Όταν βιάζουμε, νιώθουμε ελεύθεροι....συμπληρώνει, προκαλώντας ανατριχίλα.

 Οι στρατιώτες της φρίκης: “Όταν βιάζουμε γυναίκες, νιώθουμε….” 

Την ώρα που δεκάδες είναι τα περιστατικά βίας με θύματα γυναίκες και δράστες στρατιώτες της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, ανατριχιαστικές είναι οι δηλώσεις όλων όσων κακοποιούν σεξουαλικά τα θύματα τους. 

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Independent, οι διοικητές των στρατιωτών δίνουν εντολή να βιαστούν όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες και φυσικά οι περίπου 2.000 στρατιώτες υπακούν. «Είναι αλήθεια, εδώ βιάσαμε. Βρήκαμε γυναίκες που δεν κατάφεραν να ξεφύγουν. Την βλέπεις, την πιάνεις, την πηγαίνεις σε απομονωμένο μέρος και κάνεις ό,τι είναι να κάνεις μαζί της», υποστηρίζει ένας στρατιώτης. «Μερικές φορές τη σκοτώνεις. Όταν τελειώσεις με το βιασμό της τότε σκοτώνεις και το παιδί της.


Όταν βιάζουμε, νιώθουμε ελεύθεροι», συμπληρώνει, προκαλώντας ανατριχίλα.






Ένα από τα θύματα που επέζησε από την ασυγκράτητη ορμή των στρατιωτών μιλάει στην εφημερίδα, περιγράφοντας τη δική της τραγική εμπειρία κακοποίησης. Ήταν Νοέμβριος του 2012 όταν τρεις άνδρες την εντόπισαν και τη βίασαν ομαδικά, «οι δύο από μπροστά. Ο τρίτος είπε ότι δε θέλει να πάει εκεί που οι άλλοι άφησαν τη βρωμιά τους και έτσι ήρθε από πίσω μου. Πίστευα ότι θα πέθαινα».
Μπορεί και στο παρελθόν δεκάδες γυναικών να έπεσαν θύματα βιασμών, αλλά αυτή τη φορά οι δράστες δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους συμπολίτες τους. Η Μασίκα είναι ιδρύτρια ενός κέντρου για θύματα κακοποίησης και δήλωσε: «με ακινητοποίησαν και άρχισαν να με αγγίζουν. Τότε άρχισαν να βιάζουν όλες τις γυναίκες που βρίσκονταν στην εστία του κέντρου». Η δοκιμασία που πέρασε την έκανε δυνατή και την ώθησε να ξεκινήσει να προσφέρει στις γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί.
Ήταν μόλις 15 ετών όταν βιάστηκε για πρώτη φορά από τον δάσκαλο της, ενώ αργότερα μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης την βίασαν και πάλι μαζί με τις δύο κόρες της αφού πρώτα δολοφόνησαν τον σύζυγο της. . Η οικογένεια του άνδρα της την έδιωξε καθώς η Μάσικα έφερε πάνω της το στίγμα του βιασμού και τότε ήταν που αποφάσισε ότι έπρεπε να βοηθήσει και άλλες γυναίκες.
Από τότε η Μασίκα έχει μπει στο στόχαστρο των δραστών ενώ την κακοποίησαν και άλλες τρεις φορές. «Με έχουν δείρει, με έχουν βασανίσει και με έχουν αφήσει να πεθάνω.

Σε μία από τις περιπτώσεις, ένας στρατιώτης με βίασε με το πόδι του», αναφέρει προκαλώντας σοκ η Μάσικα και συμπλήρωσε: «όταν τέλειωσε με έφτυσε. Τότε ήταν που νόμιζα ότι θα με σκότωνε. Με έχει στοιχειώσει αυτή η εικόνα».
Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα στη Λαική Δημοκρατία του Κονγκό 1.152 γυναίκες βιάζονται καθημερινά, ήτοι 48 γυναίκες κάθε ώρα. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον το 12% του γυναικείου πληθυσμού έχει βιαστεί τουλάχιστον μία φορά.


«Ο πόνος αυτών των γυναικών προκαλείται από τους άνδρες του Κονγκό. Κάθε ημέρα μία γυναίκα βιάζεται. Βλέπουν ένα 3χρονο παιδί και το βιάζουν. Γιατί να το κάνουν αυτό;», διερωτάται η Μάσικα που συμμετέχει σε ντοκιμαντέρ της Φιόνα Λόιντ Ντέιβις. Σύμφωνα με τον Ρομπ Γουίλιαμς, επικεφαλής της οργάνωσης War Child UK η σεξουαλική κακοποίηση δεν πηγάζει από την ανάγκη για συνεύρεση, αλλά για την προσπάθεια των στρατιωτών να προκαλέσουν πανικό και φόβο στο λαό. «Ο βιασμός καταστρέφει κοινότητες και ανθρώπους», επισημαίνει ο Γουίλιαμς.
Ωστόσο, σύμφωνα με τους διοργανωτές συνόδου για τον τερματισμό της σεξουαλικής κακοποίησης που διεξάγεται στο Λονδίνο, υπάρχει ελπίδα η φρίκη αυτή να τελειώσει, αν τα θύματα καταγγέλλουν τους δράστες και εφόσον οι τελευταίοι συλλαμβάνονται.

 http://www.love2share.gr/

Μας ζώσανε τα φίδια ...

Eleni Antonelou

Updated 27 minutes ago · Taken at ΛΗΞΟΥΡΙ

Δεν ξέρω ΠΟΥ ακριβώς έχει αστιάσει το ενδιαφέρον της η Δημοτική Αρχή (η απερχόμενη και με τη βούληση (!?) των Κεφαλλήνων επανερχόμενη), ειδικά ο Αντιδήμαρχος Παλικής, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, και το Τοπικό Συμβούλιο Κοινότητας Παλικής (πιθανόν στην οργάνωση συνελεύσεων στο ευρωκοινοβούλιο και στις λοιπές φιέστες, ανακοινώσεις εσωτερικής φαγωμάρας και κατανάλωσης, κλπ., κλπ., κλπ).....

