Με τσεκούρια πλέον οι εγχειρήσεις !

Παύλος Κιρκασίδης

Υπουργός Υγείας ο Βορίδης. 

Με τσεκούρια πλέον οι εγχειρήσεις !

 

 

   

ναι γεια σας, απ τη eurobank σας παιρνουμε...........

Την εκτίμηση ότι ο κίνδυνος επιστροφής στη δραχμή δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί, παρά το «κλείδωμα» του νέου πακέτου, εκφράζει ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, καθηγητής Γκίκας Χαρδούβελης. - See more at: http://www.moneyonline.gr/site/article/1814#sthash.dx4HgLfM.dpuf

Την εκτίμηση ότι ο κίνδυνος επιστροφής στη δραχμή δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί, παρά το «κλείδωμα» του νέου πακέτου, εκφράζει ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, καθηγητής Γκίκας Χαρδούβελης. - See more at: http://www.moneyonline.gr/site/article/1814#sthash.dx4HgLfM.dpuf

Ο Τσάρος της οικονομίας είναι Αρκάς

                  

Νέος υπουργός Οικονομικών ο Αρκάς Γκίκας Χαρδούβελης

Ο Αρκάς Γκίκας Χαρδούβελης, γνωστός με την ιδιότητα του οικονομικού συμβούλου του πρώην Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, ανέλαβε το δύσκολο πόστο του Υπουργείου Οικονομικών.

Ο κος Χαρδούβελης ξεκίνησε από τα Πούλιθρα της Αρκαδίας, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Στα Πούλιθρα, μέχρι πρότινος επέστρεφε τακτικά για να φτιάξει το πατρικό του (στο ορεινό χωριό Πελετά της Αρκαδίας), αλλά και τα γενεαλογικά δένδρα οικογενειών που μετοίκησαν στα Ορλοφικά από την Ανω Μέλπεια Μεσσηνίας. Ο χρόνος του βέβαια τώρα πλέον θα είναι περιορισμένος.

Όπως αναφέρει ο ίδιος στο βιογραφικό του είναι καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, και Οικονομικός Σύμβουλος & Επικεφαλής Οικονομικών Μελετών του ομίλου της EUROBANK. Στο εξάμηνο της κυβέρνησης συνεργασίας στην Ελλάδα (Νοε.2011 - Μάιος 2012) διατέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Είναι Ερευνητικός Εταίρος στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου και στο Centre for Money, Banking and Institutions του Surrey Business School. Είναι μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών καθώς και εκπρόσωπος της στο EBF- EMAC. Επίσης είναι μέλος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου του CIIM, του Διοικητικού Συμβουλίου του ΙΟΒΕ και του ελληνικού Ιδρύματος Harvard. Είναι κάτοχος διδακτορικού Διπλώματος στα Οικονομικά από το Berkeley-Καλιφόρνια USA (1983), και Master of Science και Bachelor of Arts στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Harvard-Μασαχουσέτη USA (1978). Έχει διατελέσει Επίκουρος Καθηγητής στο Barnard College, Columbia University (1983-1989), και Αναπληρωτής και στη συνέχεια Τακτικός Καθηγητής στο Rutgers University- Νέα Υερσέη (1989-1993).
Την τετραετία 2000–2004 διετέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, κ. Σημίτη. Έχει εκτεταμένη εμπειρία σε κεντρικές τράπεζες και τον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα: Υπήρξε ο Οικονομικός Σύμβουλος του Ομίλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος(1996-2000), Οικονομικός Σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995), όπου υπήρξε Αναπληρωτής του Διοικητή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και Σύμβουλος Ερευνών στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης (1987-1993).
Το επιστημονικό του έργο έχει δημοσιευτεί σε διεθνή περιοδικά κύρους, συμπεριλαμβανομένων το American Economic Review, Journal of Finance, The Review of Financial Studies, The Quarterly Journal of Economics, The Journal of Monetary Economics, The Review of Economics and Statistics, κ.ά. Στο παρελθόν (1989-1995), οι βιβλιογραφικές αναφορές στο επιστημονικό του έργο τον ανέδειξαν στους 50 κορυφαίους στον κόσμο στον ευρύτερο τομέα της εφαρμοσμένης οικονομετρίας (βλ. Badi H. Baldagi, “Applied Econometrics Rankings: 1989-1995” Journal of Applied Econometrics, 1999, 14:423-441). Επίσης, οι εργασίες του στο θέμα των υποχρεωτικών καταβολών ασφάλειας (margin requirements) συνέδραμαν ουσιαστικά στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις αγορές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης σε δείκτες μετοχών στις Η.Π.Α.

