το γ@μησι δε το γλιτώνουμε...

Nick

Αν γίνουν όσα θέλει η τρόικα τη γαμησαμε, αν κάνει ο Σύριζα ότι λέει θα μας γαμησουνε... Δύσκολες εποχές! 

 

Alexandros Charoulis ‏@FragileAlex  

Κινδυνεύουν με πλειστηριασμό 120.000 ιδιοκτήτες ακινήτων; Μην ανησυχείς! Τους Αθηναίους θα τους βάλει σε ξενώνες του Δήμου ο Κικίλιας...


Παύλος 

Άμα σας λέγω εγώ ότι τόσα χρόνια έχομεν κομμουνισμόν αλλά δεν το ξεύρουμε...  — 

  

Πιτσιρίκο έχω ένα προαίσθημα

Γεια σου πιτσιρίκο. Έχω την αίσθηση ότι τελικά δε θα γίνουν εκλογές. Έχω την ίδια αίσθηση που είχα όταν ο ΓΑΠ ανακοίνωσε το δημοψήφισμα αλλά ήξερα ότι δε θα τον αφήσουν. Και αυτή η αίσθηση μου δημιουργείται διότι ο Δήμας είναι ο «δικός τους» άνθρωπος, ο άνθρωπος που μας έστειλε η Κομισιόν.

Έχω την εντύπωση λοιπόν ότι η παρούσα βουλή θα εκλέξει ΠτΔ. Τον πρώτο ΠτΔ που θα έχει επιβληθεί από τους δανειστές!

Αν συμβεί αυτό, η ηττοπάθεια που θα κυριεύσει τον λαό θα είναι τεράστια.

Οπότε οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι πετυχαίνουν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: και βάζουν τον ρουφιάνο τους στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας και καταρρακώνουν το ηθικό του λαού.

Η βουλή έπειτα θα οριστεί «αναθεωρητική» από τους ίδιους που ψήφισαν για ΠτΔ και ο κ. Δήμας θα είναι αυτός που θα υπογράψει για να μετατραπεί το σύνταγμα της Ελλάδος σε ένα κατοχικό σύνταγμα πλήρως εναρμονισμένο με τις επιταγές των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, έτσι ακριβώς όπως θα μας το υπαγορεύσουν οι δανειστές.

Άλλωστε, η διαμόρφωση του κλίματος έχει ήδη ξεκινήσει.

Τα ΜΜΕ από το πρωί ως το βράδυ παρουσιάζουν «δημοσκοπήσεις», που το 60% του λαού λέει «όχι» στις πρόωρες εκλογές και η ψαλίδα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ εξανεμίζεται!

Η τρομοκρατία, για μη γίνουν εκλογές, είναι απίστευτη!

Έτσι ώστε να μη κουνηθεί φύλλο όταν γίνει η εκλογή του νέου ΠτΔ, δίνοντας παράλληλα στους κωλοτούμπες βουλευτές την δικαιολογία ότι «κοιτάτε έκανα αυτό που μου ζητούσε ο λαός…»

Αυτά

Δημήτρης

(Αγαπητέ Δημήτρη, όπως τα περιγράφεις, είναι σαν οι Έλληνες να είναι στους δρόμους και στα κάγκελα, και οι «κακοί» τους κάνουν ό,τι θέλουν. Όπως βλέπεις, οι Έλληνες κοιμούνται όρθιοι. Εκλογές έγιναν πριν από δυόμισι χρόνια, οι Έλληνες ψήφισαν -γνωρίζοντας απόλυτα την κατάσταση της χώρας μετά την χρεοκοπία-, έκαναν ξανά κυβέρνηση την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, και, ακόμα κι αν δεν γίνουν εκλογές επειδή θα εκλεγεί νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα έχουν πάλι την ευκαιρία να εκφράσουν την θέλησή τους με την ψήφο τους σε ενάμισι χρόνο. Οπότε, ας μην δραματοποιούμε την κατάσταση. Πρέπει οι Έλληνες να μάθουν κάποτε πως τα λάθη πληρώνονται. Δεν είναι δυνατόν οι Έλληνες να κάνουν πάντα τους αθώους και τους ανεύθυνους, λες και δεν έχουν οι ίδιοι την ευκαιρία να αλλάξουν την κατάσταση, λες και δεν είναι αυτοί που ψηφίζουν και εκλέγουν κυβερνήσεις. Αν οι Έλληνες το θέλουν, βγαίνουν δυο εκατομμύρια άνθρωποι στους δρόμους, και την επόμενη μέρα προκηρύσσονται εκλογές. Αλλά οι Έλληνες θέλουν την αλλαγή και την ανατροπή να τις παρακολουθήσουν από την τηλεόραση. Ε, περαστικά τους. Να είσαι καλά.)

