Εγώ δεν φοβάμαι τον Ξηρό, εσύ;

Πόσα ακόμα δεινά θα χτυπήσουν αυτή την έρμη τη χώρα μας; Εκεί που πλέον αρχίζουμε να βλέπουμε φως στο τούνελ της ανάπτυξης και το πρω(κ)τογενές πλεόνασμα θα γεμίσει τις τσέπες μας λεφτά, ενώ αναλάβαμε την παρωδία της ευρωπαϊκής ένωσης, του ΄ρχεται κι αυτουνού του χριστιανού του Ξηρού να ...αποδράσει!
 
      

Γιατί ρε άνθρωπε το 'κανες αυτό, θες να μας καταστρέψεις δηλαδή; Οι god bless America μας μάλωσαν, οι άξιοι πολιτικοί μας σταμάτησαν το κοινωνικό τους έργο και τη σκληρή δουλειά τους και κοιτάνε τον κώλο τους από φόβο μήπως φάνε καμια ρουκέτα. Ξέρεις τι τροχοπέδη είναι αυτό για την κορυφή που πάμε με χίλια;

Οι δε δημοσιογράφοι, οι καημένοι, αυτοί νομίζεις ότι δεν ταλαιπωρούνται; Ενώ πρέπει να ενημερώσουν την κοινωνία για τα καλά που έρχονται, για τις επενδύσεις, για το τρένο της ανάπτυξης -εγώ το ακούω, εσύ τ' ακούς; πιο πολύ για νταλίκα μου φαίνεται παρά για τρένο-, είναι αναγκασμένοι να ψάχνουν εσένα, ρε Χριστόδουλε!Μόνο η Νικολούλη απομένει να σε ψάξει κι αυτή στο τούνελ! Τι περιμένεις, λοιπόν, με όλ' αυτά, προκοπή;

Όμως, εγώ θα σου πω το εξής: Δεν φοβάμαι τον Ξηρό. Μα καλά, θα μου πεις, δεν φοβάσαι έναν αρχιτρομοκράτη; Όχι, ρε φίλε, δεν τον φοβάμαι! Και καλά θα κάνεις και συ να μην τον φοβάσαι. Μην αφήνεις να σε κάνουν να τον φοβάσαι. Τους συμφέρει, ξέρεις, αποπροσανατολίζεσαι, σε κάνουν να ζητάς την εφαρμογή της "δικής τους" δημοκρατίας, μπαίνεις στο καβούκι σου και πάλι -αν είχες βγει καθόλου, εδώ που τα λέμε. Παίζεις το παιχνίδι τους, για να μη συνειδητοποιήσεις μέσα σου ακόμα και τώρα ότι ΑΥΤΟΥΣ πρέπει να φοβάσαι. Το ξέρεις, έτσι δεν είναι; Παραδέξου το, δεν σε απέλυσε ο Ξηρός, ούτε έκοψε τη σύνταξη των παππούδων σου. Αυτοί το κάνανε και θα κάνουν κι άλλα...

Μη φοβάσαι να παραδεχτείς ότι δεν φοβάσαι τον Ξηρό και τον κάθε Ξηρό και, πού ξέρεις, αυτή η παραδοχή σου μπορεί να είναι το πρώτο μικρό σου βήμα για να πάψεις να φοβάσαι και τους άλλους που σε έκαναν να φοβάσαι, και να τους αντιμετωπίσεις όπως αξίζει στους πραγματικούς τρομοκράτες.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΝΕΡΓΟΥ

A.T.

Ο τρομοκράτης των 8.

Ποιοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ κατά τον Γ.Πρετεντέρη;

   

"Φωτιές" ανάβει με το Κυριακάτικο άρθρο του ο δημοσιογράφος Γ.Πρετεντέρης ο οποίος αναλύει τους λόγους που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας δεν πήγε στην τελετή για την ελληνική προεδρία της Ευρωπαικής Ενωσης.


Ο κ.Πρετεντέρης κάνει αναφορά στο προφίλ του κόσμου που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι πρόκειται για ανθρώπους που "η τελευταία τους σκασίλα είναι ποιος προεδρεύει στην Ευρωπαική Ένωση" αποδίδοντάς τους χαρακτηρισμούς.


