υγ: κλείστε την ένταση δεξιά στο rhesusgrweb tv radio
Watch live streaming video from rhesusgr at livestream.com
Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013
Ο Σαμαράς πήρε τη σκυτάλη από την Χ.Α
Β. Χαλκιδική. "Βιομηχανία ...διώξεων". Άλλες 55 κλήσεις σε κατοίκους...
 |
Οι κατηγορίες αφορούν γεγονότα που έγιναν στην Ιερισσό την Τσικνοπέμπτη, με την εισβολή ΜΑΤ στο χωριό, την παρεμπόδιση πληρωμένων από την Ελληνικός Χρυσός δημοσιογράφων να φτάσουν στο βουνό και ένα τρίτο περιστατικό, στο οποίο οι κάτοικοι μπλόκαραν το δρόμο.
Οι κατηγορίες είναι πλημελημματικού χαρακτήρα – αντίσταση, στάση, παρακώλυση συγκοινωνιών, απρόκλητη σωματική βλάβη.
Νομικοί κύκλοι κάνουν λόγο για εξωφρενικές διώξεις και για βιομηχανία διώξεων, που προσβάλλουν τη δικαιοσύνη.
Ας θυμηθούμε τι έγινε την Τσικνοπέμπτη στην Ιερισσό, όπου σύμφωνα με την αστυνομία υπήρξε “στάση”.
ΔΕΙΤΕ 6 σχετικά video στο antigoldgreece
Χριστίνα Σιδέρη... Λ Βεργωτη Αργοστόλι....περιμενουμε!!!
Η Χριστίνα Σιδέρη υποψήφια Α'Αθηνών και πρώην τομεάρχης Β3 της Νέας Δημοκρατίας η οποία είχε στο παρελθόν ζητήσει από την αστυνομία να χτυπά μέχρι λιποθυμίας τους διαδηλωτές επανήλθε δριμύτερη μέσω social media
Το... ακροδεξιό μπουμπούκι μέσω του προσωπικού λογαριασμού της στο FacebooK στέλνει άλλο ένα μήνυμα στην αριστερά ζητώντας να συλλάβουν "ολο το ΣΥΡΙΖΑ και το ΑΝΤΑΡΣΥΑ" οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την δολοφονία Μπακογιάννη και για τους νεκρούς της Μαρφίν περίεργο που δεν έχει πάει ακόμα στον εισαγγελέα η κυρά-Χριστίνα.Κάτι θα ξέρει αυτή που δεν το κάνει
.
Χριστίνα Σιδέρη commented on a Link.
ΠΟΣΟ ΓΕΛΟΙΟΙ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΑ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ SITE; Δεν ήμουν ποτέ υποψήφια βουλευτής σε κανένα κόμμα και επίσης δεν είμαι στέλεχος. Πάντως ευχαριστώ για τη διαφήμιση αν και ήδη ο δικηγόρος μου έχει λάβει εντολή για να σας τραβήξει αγωγή για να με πληρώνετε όσο ζω! Φιλάκια
Basic Information
| Gender |
Female
|
|---|---|
| Religious views | |
| Political Views |
Contact Information
http://facebook.com/ Πακιστανός οδηγός παρέσυρε,σκότωσε και εγκατέλειψε 17χρόνο στην Καρδίτσα. Συνεχίζεται το γαϊτανάκι των δολοφονιών Ελλήνων από λαθρομετανάστες.....  |
Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ Κεφαλονιάς-Ιθάκης.
Την Κυριακή 13/10, στις 5:30μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο, στο Αργοστόλι, θα πραγματοποιηθεί η Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ Κεφαλονιάς-Ιθάκης. Θα υπάρξει απολογισμός του έργου και της παρουσίας της απερχόμενης Νομαρχιακής Επιτροπής ενώ παράλληλα με την εκλογή νέας Νομαρχιακής Επιτροπής θα συζητηθούν οι άξονες και το πλαίσιο των παρεμβάσεων του ΣΥΡΙΖΑ κατά το επόμενο χρονικό διάστημα. Η ερχόμενη περίοδος αναμένεται να είναι ιδιαίτερα κρίσιμη τόσο για τα νησιά μας, όπου οι πολίτες θα κληθούν να πάρουν σημαντικές αποφάσεις καθώς και για τη χώρα, η οποία πρέπει να απαλλαγεί άμεσα από τη θηλιά του καθεστώτος των μνημονίων και των αντιλαϊκών πολιτικών.
Το γραφείο τύπου
Στην υγειά σου άρχοντα
Αναδημοσίευση από Το Βυτίο
(παραληρηματικό ποστάκι χωρίς ειρμό, πρωτοτυπία κλπ κλπ)
Η λέξη λοιπόν είναι απελπισία. Αλλά αυτή είναι μια μονόχνοτη, υπεραπλουστευτική, εσωστρεφής οπτική του κόσμου. (Εσωστρεφής: να μια λέξη που μας έμαθε η πασοκαρία, τα χρόνια εκεί γύρω στο 2000, που το πρόβλημα των κυβερνήσεων συνοψιζόταν στο ότι ήταν πολύ εσωστρεφείς). Ας κοιτάξουμε λοιπόν για λίγο, όχι το δρόμο και τους διπλανούς μας, αλλά την περίφημη οθόνη που φωλιάζει στα σαλόνια όλης της χώρας. Εκεί, η λέξη δεν είναι απελπισία. Εκεί, η λέξη είναι ξεφτίλα.
