Καλό ταξίδι

Έφυγε από την ζωή ο αγωνιστής Σταύρος Χατζησταύρος, γεωπόνος στο επάγγελμα με ειδικότητα στην καπνοκαλλιέργεια , γνωστός και ως Μαρξ Φάκτορ στο Facebook

Έφυγε από την ζωή ο αγωνιστής Σταύρος Χατζησταύρος, γνωστός και ως Μαρξ Φάκτορ στο Facebook

Ανακοίνωση της Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε για την απώλεια του Σταύρου Χατζησταύρου

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε θρηνεί την απώλεια του συντρόφου Σταύρου Χατζησταύρου που έφυγε εντελώς ξαφνικά από κοντά μας τα ξημερώματα της Τρίτης, σε ηλικία μόλις 53 ετών.

Ο Σταύρος δεν υπήρξε για εμάς μόνο ένας άξιος σύντροφος και συνοδοιπόρος. Υπήρξε επίσης ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, ένας αλληλέγγυος φίλος, ένα υπόδειγμα ήθους και ζωτικότητας, ένα ζωντανό παράδειγμα ελευθεριακής ύπαρξης, με όλον τον ενθουσιασμό, τις αγωνίες, τους πόθους και τις αντιφάσεις που αυτή περιλαμβάνει.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το πάθος με το οποίο μιλούσε πάντα για τους καπνεργάτες συναδέλφους του, στην Ινδία, στο Βιετνάμ, στο Λίβανο, στην Κίνα, στην Αλβανία και όπου αλλού εργάστηκε ως γεωπόνος καπνών, τον θυμό του για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δούλευαν και για την υπερεκμετάλλευσή τους από τις πολυεθνικές του καπνού. Δεν θα ξεχάσουμε ότι ήταν αυτές οι συνθήκες δουλειάς που του προκάλεσαν αναπνευστικά προβλήματα και οδήγησαν τελικά στον πρόωρο και αδόκητο θάνατό του.
Θα αποχαιρετήσουμε τον σύντροφό μας, τον Σταύρο μας, την Πέμπτη 12 Μαρτίου στις 3μμ, στο νεκροταφείο Νέας Σμύρνης, όπου θα πραγματοποιηθεί η πολιτική ταφή του.

Στη Μαρίνα και τη Ρεβέκκα, τις δύο κόρες του, στη σύντροφό του, τη μητέρα του και σε κάθε οικείο πρόσωπο εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας και την ευχή η τρυφερότητά του να παραμείνει οδηγός για μια αλληλέγγυα και αξιοπρεπή ζωή.

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε δεσμεύεται για την έκδοση του βιβλίου του «Τίμα το ψωμί σου», την οποία μαζί σχεδιάζαμε, και περιέγραφε τις συνθήκες εκμετάλλευσης των καπνεργατών σε όλον τον κόσμο μέσα από τα προσωπικά του βιώματα.

Αντίο σύντροφέ μας, μέχρι τον κομμουνισμό και την ελευθερία.

Vasilis Geordamilis

Έκλεισες απότομα όλους τους λογαριασμούς σου κι έφυγες ρε σύντροφε, αφήνοντας μας μόνους να συνεχίζουμε τον αγώνα... και να φωνάζουμε παρόν και για σένα σε όλα τα προσκλητήρια.
Καλό ταξίδι φίλε και σύντροφε και να μας προσέχεις από εκεί που πας...

Τα "βρόντηξε" ο Αλέκος Καλαφάτης

Eleni Hioni

ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ: 

παραιτούμαι απο το Δημοτικό Συμβούλιο

Πίστευα και πιστεύω πως ένα από τα δεινά της πολιτικής μας ζωής είναι η έλλειψη διαλόγου και συνεννόησης. Η χώρα βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και όμως η εθνική συνεννόηση απουσιάζει. Δυστυχώς η ίδια απουσία βασιλεύει και στην τοπική πολιτική ζωή.

Κοινή ήταν η διαπίστωση πως η λειτουργία του προηγούμενου δημοτικού συμβουλίου αποτελούσε στίγμα, τόσο για την πολιτική όσο και για την κοινωνία. Από την 1η Σεπτεμβρίου 2014, κατά τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου και την εν γένει δημόσια παρουσία μου, προσπάθησα να συνεισφέρω στη δημιουργία κλίματος αλληλοσεβασμού προσώπων και παρατάξεων, πραγματικής δημοκρατικής λειτουργίας και συνεννόησης.
Πρόσφερα προς τούτο, αφειδώλευτα τη συναίνεσή μου, προς τη δημοτική αρχή. Το έπραξα ενσυνείδητα και χωρίς προαπαιτούμενα. Το έπραττα συνεχώς επί τέσσερις μήνες, πολλές φορές μάλιστα, αδικώντας την παράταξή μας και τον εαυτό μου.

