Ο επαναστατικός στρατός του ΣΥΡΙΖΑ.........

ΝΔ:'Ο επαναστατικός στρατός του ΣΥΡΙΖΑ, στα πρόθυρα των Αθηνών"



Κάτι πίνουν, ή καπνίζουν εκεί στην Συγγρού......Το συμπέρασμα μας, δεν είναι αυθαίρετο, αλλά, η σημερινή ανακοίνωση της ΝΔ, βάση της "αποκάλυψης" της εφημερίδας του κομιστή που παίζει τα ρέστα του, μπας και γλιτώσει την φυλακή, μας επιβεβαιώνει πανηγυρικά......

"Από τη Νέα Δημοκρατία, σχετικά με την αποκάλυψη της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» για το ΣΥΡΙΖΑ, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

«Φρίκη προκαλεί η αποκάλυψη κυριακάτικης εφημερίδας (Πρώτο Θέμα) ότι ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει «επαναστατική κυβέρνηση» που θα καταργήσει τον στρατό, θα ιδρύσει «λαϊκή πολιτοφυλακή», θα φορολογήσει τους Έλληνες με 75% και θα αντικαταστήσει την Αστική Δημοκρατία, με τη «σοσιαλιστική δημοκρατία των εργαζομένων».

Αντί για διαγραφή και καταδίκη της πολυπληθούς τάσης του ΣΥΡΙΖΑ από όλα τα όργανα του κόμματός του, ο «Ευρωπαίος» κ. Τσίπρας επιλέγει την συμπόρευση μαζί τους, αγκαλιάζοντας τις αδιανόητες θέσεις τους, που ούτε ακόμα και ο αιμοσταγής δικτάτορας Εμβέρ Χότζα δεν μπορούσε να διανοηθεί!

Η «κομμουνιστική τάση» του ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπείται σε όλα τα όργανα του κόμματος, αντί να αποδοκιμαστεί, να απομονωθεί και να διαγραφεί αυτομάτως, αγκαλιάζεται δημοσίως από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον Γραμματέα του κόμματος κ. Βίτσα και τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο κ. Λαφαζάνη. Για να μαθαίνουν οι Έλληνες, στον ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύονται:


Άμεση «Κοινωνικοποίηση» του τραπεζικού συστήματος και όλων των μεγάλων ιδιωτικών (και δημόσιων επιχειρήσεων) και σταδιακή «κοινωνικοποίηση» των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων.

Κοινωνικοποίηση της μεγάλης ιδιοκτησίας γης.

Νομοθέτηση του εργατικού ελέγχου στις επιχειρήσεις από εκλεγμένες και ανακλητές επιτροπές εργαζόμενων.

Κατάργηση του στρατού και αντικατάστασή του από «οργανωμένο δημοκρατικά ένοπλο λαό».

Κατάργηση της αστυνομίας και αντικατάστασή της από «λαϊκή πολιτοφυλακή», ελεγχόμενη από τις μαζικές οργανώσεις.

Αναστολή κάθε δαπάνης για τον στρατό.

Φορολόγηση όλων των Ελλήνων με 75%.

«Απαλλοτρίωση» των μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών παροχής υπηρεσιών Υγείας και κατάργηση της ιδιωτικής Παιδείας, Υγείας και Ασφάλισης.

Ανακλητές επιτροπές στρατιωτών και κατώτερων αξιωματικών θα αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη μονάδα. Αμοιβή όλων των αξιωματικών με το μισθό ενός ειδικευμένου εργάτη.

Πλαισίωση του στρατού από στρατιωτικά αποσπάσματα των εργατικών οργανώσεων που θα εκπαιδευτούν στα στρατόπεδα με έξοδα του κράτους.

Ο μισθός των δημοσίων υπαλλήλων να είναι συνδεδεμένος με το μισθό του βιομηχανικού εργάτη.

Αποχώρηση από το ΝΑΤΟ.

Σύγκρουση με την καπιταλιστική ΕΕ και τους θεσμούς της και αναπόφευκτα, την έξοδο από αυτή.

Κοινωνικοποίηση Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και απόδοση του εξοπλισμού τους για ελεύθερη χρήση στις κάθε είδους ενώσεις των εργαζόμενων πολιτών.

Οι θέσεις αυτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνες για την ίδια τη Δημοκρατία! Ο ελεύθερος δυτικός κόσμος αυτά τα ζητήματα τα έχει λύσει προ πολλού, τοποθετώντας τα στο περιθώριο της Ιστορίας.

Ο κ. Τσίπρας έχει πρόβλημα. Κάθε λεπτό που περνάει και ανέχεται τα στελέχη αυτά να πλαισιώνουν τις υψηλότερες θέσεις του κόμματός του, κάθε λεπτό που περνάει και αυτές οι θέσεις ισχυροποιούνται εντός ΣΥΡΙΖΑ, πιστοποιούν αυτό που φοβόμαστε. Ότι αυτές οι θέσεις δεν είναι απλώς περιθωριακές και επικίνδυνες. Είναι θέσεις ισχυρές και οικείες εντός ΣΥΡΙΖΑ που δεν τολμά ο κ. Τσίπρας ούτε καν να τις αποκηρύξει!». "


Η ανακοίνωση είναι τόσο δραματική, λες και έχουμε τον επαναστατικό στρατό του ΣΥΡΙΖΑ, στα πρόθυρα των Αθηνών, έτοιμο να εισβάλλει στην πρωτεύουσα, και να εκδιώξει το τυραννικό καθεστώς....Μία εξέλιξη, που άδικη δεν θα την χαρακτήριζαν πολλοί!


Πάνε να φοβήσουν τον λαό, με το τι λέει η Κομμουνιστική τάση του ΣΥΡΙΖΑ;;


Ζούμε μέρες, που η άλλοτε πολυπόθητη κομματική πολυφωνία, η δημοκρατία, που ευαγγελιζόντουσαν μέχρι πρόσφατα ΝΔ, και ΠΑΣΟΚ, αποτελεί πλέον αμαρτία.....Η Δημοκρατία γενικά για ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, αποτελεί αμαρτία!
Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/

Επείγον....Ένωση Καταναλωτών Κεφαλονιάς: Δελτίο Τύπου

Ένωση Καταναλωτών Κεφαλονιάς: Επείγον Δελτίο Τύπου


Άρθρο | Δευ, 01/13/2014 - 09:56


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 13/1/2014

ΙΝΚΑ.ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ‘

ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ .
Σχεδόν όλοι οι δανειολήπτες έχουν πειστεί από τα μέσα ενημέρωσης, ότι για το 2014 η πρώτη τους κατοικία δεν κινδυνεύει, χωρίς να γνωρίζουν την δαμόκλειο σπάθη που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους σύμφωνα με όσα ψηφίστηκαν πρόσφατα στη Βουλή.