Έχουμε κουραστεί να διαβάζουμε και να ακούμε ότι για τα όσα συμβαίνουν σήμερα (Τί συμβαίνει σήμερα: ΠΑΣΟΚΝΔ: έξαρση της βίας – έτσι γενικά και αόριστα), φταίει η πλατεία Συντάγματος, οι αγανακτισμένοι, η κουλτούρα της ανομίας (ότι δηλαδή οι άνθρωποι που δεν ξέρουν πως λέγεται ο Krugman, μελετούν Durkheim). Έχουμε κουραστεί να ακούμε πως ανομία είναι το διπλοπαρκάρισμα, ότι δεν κόψαμε απόδειξη ή ότι μιλήσαμε στον ενικό στο όργανο. Και όλα αυτά μάλιστα εμπίπτουν στην κουλτούρα της αριστεράς, της μεταπολίτευσης κλπ.
δύο ελληνικές σημαίες, μία προτομή, δύο κούπες με στάμπα φασιστικής οργάνωσης, ο τρυφερός δημοσιογράφος και ένας καλός κύριος από τη Γούβα
Αυτά όλα, λέει, εξέθρεψαν το τέρας. Αυτά έφεραν τον φασισμό στον τόπο μας. Οι μούντζες και τα γκράφιτι και η κλειστή Πανεπιστημίου από 20 άτομα. Δεν έφεραν τον φασισμό οι δημοσιογράφοι που φώναζαν τη Σκορδέλη μέρα παρά μέρα να μιλήσει για το «μεταναστευτικό πρόβλημα» και την «ασφυξία» του κέντρου. Δεν ήξεραν τι ήταν η Σκορδέλη, ήξεραν όμως ότι υπάρχει φοβερό μεταναστευτικό πρόβλημα και ότι οι κάτοικοι (οι ποιοί;) δεν αντέχουν άλλο. Δεν ήξεραν ότι τα ΜΑΤ και τα αβγά συνεργάζονται, βασανίζουν ντόπιους και μετανάστες, επιτρέπουν μαχαιρώματα κλπ. Ήξεραν όμως ότι οι κουκουλοφόροι καίνε τις περιουσίες του κοσμάκη. Δεν ήξεραν ότι εφοπλιστές (όπως λένε τα ίδια τους τα τωρινά δημοσιεύματα) χρηματοδοτούν τα αβγά. Ήξεραν όμως να μας παρουσιάζουν τα γκομενικά του τάδε αβγού και ήξεραν να κάνουν πολιτισμένο διάλογο στα τηλεπαράθυρα. Δεν ήξερε ο Ευαγγελάτος και ο Σρόιτερ ότι κλέβουν τους μετανάστες, ότι τους εκβιάζουν ή ότι είναι νταβατζήδες. Αλλά ήξεραν να κάνουν βόλτα με το Χρυσοχοΐδη και να λένε ότι τα παιδιά καθάρισαν την πλατεία. Δεν ήξεραν ότι έχουν όπλα. Ήξεραν μόνο ότι σε αυτούς τα αβγά φέρονταν με το σεις και με το σας. Αυτό αρκούσε.
μετριοπάθεια, πολιτισμένος διάλογος, γιορτή της δημοκρατίας.
Σημασία έχει ότι το φασισμό τον έφεραν οι πλατείες το ‘11. Δεν τον έφερε ας πούμε η αντιμεταναστευτική λύσσα, πχ. εκείνου του φοβερού κυβερνητικού στελέχους που μετά από επίθεση αβγών σε ένα κουρείο στο Μενίδι αν δεν κάνω λάθος, έκανε ερώτηση στον Υπουργό για να μάθει αν είναι νόμιμος και έχει χαρτιά ο χτυπημένος κουρέας. Ο φασισμός είναι αποτέλεσμα των κραυγών κατά του μνημονίου. Δεν τον έφερε ας πούμε η επιχειρηματική ευφυΐα της Μανωλάδας και αυτός που αλυσοδένει στη Σαλαμίνα. Τίποτα απ’ όλα αυτά. Η συνέλευση της πλατείας Συντάγματος και οι διαδηλωτές φταίνε προσωπικά για το ότι τα αβγά είναι βουλευτές. Τί κι αν στο Εφετείο πετούσαν πέτρες στους μετανάστες μαζί με τα ΜΑΤ; Τι κι αν στο Χυτήριο μας μιλούσαν για αλβανικές κωλοτρυπίδες; Τι κι αν έσπαγαν live πάγκους σε λαϊκές (με κίνητρα καθαρά εμπορικά, μην ξεχνιόμαστε); Όλα αυτά τα έκαναν επειδή τους το επέτρεπαν οι αγανακτισμένοι κι όχι επειδή ακόμη και τότε οι δημοσιογράφοι μιλούσαν για σοβαρή ΧΑ ή προσέφεραν συμβουλές ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι για να μην τους πιάνουν στο στόμα οι άλλοι. Όλα αυτά τα έκαναν τα αβγά εξαιτίας των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων και όχι επειδή οι βουλευτές κάθονταν και έκαναν κουβεντούλα στα πάνελ, χαϊδεύονταν με τους μπάτσους που λίγα λεπτά νωρίτερα τραμπούκιζαν παρέα με τα αβγά ή αποδέχονταν ότι μπορεί να πέσει καμιά σφαλιάρα, δεν έγινε και τίποτα, δεν χρειάζεται άρση ασυλίας.