τομασα θωμαις

1 hr ·

Τι υπέροχος καιρός σήμερα! Δεν μπορώ να αποφασίσω: να φτιάξω τσάι ή να κρεμαστώ;
Aντον Τσέχωφ

(δεν έχω σχοινί οπότε για την ώρα φτιάχνω τσάι)

ElenaTzouanacou ‏@elenacou  Πριν από 10 ώρες

Ντινόπουλος: ¨Σας είπα, κερδίσαμε τον πόλεμο, μένουν μερικές μάχες" #enikos

“Θετική Ενέργεια”: η μάστιγα της εποχής

Θετική ενέργεια: η εικονική αυτοπραγμάτωση και η νομιζόμενη άμυνα των ατόμων που βλέπουν παντού απειλές και εχθρούς, και πιστεύουν ότι τα ξορκίζουν πείθοντας τον κόσμο ότι περνάνε και νιώθουν τέλεια. 

Κάτι σαν το ‘είμαι καλά, περνάω μια χαρά, θέλω να του πεις ψέματα’ της Πέγκυς Ζήνα. Όλα είναι εντάξει επειδή έτσι αποφάσισαν να δηλώσουν. Και γύρω γύρω πέφτουν βόμβες και μαχαιρώματα. Από συναισθηματικό καταφύγιο, το δόγμα της θετικής ενέργειας έχει εξελιχθεί σε ολόκληρο σύστημα σκέψης και αντίληψης, που ασυλλόγιστα εξωραΐζει και την πιο σκατένια πτυχή των πραγμάτων, προς όφελος της νηπιακής ψυχολογίας του εκάστοτε θιασώτη της.

  

Για κάποιους ανθρώπους είναι απλώς αδύνατο να αποδεχτούν ότι πέρα από τις καλές, υπάρχουν και οι πραγματικά αισχρές, ανυπόφορες, ελεεινές στιγμές στη ζωή. Και τέλος. Χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Plain shit. Αντιδραστικά, και σε πλήρη άρνηση όντες, επιλέγουν όχι να διδαχθούν κάτι από την ατυχία, αλλά να τη μεταμφιέσουν σε κάτι αισιόδοξο, λες και τα λόγια με τα οποία περιβάλλεται μία μαλακία θα την κάνουν λιγότερο μαλακία. Η όλη εκστρατεία κουκουλώματος και βαυκαλισμού αποκτά σχεδόν δικτατορικές διαστάσεις, καθώς οι υποστηρικτές της προσπαθούν να την επιβάλουν στους άλλους με το ζόρι, προκρίνοντας τη μόνιμη ευφορία τους ως την μοναδική πρέπουσα στάση ζωής. Με το που κάποιος επιχειρήσει να αμφισβητήσει τη σκοπιμότητα και την αυθεντικότητα του κύματος αγάπης που εκπέμπουν επί παντός επιστητού, κηρύσσουν ιερό πόλεμο και του επιτίθενται λες και πρόκειται για τον χειρότερο εχθρό τους. Και, εδώ που τα λέμε, είναι πράγματι εχθρός τους, γιατί εκπροσωπεί τον μέσο όρο της πραγματικότητας, την άβολη κανονικότητα που εξισορροπεί καλό και κακό, της οποίας και αποτελούν εμμονικούς αρνητές.

Το λυπηρό με τους οπαδούς της αυτιστικής “θετικής ενέργειας” (πέραν της παρανοϊκής αλλοίωσης της πραγματικότητας καθεαυτήν) είναι ότι με την καταχρηστική εξομοίωση καλού και κακού, έχουν πάψει να διακρίνουν και να εκτιμούν το πραγματικά καλό, αυτοτελώς. Αφού όλα είναι εν δυνάμει υπέροχα, τίποτα δεν ξεχωρίζει – τα πάντα συναποτελούν μία χλιαρή σούπα η οποία τους θρέφει τόσο όσο χρειάζεται, καθημερινά. Καμία εξέλιξη, καμία αλλαγή, καμία πρόοδος, “αγάπη μόνο” και αποκρουστικά είδωλα καταναγκαστικής ευθυμίας και προγραμματισμένης φυσιολογικότητας. Η μόνη φάλτσα νότα στη μελωδία είναι όσοι αρνούνται να ενταχθούν στην ενορχήστρωση.

