Δημήτρης Στρατούλης

                          
O Στρατούλης για την ανάπτυξη

Αριστεροί φλώροι και Δεξιοί άντρακλες

Ανανδρανιστάκης Γιώργος
"Που...άκια", «γα...όλες», «μου...σκυλα». Αυτές ήταν οι λέξεις με τις οποίες έλουσαν οι μαινόμενοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής τους βουλευτές και τις βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα γεμίσουμε τις τελίτσες, για να μην μολύνουμε τον χώρο με τις χυδαιότητες των ναζιστών, είναι ωστόσο προφανές ότι και οι τρεις λέξεις αφορούν χαρακτηρισμούς σχετιζόμενους με τη σεξουαλική συμπεριφορά. Χαρακτηρισμοί χυδαίοι, σαν αυτούς που κοσμούν κατά κόρον τα χρυσαυγίτικα sites και την εν γένει δεξιά και ακροδεξιά μπλογκόσφαιρα.
Στον θαυμαστό κόσμο του ζόφου, οι αριστεροί είναι συλλήβδην και εκ φύσεως ομοφυλόφιλοι, περιγράφονται δε με επίθετα πρωτόφαντα, ικανά να εξαναγκάσουν τον Μπαμπινιώτη να σκίσει το λεξικό του, να το βράσει και να πιει το ζουμί του. Για τις γυναίκες δεν απαιτείται μεγάλη πρωτοτυπία, διότι και μόνο που είναι γυναίκες είναι εξ ορισμού αμαρτωλές και βρόμικες. Οι αριστερές γυναίκες ειδικά, είναι όλες πόρνες, εκτός από εκείνες που δεν πληρώνονται, διότι κάνουν σεξ από χόμπι. Αυτές είναι ακόμη χειρότερες.Ρατσισμός, σεξισμός, φαλλοκρατία, κόμπλεξ, από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις για να περιγράψεις τα αρρωστημένα μυαλά των ντουβαριών, που θεωρούν ανωμαλία οτιδήποτε δεν ταυτίζεται με τις δικές τους επιλογές. Ωστόσο, γι' αυτούς που ξεστομίζουν αυτά τα λύματα, το ζήτημα δεν είναι σεξουαλικό, είναι πρωτίστως πολιτικό. Μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να πέσει στα χέρια των αριστερών φλώρων, πρέπει να κυβερνάται από άντρακλες αναντάμ μπαμπαντάμ. Άντρακλες με τον σταυρό στο στήθος, ώστε να πνίγεται ο Χριστούλης στον ιδρώτα, και την τρίχα της μύτης να φτάνει μέχρι το πάτωμα, να την πατάει η γκόμενα, να σκοντάφτει και να πέφτει στην αγκαλιά του παιδαρά.
Και καλά σε καιρό ειρήνης, πάει στο διάολο. Τι θα γίνει όμως άμα βρεθούμε σε πόλεμο; Θα αναθέσουμε την προστασία της πατρίδας στις αριστερές φραγκόκοτες, που θα βλέπουνε τους Τουρκαλάδες σαν ξερολούκουμα; Όσο υπάρχει ειρήνη, οι δεξιοί άντρακλες προετοιμάζονται για τον πόλεμο, πυροβολάνε με όπλα, πετάνε μαχαίρια, μαθαίνουν καράτε και μόλις ξεσπάει ο πόλεμος, είτε την κοπανάνε από τη χώρα είτε συνεργάζονται με τον εχθρό. Και μένουν οι φραγκόκοτες να πολεμάνε σε πόλεις και βουνά.
Σε εμάς όλα τούτα μοιάζουν απίστευτα και εξωφρενικά, υπάρχει ωστόσο πολύς κόσμος που τα πιστεύει. Κόσμος που τον ξεζουμίζουν, τον εξευτελίζουν, τον αρμέγουν από το πρωί ώς το βράδυ σαν πρόβατο κι όμως αρνείται να ψηφίσει την Αριστερά, επειδή πιστεύει ότι αποτελείται από γκέι προδότες, που καθοδηγούνται απευθείας από τον Τζωρτζ Σόρος. Μην πάτε μακριά, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος και κεντροεπίτροπος της Ν.Δ. Φαήλος Κρανιδιώτης τα γράφει αυτά καθημερινά στη "Δημοκρατία" και σε άλλα ακροδεξιά έντυπα.
Όταν ακούτε λοιπόν για «που...άκια», «γα...όλες», «μου...σκυλα», να ξέρετε ότι κάποιοι μαζεύουν ψήφους. Και όχι μόνο για τους εαυτούς τους.

www.avgi.gr

Κινεζοποίηση η «λύση» στην κρίση

«Η σταθερή και ισορροπημένη ανάπτυξη παραμένει άπιαστη για την παγκόσμια οικονομία. Σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες οι ρυθμοί ανάπτυξης ανέκαμψαν μόνο εν μέρει και η ανεργία παραμένει πεισματικά υψηλή». Η τελευταία ετήσια έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (Bank for International Settlements, BIS), της τράπεζας που αποτελεί την «κεντρική τράπεζα» 60 κεντρικών τραπεζών παγκόσμια (μεταξύ των οποίων και η Τράπεζα της Ελλάδος), δε μασάει τα λόγια της.