Γ Ψαριανος ”θα δείτε τι θα πάθετε” για να πάρει την απάντηση “θα μας κλάσεις…”

http://mpalothia.com/

Κουκάκι : Κράξιμο και εκδίωξη του Ψαριανού, μετά από απειλές και προσβολές του, σε εργαζόμενους και ανέργους


Χθες το βράδυ σε καφενείο στο Κουκάκι εμφανίστηκε ο Ψαριανός μαζί με καμία δεκαριά δημαριτες να πιεί τσίπουρα άνετος και ωραίος! Φυσικά με το που τον πήραν χαμπάρι άρχισε το κράξιμο. Από την αρχή ήταν σαφές ότι ήταν ανεπιθύμητος στο μαγαζί τόσο από τους υπόλοιπους θαμώνες όσο και από τους εργαζόμενους. Αντί να αποχωρήσει λοιπόν επέλεξε να κάτσει και να ειρωνεύεται τον κόσμο!

Δέχτηκε ερωτήσεις για τη Villa Amalias, για τα μνημόνια που ψήφησε για τη συνεργασία του με την ακροδεξιά κυβέρνηση του Βορίδη, του Μπαλτάκου και του λοιπού συρφετού και το μόνο που είχε να πει ήταν αερολογίες και ύβρεις.

Τον ρωτούσαν για το μνημόνιο και έλεγε για τη Μαρφίν. Αποκάλεσε τον κόσμο πρεζάκια, δήλωσε ότι τους γαμάει όλους, ενδεικτικά του στυλ του, στην φράση ενός παιδιού ότι ”έχεις ψηφίσει όλα τα μνημόνια που μ’ έχουν στείλει στην ανεργία” απάντησε ”άντε γαμήσου ρε χοντρέ μαλάκα”! το ποτήρι ξεχείλισε όταν είπε σε εργαζόμενο ”πήγαινε να πάρεις την πρέζα σου τώρα…¨ και τον χτύπησε ”φιλικά” στο σβέρκο…εκεί δέχτηκε την απάντηση που του άξιζε.. και έφυγε κακήν κακώς!

Το θράσος της εξουσίας δεν θα μείνει αναπάντητο! Καθημερινά θα δέχονται την απάντηση του κόσμου όπου και να τους πετυχαίνει!

ΥΓ. Στα απίστευτα που είπε ήταν επίσης ότι όλοι αυτοί που τον έκραζαν είναι το κράτος που ήρθε αυτός σαν αγνός ”αριστερός” με την κυβέρνηση σαμαρά να παλέψει.

ΥΓ,2 Εριξε πιστόλα αφού δεν πλήρωσε όλο το ποσό του λογαριασμού

ΥΓ.3 Φεύγοντας απείλησε κιόλας λέγοντας ”θα δείτε τι θα πάθετε” για να πάρει την απάντηση “θα μας κλάσεις…”

ούτε τσίπα..

