Η απόλυτη ξεφτίλα και παρακμή ...χωρίς κουκούλα.

Στέφανος Καργάκης

31 mins · 

Με τη Γερμανία να έχει τηρήσει σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα καθ'όλη τη διάρκεια της κρίσης κι ενώ μία νέα ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες έχει ξεσπάσει εφόσον η ελληνική πλευρά επανέφερε στο προσκήνιο το ζήτημα των γερμανικών κατοχικών οφειλών, συγκέντρωση έξω από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών αλλά και πορεία μέχρι την Πύλη του Βραδεμβούργου, πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Βερολίνο μετά από κάλεσμα του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς Die Linke. Την πορεία στήριξαν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Podemos και δεκάδες γερμανικές οργανώσεις, καθώς και ομογενών. Σύνθημα των διαδηλωτών το «Η Ελλάδα δεν είναι μόνη της».

«Η Ελλάδα δεν είναι μόνη της»: Πορεία αλληλεγγύης στο Βερολίνο

Με τη Γερμανία να έχει τηρήσει σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα, καθ'όλη τη διάρκεια της κρίσης κι ενώ μία ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες έχει ξεσπάσει...

TVXS.GR

Peter.K ‏@PKiourbas 

@GiorgosKyrtsos

Σκέφτομαι μια απορία που είχα,πως γίνεται να υπήρχαν Γερμανοτσολιαδες,φιλοναζιστες,και προδότες στη κατοχη?τωρα μου λύθηκε!

Μαρία Αστ. Χριστάκη

Τζήμερος ,Θεοδωράκης και κάθε λογής σύγχρονοι γερμανοτσολιάδες σε διαγωνισμό για το ποιος θα πει το χειρότερο για τον ελληνικό λαό... 

Η απόλυτη ξεφτίλα και παρακμή και μάλιστα χωρίς κουκούλα...

   Aggelos Prekas Οδηγός πρέπει να ειναι ο Μπόμπολας

   

Ο έρωτας, ο βήχας και η διαπλοκή δεν κρύβονται

http://pitsirikos.net/


 

 Διαγωνισμός Γερμανόδουλων
http://toixo-toixo.blogspot.gr/

                            

Εν αρχή ην ο Τζήμερος.
Έστελνε γράμματα στη μαμά Ανγκέλα, αποκαλώντας την "εξοχώτατη".
Της ζητούσε συγνώμη για ό,τι κακό λέμε γι' αυτήν και τη χώρα της.
Και εκλιπαρούσε για τη βοήθειά της.
Ο Τζήμερος καβλώνει κάθε που κάποιος βρίζει τους Έλληνες.
Μα εξενίσταται κάθε που Έλληνας βρίζει κάποιον άλλον.


Στη συνέχεια ήρθε ο Άδωνις.
Έπαιζε με δυο τρενάκια.
Το ένα, το μικρό, ήταν η μικρή Ελλάδα.
Το άλλο, το μεγάλο, ήταν η μεγάλη Γερμανία.
Και η σύγκρουσή τους απέβαινε καταστροφική για το μικρό και ευτυχής για το μεγάλο.
Και έδειχνε πως ο μικρός πρέπει να σέβεται το μεγάλο.
Αυτό είναι το σωστό, έλεγε.


                

Μετά ήρθε κι ο Σταύρος, ο ποταμίσιος.
Αυτός εξισώνει με τους φασίστες όποιον τολμά να σηκώσει το ανάστημά του απέναντι στους Γερμανούς.
Δεν ταράζεται και το θεωρεί φυσιολογικό, όταν οι Γερμανοί ζητούν, ως υποθήκη για το χρέος μας προς αυτούς, τις παραλίες μας και τα μηνμεία μας. Αλλά οργίζεται όταν εμείς τους ζητάμε τη γερμανική περιουσία εντός της χώρας, ως υποθήκη γι' αυτά που μας χρωστάνε (π.χ. Ινστιτούτο Γκαίτε).
Έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια, για να καταφέρεται εναντίον της πρόθεσης της κυβέρνησης να τσιτώσει τους Γερμανούς.
Όταν βλέπει τον υπουργό Άμυνας να κόβει βόλτες με ελικόπτερο πάνω απ' τα ελληνικά νησιά, τον αποκαλεί "ψεκασμένο" εθνικιστή. Αλλά όταν έβλεπε άλλους υπουργούς Άμυνας παλιότερα να παραγγέλνουν γερμανικά υποβρύχια που γέρνουν, τότε έβλεπε "πρόοδο" και φωτογραφιζόταν χαχανίζων μαζί τους...
Είναι σίγουρα πανάξιος νικητής στο διαγωνισμό των Γερμανόδουλων...
Παίρνει το τιμητικό βραβείο: "Γερμανοτσολιάς"

                           

Κοινός τόπος των Γερμανόδουλων:
Όταν οι Γερμανοί επιτίθενται με λέξεις ή πράξεις κατά των Ελλήνων, τότε συνιστούν να κάνουμε αυτοκριτική, γιατί αυτά που μας λένε είναι "σκληρές αλήθειες".
Ενώ όταν Έλληνες επιτίθενται με λέξεις ή πράξεις κατά των Γερμανών, αυτό είναι "ψεκασμένος εθνικισμός και φασισμός"...