Διαβάστε το απόσπασμα του άρθρου:


"... Ανεξαρτήτως προθέσεων ή διακηρύξεων, ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται και εκπροσωπεί έναν κόσμο ταλαιπωρημένο, στερημένο, κακομαθημένο, θυμωμένο ή καθυστερημένο (Πείτε το όπως θέλετε...), του οποίου τελευταία σκασίλα είναι ποιος προεδρεύει στην Ευρωπαική 'Ενωση..."

“Λίγοι άκουγαν μια νεαρή Ελληνίδα, πριν πεθάνει. Θα την ακούσουμε τώρα;

GUARDIAN. “Λίγοι άκουγαν μια νεαρή Ελληνίδα, πριν πεθάνει. Θα την ακούσουμε τώρα;





Ένα εξαιρετικό άρθρο του Guardian για το ένα εκ των δυο κοριτσιών που χάθηκαν άδικα στο δυστύχημα των Μαλγάρων με το ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας.


Να θυμίσουμε ότι αυτό το τροχαίο δυστύχημα προκάλεσε τον θάνατο σε δύο φοιτήτριες και τον τραυματισμό άλλων 22 ατόμων, ενώ εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι έχουμε συνολικά 3 τροχαία σε 1 μηνα με 4 νεκρούς στα ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας.


Συγκεκριμένα, στις 2 Ιανουαρίου, Ι.Χ. συγκρούστηκε με λεωφορείο του ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας, με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός και τον τραυματισμό τεσσάρων, ενώ στις 9 Δεκεμβρίου λεωφορείο του ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας, έξω από το Νοσοκομείο Αγρινίου είχε συγκρουστεί πάλι με Ι.Χ., με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός ανθρώπου, του οδηγού του Ι.Χ.





Λίγοι άκουσαν μια νεαρή Ελληνίδα, πριν πεθάνει. Θα την ακούσουμε τώρα;

Alex Andreou
theguardian.com, 11 Ιανουαρίου 2014


H Ειρήνη Τριανταφύλλου, μία έξυπνη, νεαρή γυναίκα , που συμμετείχε στα κοινά σκοτώθηκε σε δυστύχημα. Πέντε χρόνια πριν, έγραψε τις ελπίδες και τα όνειρά της

Την Τετάρτη, ένα πούλμαν που μετέφερε μια ομάδα νεαρών φοιτητών, κατά μήκος ενός ελληνικού αυτοκινητόδρομου κοντά στα Μάλγαρα, συγκρούστηκε με ένα φορτηγό. Πολλοί τραυματίστηκαν, δύο νέες γυναίκες έχασαν τη ζωή τους. Η Αγγελική Γρανίτσα, 21 ετών, και η Ειρήνη Τριανταφύλλου, 23 ετών. Όσο φωτεινότερο είναι το κερί, τόσο βαθύτερο φαίνεται το σκοτάδι που ακολουθεί, όταν σβήσει.


Η Ειρήνη, έγραψε ένα δοκίμιο για την κατάσταση στην Ελλάδα, όταν ήταν 18 ετών, ακριβώς πριν χτυπήσει η κρίση, το οποίο δημοσιεύθηκε σε μια τοπική εφημερίδα. Μετέφρασα μια συντομευμένη εκδοχή του κομματιού της.


Λίγοι την άκουγαν ενώ ήταν ζωντανή. Θα την ακούσουμε τώρα;


"Τα όνειρά μου είναι η προϋπόθεση ή η βάση - αν θέλετε – της επανάστασής μου. Αφήστε με λοιπόν, να ονειρεύομαι.. Εξάλλου η πραγματικότητα που μου προτείνετε δεν είναι και τόσο δελεαστική.