Eleni Iliopoulou

7 June

#oute_tsipa
Να δουλεύεις στον κρατικό μηχανισμό προπαγάνδας του παραρτήματος του Υπουργείου Οικονομικών (που πριν λεγότανε ΔΤ και τώρα ΝΕΡΙΤ) και που λειτουργεί με αδιαφανείς διαδικασίες, όρους, αναθέτει δουλειές σε φίλους, γνωστούς και λοιπά συνεταιράκια φυσικά χωρίς προκηρύξεις διαγωνισμών κ.ο.κ.
Να υπακούς στις εντολές μιας κυβέρνησης που κλείνει και τη Βουλή όποτε γουστάρει για να μην αποκαλυφθούν τα σκάνδαλα της, που κλείνει σχολεία, νοσοκομεία, ιδρύματα κοινής ωφέλειας, που ρημάζει το περιβάλλον, χαρίζει τη δημόσια περιουσία, ξεπουλάει ό,τι δημόσιο – αφού πρώτα το έχει απαξιώσει στα μάτια του κόσμου – δίνει εντολές στην Δικαιοσύνη κ.ο.κ.
Να υπακούς στις εντολές υπουργών και κυβερνητικών βουλευτών, οι οποίοι ψηφίζουν νόμους που οδηγούν τους κατοίκους αυτού του τόπου στην ανεργία, την ανέχεια, εκτός συστήματος υγείας, στην αυτοκτονία…
Και παρ’ όλα αυτά να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου και όσους κάνουν την ίδια δουλειά με σένα – αλλά δεν είναι πουλημένοι όπως εσύ – ότι παλεύεις σ’ έναν νέο φορέα «με πιστοποιητικά αξιοπιστίας και εγκυρότητας, απαλλαγμένο από τις αγκυλώσεις και τις αμαρτίες του παρελθόντος».
Προφανώς η κα Αγγελική Αγγελοπούλου, διευθύντρια Σύνταξης στη ΝΕΡΙΤ μας θεωρεί όλους μαλάκες ή δεν βλέπει το δελτίο ειδήσεων που φτιάχνει…
O πάτος της ξεφτίλας πόσο πιο χαμηλά είναι άραγε;
Ολόκληρη η δήλωση της εδώ: http://news247.gr/eidiseis/weekend-edition/oi_fyles_ths_ert_meta_to_mauro.2826208.html
Και εδώ για ευκολότερη πρόσβαση:
Αγγελική Αγγελοπούλου, Διευθύντρια Σύνταξης ΝΕΡΙΤ: "Πρωτόγνωρο επαγγελματικό εγχείρημα"
"Δώδεκα μήνες μετά...Ο χρόνος δεν γιατρεύει την πληγή, απαιτεί όμως να συνεχίσεις. Με τη ΔΤ και τη ΝΕΡΙΤ (όπου, πιστεύω ότι έπρεπε να έχουν υποβάλει αιτήσεις όλοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ) κάποιοι δεν διεκδίκησαν μόνο μια θέση εργασίας, πολύτιμη, εκ των ων ουκ άνευ, σε καιρούς ανεργίας. Διεκδίκησαν και τη συμμετοχή τους στην απόπειρα δημιουργίας του νέου δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα.
Δεν ξέρω αν θα πετύχει, δε ξέρω αν και αύριο θα είμαι εκεί παρούσα. Ξέρω ότι από τον Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα μαζί με τους περισσότερους συναδέλφους από την ΕΡΤ και αρκετούς από άλλα μέσα, ζούμε ένα πρωτόγνωρο επαγγελματικό εγχείρημα. Να εγγραφεί στη συνείδηση του κοινού ένας νέος φορέας με πιστοποιητικά αξιοπιστίας και εγκυρότητας, απαλλαγμένος από τις αγκυλώσεις και τις αμαρτίες του παρελθόντος. Σε δύσκολο εργασιακό περιβάλλον. Και αντιμέτωποι με επιθέσεις, πρωτοφανείς για επαγγελματίες που αναζήτησαν δουλειά και όχι κομματική στέγη. Δώσαμε τη μάχη μας και επιμένουμε.
Όμως επειδή, για κάθε πολιτισμένη χώρα, η δημόσια ραδιοτηλεόραση είναι Υπόθεση Δημοκρατίας, ας το ξανασκεφτούν και αυτοί που επιμένουν στο εμπάργκο.
Η ΕΡΤ, η ΔΤ, η ΝΕΡΙΤ δεν είναι - και δεν πρέπει να είναι - κομματικά φέουδα, ή σημαίες πολιτικής ευκαιρίας. Είναι στοίχημα πολιτισμού που μπορούν να κερδίσουν κοινό και εργαζόμενοι, αν κατανοήσουν την αναγκαιότητα του και οι "απέναντι", δηλαδή το πολιτικό προσωπικό. Μπορούν;" 

τα "μεγάλα πνεύματα" να συναντιούνται..

Xaris Xaris

Δημόσια κοινή χρήση

Λόγω της σημερινής γιορτής, εδώ βλέπουμε τα 

"μεγάλα πνεύματα" να συναντιούνται...

Τώρα αυτός ο Θουκυδίδης τι λέει...;;

    

Αν δεν είμαστε ριζοσπαστικοί, τότε η δεξιά θα πετύχει

Να μην τρέχει πίσω από το σοσιαλδημοκρατικό εναγκαλισμό του νεοφιλελευθερισμού, καλεί την αριστερά στην Ευρώπη ο Λίο Πάνιτς



Μια ι­διαί­τε­ρα εν­δια­φέ­ρου­σα συ­νέ­ντευ­ξη, στην ο­ποία α­να­λύει τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της α­ρι­στε­ράς αλ­λά και της α­κρο­δε­ξιάς στην Ευ­ρώ­πη, στις πρό­σφα­τες ευ­ρωε­κλο­γές, έ­δω­σε ο κα­θη­γη­τής πο­λι­τι­κής ε­πι­στή­μης και συγ­γρα­φέ­ας Λίο Πά­νι­τς.