Ξέρω ότι σε ένα χώρο που προσωρινά στεγάζονται:
- περίπου 200 μαθητές του Γυμνασίου Ληξουρίου στο κτίριο του ΕΠΑΛ και κοντέινερ,
- πάνω από 100 μαθητές του Β' Δημοτικού Σχολείου Ληξουρίου σε κοντέινερ,
- οι ηλικιωμένοι του Γηροκομείου στο παρακείμενο Κλειστό Γυμνασστήριο (που αποτελεί και αθλητική εγκατάσταση για τις ανάγκες τόσο του Γυμνασίου όσο και του Δημοτικού),
- καθώς και ακριβώς δίπλα οι περίπου 80 μαθητές του ΕΠΑΛ Ληξουρίου,

Τα ΧΟΡΤΑΡΙΑ στις αυλές μέσα στο χώρο του κτιρίου του ΕΠΑΛ όσο και στον περίγυρο και ανάμεσα στα σχολεία σε λίγο θα μας φτάσουν σε ύψος, και σε αυτούς τους χώρους παραμένουν παρατημένα πάνω από δύο μήνες ξεριζωμένα δέντρα και στοιβαγμένα χορτάρια (ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΦΙΔΟΦΩΛΙΕΣ) δίπλα στις ανοιχτές αίθουσες....
Αποτέλεσμα, σήμερα ΜΕΣΑ στο κτίριο του ΕΠΑΛ, στο διάδρομο που κινούνται τα ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ, σκοτώθηκε το ΠΡΩΤΟ ΦΙΔΙ, και κατόπιν απομακρύνθηκε έξω, από όπου και οι φωτογραφίες...

Δεν Ξέρω ΠΩΣ εννοούν στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου το τι σημαίνει να βρίσκονται τα σχολεία δίπλα σε χωράφια, και τι σημαίνει καθαριότητα σε χώρους που κινούνται παιδιά, ο Δήμος όμως ήξερε να βγάλει ανακοίνωση εδώ και μια εβδομάδα περίπου να καθαρίσουν οι ιδιώτες τα χωράφια τους, αλλιώς θα πέσει πρόστιμο, λόγω κινδύνου πυρκαγιάς...
Σωστό, αλλά ΠΡΩΤΑ να καθαρίσουμε ΟΣΑ μας αναλογούν και μετά να βγάλουμε φιρμάνι για τα πρόστιμα για πυρκαγιά...

Και μην πει κανείς "ε, χωράφια είναι δίπλα, τι περιμένατε;" Ας φροντίσει καθένας τον τομέα που του αναλογεί και μετά να αναγνωρίσουμε το πώς δουλεύει η φύση, γιατί όταν αφήνεις τη φιδοφωλιά φίλε μου δίπλα στην πόρτα του κοντέινερ, δεν θα τα βάλω με τη φύση, όταν θα δω δαγκωμένο το παιδί ΣΟΥ...
Επιπλέον, καλές είναι οι γκρίνιες για όσα καθένας σε αυτήν την πόλη θεωρεί "προτεραιότητες", αλλά δική μου άποψη: πρώτα κοιτάς την ασφάλεια των κατοίκων και μετά να γίνουν όλα.

Δεν με ενδιαφέρει αν θα δουλεύουν νύχτα μέρα τα χορτοκοπτικά και τα οχήματα καθαριότητας, οι νυν χρεωμένοι με αυτά τα καθήκοντα είναι εκεί για να φροντίσουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ. Οι δε προσφάτως υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι επανεκλέχτηκαν για να φροντίσουν και αυτό....
Τι στα κομμάτια έταζαν πως θα γίνουν κομμάτια για αυτήν την πόλη, την ΟΟΟΟΟΛΗ ΠΟΛΗ, και όχι μόνο για το πεζοδρόμιο του χωριανού που τους έδωσε και 20 ψήφους;;;
Έχουμε γίνει κυριολεκτικά η άγρια δύση της Κεφαλονιάς και σφυρίζετε αδιάφορα..ΝΤΡΟΠΗ! Η ΕΙΚΟΝΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΣΑΣ.

                                     Το φίδι που βρέθηκε μέσα στο διάδρομο του σχολείου

    

                              Μπροστά από το πλέγμα και τα χορτάρια μέσα κι έξω τα κοντέινερ 

                                                    των 2 τμημάτων της Α'    Γυμνασίου...

              

 

Κάτω δεξιά τα κοντέινερ του Β' Δημοτικού σχολείου.. από εδώ περνάνε σχεδόν τα μισά παιδιά του Δημοτικού και οι γονείς τους, όταν σχολάνε

 

 Μέσα στον περίγυρο του ΕΠΑΛ (τώρα στεγάζει τα 200 παιδιά του Γυμνασίου)

 

 στιβαγμένα χορτάρια πάνω από δύο μήνες δίπλα στα κοντέινερ του Γυμνασίου

δύο μήνες είναι παρατημένος ο κορμός και τα χορτάρια κοντεύουν να καβαλήσουν τα συρματοπλέγματα... γερανός , φορτηγό του Δήμου υπάρχει; Ή υπήρχαν τα πάντα προεκλογικά για να πέσουν τσιμέντα και χώματα στα χωριά;;

  

https://www.facebook.com/elantonelou/media_set?set=a.769103269790352.1073741838.100000720574537&type=3

ένα μεγάλο μπράβο στο "μάγκα" του λιθοστρωτου....

Σήμερα το πρωί γίναμε μάρτυρες περιστατικού στο λιθόστρωτο με γνωστό τραπεζικό υπάλληλο να ρίχνει ηλικιωμένη τουρίστρια από το κρουαζιερόπλοιο στο έδαφος και να συνεχίζει την πορεία του σαν να μη συμβαίνει τίποτε μιλώντας στο κινητό ......

   

     

 

Μάλιστα  ο εν λόγω ''κύριος΄΄ σε παρατήρηση καταστηματαρχών για την παντελή έλλειψη σεβασμού προς το συνάνθρωπο μας.... άρχισε να βρίζει και να απειλεί..........

'Τσου ρε μάγκα!!!''

Κάποιοι ονειρεύονται ένα νέο 1965 μισό αιώνα αργότερα...

http://tripioevro.blogspot.gr/


 

Λένε πως οι κυβερνήσεις σχηματίζονται κατ' εικόνα κι ομοίωση της κοινωνίας, πως αντανακλούν είτε το βάθος είτε τη ρηχότητά της. Κι εν μέρει έχουν δίκιο, αν υπολογίσουμε πως οι περισσότεροι "ανασχηματισμένοι" υπουργοί είναι εκλεγμένοι βουλευτές. Αρνούμαι, όμως, ακόμα και τώρα να δεχθώ ότι το μεγαλύτερο κομμάτι τού ελληνικού λαού μπορεί να ταυτίζεται με μαριονέτες τής τραπεζικής κι επιχειρηματικής ελίτ, με "ανανήψαντες" ακροδεξιούς, πολιτικά βαμπίρ και τηλεμαϊντανούς.