Όλοι μας, αλλά κυρίως όλοι σας, παγιδευμένοι στις υπερβολικές απαιτήσεις των καιρών, στις υπέρμετρες φιλοδοξίες, στον υπερκαταναλωτισμό, έχουμε ξεχάσει την αξία και την δύναμη που κρύβει μέσα του το χάδι, ο ζεστός λόγος, η κουβεντούλα με το φίλο. Πότε επικοινωνήσατε τελευταία φορά με ένα φίλο σας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε χωρίς ενδοιασμούς για όσα σας απασχολούν;


Γίνατε εσωστρεφείς, θέλοντας να προφυλαχτείτε από τα προβλήματα τρίτων, γιατί είναι τόσα τα δικά σας, που δεν μπορείτε να σηκώστε κι άλλο βάρος. Γίνατε ένα μοναχικό άτομο που ψάχνετε φιλίες μέσω ηλεκτρονικών δρόμων. Η φιλία απόκτησε το δικό της e-mail στο ίντερνετ!



Εργασία και εγκλεισμός στο σπίτι κατά τις εργάσιμες ημέρες και διασκέδαση με φορτσαρισμένη ιλαρότητα το Σαββατόβραδο, αυτό είναι το πρόγραμμά σας. Α, ξέχασα, θέλετε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση και καταφεύγετε σε γυμναστήρια και ινστιτούτα αδυνατίσματος, αυτοαναιρώντας την προσπάθειά σας με υπερκατανάλωση φαγητού και οινοπνευματωδών ποτών.


Δεν χαρακτηρίζεστε από συνέπεια και αλληλεγγύη απέναντι σε φίλους και συγγενείς. Παγιδεύεστε στον απομονωτισμό του προσωπικού σας συμφέροντος, ζώντας μόνοι ακόμα και μέσα στις συντροφιές. Έχετε περιορίσει τις πολιτικές και συνδικαλιστικές σας δραστηριότητες, στις αναγκαίες και ωφελιμιστικές.


Και μέσα σ' όλη αυτή τη σύγχυση, βρίσκετε χρόνο και διάθεση παίρνοντας και το κατάλληλο ύφος να μας κριτικάρετε, με την «αγωνία» και το «ενδιαφέρον» ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σας.


Για σας είμαστε οι καλοπερασάκηδες, οι οκνηροί, οι χωρίς προβληματισμούς νέοι, το δυσοίωνο αύριο στα χέρια του οποίου δεν θέλετε να παραδώστε τον κόσμο (από πότε γίνεται παράδοση και παραλαβή του χάους;).


Μέσα σ' αυτό το κλίμα και τις λιβελογραφικές κορόνες σας, επιτρέψτε μου να ονειρεύομαι.
Ονειρεύομαι μια γειτονιά, στενό δρομάκι και ζεστοί άνθρωποι. Χαμόγελα και πίκρες και χέρια που σ' αγκαλιάζουν και κάνουν περισσότερα τα πρώτα και λιγότερες τις δεύτερες.


Ονειρεύομαι να «μάθω γράμματα, να γίνω άνθρωπος» όπως λέει και η γιαγιά μου. Να μάθω γράμματα, για να ανοίξει το μυαλό μου και τα μάτια της ψυχής μου και μ' αυτά να αντικρίζω τον κόσμο και τον άνθρωπο.


Ονειρεύομαι να ασκήσω το επάγγελμα που μ' αρέσει, χωρίς να χρειαστεί να «φιλήσω κατουρημένες ποδιές» ή να περάσω από γραφεία πολιτικών, πολιτευόμενων, γραμματέων και γραμματικών.
Ονειρεύομαι να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τις αρχές και τις αξίες που οι δικοί μου γονείς έδωσαν σε μένα, για να στηρίξω πάνω σ' αυτές την ψυχή μου, το μυαλό και τη ζωή μου.


Ονειρεύομαι να έχω δίπλα μου ανθρώπους αληθινούς, που θα μ' αγαπάνε και θα τους αγαπώ ελεύθερα και κατ' επιλογήν μου.


Ονειρεύομαι να μην ντρέπομαι ως πολίτης, να μη σκύβω το κεφάλι, αλλά να φιλοκαλώ μετ' ευτελείας και να ζω άνευ καχυποψίας.

Ονειρεύομαι να χρησιμοποιώ τη γλώσσα για να λέω «τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη» και όχι να «κρύβω λόγια».

Ονειρεύομαι μ' αυτές τις συντεταγμένες να δημιουργήσω το δικό μου κόσμο, τον μικρό και μέγα.


