Watch live streaming video from rhesusgr at livestream.com
Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013
Τον «μέσο Έλληνα» βαθιά κατάλαβέ τον…
Τον «μέσο Έλληνα» βαθιά κατάλαβέ τον…
Πηγή: "Οικοδόμος"
Οι
ικανότητές του άρχισαν να φαίνονται από τότε που έγραφε στη «μαύρη
τρύπα» του. Και όταν άρπαξε την «ευκαιρία του» (αυτή που, όπως σου
μάθανε, «προσφέρει» το σύστημα και την εκμεταλλεύεσαι αν είσαι
«ικανός» και «ξύπνιος») και έγινε εκδότης «τρανός» και δεν είχε να
ζηλέψει τίποτα από τους ανταγωνιστές του, δεν ξέχασε την «καταγωγή» του.
Εγκατέλειψε την «τρύπα» του βέβαια, δεν συνέβηκε όμως το ίδιο και με το «μαύρο» που τον είχε βάψει, από τότε, ανεξίτηλα.
Εισάγοντας την απαραίτητη «τεχνογνωσία» ο πανέξυπνος «κομιστής» έστησε
την φυλλάδα του με τρόπο αριστοτεχνικό και άκρως ελκυστικό.
Και οι αναγνώστες συνέρευσαν κατά χιλιάδες
(κρεμάμενοι από τα γυαλιστερά χαρτόνια των σιντί και τα «εκπτωτικά
κουπόνια»), όπως οι μέλισσες ελκύονται από τα φανταχτερά χρώματα των
λουλουδιών, αγνοώντας ή αδιαφορώντας στην αρχή αν, «ωφελούμενοι» από
την έκπτωση στην αγορά ενός χρωμοσαμπουάν και δυο κιλών πατάτες
Αιγύπτου, έκαναν έκπτωση στις όποιες αρχές και στην όποια συνείδησή τους.
Δεν ήταν μόνο οι «προσφορές» ελκυστικές.
«Προσφορές» έκαναν και οι ανταγωνιστές.
Ήταν και η «ύλη» της φυλλάδας τέτοια, και σερβιρισμένη με τον κατάλληλο, «επαγγελματικό» τρόπο, που συμβάδιζε με την εποχή του,
που έφερε τον «κομιστή» στην «κορυφή της επιτυχίας».
Ρομάντζα,
πορτραίτα «διασήμων» και «επιτυχημένων» επιχειρηματιών,
«γκόσιπ» και βαρύγδουποι τίτλοι και πολλές «έγχρωμες» εικόνες και
«παπαράτσι», και «ροζ», και «τσοντούλα» (όταν δεν έφτανε το «ροζ»)
και ανάμεσα σε όλα αυτά οι «σοβαρές» πολιτικές αναλύσεις των εκδοτών και τα άρθρα των «ανεξάρτητων» δημοσιογράφων γραμμένα σε γλώσσα «απλή» και «οικεία», «κατανοητή» από τον «μέσο αναγνώστη».
Όλα αυτά έφτιαξαν μια φυλλάδα «ελκυστική» για τον «μέσο Έλληνα»,
αυτόν που δεν είναι «για πολλά»,
που ρέπει προς την αυτοϊκανοποίηση
και που θέλει να διαβάσει κάτι για «να χαλαρώσει» ή να «ξεχαστεί»,
όταν «μια Κυριακή του μένει, διάολε, για να ξεκουραστεί»
από την ένταση της υπόλοιπης βδομάδας.
Ο «κομιστής» στήριξε με όλες του τις «δυνάμεις» αυτό το εγχείρημα (και
όχι μόνο για «βιοποριστικούς» λόγους…), αν και σήμερα πια μπορεί κανείς
να πει με σιγουριά πως (η φυλλάδα του) φώλιασε για τα καλά στον σάπιο
εγκέφαλο του «μέσου Έλληνα» και «γεννάει» χωρίς σταματημό.
Εκτός από τις «οικονομίες μιας ζωής» (όπως ο ίδιος είπε κάποτε) που
έριξε εκεί, «αναγκάστηκε» να πιάσει και δεύτερη δουλειά, στην τηλεόραση.
Έτσι, ακολουθώντας την τακτική άλλων ομοίων του «στον χώρο των μίντια»,
η εκπομπή του έστελνε πελάτες στη φυλλάδα και η φυλλάδα τηλεθεατές
-άρα ευρώ- στον τηλεοπτικό σταθμό.
Εκπομπή στο ίδιο μοτίβο, βασισμένη στις ίδιες «αρχές».
«Χαβαλές»,
γρήγορη εναλλαγή εικόνων,
βίντεο,
«ξέκωλλα»,
συζήτηση «φιλική» και «χαλαρωτική»,
κάτι δηλαδή σαν την πραγματική παρέα του «μέσου Έλληνα».
Όμως ο «κομιστής» έβλεπε πιο μπροστά.
Και δεν άργησε η ώρα του πόρταλ.
Μη ρωτάτε για τη συνταγή…η ίδια.
Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει - απαράβατος όρος.
Οι «πρωτιές» τον δικαίωσαν.