Όσοι δανειολήπτες ή εγγυητές έχετε λάβει μέσω δικαστικού επιμελητή καταγγελία της σύμβασης σας, ή διαταγή πληρωμής από τράπεζα πρέπει έως την 31.01.2014  να υποβάλετε στην τράπεζα υπεύθυνη δήλωση αναφέροντας τα εξής :

Α. το ετήσιο δηλωθέν καθαρό οικογενειακό μου εισόδημα, είναι μικρότερο ή ίσο των τριάντα πέντε χιλιάδων (35.000) ευρώ. Β.Η αντικειμενική αξία του ακινήτου να μην υπερβαίνει τις 200.000 ευρώ, ενώ στη δήλωση φορολογίας εισοδήματος (Ε1) θα πρέπει να έχει δηλωθεί ως πρώτη κατοικία.

Γ. η συνολική αξία της κινητής και ακίνητης περιουσίας μου είναι μικρότερη ή ίση των διακοσίων εβδομήντα χιλιάδων (270.000) ευρώ και εξ αυτής το σύνολο των καταθέσεων και κινητών αξιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έως την 20ή Νοεμβρίου 2013, δεν υπερβαίνει τις δεκαπέντε χιλιάδες (15.000) ευρώ. [Δηλαδή οι τυχόν καταθέσεις σας συμπεριλαμβάνονται στις 270.000 ευρώ.]

Δ. Λεπτομερής αναγραφή των κινήσεων λογαριασμού που ξεπερνούν το ποσό των 1.000 ευρώ τους τελευταίους 24 μήνες πριν από την υποβολή της υπεύθυνης δήλωσης.

Ειδικά για: οικογένειες που βαρύνονται φορολογικά με τρία και περισσότερα παιδιά[ανήλικα], άτομα με αναπηρία 67% και άνω, και όσους βαρύνονται φορολογικά με άτομα με αναπηρία 67% και άνω, τα παραπάνω όρια προσαυξάνονται κατά 10%. Την υπεύθυνη δήλωση πρέπει να την καταθέσει κάθε οφειλέτης η εγγυητής μέχρι τις 31-1-2014 σε κάθε τράπεζα που οφείλει, και αφορά όλα τα είδη δανείων[(στεγαστικά/επισκευαστικά, καταναλωτικά , επιχειρηματικά, πιστωτικές κάρτες κτλ.).

Εάν ο οφειλέτης δεν προσκομίσει τα παραπάνω έγγραφα έως τις 31-1-2014 [με απόδειξη] ή δεν πληροί τις προϋποθέσεις που αναφέραμε η τράπεζα έχει το δικαίωμα να του κατασχέσει την πρώτη κατοικία με τις ευλογίες του νόμου, και του κράτους..!!!
Τώρα αυτοί που πληρούν τις προϋποθέσεις και υπαχθούν στην συγκεκριμένη ρύθμιση υποχρεούνται να καταβάλλουν προς τους δανειστές μηνιαίως ποσοστό 10% επί του καθαρού μηνιαίου εισοδήματός τους, εφόσον το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα δεν ξεπερνά τις 15.000 ευρώ. Εφόσον το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα ξεπερνά τις 15.000 ευρώ, οι οφειλέτες υποχρεούνται να καταβάλουν προς τους δανειστές μηνιαίως ποσοστό 10% στο ποσό μέχρι τις 15.000 ευρώ και ποσοστό 20% στο υπερβάλλον εισόδημα. Ειδικά για τους οφειλέτες με μηδενικό εισόδημα ή εισόδημα που ισούται μέχρι του ποσού του επιδόματος ανεργίας, παρέχεται η δυνατότητα μηδενικών καταβολών.

Σε περίπτωση ύπαρξης περισσοτέρων του ενός δανειστών, η ανωτέρω οριζόμενη μηνιαία καταβολή θα μοιραστεί αναλογικά σε κάθε οφειλή σύμφωνα με το ανεξόφλητο υπόλοιπο της κάθε οφειλής.

Η τράπεζα μπορεί να ζητήσει -καθ' όλη τη διάρκεια του 2014- από τον δανειολήπτη μία σειρά από στοιχεία που να αποδεικνύουν τα όσα δήλωσε στην υπεύθυνη δήλωση. Εάν δεν τα προσκομίσει μέσα σε έναν μήνα από την κοινοποίηση του αιτήματος με απόδειξη, ή ο δανειολήπτης δεν καταβάλει μία μηνιαία δόση, τότε χάνει την προστασία της ρύθμισης.

Σκέψεις και συμπεράσματα:

Ότι προστασία αναφέρεται έως εδώ, αφορά το διάστημα από 1/1/2014-31/12/2014.
Από τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας προστατεύονται όσοι μπορούν να ενταχθούν στον νόμο Κατσέλη, γι αυτό προστρέξτε άμεσα σε δικηγόρο ή Ενώσεις καταναλωτών.

Οι έμποροι οι οποίοι δεν μπορούν να ενταχθούν στον νόμο Κατσέλη, μπορούν να υπαχθούν στην συγκεκριμένη ρύθμιση εάν φυσικά πληρούν τις προϋποθέσεις .

Η προϋπόθεση της μηνιαίας καταβολής του 10% ή του 20% επί του καθαρού μηνιαίου εισοδήματός ,ισχύει έως τις 31/12/2014.Δεν ξέρουμε τι θα ισχύσει μετά.
Δυστυχώς από 1/1/2014 όσοι δανειολήπτες δεν μπορούν να ενταχθούν στον νόμο Κατσέλη ή στην ανωτέρω ρύθμιση ,το σπίτι τους είναι στο έλεος των τραπεζών. 

Ηρθε η ώρα ο καθένας μας να αναλάβει τις ευθύνες του. Ο θεός μαζί μας.

Πέρσα Μαρκαντωνάτου.

τηλ.2671081602

Πρόεδρος του Δ.Σ

http://www.ithacanet.gr/

ΣΥΡΙΖΑ....Με άγ­χος ή με αι­σιο­δο­ξία στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές;

Με άγ­χος ή με αι­σιο­δο­ξία στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές;

Για­τί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέ­πει να τις δει σαν προ­κρι­μα­τι­κές
των βου­λευ­τι­κών

Αν κά­ποια κί­νη­ση α­πελ­πι­σίας ή κά­ποιο «α­τύ­χη­μα» δεν α­να­τρέ­ψει τους σχε­δια­σμούς του κ. Σα­μα­ρά, το πιο πι­θα­νό εί­ναι οι αυ­το­διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές να προ­η­γη­θούν των βου­λευ­τι­κών.

Με βά­ση αυ­τή την εκ­δο­χή ο­ρι­σμέ­νοι α­να­λυ­τές θεω­ρούν ό­τι οι αυ­το­διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές θα α­πο­τε­λέ­σουν πρό­κρι­μα για τις βου­λευ­τι­κές. Δη­λα­δή, το α­πο­τέ­λε­σμα που θα προ­κύ­ψει α­πό αυ­τές, θα προ­κα­θο­ρί­σει και το α­πο­τέ­λε­σμα των βου­λευ­τι­κών.

