μωρή ελληνική κοινωνία, εσύ φταις!!!

Politiko Koraki

..ευτυχώς που υπάρχουν Ρωμανοί...
- Για να καταπίνουμε τη δικιά μας ΕΝΟΧΗ...

Niki Vikou added a new photo — with τοπα τοπες and Σάνια Μωραΐτου.

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε το σύστημα δολοφονούν τον 21χρονο Νίκο Ρωμανό. Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι για τον επικείμενο θάνατο του. 

Εμείς, που όταν σακατεύτηκε ο Κύπριος φοιτητής από το δολοφονικό χτύπημα της....ζαρντινιέρας, δεν αντιδράσαμε.

Εμείς που όταν χτυπήθηκε κατάστηθα ο δεκαπεντάχρονος Αλέξης από τον Κορκονέα, αφήσαμε τα συνομήλικα παιδιά μας να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία του.

Εμείς, που όταν "αυτοκτόνησαν" κρατούμενοι στις φυλακές κολαστήρια ή στα κρατητήρια, σηκώσαμε τους ώμους αδιάφορα, ποιος νοιάζεται για ποινικούς η μετανάστες;

Εμείς, που όταν το κράτος και το παρακράτος σκότωσαν τους εργαζόμενους στην Μαρφίν, δεν απαιτήσαμε δικαιοσύνη, αλλά δεχτήκαμε με τη σιωπή μας πως δολοφόνοι τους ήταν κάποιοι από εμάς.

Εμείς, που όταν διέλυσαν με χημικά τις συγκεντρώσεις στις πλατείες, κλειστήκαμε στο καβούκι μας, αντί να πλημμυρίσουμε αποφασισμένοι όλους τους δημόσιους χώρους, ώσπου να τους ρίξουμε.

Εμείς, που όταν ακούσαμε τις εξαγγελίες για φυλακές υψίστης ασφαλείας, κατά βάθος ανακουφιστήκαμε, είμαστε νομιμόφρονες πολίτες εμείς και δεν κινδυνεύουμε.

Εμείς, που όταν ο Εισαγγελέας δέχθηκε πως ο Ρωμανός και οι δυο φίλοι του δεν είναι τρομοκράτες, χαρήκαμε. αλλά δεν αντιδράσαμε που το κράτος συνεχίζει να τους συμπεριφέρεται ως να είναι τρομοκράτες, για αυτό και η άρνησή του να επιτρέψει στον Νίκο να παρακολουθήσει τα μαθήματά του στη Σχολή, που πέρασε όντας φυλακισμένος.

Εμείς, που μπερδέψαμε την ελευθερία με την ησυχία μας και το δικαίωμα να συναθροιζόμαστε ανενόχλητοι στις ουρές για να πληρώσουμε ανενόχλητοι τους παράνομους φόρους μας.

Εμείς, που ο φόβος για το χειρότερο, μας έχει μετατρέψει σε μια άβουλη, άλαλη, χειραγωγήσιμη μάζα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς αληθινή ζωή.

Εμείς, που καμωνόμαστε τους επαναστάτες στο φβ, κι όταν είναι να μαζευτούμε κάπου για να διατρανώσουμε την απόφασή μας να γκρεμίσουμε τα κάγκελα που έστησαν γύρω μας, είμαστε τρεις κι ο κούκος.

Εμείς, ναι εμείς είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι, οι μόνοι ένοχοι για τα δεινά μας κι αν πεθάνει τελικά ο Νίκος Ρωμανός, εμείς είμαστε οι δολοφόνοι του, ΕΜΕΙΣ.

Λίνα Δημοπούλου
Σκέφτομαι τι ποσοστά θα παίζανε, αν βάζαμε ένα κουίζ ας πούμε, "ποιον γιο προτιμάτε", τον Ρωμανό ή τον υιό Σαμαρά που αρίστευσε, με ένα σκονάκι και που δε γαμιέται, μια καθηγήτρια απολύθηκε -σιγά το πράμα- και το νιώθω, ένα εγκεφαλικό να μου πλησιάζει τα μηνίγγια...
Γιατί πρωτίστως, μωρή ελληνική κοινωνία, εσύ φταίς!!! 



