Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Προς ευρωλιγούρηδες γερμανοτσολιάδες...


Προς ευρωλιγούρηδες γερμανοτσολιάδες: Αυτός ο λαός δεν θα αγιοποιήσει ποτέ την κατάθλιψη, πόσω μάλλον τώρα που ξεπερνά το ραγιαδισμό...

                            

Ο Λ. Λιαρόπουλος δεν θα μπορούσε να συνοψίσει καλύτερα, στη σχετική ανάρτησή του στο facebook, τη νοοτροπία από την οποία διακατέχονται οι ευρωλιγούρηδες γερμανοτσολιάδες, οι οποίοι κυβερνούσαν αυτόν τον τόπο μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, με τα γνωστά "θαυμαστά" αποτελέσματα: "Γερούν γερά σπάστου τον τσαμπουκά"! 

Εχουν, μάλιστα, την ψευδαίσθηση, ζώντας σε έναν εικονικό κόσμο με σκηνικό που στήνεται από την ελίτ και τα μιντιακά παπαγαλάκια της, πως ο ελληνικός λαός βρίσκεται στο πλευρό ενός τεχνοκράτη που δεν εκλέχθηκε από κανέναν, ο οποίος δεν έχει καν σπουδάσει οικονομικά κι ο οποίος δεν έλαβε ποτέ το μεταπτυχιακό του δίπλωμα από το πανεπιστήμιο του Κορκ στην Ιρλανδία γιατί τον κέρδισαν οι παμπ της περιοχής. Δεν αδικώ τον Γ. Ντάισελμπλουμ για την αγάπη του για τη "Γκίνες". Θα μπορούσαμε να βρεθούμε και να πιούμε πολλές μαζί. Από έναν τέτοιο αδαή, ωστόσο, μέθυσο ο ελληνικός λαός δεν αποδέχεται εντολές. Πόσω μάλλον όταν αυτές που του έχουν ήδη δοθεί κι εφαρμοστεί τον οδήγησαν σε οικονομική γενοκτονία...

Λυπάμαι τους ανθρώπους που ντρέπονται για την πατρίδα τους, την όποια πατρίδα τους, και βλέπουν μόνο στις άλλες τον παράδεισο που υποτίθεται πως χάνουν στη δική τους. 

Φυσικά και είναι δικαίωμα του καθενός να μην αγαπά τη χώρα του και το λαό της, όπως είναι δικαίωμά του να μην αγαπά τη μάνα και τον πατέρα του, πόσω μάλλον όταν αυτοί δεν έχουν φερθεί με τον καλύτερο τρόπο στα παιδιά τους. Εχουν αναρωτηθεί, όμως, όλοι αυτοί οι αρνητές τού ίδιου τους του αίματος τί έχουν κάνει για να βελτιώσουν αυτόν τον τόπο πέρα από το να τον διασύρουν με τα λόγια και τις πράξεις τους; Προσκυνούν το διαφωτισμό και σαρκάζουν τη φουστανέλα λες και η Ευρώπη δεν στήριξε τον πολιτισμό της πάνω στον ελληνικό και σαν οι φουστανελάδες να μην έδωσαν και την ψυχή τους για την ελευθερία. Οι φραγκοπροσκυνημένοι είναι τόσο βαθιά κομπλεξικοί που απαρνούνται ακόμα και τη γλώσσα τους, χρησιμοποιώντας ένα λεκτικό ιδίωμα που παραπέμπει σε αμόρφωτες μαϊμούδες. Λατρεύουν τη Δύση κι απαρνούνται την Ανατολή όταν αυτός ο τόπος αποτέλεσε κι αποτελεί ένα αξιοθαύμαστο χωνευτήρι πολιτισμών, έχοντας αντλήσει θετικά (και πολλά αρνητικά βεβαίως) στοιχεία από όλους όσοι πέρασαν από αυτόν...