Ξεφτίλα είναι η λέξη. Κι ακόμη κι αυτή, η ξεφτίλα, δεν μπορεί να περιγράψει τον δημοσιογράφο που έχει το θράσος να ξεστομίσει «άδικο» παίρνοντας συνέντευξη απ’ τους γονείς του μαχαιρωμένου Φύσσα.
ο θρίαμβος της κοινής λογικής, ο μίστερ πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η ελπίδα της συντηρητικής παράταξης
Ο δημοσιογράφος που χαριεντίστηκε με τον Βορίδη, (ξέρετε αυτόν τον ακτιβιστή της δεξιάς), ο άνθρωπος που έκανε τη χαλαρή κουβεντούλα με τον αρχηγό των αβγών, ψελλίζει τώρα πως είναι «άδικο».
Μπορεί να ζοριζόμαστε, να μας βγαίνει η κάθε μέρα απ’ τη μύτη, αλλά δεν ζούμε σε κάποιο μακρινό πλανήτη που αντί για οξυγόνο κυκλοφορεί το αέριο της λήθης. Τα θυμόμαστε όλα μια χαρά. Και ξέρουμε ότι ο φασισμός δεν είναι ένα άσχετο γεγονός, μια μόδα που ξεπήδησε απ’ το πουθενά, αλλά είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας, την οποία τροφοδότησε για διαφορετικούς πιθανώς λόγους, αλλά πάντως τροφοδότησε συστηματικά η πολιτική και μιντιακή ελίτ (ελίτ να την κάνουν ο θεός και ο αλλάχ δηλαδή).
Γι’ αυτό αφήστε κατά μέρος τις αναλύσεις περί κουλτούρας και ανομίας, και κοιτάξτε να σβήσετε – αν γίνεται, αν μπορείτε – ότι προλαβαίνετε απ’ τα αρχεία σας. Μπας και κάποτε καταφέρετε να σας ξεχάσει η ιστορία.
το πρόβλημα δεν είναι αν θα καταδικάσεις τη βία αλλά ότι έχεις καταδικάσει οριστικά την σκέψη.
Η βία
Η βία μπορεί να προέλθει από οποιαδήποτε αντιμαχόμενη πλευρά, μα πριν την καταδικάσεις σκέψου:
Η απόλυση από την εταιρεία που εργάζεσαι είναι βία και είναι πάντα μονόπλευρη.
Ο μειωμένος μισθός, ο μισθός της πείνας, είναι βία και είναι η μια πλευρά που τον επιβάλει.
Η σύνταξη χαρτζιλίκι είναι βία, μα τις συντάξεις η μια πλευρά τις ορίζει.
Το κομμένο ρεύμα είναι βία και μόνο η μια πλευρά το κόβει.
Η έξωση απ το σπίτι σου είναι βία, η κατάσχεση του σπιτιού σου είναι βία και μάντεψε, μόνο η μια πλευρά κάνει κατασχέσεις.
Το να μην μπορείς να πας το παιδί σου στο γιατρό είναι βία, να μη μπορείς να πάρεις τα φάρμακά σου και να αργοσβήνεις είναι βία. Δεν την ασκούν και οι δύο πλευρές, πάντα η μια.
Το άδειο τραπέζι στο σπίτι είναι βία και μόνιμα πεινάει η μια πλευρά μονάχα.
Το χαρτόκουτο για στέγη είναι βια. Πια πλευρά λες να κοιμάται στους δρόμους;
Το να σου μολύνουν το χώμα που πατάς για να βγάλουν χρυσό είναι βία, το να σου κλείνουν το στόμα γιατί είπες πολλά είναι βία, το να σου κλείνουν την ΕΡΤ είναι βία, το να σε μαχαιρώνουν γιατί τους κατηγορείς για βία, είναι βία, είναι ΕΓΚΛΗΜΑ.
Όταν σε καλούν να καταδικάσεις, σε καλούν να συμφωνήσεις στην τιμωρία σου που αντιστάθηκες. Σε καλούν να χειροκροτήσεις την προσαγωγή σου, την σύλληψή σου, το ξυλοφόρτωμα, την καταδίκη σου, τον θάνατό σου. Σε καλούν να δώσεις άφεση στα εγκλήματά τους και να πνίξεις τις κραυγές του πόνου σου. Σε καλούν να υποταχθείς, να μείνεις δούλος τους και μαζί να καταδικάζετε τον βούρδουλα που σε χτυπάει.