Ως απάντηση εισέπραξα, όπως και τα άλλα μέλη της δημοτικής αντιπολίτευσης, συνειδητή άρνηση, απαξίωση, ειρωνεία, κομπασμό, αυταρχισμό, αδιαφάνεια, αναξιοκρατία. Το αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι η λειτουργία του δημοτικού συμβουλίου να είναι ακόμη χειρότερη. Μια διαρκής επονείδιστη, αδιέξοδη κατάσταση. Είναι ντροπή! Η ευθύνη βαρύνει, στο μέγιστο βαθμό, τη δημοτική αρχή.
Μπροστά σε αυτή την εικόνα είχα δύο επιλογές: Ή να ενδώσω και να γίνω συμμέτοχος στη ντροπή, συμμετέχοντας σε ένα σκυλοκαβγά ή να αποχωρήσω. Λόγω στοιχειώδους αυτοσεβασμού προτίμησα τη δεύτερη, παραιτούμενος σήμερα από δημοτικός σύμβουλος.

Ευχαριστώ τους τέσσερις συναδέλφους δημοτικούς συμβούλους της «Ενωμένης Τετράπολης», που επί έξι μήνες με αλληλοκατανόηση, αλληλοεκτίμηση και αμοιβαία εμπιστοσύνη σταθήκαμε σταθεροί στις αρχές μας. Τους εύχομαι, όπως και στον αντικαταστάτη μου, καλή δύναμη.

Αλέκος Καλαφάτης
Αργοστόλι 10/3/2015

Το καλοκαίρι πάμε "διακοπές" είτε στη Ρήξη είτε στο Καστελόριζο, διαλέξτε προορισμό...

http://tripioevro.blogspot.gr/

                           

Σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση, επτά στους δέκα έλληνες τάσσονται υπέρ ενός έντιμου συμβιβασμού, κατά όμως μιας ρήξης με τους θεσμούς. Θέλουμε δηλαδή και την πίτα ολόκληρη, αλλά και το σκύλο χορτάτο και σε αυτό μεγάλη ευθύνη φέρει κι ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Εγραφα στις 31 Δεκεμβρίου: "Είμαι απέναντι, επίσης, στον Αλέξη Τσίπρα και στο κόμμα του κυρίως γιατί δεν λέει ξεκάθαρα, ανοιχτά κι αντρίκεια στον ελληνικό λαό πως στην περίπτωση που η Ανγκ. Μέρκελ δεν αποδεχθεί το πρόγραμμά του η μόνη απάντηση που πρέπει να της δοθεί θα είναι η σύγκρουση με κάθε όπλο, ακόμα και με την απειλή στάσης πληρωμών ή εξόδου από το ευρώ και την ευρωζώνη, ακόμα και με την υλοποίηση αυτών των απειλών στην ακραία περίπτωση που η πιο συντηρητική πολιτικός τής Ευρώπης αναλάβει ένα τέτοιο ρίσκο και για τους δικούς της νταβατζήδες. Οταν το πιθανότερο σενάριο είναι πως η καγκελάριος της Γερμανίας θα παραμείνει σταθερή στις νεοφιλελεύθερες θέσεις της για συνέχιση της ταξικής άγριας λιτότητας, η Αριστερά θα έπρεπε να έχει προετοιμάσει το πόπολο για σκληρή αντιπαράθεση, για αίμα και δάκρυα, με προοπτική όμως για άλλες πολιτικές, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Οσο ο Αλέξης Τσίπρας δεν το κάνει τόσο περισσότερο αποδυναμώνει την πρωθυπουργία του"...

Το λάθος τής κυβέρνησης δεν είναι το ότι δεν έχει καλές προθέσεις, το ότι δεν διαπραγματεύεται, το ότι υπηρετεί τα συμφέροντα της ελίτ. Αυτές είναι αμαρτίες των προηγούμενων. Το σφάλμα της είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φρόντισε προεκλογικώς να καλλιεργήσει το έδαφος για τη σύγκρουση και γι' αυτό τρέχει τώρα και δεν φτάνει. Και γι' αυτό φοβάμαι πως αν οδηγηθούμε σε δημοψήφισμα για το τρίτο μνημόνιο αυτό θα περάσει και με την ψήφο τού έντρομου λαού. Προφανώς και η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να ανατρέψει νοοτροπίες ραγιαδισμού κι ωχαδερφισμού αιώνων μέσα σε 50 ημέρες. Υπόσκαψε, όμως, μόνη της το λάκκο της όταν ο Αλέξης Τσίπρας έκοψε την πρόταση "θα σκίσουμε τα μνημόνια" στη μέση και δεν την ολοκλήρωσε με το "εφόσον ο ελληνικός λαός είναι διατεθειμένος να αγωνιστεί γι' αυτό μέχρι τέλους"...