Τι ση­μαί­νει για την Ευ­ρώ­πη η ά­νο­δος των α­κρο­δε­ξιών κομ­μά­των;
Υπάρ­χουν κα­λά και κα­κά νέα. Τα κα­κά α­φο­ρούν την πρω­τιά του Εθνι­κού Με­τώ­που στη Γαλ­λία, αν και πρέ­πει να α­να­φέ­ρου­με ό­τι δεν ε­ξα­σφα­λί­ζει πλειο­ψη­φία των ψή­φων στη Γαλ­λία. Υπάρ­χει, ε­πί­σης, το Ανε­ξάρ­τη­το Κόμ­μα του Ηνω­μέ­νου Βα­σι­λείου, έ­να α­ντι-με­τα­να­στευ­τι­κό κόμ­μα, που έρ­χε­ται πρώ­το στη Βρε­τα­νία.
Τα κα­λά νέα εί­ναι ό­τι στο Νό­το, ό­που η κρί­ση υ­πήρ­ξε πιο δρι­μεία, ό­που οι άν­θρω­ποι α­ντι­με­τω­πί­ζουν την πιο με­γά­λη α­νερ­γία, τις χει­ρό­τε­ρες συ­νέ­πειες της λι­τό­τη­τας ό­πως αυ­τές έ­χουν ε­πι­βλη­θεί α­πό την Ευ­ρω­παϊκή Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, η Αρι­στε­ρά πή­γε πά­ρα πο­λύ κα­λά. Στην Ελλά­δα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήρ­θε πρώ­τος με μια πιο πει­στι­κή ψή­φο α­πό αυ­τήν στο Εθνι­κού Μέ­τω­πο της Γαλ­λίας. Στην Ισπα­νία, δύο α­ρι­στε­ρά κόμ­μα­τα, το έ­να κα­τευ­θείαν ορ­μώ­με­νο α­πό τις με­γά­λες κι­νη­το­ποιή­σεις που έ­λα­βαν χώ­ρα στις ι­σπα­νι­κές πό­λεις τα τε­λευ­ταία δύο χρό­νια, πή­γαν πά­ρα πο­λύ κα­λά, ε­ξα­σφα­λί­ζο­ντας πε­ρί­που το 20% των ψή­φων την ώ­ρα που τα πα­ρα­δο­σια­κά κόμ­μα­τα υ­πέ­φε­ραν.
Έτσι, μπο­ρεί να μην πρό­κει­ται για μια ο­μοιό­μορ­φη προο­πτι­κή α­πό την πλευ­ρά των προο­δευ­τι­κών, αλ­λά σί­γου­ρα πρό­κει­ται για μια σο­βα­ρή προο­πτι­κή.

Αν κοι­τά­ξου­με τις προ­βλέ­ψεις και τις ε­κτι­μή­σεις, θα πα­ρα­τη­ρή­σου­με ό­τι στην Ευ­ρώ­πη υ­πάρ­χει χα­μη­λή α­νά­πτυ­ξη και πα­ρα­τε­τα­μέ­να υ­ψη­λά ε­πί­πε­δα α­νερ­γίας. Πώς θα α­ντι­με­τω­πί­σει το Ευ­ρω­παϊκό Κοι­νο­βού­λιο αυ­τού του εί­δους τα ζη­τή­μα­τα;
Το Ευ­ρω­παϊκό Κοι­νο­βού­λιο δεν εί­ναι έ­να δυ­να­τό όρ­γα­νο. Και κα­νείς δεν πρέ­πει να βλέ­πει αυ­τές τις ευ­ρωε­κλο­γές ως πο­λύ ση­μα­ντι­κές ως προς το τι θα κά­νει το Ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο. Το δη­μο­κρα­τι­κό έλ­λειμ­μα στην Ευ­ρώ­πη εί­ναι πα­σι­φα­νές και α­πο­τε­λεί έ­ναν α­πό τους λό­γους που ο κό­σμος εί­ναι τό­σο δυ­σα­ρε­στη­μέ­νος με την Ευ­ρώ­πη. Κα­νείς δεν θα πρέ­πει να σκέ­φτε­ται ό­τι βά­σει αυ­τού του α­πο­τε­λέ­σμα­τος η α­κρο­δε­ξιά ε­λέγ­χει την Ευ­ρώ­πη. Πρό­κει­ται, ό­μως, για έ­να μέ­τρο δυ­σφο­ρίας στα συ­γκε­κρι­μέ­να ευ­ρω­παϊκά έ­θνη - κρά­τη.
Αυ­τό που έ­δει­ξε η κρί­ση, και το πι­στο­ποιούν και τα τε­λευ­ταία ε­κλο­γι­κά α­πο­τε­λέ­σμα­τα, εί­ναι ό­τι το υ­πο­μό­χλιο της Ευ­ρώ­πης πα­ρα­μέ­νει το έ­θνος - κρά­τος και ό­χι κά­ποιο υ­πε­ρε­θνι­κό κρά­τος. Το πραγ­μα­τι­κό θέ­μα εί­ναι η ε­ξου­σία της Γερ­μα­νίας πά­νω σε άλ­λα κρά­τη, η ε­ξου­σία της Γερ­μα­νι­κής Κε­ντρι­κής Τρά­πε­ζας πά­νω στην Ευ­ρω­παϊκή Τρά­πε­ζα και η α­πο­δέ­σμευ­σή της α­πό κά­θε δη­μο­κρα­τι­κό έ­λεγ­χο.