Έχω κλείσει τα αυτιά μου στα κατηγορώ, στη δήθεν συμπάθεια, στη δήθεν επαναστατική διάθεση και ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια και δουλεύω - δουλεύω, για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.


Η επανάστασή μου έχει αρχίσει...
Την ακούτε;;"



Η οικογένεια της Ειρήνης δώρισε τα όργανά της. "Πάρτε ό,τι όργανα νομίζετε... Με όλη μου την καρδιά...” , είπε η μητέρα της. Μια σειρά από εγχειρήσεις που αλλάζουν ζωές άρχισαν να κανονίζονται γρήγορα: δύο νέοι άνθρωποι που πάσχουν από κερατόκωνο, μια πάθηση που καταστρέφει σιγά-σιγά την όραση, θα λάβουν τους κερατοειδείς της Ειρήνης.


Ίσως, όταν ανοίξουν τα μάτια τους, θα δουν τον κόσμο με τόση σαφήνεια και θάρρος, όπως έκανε και εκείνη. Ίσως, όταν και εμείς ανοίξουμε τα δικά μας, να τον δούμε έτσι επίσης.


Μετάφραση - Απόδοση: LEFTeria-news

Η τέχνη της εξαπάτησης και τα κινηματικά «εργαλεία»: άμεση δημοκρατία

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

«Οι άνθρωποι έχουν γίνει τα εργαλεία των εργαλείων τους».

Henry David Thoreau

Θα υπάρχουν σίγουρα πολλοί που, είτε με αγαθές προθέσεις είτε εκ του πονηρού, θεωρούν την κριτική μας στο κίνημα από αναίτια έως και δολερή. Κατ’ αρχάς, ας κάνουμε σαφές πως για τους αναρχικούς ο διανθισμένος με επιχειρήματα αντίλογος είναι γόνιμη πρακτική στις λεκτικές αντιπαραθέσεις, κάτι που σίγουρα ξενίζει τους «γόνους» των πολιτικών ενυδρείων που αρέσκονται στην λάσπη και την κάθε είδους σπέκουλα. Η ενασχόληση μας με τις κινηματικές απόψεις σίγουρα δεν θα είχε πάρει τόση έκταση, εάν σε αυτές δεν συμμετείχαν και άνθρωποι που επιθυμούν να αυτοπαρουσιάζουν τόσο τον εαυτό τους, όσο και τα εγχειρήματα τους ως κομμάτι της Αναρχίας. Θα μας πείτε βέβαια, πως είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να λέει ό,τι επιθυμεί, αλλά και να χαρακτηρίζει όπως αυτός επιλέγει τον εαυτό του, αλλά και όσα πράττει. Σίγουρα, δεν έχουμε καμία αντίρρηση. Δεν φιμώνουμε φυσικά κανέναν, αλλοίμονο∙ ακόμη και αν ήμασταν σε θέση να το πράξουμε, δε θα το επιθυμούσαμε.

Απεναντίας, πιστεύουμε στη δύναμη των επιχειρημάτων μας, που είναι σε θέση να ξεκαθαρίσουν ότι άλλο το κοινωνικό (ή κοινοτικό) και άλλο το πολιτικό∙ άλλο το απελευθερωτικό κι άλλο το εξουσιαστικό.

Ας δούμε, λοιπόν, απροκατάληπτα, μια σειρά γεγονότων που, αν μη τη άλλο, κάνουν φανερή την τέχνη της εξαπάτησης, του συνδετικού κρίκου τόσο της κινηματικής, όσο και κάθε ιδεολογίας. Θα ασχοληθούμε στο παρόν κείμενο με το επίρρημα «εργαλειακά» που πλέον, έχει αποκτήσει τον χαρακτήρα μαγικής ρήσης για τους απανταχού κινηματίες. Ξεστομίζεις, δηλαδή αυτή την λέξη, που ως άλλο παντοδύναμο ξόρκι μεταμορφώνει κάθε δράση και λόγο σε ηθική και κοινωνική στάση. Είναι έτσι όμως τα πράγματα;