Δεν είχα φορέσει την προβιά τού μάντη Τειρεσία όταν προέβλεπα πριν τις εκλογές πως η καγκελάριος της Γερμανίας δεν θα υποκύψει στο νέο έλληνα πρωθυπουργό χάρη στην προσωπική του γοητεία ή στη νωπή λαϊκή εντολή που θα είχε λάβει. Ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ πίστευαν ότι η Ανγκ. Μέρκελ θα εγκατάλειπε από τη μία ημέρα στην άλλη μια πολιτική που της έχει χαρίσει τρεις εκλογικές νίκες και την καθιστά ακόμα και σήμερα αδιαμφισβήτητη κυρίαρχο στο γερμανικό πολιτικό σκηνικό για τα "μάτια" μιας χώρας 10.000.000 ψυχών. Κατανοώ ότι το κατεστημένο είχε δημιουργήσει ένα κλίμα πανικού το οποίο ως ένα βαθμό δεν έπρεπε να υποθάλπει η τότε αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά αυτό δεν την απαλλάσσει από το ψέμα τής μισής αλήθειας που είπε στον ελληνικό λαό...

Με λίγα λόγια, αν στο τέλος Ιουνίου φτάσουμε σε ένα τρίτο μνημόνιο με τους ίδιους επαχθείς όρους με τα δύο προηγούμενα κανένας δεν θα είναι άμοιρος ευθυνών. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ανεύθυνος ο λαός, πόσω μάλλον αν το υπερψηφίσει σε δημοψήφισμα, όταν για επτά στους δέκα το ευρώ είναι φετίχ και γνωρίζοντας αυτό το Βερολίνο μπορεί να πιέζει όσο θέλει την Αθήνα. Δεν νοείται ελευθερία δίχως σύγκρουση και δεν έχω δει ποτέ σύγκρουση να κερδίζεται από αυτούς που δεν είναι διατεθειμένοι να θυσιαστούν προκειμένου στο τέλος να επικρατήσουν οι ιδέες τους. Θα ευθύνεται, όμως, και η κυβέρνηση γιατί άργησε να μπει στη διαδικασία πειθούς τής κοινής γνώμης για την αναγκαιότητα ρήξεων σε ορισμένες περιπτώσεις. Δεν είναι κακό που ακολουθεί τώρα την τακτική τής απειλής δημοψηφίσματος ή πρόωρων εκλογών ούτε είναι ενδεχομένως αργά. Αν, όμως, στο τέλος πέσουν υπογραφές σε ένα τρίτο ετεροβαρές μνημόνιο κανένας δεν θα θυμάται τις καλές προθέσεις, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ή το λόγο τού Αλέξη Τσίπρα στις προγραμματικές δηλώσεις, παρά μόνο θα αισθάνεται πως βλέπει σαν ένα εφιαλτικό "deja vu" τον ρεζίλη των Παπανδρέου στο Καστελόριζο σχεδόν πέντε χρόνια μετά. Και κανένας δεν αντέχει μια ακόμα χαμένη πενταετία, την οποία θα διαδεχθούν είτε οι σταλινικοί τού ΚΚΕ, στην καλύτερη περίπτωση, μετατρέποντάς μας σε απομονωμένους ναυαγούς στη μέση τού ωκεανού, είτε οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα στη χειρότερη...

οι συριζoφάγοι...@ Κεφαλονιά

σας παρουσιάζουμε τους γνωστούς συριζοφαγους της Κεφαλονιάς......

Ναπολέων Λιναρδάτος ......Παύλος Παπαδάτος

Ναπολέων Λιναρδάτος: Μια κυβέρνηση κουτοπόνηρων

Δευτέρα, 9 Μαρτίου 2015, 11:14 in ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αν κάποιος δεν θα ήθελε να χαρακτηρίσει την υπάρχουσα κυβέρνηση σαν ένα τσούρμο πολιτικών απατεώνων, μια εναλλακτική πρόταση είναι η εξής: Η κυβέρνηση είναι μια κακόγουστη φάρσα χαμένη σ’ ένα λαβύρινθο πολλαπλών αδιεξόδων.