Άρα αυ­τό που λες εί­ναι ό­τι η πραγ­μα­τι­κή ε­ξου­σία δεν α­νή­κει στο Ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο αλ­λά στην Ευ­ρω­παϊκή Επι­τρο­πή, ό­που α­πο­φα­σί­ζε­ται και η οι­κο­νο­μι­κή πο­λι­τι­κή;
Ού­τε καν στην Ευ­ρω­παϊκή Επι­τρο­πή, η ο­ποία βε­βαίως εί­ναι έ­να γρα­φειο­κρα­τι­κό όρ­γα­νο μα­κριά α­πό κά­ποια λο­γο­δο­σία σε ο­ποια­δή­πο­τε ε­κλε­κτο­ρι­κή δια­δι­κα­σία. Αυ­τό που έ­δει­ξε η οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση εί­ναι ό­τι η πραγ­μα­τι­κή ε­ξου­σία α­σκεί­ται α­πό το Ευ­ρω­παϊκό Συμ­βού­λιο, το ο­ποίο α­πο­τε­λεί­ται α­πό τους αρ­χη­γούς των κρα­τών την ΕΕ. Και βε­βαίως, η Ευ­ρω­παϊκή Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα και κυ­ρίως η Γερ­μα­νι­κή Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα έ­χουν με­γά­λη ε­πιρ­ροή. Άρα, αυ­τό που συμ­βαί­νει εί­ναι ό­τι το κέ­ντρο της πο­λι­τι­κής ε­πιρ­ροής α­νή­κει στα έ­θνη κρά­τη και τα πιο ι­σχυ­ρά α­πό αυ­τά, κυ­ρίως η Γερ­μα­νία, εί­ναι αυ­τά που κα­θο­ρί­ζουν την μοί­ρα της πε­ρι­φέ­ρειας και των πιο α­δύ­να­μων κρα­τών.

Τι ση­μαί­νει αυ­τό για χώ­ρες ό­πως η Ισπα­νία και η Ελλά­δα που πραγ­μα­τι­κά πα­λεύου­ν…
Πι­στεύω ό­τι δεί­χνει πως οι άν­θρω­ποι αρ­χί­ζουν να αι­σθά­νο­νται ή να κα­τα­λα­βαί­νουν ό­τι δεν πρό­κει­ται για κά­ποιο υ­πε­ρε­θνι­κό κρά­τος που κα­θο­ρί­ζει τη μοί­ρα τους. Οι λα­οί αρ­χί­ζουν να α­ντι­λαμ­βά­νο­νται, πα­ρά τα ό­σα οι πα­ρα­δο­σια­κές κυ­βερ­νή­σεις τους έ­λε­γαν, ό­τι μπο­ρούν να διεκ­δι­κή­σουν τον έ­λεγ­χο πά­νω στα κρά­τη τους. Αυ­τό εκ­φρά­ζε­ται μέ­σα α­πό μία έμ­φα­ση στον έ­λεγ­χο του κρά­τους α­πό τη σκο­πιά της δε­ξιάς και μέ­σα α­πό την ταύ­τι­ση του κρά­τους με την κυ­ρίαρ­χη ε­θνι­κό­τη­τα: πά­νω α­πό ό­λους οι Γάλ­λοι ή οι Άγγλοι ε­νά­ντια στους νε­ο­ει­σερ­χό­με­νους, τους με­τα­νά­στες, τους πε­ρι­θω­ρια­κούς.
Από την άλ­λη πλευ­ρά, οι προο­δευ­τι­κοί άν­θρω­ποι, αυ­τοί που α­να­ζη­τούν πιο ε­ξι­σω­τι­κές και πιο δη­μο­κρα­τι­κές λύ­σεις προ­σπα­θούν ε­πί­σης να δουν με ποιο τρό­πο τα έ­θνη - κρά­τη τους μπο­ρούν να ε­γκα­θι­δρύ­σουν μια αυ­το­νο­μία α­πέ­να­ντι στον πα­γκό­σμιο κα­πι­τα­λι­σμό και στα ο­χή­μα­τά του, τα πο­λι­τι­κά ο­χή­μα­τά του, που εί­ναι τα με­γά­λα έ­θνη - κρά­τη της Ευ­ρώ­πης και φο­ρείς ό­πως το ΔΝΤ, η Ε­ΚΤ, κτλ.