«Πρώτος» σε κυριακάτικα φύλλα,
«πρώτος» σε τηλεθέαση,
«πρώτος» σε «κλικ».
Και ο «μέσος Έλληνας» αναγνώστης-τηλεθεατής να «χορταίνει» με τον αμύθητο πλούτο των «επιτυχημένων» που σέρβιρε ο «κομιστής».
Να ονειρεύεται πως μια μέρα ίσως ανέβει κι αυτός ένα σκαλοπάτι στην
«κοινωνική καταξίωση» και να σιχτιρίζει το ριζικό του που δεν γεννήθηκε
τόσο «έξυπνος» για να βρίσκεται αυτός στα «ιλουστρασιόν σαλόνια» της.
Να του φυτεύουν την άποψη πως για την «άσχημη κατάσταση» φταίνε οι «ανίκανοι» και «πουλημένοι» και «διεφθαρμένοι» πολιτικοί.
Να αναθεματίζει λοιπόν τους «300»,
να βρίζει το «ΠΑΜΕ» που «κάνει απεργίες»
και «κλείνει τα εργοστάσια» και «διώχνει τα καράβια».
Να κυνηγάει τους «λαθρομετανάστες» που του «κλέβουν τη δουλειά».
Να βγάζει φλύκταινες στη θέα κομμουνιστών
που ξέμειναν στη γη «από την εποχή των σπηλαίων».
Να τρέμει μην τυχόν και «διαταραχτεί» η «πολιτική σταθερότητα», αλλά και
να ονειρεύεται «αυτούς» που θα «μπορέσουν να βάλουν τάξη» και να
«καθαρίσουν τη σαπίλα» χωρίς «κοινοβουλευτικές ευγένειες», με
«τσαμπουκά» και «πυγμή»...
Και σιγά σιγά τους βρήκε.
Ήταν κρυμμένοι πίσω από τις έγχρωμες φωτογραφίες με τα κότερα και τις
σαμπάνιες της φυλλάδας. Πίσω από τα «ρεπορτάζ» και τις «αναλύσεις».
Ξεπρόβαλλαν σαν μυρμήγκια στα σχόλια του πόρταλ.
Μπερδεύονταν ανάμεσα στις τυπωμένες και τις ψηφιακές λέξεις και τρύπωναν (στα κλεφτά στην αρχή) στον κενό εγκέφαλό του.
Και θρόνιασαν εκεί μέσα με τον καιρό και πολλαπλασιάστηκαν
όπως οι μύκητες στον σάπιο καρπό.
Και όταν ο φασισμός κυριάρχησε στη σαπίλα του εγκεφάλου του, ο «μέσος
Έλληνας» πήρε τους φασίστες από το χέρι, τους άνοιξε την πόρτα και τους
καλωσόρισε στο «ναό της δημοκρατίας» του.
(για πλήρη ανάλυση-δεξί κλικ και άνοιγμα σε νέα καρτέλα)
Όταν οι «Ελληναράδες» βουλευτές με τα μαύρα έκαναν ντου και ποδοπατούσαν
τους «λάθρους» ανάμεσα στους χαρτονένιους πάγκους τους,
οι «μέσοι Έλληνες» επιδοκίμαζαν
πως «αν δεν μπορεί το κράτος να βάλει τάξη, επιτέλους,
κάποιοι άλλοι μπορούν!».
Όταν βγήκαν τα χρυσαυγήτικα μαχαίρια και έστειλαν στον άλλο κόσμο τους πρώτους «λάθρους» οι «μέσοι Έλληνες» επιδοκίμαζαν,
αλλά συνιστούσαν και «λίγη αυτοσυγκράτηση», γιατί «ρε παιδιά μας βλέπουν».
Όταν ο ψευτοπαλικαράς βουλευτής με το τρεμάμενο βλέμμα πλάκωσε στις
μπουνιές την Κανέλλη, Ω ΘΕΕ ΤΗΣ «ΜΕΣΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»! πόσοι «μέσοι Έλληνες»
πλημμύρισαν τις τηλεοπτικές κερκίδες της αρένας ζητωκραυγάζοντας
αυτοϊκανοποιούμενοι για το «παλικάρι»,
και ας την «έκανε» με ελαφρά πηδηματάκια για να κρυφτεί στο λαγούμι του. Άλλωστε λεβέντης είναι, «όχι μαλάκας».
Οι ίδιες επιδοκιμασίες όταν οι φουσκωτοί σαν μπαλόνια βουλευτές με τα μαύρα έκλειναν θέατρα, βρίζοντας χυδαία «ον κάμερα».
Οι ίδιες επιδοκιμασίες όταν ναζιστικές θρασύδειλες χρυσαυγήτικες αγέλες έκαιγαν μαγαζιά ή υπόγεια οικονομικών μεταναστών.
Όταν τρομοκρατούσαν συνοικίες,
όταν συγκέντρωναν αίμα μόνο για -«μέσους»- Έλληνες,
ή μοίραζαν σακούλες με ρύζι και μακαρόνια –μόνο σε «μέσους Έλληνες».