Η έκθεση δημοσιεύτηκε στα τέλη του περασμένου μήνα και παραδέχεται ότι «η οικονομική ανάπτυξη σχεδόν όλων των μεγαλύτερων ανεπτυγμένων οικονομιών επιβραδύνθηκε σημαντικά, συγκρινόμενη με τα χρόνια πριν από την κρίση», επισημαίνοντας ότι οι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ μεταξύ 2010 και 2012 (που κατά μέσο όρο κυμαίνονταν γύρω στο 1.3%) ήταν περίπου 44% χαμηλότεροι απ’ αυτούς που καταγράφονταν την επταετία 2001-7 (που ήταν γύρω στο 2.3%) και λιγότερο από το μισό σε σχέση μ’ αυτούς που καταγράφονταν μεταξύ 1979 και 2007 (που ήταν 2.7% κατά μέσο όρο). Μόνη εξαίρεση η Γερμανία, μετά από την ανάκαμψή της στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.

Αντίστοιχα, στις αναπτυσσόμενες οικονομίες η ετήσια ανάπτυξη του ΑΕΠ επιβραδύνθηκε κατά 25% (από 7.5% που ήταν κατά μέσο όρο την επταετία 2001-7 έπεσε στο 5.6% την τριετία 2010-12). Η έκθεση παραδέχεται επίσης ότι «ο ρυθμός της ανάκαμψης στις μεγάλες ανεπτυγμένες οικονομίες είναι στην καλύτερη περίπτωση απογοητευτικός» και ότι οι «αναδυόμενες οικονομίες είχαν γενικά καλύτερες επιδόσεις, αλλά πρόσφατα έχασαν αρκετή από τη ζωτικότητά τους». Παραδέχεται, τέλος, ότι έξι χρόνια μετά το ξεκίνημα της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης (όπως την ονομάζει), το δημόσιο χρέος των πιο ανεπτυγμένων χωρών εξακολουθεί να αυξάνεται έχοντας φτάσει σε άνευ προηγουμένου επίπεδα. Το 2013 θα σκαρφαλώσει στο 230% του ΑΕΠ στην Ιαπωνία, σε πάνω από 180% του ΑΕΠ στην Ελλάδα, σε πάνω από 140% του ΑΕΠ στην Ιταλία και την Πορτογαλία, κοντά στο 130% του ΑΕΠ στην Ιρλανδία, γύρω στο 110% του ΑΕΠ σε ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία και κοντά στο 100% στο Βέλγιο και την Ισπανία. Μοναδικές εξαιρέσεις που τα ποσοστά αυτά πέφτουν κάτω του 90% είναι ο Καναδάς και η Γερμανία.

Ξέρετε όμως ποιο είναι ένα από τα πιο σημαντικά εμπόδια για την «ανάπτυξη»; Αν όχι, διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα να… ξεστραβωθείτε: «Οπως συζητιέται στο Κεφάλαιο ΙΙΙ, η ακαμψία στις αγορές εργασίας και προϊόντων είναι μεταξύ των πιο σημαντικών εμποδίων που στέκονται στο δρόμο της μακρόχρονης οικονομικής υγείας. Η χρηματοοικονομική κρίση και τα επακόλουθά της έδειξαν ότι τέτοια δομικά προβλήματα εντείνονται όταν κλείνει ο κύκλος και η ραγδαία ανάπτυξη γίνεται κατάρρευση. Ως αποτέλεσμα, η ανάκαμψη ήταν απογοητευτική για πολλές οικονομίες».

Ποια είναι η «ακαμψία» στις αγορές εργασίας και προϊόντων; Το κεφάλαιο ΙΙΙ γίνεται πιο συγκεκριμένο: έλεγχος των τιμών, εξαιρέσεις από το νόμο του ανταγωνισμού κρατικών επιχειρήσεων (μέσω των κρατικών επιχορηγήσεων για παράδειγμα), περιορισμοί στις εξαγορές από ξένες επιχειρήσεις κτλ. Δηλαδή, μέτρα που ενίοτε παίρνουν τα κράτη, είτε για να ενισχύσουν τις κρατικές επιχειρήσεις, είτε για να συγκρατήσουν κάπως τις τιμές, είτε για να παζαρέψουν με καλύτερους όρους τις εξαγορές των διαφόρων φιλέτων από ξένες επιχειρήσεις. Oλα αυτά θεωρούνται εμπόδια για την ανάπτυξη.