Η Ελλάδα που γνωρίζω δεν αποτελείται αποκλειστικώς από Χαρδουβέληδες, Βορίδηδες, Λοβέρδους και Γιακουμάτους. Ναι, υπάρχουν αρκετοί σαν αυτούς στην καθημερινότητά μας, μόνο που βρίσκονται και πολλοί άλλοι που εκπροσωπούν επάξια επαγγελματικές κατηγορίες με σημαντικότερη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο από τους επαγγελματίες λακέδες τής ελίτ, τους κρυφονεοφασίστες και τους δημοσιογράφους που με τη συμπεριφορά τους ευτελίζουν ακόμα περισσότερο το επάγγελμά τους. Πώς και γιατί να έχει εμπιστοσύνη το πόπολο σε αυτά που διαβάζει κι ακούει όταν αυτός που τα γράφει και τα λέει σήμερα υποτίθεται πως είναι όσο το δυνατό αντικειμενικότερος κριτής τής εξουσίας και την ακριβώς επόμενη ημέρα ένα ακόμα πιόνι της;...

Εχετε αναρωτηθεί γιατί οι περισσότεροι υπουργοί Οικονομικών τής τελευταίας τετραετίας κι ένας πρωθυπουργός, ο Λ. Παπαδήμιος, υπήρξαν σύμβουλοι κι άνθρωποι της εμπιστοσύνης τού Κ. Σημίτη; Είναι γιατί ο "κινέζος" ήξερε να επιλέγει τους καλύτερους συνεργάτες; Αν εξασκήσουμε το μνημονικό μας και θυμηθούμε πως αρκετοί από αυτούς είναι ή θα έπρεπε να είναι υπόλογοι στη δικαιοσύνη, όπως ο Θ. Τσουκάτος, ο Τ. Μαντέλης, ο Γ. Πανταγιάς κι ο Γ. Παπαντωνίου, θα δυσκολευτούμε να συμφωνήσουμε στο ότι γνώριζε να επιλέγει τους άριστους μεταξύ των άριστων. Αντιθέτως, τη σωστή απάντηση θα τη βρούμε αν θυμηθούμε πώς είχε χαρακτηρίσει τον Κ. Σημίτη κάποτε ο Κ. Καραμανλής: "αρχιερέα τής διαπλοκής". Δεν είναι τυχαίο πως δεν υπήρξε πρωθυπουργός στη μεταπολίτευση που να απόλαυσε μεγαλύτερη υποστήριξη από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και τα μιντιακά τους παπαγαλάκια από τον Κ. Σημίτη.

Ενας άχρωμος, άοσμος κι άγευστος λογιστάκος και πειθήνιο όργανο των εθνικών μας νταβατζήδων, ο οποίος πηγαίνει κάθε χρόνο διακοπές στο ίδιο νησί-άλλο ένα δείγμα τού μέχρι πού φτάνει η φαντασία τού ανδρός-, παρουσιάστηκε σαν το θαύμα των θαυμάτων. Ακόμα και τώρα που η δημιουργική λογιστική του αποδείχθηκε ο Δούρειος Ιππος για την οικονομική γενοκτονία τού ελληνικού λαού κι όχι μόνο αυτοί που κρατούν τα σκοινιά επιμένουν να τον νεκρανασταίνουν μέσω της υπουργοποίησης και πρωθυπουργοποίησης κολλητών του, εξίσου πρόθυμων να χορεύουν στο ρυθμό που τους παίζουν οι ελίτ. Θα είχαν νεκραστήσει ήδη και τον ίδιο τον Κ. Σημίτη, αν δεν ήταν τόσο αχώνευτος για το εκλογικό σώμα...

Η κυβέρνηση που σχημάτισε η Ανγκ. Μέρκελ κι αποδέχθηκαν οι σαμαροβενιζέλοι δεν έχει σκοπό να βγάλει την τετραετία. Αυτό δεν το πιστεύουν ούτε καν οι εμπνευστές της. Πρόκειται για ένα καθαρώς εκλογικό σχήμα το οποίο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των τηλεοπτικών παραθύρων και θα κληθεί να φέρει σε πέρας το νέο μεγάλο πρότζεκτ, μια πρόγευση του οποίου μας δόθηκε από την έκθεση της τρόικας. Δεν ξέρω αν θα το πουν τρίτο μνημόνιο ή θα του δώσουν ένα πιο εύηχο όνομα, το βέβαιο είναι ότι για το φθινόπωρο μας έχουν ετοιμάσει ένα νέο κοστούμι μέτρων-μια από τα ίδια: μειώσεις μισθών και συντάξεων, περαιτέρω εργασιακή απορρύθμιση, όπως με την "απελευθέρωση" απολύσεων, φορολογικές επιβαρύνσεις κι άγιος ο θεός.

Οσοι πιστέψατε ότι τα δύσκολα πέρασαν κι ότι ανοίγει μπροστά μας διάπλατος ο δρόμος τής ανάπτυξης, γι' αυτό και ξαναψηφίσατε τους σαμαροβενιζέλους, καλό θα είναι να επαναξιολογήσετε τα εγκεφαλικά σας κύτταρα. Τα χειρότερα δεν πέρασαν, αλλά έρχονται τώρα. Κι αυτό γιατί όσο μικρό κι αν είναι ένα κυματάκι, μοιάζει με πελώριο όταν έχει προηγηθεί ένα τσουνάμι. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι την προσεχή άνοιξη για να τους δούμε να πέφτουν. Οποιος, όμως, βουλευτής που δεν ανήκει επισήμως στη Ν.Δ. ή στο ΠΑΣΟΚ διανοηθεί να συμπράξει μαζί τους για την εκλογή Προέδρου τής Δημοκρατίας θα κουβαλά από εκεί και πέρα το ίδιο ιστορικό άγος στους ώμους του με αυτό του Κ. Μητσοτάκη και των άλλων αποστατών τού 1965, μισό αιώνα αργότερα...

Ο Άγιος Γεράσιμος, η συνάδελφος και το στριπ τάβλι http://pitsirikos.net/

Τώρα που ο Γιακουμάτος επέστρεψε στην κυβέρνηση, ένα επικό παλιό κείμενο με την αγιογραφία του από την Έλλη Στάη: Ο Άγιος Γεράσιμος, η συνάδελφος και το στριπ τάβλι

7 Ιουν, ’0512:08 ΜΜ

Εγραψε:PitsirikosΚατηγορίεςΠαρατηρήσεις, ΠολιτικάTagsΓεράσιμος Γιακουμάτος, Έλλη Στάη






Η συνάδελφος Έλλη Στάη φιλοξένησε στην εκπομπή της «Εγώ έχω μάτια, εσείς κουμπότρυπες», τον υφυπουργό Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας κ Γεράσιμο Γιακουμάτο. Προσπάθεια της συναδέλφου ήταν να φέρει στην επιφάνεια το ανθρώπινο πρόσωπο του πολιτικού, που είναι κρυμμένο κάτω από το βούρκο, και το πέτυχε απόλυτα.