Τέτοια «δραστηριότητα» -εντός και εκτός κοινοβουλίου- δεν μπορούσε να
μείνει χωρίς «προβολή». Τα κανάλια της «ενημέρωσης» έσπευσαν να
καλέσουν στα στούντιο τους φασίστες. Η εκπομπή του «κομιστή» τους
έβγαλε πρώτο τραπέζι.
Χαλαρά και «ανθρώπινα».
Και πάντα στο όνομα της «δημοκρατίας»:
«τι έχεις να πεις που σε κατηγορούν…».
Λόγος και αντίλογος.
Και ο «μέσος Έλληνας» αναγνώστης-τηλεθεατής, που κάποια στιγμή άρχισε να
«μουδιάζει» με αυτά που έβλεπε να κάνουν τα «παιδιά», και να
«μπερδεύεται» λίγο με τη βία, τους καπνούς και το αίμα, με τη βοήθεια
της τηλεόρασης (που δεν ξέρει πώς κλείνει αφού ο πωλητής από τον οποίο
την αγόρασε δεν του έδειξε), ξεδιάλυνε μέσα τους τις όποιες
«αμφιβολίες».
Είδε πως τα «παιδιά» τα χουν παρεξηγήσει,
δεν είναι τελικά τόσο κακοί όσο λένε, απλά έχουν το «δικό» τους στυλ.
Εξάλλου, για να τους «βγάζουν» και τα κανάλια, που κάθε μέρα
προειδοποιούν για την «πολιτική σταθερότητα» -άρα τη «δημοκρατία»- δεν
είναι κακοί.
Οι χρυσαυγήτικες ύαινες με τον καιρό πολλαπλασιάστηκαν.
Οι αγέλες τους πλήθυναν.
Όταν χτύπησαν τους κομμουνιστές στο Πέραμα
ο «μέσος Έλληνας» κλονίστηκε ξανά.
Γιατί ως γνωστόν ο «μέσος Έλληνας» είναι σταθερός στην ιδεολογία του
(η οποία του δίνει τη δυνατότητα να ανεβάζει και να κατεβάζει κυβερνήσεις).
Στο Πέραμα από τύχη (ατυχία για τις πληρωμένες από τους εργολάβους και
τους εφοπλιστές χρυσαυγήτικες ύαινες) δεν υπήρξαν νεκροί.
«Συμπλοκές ακροδεξιών με αριστερούς» είδαν τα κανάλια της «ενημέρωσης»,
και φυσικά και η φυλλάδα του «κομιστή». Έτσι ο «μέσος Έλληνας» ησύχασε
και πάλι, αφού έστειλε κάμποσα «γαλλικά» για χαιρετίσματα στους
κομμουνιστές καταχτητές του Περάματος, που ζήτημα χρόνου είναι να
απελευθερωθεί από τη χρυσή αυγή και να επιστρέψουν τα καράβια των
εφοπλιστών «μας» στη Ζώνη...
Όμως οι ύαινες δεν χορταίνουν αν δεν σκοτώσουν.
Και σκότωσαν ύπουλα (ως ύαινες) και άνανδρα (ως αγέλη)
τον αντιφασίστα καλλιτέχνη Παύλο Φύσσα.
Ο «μέσος Έλληνας» πάγωσε.
Δεν ήξερε τι να υποθέσει.
Άναψαν τα πληκτρολόγια.
«Για ποδοσφαιρικές διαφορές» ο φόνος, έγραφε η (ηλεκτρονική) φυλλάδα του
«κομιστή». Το ίδιο έλεγαν και τα κανάλια της «ενημέρωσης». Ουφ! πήρε
ανάσα ο «μέσος Έλληνας». Για λίγο όμως.
Γιατί αυτό που είδε την επόμενη μέρα δεν το χώραγαν ούτε τα μάτια του,
ούτε ο σάπιος εγκέφαλός του. Η φυλλάδα του αδίστακτου φασίστα
«κομιστή», να έχει στην πρώτη σελίδα της τη φωτογραφία του ετοιμοθάνατου
Παύλου και πιο κάτω να καταφέρεται εναντίον του δολοφόνου, που μέχρι
πριν λίγο «δεν ήταν χρυσαυγίτης», αλλά «καλός γείτονας» και «επιφανής
οικογενειάρχης».
Ακριβώς με αυτές τις λέξεις:
«Ο φωτογραφικός φακός απαθανατίζει τον 34χρονο καλλιτέχνη λίγο μετά
αφότου δέχεται τη μαχαιριά από το δολοφονικό χέρι του μέλους των
«Ταγμάτων Ασφαλείας» της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής».
Ναι, η φασιστική φυλλάδα του «κομιστή» «έβγαλε» τη ματωμένη φωτογραφία, δολοφονώντας για δεύτερη φορά τον Παύλο.
Η φασιστική φυλλάδα του «μέσου Έλληνα» αναγνώστη έγραψε για «Τάγματα Ασφαλείας της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής».
Η φασιστική κωλοφυλλάδα που επώασε τα αυγά του νεοναζισμού,
που διαπαιδαγώγησε νεοναζιστικές συνειδήσεις, στο «πρώτο αίμα»… «κάρφωσε» τα «πουλέν» της.
Πότε;
Όταν πλημμύρισαν οι δρόμοι από αντιφασίστες διαδηλωτές.