    

Φώτης Σιμάτος added 4 new photos.

5 mins · 

Τέσσερις αποχρώσεις της γκριζόμαυρης παπαγαλο-δημοσιογραφίας…

Like ·  · Share

Like ·  · Share

«Καμιά δικαιολογία για όσους πιστεύουν σε ιδεώδη που αιματοκύλισαν τον πλανήτη»

http://www.unhcr.gr/1againstracism/

Η πλάτη του Χασάν Μέκι συμβολίζει το αποκρουστικότερο, ίσως, πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας. Πέφτοντας αναίσθητος από τα χτυπήματα ενός ρατσιστικού τάγματος εφόδου τον Αύγουστο του 2012, ο νεαρός Σουδανός ανάκτησε τις αισθήσεις του για να διαπιστώσει ότι στο σώμα του είχαν χαράξει ένα τεράστιο Χ. Στις δολοφονίες των συγγενών του, που τον ανάγκασαν να φύγει από τη χώρα του, είχε προστεθεί μια ακόμη οδυνηρή ανάμνηση – αλλά και η διαπίστωση πως η Ευρώπη μπορεί να είναι, μεταξύ άλλων, επικίνδυνη και εχθρική.
   

Μέσα από την ιστορία του Χασάν αναδεικνύεται μία πτυχή της πολύπλευρης ελληνικής κρίσης, η οποία αναλύεται διεξοδικά στο «Agora» του Γιώργου Αυγερόπουλου. Το ντοκιμαντέρ έχει ήδη κερδίσει τις επιδοκιμασίες κοινού και κριτικών, σε κινηματογραφικές αίθουσες, φεστιβάλ και τηλεοπτικά κανάλια σε ολόκληρο τον κόσμο. Λίγο πριν από την προβολή του στο 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, o δημιουργός του «Agora» μίλησε στο 1againstracism.gr, για την ανάπτυξη της ξενοφοβίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πώς σχετίζεται η οικονομική κρίση με την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα;

Όταν η οικονομική κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, όταν υπάρχει ανεργία και επικρατούν άθλιες συνθήκες στην κοινωνία, τότε ο κόσμος στρέφεται ενάντια σε όσους θεωρεί «υπεύθυνους». Για την ανεργία, λόγου χάρη, στρέφεται ενάντια στους μετανάστες και τους υποδεικνύει ως εχθρούς. Ήδη από την αρχή της κρίσης, η Χρυσή Αυγή πυροδότησε με μεγάλη επιτυχία τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά, ειδικά σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας. Και, από εκεί που ήταν ένα κόμμα στο οποίο κανείς δεν έδινε σημασία, είδαμε να μπαίνει στη Βουλή το 2012 με 18 βουλευτές.

Τι άλλαξε μετά την σύλληψη των μελών της Χρυσής Αυγής;

Αυτό που συνέβη και έχουμε καταλάβει όλοι, είναι ότι υπάρχει ένα ποσοστό στην ελληνική κοινωνία που έχει εκφασιστεί –κι εγώ με αυτούς δεν θέλω να είμαι συμπατριώτης. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παραπλανηθεί, που πιστεύουν σε ιδεώδη που αιματοκύλησαν αυτό τον πλανήτη και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία ως προς αυτό.

Τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους και πώς να σταματήσουμε την επιρροή τους στις νεότερες γενιές;

Το όλο ζήτημα έγκειται στην παιδεία και στην καλλιέργεια μιας κουλτούρας ανεκτικότητας σε ό,τι έχει να κάνει με τον ξένο και τον διαφορετικό. Πρόκειται για μια διαδικασία που ξεκινάει από το σπίτι, συνεχίζεται στο σχολείο κ.ο.κ. Εάν βελτιωθεί η κατάσταση, ενδεχομένως ένα πολύ μικρό ποσοστό τους να καταλάβει ότι η πορεία που ακολουθεί δεν οδηγεί πουθενά, γιατί π.χ. θα βρουν δουλειά και δεν θα τους φταίει πια ο μετανάστης που κάθεται στη διπλανή τρώγλη. Όμως δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Η οικονομική κρίση και η κοινωνική εξαθλίωση αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για να βγει στην επιφάνεια αυτό το φαινόμενο, με ένα κόμμα που το εκφράζει και στη Βουλή.