Την ε­κτί­μη­ση αυ­τή σπεύ­δουν συ­χνά να την υιο­θε­τή­σουν και στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Κα­νείς, βέ­βαια, δεν μπο­ρεί να α­πο­κλεί­σει την αυ­ξη­μέ­νη πι­θα­νό­τη­τα να υ­πάρ­ξει έ­νας τέ­τοιος ε­πη­ρε­α­σμός. Ωστό­σο, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα το έ­να α­πο­τέ­λε­σμα δεν μπο­ρεί ού­τε να προ­δι­κά­σει ού­τε να προ­ει­κά­σει α­να­γκα­στι­κά το άλ­λο. Οι δύο δια­δι­κα­σίες έ­χουν σχε­τι­κή αυ­το­νο­μία και ση­μα­ντι­κές ι­διαι­τε­ρό­τη­τες, που αν τις υ­πο­τι­μή­σει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, εί­ναι πο­λύ πι­θα­νό να ε­νι­σχύ­σει τις πι­θα­νό­τη­τες ε­νός α­νε­πι­θύ­μη­του ε­κλο­γι­κού α­πο­τε­λέ­σμα­τος, α­ντί να το α­πο­τρέ­ψει. (Πρό­σφα­το εί­ναι το πα­ρά­δειγ­μα του ΠΑ­ΣΟ­Κ, που εί­χε σχε­τι­κά κα­λά α­πο­τε­λέ­σμα­τα στις τε­λευ­ταίες αυ­το­διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές και κα­τέρ­ρευ­σε με­τά α­πό λί­γους μή­νες).

Υπάρ­χουν πολ­λά ση­μά­δια που δεί­χνουν ό­τι η η­γε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ε­πι­θυ­μεί πά­ση θυ­σία έ­να α­διαμ­φι­σβή­τη­τα νι­κη­φό­ρο α­πο­τέ­λε­σμα στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές ως προϋπό­θε­ση, ως α­πο­φα­σι­στι­κό βή­μα για τη νί­κη στις βου­λευ­τι­κές, ό­πο­τε γί­νουν. Αν συ­νε­χί­σει να εί­ναι αυ­τή η κυ­ρίαρ­χη ο­πτι­κή, τό­τε υ­πάρ­χει σο­βα­ρός κίν­δυ­νος να συμ­βούν δύο ση­μα­ντι­κές βλά­βες.

Οργα­νώ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τε­χνη­τό άγ­χος

Η πίε­ση προς τις ορ­γα­νώ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ι­δίως στα με­γά­λα α­στι­κά κέ­ντρα, να α­να­ζη­τή­σουν και να βρουν υ­πο­ψή­φιους για τα αυ­το­διοι­κη­τι­κά α­ξιώ­μα­τα, που εκ των προ­τέ­ρων να ε­ξα­σφα­λί­ζουν (πώς, ά­ρα­γε;) τη νι­κη­φό­ρα έκ­βα­ση της ε­κλο­γι­κής α­να­μέ­τρη­σης, εί­ναι δυ­να­τόν να τις ω­θή­σει (με τις ευ­λο­γίες και της η­γε­σίας) σε ε­πι­λο­γές προ­σώ­πων που δεν υ­πη­ρε­τούν τη ρι­ζο­σπα­στι­κή φυ­σιο­γνω­μία, και τις αρ­χές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Και μ’ αυ­τό τον τρό­πο να α­πο­συ­σπει­ρώ­σουν α­ντί να συ­σπει­ρώ­σουν τμή­μα­τα του ε­κλο­γι­κού σώ­μα­τος. Υπάρ­χει, δη­λα­δή, ο κίν­δυ­νος να εμ­φα­νι­στεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σαν μία α­πό τα ί­δια με τις άλ­λες πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που διεκ­δι­κούν μια ξε­χω­ρι­στή θέ­ση στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές ε­κλο­γές.

Ο κίν­δυ­νος αυ­τός γί­νε­ται σο­βα­ρό­τε­ρος, ό­ταν οι α­να­ζη­τή­σεις στρέ­φο­νται σε πρώην στε­λέ­χη του ΠΑ­ΣΟ­Κ, τα ο­ποία μέ­χρι πρό­τι­νος υ­πη­ρε­τού­σαν την πο­λι­τι­κή του α­πό ση­μα­ντι­κές αι­ρε­τές αυ­το­διοι­κη­τι­κές θέ­σεις.

Φα­ντα­στεί­τε έ­ναν τα­λαί­πω­ρο ψη­φο­φό­ρο, που έ­χει α­γα­να­κτή­σει με το ΠΑ­ΣΟΚ και τους εκ­προ­σώ­πους του, να ξα­να­βρί­σκει κά­ποιους α­πό αυ­τούς μπρο­στά του, ε­πι­κε­φα­λής ψη­φο­δελ­τίου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ! Κα­νείς δεν μπο­ρεί να εί­ναι βέ­βαιος για τον τρό­πο με τον ο­ποίο μπο­ρεί να α­ντι­δρά­σει…

Οι ορ­γα­νώ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, λοι­πόν, πρέ­πει να βο­η­θη­θούν, ώ­στε να α­παλ­λα­γούν α­πό αυ­τό το τε­χνη­τό άγ­χος, που μπο­ρεί να ο­δη­γή­σει στις χει­ρό­τε­ρες δυ­να­τές ε­πι­λο­γές.

Το­πι­κά στε­λέ­χη «ε­κτός μά­χης»
Υπάρ­χει, ό­μως, και μια ε­ξί­σου ση­μα­ντι­κή βλά­βη που μπο­ρεί να υ­πο­στεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αν δεν ε­πε­ξερ­γα­στεί με προ­σο­χή την τα­κτι­κή του σ’ αυ­τή την α­να­μέ­τρη­ση κι αν δεν την α­πε­μπλέ­ξει α­πό το σύν­δρο­μο της «κυ­βέρ­νη­σης εν α­να­μο­νή»: μπο­ρεί να ε­ξου­δε­τε­ρώ­σει τη δυ­να­μι­κή το­πι­κών στε­λε­χών του, τα ο­ποία εν­δέ­χε­ται να δι­στά­σουν να α­να­λά­βουν την ευ­θύ­νη μιας ε­κλο­γι­κής μά­χης, δεν εί­ναι βέ­βαια ε­κα­τό τοις ε­κα­τό ό­τι μπο­ρούν να τη δώ­σουν νι­κη­φό­ρα. Θα κιν­δυ­νέ­ψει, δη­λα­δή, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να θέ­σει ε­κτός μά­χης ι­κα­νά το­πι­κά στε­λέ­χη του. Ήδη πα­ρα­τη­ρού­νται τέ­τοια φαι­νό­με­να ε­δώ κι ε­κεί. Και θα πρέ­πει να δώ­σει η η­γε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μια πο­λι­τι­κή ερ­μη­νεία γι’ αυ­τά.

Αξί­ζει να ση­μειω­θεί ό­τι τα φαι­νό­με­να αυ­τά πα­ρα­τη­ρού­νται πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι στις το­πι­κές δη­μο­σκο­πή­σεις, πριν α­κό­μα ο­ρι­στούν οι υ­πο­ψή­φιοι δή­μαρ­χοι ή πε­ρι­φε­ρειάρ­χες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, συ­χνά προ­η­γού­νται την κυ­ριό­τε­ρων α­ντι­πά­λων τους, ή, του­λά­χι­στον, τους α­ντι­μά­χο­νται σαν ί­σοι προς ί­σους, πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι στα α­πο­τε­λέ­σμα­τα των δη­μο­σκο­πή­σεων κα­τα­γρά­φο­νται των δη­μο­σκο­πή­σεων κα­τα­γρά­φο­νται ως «υ­πο­ψή­φιοι του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ» χω­ρίς… ο­νο­μα­τε­πώ­νυ­μο.

