υπερόπλο. Τώρα ήρθε η ώρα οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ να το χρησιμοποιήσουν στο όνομα όλων μας.
Συνδικαλίστρια δεν είμαι, αλλά έχω κάνει συνδικαλισμό σε κρίσιμες στιγμές: στο συντονιστικό των μαθητικών καταλήψεων το 91. Και στον αγώνα της Ελευθεροτυπίας μέσα στην εργασιακή επιτροπή. Και μετά από 20 ολόκληρα χρόνια στην δημοσιογραφία για πρώτη φορά κατεβαίνω τώρα στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ. Παρόλο που προέρχομαι από τα κινήματα – ή ίσως ακριβώς επειδή προέρχομαι από τα κινήματα- είμαι απόλυτα πεπεισμένη για την αναγκαιότητα ενός σωματείου. Κι επειδή έχω μνήμη, θεωρώ απολύτως κρίσιμο η ΕΣΗΕΑ να μην πέσει στα χέρια της τρόικα των δημοσιογράφων. Πέρα από αυτό όμως, ονειρεύομαι ένα άλλο Σωματείο, έναν καινούργιο τρόπο να κάνουμε συνδικαλισμό: με την βάση ισχυρή, με τη γενική συνέλευση κυρίαρχη, με συνεχή λογοδοσία. Αν πιστεύετε ότι μπορούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες από τα πάνω να οργανώσουν τα πάντα, κάνετε λάθος. Οι μάχες δεν μπορούν να δοθούν με στρατηγούς χωρίς στρατό. Οι μεγάλες συγκρούσεις χρειάζονται έναν κλάδο αποφασισμένο και παρόντα.
Δυο χρόνια τώρα τα αφεντικά του Τύπου μας απολύουν, μας αφήνουν απλήρωτους, μας εκβιάζουν. Δυο χρόνια τώρα – εμείς οι κάποτε περιζήτητοι- βρισκόμαστε στα αζήτητα σ’ έναν κλάδο που καταρρέει. Είμαστε οργισμένοι, είμαστε φοβισμένοι, είμαστε απογοητευμένοι και νομίζουμε ότι είμαστε άοπλοι. Η εικόνα της αίθουσας όπου έγινε πριν λίγες μέρες η γενική μας συνέλευση είναι χαρακτηριστική: συνδικαλιστές μιλούσαν μπροστά σε δεκάδες άδειες καρέκλες. Οι ελάχιστοι που παρακολούθησαν τη διαδικασία ήταν κυρίως μεγάλοι σε ηλικία συνάδελφοι.
Εντωμεταξύ, οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ είναι απολύτως συντεταγμένοι στην επίθεση που εξαπολύουν προς τους εργαζόμενούς τους και σε ολόκληρη την κοινωνία. Από τον Μπόμπολα και τον Ψυχάρη μέχρι τον τελευταίο εκδοτίσκο, τα αφεντικά πρέπει να μας ευγνωμονούν για την κατάθλιψη, την παραίτηση, την απομόνωσή μας. Όσο πιο ηττημένοι μέσα μας, τόσο καλύτερα παιδιά θα είμαστε όταν κι αν θα μας κάνουν τη χάρη να μας προσλαμβάνουν στα σφαγεία τους. Όσο πιο τρομοκρατημένοι, τόσο πιο υπάκουοι: θα αναμεταδίδουμε πιστά όσα μας υπαγορεύουν.
Μπορούμε να μιλάμε ατελείωτες ώρες για τα λάθη στρατηγικής και τακτικής που έκανε το Σωματείο μας, σε όλα τα πεδία αυτά τα δυο χρόνια. Μπορούμε να αυτομαστιγωνόμαστε ή να αναπολούμε περασμένα μεγαλεία. Όσο μιλάμε μόνο, είμαστε ακίνδυνοι. Τα αφεντικά – στο μαγαζί που δουλεύει ο καθένας μας και στο μεγάλο μαγαζί που λέγεται Ελλάδα- ποντάρουν στην κούρασή μας, ποντάρουν στην φτώχια μας, ποντάρουν στην απογοήτευσή μας, ποντάρουν στην απόσυρσή μας από τις μαζικές διαδικασίες.
Η επανέκδοση της «Αδέσμευτης Γνώμης» και η διανομή των 100.000 φύλλων της μέσα από ένα δικό μας ανεξάρτητο δίκτυο σε συνεργασία με εκατοντάδες πολίτες σε όλη τη χώρα απέδειξε τι μπορούμε να πετύχουμε όταν δουλεύουμε συλλογικά. Το απεργιακό μας φύλλο είναι ενδεικτικό για το τι μπορούμε να κάνουμε όταν είμαστε αποφασισμένοι: εκδώσαμε μια εφημερίδα που έγινε ανάρπαστη μέσα σε μόλις 24 ώρες. Αυτοοργανωμένοι, χωρίς ιεραρχία, συνάδελφοι από κάθε κλάδο του Τύπου δούλευαν ξέφρενα και… σε κόντρα ρόλο: οι ρεπόρτερ έγιναν υπεύθυνοι διανομής, οι διεθνατζήδες φωτογράφοι, οι φωτορεπόρτερ εφημεριδοπώλες, οι ηχολήπτες συντόνιζαν τη μεταφορά στην ΕΡΤ.