Η εκπομπή ξεκίνησε με μια ρεπόρτερ που είχε στήσει καρτέρι με το μαρκούτσι στο χέρι έξω από τη Βουλή και την έπεφτε στους αμέριμνους βουλευτές που πήγαιναν να χτυπήσουν κάρτα, για να πάνε μετά για καφέ στο Jimmy’s.

Όλοι είχαν να πουν τα καλύτερα για τον κ. Γιακουμάτο. Ο κ. Πάγκαλος είπε πως τον εκτιμά γιατί είναι τρελός Κεφαλλονίτης και πως τον βλέπει να έρχεται στο ΠαΣοΚ, γιατί σαν τρελός που είναι, θα την κάνει τη μαλακία στο τέλος.

Ο κ. Κουλούρης δήλωσε πως τους ενώνει η επτανησιακή τρέλα και πως ο Γεράσιμος θα μπορούσε να είναι στο ΠαΣοΚ, αλλά η ΝΔ του έδωσε πιο πολλά λεφτά και του έριξε από δίπλα κάτι φοβερές γκομενάρες από την Ουκρανία, για να αποσπάσει την υπογραφή του και να φορέσει τελικά τη δική της φανέλα και όχι του Παναθηναϊκού.

Μετά η ρεπόρτερ αποφάσισε πως δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από το Πούλιτζερ και μπουκάρισε στη Βουλή. Μας ανακοίνωσε πως ο κ. Γιακουμάτος είναι η ψυχή της παρέας στο καφενείο της Βουλής, γιατί πλακώνεται στους καφέδες και δεν ξέρει τι λέει.

Κάτι καφενόβιοι βουλευτές επιβεβαίωσαν τα λεγόμενα της συναδέλφου, ενώ ο καφετζής είπε πως όταν βλέπει τον κ. Γιακουμάτο, παίρνει τηλέφωνο την καφετζού της Βουλής για να έρθει να του πει τους 32 καφέδες που πίνει, σαν τρελός Κεφαλλονίτης που είναι.

Πίσω στο στούντιο η κ. Στάη ρώτησε τον κ. Γιακουμάτο τι είναι αυτά που λένε οι Πασόκοι, πως δηλαδή θα έπρεπε να είναι στο ΠαΣοΚ κι όχι στη Νέα Δημοκρατία, λες κι έχει καμιά διαφορά σήμερα αν είσαι στο ΠαΣοΚ, στη ΝΔ ή στους Aνώνυμους Aλκοολικούς, αλλά κάτι έπρεπε να πει κι αυτή για να γεμίσει η ριμάδα η εκπομπή.

Ο κ. Γιακουμάτος απάντησε πως του αρέσει πολύ η Έλενα Παπαρίζου και πως δεν ήταν σωστό αυτό που έκανε ο κ. Ιδανίκας να κάθεται να μιλάει για το τρύπιο βρακί της, γιατί κι αυτός είναι από φτωχή οικογένεια και ξέρει τι σημαίνει φτώχια, αν και δεν το θυμάται πολύ καλά.

Μετά η γνωστή ρεπόρτερ με το μαρκούτσι πήγε σε κάτι χαλάσματα στην Αγία Βαρβάρα και βρήκε το πρώτο αφεντικό του κ. Γιακουμάτου, που πρέπει να είναι πολύ ρουφιάνος, γιατί τα είπε όλα με το νι και με το σίγμα.

Ο κ. Γιακουμάτος όταν ήταν μικρός, σαν κι εμένα, έφτιαχνε τάβλια στον συγκεκριμένο κύριο, ενώ μετά πήγαινε και πουλούσε πορτοκαλάδες στον κινηματογράφο. Μόλις τελείωνε από εκεί πήγαινε στα φανάρια όπου καθάριζε τζάμια και πουλούσε μπανάνες, φραπέ και λουλούδια.

Όταν έπεφτε το ρεύμα και δεν δούλευαν τα φανάρια πασαλειβόταν όλος με φούμο και πήγαινε και πουλούσε cd στη λαχαναγορά, αν και η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική, το οποίο είναι ψέμα, γιατί η πειρατεία σκοτώνει τις πολυεθνικές και η μουσική είναι ήδη νεκρή, οπότε βγάλτε τη μούντζα από τα cd γιατί δεν θα ξαναγοράσουμε, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα και συγγνώμη που παρασύρθηκα.

Ο κ Γιακουμάτος στον ελεύθερο χρόνο του δούλευε και λουστράκος στα Δικαστήρια, σαν τον Βασιλάκη Καΐλα, κι ευτυχώς που ο ρουφιάνος, συγνώμη, το αφεντικό του κ. Γιακουμάτου πήγε στην τουαλέτα, γιατί έτσι όπως το πήγαινε, θα μας έλεγε πως τα βράδια πουλούσε το άνηβο κορμί του σε έκφυλους πλούσιους με αρρωστημένα βίτσια στην πλατεία Κουμουνδούρου, για να ζήσει την οικογένειά του.

Μόλις βγήκε από την τουαλέτα,όπου ως γνωστόν μας έρχονται οι καλύτερες ιδέες, κι ενώ ακόμα καλά-καλά δεν είχε σηκώσει τα παντελόνια του, είπε πως ο πατέρας του κ. Γιακουμάτου δεν τον άφηνε να ανάβει το φως για να μην καίει ρεύμα κι έτσι ο Γεράσιμος διάβαζε στο σκοτάδι, με αποτέλεσμα να έχει αποκτήσει όραση γάτας.

Είπε κι άλλα για τον πατέρα Γιακουμάτο που δεν ζει πια, και μάλλον αυτός είναι ο λόγος που τον έλεγαν όλοι τσιγκούνη, αλλά θα τον σεβαστώ τον νεκρό άνθρωπο και δεν θα γράψω τίποτα.

Μετά πήρε τη φιλόδοξη συνάδελφο από το χέρι και πήγε και της έδειξε που ήταν το σπίτι του κ. Γιακουμάτου, που πάρκαραν το αυτοκίνητο, που άπλωναν τα σώβρακα και που έκαναν τα κακά τους –δεν είχαν τουαλέτα στο σπίτι και πήγαιναν πίσω απ’ τα κυπαρίσσια με την εφημερίδα στο χέρι- αν δεν είχαν εφημερίδα (που ήταν κι ακριβή) σκουπίζονταν με τα χόρτα.