Πριν καταδικάσεις την βία της αντίστασης, σκέψου μήπως καταδικάζεις τον εαυτό σου σε αιώνια δουλεία. Σκέψου το συγχωροχάρτι που τους δίνεις, μην είναι το δικό σου κηδειόχαρτο.
ΝΠ
(Αγαπητέ φίλε, όπως τα γράφετε είναι. Μόνο δυο παρατηρήσεις: η μια πλευρά δεν θέλει να είναι ελεύθερη, μαντέψτε ποια, ενώ πάλι η μια πλευρά, μαντέψτε ποια, δεν σκέφτεται. Κι από την στιγμή που η σκέψη είναι ελευθερία, το πρόβλημα δεν είναι αν θα καταδικάσεις τη βία αλλά ότι έχεις καταδικάσει οριστικά την σκέψη. Στο κείμενό σας γράφετε «σκέψου» και τους ζητάτε να σκεφτούν. Δεν μπορούν. Και δεν θέλουν. Να είστε καλά.)
Η απόλυση από την εταιρεία που εργάζεσαι είναι βία και είναι πάντα μονόπλευρη.
Ο μειωμένος μισθός, ο μισθός της πείνας, είναι βία και είναι η μια πλευρά που τον επιβάλει.
Η σύνταξη χαρτζιλίκι είναι βία, μα τις συντάξεις η μια πλευρά τις ορίζει.
Το κομμένο ρεύμα είναι βία και μόνο η μια πλευρά το κόβει.
Η έξωση απ το σπίτι σου είναι βία, η κατάσχεση του σπιτιού σου είναι βία και μάντεψε, μόνο η μια πλευρά κάνει κατασχέσεις.
Το να μην μπορείς να πας το παιδί σου στο γιατρό είναι βία, να μη μπορείς να πάρεις τα φάρμακά σου και να αργοσβήνεις είναι βία. Δεν την ασκούν και οι δύο πλευρές, πάντα η μια.
Το άδειο τραπέζι στο σπίτι είναι βία και μόνιμα πεινάει η μια πλευρά μονάχα.
Το χαρτόκουτο για στέγη είναι βια. Πια πλευρά λες να κοιμάται στους δρόμους;
Το να σου μολύνουν το χώμα που πατάς για να βγάλουν χρυσό είναι βία, το να σου κλείνουν το στόμα γιατί είπες πολλά είναι βία, το να σου κλείνουν την ΕΡΤ είναι βία, το να σε μαχαιρώνουν γιατί τους κατηγορείς για βία, είναι βία, είναι ΕΓΚΛΗΜΑ.
Όταν σε καλούν να καταδικάσεις, σε καλούν να συμφωνήσεις στην τιμωρία σου που αντιστάθηκες. Σε καλούν να χειροκροτήσεις την προσαγωγή σου, την σύλληψή σου, το ξυλοφόρτωμα, την καταδίκη σου, τον θάνατό σου. Σε καλούν να δώσεις άφεση στα εγκλήματά τους και να πνίξεις τις κραυγές του πόνου σου. Σε καλούν να υποταχθείς, να μείνεις δούλος τους και μαζί να καταδικάζετε τον βούρδουλα που σε χτυπάει.
Πριν καταδικάσεις την βία της αντίστασης, σκέψου μήπως καταδικάζεις τον εαυτό σου σε αιώνια δουλεία. Σκέψου το συγχωροχάρτι που τους δίνεις, μην είναι το δικό σου κηδειόχαρτο.
ΝΠ
(Αγαπητέ φίλε, όπως τα γράφετε είναι. Μόνο δυο παρατηρήσεις: η μια πλευρά δεν θέλει να είναι ελεύθερη, μαντέψτε ποια, ενώ πάλι η μια πλευρά, μαντέψτε ποια, δεν σκέφτεται. Κι από την στιγμή που η σκέψη είναι ελευθερία, το πρόβλημα δεν είναι αν θα καταδικάσεις τη βία αλλά ότι έχεις καταδικάσει οριστικά την σκέψη. Στο κείμενό σας γράφετε «σκέψου» και τους ζητάτε να σκεφτούν. Δεν μπορούν. Και δεν θέλουν. Να είστε καλά.)
Επίδομα εθνικής σωτηρίας…
Επίδομα εθνικής σωτηρίας…(με πρωτοφανές θράσος εις υγείαν των κορόιδων φυσικά!)