Έχοντας συναναστραφεί αυτούς τους ανθρώπους πολύ περισσότερο απ’ όσο θα ‘θελα, έχω συμπεράνει ότι η εμμονή τους στην ωραιοποίηση του περιβάλλοντος είναι ως επί το πλείστον τακτική επιβίωσης -υποβολιμαία πολλές φορές- αλλά αληθινά απαραίτητη για την διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας τους. Πρόκειται για άτομα που δεν έχουν ούτε το σθένος ούτε την απαραίτητη συγκρότηση για να διαχειριστούν την εμετική δουλειά, το άπληστο αφεντικό, τους ανεπαρκείς φίλους τους ρεαλιστικά, γι’ αυτό και καταλήγουν να παραμετροποιούν το όλο σκηνικό εικονικά, να το αναβαπτίζουν, και να το αντιμετωπίζουν όπως θα του έπρεπε, αν ήταν άλλο. Πάρτε ως παράδειγμα τις κοινωνικές κλίκες που ευδοκιμούν σε κάθε σύγχρονο κύκλο, με άτομα που στην καλύτερη περίπτωση μισιούνται, αλλά για κάποιο λόγο υποδύονται τους αγαπημένους κοινωνούς ενός αμοιβαίου οράματος, μιας μεγάλης αγάπης την οποία όλοι χαϊδεύουν δημοσίως αλλά κανείς δεν εννοεί ιδιωτικά.

Από την άλλη, βέβαια, δεν πρέπει να παραγνωριστεί η σπεκουλαδόρικη πλευρά του πράγματος, η πολιτική (κυρίως) εμπορευματοποίηση της “θετικής ενέργειας” που συσπειρώνει ανερμάτιστο κόσμο γύρω από μια κοινή ιδέα για να πυροδοτήσει στοχευμένες επιθέσεις κατά ιδεολογιών, απόψεων και ατόμων. Όποιος σου χαλάει τη θετική ενέργεια, άλλωστε, είναι πιθανότατα φασίστας (τι ωραία που φοριέται αυτή η έννοια όταν τη νοηματοδοτείς υποκειμενικά), και πρέπει να τον πατάξεις άμεσα. Παράλληλα, η ομαδοποίηση κάτω από την ομπρέλα της “θετικής ενέργειας” είναι μία εξαιρετικά αποδοτική τεχνική αποπροσανατολισμού του κόσμου απ’ ό, τι τον υπονομεύει και τον βλάπτει κατ’ ουσίαν. Το σκεπτικό είναι χριστιανικής δογματικής σύλληψης με χιπστερίζον, όμως, περίβλημα: Δεν ασχολούμαστε με το κακό, του γυρνάμε και το άλλο μάγουλο, και στο μεταξύ διοχετεύουμε όλη μας την ενέργεια στο βάψιμο παγκακιών και στις δωρεάν αγκαλιές στους δρόμους. Επενδύοντας αποκλειστικά στη φροντίδα του αισθητικού περιγράμματος της ζωής μας και εξαρτώντας από το τελευταίο τη διάθεσή μας, αποστασιοποιούμαστε πρακτικά και ιδεολογικά από τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα, αφήνοντάς τα στη διακριτική ευχέρεια “των μίζερων που μας ζαλίζουν με τον αρνητισμό τους”.

Η άδολη αισιοδοξία είναι μια έννοια εντελώς διαφορετική από την επίπλαστη νιρβάνα του προζακισμού, και συνιστά γνώρισμα ανθρώπινο. Ως ανθρώπινο γνώρισμα, λοιπόν, δεν είναι ανεξάντλητο, δεν είναι μόνιμο, δεν ισχύει παντού και πάντοτε. Είναι οκ να μην είσαι διαρκώς οκ – το ζητούμενο, άλλωστε, ποτέ δεν ήταν να είσαι συνέχεια καυλωμένος. Ρεαλισμός δεν σημαίνει μιζέρια, σημαίνει μέτρο στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία. Επομένως, συνέλθετε λιγάκι, φίλοι μου, που ξεκινήσατε δεύτερη καριέρα ως ευαγγελιστές της αγάπης και της ομόνοιας. Κάτι δεν πάει καλά με την ιεραποστολή σας και κατά βάθος το ξέρετε.