Τελικά φτάσαμε και στην αποκάλυψη του Σχεδίου Β της κυβέρνησης που είναι πανομοιότυπο με αυτό του Γιώργου Παπανδρέου, δηλαδή δημοψήφισμα ή εκλογές. Δεν είναι τυχαίο ότι η επανάληψη της ιδέας προέρχεται από τον πρώην σύμβουλο του κ. Παπανδρέου, Γιάνη Βαρουφάκη.

Αν θυμάστε τον Ιανουάριο η θέση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ότι αν κερδίσει τις εκλογές θα προσποιηθεί μια σκληρή διαπραγμάτευση και αν το πράγμα πάει στραβά, θα πετάξει την καυτή πατάτα στους πολίτες με ένα δημοψήφισμα ή νέες εκλογές. Αν ήταν έτσι ο καθένας θα μπορούσε να υποσχεθεί ότι υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς το παραμικρό κόστος για αποτυχία ή επιτυχία. Όμως τον Ιανουάριο ο ΣΥΡΙΖΑ πωλούσε την ιδέα ότι είχε έτοιμο και κοστολογημένο πρόγραμμα, είχε επίσης έτοιμη διαπραγμάτευση για την οποία ο κ. Τσίπρας έλεγε ότι δεν υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο να μην αποδεχθεί η κα Μέρκελ.

Αρχικά θέλαμε χρόνο και όχι χρήμα για να φτιάξουμε μετεκλογικά ένα πρόγραμμα που ήταν ήδη έτοιμο πριν τις εκλογές. Τώρα δεν θέλουμε χρήμα, αλλά και θέλουμε, για να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα που ήταν ήδη έτοιμο και κοστολογημένο πριν τις εκλογές. Επίσης μιας και φαίνεται ότι ο τσαμπουκάς δεν πέρασε στην Ευρώπη απειλούμε με εκλογές ή δημοψήφισμα.

Φαίνεται, ότι σιγά σιγά περνάμε από το στάδιο της άγνοιας σ’ αυτό του πανικού. Ποιος ακριβώς θα ήταν ο σκοπός ενός δημοψηφίσματος ή νέων εκλογών; Δεν ήταν ξεκάθαρο το μήνυμα των προηγούμενων εκλογών; Δεν ξέρουν οι Ευρωπαίοι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει λεφτά χωρίς μνημόνιο; Δεν ξέρουν ότι με αυτό ακριβώς το αίτημα πήγε η κυβέρνηση Τσίπρα στην Ευρώπη και έφαγε πόρτα; Εάν υποθέσουμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό σε εκλογές ή δημοψήφισμα συμφωνήσει με τις θέσεις της κυβέρνησης, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτό το γεγονός θα αλλάξει την στάση των Ευρωπαίων;

Η πικρή αλήθεια είναι ότι το θέμα των εκλογών και του δημοψηφίσματος είναι η πανικόβλητη κίνηση μιας κυβέρνησης που φοβάται ότι θα έρθει αντιμέτωπη με τα προεκλογικά της ψέματα πολύ νωρίτερα απ’ ότι υπολόγιζε. Έχουν καταλάβει ότι είναι δύσκολο να κοροϊδέψουν τους έξω – και σύντομα θα έχουν την ίδια δυσκολία και με τους μέσα. Επειδή δεν έχει μείνει άρτος, θα περιορισθούν στα δημοκρατικά θεάματα και οι εκλογές/δημοψήφισμα εντάσσονται σ’ αυτό πλαίσιο.

Στα καλά νέα της εβδομάδας ήταν η εξαιρετική ιδέα της κυβέρνησης να οπλίσει τουρίστες με κάμερες και μικρόφωνα για να ενημερώνουν την εφορία για ύποπτους για φοροδιαφυγή μικρομεσαίους. Άλλο ένα μέτρο ενάντια στην ολιγαρχία.

Κρίμα, βέβαια, που “αντιεξουσιαστές” έκαναν κατάληψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου την Κυριακή. Σ’ αυτή τη χώρα οι άξιοι βάλλονται από παντού.

Spyrogiannis Georgios Perdikis  Ε άμα το είπε ο Ναπολέων ...

  

Παύλος Παπαδάτος: Όσοι ονειρεύονται τη δραχμή θα ζήσουν εφιάλτη!