Τι συμπεράσματα αποκομίσατε για την ξενοφοβία και το ρατσισμό από τις ενδελεχείς δημοσιογραφικές σας έρευνες σε ολόκληρο τον πλανήτη;

Πρόκειται για ένα φαινόμενο παγκόσμιο και ιδιαίτερα περίπλοκο. Θα μπορούσαμε, λόγου χάρη, να μιλάμε για ώρες για το παράδοξο της Ρωσίας, που αυτή τη στιγμή φιλοξενεί τους περισσότερους Νεοναζί στον κόσμο, ενώ η Σοβιετική Ένωση είχε τα περισσότερα θύματα από τους Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό δεν είναι τυχαίο: Έχει να κάνει με την πολιτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια, με την εθνική υπερηφάνεια και όλα αυτά τα συναισθήματα που καλλιεργήθηκαν πολύ έντονα. Από την άλλη, υπάρχουν κοινωνίες οι οποίες μοιάζουν με την ελληνική –η Αργεντινή, λόγου χάρη– όπου τέτοιου είδους φαινόμενα ήταν σχεδόν ανύπαρκτα. Δηλαδή, υπήρχαν κοινωνίες που βρέθηκαν στην εξαθλίωση αλλά δεν είδαμε να αναδεικνύεται εκεί μια έντονη ξενοφοβική τάση. Στην Ελλάδα υπήρχε και πριν από την οικονομική κρίση ένα ποσοστό του πληθυσμού οι οποίοι σκέφτονταν κατ’ αυτό τον τρόπο. Γι’ αυτό και, παρ’ όλες τις κατηγορίες για τη Χρυσή Αυγή, τη φυλάκιση κ.λπ., το ποσοστό της μειώθηκε ελάχιστα. Υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει ένα ποσοστό στην ελληνική κοινωνία που είναι φασίστες. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να εξαλείψουμε αυτό το φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία, είμαι απαισιόδοξος ως προς αυτό.

Πώς τοποθετείτε αυτό το φαινόμενο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο;

Αυτό που παρατηρούμε στην Ευρώπη είναι ότι ξεφυτρώνουν από παντού ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, βρίσκονται σε απίστευτη άνοδο. Καταλήγουμε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι, όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα και κάθε μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας καλείται να λύσει μόνο του τα προβλήματά του, οι άνθρωποι κλείνονται στις σταθερές τους. Για πολλούς, αυτό ισοδυναμεί με το «έξω οι ξένοι». Πρόκειται για μια απόρροια της κρίσης που έχει να κάνει με την ανάπτυξη του εθνικισμού στην καλύτερη των περιπτώσεων, και του φασισμού-ναζισμού στην χειρότερη των περιπτώσεων. Εμείς ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία.

               

Επισκεφθείτε το site της ταινίας: www.agorathedoc.com
Facebook: facebook.com/agorathedoc
Twitter: twitter.com/agorathedoc

*Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη την επίσημη άποψη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες

Προσοχή στους Βρικόλακες!

Σε μία σεμνή τελετή πραγματοποιήθηκε προχθές η ταφή της «Ισχυρής Κεφαλλλλονιάς».

   

