Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Μαφία

ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ


Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κλείσει όλους αυτούς φυλακή, θα πρόκειται για τη μεγαλύτερη κοροϊδία και πολιτική εξαπάτηση απέναντι στο λαό. Πρέπει να το εξαγγείλει και όταν πάρει τη λαϊκή εντολή να το εκτελέσει. Αν δεν κάνει το πρώτο σημαίνει πως όντως δε θέλει να κυβερνήσει, αν αμελήσει το δεύτερο τότε θα είναι συνεργός σε όλα τα εγκλήματα.









Αφαιρέστε από τη λέξη μαφία κάθε μεταφορική έννοια. Κάθε υπόνοια ότι μπορεί να χρησιμοποιείται καθ' υπερβολή ή καταχρηστικά. Τότε είσαστε μέσα. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αυτή η δυσωδία που αναδύεται από τη Βουλή και φτάνει ως το Μέγαρο, όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναπαύεται όταν δεν υπογράφει αντισυνταγματικές διατάξεις, είναι η μπόχα της δράσης κανονικής μαφίας.

Λίγες μέρες μετά τις εκλογές, όπου οι κυβερνώντες εμφανίστηκαν για μια ακόμη φορά ως εγγυητές της ευρωπαϊκής δημοκρατικής ομαλότητας, η Βουλή έγινε πλυντήριο για ύποπτους με μπλε και πράσινους κόκκους. Υπουργοί, βουλευτές, παρατρεχάμενοι, όλοι αυτοί για τους οποίους υπήρχε η πιθανότητα να βρεθούν απέναντι στη Δικαιοσύνη για πιθανά εγκλήματα που διέπραξαν απέναντι στους πολίτες, ξεπλύθηκαν.

Με μια μαφιόζικη μέθοδο έκλεισαν τη Βουλή 10 μέρες πριν το κανονικό κλείσμό της. Δεν περίμεναν ούτε να φτάσει η Παρασκευή για να την κλείσουν. Την έκλεισαν μεσοβδόμαδα και κρυφά, ενώ λίγα λεπτά πριν ο προεδρεύων στο Σώμα είχε διακόψει τη συνεδρίαση για να συνεχίσει όπως δήλωσε, το επόμενο πρωί κανονικά. Το αποτέλεσμα είναι ένα: όλα τα αδικήματα τα οποία έχουν διαπράξει υπουργοί κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Παπαδήμου, παραγράφονται. Δηλαδή όσα αφορούν τα μνημόνια, τη Λίστα Λαγκάρντ, τις αποφάσεις για τις Τράπεζες, τα υποβρύχια και βέβαια όσα σχετίζονται με μηνύσεις πολιτών κατά υπουργών. Χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος που το 2009 είχε χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση Καραμανλή για να παραγραφούν αδικήματα που σχετίζονταν με το Βατοπέδι, τη SIEMENS, τον υπουργό Ναυτιλίας Παυλίδη και τον πιθανό χρηματισμό του, την ενοικίαση πυροσβεστικών ελικοπτέρων σε τιμές πολλαπλάσιες των πραγματικών.

Πέρα όμως από τις παραγραφές, η διακοπή λειτουργίας της Βουλής, πρόσφερε και διέξοδο στην Κυβέρνηση, αφού στην Ολομέλεια της Βουλής έπρεπε να μπουν τρεις δικογραφίες που ήταν πολύ αποκαλυπτικές.
Πρώτη δικογραφία ήταν αυτή εναντίον του Κασιδιάρη για την υπόθεση της καταγραφής της αποκαλυτπικής του συζήτησης με τον Μπαλτάκο. Αν η δικογραφία έμπαινε προς συζήτηση, ο Κασιδιάρης είναι βέβαιο πως θα έμπαινε εκ των πραγμάτων στη διαδικασία περιγραφής λεπτομερειών όσων έγιναν, αλλά και των επαφών με άλλα στελέχη της ΝΔ. Ήταν επίσης πολύ πιθανό να αξιοποιηθούν και άλλα αποδεικτικά βίντεο. Μια γεύση άλλωστε έδωσε ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος,ο οποίος κατηγόρησε την ίδια μέρα από το βήμα της Βουλής τον διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γ. Μουρούτη πως συνομιλούσε μαζί του χωρίς να διαψευσθεί. Η επικίνδυνη δικογραφία μεταφέρεται για συζήτηση τον Σεπτέμβριο και έτσι δεν φέρνει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση και την ατζέντα του μετασχηματισμού.

