Οι αποστάτες στο απόσπασμα για το συνεργάτη της κυρίας Αφροδίτης Θεοπεφτάτου και μέλος του συντονιστικού Κραναίας
Βαρούχας Γιάννης
«Alea jacta est»
Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν, οδεύουμε, εκ νέου, προς τις κάλπες. Οδεύουμε σε μια 3η εκλογική διαδικασία μέσα σε ένα χρονικό διάστημα μόλις εννέα μηνών. Κι ενώ οι δύο προηγούμενες αναμετρήσεις ήταν από ευπρόσδεκτες μέχρι και αναγκαίες, τούτη εδώ, την 3η κατά σειρά, δεν την ήθελε κανείς. Αφού όμως κανείς δεν ήθελε και δε ζητούσε εκλογές, γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτές; Η απάντηση θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μία λέξη: αποστασία.
Ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έθετε θέμα δεδηλωμένης, παρά τις μεγάλες κοινοβουλευτικές απώλειες που παρουσίαζε η κυβέρνηση κατά τις τελευταίες ψηφοφορίες, ενώ κανένα άλλο κόμμα δε ζητούσε εκλογές, αφενός διότι (τα πιο υπεύθυνα) διέβλεπαν την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και, αφετέρου, διότι (τα πιο ανεύθυνα) δεν είχαν τίποτα να περιμένουν λόγω των εξαιρετικά χαμηλών ποσοστών που έβλεπαν στις δημοσκοπήσεις, ενώ η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός διατηρούν εντυπωσιακά υψηλά ποσοστά δημοφιλίας, η αριστερή πλατφόρμα του Π. Λαφαζάνη «κατόρθωσε» να μετατρέψει την ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία σε μειοψηφία. Ενάντια στη λαϊκή βούληση, ο Π. Λαφαζάνης έριξε την κυβέρνηση – αυτό είναι ξεκάθαρο – μέσω της αποστασίας του σαν άλλος Μητσοτάκης…
Όπως κάθε αποστασία δημιουργεί συνθήκες αστάθειας που ευνοούν τα «αρπακτικά» και τις δυνάμεις της ιδιοτέλειας, έτσι και η αποστασία της αριστερής πλατφόρμας έδωσε νέες ελπίδες και δυνατότητες στο παλαιό πολιτικό κατεστημένο που κάνει ό,τι μπορεί για να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Τις στάχτες στις οποίες η πλειοψηφία των Ελλήνων το έστειλε με την εκπεφρασμένη της βούληση στις 5 Ιουλίου. Τις στάχτες στις οποίες θα παραμείνει και μετά τη νέα λαϊκή ετυμηγορία της 20ης Σεπτεμβρίου.
Σε αυτές τις εκλογές θα είναι επικίνδυνο αν αφήσουμε τη φυσιολογική κόπωση των συνεχών εκλογών να μας επιβληθεί. Οφείλουμε να αναλογιστούμε πως η παθητικότητα δίνει πάντα τη δυνατότητα σε κάποιους άλλους να αποφασίζουν για εμάς και να μας ελέγχουν. Βάσει αυτού του συλλογισμού, όλες οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις αντιλαμβάνονται ότι δε θα πρέπει να αφήσουν τη διάσπαση που προκλήθηκε απ’ την εν λόγω αποστασία, να ακυρώσει τη νέα προσπάθεια που ξεκίνησε στις 25 του Γενάρη. Δε θα πρέπει να λησμονούμε ότι η νέα διακυβέρνηση μέσα σε λίγους μήνες, και υπό ασφυκτική πίεση λόγω της διαπραγμάτευσης, έδωσε δείγματα γραφής. Χτυπήθηκε με τα διαπλεκόμενα Μ.Μ.Ε.. Έδωσε μία ένεση ζωής στην ανθρωπιστική κρίση. Έβαλε σα γνώμονα στην πορεία και τη στρατηγική της την καταπολέμηση της διαφθοράς. Αν μη τι άλλο, αυτή η νέα προσπάθεια μας έκανε όλους να αισθανθούμε αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια-δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.
Ανεξάρτητα λοιπόν απ’ τη συνθηκολόγηση στην οποία οδηγήθηκε αυτή η εθνική προσπάθεια, για λόγους που θεωρώ ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε, οι νέες εκλογές παρέχουν την ευκαιρία στους πολίτες να δώσουν τον πολιτικό χρόνο στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα προκειμένου – επιτέλους – να κυβερνήσει.
