Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

gaga go home....... daughter of antichrist.....


Έλα μωρή Gaga τρόλλαρε τα χριστιανοταλιμπάν εθνίκια. 



Ελα μωρή ελλαδαρα γαμώ τους ωχτρούς μας @NEXTFM_961: ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ: Η #LADYGAGA ΣΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΟΑΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ!


δεν γέμισε το ΟΑΚΑ η gaga. ουφφφφ να σκάσω είμαι

Αν έπεφτε τώρα βόμβα στο ΟΑΚΑ τα ποσοστά της ΔΑΠ θα έπεφταν κατά 10% στις εκλογές. Δείτε μοσχάρια γαμώ το σπίτι τους! 

Περιμένω την Ελένη Λουκά έξω απο το ΟΑΚΑ στη συναυλία της Γκάγκα να φωνάζει: gaga go home daughter of antichrist

http://dakrygono-a.blogspot.gr/2014/09/gaga.html

Η Gaga και οι γκαγκά ελληναράδες. Γαλανόλευκη υποκουλτούρα, μαζική λοβοτομή ελληναρουραίων.


 


"WC Αμφίπολης 2014". Αρχιτέκτονες :ΜΜΕ του ολοκληρωτικού καθεστώτος που κατασκευάζουν το νεοελληνικό είδος υπανθρώπου.

Απίστευτου μεγέθους υποκουλτούρα, προσφορά των μιντιακών υπονόμων του καθεστώτος απόλαυσαν, δυστυχώς κάμποσοι τόνοι ελληναρουραίων που ευτυχώς δεν γέμισαν το ΟΑΚΑ κατά την άφιξη της ..γαλανόφορούσας Gaga.

Ντυμένη ως χουντική ατραξιόν του Παπαδόπουλου και του Παττακού , ελληνοφορούσα κάτι με_ταξί αρχαιοελληνικής Αφροδίτης με χλαμύδες και ρετρό επίδειξη πλαστικής χειρουργικής του 80΄ και άνω των 80 ... έκανε θορυβωδη άφιξη ξυπνώντας τα χαμηλότερα ένστικτα των ελληναράδων.


Το πρόγραμμα του θεάματος ξεκίνησε απο την άφιξή της έως το φινάλε που γράφτηκε στον αρρωστημένο δημοσιογραφικό τύπο του καθεστώτος. 

Λίγες σκόρπιες λέξεις, ασυντόνιστες με_ταξί τους, σα μυαλό ουγκανου ναζιστή, , ανέφερε κάτι για "Ελλάδα" , κάτι για "Παρθενώνα που αφού άντεξε αυτός άρα θα αντέξετε και σεις"(στο κοινό της ), κάτι ο Τατσόπουλος και η Κεφαλογιάννη δείγματα του ύστερου νεοελληνικού πολιτισμού όλα αυτά συν κάτι ανάποδα γαλανόλευκα πανιά ανάμεσα σε ποδάρια, σε γλυκόξινες κιλότες, σε πούδρες και σε στρας ..

Η Gaga με το γαλανόλευκο πανί ήταν σα διαταγή του Μαξίμου ,με τη βοήθεια του Θεού, της παναγιας και της πατρίδας!!!

 

Υπερθέαμα υποκουλτούρας, αποθέωση του τίποτε, κατασκευή πνευματικά ανάπηρων υπανθρώπων, , ο αβάσταχτος βασανισμός των ελληνοαρουραίων που η Τραγωδία τους δεν έχει σταματημό..

αγάπη ρε ναζί!


Antistavros @antistavros
Εκεί που έχεις σηκώσει το καδρόνι και το κατεβάζεις με δύναμη πάνω στο φασισταριό του απαγγέλλεις και Μπρεχτ. Τον τσάκισες, άλλα κάτι έμαθε.


Ωραιότατο το make love not war χθες στο Σύνταγμα! Προφανώς τον Παύλο τον δολοφόνησε ταχυδρομικό περιστέρι!