Η δεύτερη καυτή δικογραφία είναι αυτή για το χρηματισμό του Γιάννη Μιχελάκη. Τη δικογραφία αποκάλυψε το HOT DOC. Αποκαλύφθηκε επίσης πως ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου, κρατούσε στα συρτάρια του τη δικογραφία αντί να τη διαβιβάσει στη Βουλή. Η κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ επίσημα, αλλά ο Γιάννης Μιχελάκης διέρρεε πως όλα είναι ψέματα. Είχε το θράσος μάλιστα να μηνύσει το HOT DOC και μένα, κάνοντας έτσι το μοιραίο λάθος. Η μήνυση που έκανε μας πρόσφερε το δικαίωμα να πάρουμε τη δικογραφία έχοντας πλέον έννομο συμφέρον. Η δικογραφία είναι αποκαλυπτική. Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο ρεπορτάζ, τον Μιχελάκη καίνε σημειώσεις που τον εμφανίζουν να παίρνει 7.000 ευρώ για να καταθέσει ερώτηση υπέρ του Πάλλη στη Βουλή, η κατάθεση του ανθρώπου που τον πλήρωσε αλλά και τα χειρόγραφα του Πάλλη. Στο αρχείο Πάλλη βρέθηκε χειρόγραφο το οποίο είναι όσα υπαγορεύει στον Μιχελάκη να ρωτήσει στη Βουλή. Αν η Βουλή δεν έκλεινε, η δικογραφία έπρεπε να συζητηθεί στην Ολομέλεια αφήνοντας έκθετη και την κυβέρνηση και τον Μιχελάκη.

Η τρίτη δικογραφία αφορά τον Άδωνι Γεωργιάδη και την αγορά σπιτιού. Πολίτης έχει μηνύσει τον Γεωργιάδη, παραθέτοντας στοιχεία που δείχνουν ότι έχει κάνει ψευδές «πόθεν έσχες» σε σχέση με την πραγματική αξία του σπιτιού.
Το κλείσιμο της Βουλής λοιπόν, είναι λυτρωτικό για την κυβέρνηση αλλά αποδεικνύει πως ένα κομμάτι της σκέφτεται και λειτουργεί όπως η μαφία. Κάνει εκκαθαρίσεις, ξεπλένει και αν χρειαστεί τσιμεντώνει τη Δημοκρατία που είναι φλύαρη.
Πίσω από αυτή τη μαφιόζικη λειτουργία, υπάρχει η λειτουργία των παρακρατικών μηχανισμών αλλά και βρώμικη συναλλαγή. Αποδεικτικό στοιχείο είναι αυτό το οποίο απ ό,τι φαίνεται ξέφυγε από το στόμα του Νίκου Μιχαλολιάκου κατά την τοποθέτηση του στη Βουλή. Ενώ η Βουλή ήταν κανονικά σε λειτουργία και δεν υπήρχε καμία υποψία για κλείσιμο, ο Μιχαλολιάκος κατηγόρησε την κυβέρνηση πως δεν φέρνει στη Βουλή για συζήτηση το θέμα Κασιδιάρη-Μπαλτάκου αλλά αντιθέτως την κλείνει και το πάει για Σεπτέμβριο. Το προεδρικό διάταγμα για το κλείσιμο δεν είχε καν υπογραφεί, ο προεδρεύων στη Βουλή διακόπτει τη συνεδρίαση για να συνεχίσει κανονικά την άλλη μέρα, οι βουλευτές δεν γνωρίζουν το παραμικρό, αλλά ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής ξέρει τι θα γίνει. Πώς το ξέρει αν δεν έχει ενημερωθεί γι αυτό από όποιον το προγραμματίζει;

Δύο μόλις μέρες πριν, στην Αθήνα, είχε συλληφθεί ο φερόμενος ως εγκέφαλος του παραδικαστικού κυκλώματος, ο οποίος φέρεται να συνεργαζόταν με πολιτικούς, δικαστές και μεγαλοδικηγόρους, αλλά η Εισαγγελία Εφετών προκλητικά δεν δημοσιοποιεί τα στοιχεία του παρότι έχει 12 εντάλματα σύλληψης, ώστε να βοηθηθεί η ανάκριση.
Είναι ξεκάθαρο πως η διαπλοκή και το σύστημα αυτοπροστασίας της διαφθοράς έχει ξεφύγει από τον κλεφτοπόλεμο που το θέλει να περνάει καμιά ρουσφετολογική τροπολογία στη Βουλή και επιτίθεται στη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και τη λογική.

Και βέβαια έχει εξασφαλίσει την απαραίτητη ομερτά από το κομμάτι της που λέγεται Τύπος.


http://www.koutipandoras.gr/

Η νέα αφίσα των Αναρχικών

Liked · 59 mins 
 


Η νέα αφίσα των Αναρχικών για την Κοινωνική Απελευθέρωση

               https://aka.espiv.net/
      

Ξεκίνησε η επανάσταση! Οι πρώτες τουφεκιές του κώλου έπεσαν στη μαρτυρική Μύκονο - ΒΙΝΤΕΟ

         

Σχόλιο ΛΦ: Ποιά κρίση; Ποιό μέλλον; Όλα καλά και ανθηρά στην Ελλάδα της λοβοτομής. Όσο η νεολαία δεν ξεσηκώνεται, τόσο χειρότερο για αυτήν.