Μοιάζει θέμα μικρό, αλλά δεν είναι. Είναι μεγάλο, πολύ μεγάλο, τεράστιο. Ακόμα μεγαλύτερο, επειδή θέλει να περνιέται για μικρό· και άλλο τόσο μεγαλύτερο, όσο υπάρχουν άνθρωποι που το αντιμετωπίζουν ως τέτοιο και το αντιπαρέρχονται. Ακούει στο όνομα «υπερωρίες στο Μαξίμου». Δεν υπάρχει μήνας που να μην…εγγράφει το Μαξίμου στις δαπάνες του υπερωρίες για τους ανθρώπους του από την πρώτη ημέρα τούτης της διακυβέρνησης.
by Sotos
Αφηρημένες εγγραφές, βέβαια. Αόριστες. Χωρίς να προσδιορίζεται το γιατί, το ποιος, το ποιες ημέρες του μήνα ή το από ποια ώρα μέχρι ποια ώρα. Τόσο αφηρημένες και αόριστες εγγραφές, που βγάζουν μάτι ότι πίσω τους κρύβεται ένα γαμώτο με την ευχή να μην υπήρχε αυτό το άτιμο το Διαύγεια, ώστε να μην φαίνονται αυτές καθόλου και πουθενά. Και κάτι χειρότερο ταυτοχρόνως: ο εφησυχασμός τους πίσω από ένα δήθεν προπέτασμα διαφάνειας, μαζί με τη μύχια ελπίδα ότι λίγοι θα ασχοληθούν, λιγότεροι θα το ψάξουν, ακόμα λιγότεροι θα το θεωρήσουν άξιο λόγου.
Τα ποσά δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Είναι στη διάθεση του καθενός. Οι αναγωγή τους σε ετήσια βάση είναι ικανή να προλάβει πολλές αυτοκτονίες ή εκτρώσεις, που θεώρησε αστείες ο Στουρνάρας δημοσίως –Κύριος οίδε τι τις θεωρεί στα κατ’ ιδίαν.
Αλλά είναι λάθος να σταθεί κανείς στα ποσά. Το ύψος τους αποπροσανατολίζει τη συζήτηση. Αφήνει παράθυρο σε ένα ύπουλο και πονηρό «σιγά τα κάστανα» ή σε κάποιο «δεν βαριέσαι», που έρχεται πρόθυμο να συγκρίνει αφελώς με άλλα μεγάλα χάλια και να διαγράψει τα… μικρά. Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το ποσό, αλλά η αμιγώς ηθική τάξη του πράγματος. Η αμιγώς ηθική τάξη του πράγματος και από κοντά η υπογραφή που εγκρίνει φαρδειά-πλατειά, διότι αυτή, εκτός από ηθικά απαράδεκτο, το καθιστά κι εθνικά αποκαλυπτικό: Αντώνης Σαμαράς.
Λέω «εθνικά αποκαλυπτικό», διότι απολήπτες των ποσών είναι εκείνοι που διαχειρίζονται το «σακσές στόρι» και τα άλλα αχαρακτήριστα, όλα τους στο όνομα της «εθνικής υπόθεσης». Και στο όνομα αυτής ακριβώς της «εθνικής υπόθεσης» καλούν αυτοί και οι κλακαδόροι τους όποιον διαμαρτύρεται, ενίσταται, γογγύζει, λυγίζει ή και πεθαίνει, να αναλάβει τις ευθύνες του και να αναλογισθεί το καθήκον του απέναντι στην πατρίδα. Γιατροί, ιπτάμενοι της Πολεμικής Αεροπορίας, πυροσβέστες, εναερίτες της Δ.Ε.Η. κ.α., πάσης φύσεως εργαζόμενοι, που ρισκάρουν τη ζωή τους, καθώς και όλοι οι άλλοι που έθαψαν τα όνειρά τους, ντρέπονται τις οικογενειές τους, φοβούνται το ξημέρωμα, πανικοβάλλονται στο κουδούνισμα του τηλεφώνου, τρέμουν ακόμα και την ελαφρότερη ασθένεια, κρύβονται από τους πιστωτές, καλούνται όμως από τους ίδιους τους εθνοσωτήρες να σφίξουν όσα δόντια τους έχουν απομείνει, καλούνται κι εγκαλούνται στο όνομα της Ελλάδας! Ενώ, σαν μην έφθανε τούτο, παρουσιάζονται την ίδια ώρα οι καθημαγμένοι της εθνικής συμφοράς, τα μεγάλα αυτά θύματα σαν σε ζωοπανήγυρη, και παρελαύνουν σαν στοιχημένα βόδια σε βουπράσιο μπροστά από τους αγοραστές, ξένους και ντόπιους ημέτερους, για να επιθεωρήσουν εκείνοι τα δόντια του υποζύγιου και να θαυμάσουν μετά την καρτερικότητα και τις αντοχές του Ελληνικού λαού με διεθνείς δηλώσεις ενθάρρυνσης, τάχα.
Οι μισθοί των παρατρεχάμενων της εθνικής σωτηρίας, κατά το κοινώς λεγόμενο, δεν υπάρχουν. Πουθενά. Όμως αυτοί, παρ’ όλους τους παχυλούς μισθούς τους, αξιώνουν και λαμβάνουν και υπερωρίες από πάνω. Γι αυτούς όλοι οι άλλοι χρωστούν στην πατρίδα, αλλά σε εκείνους η Πατρίδα χρωστάει, όπως γινόταν πάντα. Και αυτό το «έτσι γινόταν πάντα» το έχουν μεταβαπτίσει στις ημέρες τους σε νέα Ελλάδα, με πρωτοφανές θράσος εις υγείαν των κορόιδων φυσικά. Είμαι βέβαιος ότι χωρίς τις υπερωρίες δεν θα πίστευαν στα διάφορα σακσές ούτε οι ίδιοι, μολονότι εμπνευστές. Και είμαι βέβαιος ότι δεν θα πίστευαν, επειδή, έστω, παρά τους γενναίους μισθούς που απολαμβάνουν, αν δεν έπαιρναν και τις υπερωρίες, και αν μάλιστα επέστρεφαν όσες έχουν ήδη πάρει ως αχρεωστήτως καταβληθείσες, δεν αποκλείεται να πίστευα στο σακσές τους ακόμα κι εγώ, ελόγου μου χωρίς επίδομα εθνικής σωτηρίας μάλιστα.
