Ας εξηγήσει κάποιος στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ πού ανήκει

Ο Παύλος Φύσσας, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο Σωτήρης Πέτρουλας, ο Νίκος Τεμπονέρας. Όλες πολιτικές δολοφονίες. Η νεολαία ΠΑΣΟΚ τους έκανε... αφίσα για τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

                              

  

Στην αφίσα υπάρχει δε και το μήνυμα της πρωτοβουλίας του ΠΑΣΟΚ κατά του νεοναζισμού και της ρατσιστικής κοινωνικής βίας.

Ναι, η νεολαία του ΠΑΣΟΚ έχει σχέση με τον Πάυλο Φύσσα. Με τη δολοφονία του, συγκεκριμένα. Γιατί έχει διαλέξει πολιτικό στρατόπεδο, στηρίζει τη μνημονιακή κυβέρνηση που έδωσε πρώτα βήμα δημόσιου λόγου κι έπειτα άλλοθι στους νεοναζί, έθρεψε το αυγό του φιδιού με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χρυσοχοΐδη, με τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών από το Λοβέρδο, με τα δακρυγόνα του Παπουτσή στο Σύνταγμα, με τα μνημόνια, τη φτώχεια, την απαξίωση της αξιοπρέπειας. Στη συνέχεια, προστάτευσε το φίδι, στρέφοντας αλλού το βλέμμα της όταν οι ναζί μαχαίρωναν μετανάστες και χαράκωναν παιδικά πρόσωπα. Όταν τα συστημικά ΜΜΕ (τα δικά τους ΜΜΕ...) προωθούσαν τους ναζί, προπαγανδίζοντας τη θεωρία των δύο άκρων. Είναι, λοιπόν, εξωφρενικό να μιλά στο όνομα του Παύλου Φύσσα αλλά και του Γρηγόρη Λαμπράκη και του Σωτήρη Πέτρουλα, για αντιφασισμό.

Όσο για το Νίκο Τεμπονέρα, να τους υπενθυμίσουμε απλά πως δολοφονήθηκε από μέλη της ΟΝΝΕΔ. Της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας. Του κυβερνητικού τους εταίρου, δηλαδή. Είναι ήδη δύσκολα τα πράγματα για τη δικομματική, ας μην δημιουργούν παραπάνω τριγμούς...

 http://left.gr

Η σοβαρή χρυσή αυγή

Πολλοί είναι αυτοί που μετά κι από την χθεσινή ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στη βουλή για την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιλήφθηκαν γιατί ο πρωθυπουργός δεν πατάει το πόδι του στον “ναό της δημοκρατίας”. Γιατί πολύ απλά δεν έχει καμία σχέση μαζί του.

Οι αναφορές της ακροδεξιάς στροφής της κυβέρνησης εξαιτίας των συμβούλων που έχει τοποθετήσει δίπλα του ο Σαμαράς, κάνουν εδώ και πολύ καιρό λόγο για ένα συνονθύλευμα νεοφασιστών με ρατσιστικές, τραμπούκικες και χυδαίες συμπεριφορές.

Το πρόβλημα σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι ο πλέον τραμπούκος, χυδαίος, ρατσιστικής φύσης πρωθυπουργός που έχει εμφανιστεί στην ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους. Χωρίς καμία δόση υπερβολής, δεν έχει περάσει ποτέ ξανά τέτοιου είδους άτομο από τον πρωθυπουργικό θώκο εδώ και πολλά χρόνια.

Δυστυχώς, αυτό είναι ένα γνώρισμα που πολλοί από εκείνους που τον ψηφίζουν μέσα κι έξω από τη βουλή το ξέρουν, κι όμως επιλέγουν να κάνουν τα στραβά μάτια. Ή πολύ απλά τους αρέσει. Εκείνοι που βρίσκονται εντός κοινοβουλίου το κάνουν για λόγο προφανή. Αυτοί που είναι απ’ έξω, θα πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουν να μπαίνουν στο κάδρο των ευθυνών που βρίσκονται αυτήν την εποχή οι ψηφοφόροι της χρυσής αυγής.