Για πρώτη φορά στις 6 μέρες που κράτησε η μάχη της ΕΡΤ οι δημοσιογράφοι λειτουργήσαμε κινηματικά και συνδεθήκαμε τόσο πολύ με την κοινωνία. Έχουν πολλά ακόμα να μας διδάξουν τα κινήματα: πώς οργανώνονται οι αγώνες, πως ενεργοποιούν όλο το ανθρώπινο δυναμικό, πως θέτουν στόχους συλλογικά, πως συγκρούονται και, κυρίως, πως κερδίζουν.
Για να γίνουν όλα αυτά όμως, χρειαζόμαστε πάνω από όλα ο ένας τον άλλον. Η Συσπείρωση δεν έλειψε ποτέ από καμία μάχη, ούτε στα ΜΜΕ, ούτε στην κοινωνία. Αντιστάθηκε με όλες της τις δυνάμεις σε μια πρωτοφανή λαίλαπα. Στήριξε την απεργία μας και συνέβαλε αποφασιστικά στην έκδοση της Αδέσμευτης Γνώμης. Και, πάνω από όλα, έχει το έμψυχο δυναμικό – και την ψυχή- να αλλάξει το Σωματείο μας ριζικά. Αρκεί εσύ, εγώ, εμείς να σηκώσουμε τα μανίκια. Και για αρχή, να ψηφίσουμε μαζικά και αγωνιστικά.
Πηγή: dimosiografoiert.blogspot.gr
Προς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, άμα δείτε και σκληραίνει πολύ η στάση σας, να την παίξετε να μαλακώσει...
Από www.iskra.gr
Α.ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!
Σε μια τεράστια, γεμάτη πλαμό και ελπίδα συγκέντρωση στο Σύνταγμα μίλησε απόψε Δευτέρα (17/6/13) ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
Ολόκληρη η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα έχει ως εξής:
«Συντρόφισσες του αγώνα,
Σύντροφοι της πάλης,
Νέες και νέοι της ελπίδας,
Πολίτες της Αθήνας που αντιστέκεται,
Λαέ της Ελλάδας που επιμένει,
Απόψε τελειώνουμε με την κυβέρνηση της καταστροφής. Ένας χρόνος ψέματα, εκβιασμοί και βαρβαρότητα. Φτάνει πια! Ο λαός μίλησε. Η πλατεία Συντάγματος στέλνει μήνυμα ανατροπής.
Ως εδώ η καταστροφή! Ως εδώ η συρρίκνωση της δημοκρατίας!
Σε τούτο εδώ τον τόπο τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Όλα τα κατέκτησε ο λαός μας με αγώνες και αίμα. Σε τούτη εδώ την πλατεία,170 χρόνια πριν ο λαός μας ξεσηκώθηκε και διεκδίκησε το πρώτο Σύνταγμα. Σε τούτη εδώ την πλατεία, τον Δεκέμβρη του ΄44, ο λαός μας αντιστάθηκε στον κατακτητή και διεκδίκησε τη λευτεριά. Σε τούτη εδώ την πλατεία, τον Ιούλη του ΄65, ο λαός μας αντιστάθηκε στο παλάτι και διεκδίκησε τη δημοκρατία.
Τον Ιούλη του ΄74 διεκδίκησε τη Μεταπολίτευση. Τον Οκτώβριο του ΄81 πανηγύρισε την αλλαγή. Το καλοκαίρι του 2011 διαδήλωσε την αντίθεσή του στη βαρβαρότητα των μνημονίων και διεκδίκησε την αξιοπρέπεια.
Και σήμερα σε τούτη εδώ την πλατεία ο λαός μας στέλνει το μήνυμα στους έντρομους εντολοδόχους της τρόικας. Ο πολιτικός σας χρόνος τελείωσε. Τη Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο την κατακτήσαμε με θυσίες. Δεν θα σας αφήσουμε να την πάρετε πίσω.
Πολίτες της Αθήνας,
Αυτήν την ώρα στο Μέγαρο Μαξίμου ο κ. Σαμαράς έχει καλέσει τους άλλους δύο πολιτικούς αρχηγούς. Για να αποφασίσουν την τύχη της κυβέρνησής τους και την προσωπική τους τύχη.
Και βρίσκω την ευκαιρία να απευθυνθώ από αυτό το βήμα στον πρωθυπουργό. Και να τον ενημερώσω γι' αυτό που δεν εννοεί να καταλάβει: κ. Σαμαρά, τελειώσατε. Να το επαναλάβω άλλη μια φορά για να το εμπεδώσετε:
Τε-λει-ώ-σα-τε! Είτε τα βρείτε, είτε δεν τα βρείτε απόψε, καληνύχτα σας. Μόνο αφήστε παρακαλώ στη θέση τους τα ασημικά που απέμειναν, γιατί δεν σας ανήκουν. Ανήκουν στον ελληνικό λαό.