Πρωτοστάτισσα στους αγώνες για άλλη μια φορά η επαναστατική μαρτυρική Μύκονος όπου οι φοιτητές βαθιά ανήσυχοι για το μέλλον το δικό τους και της πατρίδας τους ξεκίνησαν την επανάσταση ενάντια στις δυνάμεις κατοχής της χώρας και τους εδώ αντιπροσώπους τους.
Αναφέρει συγκεκριμένα το Mykonos livetv:
Λίγο πριν την εξεταστική περίοδο του Ιουνίου, φοιτητές από διαφορετικές σχολές και πανεπιστήμια της χώρας κάνουν «απόβαση» στην Μύκονο και ξεφαντώνουν όλο το 24ωρο! Την ημέρα το πρόγραμμα περιλαμβάνει μπάνιο και ξέφρενο πάρτυ στις παραλίες του νησιού, ενώ το βράδυ βόλτες στα διάσημα Ματογιάννια και clubbing μέχρι τελικής πτώσεως! Τα μάτια των αρρένων ήταν στραμμένα στα κορίτσια που φορούσαν μαγιώ και λικνίζαν ρυθμικά το κορμί τους πάνω στο μπαρ ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο την θερμοκρασία. Την ίδια ώρα, τα κοκταίηλ και τα σφηνάκια έδιναν και έπαιρναν, όπως και τα μπουγελώματα που έφερναν πιο κοντά φοιτητές και φοιτήτριες, αφού ήταν ένας τρόπος για να τις πλησιάσουν και να τις φλερτάρουν!
Μάχη μέχρι τελικής πτώσεως και τα μάτια στραμμένα στον εχθρό.


                  

Freepen.gr

κλείστε την ένταση από το rhesusgr στη κάτω μεριά της σελίδας
                      

Είναι αργά για δάκρυα, Νεοδημοκράτη συνταξιούχε!




                             

Λίγες μέρες πέρασαν, από τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, και το πρώτο "χαρμόσυνο" νέο για τους συνταξιούχους ήρθε......Σταματάει η καταβολή του ΕΚΑΣ, σε συνταξιούχος κάτω των 65 ετών. Είσαι 60, 61 ετών;; Σου λείπουν 100€;; βγες για μεροκάματο!


Μία εβδομάδα πέρασε από τις εκλογές, όπου ο Σαμαράς με κάποιο μαγικό τρόπο κέρδισε όντας δεύτερος, και το δεύτερο "χαρμόσυνο" νέο για τους συνταξιούχους έπεσε σαν κεραμύδα......Μείωση περίπου 6% στις επικουρικές συντάξεις. Από αυτές που δεν θα κοβόταν ούτε ευρώ, αλλά θα τις αύξανε σταδιακά ο Σαμαράς προεκλογικά!



Απευθύνομαι στους συνταξιούχος που ψήφισαν ΝΔ, όχι σε όλους.. Οι περισσότεροι αυτή τη φορά δεν ψήφισαν ΝΔ, και ΠΑΣΟΚ, αν και στην κατηγορία τους του έδωσα ποσοστά κοντά στο 40% (πολύ λιγότερο από τις εκλογές του 2012)


* Το 2012, Νεοδημοκράτη συνταξιούχε με πήρες στον λαιμό σου, γιατί δεν σου είχε κοπεί η σύνταξη, θα σου κοβόταν τα δώρα, αλλά δεν πήγαινε αλλού το χέρι σου! 
ΣΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΑ....ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ
Το 2014, τα δώρα είχαν κοπεί, οι συντάξεις είχαν κοπεί, αλλά όταν σε συνάντησα προεκλογικά, αν και στην τράπεζα είχες μόλις 5-6, φοβόσουν τον Γλέζο που θα έπαιρνε από τις καταθέσεις κάποιων άλλων που έχουν 100 χιλιαρικάκια!

Τελικά, στην κάλπη, την έκανες την κουτουράδα σου, και αγνόησες, ότι έλεγε όλη η αντιπολίτευση (το ινερνετ δεν το ξέρεις, ή είναι του "διαβόλου) περί επερχόμενων περικοπών στις συντάξεις (τα κανάλια της διαπλοκής, αναγκάστηκαν προεκλογικά και στο έδειξαν).....


ΨΗΦΙΣΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΔ!



ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙΚΤΟΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!


ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ.......

Η ομάδα αίματος των καθαρόαιμων Ελλήνων


(Βασίλης Ραφαηλίδης* - 1987). ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!