Απο
George Kilafis
"Μορφώστε τους ναζί, να γίνουν υπουργοί"

   

Η μόρφωση των ναζί θα γίνει από τον κρατικό προϋπολογισμό ή μέσω ΕΣΠΑ; Οι τάξεις πόσους ναζί θα έχουν; Όχι δηλαδή, για να μην ξεχνάμε και την ποιότητα!



σσσσσ....μη φωνάζετε ρε θα ξυπνήστε τους ναζί

Να μην ξεχάσουμε να τρίψουμε στις μάπες των απολιτίκ μελών της πρωτοβουλίας Δεν Ξεχναμε τις παρακάτω φωτογραφίες από επιθέσεις χρυσαύγουλων σε μετανάστες. Στη χθεσινή συναυλία οι διοργανωτές της και μέλη της εν λόγω πρωτοβουλίας έλεγαν μεταξύ άλλων ανεκδιήγητων πραγμάτων ότι «Πρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας στους ναζί..τους λείπει αγάπη, μόρφωση, ζεστασιά… {…μια αγκαλιά}… {όχι βία που γεννά και άλλη βία} » (http://mao.gr/synauvlia/).
ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΩΝ.
ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΑΣ.
ΤΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΥΠΕΡΑΜΥΝΘΗΚΑΝ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΦΑΣΙΣΜΟ ΜΕ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗ ΖΩΗ.



UnlikeUnlike ·  ·  · 7314



Corto Maltese @Crt_Mlts
Πάτε και μορφώνετε τους ναζί και μετά γίνονται νεοφιλελευθεροι


ο ναζισμός και η μόρφωση είναι σαν την ύλη και την αντι-ύλη...όταν συναντιούνται αλληλοεξουδετερώνονται....

αφου αλλαξουμε τα φασισταρια να βαλουμε κι ενα χερακι ν αλλαξουμε και τους μπατσους ρε συντροφοι......

   




[..] Η καλύτερη απάντηση σε αυτούς τους βάνδαλους κάφρους ήταν όλος αυτός ο κόσμος που πήγε στη συναυλία να τιμήσει τη μνήμη του Φύσσα και να δώσει το δικό του αντιφασιστικό μήνυμα. [..]

Μόνο που αντιφασιστικό μήνυμα δεν έστειλαν με τη συναυλία αυτή οι διοργανωτές τη στιγμή που κιόλας ζητούσαν από κόσμο που φώναζε αντιφασιστικά συνθήματα να περιοριστούν μόνο σε συνθήματα σχετικά μετον Φύσσα..

Η στάση που κράτησαν οι διοργανωτές είναι που δεν τιμούν τον Φύσσα σε καμία περίπτωση αφού ας σκεφτούμε και μόνο πως όταν ήρθε σε συμπλοκή με τους φασίστες ο killah P ούτε τους μόρφωσε, ούτε τους ξύπνησε αλλά τους τσάκισε για να προστατεύσει την παρέα του..



αγαπη ρε ναζι!


 



Μονο ντροπη και αισχος για τη χθεσινη συναυλια-τσιρκο στη πλατεια Συναταγματος.

Οι διοργανωτες λιγο πολυ προσπαθησαν να ξεπλυνουν τους δολοφονους του Φυσσα με πασιφιστικες μαλακιες του τυπου <ο Παυλος ζει μορφωστε τους ναζι>.
Οχι μαλακες,<ο Παυλος ζει τσακιστε, λιωστε, σκοτωστε τους ναζι>!


Μπραβο σ αυτους που αντεδρασαν και εγραψαν στ αρχιδια τους τους διοργανωτες φωναζοντας αντιφασιστικα συνθηματα γιουχαροντας και πετωντας τους μπουκαλια και καφεδες.

Οσο για τους ξεφτιλισμενους φιλους του Φυσσα που απο το φοβο της στοχοποιησης τους απ'τους φασιστες δεν τολμουν να σηκωσουν το αναστημα τους και κρυβονται πισω απο ειρηνικα πανηγυρια αλλωτε με μπαλονια και αλλωτε με χιπικες συναυλιες το μονο που εχουμε να πουμε ειναι,μπορουν να πανε να ΓΑΜΗΘΟΥΝ (με αγαπη παντα)!