Ναι, φίλες και φίλοι, λαέ της Αθήνας,
Αυτό είναι η κοινή πεποίθηση, το τελεσίδικο μήνυμα από τον αγώνα της ΕΡΤ και το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που σαρώνει όλη την Ελλάδα. Τελειώσατε κ. Σαμαρά, γιατί έχετε εκθέσει τη χώρα διεθνώς.Σε αυτή τη βίαιη ενέργεια, στο κλείσιμο της ΕΡΤ, στην προσπάθεια για επιβολή του σκότους στις ζωές των ανθρώπων είστε απελπιστικά μόνος, αλλά όχι εντελώς μόνος.
Απομονώσατε και διαπομπεύσατε τη χώρα διεθνώς. Ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου θέτει επιτακτικά θέμα ανοίγματος της ΕΡΤ και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμα και η αγαπημένη σας κ. Μέρκελ αρνήθηκε να ταυτιστεί μαζί σας. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού και οι ελληνικές κοινότητες της Γερμανίας καταδικάζουν το κλείσιμο της ΕΡΤ γιατί βυθίζει την ομογένεια στο σκοτάδι. Θρησκευτικοί ηγέτες όπως ο αρχιεπίσκοπος και ο πατριάρχης Αλεξανδρείας, ζητούν να ανοίξει η δημόσια τηλεόραση. 50 γενικοί διευθυντές δημοσίων τηλεοπτικών σταθμών από όλη την Ευρώπη ζητούν το ίδιο. Οι ναυτικοί μας σε όλο τον κόσμο, οι ακρίτες στα νησιά που έμειναν να ακούν στο ραδιόφωνο μόνο αμανέδες. Δημοσιογραφικές ενώσεις, συνδικάτα εργαζομένων.
Όλοι ενώνουν τη φωνή τους ενάντια στο σκοτάδι. Ένας μόνο σύμμαχος σας έμεινε κ. Σαμαρά. Η Χρυσή Αυγή. Ναι! Μόνο οι νεοναζί συμφωνούν με τα αίσχη σας.
Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, δεν σας ενοχλεί πλέον το σκοτάδι κ. Σαμαρά. Επιλέξατε να το σφιχταγκαλιάσετε. Αφήνετε τους κολλητούς σας να δηλώνουν πως ενδεχομένως να κυβερνήσετε και με τους νεοναζί. Διαλέγετε επικίνδυνο δρόμο για το λαό και την πατρίδα. Θα μείνετε, όμως, σε αυτό το περιθώριο.
Γιατί ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει το σκοτάδι. Το έζησε το σκοτάδι, τον έζησε το γύψο και δεν θα σας αφήσει να παίξετε με τη Δημοκρατία. Με τη Δημοκρατία δε παίζουν σε αυτό το τόπο!
Θα ήθελα, όμως, με την ευκαιρία της συγκέντρωσης να ενημερώσουμε και την κ. Μέρκελ, που ανησυχεί. Κυρία Μέρκελ, δυστυχώς, ο εκλεκτός σας τελείωσε.
Δεν είναι σε θέση πια ούτε να κυβερνήσει, ούτε να φοβίσει, ούτε να μεταρρυθμίσει, ούτε καν να ρυθμίσει την κυκλοφορία στη Μεσογείων - έξω από την ΕΡΤ. Όσο κι αν σας λείψει, πρέπει να το πάρετε απόφαση:
Τα σπρεντ της αναξιοπιστίας των εκλεχτών σας στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερα από αυτά της οικονομίας. Η απόσταση μεταξύ της κυβέρνησης και του λαού έχει πια γίνει αγεφύρωτη. Δεν μαζεύεται πια ο πόθος του λαού για δημοκρατία και αξιοπρέπεια, όσο κι αν τον τρομοκρατήσετε.
Γι' αυτό σταματήστε τους εκβιασμούς, σταματήστε τη τρομοκρατία, σταματήστε τις παρεμβάσεις στα εσωτερικά μιας κυρίαρχης χώρας. Η Ελλάδα δεν θα γίνει αποικία σας. Και τα χαμόγελα της ελπίδας, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, δεν θα σβήσουν από τα χείλη του λαού μας.
Πολίτες της Αθήνας,
Η κυβέρνηση Σαμαρά ένα χρόνο τώρα κατέστρεψε κι ό,τι είχε απομείνει όρθιο. Παρόλα αυτά, μίλησε για ιστορία επιτυχίας, προκειμένου να κρύψει την αποτυχία της σε όλους τους τομείς.
Και μετά τα απανωτά χαστούκια από το ίδιο το ΔΝΤ, από το φιάσκο της ΔΕΠΑ, από τους δείκτες της οικονομίας που διαρκώς επιδεινώνονται, προέβη σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού. Επιχείρησε να βάλει λουκέτο στη δημόσια Ραδιοτηλεόραση και να ρίξει μαύρο στις οθόνες.
