Η εκκένωση της πρυτανείας και η καταπάτηση του ασύλου από τις αστυνομικές δυνάμεις δεν μπορεί και δεν θα περάσει στα ψιλά της κινηματικής ιστορίας. Ένα κόμμα της αριστεράς, με όλες τις αντιφάσεις που το διέπουν, προχωρά στη σύληση (με επικεφαλής των ΜΑΤ τον Δαρείο Λυκιαρδόπουλο, μάρτυρα ουσιαστικά υπεράσπισης του χρυσαυγίτη Περιάνδρου στη δίκη για τη δολοφονική επίθεση στον Κουσουρή-μα τι ειρωνεία!) ενός πεδίου βαθειάς ριζοσπαστικότητας και εστίας κινηματικών αγώνων, που έχει κατακτηθεί μέσα στα χρόνια. Το διπλό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, με τα “ανεκτικά” ΜΑΤ ή τις προοδευτικές νομοθετικές ρυθμίσεις για τις φυλακές τύπου Γ και τον κουκουλονόμο, δεν μπορούν να ισοσκελίσουν την επέμβαση στην πρυτανεία. Πολλώ δε μάλλον, όταν ακόμη και χωρίς τη κινηματική δυναμική αντίστοιχων κινήσεων του παρελθόντος, οι καταληψίες επιχείρησαν τη διασύνδεση με την κοινωνική προβολή των αιτημάτων των απεργών κρατουμένων, ενώ σεβάστηκαν απόλυτα τον χώρο, με τη μοναδική φθορά να προκαλείται από την εισβολή των των αστυνομικών.
Η εκκένωση της πρυτανείας συνιστά κορυφαίο δείγμα επίνευσης του ΣΥΡΙΖΑ στους μικροαστούς ψηφοφόρους