Στο τέλος αποκάλυψε πως ο κ. Γιακουμάτος αγαπούσε πολύ τη μητέρα του, δημιουργώντας αίσθηση στο πανελλήνιο, γιατί τα αγόρια στην Ελλάδα σπάνια αγαπάνε τις μανάδες τους, ενώ το σύνηθες είναι να τις μισούν, να τις μαστιγώνουν και να τις εκδίδουν επί χρήμασι στην Τρούμπα για να κονομήσουν κάνα φράγκο, μέχρι να γεράσουν και να τις κλείσουν στα γεροκομεία, ώστε να τους τρώνε και τη σύνταξη.

Για να μην τα πολυλογώ, γιατί έχουμε και δουλειές, η ρεπόρτερ πήρε σβάρνα την Αθήνα, την Κεφαλονιά και τη Μύκονο και δεν έμεινε δήμαρχος, κλητήρας, εστιάτορας γκαρσόνι και καθαρίστρια, που να μη μας διαβεβαιώσει πως ο κ. Γιακουμάτος δεν είναι αυτό που βλέπουμε εμείς, αλλά ακέραιος, ειλικρινής, ευθύς, δίκαιος, ευαίσθητος, γενναιόδωρος, ριζοσπάστης, αυθεντικός και διάφορα άλλα τέτοια που αν τα πετύχεις εσύ όλ’ αυτά ποτέ μαζεμένα πάνω στον ίδιο άνθρωπο, εμένα να με χέσεις.

Ο ράφτης του μας διαβεβαίωσε επίσης πως είναι δεξιός –ξέρετε πού- και πως το σώμα του είναι πολύ ωραίο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τον κοιτάξει όταν ξεβρακώνεται για να δοκιμάσει κουστούμι, επειδή κολάζεται, και πως αν δεν ήταν πολιτικός και τρελός Κεφαλονίτης, θα μπορούσε να κάνει άνετα καριέρα σαν μοντέλο του Αρμάνι, όπως και ο Σωτήρης Κυργιάκος που τώρα παίζει στη Ρέιντζερς.

Ο μακιγιέρ του κ. Γιακουμάτου είπε πως το δέρμα του είναι φρέσκο και δεν χρειάζεται πολύ μέικ απ, με αποτέλεσμα να ζηλέψει η κ. Στάη που την τελευταία φορά που είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη άβαφτο τον χαιρέτησε, ενώ την προτελευταία πήρε τηλέφωνο την αστυνομία γιατί νόμιζε πως είχαν μπει κλέφτες.

Ο κομμωτής του κ. Γιακουμάτου μας διαβεβαίωσε πως δεν του βάφει τα μαλλιά, οπότε καταλάβαμε όλοι πως ο Μάκης παιδεύεται με τα χρωμοσαμπουάν μόνος του στο σπίτι.

Πίσω στο στούντιο ο Γεράσιμος κλήθηκε να απαντήσει στο αμείλικτο ερώτημα της κ. Στάη : «πώς εσύ, ένα παιδί του λαού έχεις σπίτι στη Μύκονο;».

Ο κ. Γιακουμάτος αποκάλυψε πως είναι γυμνιστής και πως μόνο στη Μύκονο -που είδε τον Οδυσσέα με δίκανο- επιτρέπεται ο γυμνισμός, ενώ σε όλα τα άλλα νησιά στην πέφτουν οι παπάδες με τα εξαπτέρυγα για να σε πηδήσουν.

Είπε επίσης πως τώρα πια δεν κάνει γυμνισμό στη Μύκονο –λυπάμαι κορίτσια ατυχήσατε- γιατί έχουν πλακώσει στο νησί όλοι οι ντινγκιντάνγκες, που μαζεύονται γύρω του για να τον θαυμάσουν και του την πέφτουν, και πως αυτός ήταν ο λόγος που οπλοφορούσε – για να κρατάει μακριά τους θαυμαστές.

Ο κ. Γιακουμάτος ζήτησε από την κ. Στάη να γδυθούν και οι δυο τους στο στούντιο και να συνεχίσουν την εκπομπή γυμνοί, για να έρθουν πιο κοντά στο λαό.

Η κ. Στάη του χάρισε ένα τάβλι και του αντιπρότεινε να παίξουν στριπ τάβλι και σε κάθε παρτίδα ο χαμένος να βγάζει κι ένα ρούχο.

Ο κ. Γιακουμάτος δέχτηκε με χαρά κι αφού ανάγκασαν όλο το συνεργείο να τσιτσιδωθεί ξεκίνησαν με πόρτες.

Σε λίγο είχαν μείνει και οι δυο σχεδόν γυμνοί, αλλά η κ. Στάη δεν μπορούσε να βρει κλειδαρά για να ξεκλειδώσει τη ζώνη αγνότητας, οπότε και ο κ. Γιακουμάτος αρνιόταν να βγάλει το σπασουάρ του.

Οι εικονολήπτες είχαν παρατήσει τις κάμερες μη αντέχοντας άλλο να βλέπουν το θεϊκό κορμί του Γεράσιμου που κολάζει και παπά (μόνο παπά κολάζει), ενώ το γυμνό κορμί της κ. Στάη δεν σου δημιουργεί καμιά αίσθηση, γιατί ακόμα και τσίτσιδη να είναι, εσύ παγιδεύεσαι στα πανέμορφα μάτια της. Ντόρτιααα!

Φιλικές συμβουλές, του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Πεφτάστερο – ή, επί το επισημότερο, διάττων αστέρας. Αυτό ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις 25 Μαϊου για πολλούς και πολύ σοβαρούς, υποτίθεται, αναλυτές. Κι αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών τους διέψευσε, η διάψευση αυτή δεν ήταν η μόνη. Με την πρωτιά της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αχρηστεύτηκαν μαζί και όλες οι μέθοδοι “διαχείρισης” – και διαβολής της. Τώρα λοιπόν που απέτυχε η τρομολαγνεία, και που οι συκοφαντίες περί πασοκοποίησης έπεσαν στο κενό, τώρα είναι η ώρα για τις “φιλικές συμβουλές”.

Δεν είναι βέβαια όλες οι συμβουλές ίδιες – όπως εξάλλου δεν είναι και οι φίλοι. Υπάρχει όμως ένας κοινός παρονομαστής: Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι σήμερα, υποστηρίζουν οι κάθε λογής σύμβουλοι, αυτός δηλαδή που έφτασε στην πρωτιά –με συγκεκριμένες κοινωνικές δεσμεύσεις, με αυτές και όχι άλλες ιδεολογικές αποσκευές, με τη “γραμμή” και το σημερινό πολιτικό προσωπικό του–, αυτός λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κερδίσει. Το αποδίδω, νομίζω, με ακρίβεια: Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει, αλλά η δυναμική που χρειάζεται για να κυβερνήσει χρειάζεται συνταγή άλλη από τη νικηφόρα: Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι βαρίδι για την αυριανή κυβέρνηση της Αριστεράς.