Αθήνα, 25/8/2015
Γιάννης Βαρούχας
Υ.Γ.: Η ιστορία έγραψε με μελανά γράμματα τις συνέπειες της αποστασίας του 1965, στην οποία πρωταγωνιστής ήταν ο Κ. Μητσοτάκης, καθώς εξαιτίας της η χώρα οδηγήθηκε στο επταετές ολοκληρωτικό καθεστώς των συνταγματαρχών. Οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου προτείνονται ως λύση προκειμένου να βάλουμε ένα τέλος στην πολιτική αστάθεια, και να προχωρήσουμε με μία συμπαγή κυβέρνηση που θα έχει ορίζοντα τετραετίας. Τέτοια κυβέρνηση έχουμε να δούμε από τις εκλογές του 2000…
Υ.Γ.2 : Αξίζει να παρατηρήσει κανείς, από ιστορικής πλευράς, τις ομοιότητες της σημερινής προέδρου της Βουλής με τον τότε ΠτΒ, Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα, για να διαπιστώσει ότι η ιστορία μας παίζει παιχνίδια γεμάτα με αντιφάσεις αλλά και με τρομακτικές επαναλήψεις.
Βρείτε τους αποστάτες του ΟΧΙ
ALEA ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ
Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι για τις εκλογές fast track στις οποίες μας οδηγεί άρον άρον το παιδί με τον έρπητα, για να προλάβει τον λογαριασμό. Άλλωστε, από τις 14 Ιούλη 2015 έχω αποχωρήσει, μαζί και μέ άλλους συντρόφους, από αυτό το πράγμα που αυτοαποκαλείται ακόμα και σήμερα ΣΥΡΙΖΑς. Αλλά το να διαβάζω πως είμαι αποστάτης και πως έχω μακρινές εκλεκτικές συγγένειες με τον Νόβα και τον Μητσοτάκ, έ, πάει πολύ. Βέβαια, όταν η εκάστοτε δήθεν "προοδευτική" εξουσία τα βρίσκει μπαστούνια και θέλει να επιβάλλει νέα, ακόμα πιό βάρβαρα μέτρα, καταφεύγει στα νάματα του Γιώργου Κουρή και γίνεται αυριανικότερη της Αυριανής, την οποία ξορκίζει αμέσως μετά. Αλλά επειδή δεν είμαι ψεσινός στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, ούτε είδα φώς και μπήκα, ούτε ποτέ μου έλαβα μισθό για την εμπιστοσύνη που είχα στον χώρο, θα ήθελα να παρακαλέσω τον έμμισθο νεανία να βάλει λίγο μέτρο στην ελλεεινή κριτική του και να ξέρει σε ποιούς απευθύνεται. Όχι ως εκθέματα σε μουσείο, αλλά σε δρώντες πολίτες από τους οποίους δεν θα απαλλαγεί προκειμένου να αλωνίζουν οι ανιστόρητες ιδέες του. Το μανιφέστο για τα εκλογικά έπεται λίαν συντόμως και δεν θα είναι με χιούμορ όπως το σημερινό....
Σήμερα το πρωί, ήρθε στο email μου, άρθρο του φίλου μου και συνεργάτη της βουλευτή μας, Αφροδίτης Θεοπεφτάτου, Γιάννη Βαρούχα. ( το άρθρο ΕΔΩ ). Σε ό,τι με αφορά, το μόνο που έχω να απαντήσω είναι… «Γιάννη μου, εγώ γενίτσαρος δεν γίνομαι, ούτε όψιμος ¨οπαδός¨ , της εφημερίδας που ¨γκρέμισε τον Καραμανλισμό¨… τρομάρα της! Παραμένω πιστός, αυτών που πίστευα και πιστεύω 35 χρόνια τώρα... γι' αυτό και αποχώρησα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Καλόν αγώνα εύχομαι στην βουλευτή και σε σένα τα καλύτερα, σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο».
Φιλικά. Τάσος Καβαλλιεράτος.
Eleni
Έτσι αποτυπώνεται και η άποψη της βουλευτού Κεφαλονιάς που υπερψήφισε το 3ο και επαχθέστερο μνημόνιο.
Αν και ακόμη κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν.. το παλαιό κατεστημένο το ανάστησαν από τις στάχτες του όσοι μετέτρεψαν το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, μετά το δημοψήφισμα.. Και η υπογραφή μιας κατάπτυστης συμφωνίας που ακύρωσε και το νόημα του δημοψηφίσματος από όσους το υπερψήφισαν. Από την άλλη, οποιαδήποτε ταύτιση με "αποστασίες" των διαφωνούντων, αφού έχει επιχειρηθεί ομαδόν η ψυχιατρικοποίησή τους πρώτα, είναι εμετική και προδίδει τα κίνητρα όσων την επιχειρούν... ΚΡΙΜΑ.
Ειδικά το ΥΓ2 θα έπρεπε κάποιος να ντρέπεται πριν ακουμπήσει τα χέρια του στο πληκτρολόγιο να το γράψει.-