Το μεγαλύτερο όμως εμπόδιο, που σύμφωνα με την έκθεση της BIS «θα μπορούσε να επιφέρει ακόμα μεγαλύτερα οφέλη από την απελευθέρωση των αγορών προϊόντων», είναι οι «μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας». Σ’ αυτό τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρα. Μαθαίνουμε ότι χώρες όπως η Γαλλία, η Ελλάδα και η Ισπανία έχουν ακόμα «άκαμπτη αγορά εργασίας»! Με λίγα λόγια, «προστατεύουν» πολύ τους εργαζόμενους! Και η «υψηλή προστασία της εργασίας» σημαίνει λιγότερη εργασία και μείωση της παραγωγικότητας!

Οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για το «πολιτικό κόστος» το λένε ξεκάθαρα. Η «λύση» στην κρίση είναι η παραπέρα εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, σε επίπεδα Κίνας. Γι’ αυτό άλλες αυταπάτες δεν χωράνε πλέον. Ή σκύβεις το κεφάλι και ελπίζεις να γλιτώσεις τα χειρότερα, ελπίζοντας στον… φιλεύσπλαχνο θεό, ή αγωνίζεσαι να οργανώσεις την τάξη σου για να αντιμετωπίσει αυτή τη λαίλαπα. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.http://wwwpraxisred.blogspot.gr/

Κοινωνία έτοιμη να εκραγεί.

του Γιώργου Δελαστίκ

Δεν υπάρχει κοινωνική τάξη, κοινωνικό στρώμα, ομάδα εργαζομένων που να μη θεωρεί την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου εχθρική απέναντι στα συμφέροντά της...Δραματικά έχει βαρύνει το οικονομικό και κοινωνικό κλίμα στη χώρα μας τον τελευταίο έναν-ενάμιση μήνα. Για όποιον δεν το έχει καταλάβει, η Ελλάδα βρίσκεται πάλι στα πρόθυρα νέας κοινωνικής έκρηξης.
Μια σπίθα λείπει, ένα τυχαίο γεγονός για να σημειωθεί νέα ανάφλεξη. Δεν υπάρχει κοινωνική τάξη, κοινωνικό στρώμα, ομάδα εργαζομένων που να μη θεωρεί την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου εχθρική απέναντι στα συμφέροντά της.
Όλοι ανεξαιρέτως οι επιχειρηματίες μιλούν για επικείμενη κατάρρευση της αγοράς. Για μείωση πωλήσεων που τους έχει φέρει στα πρόθυρα της απόγνωσης. Για ολοκληρωτική άρνηση των τραπεζών να τους χρηματοδοτήσουν ή για επιτόκια δανεισμού που ξεπερνούν το 8% ή και το 10% για μικρομεσαίες επιχειρήσεις.Να φάει τα λεφτά ακόμη και των... τραπεζών (!) προσπαθεί η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Να τους φάει δηλαδή τα επιπλέον χρήματα που μάζεψαν με την ανακεφαλαιοποίηση. Οι τραπεζίτες αρνούνται να τα δώσουν, γιατί τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έχουν εκτιναχθεί και είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!
Κοινωνικό πογκρόμ κάνουν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Απολύουν χιλιάδες εκπαιδευτικούς, χιλιάδες εργαζόμενους στα νοσοκομεία, χιλιάδες εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, χιλιάδες δημοτικούς αστυνομικούς και πάει λέγοντας. Σε εργασιακό νεκροταφείο έχουν μετατρέψει τη χώρα. Κατά εκατοντάδες χιλιάδες οι Ελληνες πετιούνται στη χωματερή των ανέργων από την κυβερνητική πολιτική που ασκείται κατ' εντολήν των Γερμανών και της ΕΕ. Η κοινωνική εξαθλίωση απλώνεται με καλπάζοντες ρυθμούς. Ο πρωθυπουργός νομίζει ότι αφού δεν ξεσηκώθηκε ο κόσμος μέχρι τώρα, αποκλείεται να ξεσηκωθεί και στο μέλλον. Πολύ σύντομα θα διαπιστώσει ότι αυτός ο συλλογισμός του είναι εντελώς λανθασμένος.
Η οργή ξεχειλίζει. Διεισδύει σε κοινωνικές ομάδες που ούτε τις φαντάζεται η κυβέρνηση - συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών αλλά και των αστυνομικών, με την εξαίρεση των «πραιτωριανών» των ΜΑΤ. Αλλάζουν οι διαθέσεις των πολιτών. «Γιατί δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος;» ρωτούσαν μέχρι τώρα όλοι, βγάζοντας τον εαυτό τους απέξω. «Είμαστε τόσο ηλίθιοι και δεν ξεσηκωνόμαστε;» είναι η φράση που ακούμε τους τελευταίους δύο μήνες. Η επάνοδος του πρώτου πληθυντικού δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Είναι το τελευταίο στάδιο πριν από την κυοφορούμενη νέα κοινωνική έκρηξη.
Πού θα οδηγήσει η έκρηξη αυτή δεν το γνωρίζουμε. Το τυφλό μίσος εναντίον όλων των πολιτικών που έχουν συμμετάσχει στη διακυβέρνηση της χώρας, αυτοί ή τα κόμματά τους, είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί. Σε εκατοντάδες χιλιάδες άτομα με κατώτερο πολιτικό κριτήριο συμπαρασύρει μάλιστα το μίσος αυτό και τα κόμματα που δεν έχουν ποτέ κυβερνήσει.
Αριστερή στροφή, πάντως, προς μια φιλολαϊκή μετατόπιση της ασκούμενης πολιτικής είναι αδύνατη, αν προηγουμένως δεν υπάρχει ηγεμονία της αριστερής πολιτικής - και κάτι τέτοιο δεν παρατηρείται στην Ελλάδα σήμερα.
Το «κοινωνικό αντάρτικο» που διεξάγουν όλο και περισσότερες δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων με δυναμικό ή ηπιότερο τρόπο αναζητεί επειγόντως πολιτική διέξοδο. Αν δεν μπορέσει να του τη δώσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η υπόλοιπη Αριστερά, τότε θα καταστεί εφικτός ο εγκλωβισμός αυτών των μαζών στην «αντισυστημική» υποκρισία της Ακροδεξιάς. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα εξελιχθούν έτσι τα πράγματα.