Θέλετε να κυβερνήσετε; – ρωτούσε προ ημερών η Έλλη Στάη. Κάντε το όπως ο Αντρέας. Επιτεθείτε στο σύστημα και λειτουργήστε με τους κανόνες του· πάρτε στελέχη από το Κέντρο· ο υποψήφιος πρωθυπουργός να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στο κόμμα του, ως ο αυριανός απόλυτος κυρίαρχος στην κυβέρνησή του. Προσεγγίστε το Κέντρο και αλλάξτε απόψεις στα εθνικά, σημείωνε προεκλογικά ο Σταύρος Λυγερός. Και στο ίδιο μήκος κύματος, μετά τις εκλογές, και ο Νίκος Κοτζιάς: “Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλές δυνάμεις, εκπροσωπούμενες στο εσωτερικό του δυσανάλογα [...] που θεωρούν ότι οι αγώνες του 21ου αιώνα είναι μονοσήμαντα κοινωνικοί”.

Πώς μεταφράζονται αυτά στα καθ” ημάς; Για τον Κώστα Πουλάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει “να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά μιας μεγάλης, αριστερής, δημοκρατικής, προοδευτικής και πατριωτικής παράταξης”. Και να φροντίσει, σύμφωνα με το Ρούντι Ρινάλντι, όσους “απογοητεύτηκαν από την πολιτική συμπεριφορά του, ειδικά σε θέματα εθνικά”. Σε διαφορετική περίπτωση, θα παγιδευτούμε χωρίς να το καταλάβουμε σε μια “φιλοευρωπαϊκή κεντροαριστερή ανασύνθεση”.

Αφήνω στην άκρη ότι η προτεινόμενη «πατριωτική θέση», γι” άλλους είναι διαβατήριο προς την αναγκαία “συνεννόηση” με το Κέντρο, γι” άλλους όρος αποφυγής κεντροαριστερών αναζητήσεων. Αναρωτιέμαι: Σε τι διαφέρουν όλα αυτά από τη γραμμή της Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, που υιοθέτησε η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές του 1977; Γιατί όσοι τα προτείνουν θεωρούν δεδομένη την κοινωνική γεωγραφία της ψήφου στον ΣΥΡΙΖΑ; Θέλω να πω, γιατί είναι βέβαιο ότι αυτοί που ήρθαν θα μείνουν, και αντίστροφα, γιατί αποκλείεται υπό όρους να έρθουν κι άλλοι σαν αυτούς; Δεν θα ήταν πιο γόνιμο να συζητάμε τους όρους αυτούς, τις αναγκαίες προσαρμογές ώστε το κόμμα να μην είναι «βαρίδι»; Κι επιπλέον: Τι είδους κοινωνικές δεσμεύσεις εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτουν οι προτεινόμενες νέες ιεραρχήσεις; Διότι, αν όσοι τις προτείνουν, δεν προτείνουν απλώς ρητορικά τεχνάσματα (“να πούμε λίγο παραπάνω πατρίδα, μήπως και οι ψηφοφόροι της Δεξιάς μας ακούσουν πιο πρόθυμα”), τότε αυτό που προτείνεται είναι η ανάληψη συγκεκριμένων δεσμεύσεων απέναντι σε κοινωνικά στρώματα – αλλιώς η προτεινόμενη αλλαγή πλεύσης δεν έχει αντίκρυσμα. Σε ποια κοινωνική πραγματικότητα, λοιπόν, αντιστοιχούν αυτά, αν δεν συζητάμε αυθαίρετα, με όρους μόνο “εποικοδομήματος”, ή χειρότερα, απλώς δημοσκοπικούς;

Αλλά και με στενά εκλογικούς υπολογισμούς: Πόσο έπρεπε να πάρει το DEB στη Θράκη, για να πειστούν και οι πιο ένθερμοι της πατριωτικής θέσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες σε κόκκινο φόντο; Τι σημαίνει η πατριωτική θέση στο μεταναστευτικό – εκεί που και ο πάλαι ποτέ Συνήγορος του Πολίτη υποκύπτει στον εθνικό μέσο όρο ξενοφοβίας; Πόσες φορές χρειάζεται ακόμα να αποδειχτεί ότι κάθε διολίσθηση σε θέσεις δεξιότερες, ευνοεί τελικά τον (ακρο)δεξιότερο, και όχι τον προσαρμοστικό; Και γιατί υποτιμώνται τόσο οι μάχες που κερδήθηκαν χωρίς ρητορικές ή χωρικές “προσαρμογές” – αν όχι ακριβώς επειδή τις αποφύγαμε; Θυμίζω, ενδεικτικά: Κερδίσαμε στον Βύρωνα, έχοντας απορρίψει προεκλογικές συνεργασίες με τους “ανεξάρτητους” του ΠΑΣΟΚ. Κερδίσαμε στο Χαλάνδρι, μολονότι δεν εισακούστηκαν όσοι θεωρούσαν ολέθριο να λεγόμαστε “Αντίσταση” σε δήμο των Βορείων Προαστίων. Κερδίσαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια, χωρίς τυχαίες συναντήσεις με εκπροσώπους της τοπικής επχειρηματικότητας. Και καταφέραμε ένα θαύμα στην Αθήνα, χωρίς να χαϊδέψουμε αυτιά νοικοκυραίων, χωρίς επικοινωνιακά τεχνάσματα, αλλά προτάσσοντας αυτό ακριβώς που είμαστε, χωρίς ναρκισσισμούς.

Αν υπάρχει κάτι που ξενίζει περισσότερο στις προαναφερθείσες απόψεις, είναι κατ” αρχάς η αδιαφορία τους για όλες αυτές τις νίκες – και γι” αρκετές από τις ήττες. Η αδιαφορία, με πιο γενικούς όρους, για τη ζωτικής σημασίας αυτονομία του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο. Ξενίζει, επίσης, η σιγουριά ότι η ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ περνά από την προσχώρηση σε όψεις της ηγεμονίας (των κοινωνικών συμμαχιών και της ιδεολογίας, δηλαδή) του αντιπάλου. Η πεποίθηση, ότι για να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να έρθει σε ρήξη μ” αυτό που είναι, ακόμα και να …“επανιδρυθεί”. Αλλά η προτεινόμενη ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ-“βαρίδι” δεν σημαίνει, σε τελική ανάλυση, παρά έναν Τρίτο Δρόμο, μετά βεβαίως τη Δεξιά, αλλά μετά και την Αριστερά. Αναρωτιέμαι: αυτοί που υποφέρουν περισσότερο μέσα στην κρίση, και που γι” αυτούς μας ενδιαφέρει περισσότερο να κερδίσουμε, υποφέρουν άραγε από την έλλειψη πατριωτισμού; Κι αν η χωρική διεύρυνση σημαίνει να μιλάμε (και να πράττουμε) λιγότερο γι” αυτούς, τι άλλο θα είμαστε για κείνους από διάττοντες αστέρες;

http://rednotebook.gr/

Κυβέρνηση trollικής ιλαροτραγωδίας

 

Το μήνυμα των εκλογών ελήφθει, γιατί 25 ψηφίζουμε και 26 φεύγουν. Και έτσι έγινε. Και έφυγαν και ξανάρθαν με μια κυβέρνηση troll. Γιατί ο λαός μέσα στην οικονομική μιζέρια πρέπει να έχει μια κυβέρνηση να γελάει ή πιο σωστά να κλαίει και να γελάει μαζί με την νέα κυβέρνηση.