Αυ­τό το στοι­χείο εί­ναι ε­κεί­νο που μας ε­πι­τρέ­πει να δί­νου­με τη συ­γκε­κρι­μέ­νη ερ­μη­νεία στο φαι­νό­με­νο της δι­στα­κτι­κό­τη­τας, ό­που πα­ρα­τη­ρεί­ται, και ό­χι να την ερ­μη­νεύου­με σαν ητ­το­πά­θεια, ή έλ­λει­ψη αυ­το­πε­ποί­θη­σης.

Κίν­δυ­νος τρι­πλής βλά­βης

Η σύλ­λη­ψη, λοι­πόν, των αυ­το­διοι­κη­τι­κών ε­κλο­γών κυ­ρίως ως πρό­κρι­μα και προ­α­παι­τού­με­νο της νι­κη­φό­ρας έκ­βα­σης της ε­κλο­γι­κής α­να­μέ­τρη­σης για τις βου­λευ­τι­κές ε­κλο­γές εί­ναι τρι­πλά βλα­βε­ρή: πρώ­το­ν, ε­νι­σχύει τον κίν­δυ­νο να φορ­τώ­σει τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με υ­πο­ψή­φιους α­πλώς φα­ντα­χτε­ρούς ή και α­πω­θη­τι­κούς τε­λι­κά, δεύ­τε­ρο­ν, α­πο­θαρ­ρύ­νει την α­νά­δει­ξη το­πι­κών στε­λε­χών ι­κα­νών, έ­ντι­μων και α­ξιο­πρε­πών, και, τρί­το­ν, μπο­ρεί να βλά­ψει ση­μα­ντι­κά τη συ­νο­λι­κή ρι­ζο­σπα­στι­κή, α­να­τρε­πτι­κή υ­πό­σχε­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση.
Θα μπο­ρού­σε κά­ποιος να α­ντι­τά­ξει ό­τι σε μια τέ­τοια συλ­λο­γι­στι­κή υ­φέρ­πει μια ητ­το­πά­θεια. Το α­ντί­θε­το: α­ντι­στρα­τεύε­ται την ητ­το­πά­θεια που υ­φέρ­πει στις άλ­λες συλ­λο­γι­στι­κές, που α­να­ζη­τούν αγ­χω­τι­κά «μα­γι­κές λύ­σεις».
Εί­ναι προ­φα­νές ό­τι, αν δεν λη­φθεί υ­πό­ψη αυ­τός ο κίν­δυ­νος και κυ­ριαρ­χή­σει η α­ντί­λη­ψη της πά­ση θυ­σία ε­πι­κρά­τη­σης, γί­νε­ται πο­λύ πιο πι­θα­νή η α­νε­πι­θύ­μη­τη κα­τά­λη­ξη, η α­πευ­κταία.

          

Αντι­θε­τα, αν α­πε­λευ­θε­ρω­θούν οι δη­μιουρ­γι­κές δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της το­πι­κής κοι­νω­νίας α­πό το άγ­χος και την α­γω­νία της… προ­κρι­μα­τι­κής ε­κλο­γι­κής νί­κης το α­πο­τέ­λε­σμα θα εί­ναι θε­α­μα­τι­κά θε­τι­κό­τε­ρο.

Όπως ό­λες οι «υ­πο­θέ­σεις ερ­γα­σίας», και αυ­τή θα κρι­θεί στην πρά­ξη. Μό­νο που στην πο­λι­τι­κή η σω­στή πρό­βλε­ψη έ­χει πο­λύ με­γα­λύ­τε­ρη ση­μα­σία α­πό ο­ποια­δή­πο­τε α­πο­λο­γι­στι­κή δια­δι­κα­σία.

Χ. Γεωρ­γού­λας
(To άρθρο από την epohi.gr)

Αναρτήθηκε από Δημήτριος Ζ  http://politikokoraki.blogspot.gr/

Ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις. Tου Ernesto Che Guevara

Η παρακάτω ιστορική ομιλία εκφωνήθηκε από τον Τσε σε κουβανούς φοιτητές της Ιατρικής, στις 20 Αυγούστου 1960.
Όλοι σχεδόν ξέρετε ότι ξεκίνησα τη σταδιοδρομία μου ως γιατρός πριν από αρκετά χρόνια. Όταν ξεκίνησα, όταν άρχισα να σπουδάζω ιατρική, οι περισσότερες από τις ιδέες που έχω σήμερα ως επαναστάτης απουσίαζαν από το οπλοστάσιο των ιδανικών μου. Ήθελα να πετύχω, όπως θέλουν όλοι. Το όνειρο μου ήταν να γίνω διάσημος ερευνητής. Το όνειρο μου ήταν να δουλεύω ακούραστα για να πετύχω κάτι που θα μπορούσε πραγματικά να τεθεί στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, αλλά, την ίδια στιγμή, θα αποτελούσε κι έναν προσωπικό θρίαμβο. Ήμουν, όπως όλοι μας, ένα παιδί του περιβάλλοντος μου. Μέσα από κάποιες ειδικές περιστάσεις, ίσως και εξαιτίας του χαρακτήρα μου επίσης, αφού πήρα το πτυχίο μου, άρχισα να ταξιδεύω στη Λατινική Αμερική και τη γνώρισα πολύ καλά.

Με εξαίρεση την Αϊτή και τη Δομινικανή Δημοκρατία, επισκέφτηκα -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- όλες τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Έτσι όπως ταξίδευα, πρώτα ως φοιτητής και ύστερα ως γιατρός, άρχισα να έρχομαι σε στενή επαφή με τη φτώχεια, την πείνα, τις αρρώστιες, την αδυναμία να θεραπευτεί ένα παιδί από έλλειψη μέσων, με το μούδιασμα που προκαλούν η πείνα και οι τιμωρίες, ώσπου φτάνουμε σ’ ένα σημείο που φαντάζει ασήμαντο γεγονός να χάνει ένας γονιός το παιδί του, όπως συχνά συμβαίνει στις σκληρά δοκιμαζόμενες κοινωνικές τάξεις στην πατρίδα μας, τη Λατινική Αμερική. Κι άρχισα να βλέπω ότι υπήρχε κάτι που μου φαινόταν τότε σχεδόν εξίσου σημαντικό με την καριέρα μου ή με τη συμβολή μου στην ιατρική επιστήμη, και αυτό ήταν να βοηθήσω εκείνουςτους ανθρώπους.