Ας πάρουμε για παράδειγμα το ζήτημα της άμεσης δημοκρατίας. Ουκ ολίγοι αναρχικοί, αλλά και αναρχικές ομάδες προωθούν, δυστυχώς, αυτή την εξουσιαστική μορφή οργάνωσης, που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με οποιονδήποτε απελευθερωτικό μονοπάτι, πόσο μάλλον με τον δρόμο προς την ολική απελευθέρωση ανθρώπου και φύσης. Πολλοί εξ αυτών μάλιστα, αν ερωτηθούν για το πώς είναι δυνατόν οι αναρχικοί να προωθούν απόψεις που, αν μη τη άλλο, δημιουργούν σύγχυση στους αγωνιζόμενους ανθρώπους, θα απαντήσουν ανερυθρίαστα πως ναι μεν η άμεση δημοκρατία έχει εξουσιαστικό χαρακτήρα, αλλά εργαλειακά προωθεί την αναρχική σύνθεση απόψεων(!). Ποιος κάθεται τώρα να κουβεντιάζει με τις ώρες για τούτο και για κείνο, για το τι να γράψουμε στο τάδε κείμενο ή στο δείνα πανό; Σηκώνουμε τα χεράκια και ψηφίζουμε, για να μην καθυστερούμε απ’ τα… σημαντικά, τα ουσιώδη. Θα ήταν καλύτερα, ίσως, να άλλαζαν την λέξη «εργαλειακά» με την λέξη «καιροσκοπικά». Θα εξυπηρετούσε τους κινηματικούς μηχανισμούς περισσότερο, μιας και πολιτική δίχως μηχανισμούς είναι σαν βασιλόπιτα δίχως φλουρί. Αν πάλι μιλούσαμε για ανθρώπους που θεωρούν εαυτούς, για παράδειγμα, μαρξιστές δεν θα βρίσκαμε καμία αντίφαση. Ο μαρξισμός θεωρεί σχεδόν τα πάντα ως «επαναστατικά εργαλεία»∙ ακόμη και μια δικτατορία, το κράτος, δηλαδή, στην χειρότερη μορφή του. Θα πούνε, βέβαια, κάποιοι πως υπάρχει και ο αναρχομαρξισμός, αλλά ο καθένας, όπως δηλώσαμε και παραπάνω, είναι ελεύθερος να λέει ό,τι θέλει… Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Οι κοινωνικοί, όμως, αγώνες δεν συμβαίνουν «εργαλειακά», γιατί είναι το αποτέλεσμα της αυθόρμητης αυτενέργειας των ανθρώπων να συνθέσουν ελεύθερα απόψεις και δράσεις ενάντια στην κρατική μηχανή και όχι «ευκαιριακές παντιέρες» που βαπτίζουν το κρέας σε ψάρι. Οι απόψεις και οι δράσεις χαρακτηρίζουν αυτόν που τις φέρει ή τις πράττει αντιστοίχως. Ο καιροσκοπισμός δεν είναι στοιχείο της απελευθερωτικής δράσης και δεν έχει θέση στη διαδικασία σύνθεσης αναρχικών απόψεων και δράσεων.

Ο αναρχικός τρόπος σύνθεσης γίνεται μόνο μέσα απ’ την ελεύθερη συμφωνία, την ομόνοια ανάμεσα σε συντρόφους που δουλεύουν ακούραστα και συστηματικά πάνω σε απόψεις, ζητήματα και δράσεις. Θα μας πείτε ίσως πως αυτό απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο. Δεν θα διαφωνήσουμε. Η αναρχική προοπτική, όμως, θεωρούμε πως το αξίζει και με το παραπάνω. Η δύναμη των αναρχικών είναι ο λόγος τους προς την σκλαβωμένη κοινωνία, γι’ αυτό δεν ενσωματώνουν σε αυτόν πολιτικά, άρα και εξουσιαστικά, στοιχεία. Είναι έντιμοι, ξεκάθαροι και ειλικρινείς απέναντι στους συνανθρώπους τους, γιατί πιστεύουν απερίφραστα πως η αναρχική ηθική είναι η ζώσα μνήμη της αναλλοτρίωτης ανθρώπινης ηθικής και δίχως αυτήν ο κάθε πολιτικός μασκαράς είναι σε θέση να χειραγωγεί τους αγωνιζόμενους ανθρώπους στον απόπατο της πολιτικής. Δεν υιοθετούν «δανεικές» απόψεις και ιδεολογήματα απ’ τα πολιτικά απορριμματοφόρα του μαρξισμού-λενινισμού, γιατί ο πλούτος της αναρχικής θεώρησης δεν έχει τίποτε απολύτως να ζηλέψει απ’ τα εξουσιαστικά σκουπίδια. Εξ άλλου, στον κόσμο της πολιτικής κανείς δεν δανείζει δίχως ανταλλάγματα∙ και μάλιστα, οι τόκοι τους εισπράττονται, είτε με το «καλό» είτε με το στανιό. Ας το σκεφτούν λοιπόν καλύτερα όσοι νομίζουν πως πορεύονται προς την ελευθερία με εξουσιαστικές πυξίδες. Στο τέλος, το μόνο θα δείχνει ο «εργαλειακός» τους μπούσουλας, θα ’ναι η έρημος της πολιτικής τους εκπροσώπησης απ’ την αριστερά.