by Sotos
Αφηρημένες εγγραφές, βέβαια. Αόριστες. Χωρίς να προσδιορίζεται το γιατί, το ποιος, το ποιες ημέρες του μήνα ή το από ποια ώρα μέχρι ποια ώρα. Τόσο αφηρημένες και αόριστες εγγραφές, που βγάζουν μάτι ότι πίσω τους κρύβεται ένα γαμώτο με την ευχή να μην υπήρχε αυτό το άτιμο το Διαύγεια, ώστε να μην φαίνονται αυτές καθόλου και πουθενά. Και κάτι χειρότερο ταυτοχρόνως: ο εφησυχασμός τους πίσω από ένα δήθεν προπέτασμα διαφάνειας, μαζί με τη μύχια ελπίδα ότι λίγοι θα ασχοληθούν, λιγότεροι θα το ψάξουν, ακόμα λιγότεροι θα το θεωρήσουν άξιο λόγου.
Τα ποσά δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Είναι στη διάθεση του καθενός. Οι αναγωγή τους σε ετήσια βάση είναι ικανή να προλάβει πολλές αυτοκτονίες ή εκτρώσεις, που θεώρησε αστείες ο Στουρνάρας δημοσίως –Κύριος οίδε τι τις θεωρεί στα κατ’ ιδίαν.
Αλλά είναι λάθος να σταθεί κανείς στα ποσά. Το ύψος τους αποπροσανατολίζει τη συζήτηση. Αφήνει παράθυρο σε ένα ύπουλο και πονηρό «σιγά τα κάστανα» ή σε κάποιο «δεν βαριέσαι», που έρχεται πρόθυμο να συγκρίνει αφελώς με άλλα μεγάλα χάλια και να διαγράψει τα… μικρά. Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το ποσό, αλλά η αμιγώς ηθική τάξη του πράγματος. Η αμιγώς ηθική τάξη του πράγματος και από κοντά η υπογραφή που εγκρίνει φαρδειά-πλατειά, διότι αυτή, εκτός από ηθικά απαράδεκτο, το καθιστά κι εθνικά αποκαλυπτικό: Αντώνης Σαμαράς.
Λέω «εθνικά αποκαλυπτικό», διότι απολήπτες των ποσών είναι εκείνοι που διαχειρίζονται το «σακσές στόρι» και τα άλλα αχαρακτήριστα, όλα τους στο όνομα της «εθνικής υπόθεσης». Και στο όνομα αυτής ακριβώς της «εθνικής υπόθεσης» καλούν αυτοί και οι κλακαδόροι τους όποιον διαμαρτύρεται, ενίσταται, γογγύζει, λυγίζει ή και πεθαίνει, να αναλάβει τις ευθύνες του και να αναλογισθεί το καθήκον του απέναντι στην πατρίδα. Γιατροί, ιπτάμενοι της Πολεμικής Αεροπορίας, πυροσβέστες, εναερίτες της Δ.Ε.Η. κ.α., πάσης φύσεως εργαζόμενοι, που ρισκάρουν τη ζωή τους, καθώς και όλοι οι άλλοι που έθαψαν τα όνειρά τους, ντρέπονται τις οικογενειές τους, φοβούνται το ξημέρωμα, πανικοβάλλονται στο κουδούνισμα του τηλεφώνου, τρέμουν ακόμα και την ελαφρότερη ασθένεια, κρύβονται από τους πιστωτές, καλούνται όμως από τους ίδιους τους εθνοσωτήρες να σφίξουν όσα δόντια τους έχουν απομείνει, καλούνται κι εγκαλούνται στο όνομα της Ελλάδας! Ενώ, σαν μην έφθανε τούτο, παρουσιάζονται την ίδια ώρα οι καθημαγμένοι της εθνικής συμφοράς, τα μεγάλα αυτά θύματα σαν σε ζωοπανήγυρη, και παρελαύνουν σαν στοιχημένα βόδια σε βουπράσιο μπροστά από τους αγοραστές, ξένους και ντόπιους ημέτερους, για να επιθεωρήσουν εκείνοι τα δόντια του υποζύγιου και να θαυμάσουν μετά την καρτερικότητα και τις αντοχές του Ελληνικού λαού με διεθνείς δηλώσεις ενθάρρυνσης, τάχα.