Μια κυβέρνηση κλαυσίγελων μαργαριταριών, μια κυβέρνηση φασιστοΜΠΑΤΣΟΚ, λαικοδεξιών σουργέλων και Σημιτοτεχνοκρατών της eurobank. 

Κυβέρνηση ισορροπιών της κακιάς ώρας, για να αντέξει όσο μπορεί παραπάνω, με κλεισμένη την βουλή, να περάσει στην ζούλα τα νέα μέτρα, να εξαγοράσει τους «ανεξάρτητους» βουλευτές και να επιβιώσει- αν το καταφέρει- από την δοκιμασία της εκλογής του προέδρου.

Μια κυβέρνηση που δεν θα είχε ούτε ένα μήνα ζωής, αν οι βουλευτές ήταν πιο αξιοπρεπείς, η αντιπολίτευση πιο σοβαρά μαχητική και ο λαός πιο συνειδητά και αγωνιστικά οργανωμένος.

Αν δεν είχαμε μπει ως κοινωνία, ως χώρα, ως Ευρώπη, ως πλανήτης Γη στο τρενάκι της παρακμής, μια καθολικής παρακμής που μολύνει και στην συνέχεια σαπίζει κάθε ζωντανό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό κύτταρο. 

Ναι είναι μια κυβέρνηση αντάξια ενός λαού, ενός συστήματος που οι μόνες εφεδρείες που του χουν μείνει είναι οι φασίστες, τα ΠΑΣΟΚολαμόγια, τα σούργελα, και οι μαφιόζοι που κατακτάνε τους Δήμους.

Ναι ολοφάνερα πρόκειται για μια τραγωδία, μα αν μιλάμε για τον τόπο που γεννήθηκε η τραγωδία τότε ας ελπίζουμε σε μια «Νέμεσις» που θα αποκαταστήσει την τάξη και την δικαιοσύνη και θα τιμωρήσει την «υβρίν», σε μια γρήγορη «Νέμεσις» προτού η «ύβριν» τα σμπαραλιάσει όλα.

Εκτός και αν η «Νέμεσις» αποφασίσει αυτή την φορά να έρθει όταν η «ύβριν» καταστρέψει τα πάντα, λειτουργώντας λίγο, πολύ ως μια ιστορική «ειρωνεία», μια «ύβριν»- «Νέμεσις» δηλαδή.
Μπορούμε ως δρώντα υποκείμενα να αλλάξουμε την ροη των πραγμάτων προς την «ύβριν»- παρακμάζουσα σήψη;; Να γίνουμε η αναγκαία «Νέμεσις», ενάντια στην πραγμοποιημένη νομοτέλεια(;;) της καταστροφής;;;

Η ιστορική νεκροψία θα δείξει αν τα δρώντα υποκείμενα μπόρεσαν να διαχωριστούν από την πραγμοποιημένη συνθήκη του αντικειμένου, δηλαδή αν κατάφεραν να αρνηθούν, να απορρίψουν, να συγκρουστούν με την καθολικά πραγμοποιημένη ενότητα υποκειμένου- αντικειμένου. Αν κατάφεραν «το ένα να γίνει δυο», η τάση της χειραφέτησης να διαχωριστεί από την τάση της χειραγώγησης, καθώς όσο παραμένει η ενότητα των δυο τάσεων τόσο ο αντεπαναστατικός βραχνάς θα πνίγει την τάση της χειραφέτησης.

http://argiros.net/

ΘΑΥΜΑ! Μεταμόρφωση του Σωτήρος για την μνημονιακή Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου!

 

Στιγμές μνημονιακής ευτυχίας... κι οι προμήθειες εκατομμυρίων για τα εμβόλια συνεχίζονται... πλήρωνε μαλάκα Έλληνα!

Όσο ήταν υπουργός της δωσίλογης κυβέρνησης που οδήγησε στη γενοκτονία του ελληνικού λαού, μας έσωζε με τα μνημόνια και την τρόικα η κυρία Ξενογιαννακοπούλου...

Όταν το σκάνδαλο με τα εμβόλια του Αβραμόπουλου βρωμούσε κι οι δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι το θέμα θα πάει στη δικαιοσύνη, μόλις η κυρία ανέλαβε υπουργός υγείας (πρώτη υπουργική θέση)... έκανε και προβολή στα...εμβόλια του κώλου που πλήρωσε ο ελληνικός λαός και φυσικά εκθίασε το "έργο" του νεκροθάφτη του ΕΣΥ!

Τώρα μιλάει για "πραξικοπηματικό-αντισυνταγματικό κλείσιμο της ΕΡΤ"...
Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου...

Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου
Ένας χρόνος από το πραξικοπηματικό-αντισυνταγματικό κλείσιμο της ΕΡΤ:
Πλήγμα στην Δημοκρατία, στο δημόσιο συμφέρον και στα εργασιακά δικαιώματα!
Πλήγμα στην ενημέρωση, στον πλουραλισμό και στον πολιτισμό!


http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/

Μια φορά Αριστερά, για πάντα Αριστερά;

Του Χρήστου Λάσκου*    http://www.efsyn.gr/

Δύο εβδομάδες πια μετά τις εκλογές είμαστε σε θέση να δούμε καλά τι έγινε και, σε κάποιο βαθμό, και τι έρχεται. Στις 25 Μαΐου του 2014, λοιπόν, ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας άνοιξε για τις κατώτερες τάξεις στην Ελλάδα. Μ’ όλο που οι κατσικωμένοι δεν έφυγαν, δεν χωράει, νομίζω, αμφιβολία πως η αποδρομή ξεκίνησε. Η τρικολόρ κυβέρνηση Σαμαρά του Ιουνίου 2012 ξεφτίζει ραγδαία σε όλες της τις συνιστώσες. Η Ελιά πολύ γρήγορα κινείται στο να γίνει φύλλο και φτερό, η υπεύθυνη και κυβερνώσα Αριστερά εξαχνώθηκε και η Νέα Δημοκρατία μοιράζει θέσεις στους ανθρώπους της, για να τους εξασφαλίσει πριν «να έρθουν οι κόκκινοι».

