Η συνομοσιολογία στις μέρες μας έχει βαρέσει αναμφίβολα "Κόκκινο".
Αυτό που ξεκίνησε σαν μονοπάτι δικαιολόγησης-δικαίωσης χουντικών και ακροδεξιών για πεπραγμένα τα οποία η Ιστορία καταδίκασε τελεσίδικα, βλέπουμε πως πλέον υιοθετείται -με διαφορετική φρασεολογία- και από πολιτικούς χώρους όπως το Ακραίο Κέντρο αλλά και την Αριστερά
Σε μια χώρα μνημονίων, βαριάς λιτότητας, που είναι πανευρωπαϊκή πρωτεύουσα της ανεργίας, της φτώχειας, της ανέχειας και του χαμηλού βιοτικού επιπέδου , παρατηρούμε την προσπάθεια όλων σχεδόν των πολιτικών χώρων να δαιμονοποιήσουν οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης στο ζοφερό , όχι μέλλον αλλά παρόν. Η κοινωνία σε μια ύστατη προσπάθεια να αμυνθεί στην φτώχεια που επέφερε η επιβαλλόμενη κρίση, δημιούργησε το "κίνημα χωρίς μεσάζοντες" , δομές εναλλακτικών νομισμάτων, το "κίνημα δεν πληρώνω", ενάντια στις άδικες μορφές υφαρπαγής πλούτου από τον λαό, τα κοινωνικά ιατρεία ,αλλά και μορφές βίαιης αντιπαράθεσης με τους μηχανισμούς καταστολής, προερχόμενες από τον αντεξουσιαστικό χώρο.
Είτε στις ειρηνικές μορφές αντίστασης, είτε πιο απαντητικές στην βία του κράτους με βία , το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ως άλλος μαέστρος μιας καλοκουρδισμένης ορχήστρας έσπευσε να δώσει το σήμα κατασυκοφάντησης και απαξίωσης τους.
Οι ήπιες μορφές αντίστασης καταδικάστηκαν από την δεξιά και άκρα δεξιά «ως δάκτυλος του Σόρος και της Νέας Τάξης πραγμάτων» που αποσκοπούν στον αφελληνισμό διαμέσου μιας "πορτοκαλί επανάστασης" ενώ από την Αριστερά ως "μη βιώσιμες μορφές αντίστασης" , "ασπιρίνες" ή ως "νησίδες που σκοπό έχουν να αποτελέσουν δεκανίκι του συστήματος "
Οι δε απαντητικές στην βία κράτους και κεφαλαίου αντιμετωπίστηκαν με περισσότερο "όργιο" συνομοσιολογικών φαντασιώσεων , ευφάνταστων εμπνευστών τους προερχόμενων απ΄ όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου. Άξιο παρατηρήσεως είναι πως η μόνη φορά όπου θα συναντήσει κανείς ομοφωνία και ομοψυχία από την άκρα δεξιά ως την αριστερά και τοΚΚΕ, είναι στα λεγόμενα "καλλιστεία καταδίκης" που ξεσπάνε την επομένη μέρα μετά από κοινωνικές συγκρούσεις
Είναι πολύ φυσικό όποιος δρα να κάνει και λάθη και πολύ φυσικό όποιος δεν κουνιέται από το σπίτι του να μην υποπέσει ποτέ σε λάθη...εν τούτοις όμως δεν φροντίζει και σωθεί ο ίδιος ή τουλάχιστον να κάνει κάτι για να σώσει τα παιδιά του .
Ο Βολταίρος περιγράφει πολύ καλά την δράση και την δημιουργικότητα ατόμων που τόλμησαν , δίνοντας μια εικόνα που έρχεται να αναιρέσει κάθε πολιτικό χώρο αλλά και "παραιτημένο" συμπολίτη μας που καταφεύγει στην απαξίωση υποκειμένων που συνεχίζουν να δρουν "Κάθε γεγονός υποκρύπτει ένα άλλο , το οποίο δεν ήταν αναμενόμενο", μας λέει ο Βολταίρος και αναφέρει ειρωνικά , βγάζοντας την γλώσσα σε όσους αρέσκονται μόνο στην κριτική λέγοντας πως "ο Ρωμύλος όταν έχτιζε το Καπιτώλιο δεν γνώριζε πως το ετοίμαζε για να στρογγυλοκαθίσουν για αιώνες σ αυτό οι Ποντίφικες , ούτε ο Μέγας Κωνσταντίνος όταν ίδρυε την Κων/πόλη , γνώριζε πως ετοίμαζε μια μεγάλη πρωτεύουσα για τους Οθωμανούς"
Σύμφωνα με την λογική των συνομοσιολόγων (αριστερών και δεξιών )και ο Ρωμύλος και ο Μ Κωνσταντίνος δεν έπρεπε να "προσφέρουν" στην ανθρωπότητα αυτά που πρόσφεραν, γιατί η εξέλιξη τους ήταν να πέσουν σε χέρια που δεν έπρεπε...μην αντιστέκεστε μας λεν λοιπόν γιατί αυτό ενισχύει την καταστολή, ενδυναμώνει την άκρα δεξιά και εξαγριώνει τους δανειστές μας.