Το πραξικόπημα του κ. Σαμαρά στην ΕΡΤ, ο αποκεφαλισμός χιλιάδων εργαζομένων αλλά και του δικαιώματος του Έλληνα πολίτη στην ενημέρωση, ανέδειξε τα όρια της πολιτικής των μνημονίων και της κυβέρνησης Σαμαρά.
Και από την άλλη, όμως, ανέδειξε τις τεράστιες δυνατότητες του λαϊκού κινήματος, να αλλάξει την πορεία της καταστροφής.
Ο κ. Σαμαράς έπεσε στην παγίδα του ψεύτικου success story του.
Είδε τον εαυτό του, στον ακροδεξιό του καθρέφτη, ως μεγάλο Ναπολέοντα των μνημονίων. Και δεν είδε, ούτε πρόβλεψε, το Βατερλό που του προετοίμαζαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ και η μεγάλη πλειοψηφία το λαού μας.
Πίστεψε στο παραμύθι που πουλούσε πριν λίγες μέρες, ότι δήθεν στην Ελλάδα βασιλεύει κοινωνική γαλήνη και πολιτική σταθερότητα. Ότι ο λαός έχει πια αναισθητοποιηθεί από τα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης, τα χημικά της αστυνομίας, τη μπότα των νεοναζί, την πλύση εγκεφάλου και τον γενικευμένο εμφύλιο του κοινωνικού αυτοματισμού.
Και προχώρησε σε ένα πραξικόπημα όχι μόνο περιφρονώντας τους εργαζόμενους, όχι μόνο αγνοώντας τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, αλλά αντιμετωπίζοντας σαν στυμμένες λεμονόκουπες και τους ίδιους τους εταίρους του.
Ήθελε να δείξει στην τρόικα, με το κύμα των απολύσεων, καλή διαγωγή. Ήθελε να δώσει ένα συμβολικό πλήγμα στη δημοκρατία και στην ενημέρωση. Ήθελε να διαμοιράσει στους βαρόνους της διαπλοκής και της προπαγάνδας που διαφημίζεται ως ενημέρωση, τα ιμάτια της ΕΡΤ. Να βγάλει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση έξω από τη διεκδίκηση της ψηφιακής πλατφόρμας. Και να εξουδετερώσει, ενόψει και των εκλογών, κάθε φωνή αντίστασης, αξιοπρέπειας και δεοντολογίας.
Αυτές ήταν και είναι οι επιδιώξεις του, όσα παραμύθια και αν λέει περί μεταρρυθμίσεων και εξυγίανσης. Γιατί αν ήθελε μεταρρυθμίσεις και εξυγίανση, αν ήξερε τι σημαίνει μεταρρυθμίσεις και εξυγίανση, αν δεν θεωρούσε μεταρρύθμιση τη βαρβαρότητα και εξυγίανση τον αυταρχισμό, τότε δεν θα είχε συνδέσει την πρωθυπουργία του με την πιο μαύρη περίοδο της ΕΡΤ. Δεν θα είχε σπαταλήσει τόσο χρήμα για προσλήψεις, συμβάσεις και εξωτερικές παραγωγές ημετέρων, δεν θα είχε νεκραναστήσει το πνεύμα της ΥΕΝΕΔ, δεν θα είχε επιδοθεί σε κυνήγι μαγισσών.
Το μαύρο, όμως, στην οθόνη, η φίμωση του δημόσιου σήματος γεννά ανατριχίλα σε κάθε δημοκρατικό πολίτη. Το δημόσιο σήμα σε μια κυρίαρχη χώρα παύει να εκπέμπει μονάχα όταν έρχονται ξένα στρατεύματα κατοχής να τη καταλάβουν ή όταν η δημοκρατία μπαίνει σε γύψο.
Το μαύρο στις οθόνες μας είναι το τελευταίο σκαλοπάτι της κυβερνητικής πολιτικής.
Αυτοί που υποτίθεται νοιάζονται για τη πατρίδα, άφησαν του Έλληνες της διασποράς και τους ναυτικούς μας δίχως τη φωνή της πατρίδας. Αυτοί που δήθεν κόπτονται για τα εθνικά μας συμφέροντα άφησαν τις ακριτικές περιοχές χωρίς εκπομπή δημόσιου σήματος της Ελληνικής ραδιοτηλεόρασης. Έπνιξαν τη φωνή του πολιτισμού. Έβαλαν λουκέτο στην ΕΡΤ του Μάνου Χατζηδάκη και του Οδυσσέα Ελύτη. Στην ΕΡΤ του πολιτισμού και της δημιουργίας.
Και την ίδια ώρα οι αρχιερείς της κομματοκρατίας και του ρουσφετιού θέλουν να μας πείσουν ότι όλα αυτά τα κάνουν γιατί τους ενοχλεί η κομματοκρατία. Η ΕΡΤ, όμως, θα αποδειχτεί το κύκνειο άσμα του κου Σαμαρά και της κυβέρνησής του. Το κίνημα της ΕΡΤ είναι η αρχή του τέλους της τρικομματικής κυβέρνησης του μνημονίου. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν πρόκειται να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια, να παρακολουθεί το βιασμό της δημοκρατίας.
