Έτσι είναι. ο Δημητράτος δημιουργεί ζόρια.
Τους τυχαίνει κάτι διαφορετικό και πρωτόγνωρο και τα χάνουν.
Γιουχάρουν.
Οι "αντικειμενικοί" μπερδεύουν τη γλώσσα τους. Κάνουν αφορισμούς και καταλήγουν σε νοητικές κωλοτούμπες.
Μα, το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί:
Οι "ενεργοί" πολίτες, πολιτικοί και σχολιαστές είναι λίγοι. Οι σιωπηλοί είναι οι πολλοί.
Σιωπηλοί είτε από ιδιοσυγκρασία είτε από άγνοια.
Όλη αυτή η σκόνη που σηκώνουν πολιτικοί, σχολιαστές και πολιτικολογούντες είναι για να μη φανεί η διαφορά, για να διατηρηθεί η σύγχυση και η άγνοια.
Δεν θα πω ότι είναι καλή η διαφορά. Για να διαπιστωθεί πρέπει να υπάρξει διάλογος. Είναι, όμως, διαφορά.
Αληθεύει η "είδηση" που έδωσε ο Αλεβιζόπουλος ότι αναζητείται τρόπος καθαίρεσης από το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου. Το ψάχνει το "μέγαρο", δηλ. αυτό που θα έπρεπε να είναι πινακοθήκη, αλλά σε σχέδια συριζαίου έγινε "μέγαρο". Θα τόθελαν κι άλλοι.
Ας μην κάνουν όρεξη. Δεν γίνεται.
Γιατί πετάχτηκε σαν μπάστακας ο Θόδωρος να δηλώσει ότι διαφωνεί με τις ενέργειες Δημητράτου; Να δηλώσει διαφωνία και με την παρόμοια ενέργεια της Δούρου. Αν έχει τα κότσια.
Μετά, λέει "να μην κάνουμε δημόσιες δηλώσεις, που τραυματίζουν την εικόνα της ενότητας".
Ω, ναι!! να βγάζεις απόφαση επικριτική στον Δημητράτο κι αυτός να πρέπει να σωπαίνει.
Φυσικά,ούτε από τον ΣυΡιΖα μπορούν να τον διαγράψουν. Και να μην κάνουν όρεξη. Όσο κι αν τον πιέζουν, δεν φεύγει από την προτελευταία ελπίδα του λαού για κάτι καλύτερο. Όταν ο ΣυΡιΖα θα αποτύχει, θάχει μείνει η τελευταία. Υπάρχει νομοτελειακή συνέχεια στην ολιγαρχική άσκηση της εξουσίας. Η Ολιγαρχία δεν αφήνει κενά. "Εμείς" οι άλλοι, οι δήθεν και μη αντιστασιακοί, έχουμε νοητικά και ηθικά κενά. Οι ομιλούντες "εμείς", μια και υπάρχουν και οι σιωπηλοί.
Κάποιοι στον ΣυΡιΖα δουλεύουν για να γίνει ελπίδα η Χ.Α. . Αν συνεχίσουν, με αυτά τα μυαλά, θα τα καταφέρουν. Θάναι η πιο σημαντική επιτυχία της διακυβέρνησης ΣυΡιΖα. Η πιο μεγάλη προσφορά στη διατήρηση του άθλιου καθεστώτος.
Βγαίνουν οι Γιάνης Βαουφάκης, James Galbraith και Stuart Holland και λένε:
"Μια Μετριοπαθής Πρόταση για την επίλυση της κρίσης του ευρώ".
Και βγαίνει ο Τσίπρας και τη χαρακτηρίζει "Ριζοσπαστική"!!! :
Εμείς, τώρα, τι πρέπει να πούμε;
-------
Τι ενδιαφέρουν όλα αυτά, έναν κόσμο που παραδέρνει άνεργος, ανασφάλιστος και καταχρεωμένος;
Επι της ουσίας, Κιχ.