Η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά δεν είχε καμία διαφορά από τις παρεμβάσεις του Φαήλου Κρανηδιώτη, ή του Τάκη Μπαλτάκου, ή του Χρύσανθου Λαζαρίδη. Αν ο Σαμαράς βρισκόταν συχνότερα μέσα στην αίθουσα του κοινοβουλίου, είναι πέρα από βέβαιο ότι θα έπεφτε πολύ ξύλο. Κανονικό, κι όχι “πολιτικό”.

Αν βάλει κανείς δίπλα-δίπλα τις ομιλίες οποιουδήποτε χρυσαυγίτη αυτό το τριήμερο της συζήτησης για την πρόταση μομφής, με την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, θα διαπιστώσει με θλίψη ότι ένας ακροατής που δεν γνωρίζει πρόσωπα, πράγματα και φωνές, θα νόμιζε ότι ο Σαμαράς είναι ο χρυσαυγίτης, κι ο χρυσαυγίτης ο Σαμαράς.

Το φαινόμενο της “σοβαρής χρυσής αυγής” έδινε ένα εκκωφαντικό παρόν, κάθε στιγμή που ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλαγε για αστυνομικές εκκαθαρίσεις, συλλήψεις, ΜΑΤ, επιδρομές “λαθρομεταναστών”, “καραγκιόζ μπερντέ”, “τζουράσικ παρκ”, κι αποστροφή του βλέμματός του από έναν αρχηγό κόμματος επειδή “όταν τον βλέπει γελάει”. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν ακούστηκε λέξη από το στόμα του Αντώνη Σαμαρά για την ανεργία, την υγεία, την παιδεία, την δικαιοσύνη, την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.

Εκτός κι αν η μαλακία με την ευρυζωνικότητα, το δωρεάν wifi σε λόφους και λαγκάδια, και τη σχέση ΑΕΠ-ίντερνετ, θα εντυπωσιάσει κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό του.

Δυστυχώς, το πρόβλημα αυτό δεν είναι σημερινό, αλλά πάει πολλά χρόνια πίσω στην ιστορία της λεγόμενης “λαϊκής δεξιάς”. Οι μαχαιροβγάλτες της δεκαετίας του ’70 και του ’80, είναι αυτοί που σήμερα κυβερνούν τη χώρα. Ακόμη κι ο πλέον ανίδεος ιστορικά, αλλά με λίγα δράμια μυαλού στο κεφάλι του, αντιλαμβάνεται ότι με αυτόν τον τραμπούκο πρωθυπουργό τής μιας ομιλίας το 15μηνο, η ψευτομαγκιά και η χυδαιότητα είναι τα μόνα στοιχεία του διαταραγμένου χαρακτήρα του.

Όσο εξακολουθεί να συμπεριφέρεται και να κυβερνά με αυτόν τον τρόπο ο Αντώνης Σαμαράς και η συμμορία του, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κάθε “δεξιός” θα λογίζεται ως “φασίστας”. Γιατί η "σοβαρή χρυσή αυγή" είναι η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά. Κι αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει πλέον κανείς.

Πολύφημος

Αυτοδιοίκηση χωρίς «αναθέσεις εξουσίας» και «κυβερνητικά καπελώματα»!

“ Ο Σταύρος Αραχωβίτης παρουσιάζει την πρόταση πολιτών για μια άλλη Αυτοδιοίκηση στη Σπάρτη ”

  

Στόχος ένας Δήμος από τον πολίτη για τον πολίτη
ΣΠΑΡΤΗ. «Οι πολίτες που υπογράφουμε την Κίνηση για μια άλλη Αυτοδιοίκηση είμαστε αντίθετοι στην Αυτοδιοίκηση με ανάθεση εξουσίας σε «άρχοντες» και με «γραμμές» από πάνω προς τα κάτω».
Αυτό επεσήμανε σε μια σημαντική συνέντευξή του στο ραδιόφωνο Νότος 94.9 ο Σταύρος Αραχωβίτης, γεωπόνος, τ. βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Λακωνία.