Ίσως ο κ. Σαμαράς νόμιζε ότι η κοινωνία θα δει στο πρόσωπο των απολυμένων της ΕΡΤ, τους χρυσοκάνθαρους που ο ίδιος και το πολιτικό σύστημα του χθες που εκπροσωπεί, διόριζαν στην ΕΡΤ. Είδε, όμως, τους πολλούς και όχι τους εκλεκτούς. Είδε τους χιλιάδες κακοπληρωμένους και πια απολυμένους εργαζόμενους και στο πρόσωπό τους αναγνώρισε το δικό του μέλλον. Το μέλλον της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας.
Γιατί αν σήμερα απολύουν τον διπλανό μας. Αύριο θα είμαστε όλοι εμείς.
Και αν σήμερα κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις. Αύριο θα πάρουν και τα σπίτια μας για να τα δώσουν στις τράπεζες.
Ο λαός μας έχει καταλάβει πια για ποιόν χτυπά η καμπάνα. Η καμπάνα δε χτυπά για το διπλανό μας. Χτυπά για όλους μας. Και όλοι μαζί πρέπει τώρα να αντισταθούμε, να παλέψουμε για να σταματήσουμε τη καταστροφή.
Πολίτες της Αθήνας,
Ένα χρόνο πριν χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία. Όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για τον τόπο. Ένα χρόνο πριν είπαν ψέματα και κατατρομοκράτησαν το λαό. Του είπαν ότι αυτοί θα επαναδιαπραγματευθούν το μνημόνιο, ενώ είχαν ήδη συμφωνήσει να το εφαρμόσουν ακόμα πιο σκληρά. Του είπαν ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα χαθούν οι θέσεις εργασίας. Ενώ αυτοί είχαν σχέδιο για χιλιάδες απολύσεις και για ανεργία σοκ. Του είπαν ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ θα χαθούν οι καταθέσεις στις τράπεζες. Ενώ αυτοί ήταν έτοιμοι να δεχτούν τα πάντα, ακόμα και κούρεμα των καταθέσεων, όπως έγινε στην Κύπρο. Του είπαν ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ η οικονομία θα καταρρεύσει. Ενώ ήξεραν ότι με τις υπογραφές τους στη συνέχεια του μνημονίου η οικονομία θα κατέρρεε.
Υποσχέθηκαν σταδιακή απαγκίστρωση και μας έκλειναν το αγκίστρι ακόμα πιο βαθιά. Υποσχέθηκαν δημοκρατική ομαλότητα και πέρασαν χειροπέδες στη δημοκρατία. Υποσχέθηκαν κοινωνική γαλήνη και εννοούσαν τα ΜΑΤ, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τις επιστρατεύσεις, την καταστολή. Υποσχέθηκαν ότι δεν θα επιβάλουν νέα μέτρα, θα σεβαστούν τους συνταξιούχους, θα αντιστρέψουν την πορεία της ανεργίας, θα προσελκύσουν επενδυτές.
Και πηγαίνουν από φιάσκο σε φιάσκο. Δεν έχει νόημα να συγκρίνει κανείς ένα χρόνο μετά τις εκλογές τα λόγια με τα έργα τους. Τώρα πια όλοι ξέρουμε! Το ψέμα και ο εκβιασμός έχει κοντά ποδάρια. Τώρα πια ο λαός μας δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Τώρα πια ο λαός μας καταλαβαίνει πως αν τους αφήσουμε να συνεχίσουν, η κατηφόρα δεν θα έχει τέλος.
Από την αρχή αυτής της κρίσης, την οποία προκάλεσε το παλιό κατεστημένο, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό, η χώρα είχε δύο δυνατότητες:
Η μία επιλογή ήταν αυτή που εφαρμόστηκε, χωρίς ποτέ να ζητηθεί η γνώμη του λαού. Μια ψευδεπίγραφη πολιτική μεταρρυθμίσεων. Μια πολιτική αφαίμαξης πόρων από την οικονομία και την κοινωνία. Μια πολιτική ανεργίας. Μια πολιτική που ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου δηλώνει σήμερα κυνικά, ότι την αποφάσισε μέσα σε 10 λεπτά και ο νυν Πρωθυπουργός κ. Σαμαράς που σήμερα την υπηρετεί, τότε με πάθος είχε καταγγείλει ως καταστροφική.
Αυτή ήταν η μία επιλογή, η μια δυνατότητα για την Ελλάδα και τους έλληνες.
Αυτή τη δυνατότητα τη δοκιμάσαμε και είμαστε σήμερα εδώ, μπροστά σε τεράστια αδιέξοδα. Είμαστε σήμερα εδώ να βλέπουμε τη χώρα να ερημώνει, να φεύγουν οι νέες και οι νέοι για άλλες πατρίδες, να μένουν οικογενειάρχες με υποχρεώσεις στο δρόμο, να πληγώνεται όλο και περισσότερο η Δημοκρατία και οι αξίες της.