Η α­ρι­στε­ρά στην Ελλά­δα και στην Ισπα­νία εί­χε πο­λύ κα­λά α­πο­τε­λέ­σμα­τα σε αυ­τές τις ε­κλο­γές. Τι πι­στεύεις ό­τι θα προ­κύ­ψει α­πό αυ­τό;
Πι­στεύω ό­τι στην πε­ρί­πτω­ση της Ελλά­δας δεί­χνει ό­τι υ­πάρ­χει πο­λύ σο­βα­ρή πι­θα­νό­τη­τα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να σχη­μα­τί­σει κυ­βέρ­νη­ση στις ε­πό­με­νες ε­κλο­γές και ό­τι μπο­ρεί να ε­πι­σπεύ­σει το πό­τε θα γί­νουν αυ­τές οι ε­κλο­γές. Αυ­τό θα φο­βί­σει τις κυ­ρίαρ­χες δυ­νά­μεις στη Βό­ρεια Ευ­ρώ­πη. Θα φο­βί­σει και τις διε­θνείς α­γο­ρές. Θα φο­βί­σει και τις Η­ΠΑ. Και δεν εί­ναι διό­λου α­πί­θα­νο, α­κρι­βώς ε­πει­δή η α­ρι­στε­ρά πή­γε κα­λά και στην Ισπα­νία, να α­να­ζω­πυ­ρω­θεί ο φό­βος που εί­χαν οι κα­πι­τα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις ό­τι το να διώ­ξουν μία Ελλά­δα υ­πό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ α­πό το ευ­ρώ ή α­κό­μα και α­πό την ΕΕ θα δη­μιουρ­γή­σει έ­να ντό­μι­νο ε­ξε­λί­ξεων ι­κα­νό να ξη­λώ­σει στην Ευ­ρώ­πη την κα­πι­τα­λι­στι­κή πα­γκο­σμιο­ποίη­ση, να ε­πα­να­φέ­ρει τον έ­λεγ­χο του κε­φα­λαίου, να ο­δη­γή­σει στη διεκ­δί­κη­ση της λαϊκής ι­σχύος, της δη­μο­κρα­τι­κής ε­ξου­σίας πά­νω α­πό τα κέρ­δη. Ακρι­βώς για ό­λους αυ­τούς τους λό­γους πι­στεύω ό­τι θα εί­ναι λί­γο πιο δι­στα­κτι­κοί στο να παί­ξουν έ­να σκλη­ρό παι­χνί­δι. Αυ­τό που συ­νέ­βη στην Ισπα­νία δεί­χνει α­κρι­βώς ό­τι η α­πά­ντη­ση στην κρί­ση δεν εί­ναι μό­νο αυ­τή που συμ­μορ­φώ­νε­ται με την ευ­ρύ­τε­ρη δε­ξιά. Μπο­ρεί να εί­ναι μια α­πά­ντη­ση που στρέ­φε­ται προς τη δη­μο­κρα­τι­κή ρι­ζο­σπα­στι­κή α­ρι­στε­ρά, ει­δι­κά ε­κεί ό­που η κρί­ση εί­ναι πιο σο­βα­ρή. Και με αυ­τή την έν­νοια, πι­στεύω ό­τι μπο­ρεί να έ­χει θε­τι­κές ε­πι­πτώ­σεις.