Δευτέρα, 9 Μαρτίου 2015, 11:17 in ΠΟΛΙΤΙΚΗ

   

ΟΣΟΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΔΡΑΧΜΗ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΦΙΑΛΤΗ!
Άρθρο μου στην Real news 8.3.2015

Φτωχοί και άνεργοι που είχαν χορτάσει με success stories, ήλθε η ώρα να αλλάξουν μενού και να χορτάσουν με αξιοπρέπεια, την οποία θα αποκτήσουμε με περιθωριακό στυλ, σκέρτσο και φυσικά με το πιάτο του ζητιάνου… συγγνώμη, των δανεικών.
Μαθαίνουμε ότι η σύγχρονη πολιτική οικονομία βασίζεται σε ασάφειες και όχι σε προγράμματα, ότι ο ΦΠΑ είναι εργαλείο εξαπάτησης των κουτόφραγκων, ότι η ανακυβίστηση είναι νέα συμφωνία, ότι ο άκρατος λαϊκισμός είναι μοχλός ανάπτυξης και ότι οι οικονομικές αερολογίες είναι αναγκαίες, ώστε ο ευγενέστατος κύριος Ντράγκι να αναγκαστεί να πει στον Υπουργό Οικονομικών μας: «Δεν μας ενδιαφέρουν οι απόψεις σας, κύριε». Συγχρόνως δε, ανακαλύψαμε ότι για να αναπτυχθεί η χώρα θα πρέπει να αυξήσουμε τους γραφειοκράτες, τη φορολογία, να μην κάνουμε καμία αποκρατικοποίηση, να αυξήσουμε τους κατώτατους μισθούς και φυσικά να μην δοθεί κανένα κίνητρο ώστε να γίνουν επενδύσεις.
Πέντε χρόνια μνημονίου και όχι φως στο τούνελ, αλλά ούτε καν το τούνελ δεν έχουμε δει ακόμη! Για να κατέβει το χρέος στο 120% του ΑΕΠ που έβαλαν ως στόχο η τρόικα και η προηγούμενη κυβέρνηση, θα πρέπει να έχουμε ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα 4.5% για 18 συνεχή χρόνια! Αν αυτό το απλό πράγμα το παρουσιάζαμε με σοβαρότητα και όχι ιλαρότητα, ίσως ο κύριος Σόιμπλε να συνηγορούσε σε μια δημοσιονομική χαλάρωση. Αλλά να πηγαίνεις να ζητήσεις δανεικά με τα χέρια στις τσέπες και εμφάνιση που πιθανόν ενδείκνυται για night club… αλλά όχι φυσικά για το ισχυρότερο οικονομικό club του κόσμου, αυτό αποτελεί την επιτομή της ανευθυνότητας.
Όταν η κυβέρνηση δίνει 10-12% αύξηση στους εργαζόμενους της ΔΕΗ, δηλαδή 30 εκατομμύρια ετησίως, ενώ η άλλοτε κραταιά ελληνική βιομηχανία χάλυβα παραπαίει περιμένοντας τη ΔΕΗ να της μειώσει το ενεργειακό κόστος κατά 20 εκατομμύρια όπως είχε υποσχεθεί η προηγούμενη ανεπαρκής κυβέρνηση, είναι ποτέ δυνατό να γίνουμε παραγωγική χώρα;
Δυστυχώς, το κομματικό και κυρίως το προσωπικό συμφέρον τίθενται πάνω από όλα. Ο κύριος Παπανδρέου δεν ήθελε συνεργασία με τον κύριο Καραμανλή ούτε με τον κύριο Σαμαρά, ενώ ο κύριος Σαμαράς και ο κύριος Βενιζέλος απομάκρυναν άρον άρον τον ικανότατο κύριο Παπαδήμο μήπως και δεν προλάβουν να κυβερνήσουν! Σήμερα, ο κύριος Σαμαράς δεν καταδέχεται να πει ούτε καν «Καλημέρα» στον Πρωθυπουργό, αγνοώντας το γεγονός ότι αυτή η συμπεριφορά του αποτελεί μεγάλη προσβολή για όλους τους Έλληνες. Τι να κάνουμε… καπρίτσια είναι αυτά!
Σημείωση
Οι Ευρωπαίοι μάς έχουν ανοίξει διάπλατα την πόρτα της εξόδου και εμείς πιστεύουμε ότι την έχουν ανοιχτή για να απολαμβάνουν τις φαιδρές μας θεωρίες. Ώρα να αντιληφθούμε ότι περισσότερο τους «κοστίζουμε» εντός, παρά εκτός. Και όσοι ονειρεύονται τη δραχμή, θα ζήσουν εφιάλτη.