Η δεύτερη, όμως επιλογή, η δεύτερη δυνατότητα είναι αυτή που δεν δοκιμάστηκε. Είναι η δυνατότητα που τώρα έχουμε μπροστά μας για να βγούμε από το φαύλο κύκλο του παλιού κατεστημένου. Για μας, η μεγαλύτερη εθνική προτεραιότητα τώρα, η μεγαλύτερη μεταρρυθμιστική στρατηγική, είναι αυτή που μειώνει και δεν αυξάνει την ανεργία. Είναι αυτή που δημιουργεί απασχόληση και δεν βαθαίνει την ύφεση.
Η στρατηγική αυτή είναι υπαρκτή και εφαρμόσιμη. Περνάει μέσα από τη στοχευμένη αξιοποίηση των πόρων και του ανθρώπινου δυναμικού. Την ενίσχυση των νέων επιχειρηματιών, την ενίσχυση της έρευνας και της τεχνολογίας,
την ορθολογικοποίηση των δαπανών και τον περιορισμό της σπατάλης, με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνίας.
Και αυτή τη στρατηγική αυτόν τον νέο εθνικό στόχο, ήρθε η ώρα να τον κάνουμε πράξη. Ήρθε η ώρα να υπερασπιστούμε αποφασιστικά το δικαίωμα όλων μας για αληθινή δημοκρατία, για δουλειά, για αξιοπρέπεια. Ήρθε η ώρα να χτίσουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης για να ξεπεράσουμε τη κρίση.
Πολίτες της Αθήνας,
Οι λαοί δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την καταστροφή. Είναι μοιραίο. Οι λαοί αντιδρούν και καθορίζουν την ιστορία. Η νίκη του λαού όσο πιο μεγάλη, όσο πιο συντριπτική τόσο μεγαλύτερα τα όπλα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ και θέλει και μπορεί να τα καταφέρει. Και θα τα καταφέρει!
Δηλώνουμε έτοιμοι να δώσουμε μαζί με το λαό τη μάχη για την αποτροπή της καταστροφής. Δουλεύουμε από τώρα για να απαλύνουμε τις πληγές του λαού μέσα στις δομές αλληλεγγύης σε συνεργασία με τους θεσμούς της αυτοδιοίκησης και της εκκλησίας. Έχουμε πρόγραμμα κι ας λένε ότι θέλουν οι προγραμματιστές του ολέθρου. Έχουμε στελέχη που και ξέρουν και μπορούν να μάχονται, να οργανώνουν, να οικοδομούν κοινωνικές συμμαχίες και να αναβαπτίζονται στη μεγάλη δημοκρατική κολυμπήθρα.
Έχουμε αγωνιστές, από τον Μανόλη Γλέζο μέχρι τους νέους της καθημερινής πάλης, για να μας θυμίζουν όλους το απλούστατο: Ότι ο μόνος αγώνας που χάνεται σίγουρα είναι εκείνος που δεν δίνεται.
Έχουμε τη θέληση, τη σοβαρότητα, το ηθικό φορτίο, το δημοκρατικό πολιτισμό, το DNA του διαλόγου. Έχουμε τους εργαζόμενους του χεριού και του πνεύματος. Έχουμε την Ελλάδα, σε κάθε γωνιά της σκέψης μας και σε κάθε αράδα των θέσεών μας. Έχουμε την αποφασιστικότητα να αλλάξουμε και να ξανακτίσουμε την Ελλάδα.
Πολίτες της Αθήνας,
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε εδώ και καιρό την πορεία προς τον λαό, παρουσιάζοντας το εναλλακτικό και ριζοσπαστικό του πρόγραμμα. Στην Δραπετσώνα, παρουσιάσαμε τον «χάρτη αξιοπρεπούς διαβίωσης». Κάναμε καθαρό ότι το δικό μας χρέος δεν είναι στους τραπεζίτες και στα μεγάλα funds. Το δικό μας χρέος είναι απέναντι στους άνεργους, στους ανασφάλιστους, στους νεόπτωχους. Σε αυτούς πρώτα χρωστάμε και μετά στους δανειστές.
Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα θα πληρώνονται οι συντάξεις και οι μισθοί. Πρώτα θα εξασφαλίζεται φαγητό, νερό, ρεύμα και φαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανθρώπους και μετά θα ξεπληρώνουμε τους τόκους, τα πανωτόκια και τους τοκογλύφους.
Δεσμευόμαστε για τη νέα «σεισάχθεια». Τη διαγραφή χρεών και απαγόρευση πράξεων αναγκαστικής είσπραξης για όσους διαβιούν κάτω από το όριο φτώχιας, τη μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση του εισοδήματος κατά τα χρόνια του Μνημονίου.
Δεσμευόμαστε για την ανακούφιση από φορολογία και χρέη προς το κράτος.
Καμιά φορολογική υποχρέωση και κανένα χαράτσι για οικογένειες χωρίς εισόδημα. Δεσμευόμαστε για απαγόρευση πλειστηριασμών και κατασχέσεων πρώτης κατοικίας.