Ως ένας από τους υπογράφοντες το κάλεσμα στην Ιδρυτική Συνάντηση της δημοτικής κίνησης – παράταξης την Τετάρτη 13/11/13 στις 7μ.μ. καλεί τους ενεργούς δημότες Σπάρτης να συμμετέχουν εφόσον διαπνέονται από διάθεση και αρχές συμμετοχικότητας και δημοκρατίας.

Ο Σταύρος Αραχωβίτης αναφέρει ότι η μνημονιακή πολιτική έχει επηρεάσει βάναυσα και καταλυτικά και την Αυτοδιοίκηση. Ο «Καλλικράτης» δημιουργεί αυτοδιοικητικά τέρατα μέσα στα οποία δεν διασφαλίζεται η διαφάνεια και η αξιοκρατία ενώ ευνοείται η σπατάλη και οι απαράδεκτες πρακτικές που χαρακτηρίζουν τις δημοτικές αρχές οι οποίες κι ελέγχονται, όπως και η Δημοτική Αρχή Σπάρτης.

Αναφερόμενος στο νέο εκλογικό Νομό θεωρεί ότι αποτελεί θλιβερή επίφαση δημοκρατικότητας και στην ουσία σαλαμοποιεί τους αιρετούς σε δημοτικές παρατάξεις χωρίς πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα αρχών.

Ακόμα και στο θέμα της παραβατικότητας των Ρομά ο κ. Αραχωβίτης το αναδεικνύει ως αποτέλεσμα των κυβερνητικών επιλογών που στερούν στην ελληνική κοινωνία στοιχειώδεις υπηρεσίες και συνθήκες αξιοπρέπειας. «Το κράτος, οι υπηρεσίες και οι μηχανισμοί του δεν προστατεύουν ούτε τις μειονότητες, ούτε τους πολίτες». Προχωρά μάλιστα ακόμα πιο πέρα αποκαλύπτοντας ότι μια μικρή μερίδα της κοινωνίας της Σπάρτης δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί προεκλογικά τους Ρομά αλλά και τους μετανάστες που εργάζονται στην αγροτική παραγωγή με άθλιους όρους.

Μεγάλη σημασία δίνει η συγκεκριμένη δημοτική κίνηση στις συμμετοχικές διαδικασίες που είναι το ανάχωμα της κομματικοκρατίας  στην αυτοδιοίκηση. Αναφέρει χαρακτηριστικά «η δημοτική αρχή πρέπει κάθε τόσο να ανανεώνει την εμπιστοσύνη των πολιτών μέσα από δεσμευτικές συλλογικές αποφάσεις, δημοψηφίσματα και δράσεις».
Τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης στον Δήμο Σπάρτης θέλουν ενίσχυση και διεύρυνση.

Ο κ. Αραχωβίτης απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του Ηλία Μπόνου ανέφερε ότι η Κίνηση θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο συνεργασίας με άλλη δημοτική δύναμη αρκεί να υπάρχει σύγκλιση στους άξονες που έχουν τεθεί ως βασικές αρχές της πρότασης. Μιας πρότασης που θα αποτελέσει θέμα διαλόγου για τους πολίτες που θα συμμετέχουν στην ιδρυτική συνάντηση της Τετάρτης  προκειμένου να προχωρήσει η διαμόρφωση του ψηφοδελτίου.

Ακούστε τη συνέντευξη του Στ Αραχωβίτη στο ραδιόφωνο Νότος 94.9

Από το μάτι του πρωθυπουργού... στο μάτι του αναρχικού αγωνιστή.

Από το μάτι του πρωθυπουργού... στο μάτι του αναρχικού αγωνιστή. Του Κάιν


Φωτογραφία: Αλέξανδρος Κατσής/FosPhotos

...Το πρωί θα βρούμε κι άλλους. Θα έρχονται απ' τον ορίζοντα, τις πόλεις, τη θάλασσα. Θα πλησιάσουμε. Θ' αρχίσουμε πάλι. Να μια φωτεινή σκέψη! Οι άλλοι! Οι «σαν κι εμάς»... (Οδυσσέας Ιωάννου)

Μετά τη φασιστική πολιτική εκτέλεση του Παύλου Φύσσα ακολούθησε η αστυνομική βία στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο και η τύφλωση του διαδηλωτή Γαβριήλ Α. Από δακρυγόνο σε ευθεία δολοφονική βολή. 