Όταν εκατοντάδες σωματεία και φορείς καταδίκασαν το έγκλημα και τη
ναζιστική χρυσαυγήτικη συμμορία που το οργάνωσε και το εκτέλεσε.
Όταν η κατακραυγή άρχισε να αποχτά διαστάσεις που δεν μπορούσαν να
«ελέγξουν» ο «κομιστής» και η υπόλοιπη φάρα των «μιντιαρχών».
Τώρα «θυμήθηκαν» όλοι αυτοί τον φασισμό!
Τώρα καταδικάζουν αυτούς που μέχρι χτες πούδραραν στα στούντιό τους
και μόστραραν στις κάμερές τους.
Φοβούνται μήπως το αίμα του Παύλου στάξει στα παχιά χαλιά των γραφείων
τους, μη λερώσει τα «καθαρά» στούντιό τους.Τρέμουν μη λεκιαστούν.
Όχι, δεν ανακάλυψαν αυτοί τώρα το φασισμό που δήθεν καταδικάζουν.
Δεν μιλούν και δεν γράφουν για τις αιτίες (τα αφεντικά τους) που τον
γεννούν, για τα μέσα (τη «δουλειά» τους) που τον αναπαράγουν,
για τους τρόπους που πραγματικά θα εξαφανιστεί (όταν οι ίδιοι χάσουν τα αφεντικά και τη «δουλειά» τους). Γιατί ο φασισμός τους γοητεύει.
Τους δίνει δύναμη και κύρος απέναντι στον «μέσο Έλληνα»
αναγνώστη-τηλεθεατή τους. Τους κάνει να φαίνονται «μεγαλύτεροι» στο
γυαλί ή στο εξάστηλο. Γιατί σήμερα που «έσφιξαν τα γάλατα» τον
χρειάζονται τον φασισμό. Για να συνεχίσουν τα αφεντικά τους να είναι
αφεντικά και οι ίδιοι να χρυσοπληρώνονται.
Για να συνεχίσουν να βγάζουν φουρνιές «μέσων Ελλήνων» εξοικειωμένων με
τον φασισμό, που θα ανεβάζουν και θα κατεβάζουν κυβερνήσεις, ή θα
ανεχτούν (γιατί όχι, όταν θα το επιβάλλει το «καλό της πατρίδας»;) στο
μέλλον καθαρά φασιστικές «κυβερνήσεις». Και να διαιωνίζεται το σύστημα
της εκμετάλλευσης. Έτσι νομίζουν…
καλή βία
Niki Vikou
Ας κάνουμε τη χάρη του Αντώνη κι ας ασκήσουμε καλή βία.
Κρατάμε το γιαούρτι με πετσέτα και το πετάμε με κουταλάκι,
η μολότοφ μόνον σε μπουκάλι σαμπάνιας,
και οι λεκτικοί προπηλακισμοί - δική τους ανακάλυψη -
μόνον στον πληθυντικό
ΜΗΝΥΜΑ σε μας
πρωτογενούς πλεονάσματος έτους 2013...
- Θάλεγα πως είναι δείγμα επανεμφανιζόμενης ανάπτυξης...
- Πως είναι "μήνυμα" στους απέναντι...
...Μπούρδες όλα αδερφάκι. ΜΗΝΥΜΑ σε μας είναι !!
Ένα μικρό σχόλιο για τα όσα είπε ο Σαμαράς…
Βία ασκήθηκε στο Πέραμα αλλά και στον εμπρησμό της Marfin; Ναι! Αλλά στην πρώτη περίπτωση ξέρουμε ποιος την άσκησε, ενώ στη δεύτερη όχι!Και το χειρότερο για τον πρωθυπουργό είναι ότι στην πρώτη περίπτωση ΞΕΡΟΥΜΕ ότι είναι ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για την αποθράσυνση των ναζήδων.Γιατί πάντα συναγωνιζόταν τους ναζήδες στα μνημόσυνα μίσους του Μελιγαλά. Γιατί αυτός έβαζε τους διάφορους “λαγούς” της ΝΔ να διερευνούν συνεργασίες με τους Λαγούς του υπόκοσμου. Γιατί κάθε φορά που οι μνημονιακοί ανοίγουν ένα νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή διατάζουν άλλη μια “ξένια” σκούπα ή στερούν από άλλο ένα παιδί την ιθαγένεια ή επιστρατεύουν άλλη μια απεργία χτυπώντας το συνδικαλισμό, οι μαχαιροβγάλτες παίρνουν τα πάνω τους! Γιατί οι μαχαιροβγάλτες απλά νόμισαν ότι βρήκαν έναν πιο άμεσο τρόπο από τα δικαστήρια, τον τρόμο της ανεργίας και τις επιστρατεύσεις για να ξεμπερδεύουν με το εργατικό κίνημα…
Ίδια η Χρυσή Αυγή με τις Σκουρίες; Ίδιοι οι βομβιστές, οι νταβατζήδες και πληρωμένοι ρουφιάνοι των εργολάβων του Περάματος με τους οικογενειάρχες κατοίκους της Χαλκιδικής που παλεύουν για να σώσουν τα παιδιά τους από τα δηλητήρια των χρυσωρυχείων; Χρειάζεται κάτι βαρύτερο από ηλιθιότητα για να το πιστεύει κάποιος αυτό: να είναι κατ’επάγγελμα ψεύτης, να εξαρτά τον βιοπορισμό του από το ψέμα. Αν είναι τέτοιος, τότε όντως θα συμφωνήσει με την απόφαση της “Δικαιοσύνη”: ότι οι τραμπούκοι μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, ενώ οι 4 προφυλακισμένοι των Σκουριών είναι πιο επικίνδυνοι. Επικίνδυνοι για ποιους;
Θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη για τις Σκουριές; Δυστυχώς σχεδιάζουν να αποφανθεί όχι σύμφωνα με τη λαϊκή βούληση και το κοινωνικό συμφέρον.Όπως όταν άφηνε λυτούς του νεοναζί να μαχαιρώνουν επί τόσες δεκαετίες ώσπου να την ταρακουνήσει -ή να την απειλήσει;- η κατακραυγή του κινήματος.Όπως όταν άφηνε το Χριστοφοράκο να φύγει στο εξωτερικό και τα σκάνδαλα της Siemens και του Βατοπεδίου να μείνουν ατιμώρητα ή όταν κρίνει παράνομες τις απεργίες και νόμιμα τα Μνημόνια και τις επιστρατεύσεις. Αλλά ΘΑ ΑΠΟΦΑΝΘΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ, μιας που μέχρι και το Σύνταγμα λέει ότι και η δικαστική εξουσία -πρέπει να- πηγάζει από το λαό. Οι κριτές θα κριθούν. Αυτοί που καταδικάζουν ανήλικους για τις μαθητικές καταλήψεις, συνδικαλιστές επειδή καλούσαν σε απεργία (ΠΟΕ-ΟΤΑ Ν.Ηρακλείου) και αγωνιστές των Σκουριών επειδή πάνε κόντρα στο Μπόμπολα και τον χρυσό θάνατο, κρίνονται και θα κριθούν. Και μπορεί κάποια στιγμή να τιμωρηθούν ως πραγματικοί επίορκοι. Ως τότε, τα θύματα των “υψηλών” αποφάσεων, θα είμαστε στους δρόμους και όπου χρειαστεί, για να αποτρέπουμε την δικαστική και κυβερνητική αυθαιρεσία, την δικαστική και κυβερνητική βία και τρομοκρατία.
Όπως το μνημονιακό σινάφι έσπασε τα μούτρα του με το success story, έτσι θα γίνει και με την εξίσωση των κοινωνικών αγώνων με τη φασιστική τρομοκρατία. Η βιομηχανία των αντικοινωνικών διώξεων το μόνο που καταφέρνει τελικά, είναι να αποξενώνει κι άλλο το λαό από τον καταπιεστικό κρατικό μηχανισμό, από την κυβέρνηση και την αστυνομία, ως τα δικαστήρια και το στρατό, για να ετοιμάσει τη συντριβή αυτού του μηχανισμού. Γιατί για “συμπαραστάτες” στους αρχιφασίστες βρέθηκαν μόνο 200-300 βρεγμένες φασιστικές γάτες έξω από τα δικαστήρια. Ενώ για τον αγώνα των Σκουριών για ζώη, μόνο σε μια συναυλία γέμισε ένα στρατόπεδο με 45000. Αυτός ο δικός μας στρατός, που έχει κάνει τις ογκωδέστατες επιδείξεις του τόσες φορές -και όχι μόνο για τις Σκουριές- δεν κάμπτεται με δικαστικές αποφάσεις και πρωθυπουργικές συκοφαντίες. Στο τέλος θα επιβάλει τη δικαιοσύνη του, τη δικαιοσύνη της συντριπτικής κοινωνικής πλειονότητας.
Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό”kar.org.gr
Οι Πρωταγωνιστές του ξεπλύματος μιας πολιτικής δολοφονίας !!!
MEGA
Χρειάζεται να σας θυμίσω πως το MEGA, που πρώτο πρόβαλε το βίντεο με την απρόκλητη και εν ψυχρώ δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό της ΕΛΑΣ Επαμεινώνδα Κορκονέα, φρόντισε να κάνει μοντάζ στο βίντεο και να…προσθέσει ήχους “ταραχών”;
Χρειάζεται, επίσης, να σας θυμίσω πως η πρώτη επίσημη εκδοχή της ΕΛΑΣ για τη δολοφονία ήταν πως ο Κορκονέας δέχτηκε επίθεση από πολυπληθή ομάδα, και πυροβόλησε στον αέρα για εκφοβισμό;
Και, φυσικά, δεν χρειάζεται να σας θυμίσω πως το υπερευαίσθητο ΕΣΡ, που κόβει μεγάλα πρόστιμα και λογοκρίνει σκηνές ομοφυλόφιλων φιλιών σε σειρές, δεν έκανε απολύτως τίποτα για την παραποίηση του ντοκουμέντου από το MEGA (προφανώς για να ταιριάζει με την εκδοχή της ΕΛΑΣ).