Μαρία
σκοτώστε τον. μ’ ακούτε; σκοτώστε τον. δεν του αξίζει να ζει. είναι ένας τρομοκράτης. ένας αλήτης. ένας θαμώνας της γνωστής πλατείας. σκοτώστε τον επιτέλους. τι πάει να πει ζωή και τι πάει να πει αξιοπρέπεια. το κράτος είστε εσείς. σας λέω σκοτώστε τον. δεν ανήκει εδώ μαζί μας. δεν είναι άνθρωπος αυτός. δεν ξεχνώ ότι πήγε να ληστέψει ολόκληρη τράπεζα τότε. μια τράπεζα με τα δικά μας τα λεφτουδάκια. με τους κόπους μας. τις θυσίες μας. τι ξέρει αυτός από ζωή, από αγώνα, από περιουσίες; δεν ξεχνώ ότι έφαγε τόσο ξύλο από τα σκυλιά σας που παραμορφώθηκε το πρόσωπό του. δεν ξεχνώ τις δηλώσεις του περί κράτους και δικαιοσύνης. δεν λησμονώ πως μας φτύνει όλους κατάμουτρα αποδεικνύοντας πως ανήκει σε μιαν άλλη κάστα ανθρώπων. των αληθινά Ελεύθερων Ανθρώπων. δεν ξεχνώ εκείνον το δεκέμβρη. τον ζηλεύετε. το ξέρω. σκοτώστε τον για να μην ακούγεται πια η ενοχλητική του αλήθεια. μας διαταράσσει τη ζωή. μας ξεστρώνει τους καναπέδες. μας σπάει βίαια τα μυωπικά μας γυαλιά. θέλει να μας αναγκάσει να δούμε πέρα από τη μύτη μας, εκεί που παραφυλάει η αληθινή ζωή. σκοτώστε τον. δεν είναι ένας από μας.

ο νίκος ρωμανός πρέπει να ζήσει.

από: Στον δικό μας κόσμο

"Νίκο γερά ως την λευτεριά" #NRomanos

Eleni Konidari

10 hrs · Edited · 

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 –πάνε κιόλας 6 χρόνια- δυο μάλλον ανέμελοι έφηβοι έκαναν κατά πάσα πιθανότατα τις πρώτες τους απόπειρες να διευρύνουν την εποπτεία του κόσμου στον οποίο ζούσαν, του κόσμου των βορείων προαστίων της Αθήνας, και βόλταραν στα Εξάρχεια. 

Μπορεί και να ‘θελαν να πιούν κάνα ποτό στην υγεία του ενός απ’ τους δυο που είχε εκείνη τη μέρα την «ονομαστική του εορτή», ξεφεύγοντας από τις θείες Μελπομένες που θα έπαιρναν αλλεπάλληλα τηλέφωνα για να του ευχηθούν «να ζήσεις πουλάκι μου» - μπλιάχ. Ποιος ξέρει, μπορεί. 

Ο ένας κατέληξε νεκρός το ίδιο εκείνο βράδυ από σφαίρα αστυνομικού, δι’ ανύπαρκτον ουσιαστικά αφορμή, καταμεσίς του δρόμου. Ο άλλος απόψε χαροπαλεύει.

Ζήσει ή πεθάνει, ο Νίκος Ρωμανός θα καταγραφεί στην Ιστορία ως μια ψυχοκοινωνικά ιδιαίτερη περίπτωση κοινωνικού αγωνιστή, για όσους τουλάχιστον ενδιαφέρονται να σκαλίζουν τα αίτια που οδηγούν καθέναν μας σε συγκεκριμένες επιλογές ζωής και θανάτου. Είναι το παιδί που έπαψε να είναι παιδί μέσα σε μια στιγμή. Είναι το παιδί του οποίου η ζωή άλλαξε για πάντα ρότα την ίδια εκείνη στιγμή. 