Για εγγυημένη πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά πρώτης ανάγκης. Για τη κάλυψη των αναγκών σε διατροφή των πιο φτωχών στρωμάτων. Για τη διασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους. Για τη πλήρη δωρεάν εμβολιαστική κάλυψη και το συστηματικό ιατρικό έλεγχο όλων των παιδιών.
Στο Ναύπλιο παρουσιάσαμε τις θέσεις μας για την δημόσια διοίκηση και αυτοδιοίκηση. Το πελατειακό κράτος, το μνημονιακό κράτος και το κράτος λάφυρο, με τον ΣΥΡΙΖΑ θα τελειώσει. Και μαζί του θα τελειώσει και η πρωτοφανής κατασυκοφάντηση του ρόλου και των ανθρώπων της δημόσιας διοίκησης. Εμείς θέλουμε ένα άλλο κράτος. Δημοκρατικό, διαφανές, ανοιχτό, στην υπηρεσία των εργαζομένων, του λαού και της χώρας.
Στο Βόλο παρουσιάσαμε τις θέσεις μας για την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Παρουσιάσαμε μία ριζοσπαστική πολιτική που γνώμονα θα έχει τον άνθρωπο και προτεραιότητα την εργασία και την κοινωνία. Γιατί πέρα από το δίπολο δημόσιου – ιδιωτικού, υπάρχουν τα εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας που προτάσσουν τη συμμετοχή των εργαζομένων σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Παρουσιάσαμε μια διαφορετική εναλλακτική και ριζοσπαστική πολιτική που έχει γνώμονα τον άνθρωπο και προτεραιότητα την εργασία και τη κοινωνία. Γι' αυτό, άλλωστε, επιμένουμε ότι η επαναφορά του κατώτατου μισθού, μόνο οφέλη θα φέρει στην ελληνική οικονομία. Θα της δώσει ώθηση, θα αυξήσει την κατανάλωση, θα ανακουφίσει τα ασφαλιστικά ταμεία.
Την ερχόμενη Πέμπτη στην Καβάλα, τη πόλη των εργατικών αγώνων, θα παρουσιάσουμε το σχέδιό μας για τη μεγαλύτερη και πιο αναγκαία μεταρρύθμιση. Για τη καταπολέμηση της ανεργίας.
Αλλά επειδή γίνεται πολύς λόγος πάλι αυτές τις μέρες για μεταρρυθμίσεις, όπως εκείνη της ΕΡΤ, ή της εκποίησης δημόσιας περιουσίας αντί πινακίου φακής, επιτρέψτε μου να το πω: Το θέμα δεν είναι η φιλολογία των μεταρρυθμίσεων. Το θέμα είναι Τι μεταρρυθμίσεις χρειάζεται ο τόπος.
Για μας μεταρρύθμιση δεν είναι οι απολύσεις, τα λουκέτα, το εργασιακό καθεστώς ζούγκλας, η περιφρόνηση των ανθρώπων εν ονόματι των αριθμών. Για μας κάθε μεταρρύθμιση -στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία, στο περιβάλλον, στην καθημερινότητα, έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο της δουλειάς.
Κάθε μεταρρύθμιση στην οικονομία, δεν έχει στο επίκεντρο τους τραπεζίτες και τους αεριτζήδες, αλλά τους ανθρώπους της παραγωγής και της καινοτομίας.
Κάθε μεταρρύθμιση στο κράτος, δεν έχει στο επίκεντρό της την ανασφάλεια και τις απολύσεις, αλλά την ενίσχυση του κοινωνικού του χαρακτήρα και της προσφοράς του στον πολίτη. Κάθε μεταρρύθμιση στο πολιτικό σύστημα έχει στο επίκεντρό της όχι περιορισμούς της δημοκρατίας και των ελευθεριών, αλλά περισσότερη δημοκρατία, περισσότερες ελευθερίες, μεγαλύτερες δυνατότητες συμμετοχής του πολίτη στις αποφάσεις που αφορούν στη ζωή του.
Αλλά σήμερα η πρώτη και καλύτερη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη ο τόπος είναι να φύγει η σημερινή κυβέρνηση της καταστροφής. Η κυβέρνηση που υπονομεύει τη δημοκρατία. Να απαλλαγεί ο τόπος από την ακροδεξιά βαρβαρότητα.
Η καλύτερη μεταρρύθμιση είναι η να δοθεί ο λόγος στο λαό.
Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία: Ο κ. Σαμαράς, με το λόγο, τις απόψεις και τις πρακτικές του, όπως αυτή στην ΕΡΤ, απειλεί σοβαρά τη δημοκρατία. Και είναι καθήκον όχι μόνο της αριστεράς, αλλά κάθε δημοκράτη, να αντισταθεί και να αντιταχθεί σε αυτή την επέλαση των φαντασμάτων του εμφυλίου.
Ας το κάνουμε για άλλη μια φορά σαφές φίλες και φίλοι: Στη συμμαχία του μαύρου εμείς αντιτάσσουμε την συμμαχία της δημοκρατικής αντίστασης, της πατριωτικής αλλαγής, της κοινωνικής και πολιτικής ανατροπής. Η δουλειά και η δημοκρατία είναι το πρώτο μας μέλημα.