                        

ΟΛΕΣ οι συγχύσεις στην Ελλάδα ξεκινούν από την αδυναμία μας να ξεχωρίσουμε τις έννοιες «έθνος» και «κράτος», που σε καμία περίπτωση δεν είναι συνώνυ­μα. Η λέξη έθνος είναι σανσκριτικής καταγωγής και, στην κυριολεξία, σημαίνει «ομαιμοσύνη», δηλαδή ομοιό­τητα του αίματος των ανθρώπων που ανήκουν στην ίδια φυλετική ομάδα.

Είναι φανερό, όμως, πως για να διατηρήσει» την «κα­θαρότητα)) του αίματός της μια φυλή, και συνεπώς να λειτουργήσει σαν μια ευρεία οικογένεια, όπου όλα τα μέ­λη της θα είναι στενοί ή μακρινοί συγγενείς, πρέπει αυ­τή η φυλή να είναι καταρχήν ενδογαμική, δηλαδή τα μέλη της να παντρεύονται μεταξύ τους και οι επιμειξίες με αλλόφυλους να απαγορεύονται αυστηρά. Αλλά κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε πολύ κλειστές και πολύ πρωτόγονες κοινωνίες. Σήμερα, πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν «καθαρές» εθνότητες, διότι δεν υπάρχουν κλειστές κοινωνίες.

ΕΙΝΑΙ αυτονόητο, πως κανείς νομοθέτης εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια δε θα μπορούσε να διαφυλάξει την «καθαρότητα» του αίματος μιας φυλής.
’Αλλωστε, οι άνθρωποι δεν είναι άλογα ράτσας, τα­γμένα στις ιπποδρομίες, ώστε να φροντίζουμε για την καθαρότητα του αίματός τους. Και ωστόσο, δεν έλει­ψαν ποτέ οι μικρόνοες που αντιμετωπίζουν τον άν­θρωπο σαν ζώο, περιορισμένο σ” ένα οιονεί αναπαρα­γωγικό ιπποφορβείο. Και ο ρατσισμός είναι αυτό ακρι­βώς: Μια μεταφυσική και αυτόχρημα παρανοϊκή πίστη στην «καθαρότητα του αίματος της φυλής» -μια κα­θαρότητα που εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια ανήκει στην περιοχή του μύθου.

Αυτή η ολοφάνερα ανόητη πίστη, η τόσο διαδομένη ωστόσο, μας κάνει να νομίζουμε πως ο «χόμο σάπιενς» έχει να διανύσει πολύ δρόμο ακόμα, προκειμένου να γίνει όντως σοφός. Και εν πάση περιπτώσει, απ” τον «χόμο. σάπιενς» πρέπει να αποκλειστούν εξαρχής οι ρατσιστές, που εδώ σε μας πήραν το ψευδώνυμο «εθνικόφρονες». Που σημαίνει «άνθρωποι που φρο­νούν – σκέφτονται – εθνικά». Αλλά για να σκέφτεσαι εθνικά πρέπει να σκέφτεσαι… αιματολογικά. Δηλαδή, πρέπει να πιστεύεις πως το αίμα σου έχει μια ειδική ποιότητα, οπωσδήποτε καλύτερη απ” την ποιότητα οποιουδήποτε άλλου που ανήκει σε άλλη… ομάδα (εθνικού) αίματος.

Ο ρατσισμός, λοιπόν, είναι φασισμός. Και ο φασισμός είναι πρωτογονισμός, ακριβώς γιατί είναι ρατσισμός. Για ράτσες μιλούν σήμερα μόνο οι ζωολόγοι, οι κτηνία­τροι και οι κρετίνοι. Κάθε «εθνικόφρων» λοιπόν κρύβει μέσα του ένα φασίστα. Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυ­χαίο που τα φασιστικά καθεστώτα στηρίχτηκαν στους «εθνικόφρονες». Ούτε είναι τυχαίο ακόμα, που η εθνικοφροσύνη έχει την τάση να πυκνώνει όσο προχωρού­με προς τα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Από δω και η λογικόταταη άποψη, πως η κουταμάρα πολώνεται προς τα δεξιά – χωρίς, δυστυχώς, να είναι αποκλειστικό της προνόμιο. Διότι υπάρχει και μια… αριστερή κουταμάρα. Αλλά τουλάχιστον αυτή δεν έχει την… αιματολο­γική καθαρότητα της δεξιάς κουταμάρας, που είναι πολύ πιο εκνευριστική και, φυσικά, πολύ πιο επικίνδυ­νη. (Ανάμεσα σε δύο ηλίθιους θα διάλεγα τον αριστερό ηλίθιο απ” τον οποίο κινδυνεύω λιγότερο, παρότι η ηλιθιότητα καθαυτή είναι έτσι κι αλλιώς επικίνδυνη. Και για να μη δημιουργηθούν παρανοήσεις, πρέπει να τονίσουμε πως η ηλιθιότητα είναι ιδιότητα υπαρξιακή και υπερκομματική. Κι αλίμονο στον έξυπνο αριστερό που θα συγκρουστεί με βλάκα αριστερό. Είναι από χέρι χαμένος, γιατί η βλακεία έχει τη δύναμη να μετακινεί όρη, όπως ακριβώς και η πίστη).