Θα σας θυμίσω, όμως, πως ούτε και κάποια εισαγγελική παρέμβαση έγινε κατά του MEGA, παρόλο που το βίντεο ήταν αποδεικτικό στοιχείο στη δίκη, και κάλλιστα θα μπορούσαν να απαγγελθούν βαριές κατηγορίες, καθώς δεν μπορεί κανένας να μην υποπτευθεί δόλο στην παραχάραξη του βίντεο.
“Πρωταγωνιστές”
Χρειάζεται να σας θυμίσω ποιούς, και πότε, κάλεσε ο Σταύρος Θεοδωράκης στην εκπομπή του; Ποιους κάλεσε πριν από τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις; Αν χρειάζεται, θα σας θυμίσω, λοιπόν, πως ο “Σταύρος”, αυτός ο τύπος που αυτοπαρουσιάζεται ως αντισυμβατικός μαγκάκος, με ένα σακίδιο παραγεμισμένο τσαλακωμένες εφημερίδες, μόνιμο στην πλάτη ως κομμάτι του κινηματογραφικού κοστουμιού του, είχε καλέσει τον Βορίδη και τον Μιχαλολιάκο.
Ζούμε σε δημοκρατία θα μου πείτε, όλων η γνώμη πρέπει να ακούγεται, και ο δημοσιογράφος έχει την ελευθερία να καλεί όποιον θέλει. Στην ελεύθερη αγορά ένα ιδιωτικό κανάλι μπορεί να προβάλει ό,τι θέλει, αρκεί να μην παραβαίνει τον νόμο. Και φυσικά θα μου πείτε “Το νόμιμο είναι και ηθικό”, όπως είπε και ο Βουλγαράκης, λύνοντας αναπάντητα ερωτήματα ηθικής φιλοσοφίας δυόμιση χιλιάδων ετών.
Βορίδης
Θα σας θυμίσω, λοιπόν, πως ο “Σταύρος” (όπως ζητάει να τον αποκαλούν οι καλεσμένοι του για να σκηνοθετείται αποτελεσματικά και πειστικά η οικειότητα) κάλεσε στους “Πρωταγωνιστές” τον κύριο Μάκη ΕΠΕΝ Βορίδη, όταν πήγε από το ΛΑΟΣ στη ΝΔ και πριν τις εκλογές του Μαΐου του 2012. Τον παρουσίασε ως έναν πολιτικό, που μπορεί μεν να ήταν πιο θερμόαιμος όταν ήταν στα νιάτα του (βλέπε φωτογραφία με τσεκούρι), αλλά δεδομένων των τότε συνθηκών όλα αυτά ήταν δικαιολογημένα. Τώρα είναι άλλος ένας δεξιός σοβαρός πολιτικός με κοστούμι και γραβάτα, που τον συμβούλεψαν να αφήνει χαλαρό το κάτω χείλος του και να μιλάει αργά και χαμηλόφωνα, για να μη διαφαίνεται ο ολοκληρωτισμός στο πρόσωπό του. (Δεν είναι δα και κανένας ερασιτέχνης σαν τον Κασιδιάρη). Ο “Σταύρος” ξέπλυνε τον “Μάκη” και από σύντροφο του Καρατζαφέρη, του Μιχαλολιάκου και του δικτάτορα Παπαδόπουλου, τον έκανε βουλευτή της “μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατικής παράταξης” της Νέας Δημοκρατίας. Ο “Σταύρος” ανέβασε τον “Μάκη” από τα υπόγεια της Ασφάλειας και την ταράτσα της Μπουμπουλίνας στο ρετιρέ της “γαλάζιας πολυκατοικίας”.
Μιχαλολιάκος
Το πιο σημαντικό στο ξέπλυμα Μιχαλολιάκου ήταν η χρονική συγκυρία: Ο “Σταύρος” καλεί τον Μιχαλολιάκο μετά τις πρώτες εκλογές του Μαΐου του 2012, που μπήκε στη βουλή η ΧΑ, και πριν τις επερχόμενες εκλογές του Ιουνίου του 2012. Ο “Σταύρος” κάθεται χαλαρός στο γραφείο του Μιχαλολιάκου και πίνει το καφεδάκι του από κούπα με το σήμα της ΧΑ, ενώ πάνω στο γραφείο υπάρχει, ανάμεσα σε άλλα πατριωτικά, αγαλματάκι του Αετού του Τρίτου Ράιχ. Ο Μιχαλολιάκος θα πει πως ο Χίτλερ ήταν μια ιστορική προσωπικότητα που δεν έχει κριθεί ακόμα από την ιστορία, ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν να είναι μέλη της ΧΑ, θα πει να φύγουν όλοι οι παράνομοι μετανάστες από την Ελλάδα, συμπληρώνοντας πως δεν υπάρχουν νόμιμοι μετανάστες. Ο Μιχαλολιάκος, παρ’ όλ’ αυτά, αντιμετωπίζεται και παρουσιάζεται ως ένας αρχηγός κόμματος, σαν όλους τους άλλους, με σεβασμό στο σύνταγμα, τους νόμους και τη δημοκρατία. Ο “Σταύρος” θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να τον στριμώξει, αντ’ αυτού όμως, δέχεται και τις πιο παιδαριώδεις δικαιολογίες του Μιχαλολιάκου, γελάει και χαριεντίζεται, και ανυψώνει τον Νίκο Μιχαλολιάκο από ΕΠΕΝίτη συνομιλητή του δικτάτορα Παπαδόπουλου, συγγραφέα άρθρων με επίλογο “Heil Hitler” ή με τίτλο “Χίτλερ για χίλια χρόνια”, από κατάδικο και φυλακισμένο για λιντσάρισμα δημοσιογράφων και τοποθέτηση βομβών σε κινηματογράφους με δεκάδες σοβαρά τραυματίες, από ναζιστή σε κουστουμαρισμένο αρχηγό πολιτικού κόμματος με κάποιες ιδιαιτερότητες.