Αλήθεια, πώς είναι η υπόλοιπη ζωή χωρίς μάτι, με τη μισή σου όραση βγαλμένη με Βία, από μια Βία που «καταδικάζει τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται», χωρίς όμως ποτέ να καταδικάζει την βασανιστική ατέλειωτη δική της βία. Αλήθεια, πώς είναι να χάνεις το ένα σου μάτι από το «κανονάκι» της σχολής Μελίστα και Κορκονέα (και βέβαια δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί της ίδιας «σχολής» και φασίστες) στις 18/9/2013 διαδηλώνοντας στο Κερατσίνι για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι ενός σφαγέα της Μαύρης Αυγής; Πού βρίσκεις αντοχές τρέχοντας με αφόρητους πόνους στους διαδρόμους του Τζάνειου με το μάτι στα χέρια σου και γύρω άλλους 31 με σπασμένα κεφάλια;

Αλήθεια, πώς κρύβεται η Βία του «συνταγματικού τόξου», της «δημοκρατίας που δεν εκδικείται», η καρακοσμάρα και η ελαφρότητα των «προοδευτικών» γραφιάδων και του καλλιτεχνικού-διανοούμενου (;) καφενέ που σαπίζουν ρεμβάζοντας «ήρεμα κι απλά» πάνω από τα λουτρά της Κρατικής Βίας, βουβοί, ασάλευτοι κι αμέτοχοι;

Αλήθεια, πώς λέγεται το γεμάτο υποκρισία δάκρυ συγκίνησης και το ενδιαφέρον που εξαντλείται στην ανθρώπινη (πράγματι) πάντα πλευρά του υπαρκτού κινδύνου για το δεξί μάτι του Αντώνη Σαμαρά, ενώ για τη διάλυση του δεξιού ματιού ενός διαδηλωτή, οι κάμερες, τα μάτια και τα μολύβια κοιτάζουν βουβά έναν μήνα τώρα;

Γαβριήλ Α., αναρχικός αγωνιστής. Από τις 18/9/2013, τυφλός στο δεξί του μάτι και ένα (ακόμη) πολιτικό έγκλημα χωρίς τιμωρία. Κρατήστε στα ορθάνοιχτα μάτια σας, της δικής σας πραγματικής Δημοκρατίας και Ευαισθησίας, την εικόνα ενός ματιού που χύνεται στην άσφαλτο από τα νόμιμα τάγματα εφόδου της ολιγαρχίας που με τον παραλογισμό και την αλαζονεία της λειτουργεί ως προθάλαμος του ναζισμού και μιας νέας μετεμφυλιακής εποχής Τεράτων που αναζητεί «θεωρίες των άκρων» για να «ξεπλυθεί» στις οθόνες ως «εγγυήτρια δημοκρατίας, σταθερότητας και ομαλότητας».

Που έχει ως σήμα και ταυτότητα κρότου-λάμψης και δακρυγόνα σε ευθεία βολή αδειάζοντας την κοινωνία από δικαιώματα, εργασία, δημόσια υγεία, παιδεία, ευκαιρίες, όνειρα και πολιτισμό.

Πόση ακόμη νομιμοποίηση και θεσμοποίηση της Πολιτικής Βίας από το πλέον παρακμιακό ψευτοπατριωτικό κυβερνητικό μόρφωμα μπορούν να αντέξουν τα μάτια όλων μας μπροστά στην παρέλαση τρομοκρατίας και βιολαγνείας του «Κράτους δικαίου»;

Τώρα ο Γαβριήλ Α. σε χειρότερη θέση από τα πολλά άλλα θύματα της αστυνομική κτηνωδίας, χωρίς το ένα του μάτι – υπόθεση που έπρεπε να είναι στην κορυφή της πολιτικής ανάδειξης και καταγγελίας βρίσκεται προκλητικά έξω από την «ατζέντα της επικαιρότητας», στη σύμφωνη συνένοχη σιωπή που συνδέει Κατεχάκη, Μαξίμου, Ιπποκράτους και τηλεοπτική αγορά.