ΤΟ ΕΘΝΟΣ, λοιπόν, είναι ένας αρχαϊσμός και ένας αταβισμός. Επιβιώνει ως έννοια για να δημιουργεί στα απλοϊκά μυαλά την ψευδαίσθηση της συνοχής και της συνέχειας μιας μικρής ή μεγάλης ομάδας ανθρώπων, που συνεχίζουν να πιστεύουν, γιατί έτσι θέλουν, πως ανήκουν σε μια πολύ μεγάλη οικογένεια με κοινό γε­νάρχη. Κάποτε, ωστόσο, η έννοια της εθνότητας έπαιζε έναν πολύ σοβαρό ρόλο. Πράγματι, η οργάνωση της ανθρώπινης κοινωνίας άρχισε με τη συσσωμάτωση των ατόμων σε ομάδες ευρύτερες της μικρής, τυπικής οικο­γένειας, οι οποίες αποτελούν μια ευρεία, αιματοσυγγενική οικογένεια. Τούτες οι ομάδες ανέπτυξαν έναν κοι­νό πολιτισμό στη βάση μιας κοινής γλώσσας.

Με τους αιώνες, η αιματοσυγγένεια, με τις συνεχείς επιμειξίες, έπαιζε ολοένα και μικρότερο ρόλο, ενώ αν­τίθετα τα πολιτιστικά δεδομένα, που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στο στάδιο της αιματοσυγγένειας, διατη­ρήθηκαν και αναπτύχθηκαν, για να αποτελέσουν στη συνέχεια, αυτά και μόνο, τα ειδικά χαρακτηριστικά μι­ας εθνότητας. Μ” άλλα λόγια, η έννοια της εθνότητας υπάρχει και σήμερα, αλλά είναι καθαρά και αποκλει­στικά πολιτιστική. Συνεπώς, μέλη μιας συγκεκριμένης εθνότητας είναι άνθρωποι που έχουν ένα συγκεκριμέ­νο κοινό πολιτισμό, που διαφέρει απ” τον πολιτισμό μιας άλλης εθνότητας. Όμως, με την όσμωση ανάμεσα στους λαούς που επέφερε η βελτίωση και στις μέρες μας η καλπαστική ανάπτυξη των επικοινωνιών και των συγκοινωνιών, οι πολιτιστικές ιδιαιτερότητες άρχισαν να ατονούν και να τείνουν προς μια ισοπέδωση, που κανένα διοικητικό μέτρο δε θα ήταν δυνατό να την ανακόψει.

Για να περιοριστούμε στον κινηματογράφο και μόνο, σήμερα γνωρίζουμε τόσο καλά τα αμερικανικά ήθη εξαιτίας της πληθώρας των αμερικάνικων ταινιών που έχουμε δει, όσο δε γνωρίζουμε τα εγχώρια ήθη. Ο πο­λιτιστικός ιμπεριαλισμός είναι μια πραγματικότητα. Αλ­λά προσωπικά δε βρίσκω τίποτα το μεμπτό σ” αυτή τη μορφή ιμπεριαλισμού, που ωστόσο ακολουθεί, όπως η ουρά το κεφάλι, τον κυρίως ειπείν ιμπεριαλισμό (τον οικονομικό). Εφόσον, δηλαδή, η Αμερική κυριαρχεί οι­κονομικά στο Δυτικό κόσμο, είναι φυσικό να κυριαρχεί και πολιτιστικά. Και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αναχαιτιστεί η πολιτιστική της κυριαρχία, αν προηγου­μένως δεν αναχαιτιστεί η οικονομική. Τον πολιτισμό τον δημιουργούν πάντα οι οικονομικά ισχυρότεροι. Κι αυτό που λέγεται «λαϊκός πολιτισμός» αναφέρεται μό­νο και αποκλειστικά σε κλειστές κοινωνικές ομάδες, κυρίως αγροτικές.