Εξακολούθησα όμως να είμαι, όπως όλοι μας εξακολουθούμε να είμαστε, ένα παιδί τουπεριβάλλοντος μου και ήθελα να βοηθήσω εκείνους τους ανθρώπους με τις προσωπικές μου προσπάθειες. Είχα ήδη ταξιδέψει πολύ – βρισκόμουν τότε στη Γουατεμάλα, στη Γουατεμάλα του [δημοκρατικά εκλεγμένου Γιάκομπο] Άρμπενς – και είχα αρχίσει να κρατάω κάποιες σημειώσεις γιατη συμπεριφορά ενός επαναστάτη γιατρού. Άρχισα να εξετάζω τι χρειαζόμουν για να γίνω έναςεπαναστάτης γιατρός. Η επίθεση εξαπολύθηκε, ωστόσο: το πραξικόπημα [του 1954] οργανώθηκε από τη Γιουνάιτεντ Φρουιτ Κόμπανι, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον [διευθυντή της CIA] Φόστερ Ντάλες-στην πραγματικότητα, ήταν όλοι τους ένα και το αυτό – και το ανδρείκελο Καστίγιο Άρμας [με τον οποίο αντικατέστησαν τον Άρμπενς]. Η επίθεση ήταν πετυχημένη, δεδομένου ότι ο λαός δεν είχεφτάσει ακόμα στο επίπεδο ωριμότητας που έχει σήμερα ο λαός της Κούβας. Και μια ωραία μέρα εγώ,όπως πολλοί άλλοι, πήρα το δρόμο της εξορίας, ή πάντως το δρόμο της φυγής από τη Γουατεμάλα, αφού δεν ήταν αυτή η πατρίδα μου. Τότε συνειδητοποίησα κάτι βασικό: για να γίνω επαναστάτης γιατρός ή απλώς επαναστάτης, έπρεπε πρώτα να υπάρξει επανάσταση.

Η μεμονωμένη προσπάθεια, η προσωπική προσπάθεια, η καθαρότητατων ιδανικών, η επιθυμία για θυσία μιας ολόκληρης ζωής στο πιο ευγενικό ιδανικό δε σημαίνουν τίποτα αν αυτή η προσπάθεια γίνεται μεμονωμένα, απόμερα, σε μια γωνιά της Λατινικής Αμερικής, απέναντι σε εχθρικές κυβερνήσεις και κοινωνικές συνθήκες που δεν επιτρέπουν την πρόοδο. Η επανάσταση έχει ανάγκη αυτό που γίνεται στην Κούβα: την κινητοποίηση ενός ολόκληρου λαού, που έχει μάθει να χρησιμοποιεί τα όπλα και να είναι ενωμένος στη μάχη, που ξέρει τι αξία έχει ένα όπλο και τι αξία έχει η ενότητα του λαού. Ερχόμαστε λοιπόν στην καρδιά του προβλήματος που έχουμε σήμερα μπροστά μας. Έχουμε ήδη το δικαίωμα και την υποχρέωση ακόμα να είμαστε, πρώτα απ’ όλα, επαναστάτες γιατροί, δηλαδή άτομα που θέτουν τις τεχνικές γνώσεις του επαγγέλματος τους στην υπηρεσία της επανάστασης και του λαού.
Επιστρέφουμε τώρα στα αρχικά ερωτήματα: Πώς δουλεύει κανείς αποτελεσματικά για την κοινωνική ευημερία; Πώς συμβιβάζει κανείς την ατομική προσπάθεια με τις ανάγκες της κοινωνίας; Πρέπει να ξαναφέρουμε στο νου μας πώς ήταν η ζωή του καθενός από εμάς, τι έκανε και τι πίστευε καθένας από εμάς, ως γιατρός ή λειτουργός της δημόσιας υγείας από άλλη θέση, πριν από την επανάσταση. Πρέπει να το κάνουμε με βαθύ κριτικό ενθουσιασμό. Θα συμπεράνουμε τότε ότι σχεδόν όλα όσα πιστεύαμε και νιώθαμε εκείνη την παλιά εποχή πρέπει να παραμεριστούν και ότι ένας νέοςτύπος ανθρώπου πρέπει να δημιουργηθεί. Αν ο καθένας από εμάς γίνει ο αρχιτέκτονας αυτού του νέου τύπου ανθρώπου για τον εαυτό του, τότε η δημιουργία αυτού του νέου τύπου ανθρώπου που θα αντιπροσωπεύει τη νέα Κούβα θα είναι πολύ ευκολότερη.

Είναι καλό για σας – τους παρόντες, τους κατοίκους της Αβάνας – να βάλετε καλά στο μυαλό σας αυτήν την ιδέα: ότι στην Κούβα γεννιέται ένας νέος τύπος ανθρώπου, που δεν μπορεί να εκτιμηθεί πλήρως στην πρωτεύουσα, αλλά μπορεί κανείς να τον δει σε κάθε άλλη γωνιά της χώρας. Όσοι από εσάς πήγατε στη Σιέρρα Μαέστρα στις 26 Ιουλίου θα είδατε κάτι πολύ σημαντικό… Θα είδατε παιδιά που από το ανάστημα τους φαίνονται οχτώ ή εννιά χρονών, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι σχεδόν όλα δεκατριών ή δεκατεσσάρων. Είναι τα γνήσια τέκνα της Σιέρρα Μαέστρα, τα γνήσια παιδιά της πείνας και της φτώχειας σε όλες τις μορφές της. Είναι τα πλάσματα του υποσιτισμού. Στη μικρή μας Κούβα, με τα τέσσερα ή πέντε τηλεοπτικά κανάλια, με τους εκατοντάδες ραδιοφωνικούς σταθμούς, με την πρόοδο της σύγχρονης επιστήμης, όταν ένα βράδυ εκείνα τα παιδιά έφτασαν στο σχολείο και είδαν για πρώτη φορά ηλεκτρικό φως, αναφώνησαν ότι τα αστέρια ήταν πολύ χαμηλά εκείνη τη νύχτα. Εκείνα τα παιδιά, τα οποία κάποιοι από εσάς θα είδατε, σπουδάζουν τώρα στα σχολεία, από τις πρώτες τάξεις μέχρι την επαγγελματική κατάρτιση, μέχρι την πολύδύσκολη επιστήμη της επανάστασης. Αυτό είναι το νέο είδος ανθρώπων που γεννιέται στην Κούβα. Γεννιούνται σε απομονωμένους τόπους, σε απόμερες περιοχές της Σιέρα Μαέστρα και επίσης στις κολεκτίβες και στους χώρους εργασίας. Όλα αυτά συνδέονται στενά με το θέμα της σημερινής μας συζήτησης: την ενσωμάτωση στοεπαναστατικό κίνημα των γιατρών και των άλλων εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Γιατί το καθήκον της επανάστασης – το καθήκον της μόρφωσης και διατροφής των παιδιών, το καθήκον της εκπαίδευσης του στρατού, το καθήκον της διανομής της γης των παλιών απόντων γαιοκτημόνων σ’εκείνους που έχυναν τον ιδρώτα τους κάθε μέρα στην ίδια γη χωρίς να δρέπουν τους καρπούς της- είναι το σπουδαιότερο έργο κοινωνικής ιατρικής που έχει γίνει στην Κούβα.