Μένει μόνο σε εμάς που είμαστε έξω απ' τον κύκλο αυτής της σιωπής να τον στηρίξουμε, άλλους εκτός από εμάς ο αδερφός μας δεν έχει για να προβάλουμε το θέμα του και να τον στηρίξουμε οικονομικά και ψυχολογικά!

Σύντροφε και συντρόφισσα στην καθημερινή εξαθλίωση και καταπίεση, μπορεί να διαφωνείς μαζί μου σε όλα, μπορεί οι «μορφωμένοι δάσκαλοι» της εξουσίας να σε έχουν «διδάξει» πως είμαι εγώ ο «εσωτερικός εχθρός» σου, ο «τρομοκράτης», ο «εμπρηστής της Μαρφίν», ο «μπαχαλάκιας», το «άλλο άκρο». Μπορεί με τα λάθη μου από πολιτικό ναρκισσισμό και εγωκεντρισμό να βοήθησα κι εγώ να είσαι απέναντί μου κι όχι δίπλα μου. Δεν γίνεται όμως το μάτι ενός ανθρώπου που χάθηκε από τη φασιστική Βία να μη μας ενώνει, έστω αυτό! Αυτός ο αγώνας είναι για τα μάτια των δικών μας παιδιών, για να συνεχίσουν να κοιτάζουν τον ουρανό και το φως ενός καλύτερου Κόσμου. Εκεί που τα μάτια δεν θα κινδυνεύουν από τις βολές της εξουσιαστικής βαρβαρότητας.

Ο Γαβριήλ Α. όλα αυτά τα χρόνια δραστηριοποιήθηκε στον δρόμο και έκανε πράξη κάθε στιγμή τις ιδέες του και την αγάπη του για την αξία της ζωής.

Νύχτα-μέρα για τους πεινασμένους, τους άστεγους, τους πεσμένους, τους αποκλεισμένους, τους «αριθμούς» που καταρρέουν κάτω από τη Βία «της αναδιάρθρωσης της χώρας». Εχει ανάγκη την αλληλεγγύη μας, τώρα που οι γιατροί προσπαθούν να σώσουν ό,τι μπορούν «αν σώζεται» κι έχει μπροστά του να αντιμετωπίσει πολυδάπανη χειρουργική περιπέτεια, φαρμακευτική αγωγή και νοσηλευτικά έξοδα.

Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάιν), μεμονωμένο άτομο από το Αναρχικό Κίνημα via Εφημερίδα των Συντακτών

Παρακαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει ένα κανάλι

Εγραψε:Pitsirikos

Πιτσιρίκο, ζούμε σε μια χώρα που έχει έξι μήνες καλοκαίρι, ήλιο τις περισσότερες μέρες του χρόνου αλλά ως λαός παρακολουθούμε κατά μέσο όρο 5,5 ώρες τηλεόραση την ημέρα. Επίσης οι περισσότεροι από εμάς διαβάσαμε τελευταία φορά ένα βιβλίο στην τελευταία τάξη του λυκείου. Στην ανάγνωση δε εφημερίδων και περιοδικών πάλι είμαστε από τους τελευταίους πανευρωπαϊκά, λένε οι στατιστικές. Δηλαδή, με απλά λόγια, η πλειονότητα των Ελλήνων ενημερώνεται για ό,τι συμβαίνει γύρω της από την τηλεόραση. Κατ’ επέκταση και για ό,τι συμβαίνει στην πολιτική, στην κοινωνία, στην οικονομία.

Αυτή τη στιγμή, μετά τη διάλυση της ΕΡΤ, μας απέμειναν οι 5 μεγάλοι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί και κάποιοι άλλοι μικρότεροι ή περιφερειακοί. Ιδιοκτήτες των 5 μεγάλων σταθμών είναι εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι και γενικά μεγαλοεπιχειρηματίες.

Όπως είναι αναμενόμενο τα κανάλια αυτά προωθούν και προπαγανδίζουν τις θέσεις των ιδιοκτητών τους.