Τα κινηματικά «εργαλεία», βέβαια, δεν περιορίζονται μόνο στην χρήση της άμεσης δημοκρατίας. Υπάρχουν πολλές ακόμη περιπτώσεις μέσα απ’ τις οποίες κινηματίες και «αντιεξουσιαστές» προσπαθούν να μεταδώσουν στους αγωνιζόμενους ανθρώπους το μικρόβιο της πολιτικής. Θα δούμε, σύν τῷ χρόνῳ, κάθε μια τους ξεχωριστά. Θεωρούμε πως είναι απαραίτητο για τους αναρχικούς να καταθέτουν ξεκάθαρες απόψεις, δίχως «ἥξεις ἀφίξεις» και πολιτικούς αριβισμούς. Η αλήθεια δεν είναι μπαμπούλας για όσους αγωνίζονται ανιδιοτελώς. Γι’ αυτό και η αναρχική προοπτική, όσο και αν κοπιάζουν για το αντίθετο κάποιοι, δεν εξαπατά τους ανθρώπους, αλλά απεναντίας τους απελευθερώνει συνολικά.

ΝΔ: Αχ και νάχαμε χρυσαυγιτισμό χωρίς ΧΑ!

"...Η ΝΔ θα ήθελε ένα χρυσαυγιτισμό χωρίς Χρυσή Αυγή. Απαγόρευση διαδηλώσεων, οι απεργίες παράνομες, ελεύθερες απολύσεις, λευκά κελιά ''υψίστης ασφαλείας'', μια ΥΕΝΕΔ με χακί, οι μετανάστες στο βυθό της θάλασσας, η ελληνική νεολαία στον αγύριστο της ξενιτιάς. Έλα όμως που η φασιστική Χρυσή Αυγή διεκδικεί ανεξαρτησία, δικό της μαγαζί, δικά της τα κλεμμένα!..."

Λύσαξε η ΝΔ να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ...καλύπτει την τρομοκρατία. Τη στιγμή που ο τελευταίος δεν τολμά όχι απλά να αναγγείλει θαρρετά τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το σφαγείο της ευρωζώνης, αλλά ούτε καν να καλύψει ένα καρναβαλικό κάψιμο του μνημονίου από τον βουλευτή του Διαμαντόπουλο!

Ας μη χαθεί το μέτρο.

Οι ευθύνες της ΝΔ, του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ, των κάθε λογής κυβερνητικών αστικών κομμάτων εξουσίας εδώ και δεκαετίες, είναι άλλης τάξης από τις ευθύνες της κοινοβουλευτικής αριστεράς.