Η μάχη κατά της αρρώστιας πρέπει να βασίζεται στην αρχή της δημιουργίας ενός γέρου σώματος, όχι μέσω της περίτεχνης εργασίας ενός γιατρού πάνω σ’ έναν αδύναμο οργανισμό, αλλά δημιουργώντας ένα γερό σώμα μέσω της δουλειάς ολόκληρου του συνόλου, ιδιαίτερα ολόκληρου του κοινωνικούσυνόλου.Μια μέρα η ιατρική θα πρέπει να γίνει μια επιστήμη που θα προλαμβάνει τις ασθένειες, που θα προσανατολίζει το κοινό προς τις ιατρικές υποχρεώσεις του και η οποία θα χρειάζεται να παρεμβαίνει μόνο σε περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες για να πραγματοποιήσει μια χειρουργική επέμβαση ή να αντιμετωπίσει κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο στη νέα κοινωνία που δημιουργούμε… Εκείνο που απαιτείται γι’ αυτό το οργανωτικό έργο, όπως και για όλα τα επαναστατικά έργα, είναι το άτομο. Η επανάσταση δεν τυποποιεί, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, τη συλλογική βούληση, τη συλλογική πρωτοβουλία. Το αντίθετο, απελευθερώνει τις ατομικές ικανότητες των ανθρώπων. Αυτό που πράγματι κάνει η επανάσταση είναι να κατευθύνει αυτή την ικανότητα.

Αποστολή μας σήμερα είναι να προσανατολίσουμε το δημιουργικό ταλέντο όλων των επαγγελματιών του τομέα της υγείας προς το έργο της κοινωνικής ιατρικής. Βρισκόμαστε στο τέλος μιας εποχής, και όχι μόνο εδώ στην Κούβα. Αντίθετα με όσα λέγονται καιπαρά τις ελπίδες κάποιων ανθρώπων, οι μορφές του καπιταλισμού που γνωρίσαμε, κάτω από τιςοποίες μεγαλώσαμε και υποφέραμε, νικιούνται σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Τα μονοπώλια νικιούνται. Η σοσιαλιστική επιστήμη σημειώνει κάθε μέρα νέους, σημαντικούς θριάμβους. Έχουμε την περηφάνια και το καθήκον να βρισκόμαστε στην πρωτοπορία ενός κινήματος απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική, το οποίο ξεκίνησε πριν από καιρό στις άλλες υποδουλωμένες ηπείρους της Αφρικής και της Ασίας. Αυτή η βαθιά κοινωνική αλλαγή απαιτεί επίσης πολύ βαθιές αλλαγές στη νοοτροπία των ανθρώπων.

Ο ατομικισμός ως τέτοιος, ως η μεμονωμένη δράση ενός προσώπου στο κοινωνικό περιβάλλον, πρέπει να εκλείψει στην Κούβα. Αύριο ο ατομικισμός θα πρέπει να είναι η σωστή χρησιμοποίηση όλων των ατόμων προς όφελος της κοινότητας. Αλλά, αν και όλα αυτά, όλα όσα λέω, γίνονται κατανοητά σήμερα, αν και όλοι είναι πρόθυμοι να σκεφτούν λίγο το παρόν, το παρελθόν και το πώς θα πρέπει να είναι το μέλλον, η αλλαγή του τρόπου σκέψης απαιτεί βαθιές εσωτερικές αλλαγές και συμβολή στην πραγματοποίηση βαθιών εξωτερικών αλλαγών, κυρίως κοινωνικών. Αυτές οι εξωτερικές αλλαγές πραγματοποιούνται στην Κούβα καθημερινά. Ένας τρόπος να μάθετε γι’αυτή την επανάσταση, να γνωρίζετε τις δυνάμεις που κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι, δυνάμεις που ήταν λανθάνουσες για τόσο καιρό, είναι να επισκεφτείτε όλη την Κούβα, να επισκεφτείτε τις κολεκτίβες και όλους τους χώρους δουλειάς που δημιουργούνται. Κι ένας τρόπος για να φτάσετεστην καρδιά του ιατρικού ζητήματος είναι όχι μόνο να γνωρίσετε, όχι μόνο να επισκεφτείτε αυτά ταμέρη, αλλά να γνωρίσετε και τους ανθρώπους που συνθέτουν αυτές τις κολεκτίβες και τα κέντρα εργασίας.

Πηγαίνετε εκεί και μάθετε τι αρρώστιες έχουν, από τι πάσχουν, από πόση φτώχεια υπέφεραν σ’ όλη τους τη ζωή, φτώχεια που κληρονόμησαν από αιώνες καταπίεσης και απόλυτης υποταγής. Ο γιατρός, ο νοσοκόμος, θα φτάσουν τότε στην καρδιά της νέας δουλειάς τους, δηλαδή ως άτομα μέσα στις μάζες, άτομα μέσα στην κοινότητα. Ό,τι κι αν συμβαίνει στον κόσμο, μένοντας πάντα κοντά στον άρρωστο, γνωρίζοντας καλά την ψυχολογία του, εκπροσωπώντας εκείνους που έρχονται κοντά στον πόνο και τον ανακουφίζουν, ο γιατρός έχει πάντα πολύ σημαντικό έργο, ένα έργο μεγάλης ευθύνης στην κοινωνική ζωή. Πριν από λίγο καιρό, λίγους μήνες, συνέβη εδώ στην Αβάνα μια ομάδα φοιτητών που μόλις είχαν πάρει το πτυχίο της ιατρικής να μη θέλουν να πάνε στην ύπαιθρο και ζητούσαν επιπλέον πληρωμή για να το κάνουν. Από την οπτική γωνία του παρελθόντος είναι περισσότερο από λογικό να συμβαίνειαυτό- έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται και το καταλαβαίνω.

Θυμάμαι πως έτσι ήταν τα πράγματα, έτσι σκέφτονταν οι άνθρωποι πριν από μερικά χρόνια. Για ακόμα μια φορά είναι ο μονομάχος στην επανάσταση, ο μοναχικός πολεμιστης αυτός που θέλει να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον, καλύτερες συνθήκες, και να κερδίσει την αναγνώριση για αυτό που κάνει. Τι θα συνέβαινε όμως αν δεν ήταν αυτά τα άτομα – οι οικογένειες των οποίων στην πλειονότητα τους μπορούσαν να πληρώσουν για τις σπουδές τους – εκείνα που ολοκλήρωσαν τα μαθήματα τους και αρχίζουν τώρα να ασκούν το επάγγελμα τους; Τι θα συνέβαινε αν στη θέση τους ήταν διακόσιοι, τριακόσιοι χωρικοί αυτοί που θα ξεπρόβαλλαν – σαν από θαύμα, ας πούμε – από τις αίθουσες διαλέξεων του πανεπιστημίου; Αυτό που απλώς θα συνέβαινε είναι ότι αυτοί οι χωρικοί θα έτρεχαν αμέσως και με μεγάλο ενθουσιασμό να φροντίσουν τα αδέρφια τους. Θα ζητούσαν τις θέσεις με τη μεγαλύτερη ευθύνη και την περισσότερη δουλειά, για να δείξουν ότι τα χρόνια σπουδών δε σπαταλήθηκαν άσκοπα. Αυτό θα συμβεί σε έξι εφτά χρόνια, όταν οι νέοι φοιτητές, παιδιά της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, θα πάρουν τα πτυχία τους. Δεν πρέπει όμως να βλέπουμε το μέλλον μοιρολατρικά και να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε παιδιά της εργατικής τάξης ή της αγροτιάς και σε αντεπαναστάτες. Αυτό είναι απλουστευτικό, δεν είναι αλήθεια, και τίποτα δε διαπαιδαγωγεί περισσότερο έναν έντιμο άνθρωπο από το να βιώσει την επανάσταση. Κανένας από εμάς, απ’ όσους φτάσαμε πρώτοι με το Granma, εγκατασταθήκαμε στη Σιέρα Μαέστρα και μάθαμε να σεβόμαστε τον αγρότη και τον εργάτη, ζώντας μαζί τους, κανένας από εμάς δεν ήταν εργάτης ή αγρότης στο παρελθόν. Φυσικά, υπήρχαν εκείνοι που είχε χρειαστεί να δουλέψουν, που είχαν γνωρίσει ορισμένες ανάγκες σαν παιδιά.