Αλλά τούτη η κλειστότητα, το ξέρουμε καλά, είναι εντελώς αδύνατη σήμερα. Και μόνο η τηλεόραση είναι επαρκής παράγων για να εισβάλει ο ένας πολιτισμός μέ­σα στον άλλο και να δημιουργηθεί ένα αξεδιάλυτο πο­λιτιστικό μπέρδεμα, που στη μεταβατική περίοδο που περνάμε σήμερα μπορεί να μας ενοχλεί, αλλά τους αν­θρώπους του 21ου αιώνα είναι βέβαιο πως δε θα τους ενοχλεί καθόλου. Οι πολιτισμοί, άλλωστε, δεν είναι για να φυλακίζονται στα μουσεία, αλλά για να κυκλοφο­ρούν, να ενοποιούνται και να δημιουργούν τη χωρίς σύ­νορα πανανθρώπινη κοινωνία. Το τι είδους κοινωνικό καθεστώς θα έχει αυτή η υπερεθνική κοινωνία του άμεσου μέλλοντος είναι ένα άλλο ζήτημα, που ξεπερνάει τα όρια αρμοδιότητας της επιστήμης της Εθνολογίας και μετατίθεται στην περιοχή της αρμοδιότητας των επιστημών της Κοινωνιολογίας και της Πολιτικής Οικο­νομίας.
ΛΟΙΠΟΝ, κάτω από συνθήκες αυξανόμενης πολιτι­στικής όσμωσης, το να μιλάει κανείς για «εθνική καθα­ρότητα» ακόμα και με την ελαστική πολιτιστική έννοια είναι τόσο αστείο, όσο περίπου και το να μιλάει για «εθνική καθαρότητα» με την πανάρχαια αιματολογική έννοια. Διότι, δε σμίγουν μόνο τα αίματα, αλλά και τα ήθη, και τα έθιμα, και οι νόμοι, και οι θεσμοί και οι ιδέες. Σήμερα, το πεδίο δράσεως, τόσο της οικονομίας όσο και των ιδεών είναι η υδρόγειος σφαίρα. Μια μέρα, τα εθνικά σύνορα θα καταρρεύσουν οπωσδήποτε, και μάλιστα χωρίς να το επιδιώξει κανείς συνειδητά. Η αν­θρώπινη κοινωνία, από τότε που εμφανίστηκε, βαδίζει συνεχώς και αδιάλειπτα προς την ενοποίηση. Που δε θα ολοκληρωθεί, αν όλοι οι άνθρωποι ολόκληρης της Γης δεν αισθανθούν πως ανήκουν στην ίδια εθνότητα, δηλαδή την κοινότητα όλων των ανθρώπων, ολόκληρης της Γης.

Πρόκειται για ένα ιδανικό κοινό και στο χριστιανισμό και στο μαρξισμό και στον καπιταλισμό. Μόνο που ο καθένας τους αντιλαμβάνεται τούτη την ενότητα στη βάση μιας διαφορετικής ιδεολογίας και κοσμοθεωρίας. Και, βέβαια, αυτή η ενότητα δε θα είναι ούτε πλήρης ούτε σταθερή αν δε συντελεστεί στη βάση της οικονο­μικής ενότητας, που είναι η αναγκαία προϋπόθεση για κάθε άλλης μορφής ενότητα. (Ακόμα και στην πατρική οικογένεια δεν είναι δυνατό να υπάρξει ενότητα αν τη συνοχή της τη διαβρώνουν παράγοντες οικονομικής τά­ξεως. Ο μαρξισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια εμφατική επισήμανση της πρωταρχικότητας του οικονομικού παράγοντα στα πάντα. Και είναι κωμικό να τον αμφισβητούν άνθρωποι που ολόκληρη τη ζωή τους τη δομούν γύρω από ένα χρηματοκιβώτιο, και κα μιά φορά γύρω από μια και μοναδική λίρα ή από έναν κηπάκο ευτελούς αξίας.).

Αν το έθνος είναι μια έννοια που ανήκει πλέον στην αρχαιολογία της σκέψης, πράγμα που δημιουργεί την ανάγκη της επικάλυψης της απ” την πάντα δρώσα επι­καιρότητα του συναισθήματος (μόνο το συναίσθημα θα δικαιολογούσε την προσκόλλησή μας στην έννοια της εθνότητας, που κατάντησε έννοια περίπου… ερωτική), η έννοια του κράτους, αντίθετα, είναι πάντα επίκαιρη και πάντα δρώσα. Το κράτος σε καμιά περίπτωση δεν είναι συνώνυμο του έθνους. Όπως ήδη αντιληφθήκαμε, το έθνος είναι έννοια εξαιρετικά πλατιά – τόσο πλατιά που να ξεχειλώνει από παντού και κανείς να μην μπο­ρεί να τη συμμαζέψει. Άλλωστε, κανείς μελετητής δεν κατάφερε να δώσει έναν σαφή ορισμό της έννοιας «έθνος». Πώς θα ήταν δυνατό να οριστούν με σαφή­νεια τα συναισθήματα; Η έκφραση, για παράδειγμα, «αγαπώ την Ελλάδα» (νοούμενη ως έθνος) δεν έχει με­γαλύτερη αξία από την έκφραση «αγαπώ τη Μαρία». Και οι δύο εκφράσεις είναι το ίδιο δυσπερίγραπτες λο­γικά, γιατί είναι το ίδιο συναισθηματικές.