Στους πρώτους αναλογεί η λεληλασία του κοινωνικού πλούτου, η υποθήκευση μακροπρόθεσμα του παραγωγικού δυναμικού της Ελλάδας, η αρπαγή των ''έτοιμων'' με τη ληστρική χρήση του κυβερνητικού και κρατικού μηχανισμού. Η διαμόρφωση ενός δημόσιου τομέα και κράτους που δρά σαν ενοποιητικός μηχανισμός για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ως υπηρέτης του ιδιωτικού κεφαλαιοκρατικού τομέα. Ενός κράτους, που μαζεύει από τους πολλούς και είναι κατά τούτο μόνο ''δημόσιο και εθνικό'' και επιστρέφει νόμιμα ή παράνομα στους λίγους, οργανώνοντας την ίδια τη δική του κλοπή, αποδεικνυόμενο έτσι παρασιτικό και διεφθαρμένο. ακριβώς επειδή είναι αστικό. Χρεώνονται την πολιτική του άγριου αυταρχισμού και της συκοφαντίας σε βάρος όσων επιχειρούν να αντισταθούν, ταυτόχρονα με τον εκμαυλισμό όσων θέλουν να ''έχουν την ησυχία'' τους, μέσω της μετατροπής τους σε κομματική πελατεία και ρουσφετολογικό απόθεμα ακόλουθων και υπάκουων. Τους ανήκει δικαιωματικά η διατήρηση, η συντήρηση των ήδη σαπισμένων πραγμάτων. Τρέμουν τη μεταβολή, πνίγονται με τον καθαρό αέρα.

Στους δεύτερους, στην αριστερά, αναλογεί η ευθύνη της μη αποτελεσματικής πολιτικής ανατροπής των πρώτων. Έχουν την ευθύνη της μισής και φοβισμένης αντίστασης. Της έλλειψη μιας ριζικά διαφορετικής αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής, όπου θα καταργείται η ιερότητα του κέρδους και της ιδιοκτησίας των λίγων, σε όφελος του κοινωνικού οφέλους και της ελευθερίας για την εργαζόμενη πλειονότητα. Χρεώνονται το τρέμουλο και τα μασημένα λόγια, αντί για τη θαρρετή προβολή όχι του δήθεν ''ίσιου'' και στην ουσία ''πεπατημένου δρόμου'', αλλά της επαναστατικής τομής, που χρειάζονται πάντα οι κοινωνίες. Τους ανήκει η ρετσινιά ότι ζηλεύουν την εξουσία και τη διαχείρισή της με άλλο, δήθεν χρηστό τρόπο, αντί να εμπιστεύονται την απελευθερωτική ζωγόνο δράση των από κάτω, αυτών που ''πάντα μένουνε απέξω'' και έχουν συμφέρον από το να σαρωθούν όλα. Φυσικά, δεν υπάρχει ''αριστερά'' γενικώς. Είναι μόνο μια γενική συμβατική έννοια. Υπάρχει κομμουνιστική αριστερά, μεταρρυθμιστική, ''ευρωπαϊκή, ελευθεριακή, κυβερνολάγνα, ακόμη και ...συστημική. Δεν είμαστε όλοι όμοιοι και ίδιοι, αλλά αυτή η συζήτηση δε θα αναπτυχθεί εδώ.

Αυτές οι διαφορετικής ποιότητας ευθύνες, δεν ζυγιάζονται, δεν συμψηφίζονται.

Με τον ίδιο τρόπο, δεν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι οι κριτικές και οι πολεμικές απέναντί τους.

Αλίμονο αν η ''αριστερά'' κάνει κριτική στη δεξιά ότι δεν είναι συνεπής στο να προστατεύσει το ''κοινωνικό και εθνικό συμφέρον''! Τουλάχιστον αστείο να γίνεται κριτική στη κοινοβουλευτική αριστερά, με το στόμα της ''δεξιάς''. Στην πρώτη παγίδα πέφτει συχνά η πλέον συντηρητική αριστερά, νομίζοντας ότι με τα εργαλεία της δεξιάς ιδεολογίας, θα δρέψει από τη δυσαρέσκεια. Στη δεύτερη τάφρο πέφτουν όσοι σκεφτόμενοι κοντόθωρα και νομίζουν ότι το ''κόντεμα'' μιας αριστερής ή μισο-αριστερής δύναμης ή έστω κατά δήλωση αριστερής δύναμης, ακόμη και με τις πλάτες της δεξιάς, θα ανοίξει το δρόμο στη δική τους δικαίωση. Τι ηλίθια εφαρμογή της μαοϊκής ''μεταβλητής γεωμετρίας'' (αξιοποιώ τον αντίπαλο του αντιπάλου μου κατά περίπτωση)!