Την πείνα όμως, την αληθινή πείνα, κανείς μας δεν την είχε γνωρίσει και αρχίσαμε να μαθαίνουμε τι θα πει πείνα, προσωρινά, τα δύο χρόνια πάνω στη Σιέρρα Μαέστρα. Και τότε πολλά πράγματα έγιναν ξεκάθαρα… Μάθαμε ότι η ζωή ενός ανθρώπου αξίζει εκατομμύρια φορές περισσότερο απ’ όλη την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη γη. Το μάθαμε εκεί εμείς, που δεν ήμαστε παιδιά της εργατικής τάξης ή της αγροτιάς. Γιατί λοιπόν να διαλαλήσουμε τώρα ότι είμαστε οι προνομιούχοι και ότι ο υπόλοιπος λαός της Κούβας δεν μπορεί κι αυτός να μάθει; Ναι, μπορούν, να μάθουν. Σήμερα μάλιστα η επανάσταση απαιτεί να μάθουν, απαιτεί να καταλάβουν καλά ότι η περηφάνια που πηγάζει από την εξυπηρέτηση του συνανθρώπου μας είναι πολύ σημαντικότερη από ένα καλό εισόδημα· ότι η ευγνωμοσύνη των ανθρώπων είναι μονιμότερη, διαρκεί πολύ περισσότερο απ’ όσο χρυσάφι μπορεί να συσσωρεύσει κάποιος. Κάθε γιατρός, στη σφαίρα της δραστηριότητας του, μπορεί και πρέπει να συγκεντρώσει αυτό τον πολύτιμο θησαυρό, την ευγνωμοσύνη των ανθρώπων. Πρέπει τότε να αρχίσουμε να διαγράφουμε τις παλιές αντιλήψεις μας και να ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στο λαό με κριτικό πνεύμα. Όχι με τον τρόπο που τον πλησιάζαμε πριν, γιατί όλοι θα πείτε: «Όχι, εγώ είμαι φίλος του λαού. Μου αρέσει να μιλάω με εργάτες και αγρότες και τις Κυριακές πηγαίνω στο τάδε μέρος για να δω το τάδε πράγμα». Όλοι το έκαναν αυτό. Αλλά το έκαναν υπό τύπον ελεημοσύνης και αυτό που πρέπει να προωθήσουμε σήμερα είναι η αλληλεγγύη. Δεν πρέπει να πλησιάζουμε το λαό για να λέμε: «Να’ μαστε. Ερχόμαστε να σας ελεήσουμε με την παρουσία μας, να σας διδάξουμε την επιστήμη μας, να καταδείξουμε τα λάθη σας, την έλλειψη λεπτότητας και στοιχειώδους γνώσης που σας διακρίνει».

Πρέπει να τον πλησιάζουμε με ερευνητικό ζήλο και ταπεινό πνεύμα, για να μαθαίνουμε από αυτή τη μεγάλη πηγή σοφίας που είναι ο λαός. Συχνά συνειδητοποιούμε πόσο λανθασμένες ήταν κάποιες αντιλήψεις μας, οι οποίες είχαν γίνει κομμάτι του εαυτού μας και, αυτόματα, της συνείδησης μας. Κάθε τόσο έπρεπε να αλλάζουμε όλεςτις αντιλήψεις μας, όχι μόνο τις γενικές, κοινωνικές ή φιλοσοφικές αντιλήψεις, αλλά πότε πότε και τιςαντιλήψεις μας για την ιατρική. Θα δούμε ότι οι ασθένειες δε θεραπεύονται πάντα όπως θεραπεύεται μια αρρώστια στο νοσοκομείο μιας μεγάλης πόλης. Θα δούμε ότι ο γιατρός πρέπει να είναι και αγρότης, ότι πρέπει να μάθει να καλλιεργεί νέα τρόφιμα και, με το παράδειγμα του, να καλλιεργεί τηνεπιθυμία για κατανάλωση νέων τροφίμων, για διαφοροποίηση της διατροφικής δομής στην Κούβα -τόσο μικρής και τόσο φτωχής σε μια αγροτική χώρα που είναι εν δυνάμει η πλουσιότερη στη γη. Θα δούμε τότε ότι κάτω από αυτές τις περιστάσεις θα πρέπει να είμαστε και παιδαγωγοί, ότι θα πρέπει επίσης να είμαστε και πολιτικοί – ότι το πρώτο που θα πρέπει να κάνουμε δεν είναι να προσφέρουμε τη σοφία μας, αλλά να δείξουμε άτι είμαστε έτοιμοι να μάθουμε με το λαό, να φέρουμε σε πέρας αυτή τη σπουδαία και όμορφη κοινή εμπειρία – να χτίσουμε μια νέα Κούβα.

Έχουμε ήδη κάνει πολλά βήματα και η απόσταση από την 1η Ιανουαρίου 1959 μέχρι σήμερα δεν μπορεί να μετρηθεί με συμβατικό τρόπο. Πριν από καιρό οι άνθρωποι καταλάβαιναν ότι εδώ είχε καταρρεύσει όχι μόνο ένας δικτάτορας, αλλά κι ένα σύστημα. Τώρα ο λαός πρέπει να μάθει ότι πάνω στα ερείπια ενός γκρεμισμένου συστήματος πρέπει να οικοδομήσουμε ένα νέο, το οποίο θα οδηγεί στην απόλυτη ευτυχία του λαού….Πειστήκαμε οριστικά ότι υπάρχει ένας κοινός εχθρός. Ξέρουμε ότι όλοι κοιτάζουν πίσω τους για να δουν μήπως τους ακούει κανείς, μήπως κρυφακούει κανείς από κάποια πρεσβεία και μεταδώσει όσα ακούει, πριν πουν ξεκάθαρα τη γνώμη τους κατά των μονοπωλίων, πριν πουν ξεκάθαρα: «Εχθρός μας και εχθρός ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής είναι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που στηρίζει τα μονοπώλια». Αν όλοι ξέρουν ήδη ότι αυτός είναι ο εχθρός και αν έχουμε ως αφετηρία μας τη γνώση ότι όποιος παλεύει εναντίον αυτού του εχθρού έχει κάτι κοινό με εμάς, τότε προχωρούμε παρακάτω. Ποιοι είναι οι στόχοι μας εδώ στην Κούβα; Τι θέλουμε; Θέλουμε την ευτυχία του λαού ή όχι; Παλεύουμε για την απόλυτη οικονομική απελευθέρωση της Κούβας ή όχι; Δεν παλεύουμε για να είμαστε μια ελεύθερη χώρα ανάμεσα σε ελεύθερες χώρες, χωρίς να ανήκουμε σε κανένα στρατιωτικό συνασπισμό, χωρίς να πρέπει να συμβουλευόμαστε την πρεσβεία οποιασδήποτε μεγάλης δύναμης για κάθε απόφαση που παίρνουμε για εσωτερικά και διεθνή θέματα; Δε σκεφτόμαστε να ανακατανείμουμε τον πλούτο εκείνων που έχουν πάρα πολλά για να δώσουμε σ’ εκείνους που δεν έχουν τίποτα; Δε σκεφτόμαστε εδώ να προσφέρουμε δημιουργικό έργο, μια δυναμική καθημερινή πηγή ευτυχίας; Αν ναι, τότε έχουμε ήδη τους στόχους στους οποίους αναφερθήκαμε…