Μαζί σας κι εγώ στην αποστροφή στο συντηρητισμό, στον ωχαδερφισμό, στο ραγιαδισμό, στην ευθυνοφοβία, στην αναξιοκρατία που μαστίζουν αυτόν το λαό. Εχω ταξιδέψει, όμως, αρκετά κι έχω γνωρίσει ανθρώπους από διάφορους λαούς, ομολογουμένως με προτερήματα όπως η οργανωτικότητα κι ο προγραμματισμός που λείπουν από τη δική μας φυλή, για να μπορώ να πω πως αν κάποιοι ξέρουν να απολαμβάνουν τη ζωή αυτοί είναι οι έλληνες. Σε αυτόν τον τόπο οι άνθρωποι μιλούν, γελούν, διασκεδάζουν, εκδηλώνονται χωρίς να γκρεμίζουν τα πάντα στο μεθυσμένο πέρασμά τους. Ακόμα και τώρα που τα εισοδήματά τους έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο δεν κλείνονται από τις επτά το βράδυ στα σπίτια τους, δεν συμπεριφέρονται politically correct ακόμα κι όταν είναι με την οικογένεια ή τους φίλους τους, αρνούνται να υποκύψουν στην προτεσταντική μιζέρια τής "πολιτισμένης" Δύσης. Σπάμε πλάκα όχι γιατί είμαστε ανεπρόκοποι, αλλά γιατί έχουμε αντιληφθεί ότι η ζωή είναι μικρή και είναι κρίμα να τη σπαταλάμε αγιοποιώντας την κατάθλιψη. Και τα καταλαβαίνουμε όλα αυτά μολονότι δεν έχουμε περάσει διαφωτισμό. Ή, ίσως, και γι' αυτό...

Ζήσαμε τόσα χρόνια σκυφτοί, όπως είπε κι ένας φίλος, που μας φαίνεται παράξενο τώρα που στεκόμαστε όρθιοι. Διαπραγματευόμαστε για πρώτη φορά ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο από αυτό που έχει αποτύχει οικτρά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη επιβλήθηκε ο γερμανικός οικονομικός ιμπεριαλισμός. Γι' αυτό και είναι λογικό κάποιοι να πιστεύουν ότι το αυτονόητο, όπως δηλαδή το ότι μια φρέσκια κυβέρνηση μένει σταθερή στις προεκλογικές της δεσμεύσεις, είναι επικίνδυνο και μπορεί να καταλήξει σε καταστροφή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, έλαβε την καθαρή εντολή από τον ελληνικό λαό μόλις πριν μία εβδομάδα να βάλει τέλος στην άγρια, ταξική λιτότητα, στα μνημόνια, στη λαϊκή κι εθνική υποδούλωση με το πρόγραμμα που παρουσίασε και το οποίο επικροτήθηκε στην κάλπη. 

Κι αυτό κάνουν ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάνης Βαρουφάκης και οι υπόλοιποι υπουργοί. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Από πού κι ως πού, επομένως, έχει το δικαίωμα ο αποδοκιμασθέντας από τη λαϊκή ετυμηγορία Αντ. Σαχλαμαράς να ζητά συγγνώμη από τον Γ. Ντάισελμπλουμ; Την ώρα που οι πολίτες, όπως φαίνεται ακόμα κι από μια απλή συνομιλία μαζί τους, τάσσονται με χαρά στο πλευρό των στρατηγών τους σε αυτόν τον πόλεμο οι ξεπεσμένοι λακέδες τής ελίτ εξακολουθούν να υψώνουν τη σημαία τής εθελοδουλίας και της υποτέλειας. 

Ας το πάρουν, όμως, χαμπάρι πως σε αυτήν τη μάχη όσοι τη δώσουμε ή θα νικήσουμε ή θα χάσουμε. Αυτοί που όχι μόνο δεν την έδωσαν αλλά και την πρόδωσαν είναι υπόλογοι πάνω από όλους κι από όλα στην Ιστορία, η οποία τους έχει κατατάξει ήδη στη χορεία των χαμένων...

Αναρτήθηκε από vromostomos

να ξαναρχίσουν οι λέξεις να φορούν τα παλιά τους νοήματα...


Οι δυο μεγάλες συγκεντρώσεις του στις 16 και 18 Φεβρουαρίου σε όλη την Ελλάδα, θα είναι κάτι πολύ περισσότερο από διαδηλώσεις "για τη Δημοκρατία και το χρέος". Θάναι γιορτή.

Για το χαμόγελό μας, που σιγά σιγά άρχισε να βρίσκει ξανά τον δρόμο απ' την ψυχή προς τα χείλη... Για κανέναν ΣΥΡΙΖΑ, για κανέναν Τσίπρα, για κανέναν Βαρουφάκη. Αυτοί απλώς έλαβαν την ευλογία και την εντολή να μας υπηρετήσουν. 
Και όσο το κάνουν, θα τους στηρίζουμε, όπως θα στηρίζαμε και όποιον άλλο έπραττε αναλόγως.


Αλλά πείτε την αλήθεια, νιώθετε την ανάγκη για μια γιορτή έ ? Γιορτή θα γίνει λοιπόν !