Ο Δημητράτος, ως είχε υποχρέωση, κατέθεσε δημόσια και άπαξ τις απόψεις του. Άφησε, μόνο, μια "παρακαταθήκη", για δημόσιο διάλογο:
----
1. Συγχώνευση τραπεζών.
Οι τράπεζες παιρνούν κάτω από τον Έλεγχο της Ευρωπαίκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας(ESM). Η ΕΚΤ είναι ιδιωτική και το 47,54% ελέγχεται από Γερμανία και Γαλλία, δηλ. από τη "Γερμανία", ως προπέτασμα καπνού, και στο βάθος από τους Τραπεζίτες. (Ο πρόσφατος ανασχηματισμός κυβέρνησης στη Γαλλία, προήλθε από τις αιτιάσεις του υπουργού οικονομικών κατά της πολιτικής Μέρκελ. Αντικαταστάθηκε ο υπουργός, με υπάλληλο των Ροθτσιλντς).
Και αποκαλούμε "προπέτασμα καπνού" τις αναφορές σε Κράτη-ηγέτες, γιατί δεν αποφασίζουν οι ηγεσίες των κρατών. Π.χ. Σέρνεται και διαλύεται οικονομικά η Ευρώπη, συμμετέχοντας στο εμπάργκο κατά της Ρωσίας, που τυπικά "θέλουν" οι ΗΠΑ. Ο "τρίτος παγκόσμιος πόλεμος" είναι έργο τραπεζιτών.
2. Παρέμβαση-διαμεσολάβηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην αγορά ομολόγων.
3. Πανευρωπαϊκό Επενδυτικό Πρόγραμμα.
4. Ελάχιστα μέτρα κατά της φτώχειας.
Δεν θα τα αναλύσουμε ένα προς ένα.
Η ΕΚΤ είναι ιδιωτική τράπεζα. Και, σε κάθε περίπτωση, όλες οι προτάσεις πρέπει να αποφασιστούν και να σχεδιαστούν, "άνωθεν". Από "κάτι" που έχει διαμορφωθεί, πέρα από τους λαούς και τη δημοκρατία. Αυτό, δηλαδή το ποιος αποφασίζει, πρέπει να διατηρηθεί.
Αν δείτε στην ομιλία Τσίπρα τις διαφοροποιήσεις του ΣυΡιΖα, το καθεστώς του "ποιος αποφασίζει" διατηρείται.
Πρόκειται για προτάσεις - εκκλήσεις προς αυτούς που, σήμερα, αποφασίζουν και όχι αλλαγή στον τρόπο άσκησης της εξουσίας.
Αυτά, από κοινού, λέγονται "διατήρηση ενός Ολιγαρχικού καθεστώτος".
Αυτά, ουδέποτε έγιναν αντικείμενο συζητήσεων εντός του ΣυΡιΖα (κι ας υπάρχουν από τον Ιούνιο). Το ίδιο κάνουν και με τις πολιτικές θέσεις ενός ασήμαντου τοπικού ψηφοδέλτιου.
Το Ιερό και το Όσιο συστημικών και "αντισυστημικών" κομμάτων είναι ο λαός και τα μέλη τους να μην ακουμπούν τη Συνταγματική και Συντακτική Τάξη πραγμάτων, όπου άλλη είναι η Συνταγματική Εξουσία και άλλη η Συντακτική, αυτή, δηλαδή, που διαμορφώνει τους Συνταγματικούς κανόνες.
Και Συνταχτική Εξουσία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο Λαός. Η Συνταχτική εξουσία, αυτή που επιβάλλει τους νόμους στους πολιτικούς, είναι "αόρατη". Καλύπτεται από τα νέφη, τα προπετάσματα καπνού, της πολιτικής των πολιτικών.
Η Εξουσία είναι υπερεθνική.
(Στην εικόνα: Ο Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)