Απαριθμώντας ενδεικτικά μερικές από αυτές: Το μνημόνιο ήταν και παραμένει μονόδρομος, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ ως υπεύθυνες δυνάμεις έσωσαν τη χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας οδηγήσει στη δραχμή και εκτός Ε.Ε., η ύφεση ήταν κάτι σαν φυσικό φαινόμενο και όχι αποτέλεσμα πολιτικής επιλογής, η θεωρία των δύο άκρων ισχύει, η Χρυσή Αυγή δεν προέκυψε κυρίως από την οικονομική κρίση αλλά ως απάντηση στο άλλο άκρο στον Σύριζα, όποια κοινωνική ομάδα αντιδρά είναι συντεχνία και υπερασπίζεται προνόμια και όχι δικαιώματα και πλήθος άλλων απόψεων τις οποίες έχουν αναλάβει να υποστηρίξουν δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι, επιχειρηματίες, άνθρωποι της κοινωνίας των πολιτών.

Τα κανάλια αυτά δεν φιλοξενούν την αντίθετη άποψη, ή ακόμα κι αν το κάνουν θα την έχουν πρώτα λοιδορήσει για κάνα μισάωρο και μετά θα την στριμώξουν στο τελευταίο δεκάλεπτο ενός δελτίου ειδήσεων ή μιας εκπομπής, αν τα έχει καταφέρει μέχρις εκεί, τότε σίγουρα θα διακόπτουν συνεχώς την εκφορά της ώστε να χάσει παντελώς το νόημά και τη συνοχή της.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ο Σύριζα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει, ότι ακόμα κι αν έχει αξιόπιστο σχέδιο διαπραγμάτευσης με την Τρόικα, ακόμα κι αν έχει αξιόπιστο plan b, ακόμα κι αν βρει τους αναγκαίους πόρους, ακόμα κι αν έχει πρόγραμμα για όλους τους τομείς άσκησης της πολιτικής, πάλι κινδυνεύει να χάσει τις εκλογές.

Γιατί; Διότι, τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να τα επικοινωνήσει στους πολίτες. Διότι, ελευθερία του λόγου δεν σημαίνει μόνο να μπορείς να μιλήσεις αλλά να μπορούν και να σε ακούσουν. Μεταξύ της εκφοράς του λόγου του Σύριζα και των πολιτών μεσολαβούν τα τηλεοπτικά κανάλια.

Διαστρεβλώνουν τις θέσεις των στελεχών του, υπερτονίζουν υπαρκτές κι ενίοτε ανύπαρκτες αδυναμίες, την ίδια ώρα που χαϊδεύουν την κυβέρνηση. Πάντοτε τα τελευταία 20 χρόνια τα κανάλια βρίσκονταν σε αγαστή σύμπνοια με τις κυβερνήσεις.

Μα, την εποχή των Μνημονίων έχουν αναβαθμιστεί σε στρατηγικούς εταίρους για να το πω κομψά ή αλλιώς σε εργαλεία προπαγάνδας της κυβέρνησης, με το αζημίωτο φυσικά.

Στο αζημίωτο περιλαμβάνονται η παράταση του παράνομου καθεστώτος των τηλεοπτικών αδειών, η φορολογική ασυλία, η συνέχιση της δανειόδοτησής τους από τράπεζες χωρίς να πληρούν τις προϋποθέσεις, και πολλές άλλες.

Τα τρία τελευταία χρόνια έχουν γίνει αξιόλογες και ανεξάρτητες προσπάθειες στον χώρο του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου στον αντίποδα της τηλεοπτικής κατάστασης.

Όλοι και περισσότεροι γυρίζουν την πλάτη τους στα δελτία τρόμου και στρέφονται για ενημέρωση σε blogs και sites είτε ενημερωτικά λόγου χάριν στο tvxs είτε σε προσωπικά ιστολόγια όπως του πιτσιρίκου.

Περιοδικά όπως το Unfollow και Hot Doc δείχνουν το δρόμο για μια πραγματική δημοσιογραφία.

Ωστόσο, για να μην ονειροβατούμε κοιτώντας τις πωλήσεις των κυριακάτικων εφημερίδων, παρατηρούμε ότι οι Έλληνες επιβραβεύουν την φασιστοφυλλάδα του Θέμου ή αναξιόπιστες πλέον εφημερίδες ή απλά προτιμούν την εκάστοτε καλύτερη προσφορά.