Η αντιπολίτευση αποχώρησε, ως όφειλε, αφήνοντας μόνους στον χώρο ενταφιασμού την «Λαϊκή Συσπείρωση» (που παρουσιάζει μια ιδιότυπη «νεκροφιλία») και τους οικείους της μακαρίτισσας.
Σπαρακτικό για κάθε ευαίσθητη ψυχή το θέαμα των τεθλιμμένων συγγενών, να εκθειάζουν τις ανύπαρκτες αρετές της εκλιπούσης και να παρουσιάζουν ως στυγερή δολοφονία την αυτοκτονία της.«Η αντιπολίτευση δεν σέβεται το Δημοτικό συμβούλιο, αυτή παίζει με τα μικρόφωνα, αυτή γέμισε την κάλπη στις εκλογές του προεδρείου με ραβασάκια»,«η Ισχυρή ζει και πέθαναν όλοι οι άλλοι», «είμαστε οι νικητές, οι νικητές, οι νικητές» ήταν λίγα από τα ακατάληπτα λόγια του παραληρηματικού θρήνου τους.
Ναι! Όλα δείχνουν ότι το φαινόμενο «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά» εξέπνευσε.
Προσοχή όμως! Όλοι γνωρίζουμε ότι στην πολιτική βρικόλακες υπάρχουν. Οργανισμοί νεκρωμένοι από κάθε πολιτική ουσία και προοπτική περιφέρονται ανάμεσά μας, αναζητώντας τη νεκρανάσταση με το αίμα κάθε «καλόπιστου» που θα βρεθεί στον δρόμο τους. Χαρακτηριστικό τοπικό παράδειγμα το αποδεικνύει:
Είναι εκείνο το Δημοτικό Συμβούλιο «υβρίδιο», που πριν ένα χρόνο πραγματοποιήθηκε στο Ληξούρι.
Θυμίζω ότι η «Ισχυρή Κεφαλλλλονιά» ήλθε, τότε, στην πόλη μας «πεθαμένη» πολιτικά και έφυγε παρουσιάζοντας τα πρώτα σημάδια αναζωογόνησης. Γιατί;
Διότι το «υβρίδιο» εκείνο, χωρίς ορισμένα θέματα, χωρίς οργανωμένη συζήτηση, εξελίχθηκε σε ένα «γραφείο εξυπηρέτησης υποθέσεων», όπου τρομαγμένοι και απογοητευμένοι Δημότες επαιτούσαν λύση για τα προβλήματά τους από τις «γνωριμίες» και την «ισχύ» της Δημοτικής Αρχής. Λύσεις που αφειδώς δόθηκαν «στα χαρτιά», για να έλθει σήμερα, ένα χρόνο μετά το «υβρίδιο», η ομολογία αυτής της ίδιας Δημοτικής Αρχής ότι καμία αρμοδιότητα δεν είχε για όσα τότε «αποφάσισε».
Προχθές, η μακαρίτισσα ευαρεστήθηκε να προαναγγείλει άλλη μία μακάβρια εμφάνισή της στο Ληξούρι, σε χρόνο που θα κρίνει ότι την συμφέρει.
Προσοχή στους βρικόλακες λοιπόν!
Οι Ληξουριώτες πρέπει να καταλάβουμε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο αυτό δεν το προκαλέσαμε εμείς. Απλώς προσπαθήσαμε να το προκαλέσουμε, τελικά όμως η «ισχυρή Κεφαλλλλονιά» αποφάσισε το αν και πότε θα γίνει. Γι αυτό δεν πρέπει, όπως πέρυσι, να την αφήσουμε να «παίξει» με τους δικούς της όρους.
Η αντιπολίτευση επιβάλλεται να απαιτήσει τον ορισμό συγκεκριμένων θεμάτων. Οι δημότες που θα παρασταθούν πρέπει να επιβάλλουν την δημοκρατική νομιμότητα ώστε η συζήτηση να διεξαχθεί ψύχραιμα, με πολιτική ουσία και με όσο το δυνατόν περισσότερο σεβασμό στον κανονισμό του Δημοτικού Συμβουλίου.
Από την ξεπερασμένη πλέον «ισχυρή Κεφαλλλλονιά» τίποτε άλλο ας μην περιμένουμε, παρά να λογοδοτήσει για τις παραλήψεις και την εμπαικτική συμπεριφορά που επέδειξε όσον αφορά τα έργα αποκατάστασης στο Ληξούρι . Η ίδια άλλωστε αποδέχθηκε ότι μόνο απολογητικό λόγο έχει πλέον και αυτόν αναληθή και αμήχανο.
Είναι απαραίτητο, τέλος, να απαιτηθεί η παρουσία της κ. Βουλευτή και σε αυτήν να στραφεί η πίεση των δημοτών και όλων των παρατάξεων της αντιπολίτευσης για τις ακέραιες πλέον ευθύνες της νέας κυβέρνησης προς άμεση έναρξη των έργων αποκατάστασης. Πίεση που πρέπει να ασκηθεί χωρίς την ταπεινή εμπάθεια του νικητή ή του ηττημένου των εκλογών, πλην όμως απαιτητικά, ασφυκτικά, χωρίς αποδοχή των δικαιολογιών του «αρχάριου».
Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις δεν θα μας στοιχειώσουν ξανά τα βαμπίρ ενός πρόσφατου νεοφιλελέ παρελθόντος.
Μόνο έτσι οι Ληξουριώτες θα δείξουν ότι η ιστορία μπορεί να γράφεται από τους (τελικούς) νικητές, δημιουργείται όμως από τις μαχητικές κοινωνίες.

365335 Ιωσήφ Β. Λουκέρης