Οι μισθοί των παρατρεχάμενων της εθνικής σωτηρίας, κατά το κοινώς λεγόμενο, δεν υπάρχουν. Πουθενά. Όμως αυτοί, παρ’ όλους τους παχυλούς μισθούς τους, αξιώνουν και λαμβάνουν και υπερωρίες από πάνω. Γι αυτούς όλοι οι άλλοι χρωστούν στην πατρίδα, αλλά σε εκείνους η Πατρίδα χρωστάει, όπως γινόταν πάντα. Και αυτό το «έτσι γινόταν πάντα» το έχουν μεταβαπτίσει στις ημέρες τους σε νέα Ελλάδα, με πρωτοφανές θράσος εις υγείαν των κορόιδων φυσικά. Είμαι βέβαιος ότι χωρίς τις υπερωρίες δεν θα πίστευαν στα διάφορα σακσές ούτε οι ίδιοι, μολονότι εμπνευστές. Και είμαι βέβαιος ότι δεν θα πίστευαν, επειδή, έστω, παρά τους γενναίους μισθούς που απολαμβάνουν, αν δεν έπαιρναν και τις υπερωρίες, και αν μάλιστα επέστρεφαν όσες έχουν ήδη πάρει ως αχρεωστήτως καταβληθείσες, δεν αποκλείεται να πίστευα στο σακσές τους ακόμα κι εγώ, ελόγου μου χωρίς επίδομα εθνικής σωτηρίας μάλιστα.
Βουτιά στο κενό
Συντάκτης: Μαριάννα Μητροπούλου
Πέμπτη σήμερα, ξύπνημα αρκετά βάναυσο. Το ξυπνητήρι χτύπησε στις έξι, ένας καφές και γρήγορα μπροστά από τον υπολογιστή. Κι εκεί που αγανακτώ και ξεφυσάω, ακούω την ατάκα της μητέρας: ‘’Εμ, δημοσιογραφία ήθελες’’. Και η γκρίνια μου σταματά εκεί. Βασανίζω λίγο ακόμη τον εαυτό μου ανοίγοντας την τηλεόραση – πρέπει να ενημερωθώ για τα τεκταινόμενα βλέπετε (ή καλύτερα να παραπληροφορηθώ).
Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας σήμερα, λέει με κονιόρδικο ύφος ο Λυριτζής (μπορεί και ο Οικονόμου, μπορεί και ο Παπαδάκης, θα σας γελάσω). Κατ’ ευφημισμόν σκέφτομαι. Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας … ψυχική υγεία στην Ελλάδα; Είναι ψυχικά υγιής ο ελληνικός λαός; Αναρωτιέμαι και συνεχίζω τη δουλειά.
Μια ώρα μετά ήδη έχω γράψει στο σάιτ που δουλεύω για δυο αυτοκτονίες που έγιναν σήμερα, και οι δυο υποκινούμενες από την εξαθλίωση της κρίσης, από την ανεργία, υποκινούμενες από Εκείνους που υποτιμούν τη ζωή και τον άνθρωπο. Πόσες θηλιές, πόσες βουτιές στο κενό, πόσοι άνθρωποι στο χώμα, πόσες οικογένειες μένουν πίσω και θρηνούν; Οι εξουσίες έχουν βρει πολλούς τρόπους να δολοφονούν. Δεν είναι μόνο ο ‘’πολιτικός’’ φασισμός, είναι και ο ‘’οικονομικός’’. Ο Γκάντι είχε πει ότι η πιο θανατηφόρα μορφή βίας είναι η φτώχεια και όσο απολιτίκ και αν τον θεωρώ σε πολλά θέματα, αυτό που είχε πει τότε, είναι πέρα για πέρα αλήθεια και στις μέρες μας αυτά τα λόγια είναι άκρως επίκαιρα.
Καμιά φορά η ‘’αθωότητα’’ ή και ο παρορμητισμός της νιότης μου με κάνει να σκέφτομαι άσχημα πράγματα γι αυτούς που ‘’τα παρατάνε’’ αυτούς που δίνουν ένα σάλτο και αποχαιρετούν τη ζωή και τη μιζέρια της. Μετά όμως έρχεται η συνείδηση και μου βαράει ένα χαστούκι. ‘’Και δεν είναι το ψωμί που δεν έχω να φάω εγώ, μα το ψωμί που δεν έχω να δώσω στο παιδί μου, δεν ξέρω πόσο θα το αντέξω αυτό’’, μου είχε πει μια γυναίκα πρόσφατα. Μπαίνω στη θέση της, στη θέση κάθε ανθρώπου που υφίσταται αυτή την απάνθρωπη φτώχεια, και σκέφτομαι αν θα άντεχα η αξιοπρέπεια μου, ο αγώνας μου, οι ιδέες και η ζωή μου η ίδια, να καταπατάται, να εξαθλιώνεται και να μηδενίζεται. Και δεν ξέρω τι να απαντήσω στον εαυτό μου, ίσως και εγώ να μην τ’άντεχα.