Άλλωστε έχουμε κρίση και τα δωρεάν 6 ευρώ στο σούπερ μάρκετ, η ελπίδα να κερδίσεις 10.000 χιλιάρικα ή να φας μια γαλοπούλα τα Χριστούγεννα ωθούν τους Έλληνες στην αγορά συγκεκριμένων εφημερίδων.

Η υπόθεση εργασίας, πως εάν αυτές οι εφημερίδες σταματήσουν ξαφνικά τις προσφορές θα μειωθούν οι πωλήσεις τους σε βαθμό που να επιφέρει την κατάρρευσή τους, θα παρακαλούσα ν’ αποτελέσει το θέμα έρευνας ενός φιλόδοξου φοιτητή ή ερευνητή.

Από την άλλη, η εφημερίδα του Σύριζα, η Αυγή πωλεί κάθε Κυριακή μόνο 6.500 φύλλα.

Επειδή δεν προβλέπεται οι Έλληνες ξαφνικά να στραφούν μαζικά σε εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης, είναι επίκαιρο όσο ποτέ το αίτημα για τη δημιουργία ενός καναλιού με πρωτοβουλία του Σύριζα.

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ: Δεν εννοώ ένα κανάλι στα πρότυπα του 902 ΤV, όπου θα βλέπουμε αντίστοιχα προπαγάνδα του Σύριζα και καλεσμένο από το πρωί μέχρι το βράδυ τον Στρατούλη, αλλά κάτι εντελώς διαφορετικό.

Ένα κανάλι που θα αφήνει όλες τις φωνές να εκφραστούν, δίνοντάς τους τον ανάλογο χρόνο και χώρο.

Που θα έχει πραγματικούς δημοσιογράφους να εκφράζουν τη γνώμη τους και όχι φερέφωνα που εκφράζονται με πέντε λέξεις τη φορά «ναι ή όχι στο μνημόνιο;», που θα καλεί όχι μόνο επιχειρηματίες όπως η εκπομπή Ενικός αλλά και μισθωτούς και υπαλλήλους, που θα καλεί όχι μόνο οικονομολόγους όπως ο Σκάι αλλά και πολιτικούς επιστήμονες, ιστορικούς… που θα αφήνει τους συνδικαλιστές να μιλήσουν χωρίς να τους ειρωνεύεται και πάει λέγοντας.

Που θα έχει πολιτισμικό αποτύπωμα με εκπομπές για το βιβλίο, το θέατρο, το σινεμά, το τραγούδι, για όλες τις τέχνες.

Δεν γνωρίζω αν θα ήθελαν στο Σύριζα να αναλάβουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Ακόμα κι αν ήθελαν όμως, δεν θα μπορούσαν. Θα νομιμοποιούσαν με την απόκτηση τηλεοπτικής άδειας όλα τα νομοθετικά τερτίπια της κυβέρνησης και θα ακύρωναν τον αγώνα ενάντια στις αυθαιρεσίες των καναλαρχών.

Επίσης η αγορά άδειας και η οργάνωση του καναλιού θα απαιτούσε κεφάλαιο εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο ο Σύριζα δεν διαθέτει. Άλλωστε δεν θα έβρισκε και κανέναν ιδιώτη πρόθυμο να στηρίξει το εγχείρημα τούτο παρά μόνο φορείς της κοινωνίας των πολιτών, οργανώσεις, συλλογικότητες κι απλούς πολίτες.

Για ποιο λόγο ένας μεγαλοεπιχειρηματίας να στηρίξει ένα κανάλι που θα προωθεί την εμβάθυνση της δημοκρατίας και τον πολιτισμό και θα λειτουργεί όχι πρωτίστως με κερδοσκοπικά κριτήρια αλλά με ποιοτικά;

Η προορισμένη από το Σύνταγμα δημόσια τηλεόραση να λειτουργεί έτσι δεν πρόκειται να υπάρξει τους επόμενους (λίγους ελπίζω) μήνες, όσο κυβερνούν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Ιδού η χρυσή ευκαιρία για τον Σύριζα: Ότι δεν μπορεί να κάνει στην τηλεόραση να το κάνει στο διαδίκτυο, ελληνιστί web tv.