Ούτε αστός εξεγερμένος απέναντι στην πατρική εξουσία, ούτε παιδί του λαού με εργατική συνείδηση, ούτε τίποτα. Μόνο ένα έξυπνο και συναισθαντικό παιδί που έζησε τη δολοφονία του φίλου του από πρώτο χέρι κι έφαγε και το ίδιο μια σφαίρα στο νου. Κι ως φαίνεται από τότε, τα περισσότερα απ’ τα πράγματα στα οποία ήταν αγκιστρωμένο, το ίδιο και οι περισσότεροι από εμάς, άρχισαν να του φαίνονται ως απλώς οδοντόκρεμες. Όταν βρυχάται βλέπετε το Πραγματικό, η τζάμπα μαγκιά εξατμίζεται αυτοστιγμεί.

Ο Νίκος Ρωμανός έζησε συμπυκνωμένο σε μια στιγμή τον θάνατο που ταΐζονται αμέτρητοι συνομήλικοί του με το κουταλάκι και δεν τον συναισθάνονται. Έτσι, δικαιούται να στέλνει στα τσακίδια τους επαναστάτες των σαλονιών, πόσο δε μάλλον να βγάζει τη γλώσσα στον δικό του φυσικό θάνατο. Επειδή όποιος έχει διαβεί αυτό το ποτάμι, δεν μπορεί παρά ν’ ασφυκτιά για μια ανάσα ελευθερίας, όπως ο ίδιος λέει.

Κι όσοι από μας δεν μπορούμε να καταλάβουμε, καλύτερα να βγάλουμε το σκασμό για πάντα, σαπίζοντας φρόνιμα στην βαθιά αγκαλιά του καναπέ μας. Κι όσοι από μας λέμε ότι καταλαβαίνουμε αλλά κωλυόμαστε να πράξουμε, να πάρουμε τα μέτρα του καναπέ μας να δούμε αν μας χωράει, γιατί αυτό είναι το φέρετρο στο οποίο θα μας θάψουν ζωντανούς και τότε ίσως καταλάβουμε πραγματικά τι σημαίνει Ασφυξία.

Εddie @N0nServ1am 

Πλησιάζει 6 Δεκέμβρη και το κράτος μετά τον Αλέξη, δείχνει αποφασισμένο να σκοτώσει και τον φίλο του. #NRomanos

Ntina Mpatzia shared Art Resistance's photo.

9 hrs · Edited ·

‪#‎NRomanos‬ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ Ο ΡΩΜΑΝΟΣ: Θέλουν νεκρό τις μέρες του Αλέξη. Εκεί το πάνε. Για να σκεπάσουν τις αποτυχίες τους και τις βρωμιές τους. Να καεί η Αθήνα και να περάσουν αυτές τις λίγες μέρες που τους έμειναν μέτρα που θα μας υποδουλώσουν για όλη μας τη ζωή. Το θέμα είναι πολιτικό και τέτοια λύση πρέπει να δοθεί. Τώρα! Μα θα πρέπει να πιέσουμε όλοι μας.

Dimitris Lampropoulos

7 hrs · Edited ·

Ο πατέρας του ‪#‎NRomanos‬ στον Νίκο αναφέρει ότι την Τρίτη έχει πορεία η απάντηση του "καλά κρασιά"

dromografos2 on Twitter

"#NRomanos τώρα"

TWITTER.COM|BY DROMOGRAFOS2

http://pitsirikos.net/
Ο Νίκος Ρωμανός θα σπουδάσει ή θα πεθάνει

Σύμφωνα με τους γιατρούς, η κατάσταση της υγείας του Νίκου Ρωμανού, ο οποίος κάνει απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου, είναι σε οριακό σημείο, ενώ ο δικηγόρος του, Φραγκίσκος Ραγκούσης, καταγγέλλει πως υπάρχει «εντολή από την εισαγγελέα των φυλακών για αναγκαστική σίτιση, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και στοιχειοθετεί το αδίκημα του βασανισμού κρατουμένου». Η υποχρεωτική σίτιση σε απεργούς πείνας θεωρείται βασανισμός από τους διεθνείς οργανισμούς.