Και σίγουρα, κάπου εκεί θάναι κι ο Παύλος Φύσσας, και Αλέξης ο Γρηγορόπουλος, και όλες οι χιλιάδες εκείνων που δεν άντεξαν την ταπείνωση και επέλεξαν μια άλλη, πιο μοναχική "διέξοδο"...

    
   

Άντε να ξαναρχίσουν οι λέξεις να φορούν τα παλιά τους νοήματα...



Να διαπραγματευτεί ο λαός

                                
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Δεν πέρασε ούτε μια μέρα από όταν ένας ολόκληρος λαός, ύστερα από 5 χρόνια ταπεινώσεων, ένιωσε ότι έπαιρνε τη ρεβάνς του στους μορφασμούς του κ. Ντάισελμπλουμ και ο υπουργός Οικονομικών ετοιμάζεται να συναντηθεί με τον Γάλλο ομόλογό του Μισέλ Σαπέν στο Παρίσι την Κυριακή.

Το έκτακτο αυτό ταξίδι συνδέεται τόσο με την έκβαση της συζήτησής με τον Ντάισελμπλουμ, όσο και με το δείπνο Μέρκελ-Ολάντ-Σουλτς και...αποδεικνύει ότι η διαπραγμάτευση δεν θα είναι μια επικοινωνιακή φαεινή ούτε ένας δρόμος στρωμένος με εύκολες και αμοιβαίες υποχωρήσεις.


Το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας είναι τόσο η αδυναμία εξυπηρέτησης του, εκτός οποιοδήποτε διακανονισμού, χρέους, όσο και η αδυναμία εξόδου από μια στασιμότητα που λειτουργεί σαν ανατροφοδοτούμενος εφιάλτης.

Πόσες εναλλακτικές υπάρχουν για αυτά τα δύο προβλήματα;

Η μια είναι να αντιμετωπιστούν στη βάση της ανάκτηση των αναγκαίων οικονομικών, δημοσιονομικών και νομισματικών εργαλείων από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση.

Η άλλη: ένας νέος δανεισμός (πιθανά σε συνδυασμό με μια μορφή επιμήκυνσης).

Νέος δανεισμός όμως που, το πιο πιθανό, να συνεπάγεται νέες υποχρεώσεις, όπως και εάν βαπτιστούν αυτές.

Εδώ είναι που θα χρειαστεί η διαπραγμάτευση να περιλαμβάνει και ένα εναλλακτικό σχέδιο ώστε η σύγκρουση, η ρήξη, η ανυποχώρητη στάση να έχουν ένα έδαφος να στηριχτούν.

Κανείς δε μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η διαπραγμάτευση στην Ευρωζώνη, θα καταλήξει νομοτελειακά σε «αμοιβαία επωφελή λύση». Ήδη έχουν αρχίσει οι εκβιασμοί, με τους εγχώριους πρόθυμους να πρωτοστατούν σε μια απίστευτη επίδειξη σύγχρονου δοσιλογισμού.

Η αταλάντευτη απόρριψη από την ελληνική κυβέρνηση των πιέσεων και των εκβιασμών προϋποθέτει τη μαζική, ενεργητική και δυναμική αφύπνιση και παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα.

Η πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το διαδίκτυο ώστε να πραγματοποιηθούν συλλαλητήρια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά και Ηράκλειο για να στηριχθεί η ελληνική αντιπροσωπεία, που θα βρίσκεται στη Βρυξέλλες για να διαπραγματευθεί για το χρέος, στα μέσα Φλεβάρη, είναι η απόδειξη ότι ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά της προ του Ιουνίου του ΄12 περιόδου και η επίγνωση ότι τίποτα δεν χαρίζεται, ότι δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι για την ανατροπή.

Είναι ο λαός που πρέπει να κάνει τη διαπραγμάτευση.
Και εδώ θα κριθούν όλα τα πολιτικά υποκείμενα εάν θα συνεισφέρουν σε αυτού του τύπου τη διαπραγμάτευση ή θα επιλέξουν τον αναχωρητισμό ή την υπονόμευση.

Ένας νέος, ιστορικός κύκλος άνοιξε στις 25 Γενάρη.

Μπαίνουμε σε μια περίοδο ραγδαίων εξελίξεων. Μέσα στους επόμενους μήνες η ιστορία θα πυκνώσει ξανά και τα διλλήματα δε θα μπορούν να πάρουν αναβολή. Για κανέναν.

Από iskra