Πι­στεύω ό­τι εί­ναι πο­λύ ση­μα­ντι­κό, οι άν­θρω­ποι που εί­ναι προο­δευ­τι­κοί, που εί­ναι στην α­ρι­στε­ρά να μην κα­τα­λη­φθούν α­πό το φό­βο ό­τι ε­τοι­μα­ζό­μα­στε να δού­με το φα­σι­σμό να κα­τα­κτά την Ευ­ρώ­πη. Αυ­τό σε κα­μία πε­ρί­πτω­ση δεν εί­ναι ά­με­σα στη σκα­κιέ­ρα. Χρειά­ζε­ται να θυ­μό­μα­στε ό­τι η με­γά­λη πλειο­ψη­φία των αν­θρώ­πων δεν ψή­φι­σε για αυ­τά τα α­κρο­δε­ξιά κόμ­μα­τα που­θε­νά. Ακό­μα και στην Ελλά­δα, μό­νο το 10% το έ­κα­νε, σε α­ντί­θε­ση με το σχε­δόν 30% του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.
Πι­στεύω ό­τι το πο­λύ κα­λό για την α­ρι­στε­ρά ε­κλο­γι­κό α­πο­τέ­λε­σμα στην Ελλά­δα και στην Ισπα­νία δεί­χνει ό­τι δεν εί­ναι α­να­πό­φευ­κτη η κα­τά­κτη­ση της Ευ­ρώ­πης α­πό την ά­κρα δε­ξιά, δεν εί­ναι α­να­πό­φευ­κτο το να δού­με έ­να νέο φα­σι­σμό. Αν αυ­τή ή­ταν η πε­ρί­πτω­ση, θα έ­πρε­πε πράγ­μα­τι να δη­μιουρ­γή­σου­με έ­να ε­νιαίο μέ­τω­πο ό­λων ό­σων εί­ναι α­ρι­στε­ρά των φα­σι­στών. Και αυ­τό θα σή­μαι­νε ό­τι δεν θα μπο­ρού­σα­με να προω­θή­σου­με ρι­ζο­σπα­στι­κές λύ­σεις σε αυ­τή την τρο­με­ρή κρί­ση. Κι αν δεν προω­θή­σου­με ρι­ζο­σπα­στι­κές λύ­σεις, τό­τε εί­ναι οι ρι­ζο­σπα­στι­κές λύ­σεις της δε­ξιάς αυ­τές που θα ε­πι­τύ­χουν.
Η Ελλά­δα και η Ισπα­νία δεί­χνουν ό­τι μπο­ρείς να προω­θείς ρι­ζο­σπα­στι­κές λύ­σεις και ταυ­τό­χρο­να να κερ­δί­ζεις ψή­φους. Αυ­τό πρέ­πει να γί­νει μέ­σα α­πό έ­να κόμ­μα που έ­χει φα­ντα­σία, δη­μιουρ­γι­κό­τη­τα, εί­ναι δη­μο­κρα­τι­κό, συν­δε­δε­μέ­νο με τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, ό­πως εί­ναι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το «Πο­δέ­μος» στην Ισπα­νία. Και φαί­νε­ται ό­τι αυ­τό μπο­ρεί να γί­νει. Και δεν θα έ­πρε­πε αυ­τό να μας φο­βί­ζει, βά­ζο­ντάς μας σε μια θέ­ση να τρέ­χου­με πί­σω α­πό το σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό ε­να­γκα­λι­σμό του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Αυ­τό υ­πήρ­ξε μια κα­τα­στρο­φή α­πό ε­κεί­νες που μπο­ρούν να ο­δη­γή­σουν μό­νο στη πε­ραι­τέ­ρω εν­δυ­νά­μω­ση της δε­ξιάς.

