Η επιβαλλόμενη υποτίμηση της ελληνικής Οικονομίας ήταν από την αρχή σίγουρο ότι θα μετακύληζε την καθημερινή ζωή των απλών πολιτών αρκετά χρόνια πίσω.
Σήμερα είμαστε στη θέση να υποκλινόμαστε σε αυτό το συμπέρασμα, πράγματι έτσι έγινε, η οικονομική δυνατότητα των ελλήνων και η απεικόνισή του στην καθημερινή ζωή μας ταυτίζει με εικόνες φτώχειας του 50΄ όπου κυριαρχούσε η πείνα και η μετανάστευση στο εξωτερικό.. Μαζί με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούμε να διακρίνουμε χωρίς πολύ μεγάλο κόπο και μερικά ακόμη, άλλα κοινά στοιχεία με κείνα τα μεταπολεμικά καθεστώτα, που τα νήματα της εξουσίας κινούσαν οι ξένες πρεσβείες με τους δικούς τους ανθρώπους και μηχανισμούς.
Είναι εξαιρετικά εμφανής μία συντριπτική πιθηκοποίηση μεγάλου μέρους του κρατικού μηχανισμού, στις επιταγές των ξένων επικυρίαρχων υπαλλήλων του ΔΝΤ και της Γερμανικής Ε.Ε, που διευθύνουν με φυσικά πρόσωπα, υπουργεία, μηχανισμούς(πχ αστυνομία, εισαγγελείς, εφορίες , δήμους, Μέσα Ενημέρωσης κλπ).
Βλέπουμε ελεγκτές να δολοφονούν παιδιά γιατί δεν έχουν εισιτήρια, αστυνομικούς να εισβάλλουν στα Πανεπιστήμια και να συλλαμβάνουν πολιτικές σημαίες, προφανώς στα υπηρεσιακά τους κενά όταν σφάζονται για το ποιος θα μπεί σε υπηρεσίες προστασίας υψηλών προσώπων του συστήματος(εφοπλιστών, τραπεζιτών και λοιπών καθαρμάτων).
Ξεχωριστό είδος που προσαρμόστηκε με ξεχωριστή υπευθυνότητα στους αναγκαίους πιθηκισμούς που επέβαλε το καθεστώς του Μνημονίου είναι οι δημοσιογράφοι και βέβαια το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων που συγκροτούν το ακροδεξιό ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου ..
Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί ά_φωνος στις τηλεοράσεις, τις πιρουέτες των πίθηκων του καθεστώτος, αρνούμενος μέχρι στιγμής την αναγκαιότητα να κλείσει τις τηλεοράσεις και να υπερασπισθεί πράγματα , ανθρώπους, καταστάσεις και χώρους που τον αφορούν …