Όσοι θέλουν την ανατροπή της κατάστασης με σταθερό και πραγματικά λυτρωτικό τρόπο για τους εργάτες, τους ανέργους, τους φτωχούς, δεν διαλέγουν με ποιόν θα μοιραστούν και ποιες από τις παραπάνω ευθύνες. Αλίμονο, αν γίνει αυτή η επιλογή και δε διεκδικηθεί ο δρόμος του ανεξάρτητου λαϊκού αγώνα. Ούτε μπαίνουν στον πειρασμό να μπερδέψουν τις κριτικές και τις στοχεύσεις.

Σκασμός λοιπόν κύριοι της Νέας Δημοκρατίας! Στην επέτειο των 23 χρόνων από τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, βουλώστε το. Η τραμπούκικη ιστορία μηχανισμών της ΟΝΝΕΔ δεν παραγράφεται. Κανείς δεν ξεχνάει τις ομάδες κρούσης, τους γνωστούς “Κένταυρους” και “Ρέιντζερς”, στις οποίες είχε πρωταγωνιστήσει ο ίδιος ο Σαμαράς, και ο πρωταξάδελφος του φυλακισμένου φύρερ της Χρυσής Αυγής Μιχολολιάκος.

Ο δολοφόνος Καλαμπόκας δεν ήταν ένα τυχαίο μέλος της ΟΝΝΕΔ, αλλά Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Πάτρας και Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο. Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα η ΝΔ και η ΟΝΝΕΔ οργάνωσαν εκδήλωση συμπαράστασης στον ''αγωνιστή'' Καλαμπόκα, με ομιλητή το σημερινό βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Μ. Αρβανίτη.

Να λοιπόν που τα ονόματα της ακρο-κέντρο- δεξιάς πολυκατοικίας, πάνε και έρχονται. Από την ίδια μήτρα, από το ίδιο σκοτάδι, στον ίδιο βούρκο.

Το πρόβλημα της ΝΔ δεν είναι απλό. Θα ήθελε ένα χρυσαυγιτισμό χωρίς Χρυσή Αυγή.Απαγόρευση διαδηλώσεων, οι απεργίες παράνομες, ελεύθερες απολύσεις, λευκά κελιά ''υψίστης ασφαλείας'', μια ΥΕΝΕΔ με χακί, οι μετανάστες στο βυθό της θάλασσας, η ελληνική νεολαία στον αγύριστο της ξενιτιάς. Έλα όμως που η φασιστική Χρυσή Αυγή διεκδικεί ανεξαρτησία, δικό της μαγαζί, δικά της τα κλεμμένα! Στη ΝΔ ενοχλούνται σφόδρα όχι από άποψη ουσίας, αλλά επειδή από αυτή τη μετάγγιση, κινδυνεύουν να χάσουν την κουτάλα της κυβερνητικής εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ. Θα δούμε πολλά σε αυτό το διαγωνισμό χρυσαυγιτισμού μεταξύ ΝΔ, ΧΑ, Πολύδωρα, Νικολόπουλου και ποιος ξέρει και ποιων άλλων. Ούτε και μια προβοκάτσια ολκής με νεκρούς δεν μπορεί να αποκλείεται.

Εμάς μας νοιάζει άλλο πράγμα. Να ηττηθεί στο πρόσωπο και της ΝΔ και της ΧΑ, ο κόσμος της εκμετάλλευσης, της μπόχας, της ανελευθερίας, της ευρωδουλείας και της γονυκλισίας σε τραπεζίτες, εφοπλιστές και χιλιοταϊσμένους από το σύστημα βιομήχανους. Να αλλάξει όχι η διαχείριση μιας άθλιας πολιτικής, αλλά να σαρωθεί εκ βάθρων η ίδια. Από τα κοινωνικο-οικονονικά της θεμέλια και την κρατική της οχύρωση. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από άλλες κοινωνικές δυνάμεις, το αστείρευτο έντιμο δυναμικό της εργατικής τάξης και από μια αναγεννημένη μαχητική αριστερά των κοινωνικών αγώνων και της απελευθρωτικής κομμουνιστικής προοπτικής.

Πηγή:αριστερό blog

Αρχισε η μοιρασια του πρωτογενους πλεονασματος... ΒΙΑΣ. Αγρια επιθεση των ΜΑΤ στους διαμαρτυρομενους καθηγητες στον Πυργετο