Καθώς το προτεκτοράτο Ελλάδα βαδίζει προς τις εκλογές που θα νομιμοποιήσουν την κατάσταση προτεκτοράτου -και καθώς επαναλαμβάνεται η προσπάθεια πόλωσης ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την Νέα Δημοκρατία (με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ στο παιχνίδι του δικομματισμού) ενώ οι πάντες ξέρουν πως αυτά τα δυο κόμματα θα κάνουν κυβέρνηση συνεργασίας και νομιμοποίηση της απάτης-, αναρωτιέμαι αν αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσε να κάνει η ελληνική Αριστερά.
Αφού θυμίσω πως ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε με όλους τους τρόπους και προκάλεσε τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου για να καταργήσει το Μνημόνιο -μη ψηφίζοντας Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Σταύρο Δήμα, για να επιλέξει αμέσως μετά τον Προκόπη Παυλόπουλο-, αναρωτιέμαι αν αυτό το κόμμα είχε το δικαίωμα να ψηφίσει ένα νέο Μνημόνιο.
Γιατί μόνο αυτό έκανε.
Τόσοι αριστεροί, τόσες προσωπικότητες, τόσα λόγια, τόσες αναλύσεις, τόσα χρόνια καταγγελιών, αυτό που μπορούσαν να κάνουν ήταν να ψηφίσουν ένα νέο Μνημόνιο;
Αυτό που μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν -παρέα με τους Ανεξάρτητους Έλληνες- να εξαπατήσει τους πολίτες που τον ψήφισαν;
Αυτό που μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να μετατρέψει το σθεναρό και αποφασιστικό Όχι του δημοψηφίσματος σε Ναι υποταγής και ταπείνωσης;
Αυτό που μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να γράψει την δημοκρατία και την λαϊκή κυριαρχία στα παλιά του τα παπούτσια;
Αυτό που μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να δώσει το φιλί της ζωής στην Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, και να αθωώσει τα δυο κόμματα που διέλυσαν την χώρα επί δεκαετίες και την οδήγησαν στην χρεοκοπία;
Αυτό που μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να μην αγγίξει τους ολιγάρχες ούτε καν για τα αυτονόητα σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Αυτό που μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ανοίξει πάλι την ΕΡΤ για να την κάνει ξανά όργανο κυβερνητικής προπαγάνδας;
Και μετά από όλο αυτό το κυβερνητικό …έργο, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ξανά την ψήφο των πολιτών, για να συνεχίσει τι;
Για να συνεχίσει την απάτη.
Καλοί μου άνθρωποι, το κορυφαίο και πιο ικανό πρόσωπο που είχε να αναδείξει η ελληνική Αριστερά ήταν ο Αλέξης Τσίπρας;
Γιατί αυτόν αφήσατε να αποφασίσει και να πράξει στο όνομά σας.
Στο δικό σας όνομα, όχι στο δικό μας.
Ο κόσμος της Αριστεράς -αλλά και όλοι όσοι βγήκαν στους δρόμους από το 2010 και μετά- θα πρέπει να σκεφτεί τι συνέβη αυτά τα πέντε χρόνια, από την χρεοκοπία της χώρας μέχρι το τρίτο Μνημόνιο του Αλέξη Τσίπρα.
Είναι ολοφάνερο πως κάναμε πολλά λάθη.
Καλό θα ήταν να μην επιμείνουμε στα λάθη μας.
Αν κάνουμε λάθη, να κάνουμε άλλα λάθη. Να μην κάνουμε τα ίδια.
Σε αυτές τις εκλογές, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Λίγα λόγια, περισσότερη σκέψη.
(Αφιερωμένο στους φίλους αναγνώστες που μου κάνουν παράπονα πως δεν γράφω πολύ και προτιμάω να δημοσιεύω κείμενα αναγνωστών. Αρνούμαι να παίξω το σάπιο παιχνίδι του δικομματισμού, όταν ξέρω πως Τσίπρας και Μεϊμαράκης τα έχουν βρει μεταξύ τους, με τους ολιγάρχες και με τους εταίρους. Οπότε, είναι ευκαιρία να σκεφτώ. Και να διαβάσω.)
(Έγραψα πριν από λίγες ημέρες πως καλό θα ήταν αυτοί οι πολύ μοντέρνοι και αδίστακτοι οπορτουνιστές -που δηλώνουν πως είναι αριστεροί- να αφήσουν τους νεκρούς αριστερούς στην ησυχία τους. Δεν γίνεται ο Αλέξης Τσίπρας να μιλάει στο όνομα ανιδιοτελών ανθρώπων που πλήρωσαν με τη ζωή τους τις ιδέες τους, για να κερδίσει ψήφους. Είναι χυδαίο. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε πως «Με τη θέληση του λαού μας θα ξανάρθω στο Σκοπευτήριο να υποκλιθώ και να δεσμευτώ, ότι θα τον κερδίσουμε τον πόλεμο». Θέλω να γράψω ένα σχόλιο αλλά θα συγκρατηθώ.)
http://pitsirikos.net/