Από την άλλη, τη δική μας, πλευρά, για πρώτη φορά ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς με προθέσεις και πρόγραμμα, που, με όλη την ιστορική τους μετριοπάθεια, από τους αντιπάλους εντός και εκτός Ελλάδας εκλαμβάνεται ως οιονεί επαναστατικό, έρχεται πρώτο σε μια πανεθνική εκλογική αναμέτρηση. Και μαζί σταθεροποιεί, κάτι καθόλου αυτονόητο, έναν πολυπληθή εκλογικό πυρήνα, που μπορεί άνετα να αποτελέσει τη βάση για την ολική κατίσχυση. Πολύ περισσότερο όταν αποτελείται από τα πιο δυναμικά κοινωνικά και ηλικιακά στρώματα, στις πιο σημαντικές για μια ριζοσπαστική αριστερή δύναμη περιοχές της χώρας. Επιπλέον, οι εξελίξεις μάς μαθαίνουν πολλά. Μας μαθαίνουν, π.χ., πως ο τρόπος για να νικήσεις είναι ο ριζοσπαστισμός. Μας μαθαίνουν πως οποιαδήποτε ιδέα αναδίπλωσης όχι μόνο δεν θα πείσει περισσότερους, αλλά θα αποδιαρθρώσει την κοινωνική σου βάση.

            

Παρ’ όλα όσα διαχέουν τα συστημικά παπαγαλάκια –με τελευταίο επιχείρημα πως, αφού πρώτευσαν οι ΠΑΣΟΚογενείς στις ευρωεκλογές, η σωστή μέθοδος είναι η «διεύρυνση προς το Κέντρο»– η συλλογική δουλειά, που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που είναι, έγινε από τον ριζοσπαστικό κόσμο του, που έφαγε χρόνια τη ζωή του στα κινήματα, στον δρόμο, στις προγραμματικές συνεδριάσεις, στην οργανωτική δουλειά μυρμηγκιού από χωρίου εις χωρίον, στον αγώνα για τη «σωστή γραμμή». 

Αυτός ο κόσμος δεν είναι διάσημος (!), αυτός ο κόσμος είναι κατ’ εξοχήν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο κόσμος είναι η βάση του πολιτικού ΣΥΡΙΖΑ και η καρδιά του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ, ταυτόχρονα. Και αυτός ο κόσμος, εμπλέκοντας και πολλούς ακόμη, θα κερδίσει τον πόλεμο. Κάνοντας να ψηφίσει και να στρατευτεί με τη ριζοσπαστική Αριστερά το 80% των ανέργων και των μισθωτών του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, των νέων, που διεκδικούν μαχητικά το μέλλον τους, καταδεικνύοντας πόσο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στα δικά τους άμεσα συμφέροντα αρθρώνεται.

Ανεξάρτητα από το τι ψήφιζαν άλλοτε, επιλέγοντας με βάση το ταξικό τους συμφέρον.



Για να κλείνω: αυτό που ακολουθεί για τον ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω, καθορίζεται από τα πραγματικά ενδεχόμενα, που δεν είναι άλλα από τα εξής δύο – και μόνον αυτά. Ή θα κυβερνήσει με βάση το ταξικά μεροληπτικό του πρόγραμμα, παραμένοντας ο ριζοσπαστικός φορέας που κέρδισε όλες τις μέχρι σήμερα μάχες, προσδοκώντας βάσιμα πως θα κερδίσει και τον πόλεμο ή θα καταρρεύσει μέσα στη χλεύη φίλων και αντιπάλων. 

Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Οποιαδήποτε ιδέα «κεντροαριστερού» ή «πατριωτικού» (!) προσανατολισμού είναι καταδικασμένη. Το χειρότερο, όμως, είναι καταδικαστική για τον κόσμο της εργασίας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Γι’ αυτό και το σύστημα ποντάρει, πλέον, τόσο σε αυτό. Γιατί γνωρίζει πως μια τέτοια μετατόπιση ήδη από τα πρώτα της βήματα θα αποδομήσει κάθε φιλολαϊκή προοπτική, ανοίγοντας διάπλατα τον δρόμο σε ακόμη αυταρχικότερες δεξιές λύσεις. 

Ας το αφομοιώσουν, λοιπόν, καλά και όσοι ελάχιστοι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως μια «κίνηση προς το Κέντρο» μπορεί να είναι εκλογικά επιβαλλόμενη και πολιτικά τελεσφόρος. 

Κάνουν ένα τερατώδες λάθος. Να το πω και μ’ άλλον τρόπο τον μύθο με τα δύο ενδεχόμενα: ή αριστερά ή ακροδεξιά. Οι άλλες επιλογές σώθηκαν προ πολλού.

Γι’ αυτό, λοιπόν, κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, δηλαδή κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτό και μόνον αυτό.

*Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

ένα μικρό rewind.

Ας κάνουμε ένα μικρό rewind. 

Στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές από τις οποίες δεν έχει περάσει ούτε μήνας, η Άντζελα Γκερέκου, παθιασμένη επτανήσια, ηγείτο του συνδυασμού “Μεγάλο Ιόνιο” απέναντι στον νυν περιφερειάρχη της ΝΔ και άλλους 2-3 ά-χριστους δεξιούς υποψηφίους.

                

Την Περιφέρεια δεν την πήρε, αλλά έγινε περιφερειακή σύμβουλος. Πριν προλάβει όμως ν' αναλάβει τον αγώνα τον τίμιο για την ανάπτυκση των Ιονίων, την κάλεσε το εθνικό καθήκον και πήγε ν' αγωνιστεί από το μετερίζι του Πολιτιζμού - του οποίου άλλωστε η ίδια υπήρξε πανάξια θεραπαίνιδα. Όπως άκουσα μάλιστα στον έγκριτο τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ, έκλεψε την παράσταση στην ορκωμοσία φορώντας ένα πράσινο σατέν, με αποτέλεσμα όλοι να θέλουν να φωτογραφηθούν μαζί της. Εκείνοι με τους οποίους κονταροχτυπιόταν στα μαρμαρένια πελάγη της τοπικής αυτοδιοίκησης προ δύο εβδομάδων.
Δε βαριέσαι, νερό κι αλάτι δεν είν' τα πέλαγα;
Ε, νερό κι αλάτι κι οι κουβέντες μας....

• Update Status

• Eleni Konidari