Δολοφονία Φύσσα
Πρώτα μια υπενθύμιση, για να μην τρελαθούμε όλοι:
Ο Φύσσας έγραφε τραγούδια ενάντια στο σύστημα και ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας, δεν έγραφε τσιγκολελέτες.
Ο προστατευόμενος μάρτυρας Γ’ κατέθεσε στους ανακριτές:
“Ξέρω ότι ο Φύσσας ήταν στόχος της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά. Υπήρχε κεντρική εντολή από τον Λαγό να τον φάνε. Αυτό ήταν εν γνώσει του Κασιδιάρη και είχε την έγκριση Μιχαλολιάκου”.
Το πολιτικό κόμμα ΧΑ, λοιπόν, διέταξε τη δολοφονία του ανένταχτου, αντιεξουσιαστή, αντιφασίστα Φύσσα, προφανώς για τα αντιφασιστικά τραγούδια του, που είχαν επιρροή στους νέους του Πειραιά και όχι μόνο.
Αν αυτό δεν συνιστά πολιτική δολοφονία, ας κάψουμε όλοι συμβολικά το σύνταγμα, τους νόμους και τους εγκεφάλους μας, μέσα στο κοινοβούλιο.
Ο “κύριος Σταύρος” όμως, αντί για ένα καταγγελτικό ντοκιμαντέρ για μια πολιτική δολοφονία, γυρίζει ένα “ανθρώπινο, συγκινητικό ντοκιμαντέρ”, όπου το καλό και φιλότιμο παιδί, αυτός ο απολιτίκ (αφού δεν ήταν γραμμένος σε κόμμα) τραγουδοποιός, στάθηκε άτυχος, αφού ένας τρελός τον μαχαίρωσε χωρίς λόγο.
Το πιο αισχρό, το πιο ελεεινό, το πιο απάνθρωπο, το πιο χυδαίο στοιχείο αυτού του βιντεοκλιπάτου “ανθρώπινου ντοκιμαντέρ” του κώλου, είναι η εκμετάλλευση της μάνας του Φύσσα από το σιχαμένο υποκείμενο με το όνομα Σταύρος Θεοδωράκης.
Τι θα πει η μάνα που χάνει το παιδί της, ρε παπάρα Θεοδωράκη;
Γιατί δεν πήγε ο Γαβράς, ρε καραγκιόζη Θεοδωράκη, να πάρει συνέντευξη από τη μάνα του Λαμπράκη και να συγκινηθούμε, αλλά αντ’ αυτού έκανε την πολιτική ταινία “Ζ”;
Να πας να πάρεις συνέντευξη και από τη μάνα του Ρουπακιά τότε, ρε στόκο Θεοδωράκη, για να έχουμε μια πιο “αντικειμενική” γνώμη για τα γεγονότα.
Αν αντί για πολιτική δολοφονία δούμε την ιστορία με “ανθρώπινη ματιά”, τότε να εστιάσουμε και στα συναισθήματα της μάνας του Μιχαλολιάκου, που το παιδί της είναι άδικα στη φυλακή λόγω πολιτικών παιχνιδιών.
Ας σταματήσουμε να το παίζουμε βλάκες. Πόσες μανάδες γνωρίζουν τί κάνει το παιδί τους μετά τα δεκατέσσερα; Όλες οι μανάδες έχουνε καλά παιδιά, όμορφα, με σωστές απόψεις, που ποτέ δεν θα κάναν το κακό, και “για τη μανούλα θα παραμείνει το παιδάκι της, όσο κι αν μεγαλώσει”. Οι μανάδες προφανώς και εθελοτυφλούν μπροστά στα σημάδια πως το παιδί τους έχει δικιά του βούληση, δικιά του ζωή, απόψεις και πρακτικές διαφορετικές από της μανούλας. Για τη μάνα (ειδικά την Ελληνίδα) το παιδί της “δεν μπλέκει με αυτά τα πράγματα και δεν ανακατεύεται” και ό,τι και αν συμβεί “το παιδί μου δεν έκανε τίποτε, δεν έφταιγε, ούτε προκάλεσε”. Το μόνο που νοιάζει τη μάνα είναι να αισθάνεται πως έχει ακόμα να προσφέρει στο παιδί της, να του πει να βάλει ένα μπουφάν για να μην κρυώσει, και να το ρωτήσει αν έφαγε.
