Διαβάζοντας τα άρθρα που γράφτηκαν στην χώρα μας, διαπιστώνω πως όλοι οι Έλληνες είναι υπέρμαχοι της ελευθερίας της έκφρασης.
Δηλαδή, αν του πάρεις του Έλληνα την ελευθερία της έκφρασης, είναι σαν να τον σκοτώνεις.
Βέβαια, οι Έλληνες δεν τα πάνε καλά με την σκέψη -που προηγείται του λόγου-, οπότε αυτή είναι η αιτία που ακούς και διαβάζεις διαρκώς ένα κάρο μαλακίες.
Επίσης, είναι κάπως περίεργη αυτή η λατρεία των Ελλήνων για την ελευθερία της έκφρασης, αφού στην χώρα μας τα μεγάλα ΜΜΕ ανήκουν σε νταβατζήδες και σε αυτά εργάζονται αποκλειστικά άνθρωποι που προωθούν τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Δεν υπάρχει καμία ελευθερία της έκφρασης στα καθεστωτικά ΜΜΕ. Εκφράσου ελεύθερα και εξαφανίστηκες.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω -επειδή το έχω ζήσει- πως οι δημοσιογράφοι άλλα πιστεύουν και άλλα λένε.
Θα δεχτώ τη συντριβή των Ελλήνων δημοσιογράφων και σχολιαστών για την δολοφονία των σκιτσογράφων και των άλλων Γάλλων πολιτών στο Παρίσι, αλλά αναρωτιέμαι γιατί δεν ένιωσαν τα ίδια συναισθήματα, όταν δολοφονήθηκε ο Έλληνας δημοσιογράφος Σωκράτης Γκιόλιας.
Όταν δολοφονήθηκε ο Σωκράτης Γκιόλιας από την Σέχτα Επαναστατών -η οποία έκτοτε εξαφανίστηκε, λες και δεν ήταν μέλη επαναστατικής οργάνωσης αλλά κοινοί πληρωμένοι δολοφόνοι-, είχες την εντύπωση πως οι Έλληνες δημοσιογράφοι κρατιόντουσαν να μην ξεσπάσουν σε πανηγυρισμούς.
Θυμάμαι πως πριν καν γίνει η κηδεία του Σωκράτη Γκιόλια, μια γνωστή συνάδελφός του είχε γράψει στο σάιτ του Σταύρου Θεοδωράκη -ο οποίος ήταν πάντα ανεξάρτητος δημοσιογράφος και τώρα θα σώσει την πατρίδα- πως η πρώτη σκέψη που έκανε, μόλις έμαθε πως δολοφονήθηκε ο Γκιόλιας, ήταν «Ποιος μαλάκας τον έκανε ήρωα;».
Πολύ ωραία σκέψη από έναν δημοσιογράφο για έναν άλλο δημοσιογράφο, ο οποίος μόλις είχε δολοφονηθεί και του οποίου η γυναίκα ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί τους.
Οι Έλληνες δημοσιογράφοι που αδιαφόρησαν -αν δεν χάρηκαν- για την δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια με 16 σφαίρες στην είσοδο του σπιτιού του, όχι μόνο γράφουν πύρινα άρθρα σήμερα υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης αλλά θα πήγαν χτες στο Γαλλικό Ινστιτούτο και θα κρατούσαν ταμπέλες με το σύνθημα «Je suis Charlie».
Δεν είστε Charlie, είστε υποκριτές.
Αν δεν ήσασταν υποκριτές, θα είχατε τουλάχιστον αποκαλύψει -πέρασαν σχεδόν πέντε χρόνια- ποιος δολοφόνησε τον Σωκράτη Γκιόλια. Αλλά αυτό κάνει τζιζ.
Αυτή η ξαφνική λατρεία Ελλήνων δημοσιογράφων, αρθρογράφων και «πνευματικών ανθρώπων» για την ελευθερία της έκφρασης -μετά την δολοφονική επίθεση στο Παρίσι-, δεν εκφράστηκε ούτε όταν ένας συντάκτης του Unfollow δέχτηκε τηλεφώνημα από έναν κύριο, ο οποίος του είπε -μεταξύ άλλων- τα εξής:
Είναι πολύ επιλεκτική η ευαισθησία των περισσότερων Ελλήνων δημοσιογράφων για την ελευθερία της έκφρασης.
Προφανώς, επιθυμούν ελευθερία της έκφρασης μόνο στην Γαλλία.
Στην Ελλάδα, αυτό που δεν πρέπει να χαθεί είναι η ελευθερία της υποκρισίας.
Αν στερήσουν από τους Έλληνες την ελευθερία της υποκρισίας, καταστράφηκε η Ελλάδα.
(Ο Γιάννης Πρετεντέρης, ο οποίος είχε δηλώσει πως «όλοι ξέραμε στο Mega από την πρώτη στιγμή ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό», κράτησε χτες στο δελτίο του Mega ένα χαρτί που έγραφε «Je suis Charlie». Υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης και ο Πρετεντέρης που έχει παραδεχτεί πως έλεγε ψέματα. Τους τίμησε τους νεκρούς Γάλλους σκιτσογράφους.)