Οι δυνάμεις της δημοκρατίας, της εργασίας, της δημιουργίας, είναι οι δικές μας δυνάμεις. Σ' αυτές απευθυνόμαστε και από αυτές εξαρτάται το μέλλον του τόπου -όχι από τους τραπεζίτες, τους βαρόνους της διαπλοκής και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους.
Πολίτες της Αθήνας,
Σήμερα το βράδυ, ένα χρόνο μετά τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία για το λαό, τη δημοκρατία και τη πατρίδα, εδώ στην Πλατεία Συντάγματος, στην Αθήνα.
Στην Αθήνα του Πολιτισμού και της Αντίστασης, υπογράφουμε ένα νέο συμβόλαιο εμπιστοσύνης.
Καλούμε κάθε δημοκράτη και προοδευτικό πολίτη που βλέπει και αντιλαμβάνεται τα αδιέξοδα του παλιού κατεστημένου, σε μια νέα, ελπιδοφόρα και δημιουργική πορεία.
Καλούμε όχι μόνο τους αριστερούς και τις αριστερές αλλά κάθε δημοκράτη και δημοκράτισσα. Σε έναν σκληρό και νικηφόρο αγώνα που ήδη έχει αρχίσει για να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα.
Καλούμε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Δεν ερχόμαστε για να διχάσουμε, αλλά για να ενώσουμε τους πολίτες, κάτω από κοινούς στόχους και οράματα. Δεν υπάρχουν για μας λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, υπάρχουν συμμαχητές, σύμμαχοι, συνοδοιπόροι στο δρόμο της προόδου, από όποιο πολιτικό χώρο κι αν προέρχονται.
Η καθημερινότητα της αντίστασης, τα κινήματα ανυπακοής, ο αγώνας της ΕΡΤ, δείχνουν το δρόμο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εργάζεται, συνεργάζεται, μάχεται, συμμαχεί, με μόνο κριτήριο το συμφέρον του λαού και της χώρας. Θα είναι ο πυρήνας της μεγάλης συμπαράταξης δυνάμεων που θα ξαναχτίσει την Ελλάδα. Λαέ της Αθήνας, κοντοζυγώνει η πιο μεγάλη ώρα.Για την κυβέρνηση της αριστεράς, της εθνικής ανάτασης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αντίστασης στην ξένη επιβουλή και της μάχης για μια Ελλάδας της προόδου. Για τη δημοκρατία. Για η δουλειά. Για την αξιοπρέπεια.
Πολίτες της Αθήνας, ελληνικέ λαέ,
Ο λαός μας θα νικήσει το φόβο. Η δημοκρατία θα νικήσει τη βαρβαρότητα. Και ένας δυνατός άνεμος προοδευτικών εξελίξεων θα κατακλύσει όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου αρχικά, όλη την Ευρώπη αργότερα.
Η φωνή μας σήμερα συναντιέται με τη φωνή των εξεγερμένων στη πλατεία Ταξίμ, με τη φωνή των αγανακτισμένων στην Ισπανία, με τους διαδηλωτές στη Πορτογαλία. Δίνουμε έναν αγώνα και για δικό τους λογαριασμό.
Ας τους υποσχεθούμε ότι θα τα καταφέρουμε. Κυρίως, όμως, ας τους υποσχεθούμε ότι θα αντέξουμε, ότι δε θα τους προδώσουμε. Εγγυητές αυτής της υπόσχεσης είναι οι αγώνες του λαού μας εδώ και δεκαετίες. Είναι οι θυσίες των αριστερών, των προοδευτικών πολιτών στη χώρα μας. Θυσίες για τη δημοκρατία και για την Ελλάδα. Με αφοσίωση στα συμφέροντα των εργαζομένων παρά τους διωγμούς και τον κατατρεγμό. Εμείς είμαστε από καλή γενιά, όπως λέει ο ποιητής -ξέρουμε τι σημαίνει πίστη στο λαό, αφοσίωση στην πατρίδα, αρμονία ανάμεσα στα λόγια και στα έργα.
Πολίτες της Αθήνας,
Οι μέρες που θα ακολουθήσουν δεν θα είναι εύκολες μέρες. Οι σειρήνες του αποπροσανατολισμού θα οργιάσουν στους δέκτες της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Οι εκβιασμοί και οι απειλές αυτή τη φορά θα είναι δυο φορές πιο ξεδιάντροποι απ' ότι πέρυσι. Όμως θα τα καταφέρουμε.
Ο λαός μας δε θα τους φοβηθεί. Θα εμπιστευτεί τη δική του δύναμη και θα δικαιωθεί. Διότι ο πόθος για αξιοπρέπεια, για δημοκρατία, για ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία, αυτή τη φορά θα αποδειχτεί πιο δυνατός από το φόβο και από το μαύρο στις οθόνες και στις ψυχές που σπέρνουν οι πανικόβλητοι εντολοδόχοι των συμφερόντων.
Θα νικήσουμε!»