Και. επειδή κάτι πρέπει ν” αγαπάει κανείς σε τούτο τον κόσμο, όταν δεν είναι σε θέση να αγαπήσει τις γυ­ναίκες (και οι γυναίκες τους άντρες) καταλήγει τελικά ν” αγαπήσει μέχρι παραφροσύνης… τη σημαία, το στέμμα και άλλα τέτοια φετίχ, αποδεικνυόμενος γνήσι­ος ειδωλολάτρης. Παρά ταύτα, έχει την αξίωση να τον αντιμετωπίζουμε ως πολιτισμένο άνθρωπο. Ε, όχι. Πάει πολύ. Είναι τόσο βάρβαρος, όσο και ο Αφρικανός αν­θρωποφάγος. Γιατί, αν δεν ήταν ανθρωποφάγος δε θα επιθυμούσε να «φάει τον εχθρό», ή να τον «πετάξει στη θάλασσα» (δηλαδή να τον πνίξει σαν γατί) ή να του «πιει το αίμα» σαν βρικόλακας. Ας το καταλάβουμε καλά: Ο εθνικισμός είναι πρωτογονισμός και βαρβαρό­τητα, κυρίως όταν ο «εθνικόφρων» είναι τόσο βλαξ, που να μην μπορεί να καταλάβει πως πίσω απ” αυτό τον πρωτόγονο συναισθηματισμό κρύβονται τα πεζά σχέδια τον οικονομικά ισχυρών.

Η ομηρική λέξη κράτος, λοιπόν, σημαίνει στην κυριο­λεξία ισχύς, δύναμη, εξουσία, βία, κυριαρχία. (Η λέξη παράγεται απ» το ρήμα κρατώ που σημαίνει είμαι ισχυ­ρός, είμαι δυνατός, είναι κυρίαρχος.) Αν το έθνος είναι έννοια συναισθηματική, που έγινε τέτοια από εκπεσμό του αρχικού φυλετικού και στη συνέχεια του πολιτιστι­κού της περιεχομένου, το κράτος είναι έννοια λογική μέχρι παραλογισμού. Τίποτε δεν είναι πιο υπαρκτό, πιο βασανιστικό και πιο καταπιεστικό απ” το σύγχρονο κράτος, σ” όλες του τις μορφές. Σε τελική ανάλυση, κράτος είναι οι νόμοι του κράτους, οι χωροφύλακες του κράτους, οι δεσμοφύλακες του κράτους. Και οι… παπάδες του κράτους, στην περίπτωση που οι παπά­δες πλην της πνευματικής θέλουν να ασκούν και κο­σμική εξουσία, καλή ώρα σαν τους δικούς μας δεσποτά­δες, που ολοένα και περισσότερο απομακρύνονται απ” τό πνεύμα και ολοένα και περισσότερο πλησιάζουν το… οινόπνευμα. (Το καλό κρασί θέλει και καλό φάϊ, λέει ο λαός.)

Παρόλο που το κράτος στηρίζεται συναισθηματικά στο έθνος, στις περιπτώσεις εκείνες που, όπως εδώ, δεν μπορεί να στηριχτεί σ“ αυτό ούτε φυλετικά ούτε πολιτιστικά, αδιαφορεί πλήρως για το έθνος. Και μη μου πείτε πως οι υδροκέφαλοι «κρατικοί λειτουργοί» εδώ στην Ελλάδα των Ελλήνων κομπιναδόρων πιστεύ­ουν έστω και μια λέξη απ” αυτά, που λένε στους εκφωνούμενους κατά τις εθνικές επετείους λόγους. Πρόκει­ται, απλώς, για λόγια παχιά που απευθύνονται σε εγ­κέφαλους αδύνατους. Και καμιά φορά, πρόκειται για λόγια παχιά που κυοφορούνται σε εγκέφαλους αδύνα­τους και απευθύνονται σε εγκέφαλους το ίδιο αδύνα­τους. (Είναι η περίπτωση των «εθνικών» άλογων λόγων του Γ. Παπαδόπουλου και των περί αυτόν κρετίνων.)
ΚΑΠΟΥ, λοιπόν, τα πράγματα έχουν μπλέξει επικίν­δυνα. Τόσο που εδώ στην Ελλάδα να μην ξέρουμε πια που σταματάει το κράτος και που αρχίζει το έθνος – και αντίστροφα. “Ετσι, τα κρατικά τα βαφτίζουμε εθνι­κά, ενώ τα εθνικά δεν είναι παρά κρατικά. Κουλουβά­χατα, κατά το δη λεγόμενο.

