Εδώ και ώρες, το facebook μου προτείνει να αλλάξω τη φωτογραφία προφίλ μου σε ένδειξη αλληλεγγύης προς το γαλλικό λαό και να βάλω ως φόντο την τρίχρωμη σημαία.
Ο γαλλικός λαός έχει όλη την αλληλεγγύη μου, την έχω δείξει με διάφορους τρόπους κατά καιρούς. Στον παιδικό σταθμό, στο Παρίσι, χάριζα παιχνίδια στα άλλα παιδάκια. Στα φοιτητικά μου χρόνια κατέβαινα σε διαδηλώσεις για το συνταξιοδοτικό, παρότι γνώριζα ότι δεν πρόκειται να πάρω ποτέ σύνταξη στη Γαλλία. Το τελευταίο μουντιάλ το παρακολούθησα φορώντας μια φανέλα του Μπενζεμά της εθνικής Γαλλίας. Και ο καλύτερός μου φίλος είναι ο Clément, είναι Γάλλος 40ής γενιάς και χθες βράδυ, πριν σκεφτώ οτιδήποτε άλλο τον πήρα τηλέφωνο να δω αν είναι καλά.
Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν βάζω πουθενά την τρίχρωμη σημαία. Η τρίχρωμη σημαία είναι κατεξοχήν η σημαία των υποκριτικών αξιών του αστικού πολιτισμού, στο όνομα των οποίων ο γαλλικός λαός -και όχι μόνο αυτός- εδώ και 200 χρόνια μετατρέπεται σε κρέας για την καπιταλιστική μηχανή του κιμά. Είναι η σημαία του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας, στο όνομα της οποίας σκοτώθηκαν και βασανίστηκαν Γάλλοι, Αλγερινοί και Αφρικανοί φαντάροι και άμαχοι. Είναι η σημαία της ''Ιερής Ενότητας'' και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που έστειλε εκατομμύρια εργάτες στο θάνατο. Είναι η σημαία των επεμβάσεων και της Γαλλικής Δημοκρατίας, που στο όνομα του ρεπουμπλικανικού συγκεντρωτισμού, κρατά στη φτώχεια και τη βαρβαρότητα γενιές ολόκληρες μεταναστών που βρέθηκαν να ζουν και να δουλεύουν απολαμβάνοντας το παραπειστικό δικαίωμα του ''υπηκόου''. Είναι η σημαία που βομβάρδιζε και βομβαρδίζει ακόμα και σήμερα στη Συρία, το Μαλί και την Ακτή του Ελεφαντοστού, θεριεύοντας το μίσος και το θάνατο.
Αν είναι να σηκώσουμε μια γαλλική σημαία, μπορούμε να σηκώσουμε την κόκκινη σημαία της Κομμούνας και την μαυροκόκκινη του Μάη του '68: τις σημαίες των οδοφραγμάτων του Παρισιού που έδωσαν στ' αλήθεια τα φώτα στους καταπιεσμένους όλου του κόσμου. Την τρίχρωμη καλό θα ήταν να τη θάψουμε, στη μνήμη των 200 ανθρώπων που σκοτώθηκαν χθες για χάρη του παραλογισμού της εξουσίας και τους πολέμους.
Η δική μας αλληλεγγύη στον γαλλικό, στον συριακό, στον αφγανικό λαό, αφήνει κάτω τα εθνικά σύμβολα και φωνάζει ''Κανένας πόλεμος ανάμεσα στους λαούς, καμιά ειρήνη ανάμεσα στις τάξεις''.
Να πεθάνουν οι θεοι, να ζήσουν οι άνθρωποι!