Ο Νίκος Ρωμανός κάνει απεργία πείνας, διεκδικώντας το αίτημά του για χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών από τη φυλακή.

Ο Νίκος Ρωμανός έδωσε Πανελλαδικές Εξετάσεις, πέρασε σε πανεπιστημιακή σχολή στην Αθήνα, αλλά δεν του δίδονται εκπαιδευτικές άδειες, αν και τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου, πήγε στις φυλακές Αυλώνα, για να τον βραβεύσει με έπαινο και έπαθλο 500 ευρώ. Ο Νίκος Ρωμανός αρνήθηκε το βραβείο.

Η γιατρός Λίνα Βεργοπούλου δήλωσε σήμερα πως «η κατάστασή του Νίκου Ρωμανού είναι κρίσιμη, κινδυνεύει άμεσα από μέρα σε μέρα με νεφρική και καρδιακή ανεπάρκεια».

Δεν μπορώ να πιστέψω πως το ελληνικό κράτος το 2014 θα επιτρέψει να κινδυνεύσει η ζωή ενός νέου ανθρώπου επειδή διεκδικεί το νόμιμο δικαίωμά του να πάει στο πανεπιστήμιο.

Ο Νίκος Ρωμανός ήταν φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ήταν μαζί του το βράδυ της δολοφονίας του από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψύχησε στα χέρια του Νίκου Ρωμανού.

Πυροβολώντας και σκοτώνοντας τον 16χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβόλησε την ελληνική κοινωνία και της προκάλεσε μεγάλες πληγές που δεν έχουν κλείσει ακόμα.

Αν, καθώς συμπληρώνονται σε λίγες ημέρες 6 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το ελληνικό κράτος καταφέρει να πεθάνει ο Νίκος Ρωμανός -επειδή επιθυμεί να σπουδάσει στην πανεπιστημιακή σχολή που πέρασε με εξετάσεις-, τότε θα μιλάμε για ένα κράτος-δολοφόνο.

Κι αυτόν τον δολοφόνο πρέπει να τον σκοτώσεις. Πριν σε σκοτώσει αυτός.

(Η Δημοκρατία δεν εκδικείται) 

sonata mia ‏@sonata_mia  1 ώραΠριν από 1 ώρα

Πόση αξιοπρέπεια να...αντέξει μια κοινωνία που έμαθε να σέρνεται, να έρπει, να ψηφίζει σαμαροβενιζέλους και φωνάζει Μύκονοοοοος; #NRomanos

ptsiaras ‏@ptsiaras Πριν από 8 ώρες

Το μίσος των φιλελε κλπ δε είναι για τον #NRomanos, είναι ενάντια σε οποιονδήποτε αντιστέκεται, σε όποιον μάχεται για τα στοιχειώδη. Κανόνας

Chatzistefanou Panagiotis

· Edited · 

Το ότι η ζωή του Ρωμανού κρέμεται από την απόφαση ενός ξεπουλημένου αποβράσματος σαν τον Παπούλια είναι μια αφήγηση που συνοψίζει την τραγική μοίρα οποιουδήποτε σκεπτόμενου ανθρώπου επιβιώνει φυλακισμένος κυριολεκτικά ή συμβολικά στην Πρώην Ελλάδα.

Αντιμέτωποι με μιάσματα των οποίων ο μοναδικός ρόλος είναι να λειτουργούν ως θεσμικοί επικυρωτές του Ναζιστικού/Μνημονιακού καθεστώτος, οι ελάχιστοι νοητικά ζωντανοί και ηθικά λειτουργικοί κάτοικοι αυτής της πρώην χώρας/νυν αποικιοκρατούμενου ανθυποπροτεκτοράτου προτιμούν να πεθάνουν παρά να διαπραγματευτούν με το τέρας. Και πολύ καλά κάνουν, αφού ποιος σοβαρός άνθρωπος θα ήθελε να έχει την παραμικρή σχέση με οτιδήποτε μπορεί να εκπροσωπεί ένα ανεκδιήγητο ανδρείκελο όπως Παπούλιας.