Ο φασισμος τσακιζεται στο δρομο απο τον κοσμο του αγωνα!

Για τον Παυλο Φυσσα δεν φτανουν μονο 2
ολοι οι φασιστες στο νεκροτομειο!

Μαχητικος αντιφασισμος και μονο!

"Σφαξε με φασισταμ να αγιασω"
‪#‎ΝεοΑριστερουλης‬


απο Aggelos Kyriou: Εισακούστηκαν ήδη οι επιθυμίες των "αντιφασιστών" φίλων του Φύσσα!
Φασίστες κουφάλες , ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ

Η απάντηση στους "κάτι θα έκανε κι ο Φύσσας για να τον μαχαιρώσουν" είναι απλή "ναι, όντως κάτι έκανε...αντιστάθηκε στους νεοναζί"

γιατί δίχασε η συναυλία στην μνήμη του Παύλου Φύσσα;


http://farmakoglwssa-kirki.blogspot.gr/


Διαβάζω ότι στην συναυλία που διοργανώθηκε στις 19 του Σεπτέμβρη, ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι διοργανωτές-φίλοι του αδικοχαμένου προτιμούσαν η εκδήλωση να ήταν μια θετική γιορτή συμφιλίωσης, 
για την «παγκόσμια ειρήνη». 
Οι από σκηνής δηλώσεις επέμεναν ότι 

«πρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας στους ναζί... τους λείπει αγάπη, μόρφωση, ζεστασιά…». 

«Παύλο ψυχάρα άναψε φωτιά και ζέστανε τους άστεγους σε κάθε γειτονιά», 

«ο Παύλος ζει μορφώστε τους ναζί», 

«όλοι μαζί είμαστε», 

«αγάπη μόνο» 
και
 ο «Παύλος ζει ξυπνήστε τους ναζί»
φαίνεται ότι ήταν τα μόνα επιτρεπόμενα συνθήματα από τους διοργανωτές.
 Αυτό προκάλεσε την σοβαρή αντίδραση από ένα μεγάλο μέρος του κοινού, που με άλλα συνθήματα επέμεινε σε μια μαχητική αντιφασιστική διάσταση του προσώπου του δολοφονημένου.


Μην έχοντας παραστεί στη συναυλία και παρακολουθώντας από μακριά τις εκδηλώσεις στην μνήμη του Παύλου Φύσα, προσπαθώ να κατανοήσω τι ακριβώς σημαίνει αυτή η σοβαρή διαφωνία μεταξύ διοργανωτών και θεατών. 


Οι οποίοι έχουν ως χαρακτηριστικό ότι βρίσκονται στην ίδια πλευρά, απέναντι στους ναζήδες. Το βασικό εδώ, χωρίς αμφιβολία, είναι η λέξη "φίλοι".

 Δεν ξέρω αν ισχύει, αν όντως διοργανωτές ήταν οι φίλοι/συνεργάτες/οικείοι άνθρωποι του Παύλου Φύσσα,αλλά η επισήμανση αυτής τους της ιδιότητας στην κριτική που ασκείται εναντίον τους για την επιμονή τους για το περιεχόμενο της συνθηματολογίας κρύβει κατά την γνώμη μου την ουσία της κατανόησης του τι συμβαίνει.



Αλλά, ας πάμε όμως μια μέρα πιο πίσω. 

Στην επέτειο της δολοφονίας. 
Στο Κερατσίνι. 
Στον τόπο του εγκλήματος: 
"Ευχαριστούμε που υπήρξες γιος μας", είπε σπαρακτικά η μάνα του καθώς προσκυνούσε το μνημείο στο σημείο της δολοφονίας. 

Ένας πληθυντικός αριθμός που συμβολίζει κάτι περισσότερο από την οικογένεια που αντιπροσώπευε εκείνη την στιγμή. 

