Το δράμα για την ελληνική κοινωνία είναι ότι η Χρυσαυγίτικη νοοτροπία του μπράβου με ολίγο ψευτοπατριωτισμό και πολύ ναζισμό, «διδάχτηκε» στα σχολεία, στα γυμναστήρια, στους τόπους συγκέντρωσης νεαρών....
http://www.antinews.gr/
Όποιος έχει παρακολουθήσει την υπόθεση της διπλής δολοφονίας στην Καλαμάτα, όπου θύτες είναι δύο αμούστακα παιδιά και θύματα ένας 25χρονος και ένας 26χρονος, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί τι συμβαίνει σήμερα στην ελληνική κοινωνία ή τουλάχιστον σε ένα μέρος της.
Και δικαιολογεί όλη αυτή η υπόθεση την εκτίναξη της Χρυσής Αυγής, μιας εγκληματικής οργάνωσης που στηρίζεται εν πολλοίς στις ψήφους πολιτών σαν κι αυτούς που συνθέτουν το δράμα των τελευταίων ημερών.
Χωρίς καμιά δόση ασέβειας προς τους νεκρούς αλλά και προς τους δολοφόνους, το όλο σκηνικό είναι αυτό που όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει αλλά ποτέ δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει.
Τι είναι αυτό το σκηνικό; Αναβολικά τόσο δυνατά που εκτός από τεράστιους μύες «καίνε» και τα μυαλά. Διακίνηση παράνομων προϊόντων μέσα από γυμναστήρια και μποντιμπιλντεράδικα, εκεί που εκατοντάδες νέοι λιώνουν για να γίνουν... μπρατσαράδες.
Και μόλις γίνονται είναι οι πρώτοι μάγκες στην τοπική κοινωνία τους. Κανείς δεν τολμά να τους μιλήσει, είναι τσαμπουκάδες, ατρόμητοι και κυκλοφορούν στη νύχτα χωρίς πολλές κουβέντες.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι τα όπλα. Δύο 18χρονα, αμούστακα παιδιά έπαιζαν με τις καραμπίνες, φωτογραφίζοντας στο διαδίκτυο, έκαναν το «κομμάτι» τους με όπλα και διαφήμιζαν τη μαγκιά τους και την προέκταση του... χεριού τους.
Το τρίτο είναι η ακροδεξιά και φυσικά το πιο ανησυχητικό. Κανείς δεν κατηγορεί κανέναν για τις πεποιθήσεις του, ιδιαίτερα κάτι αριστεροί του Κολωνακίου σαν τον Παπαδημούλη. Αλλά κι αυτός απειλές δέχθηκε μέσω ίντερνετ από τους θύτες, οπότε τι να πει κανείς.
Ακροδεξιές κορώνες, τατουάζ με ναζιστικούς σταυρούς, βρισιές έναντι του «αντιπάλου», τζάμπα εθνικισμός και πατριδοκαπηλία από παιδάκια με καμμένα μυαλά που δεν γνωρίζουν ούτε τη δημοκρατική ιστορία της χώρας, ούτε τις τραγωδίες που πέρασε αυτός ο τόπος από τους ναζί.
Όλο αυτό το σκηνικό σας θυμίζει κάτι; Γιατί εμάς μας θυμίζει ακριβώς αυτό που είναι ο κεντρικός πυρήνας της Χρυσής Αυγής. Οι «φουσκωτοί» μπράβοι που εν μια νυκτί έγιναν βουλευτές, οι Χρυσυαγίτες που έκαναν τσαμπουκάδες μέσα στη Βουλή, οι Κασιδιάρηδες, Λαγοί, Παναγιώταροι και λοιποί που αγριοκοίταζαν, έσπρωχναν, έβριζαν όποιον τολμούσε να τους πάει κόντρα.
Αλλά αυτοί είναι ότι είναι. Το δράμα για την ελληνική κοινωνία είναι ότι η Χρυσαυγίτικη νοοτροπία του μπράβου με ολίγο ψευτοπατριωτισμό και πολύ ναζισμό, «διδάχτηκε» στα σχολεία, στα γυμναστήρια, στους τόπους συγκέντρωσης νεαρών που πολλές φορές δεν ήξεραν τι τους γίνεται αλλά και πολλές άλλες που βίωναν την απίστευτη οικονομική κρίση και την κοινωνική και πολιτική απαξία.
Η Χρυσή Αυγή έκανε πολύ δουλειά στα σχολεία τα τελευταία χρόνια. «Έχτισε» τα Τάγματα Εφόδου ποντάροντας πάνω στα 15χρονα, 16χρονα και 17χρονα παιδιά που έλκονται από τους σωματαράδες με τις ξανθιές γκόμενες, ένα πρότυπο που καλλιέργησε με επιμέλεια ο Κασιδιάρης και πολλοί άλλοι.
Με πολύ κατήχηση στα καλοκαιρινά... καμπ της Χρυσής Αυγής, δεν ήθελε και πολύ για να δημιουργηθούν οι στρατιές των νεαρών Χρυσαυγιτών οι οποίοι έμαθαν μια στρεβλή ιστορία για την Ελλάδα και πίστεψαν στα ψεύτικα και πομπώδη λόγια των υπερπατριωτών της ακροδεξιάς.
Ε, δε θέλει και πολύ να αγαπήσεις τα όπλα, να μιμηθείς τον Κασιδιάρη και τον Αρβανίτη που κοιμόταν με την καραμπίνα του κι όχι με τη γυναίκα του, όπως κι ο ίδιος έλεγε.
Δε θέλει και πολύ όταν είσαι 17 και 18 χρονών να θεωρείς ότι όλη σου η ζωή είναι γυμναστήριο, μπράτσα, αναβολικά, γκόμενες και νυχτοκάματα βίας. Και σίγουρα δε θέλει και πολύ να πυροβολείς 7 φορές και να σκοτώνεις σα σκυλί δύο άλλους νέους ανθρώπους, της ίδιας περίπου παρέας.
Το σκηνικό της Καλαμάτας υπάρχει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Απλά η κακιά η ώρα έφερε το θάνατο δύο παιδιών. Δε θα αργήσει όμως να ξανασυμβεί όσο η κοινωνία και η πολιτικοί πιστεύουν ότι είναι συγκυριακό φαινόμενο η δημιουργία μιας γενιάς απογοητευμένων νέων που βρίσκουν διεξόδους στα αναβολικά, τα όπλα, τις σβάστικες, τους τσαμπουκάδες, την ακροδεξιά και τέλος της Χρυσή Αυγή. Υπάρχει θέμα εδώ και δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει ως μια απλή δολοφονία που έτυχε και... πέτυχε. Υπάρχει κάτι πολύ πιο σάπιο στην ελληνική κοινωνία.