Mε μικρό κεφάλαιο να ιδρύσει ένα διαδικτυακό κανάλι στη βάση των παραπάνω αρχών.

Μόνο κέρδη θα έχει από αυτήν την ιστορία. Και δεν εννοώ χρηματικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να παραγνωρίζονται οι οικονομικοί όροι.

Θα επικοινωνήσει με τους πολίτες, θα αναπτύξει τις θέσεις του, θα δώσει χώρο σε όλους-ανεξαιρέτως (πλην της Χρυσής Αυγής), θα δώσει ένα δείγμα αν μη τι άλλο πώς οραματίζεται τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, αν εκλεγεί κυβέρνηση.

Αυτό το εγχείρημα είναι σαφώς πιο εφικτό απ’ ότι η δημιουργία ενός τηλεοπτικού καναλιού.

Εντούτοις, δεν θα λύσει το πρόβλημα του Σύριζα να επικοινωνήσει με το μεγαλύτερο σε ηλικία κομμάτι των ψηφοφόρων που δεν έχει σχέση με το διαδίκτυο και είναι και αυτό κυρίως, που δεν εμπιστεύεται τον Σύριζα. Θα είναι όμως, ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Έτσι ώστε κάποια στιγμή να μπορούν τα στελέχη του να δείξουν σε όλες τις εκπομπές, σε όλους τους δημοσιογράφους και σε όλα τα κανάλια που δεν σέβονται ένα κόμμα ψηφισμένο από το 27% του λαού, ότι έδειξαν και στον Γιάννη Πρετεντέρη, την περιφρόνησή τους.

(Αγαπητέ φίλε, θεωρώ πως οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπρεπε να περνάνε ούτε έξω από τα καθεστωτικά κανάλια. Αντιθέτως, έχω την εντύπωση πως αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παρακαλούν να τους καλούν στα καθεστωτικά κανάλια. Πέρσι, ακούσαμε στην τηλεόραση διευθυντή τηλεοπτικού σταθμού να λέει ευθέως σε έναν από τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ πως έχει στο κινητό του τα μηνύματά του -του βουλευτή- που τον παρακαλεί να τον καλέσει στις εκπομπές του τηλεοπτικού καναλιού. Κάγκελο ο βουλευτής. Κατάπιε την γλώσσα του, αν και συνήθως δεν βάζει γλώσσα μέσα. Είναι επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να πηγαίνουν τα στελέχη του στα καθεστωτικά κανάλια. Και είναι επιλογή τους να δέχονται τις ταπεινώσεις από τα τσιράκια των νταβατζήδων. Κι αυτό λέει πολλά για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις προθέσεις του και τις σχέσεις του με τους Έλληνες ολιγάρχες. Εμένα δεν με πείθει καθόλου ο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως δεν με πείθει και η ελληνική κοινωνία. Που επιβραβεύει ακόμα νταβατζήδες και καθεστωτικούς δημοσιογράφους. Δεν είναι τυχαία τα ΜΜΕ που επιβραβεύουν οι Έλληνες. Αυτά θέλουν. Θέμους και Τράγκες. Έχουμε αυτό που μας αξίζει. Από κόμματα, κανάλια, δημοσιογράφους κλπ. Κανείς δεν μιλάει για την στάση της πλειοψηφίας των Ελλήνων δημοσιογράφων μετά την χρεοκοπία της χώρας. Κανείς δεν μιλάει για την στάση της πλειοψηφίας των δημοσιογράφων της ΕΡΤ μετά το λουκέτο. Οι περισσότεροι είναι σκλαβάκια, ρουφιάνοι και σιχάματα. Αυτοί θα κάνουν ανεξάρτητα κανάλια και ΜΜΕ; Αδύνατον. Λούμπεν δημοσιογράφοι και λούμπεν ΜΜΕ για λούμπεν πολίτες. Αυτό έχουμε γιατί αυτό θέλουμε. Πάντως, κόμματα και πολίτες που περιμένουν να επικοινωνήσουν από τις τηλεοράσεις τους αξίζει να εξαφανιστούν. Να είστε καλά.)