Ένας πληθυντικός που δείχνει ενδεχομένως μια διαφορετικού τύπου ενσωμάτωση του νεκρού γιου, της τραγικής απώλειας, του κενού που άφησε πίσω του. 
Μια ενσωμάτωση που διαφέρει από εκείνη της απώλειας σε ένα τροχαίο, που περιλαμβάνει πια και την συμβολοποίηση, το μνημείο, την "επετειο-ποίηση" της απώλειας και την αίσθηση πως αυτός ο γιος δεν είναι πλέον αποκλειστικά δικός της.
 Και αυτή η συλλογική ενσωμάτωση της απώλειας και του θρήνου δεν μπορεί παρά να απαλύνει το πένθος αυτής της μάνας. 

Από την άλλοι πλευρά, οι φίλοι του Παύλου ίσως να το βρίσκουν πιο δύσκολο να αφήσουν το σύμβολο Φύσσας τόσο εύκολα στα χέρια της κοινωνίας. 
Η κοινή προέλευση, 
τα ίδια βιώματα, 
ο μοιρασμένος χρόνος μαζί του, 
οι προσωπικοί δεσμοί, 
τα αστεία, τα γέλια, τα δάκρυα που μοιράστηκαν μαζί του, κρατούν ακόμα το σύμβολο Φύσσας εσωτερικευμένο με μια περισσότερο προσωπική διάσταση, με μια αίσθηση κατοχής, ένα αίσθημα αυτονόητου δικαιώματος πάνω του.

 Για τους φίλους του και συνεργάτες, η οικειοποίηση του συμβολισμού του εδράζεται ακόμα στην προσωπική σχέση, στην άμεση ανάμνηση, την ανάκληση της φυσικής επαφής. 

Και είναι ακριβώς αυτή η συναισθηματική αναστάτωση των φίλων του Παύλου Φύσσα που κάνει το περιεχόμενο των δικών τους συνθημάτων (τύπου "να ανοίξουμε την καρδιά μας στους ναζί") να είναι στην πραγματικότητα δευτερεύουσας σημασίας. 

Γιατί γι' αυτούς ο Παύλος Φύσσας μετατράπηκε από φυσικό πρόσωπο σε σύμβολο απρόσμενα, απότομα, βίαια, σε μια νύχτα, τόσο γρήγορα όσο κάνει ένα μαχαίρι φασίστα να χωθεί στην καρδιά ενός ανθρώπου. 

Ενδεχομένως ακόμα θρηνούν την φυσική του απώλεια. 
Και χρειάζεται να εμπεδώσουν την ίδια στιγμή και την απότομη, μαζική συμβολοποίησή του. Και έτσι φυσιολογικά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. 

Γι' αυτούς προτεραιότητα έχει η παράταση της δικής τους φαντασιωσικής οικειοποίησης του συμβόλου με την δομή και το περιεχόμενο που οι ίδιοι διατηρούν το δικαίωμα να του προσδίδουν. 

Τα παραπάνω βέβαια δεν αφορούν καθόλου όσους πήγαν σε αυτήν τη συναυλία, όσους συμμετείχαν στις πορείες διαμαρτυρίας, όσους θεωρούν τον Παύλο Φύσσα σύμβολο όχι "παγκόσμια ειρήνης" αλλά το πρόσωπο που πάνω του εικονίζεται ένας μαχητικός αντιφασισμός.

 Για όλους εμάς που δεν είχαμε ποτέ προσωπική επαφή με τον Παύλο Φύσσα, που απουσιάζει ο συναισθηματικός δεσμός με το φυσικό πρόσωπο Παύλος Φύσσας, που δεν τον χάσαμε απρόσμενα και που δεν τον μετατρέψαμε από αγαπημένο σώμα και πνεύμα σε ένα σύμβολο μέσα σε μια νύχτα, η ενσωμάτωση της απώλειάς του έχει εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες. 

Για εμάς είναι όλα πιο εύκολα: 
Να ανατρέξουμε στο προσωπικό του ιστορικό, 
να ξαναδιαβάσουμε τις συνθήκες της δολοφονίας και τις ανταποκρίσεις από τις τελευταίες τους στιγμές στο ματωμένο πεζοδρόμιο,
 ακόμα και να ξαναδούμε εκείνη την φωτογραφία των τυμβωρύχων δημοσιογράφων. 