Αυτό που ξεκίνησε σαν μονοπάτι δικαιολόγησης-δικαίωσης χουντικών και ακροδεξιών για πεπραγμένα τα οποία η Ιστορία καταδίκασε τελεσίδικα, βλέπουμε πως πλέον υιοθετείται -με διαφορετική φρασεολογία- και από πολιτικούς χώρους όπως το Ακραίο Κέντρο αλλά και την Αριστερά
Σε μια χώρα μνημονίων, βαριάς λιτότητας, που είναι πανευρωπαϊκή πρωτεύουσα της ανεργίας, της φτώχειας, της ανέχειας και του χαμηλού βιοτικού επιπέδου , παρατηρούμε την προσπάθεια όλων σχεδόν των πολιτικών χώρων να δαιμονοποιήσουν οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης στο ζοφερό , όχι μέλλον αλλά παρόν. Η κοινωνία σε μια ύστατη προσπάθεια να αμυνθεί στην φτώχεια που επέφερε η επιβαλλόμενη κρίση, δημιούργησε το "κίνημα χωρίς μεσάζοντες" , δομές εναλλακτικών νομισμάτων, το "κίνημα δεν πληρώνω", ενάντια στις άδικες μορφές υφαρπαγής πλούτου από τον λαό, τα κοινωνικά ιατρεία ,αλλά και μορφές βίαιης αντιπαράθεσης με τους μηχανισμούς καταστολής, προερχόμενες από τον αντεξουσιαστικό χώρο.
Είτε στις ειρηνικές μορφές αντίστασης, είτε πιο απαντητικές στην βία του κράτους με βία , το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ως άλλος μαέστρος μιας καλοκουρδισμένης ορχήστρας έσπευσε να δώσει το σήμα κατασυκοφάντησης και απαξίωσης τους.
Οι ήπιες μορφές αντίστασης καταδικάστηκαν από την δεξιά και άκρα δεξιά «ως δάκτυλος του Σόρος και της Νέας Τάξης πραγμάτων» που αποσκοπούν στον αφελληνισμό διαμέσου μιας "πορτοκαλί επανάστασης" ενώ από την Αριστερά ως "μη βιώσιμες μορφές αντίστασης" , "ασπιρίνες" ή ως "νησίδες που σκοπό έχουν να αποτελέσουν δεκανίκι του συστήματος "
Οι δε απαντητικές στην βία κράτους και κεφαλαίου αντιμετωπίστηκαν με περισσότερο "όργιο" συνομοσιολογικών φαντασιώσεων , ευφάνταστων εμπνευστών τους προερχόμενων απ΄ όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου. Άξιο παρατηρήσεως είναι πως η μόνη φορά όπου θα συναντήσει κανείς ομοφωνία και ομοψυχία από την άκρα δεξιά ως την αριστερά και τοΚΚΕ, είναι στα λεγόμενα "καλλιστεία καταδίκης" που ξεσπάνε την επομένη μέρα μετά από κοινωνικές συγκρούσεις
Είναι πολύ φυσικό όποιος δρα να κάνει και λάθη και πολύ φυσικό όποιος δεν κουνιέται από το σπίτι του να μην υποπέσει ποτέ σε λάθη...εν τούτοις όμως δεν φροντίζει και σωθεί ο ίδιος ή τουλάχιστον να κάνει κάτι για να σώσει τα παιδιά του .
Ο Βολταίρος περιγράφει πολύ καλά την δράση και την δημιουργικότητα ατόμων που τόλμησαν , δίνοντας μια εικόνα που έρχεται να αναιρέσει κάθε πολιτικό χώρο αλλά και "παραιτημένο" συμπολίτη μας που καταφεύγει στην απαξίωση υποκειμένων που συνεχίζουν να δρουν "Κάθε γεγονός υποκρύπτει ένα άλλο , το οποίο δεν ήταν αναμενόμενο", μας λέει ο Βολταίρος και αναφέρει ειρωνικά , βγάζοντας την γλώσσα σε όσους αρέσκονται μόνο στην κριτική λέγοντας πως "ο Ρωμύλος όταν έχτιζε το Καπιτώλιο δεν γνώριζε πως το ετοίμαζε για να στρογγυλοκαθίσουν για αιώνες σ αυτό οι Ποντίφικες , ούτε ο Μέγας Κωνσταντίνος όταν ίδρυε την Κων/πόλη , γνώριζε πως ετοίμαζε μια μεγάλη πρωτεύουσα για τους Οθωμανούς"
Σύμφωνα με την λογική των συνομοσιολόγων (αριστερών και δεξιών )και ο Ρωμύλος και ο Μ Κωνσταντίνος δεν έπρεπε να "προσφέρουν" στην ανθρωπότητα αυτά που πρόσφεραν, γιατί η εξέλιξη τους ήταν να πέσουν σε χέρια που δεν έπρεπε...μην αντιστέκεστε μας λεν λοιπόν γιατί αυτό ενισχύει την καταστολή, ενδυναμώνει την άκρα δεξιά και εξαγριώνει τους δανειστές μας.
http://roundabout2013.weebly.com/