Πηγή: thecurlysue.com

ΜΩΡ’ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΤΕ!

 

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ 

 Αν πάμε σε εκλογές θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα. Αυτό πλέον το πιστεύουν όλοι – πλην ίσως του Καμπουράκη που πιστεύει ότι η «ψαλίδα» κλείνει. Το πιστεύει και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και ο Γεωργιάδης. Το «πιστεύουν» είναι υποκειμενικό. Σωστότερο είναι το «ξέρουν».
Γι’ αυτό και από τώρα ο βομβαρδισμός των χαφιέδων έχει σχέση με την καταστροφή που θα έρθει αν γίνουν εκλογές. Εξ αρχής. Ούτε καν θα περιμένουν οι αγορές να γίνουν οι εκλογές, να βγουν τα αποτελέσματα και να υπάρξει κυβέρνηση, απ’ ό,τι λέει η Βούλτεψη....

Λένε, λοιπόν, οι χαφιέδες ότι η μόνη περίπτωση να υπάρξει πολιτική σταθερότητα στη χώρα είναι να εκλεγεί πρόεδρος Δημοκρατίας ο Δήμας και να μην πάμε σε εκλογές. Βρίσκονται οι 180, εκλέγεται ο Δήμας…. και; Τι γίνεται μετά; Παραμένουμε στην πολιτική σταθερότητα που υπάρχει σήμερα;
Μα δεν υπάρχει πολιτική σταθερότητα σήμερα. Η συγκυβέρνηση δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει, το ΠΑΣΟΚ υπάρχει μόνο στα χαρτιά και στην παράνοια του Βενιζέλου, η ΔΗΜΑΡ διαλύθηκε, οι ΑΝ.ΕΛ. μετριούνται κάθε μέρα να δουν πόσοι απέμειναν και το μισό ναζιστολόι είναι στη φυλακή. Έχει κάποια σχέση η σύνθεση της σημερινής Βουλής με εκείνη που σχηματίστηκε την επομένη των εκλογών;
Ακόμη και η επί 353 μέρες ακυβέρνητη Καμπότζη είχε περισσότερη πολιτική σταθερότητα από αυτή που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα. Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε την ημέρα που αποδείχτηκε το πρώτο ψέμα του Σαμαρά. Αν δεν γίνουν εκλογές στις αρχές του 2015, τότε θα γίνουν κανονικά τον Ιούνιο του 2016. Δηλαδή θα έχουμε μπροστά μας ακόμη 18 μήνες προεκλογικής περιόδου.
Και θα την έχουμε, διότι ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ! Κι αυτό είναι κάτι που το ξέρουν όλοι. Και ο Σαμαράς δε μπορεί να το διαπραγματευτεί. Το απέδειξε. Το ομολόγησε. Του το φώναξε στα μούτρα ο Σόιμπλε και ο Σαμαράς λέρωσε το βρακάκι του. Όσο ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ το ΔΝΤ δεν θα φύγει, τα νέα μέτρα δεν θα σταματήσουν να επιβάλλονται και η πραγματική οικονομία θα καταρρέει.
Σε ένα τέτοιο κοινωνικό τοπίο, πού βρίσκεται άραγε η πολιτική σταθερότητα; Πολιτικός βάλτος, ναι. Σταθερότητα, όχι. Η σύνθεση των κοινοβουλευτικών ομάδων θα αλλάζει διαρκώς. Όσο θα πλησιάζει ο Ιούνιος του 2016 και οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα έχουν να χάσουν πλέον λίγα μηνιάτικα θ’ αρχίσουν να μην ψηφίζουν, μήπως και ξεχαστούν και σώσουν το τομάρι τους. Θα βγουν οι εφεδρείες. Δε θα βγαίνουν τα κουκιά. Είναι αυτό πολιτική σταθερότητα;
Όσους Τούρκους και να βγάλεις στο Αιγαίο για να σου φτιάξουν περιβάλλον εθνικών κρίσεων, όσοι Μοσκοβισί και να σε στηρίξουν, όσες φορές και να έρθει η Μέρκελ να δώσει συχαρίκια για την πρόοδο, απλώς δε θα αρκούν. Τα πάντα θα σταματήσουν και οι πάντες θα περιμένουν τον Ιούνιο του 2016.
