http://alexitypos.blogspot.gr/2016/01/xatzistefanousyrizamexriteleftaiasranidas.html?spref=fb
Του Αλεξίτυπου
Με τις θέσεις του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου και όπως αυτές κατά καιρούς εκφράζονται μέσα από την αρθρογραφία του είναι δύσκολο να μη συμφωνήσει οποιοσδήποτε έχει αποτολμήσει να κάνει ένα μακροβούτι στην κόλαση της αλήθειας και κατάφερε να ξαναβγεί από αυτή σώος. Ή έστω με ελαφρά εγκαύματα.
Ακόμη όμως και αν δεν συμφωνούσε, τουλάχιστον θα όφειλε να σεβαστεί, τόσο την υπερεπαρκή τεκμηρίωση που εμπεριέχεται στα εξαιρετικής διάρθρωσης δημοσιευμένα κείμενά του αλλά και να «δει» μέσα στον πυρήνα του κόσμου που περιγράφει, μια έντιμη «συνολική» πρόταση για την κοινωνία, έστω και αν αυτή η κοινωνία καλείται συχνά να αυτοσυνειδητοποιηθεί μέσα από ακραία λεκτικά σχήματα ή ακόμη και κοινά... γαμοσταυρίδια.
Αν, τώρα, σε όλα αυτά (τα οποία φυσικά δεν αποτελούν παρά τις απλές απόψεις του (υπο)γράφοντος) συνεκτιμούσε κάποιος και την ίδια τη ζωή του Π.Χ. που είναι ολόκληρη δομημένη πάνω σε αλλεπάλληλες μικρές και μεγάλες ρήξεις και με τα όποια συνεπακόλουθα κόστη (...), τότε δεν θα αποτελούσε υπερβολή να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν διανοούμενο και χωρίς τoν παραμικρό ενδοιασμό για τη χρήση της συγκεκριμένης λέξης.
Ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου όμως δεν είναι μόνο διανοούμενος. Είναι και μαλάκας. Υποφέρει και αυτός, (νάταν και ο μόνος...) από μια κοινωνική νεύρωση που αν καταφέρει να κάνει ρεσάλτο στην ψυχή σου, σε μετατρέπει σε «attention prostitute», σε ένα κοινό νούμερο δηλαδή, που δεν θα διστάσει ακόμη και να αυτοχειριαστεί, με την ελπίδα και μόνο πως έτσι θα αποσπάσει την προσοχή του κόσμου.
Ακριβώς αυτό έκανε στην περίπτωση «Ψωμιάδη» ο κατά τα άλλα διανοούμενος Χατζηστεφάνου και φυσικά η προσδοκόμενη απ' αυτόν «jouissance» όχι μόνον δεν άργησε να έλθει αλλά, για μια ακόμη φορά, τού προέκυψε και εξαιρετικά γενναιόδωρη.
Και λίγες ώρες μετά τις μέσω Facebook δηλώσεις του μέσα από τις οποίες εμφανιζόταν να προκαλεί τους πάντες υπερασπιζόμενος τη... μνήμη του «γνωστού» Μάκη Ψωμιάδη, δεν δίστασε να αυτοακυρωθεί πλήρως, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ πως «κάτι είναι καλό αν για μένα είναι καλό ακόμη και αν αποδεδειγμένα έχει εγκληματήσει ποικιλοτρόπως απέναντι στο κοινωνικό σύνολο αλλά και σε μεμονωμένα πρόσωπα».
Τίποτε, δηλαδή, λιγότερο από αυτά που λένε όσοι ακόμη και σήμερα υπερασπίζονται τη χούντα επειδή τότε είχαν πάρει δωρεάν άδεια ταξί ή, επίσης «ακόμη και σήμερα» τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή πχ. τους διόρισε ως προέδρους στο ΟΑΚΑ.
Βέβαια, τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα για όσους γνωρίζουν, πως εν προκειμένω ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου, για να ικανοποιήσει την ακόρεστη δίψα του για δημοσιότητα, δεν επέλεξε να αυτοπυρπολήσει το ιδεολογικό του προφίλ καν με ένα πραγματικό γεγονός αλλά με ένα επινόημα της φαντασίας του και εκεί τα πράγματα δείχνουν πως η ηθική του επάρκεια αντέχει μεγαλύτερης «συζήτησης».
Και για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, η ιστορία στην οποία αναφέρεται ο Π.Χ περί ενός Ψωμιάδη που τον προστάτεψε και τον βοήθησε κλπ, είναι όντως αληθινή, μόνο που, το πρόσωπο το οποίο έκανε όλα αυτά δεν ήταν ο εκλιπών πολύς Μάκαρος αλλά ένας άλλος, αντίστοιχης συνολικής «αισθητικής», που ακούει στο όνομα Θέμος Αναστασιάδης, ο γνωστός και ως... «κομιστής» και ο οποίος φυσικά... χαίρει άκρας υγείας !
(Όσο δε για τις «σχέσεις» Χατζηστεφάνου-Ψωμιάδη, το πιο πιθανόν είναι να μην είχαν καν ιδωθεί ποτέ, και, όπως «ήρθαν και τα πράγματα» ούτε και θα ιδωθούν εκτός και αν ο...«ευεργετηθείς» διανοούμενος έχει σκοπό να έλθει εξ Αλεμανίας στην Ελλάδα για να παραστεί στην Εξόδιο Ακολουθία μπας και τον συναντήσει για τελευταία φορά στη ζωή του. Που μάλλον θάναι και η πρώτη).
Φυσικά τα ΜΜΕ, σχεδόν στο σύνολό τους δεν παρέλειψαν να... τσιμπήσουν, και με τον έναν ή άλλο τρόπο να ασχοληθούν και πάλι με τον άνθρωπο αυτό όπως ακριβώς και μεις εδώ, μόνο που εμείς εδώ το κάνουμε για έναν απολύτως διαφορετικό λόγο.
Επειδή στο πρόσωπο ενός διανοούμενου ή «διανοούμενου» Χατζηστεφάνου που δεν έχει κανένα πρόβλημα να ακυρώσει όλο του το πολιτικό αποτύπωμα με αντάλλαγμα κάποιο (οποιοδήποτε) όφελος, δεν βλέπουμε τίποτε λιγότερο από το πρόσωπο της ίδιας της εξουσίας και μάλιστα όπως αυτή περιγράφεται μέσα από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Από ένα άθροισμα δηλαδή ανθρώπων, που εν αρχή είχαν εκτιμηθεί θετικά (και πολύ καλώς) οι οποίοι όμως στη συνέχεια δεν δίστασαν να ξεπουλήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό και ακολούθως και ολόκληρη τη χώρα με το έμψυχο και άψυχο περιεχόμενό της, για κάποια ωφελήματα που ξεκινούν από την ίδια τη δίψα για παραμονή στην εξουσία και φτάνουν μέχρι εκεί που και ο πλέον αφελής θεωρεί ως βέβαιο.
Και όσο για τον ίδιο τον Παναγιώτη Χατζηστεφάνου, ίσως τελικά δεν είναι ούτε διανοούμενος ούτε μαλάκας. Αλλά ένας ακόμη «ελληνούτσος»* ΣΥΡΙΖΑ**.
* Όποιο χόρτο κοροϊδεύεις στην αυλή σου θα φυτρώσει
** Κωλοζωή Παναγιώτη μας... κωλοζωή...
Αναρτήθηκε από Alexitypos στις 21:30