* Ο Λίο Πά­νι­τς εί­ναι κα­θη­γη­τής και ε­πι­κε­φα­λής του ε­ρευ­νη­τι­κού τμή­μα­τος της Συ­γκρι­τι­κής Πο­λι­τι­κής Οι­κο­νο­μίας και της Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης στο Πα­νε­πι­στή­μιο του Κα­να­δά και το Πα­νε­πι­στή­μιο του Γιορ­κ, α­ντί­στοι­χα. Έχει γρά­ψει πολ­λά βι­βλία και εί­ναι βα­σι­κός συ­ντά­κτης της ε­πι­θεώ­ρη­σης «Socialist Register». Η συ­νέ­ντευ­ξη δό­θη­κε στον Σαρ­μί­νι Πέ­ρις και δη­μο­σιεύ­τη­κε στην ι­στο­σε­λί­δα «Τherealnews.com».

http://epohi.gr/portal/

"ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ" (της Νάνσυ Σπετσιώτη)

“Ουκ αν λάβοις”: άλλη μια εξαιρετική ταινία μικρού μήκους της Νάνσυ Σπετσιώτη. Με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, των απολύσεων, των κατασχέσεων, των πλειστηριασμοών και την κρίση που θερίζει, φτωχοποιώντας και περιθωριοποιώντας τους ανθρώπους της εργασίας, εμάς, εσάς, το φίλο, το συγγενή, το γείτονα… Στη θέση οποιουδήποτε από τους πρωταγωνιστές ενδέχεται να βρεθεί καθένας μας.

ΠΑΙΖΟΥΝ: ΟΛΓΑ ΔΑΜΑΝΗ -- ΧΑΡΑ ΤΣΙΟΓΓΑ

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ICONA STUDIO
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΕΝΑΡΙΟ - ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΝΑΝΣΥ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΚΑΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΑΡΙΟΣ ΣΤΡΟΦΑΛΗΣ
ΜΟΝΤΑΖ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΣΟΦΙΑ ΚΟΤΣΙΚΟΥ, ΤΑΣΟΣ ΔΗΜΑΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΛΙΩΤΗ
ΗΧΟΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΩΣΗΦΕΛΗΣ
ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΝΑΤΑΣΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΟΤΑ ΜΥΚΙΑΔΑΚΗ
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΛΑΤΩ: ΘΑΛΕΙΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ



                                                        -

κλείστε την ένταση από το rhesusgr στη κάτω μεριά της σελίδας...
              



..Τελικά μόνο παρά του μη έχοντος μπορεί να λάβεις....

Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!

"Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να...............με κάνεις τηλεόραση!

Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από μένα.

Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω ..να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις.

Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δε λειτουργεί... Όταν είμαι τηλεόραση, θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται στο σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος.

Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί!

Θέλω τ' αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.

Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε-πότεμόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.

Α! Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!"

Η δασκάλα που το διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει.
Ο συζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι,τη ρώτησε: "τι συμβαίνει:"
Αυτή απάντησε:"Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου".
Ο σύζυγος είπε:"Το καημένο το παιδί.Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!"

Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε:

"Αυτή η έκθεση είναι του γιου μας...!"

αναρτήθηκε OXI ALLO KAPBOYNO

Το σποτάκι της Εθνικής ομάδας για το μουντιάλ όπως θα έπρεπε να είναι ...

Το σποτάκι της Εθνικής ομάδας για το μουντιάλ όπως θα έπρεπε να είναι - See more at: http://users.sch.gr/fpanos/Vid140609-02.htm#sthash.Jbuk0GNv.AX7cqHWX.dpuf

                               κλείστε την ένταση από το rhesusgr 
                                         στη κάτω μεριά της σελίδας....

Το σποτάκι της Εθνικής ομάδας για το μουντιάλ όπως θα έπρεπε να είναι - See more at: http://users.sch.gr/fpanos/Vid140609-02.htm#sthash.Jbuk0GNv.AX7cqHWX.dpuf

                          

        

Gerasimos Gavrielatos via Rhesus Gr web tv radio

Καμία νίκη της εθνικής ομάδας δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως ισοδύναμο της απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας λόγω του αέναου χρέους.Αυτά περι " ο λαός περίμενει μια νίκη-επιτυχία για να χαρεί " από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ μόνο εμετικά είναι και απευθύνονται σε ανόητα άτομα..κ δεν ξεχνάω τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Βραζιλία σε όλα τα επίπεδα, από τον λαό που διαμαρτύρεται μέχρι τα δεκάχρονα παιδιά που εκδίδονται για ένα πιάτο φαΐ..Ένα μουντιάλ μόνο βιτρίνα και από πίσω η απόλυτη λάσπη! Μια νίκη δεν αρκεί για να σβήσει την ντροπή..βάζω στοίχημα ότι η κυβέρνηση θα έδινε τα πάντα για μία νίκη της ομάδας..εκείνη την ημέρα θα περνούσαν όλα τα νομοσχέδια..

Μουντιάλ 2014, Πάμε Ναζί από mySchool