σχόλια:

Πάντως, η πιο ανόδινη "εξέγερση" της κοινωνίας θα ήταν να δόσει ένα 50% στιςδημοσκοπήσεις στον Συριζα. Αυτό από μονο του θα άλλαζε τα πάντα στη χώρα και θα μπορούσε να ρίξει την κυβέρνηση. Αλλά ούτε αυτό το...ακίνδυνο δεν τολμά να κάνει η κοινωνία, πόσο μάλλον να αντιδράσει δυναμικά (εξαιρούνται οι ομάδες που ως τώρα δρούσαν έτσι). Επομένως, οι εκτιμήσεις είναι άνευ ουσίας.Απάντηση

.....ο μαλάκας έκανε την επανάσταση του.....ουστ κουφάλα...!!!!

Regatzoni Tzoni shared Petros Katsakos's photo.

......ο μαλάκας έκανε την επανάσταση του.....ουστ κουφάλα...!!!!

Ανεβασμένος στην πίστα της χυδαιότητας και λουσμένος με τα φώτα του ελληναράδικου νεοπλουτισμού τα «έχωσε» στον «σακάτη» και στην «κουφάλα». Και το πλήθος από κάτω χαχάνιζε αυτάρεσκα. Το λαϊκό παιδί ένωσε τη φωνή του με τους αναξιοπαθούντες συμπατριώτες του και ξεφτίλισε τους γερμαναράδες που θέλουν το κακό της πατρίδας του. Αυτόν τον ανάπηρο κι εκείνη την άχαρη που θέλουν να μας στερήσουν το δικαίωμα στο ξενύχτι, στη σαμπάνια και στο πούρο ρε αδερφέ. Γι αυτά νοιάζεται η πίστα και γι αυτά επαναστατεί. Σιγά μη γνοιαστεί για καθηγητάδες, γιατρουδάκια και καθαρίστριες. Πελάτες μας είναι εξάλλου; Αυτούς περιμέναμε στην Ψαρού;
«Αυτά θα δει ο Σόιμπλε και θα περπατήσει ο άνθρωπος. Θαύμα παιδιά! Σηκώθηκε ο Σόιμπλε και περπάτησε ο πουσ... ! Ελα πάμε», είπε το λαϊκό παιδί και άρχισε να τραγουδάει «Έκρυψα το πρόσωπό μου», δίνοντας το έναυσμα να αρχίσει ο λουλουδοπόλεμος. Έτσι είναι η επανάσταση, θέλει και το γαρύφαλλό της, θέλει και πρώτο τραπέζι πίστα. Να γίνει το θαύμα και να σηκωθεί να χορέψει και ο πούστης, ο σακάτης από το Βερολίνο. Περισσότερες πιθανότητες όμως έχει να σηκωθεί ο Σόιμπλε, παρά να σηκωθεί ο δικός σου ο νους από το πάτωμα της πίστας...