Μ” άλλα λόγια, ακόμα δεν καταλάβαμε πως Έλλη­νας, έτσι πεζά, είναι ο καθένας που έχει την ελληνική υπηκοότητα, που υπακούει, δηλαδή, στους νόμους του ελληνικού κράτους, άσχετα απ” τη φυλετική του προέ­λευση. Εντούτοις θέλουμε τους “ Ελληνες να υπακού­ουν και στους «νόμους του αίματος», ως γνήσιοι Αφρι­κανοί. Και παρά ταύτα δε μας πετούν με τις κλωτσιές απ” την ΕΟΚ, κι απ” όπου αλλού υπάρχουν πολιτισμέ­νοι άνθρωποι.

Ο Γεράσιμος Κακλαμάνης στο επίμοχθο και σχολα­στικά τεκμηριωμένο έργο του «Επί της δομής του Νεο­ελληνικού Κράτους» (έκδοση του συγγραφέα) λέει: «Η συνεπής επιδίωξη της θρησκευτικής κλειστότητας στην τουρκοκρατία, ενώ διατήρησε την εθνική συνείδηση μεγάλων τμημάτων του ανά την Μικρά Ασία ελληνι­σμού, επί των Βαλκανίων επέφερε ένα αξεδιάλυτο συ­νειδησιακό μείγμα μεταξύ Ελλήνων, Σλάβων, Βλάχων, Αλβανών», κλπ. Και συνεχίζει: «Η κατάσταση του νεο­ελληνικού εθνισμού των πρώτων επαναστατικών χρό­νων ήταν η συνειδησιακή πολλαπλότητα διαφόρων τμημάτων του ελληνισμού και συνεπώς η μη ύπαρξη συγκεκριμένης ιδεολογίας». Και διερωτάται ευλόγως: «Ποια εξωτερική πολιτική μπορεί να έχει μια χώρα μει­ονοτήτων;». Και διευκρινίζει αλλού: «Οι πολιτικοί δε δημιουργούν Ιστορία. Απλώς την υπηρετούν».
Εδώ όμως, ούτε ο λαός δημιουργεί ενσυνείδητα Ιστο­ρία. Διότι υπηρετεί τους πολιτικούς και όχι τον εαυτό του. Και η νεοελληνική Ιστορία δεν υπακούει σε καμιά πρόθεση. Απλώς, αναφύεται τυχαία και αναγκαία, όπως το χορταράκι στους αγρούς. Η νεοελληνική Ιστο­ρία είναι… αγροτική ιστορία στην πιο απόλυτη κυριολεξία.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Έθνος (19.4.87)ΠΗΓΗ:eranistis



Το διαβάσαμε από το: Η ομάδα αίματος των καθαρόαιμων Ελλήνων (Βασίλης Ραφαηλίδης* - 1987). 

Καθαρίστριες: δυστυχώς, δεν μπορούν να καθαρίσουν για όλους μας




 

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου


Ο αγώνας που κάνουν οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών είναι ένα ράπισμα προς όλες τις πλευρές και πολλούς αποδέκτες.

Ενάντια σε μία κυβέρνηση που αυθαιρετεί θέτοντας σε διαθεσιμότητα ανθρώπους και ψυχές.

Ενάντια σε μία Βουλή που καταργείται συνεχώς με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Ενάντια σε έναν υπουργό, τον Γιάννη Στουρνάρα, έναν τεχνοκράτη που τις αντιμετωπίζει με βαθιά περιφρόνηση.

Ενάντια σε μία Δικαιοσύνη που παρακολουθεί αμέτοχη και απαθής να μην εφαρμόζονται οι δικαστικές αποφάσεις.

Ενάντια στους δημοσιογράφους που «βαρέθηκαν» να ασχολούνται πια με τις καθαρίστριες.

Ενάντια στο ΠΑΣΟΚ που καλεί την κυβέρνηση (!) να δει το αίτημά τους, επιτέλους.

Ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει κάνει σημαία τον αγώνα τους, ίσως γιατί έχει να ασχοληθεί με το γήπεδο της ΑΕΚ.

Ενάντια σε όλους εμάς, την αποχαυνωμένη κοινωνία του καναπέ, τους τηλεορασόπληκτους που εξαντλούμε την επαναστατική μας διάθεση στα social media.

Και, τέλος, ενάντια σε έναν μούφα λαό που τρέχει σαν επαίτης στα συσσίτια αντί να βγει στους δρόμους να διαδηλώσει.

Συγγνώμη αλλά οι καθαρίστριες δεν μπορούν να καθαρίσουν για όλους μας. Δεν μας αξίζει άλλωστε.


Ανάρτηση από: http://www.thepressproject.gr

Ευχαριστώ τον φίλο Βασίλη Ν.