Σε καιρούς μεγάλου κίνδυνου, σε καιρούς μεγάλης έντασης και μεγάλης δημιουργίας, αυτό που έχει σημασία είναι ο μεγάλος εχθρός και οι μεγάλοι στόχοι. Αν συμφωνούμε, αν όλοι μας ξέρουμε ήδη πού πηγαίνουμε, τότε, ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να αρχίσουμε τη δουλειά μας. Σας έλεγα ότι για να είναι κανείς επαναστάτης πρέπει να υπάρχει επανάσταση. Την έχουμε ήδη. Κι ένας επαναστάτης πρέπει επίσης να γνωρίζει τους ανθρώπους με τους οποίους πρόκειται να δουλέψει .Πιστεύω ότι δε γνωρίζουμε ακόμα καλά ο ένας τον άλλο. Πιστεύω ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας… [Ωστόσο] αν γνωρίζουμε τους στόχους, αν γνωρίζουμε τον εχθρό και αν γνωρίζουμε προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε, τότε το μόνο που μας απομένει είναι να μάθουμε πόση απόσταση πρέπει να διανύουμε κάθε μέρα και να το κάνουμε. Κανένας δεν μπορεί να πει πόση είναι αυτή η απόσταση· η απόσταση αυτή είναι η προσωπική πορεία κάθε ανθρώπου – είναι αυτό που θακάνει κάθε μέρα, αυτό που θα κερδίζει από την προσωπική του εμπειρία και αυτό που θα δίνει απότον εαυτό του ασκώντας το επάγγελμα του, αφοσιωμένος στην ευημερία του λαού. Αν διαθέτουμε ήδη όλα τα στοιχεία για να βαδίσουμε προς το μέλλον, ας θυμηθούμε τη φράση του Χοσέ Μαρτί, την οποία πρέπει να εφαρμόζουμε διαρκώς: «Ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις».

Ας βαδίσουμε λοιπόν προς το μέλλον της Κούβας.

Πηγή: Ημερολόγια Μοτοσικλέτας, Latinoamericana,

Έπεσε έρωτας

Εγραψε:Pitsirikos

Σε νοσοκομείο του Παρισιού νοσηλεύεται η Βαλερί Τριερβελέρ που είναι σύντροφος του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ. Η Τριερβελέρ εισήχθη στο νοσοκομείο μετά την αποκάλυψη πως ο Φρανσουά Ολάντ έχει σχέση με μια ηθοποιό, οπότε μάλλον πήγε να κάνει εξετάσεις μην την κόλλησε καμιά αρρώστια ο Ολάντ που πάει και πηδάει την μια και την άλλη και μετά πάει και βάζει την τσουτσούνα του στο πράμα της.

Την Τριερβελέρ την επισκέφτηκε στο νοσοκομείο η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, επειδή τα επίθετα και των δυο τελειώνουν σε –ρβελέρ, και της χάρισε το βιβλίο της «Το Βυζάντιο, ο Κεράτιος κόλπος και το κέρατο».

Αρχικά, όλοι πίστευαν πως η Τριερβελέρ είναι έγκυος και θα κάνει κάνα παιδάκι που θα είναι άσχημο σαν τον Ολάντ, αλλά η Τριερβελέρ έπαθε σοκ που την κεράτωνε ο Ολάντ γιατί νόμιζε πως μόνο αυτή τον κεράτωνε.

Πάντως, είναι εντυπωσιακό που οι Γάλλοι μπαίνουν στο νοσοκομείο και από ερωτική απογοήτευση, οπότε ευτυχώς που δεν κάνουν το ίδιο και οι Έλληνες γιατί όλη η χώρα θα ήταν μέσα στα νοσοκομεία και θα άκουγε καψουροτράγουδα, ενώ η τιμή των τσιγάρων –για να μην πληρώνουμε εισιτήριο- θα είχε πάει στα 500 ευρώ, και θα καπνίζαμε μέσα στους θαλάμους με τους ορούς και τους καθετήρες.

Εν τω μεταξύ, πολλοί Έλληνες απορούν πώς κοτζάμ πρόεδρος της Γαλλίας προλαβαίνει να έχει και γκόμενα, λες και είναι ο πρόεδρος της Γαλλίας που παίρνει τις αποφάσεις για το τι θα γίνει στη Γαλλία.

Αυτοί οι ίδιοι θα έχουν την εντύπωση πως ο Σαμαράς είναι από το πρωί ως το βράδυ σε συσκέψεις για το πώς θα σώσει την Ελλάδα, ενώ ο Σαμαράς κωλοβαράει και τα ξύνει όλη μέρα.

Τουλάχιστον, οι Γάλλοι έχουν και έναν πρόεδρο που γαμάει, για να ξεχνάνε πως οι ζωές τους είναι στα χέρια των αγορών και οι πολιτικοί είναι διακοσμητικοί.

Πολλοί απορούν τι βρίσκουν οι γυναίκες στον Ολάντ -λες και είναι λίγο να είσαι πρόεδρος της Γαλλίας-, αν και είναι γνωστό πως οι γυναίκες σήμερα είναι απελπισμένες αφού όλοι οι ωραίοι άνδρες είναι παντρεμένοι ή γκέι. Ή και τα δύο.

Πάντως, είναι αξιοπερίεργο που τα ελληνικά ΜΜΕ δεν έχουν κάνει ακόμα θέμα το γεγονός πως ο Ολάντ έχει την Τριερβελέρ αστεφάνωτη και δεν την έχει πάρει με παπά και με κουμπάρο, αφού τυπικό είναι το ζήτημα βρε αδερφέ, βάλε εκεί ένα στεφάνι να τελειώνει η υπόθεση.

Τώρα ο Ολάντ θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην Τριερβελέρ και την ηθοποιό Ζουλί Γκαγέ, οπότε εγώ θα τον συμβούλευα να προτιμήσει την Ζουλί Γκαγέ που είναι πιο νέα και παίζει το μάτι της, γιατί η άλλη μάλλον έχει μπει στην κλιμακτήριο και θα του τα κάνει μπαλόνια με τις υστερίες της.

Ρεεεεεεεεεεε Μάνααααααα

Μητροπούλου Διονυσία