Για πόσο όμως ακόμη θα παρακολουθούμε φοβισμένοι, απαθείς και ακινητοποιημένοι την ελληνική κοινωνία να βυθίζεται στον βούρκο, να αγχομαχά, να ξεκληρίζετε; Για πόσο ακόμη θα αφήνουμε αυτή την εγκληματική κυβέρνηση να δρα ανενόχλητη, για πόσο ακόμη θα τρώμε τα δολώματα που μας πετάει; Αν δεν βάλω ένα τέλος στο έγκλημα εγώ, ή εσύ, ή ο γείτονας σου, τότε ποιος θα το κάνει;
Μας σκοτώνουν αδερφέ μου, κάθε μέρα μας σκοτώνουν, κι όσο τους φοβάσαι τόσο θα συνεχίζουν, κι όσο δεν αντιδράς κι άλλα φέρετρα θα μπαίνουν στο χώμα. Πάρτο χαμπάρι ή θα κάψεις τον καναπέ σου ή θα σου κάψουν τη ζωή, άνοιξε τα μάτια σου, η φωτιά είναι προ των πυλών.
Καταδικάζουμε τη Ν.Δ., απ’ όπου κι αν προέρχεται !!!
Ανελέητο χτύπημα δέχθηκε η βία από τα στελέχη της Ν.Δ. Θεσσαλονίκης που σχημάτισαν προχθές ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από τον Λευκό Πύργο. Ανελέητο χτύπημα δέχθηκε και ο Λευκός Πύργος, ο οποίος συνδέθηκε άπαξ και διαπαντός με τη βία. Έβλεπες δηλαδή τους νεοδημοκράτες να τον έχουνε περικυκλώσει τον Πύργο και σκεφτόσουν, δεν μπορεί, αυτοί κάτι θα…ξέρουνε, μας φυλάνε για να μην ξεπηδήσει από μέσα το κακό. Μην βγούνε τα ζόμπι, τα βαμπίρ, ο Φρέντι Κρούγκερ, το κοριτσάκι του Ριγκού.
Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Ατυχής ήταν και η επιλογή της ανθρώπινης αλυσίδας. Καταρχάς, κι απ΄ όσα είδαμε στις φωτογραφίες, ήταν τόσο λίγοι οι νεοδημοκράτες που δεν έφταναν να περικυκλώσουν, όχι τον Πύργο τον Λευκό αλλά ούτε τον Πύργο του σκακιού. Αναγκάστηκαν λοιπόν να επιστρατεύσουν διά της βίας δύο κουλουρτζήδες, έναν παπατζή και έναν καστανά, που από εκεί που πάλευαν οι άνθρωποι να βγάλουν το ψωμί των παιδιών τους, βρέθηκαν ξαφνικά να κρατιούνται χέρι- χέρι με την Άννα Ευθυμίου και τον Μηνά Σαμαντζίδη, που καλύτερα να τους είχε πατήσει το τραμ, να είχαν έναν θάνατο αξιοπρεπή. Άσε που οι αλυσίδες παραπέμπουν πάντοτε στους προλετάριους και τον Μαρξ, αν και εν προκειμένω η έμπνευση προήλθε από το «Πρέπει να σπάσουμε τις αλυσίδες», που τραγουδούσε η Μαρινέλα επί Χούντας.
Ατυχές ήταν και το σύνθημα «Φτάνει πια!», διότι δεν προσδιόριζε τι ακριβώς φτάνει πια. Νομίζω δε ότι είναι κλεμμένο από τη «Δράση» και τον Καμίνη, που την επομένη της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα φόρεσαν κατάλευκα και έκαναν καθιστική διαμαρτυρία στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής. Και σωστά έπραξαν, διότι εκεί στον κήπο βρίσκεται η ρίζα του κακού. Εκεί πήγαιναν οι χρυσαυγίτες μετά τις σφαγές, για να ακούσουν έναν Σοπέν, έναν Μότσαρτ, έναν Στράους, να ξαλεγράρουν. Ο αγαπημένος τους πάντως είναι ο Ντβόρζακ, το όνομα του οποίου παραπέμπει ευθέως σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Είχε όμως και τα καλά του το χάπενινγκ. Μάθαμε, ας πούμε, ότι βρίσκεται ακόμη εν ζωή ο υπουργός Μακ-Θρακ (Σκωτζέζος είναι;) Θ. Καράογλου, που είχαμε να τον δούμε και να τον ακούσουμε πάνω από έξι μήνες. Δεν παρέστη απλώς ο υπουργός, έκανε και δήλωση, μας ζήτησε να καταδικάσουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται.Προφανώς θα εννοεί και τη βία που άσκησε ο ισοβίτης δήμαρχος της Ν.Δ. Παπαγεωργόπουλος, αφού το να κλέβεις επί δέκα χρόνια τους συμπολίτες σου είναι κι αυτό μορφή βίας.
Στην εκδήλωση παρέστη και ο επίσης καταδικασθείς νομάρχης της Ν.Δ. -δύο στα δύο πέτυχαν στην Θεσσαλονίκη οι δεξιοί, τέτοια ρέντα ούτε ο Μήτρογλου- Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο οποίος είχε αποκαλέσει τη Χ.Α. αδελφό κόμμα. Εκτός κι αν την είχε αποκαλέσει αδολφό και εμείς οι κακεντρεχείς παρακούσαμε.
left.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)