Ανοιχτή επιστολή προς το Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Κεφαλονιας
Θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ το Γεν. Νομ. Νοσοκομείο Κεφαλονιάς και συγκεκριμένα το νοσηλευτικό προσωπικό της ουρολογικης κλινικής που ήταν σε βάρδια τις ημέρες 12,13,14 και 15 Μαρτίου 2019 οπότε και νοσηλεύτηκε ο πατέρας μου και να θέσω εύλογα, βασανιστικά και καίρια ερωτηματα, χωρίς βέβαια να ευελπιστώ ότι θα ευαισθητοποιήσουν ή θα κινητοποιήσουν την προσωπική ή επαγγελματική συνείδηση ή ευθιξία κανενός.
Ο πατέρας μου εισήχθη στο νοσοκομείο με ουρολογικο πρόβλημα και κάταγμα σε σπόνδυλο. Και αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατον, όταν ένας άνθρωπος με σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα και βηματοδοτη κάνει εισαγωγή, το πρώτο μέλημα να μην είναι να υποστηριχθεί καρδιολογικα, ανεξάρτητα απ’ τον λόγο για τον οποίο νοσηλεύεται;
Επι 3 μέρες ο ίδιος και οι συνοδοί του ανέφεραν ότι έχει τρομερούς πόνους και μουδιάσματα στα χέρια και το νοσηλευτικό προσωπικό μας διαβεβαίωνε γελώντας ότι είναι φυσικό αυτο, αφού χτύπησε κι έχει κάταγμα στον σπόνδυλο. ΠΟΙΟΣ έκανε αυτήν την διάγνωση;;;
ΓΙΑΤΙ καρδιολόγος δεν ειδοποιήθηκε ποτέ; ;;;i;
ΓΙΑΤΙ καρδιολόγος δεν ειδοποιήθηκε ποτέ; ;;;i;
Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να ρίξει μια ματιά στον φάκελο του;;; Τα φάρμακα που έπαιρνε κανείς δεν τα είδε;;; Κι έστω κι έτσι, οι στοιχειώδεις γνώσεις του νοσηλευτικού προσωπικού δεν επαρκούν για να επισημανουν ότι τα μουδιάσματα στα χέρια ίσως σημαίνουν κάτι ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ και άσχετο με το κάταγμα στον σπόνδυλο;;
Πώς πήραν τέτοια ευθύνη;;
Ο ουρολόγος εξέδωσε εξιτήριο την Πέμπτη κι από κει και στο εξής σε όλες τις εκκλήσεις μας ότι ο άνθρωπος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ παιρναμε την μονότονη, σαν από κασέτα απάντηση ” αφού ο ουρολόγος έβγαλε εξιτήριο πρέπει να φυγετε , είστε αόρατοι πλέον για το νοσοκομείο” !!!
Ο ουρολόγος εξέδωσε εξιτήριο την Πέμπτη κι από κει και στο εξής σε όλες τις εκκλήσεις μας ότι ο άνθρωπος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ παιρναμε την μονότονη, σαν από κασέτα απάντηση ” αφού ο ουρολόγος έβγαλε εξιτήριο πρέπει να φυγετε , είστε αόρατοι πλέον για το νοσοκομείο” !!!
Ήταν τόσο δύσκολο να βγει εσωτερικά νέο εισιτήριο και να ασχοληθεί κάποιος με αυτόν τον ασθενή; Τι σκέφτηκε το “υποκείμενο” που εκτελούσε χρέη προϊσταμένης ; Ότι δεν είχαμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε και είπαμε να καθήσουμε στο νοσοκομειο, όπου είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα;
Μήπως αντί να προσπαθούμε με κάθε ευγένεια και παρακάλια να της δώσουμε να καταλάβει ότι κάτι ΑΣΧΗΜΟ συμβαίνει κι ότι έπρεπε να κινητοποιηθούν , έπρεπε να είχαμε φερθεί ΑΛΛΙΩΣ;;;;;
Μήπως φταίμε εμείς??
Τι έπρεπε να κάνουμε για να κάνουν την δουλειά τους δηλαδή το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ???? Ποιο είναι το έτερο “υποκειμενο” που φορούσε άσπρη ρόμπα και ήρθε το επόμενο πρωί να μας πει κι αυτός ότι πρέπει να φύγουμε κι όταν του εξηγήσαμε ότι ο ανθρωπος δεν είναι καλά και τον ρωτήσαμε τι πρέπει να κανουμε, που να απευθυνθούμε μας απάντησε “ΣΕ ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΟ” ?????
Μετά από παρακάλια, αυτό που έκαναν για μας ήταν να μας ” κάνουν την χάρη” – άκουσον άκουσον!!!!!- να μας αφήσουν μέσα την Πέμπτη , φυσικά πάντα ” αόρατοι” και ” παράνομοι” και την Παρασκευή αφού εξακολουθούσαμε να επιμένουμε πως ο άνθρωπος δεν είναι καλά και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να βγει , μην αντέχοντας μας άλλο η κυρια προϊσταμένη , πάντα με ειρωνικό κι αγανακτισμένο ύφος ,λες κι ήμασταν σπίτι της , αλλά και μεγαλοκαρδη ούσα, κάλεσε μια φυσικοθεραπευτρια , η οποία μαζί με έναν νοσηλευτή του φόρεσαν ορθοπαιδική ζωνη κι όπως ήταν με τις πιτζάμες κι ενώ ο άνθρωπος ψελλιζε ” δεν αισθάνομαι τα χέρια μου βρε παιδιά” , τον φόρτωσαν σε αναπηρικό καρότσι και μας τον κατέβασαν στην είσοδο. Σε 10′ περιπου φτάσαμε σπιτι, κάθησε στην άκρη του κρεβατιού του και πέθανε.
Δεν λέω ότι αυτό μπορεί να μην συνέβαινε έτσι κι αλλιώς. Αυτό κανείς δεν το ξέρει και τώρα κανείς δεν θα το μάθει κιόλας. Άλλωστε κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί στον καθένα μας ανά πάσα στιγμή.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΩ ΟΜΩΣ είναι ότι άφησαν έναν άνθρωπο αβοήθητο και μάλιστα ΜΕΣΑ στο νοσοκομείο!!!!!
ΚΙ ΟΤΙ ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΧΕΘΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ , ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΣΤΕΡΗΘΗΚΕ!!!!!
Ο πατέρας μου ήταν ένας βράχος με μεγάλη καρδιά και για αυτό είμαι σίγουρη οτι, όπου κι αν βρίσκεται, έχει συγχωρέσει αυτά τα θλιβερά υποκείμενα. Θέλω όμως να πιστεύω ότι οι υπεύθυνοι για την λειτουργία του νοσοκομείου μας ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΚΕΣΤΟΥΝ Σ ΑΥΤΟ.
Τελος, θέλω να ευχαριστήσω πραγματικά κι από καρδιάς τις κύριες ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΜΑΛΦΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΚΟΣΜΑΤΟΥ ,οι οποιες χωρίς να έχουν καμία ευθύνη κι αρμοδιοτητα, έκαναν μια προσπάθεια να μας βοηθήσουν.
Αντωνάτου Σταμω