Βέβαια, για όλη αυτή την κατάσταση έχει ευθύνες και ο ΣΥΡΙΖΑ. Με αποκορύφωμα το «Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουνε», ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα πρέπει να έχει ρίξει την κυβέρνηση πάνω από 10 φορές. Στο μυαλό του, βέβαια. Δεν έχω αντιληφθεί την προσέγγιση του επικοινωνιακού του επιτελείου στο θέμα αυτό. Δηλαδή τι νομίζουν ότι κερδίζουν όταν απευθύνονται στους ψηφοφόρους σαν να είναι τίποτε βλαμμένα και γκρινιάρικα παιδάκια;
Δύο τινά συμβαίνουν. Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι το πιστεύει ότι θα πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά κάθε φορά που το λέει, οπότε είναι άμεση η ανάγκη για restart αντίληψης της πραγματικότητας, είτε πιστεύουν ότι έτσι κρατάνε ψηλά το ηθικό των ψηφοφόρων οπότε το restart δεν αρκεί, χρειάζεται χειρουργείο.
Και το ίδιο κάνει και τώρα. Όχι απλώς διαβεβαιώνει ότι δε θα βρεθούν οι 180 βουλευτές και ότι θα πάμε σε εκλογές, αλλά τις έχει ήδη κάνει, τις κέρδισε, πήρε αυτοδυναμία και παρ’ όλα αυτά συνεργάστηκε και με άλλους πολιτικούς χώρους αν και δεν τους είχε ανάγκη. Μιλάμε για ΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ της πετυχημένης φαντασίωσης. Το ότι έχει αποδειχτεί αναξιόπιστος σε κάθε του πρόβλεψη σχετικά με την πτώση της κυβέρνησης είναι κάτι που δείχνει να μην τον αφορά.
Βέβαια έχει έτοιμο το άλλοθι στην περίπτωση που βρεθούν οι 180 βουλευτές. «Εξαγοράστηκαν», θα πει. Ρε συντρόφια, εσείς το είχατε καταγγείλει, δεν το περιμένατε; Από πού κι ως πού θα αποτελέσει άλλοθι για την αναξιοπιστία σου κάτι που δήλωνες εκ των… πολύ προτέρων ότι το γνώριζες; Αν εξαγοράζονται βουλευτές, οπότε δεν πάμε σε εκλογές, για ποιο λόγο δηλώνεις ότι έχεις στόχο την αυτοδυναμία σε εκλογές που ξέρεις ότι δε θα γίνουν;
Δε γίνεται ρε σύντροφοι τα εμά εμά, και τα εσά πάλι εμά. Δε γίνεται να καταγγέλλεις εξαγορά βουλευτών κι όμως να συμμετέχεις στη διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας μπας και τελικά δεν έχουν εξαγοραστεί αρκετοί οπότε το πάμε σε νίκη. Αν το καταγγείλεις τότε θα πρέπει να φύγεις από τη Βουλή, να βγεις και να πεις «αυτοί δεν παίζονται με τίποτα, είναι σπείρα» και να καλέσεις επίσημα τον κόσμο να βγει στο δρόμο. Αν βγούμε βγήκαμε, αν δε βγούμε ας το βουλώσουμε να μας κόψουν τα κεφάλια. Αλλά θα έχουμε αποδείξει τι θέλουμε τελικά. Από τη στιγμή όμως που δεν το κάνεις και συμμετέχεις στη διαδικασία, τότε το βουλώνεις και αποδέχεσαι το αποτέλεσμα που έχεις νομιμοποιήσει με την παρουσία σου.
Ρε δεν αντέχουμε άλλα λόγια και τακτικισμούς της πλάκας. Κουραστήκαμε πλέον να εκβιαζόμαστε, αλλά και να κοροϊδευόμαστε. Από τους χαφιέδες καμιά απαίτηση δεν έχω. Αυτοί ήταν πάντα. Από την Αριστερά μία απαίτηση για σοβαρότητα και ειλικρίνεια την είχα. Όμως με το ανέκδοτο «η συντρόφισσα Τζάκρη» δε μπορώ να γελάσω. Κι αν ακούσω κανένα «Ο Φώτης ήταν πάντα αριστερός» θα ξεράσω. Οπότε πάρτε προκαταβολικά ένα μωρ’ δε γαμιέστε όλοι μαζί κι αν τύχει να σοβαρευτείτε κάποια στιγμή, θα το πάρω πίσω.


Αναρτήθηκε από OSTRIA