Οι μανάδες έχουν μαύρα μεσάνυχτα για τα παιδιά τους και το μόνο που τις νοιάζει είναι να είναι καλά.
Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για τον επίλογο, αλλά:
Αν κάποιος είναι αγωνιστής και δολοφονείται για τις ιδέες του, αυτά που θα πουν οι δικοί του (και είναι λογικό και ίσως αναπόφευκτο) μικραίνουν αυτό που ήταν ο αγωνιστής αυτός και τον κάνουν να φαίνεται σαν “ένας άνθρωπος όπως όλοι”.
diogenisoskilos
Η κρίση δεν έφερε τον φασισμό. Τον χρησιμοποίησε για τους δικούς της σκοπούς.
Ολόκληρη η Ευρώπη στέκεται σοκαρισμένη μπροστά στο φαινόμενο της ανόδου του φασισμού στα πολιτικά της πράγματα. Κι αυτό γιατί στις υπόλοιπες εκφάνσεις της οικονομικής της καθημερινότητας, δεν απαλλάχθηκε ποτέ από αυτόν.
Δεν χρειάζεται να ψάξουμε μακριά για να βρούμε τις απαντήσεις. Από τους Σουηδούς της ΙΚΕΑ, μέχρι τις βιομηχανίες της Γερμανίας και τους κολοσσούς κεντρικής Ευρώπης και βόρειας Αμερικής, όλοι κέρδισαν την αναγνώριση της νίκης της δημοκρατίας απέναντι στον ναζισμό. Ακόμη κι αν οι περισσότεροι από αυτούς έκαναν μπίζνες με τους ναζί.
Σήμερα οι επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών ανησυχούν για την άνοδο των ακροδεξιών, εθνικιστικών και ρατσιστικών πολιτικών μορφωμάτων της Ευρώπης. Φινλανδία, Νορβηγία, Αυστρία, Γαλλία, Ελλάδα κ.ο.κ. Και ψάχνουν τρόπους να απαντήσουν. Δημοκρατικούς.
Πριν από λίγες μέρες το ευρωκοινοβούλιο συνεδρίασε γι’ αυτό το θέμα. Αν ψάξει κανείς να διαβάσει τι ειπώθηκε μέσα στην αίθουσα, θα διαπιστώσει -με λύπη- ότι το φαινόμενο Λαζαρίδης, Μπαλτάκος και λοιπών συμβούλων Σαμαρά, δεν είναι μονάχα ελληνικό.
Κανείς δεν δίνει μία πειστική απάντηση στο ερώτημα γιατί οι φασίστες κερδίζουν έδαφος σε χώρες που δεν μαστίζονται από την οικονομική κρίση. Κι αυτό το λέω, γιατί οι περισσότεροι ισχυρίζονται πως αν δεν υπήρχε η κατάρρευση στην Ελλάδα, οι νεοναζί δεν θα εμφανίζονταν ποτέ στο προσκήνιο.
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Η κρίση δεν έφερε τον φασισμό. Τον χρησιμοποίησε για τους δικούς της σκοπούς.
Από το 2008 μέχρι και σήμερα ο παγκόσμιος πλούτος συνεχώς συγκεντρώνεται στα χέρια όλο και λιγότερων. Δεν το λέω μόνο εγώ, ούτε μονάχα οι μαρξιστές και λοιποί “εξτρεμιστές” στα μάτια του Αντώνη Σαμαρά. Το είπε το ίδιο το ΔΝΤ! Όσο κι αν αυτό ακούγεται εξωπραγματικό, το είπε. Ή μάλλον το έγραψε, πριν από δύο μέρες.
Στην Ελλάδα μας αρέσει να κρατούμε τα ηνία της μεταλαμπάδευσης κάθε μόδας που γίνεται διεθνές τρεντ. Είτε θετικό, είτε αρνητικό. Γουστάρουμε να λέμε ότι “εμείς μάθαμε στον κόσμο τι είναι δημοκρατία”, όσο γουστάρουμε και το ότι “από εμάς ξεκίνησε η επέλαση του νεοναζισμού στον δυτικό κόσμο”.
Πρόκειται για ένα αρρωστημένο κόμπλεξ ανωτερότητας, που δεν χωρά λογική εξήγηση. Απλώς υπάρχει εκεί, μόνο και μόνο για να χρησιμοποιείται κατά περίπτωση και σύμφωνα με τα συμφέροντα του εκάστοτε ενδιαφερομένου.
Σε μερικούς μήνες η Ευρώπη θα ζήσει την επίσημη επαναφορά του φασισμού που η ίδια εξέθρεψε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ευρωβουλή θα αποκτήσει περισσότερους φασίστες, οι δήμοι των πόλεων επιπλέον “εθνικιστές” και οι κοινωνίες έναν άξιο συμπαραστάτη της συνέχισης της πόλωσης και του φόβου.
Εκτός κι αν γίνει ένα θαύμα. Που δεν το νομίζω...
(Έχω ξαναγράψει για αυτό το θέμα πιο παλιά μιλώντας για το "Ευρωκοινοβούλιο". Και σίγουρα θα γράψω ξανά μέχρι τον Μάρτη του 2014...)
πηγή: πολύφημος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)