Για εμάς είναι λιγότερο επώδυνο να νοηματοδοτήσουμε αναδρομικά τους στίχους των τραγουδιών του, να τον πλάσουμε στο φαντασιακό μας με τον τρόπο που θα απαλύνει τους βαθύτερους φόβους μας. 

Για μας είναι απόλυτα λογικό να τον ανακηρύξουμε σε αυτόν που θα ενσαρκώνει τις φαντασιώσεις μας για την ύστατη μάχη απέναντι στον ναζισμό και τον γενικευμένο καρκίνο της κοινωνίας που ζούμε. Με τον τρόπο που ευχόμαστε, με την δομή που θέλουμε και το περιεχόμενο που επιθυμούμε. Ανεξαρτήτως των σκέψεων των διοργανωτών μιας συναυλίας μνήμης.


Διαφωνώ με το "μια αγκαλιά και λίγη αγάπη για τους νεοναζί". 


Θεωρώ ότι το μαχαίρι των κασιδιάρηδων δεν θα διστάσει να ξεσκίσει το σώμα που θα προσπαθήσει να το αγκαλιάσει. Θεωρώ ότι "η λίγη αγάπη" υποδηλώνει αφέλεια ή άγνοια για το τι σημαίνει ιδεολογία και το τι σημαίνει ψυχολογία ναζί.

Η συμβολοποίηση του Παύλου Φύσσα δεν είναι υπόθεση προσωπική. 
Είναι συλλογική ανάγκη. 
Και νοηματοδοτείται όταν παραμένει συλλογική, μόνο και μόνο για να βρίσκει το ξεχωριστό νόημά της αγγίζοντας καθέναν μας ατομικά.


Η Μνήμη και η Λήθη


Εγραψε:Pitsirikos

Χτες έγιναν στην Αθήνα δυο συναυλίες με πολύ κόσμο. 

Στο Σύνταγμα έγινε η αντιφασιστική συναυλία στη μνήμη του Παύλου Φύσσα και στο ΟΑΚΑ η συναυλία της Lady Gaga. Δεν θα συγκρίνω, βέβαια, αυτές τις δυο συναυλίες -αυτό θα με έκανε κάπως γραφικό- αλλά έκανα μερικές σκέψεις, με αφορμή αυτές τις δυο συναυλίες που έγιναν την ίδια μέρα:

     



Στο Σύνταγμα βρέθηκαν χτες άνθρωποι που δεν θέλουν να ξεχάσουν. Η συναυλία αφορούσε την μνήμη ενός ανθρώπου που δολοφονήθηκε από έναν νεοναζιστή.

Στο ΟΑΚΑ, βρέθηκαν, κυρίως, άνθρωποι που θέλουν να ξεχάσουν και να ξεχαστούν.

Η μνήμη και η λήθη.

Υπήρξαν εποχές που οι Έλληνες ήθελαν να θυμούνται.

Όταν η Ελλάδα και οι Έλληνες είχαν μνήμη, δημιουργήθηκαν μεγάλα λαϊκά έργα.

Σε όλες τις τέχνες. Κυρίως, στη μουσική.

Τα μεγάλα λαϊκά μας τραγούδια, τα τραγούδια του Βαμβακάρη, του Τσιτσάνη, του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη και άλλων σπουδαίων συνθετών και στιχουργών, είναι τραγούδια μνήμης.

Είναι τραγούδια από μια εποχή που η Ελλάδα ήθελε να θυμάται.

Σήμερα, ή μάλλον τις τελευταίες δεκαετίες, οι Έλληνες θέλουν να ξεχάσουν.

Θέλουν να ξεχάσουν και να ξεχαστούν.

Θέλουν να ξεχαστούν από τα προβλήματά τους.

Αλλά κινδυνεύουν να ξεχαστούν οι ίδιοι.

Και να χαθούν.

Η μόνη μας περιουσία είναι η Μνήμη.

Μην το ξεχνάς.