Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Η ανανδρία του ακροδεξιού

http://chatzelenisgeorge.blogspot.gr/



Πως ορίζουμε ως ακροδεξιό ένα πολιτικό πρόσωπο; Από την μία είναι τα φασιστοειδή που κρύβουν με κάθε τρόπο το σκοτεινό παρελθόν τους για να ανέλθουν στην εξουσία φορώντας κοστούμια και γραβάτες για να κρύψουν τα ρόπαλα και τα γκεμπελικά τους βιβλία. Από την άλλη όμως είναι και οι λαϊκοί δεξιοί με έλλειψη πολιτικής παιδείας και με σοβαρά ιστορικά κενά, οι οποίοι ενθουσιάζονται με τον εθνικισμό και τον νεοναζισμό, κλείνοντας έτσι πονηρά το μάτι στην άκρα δεξιά.
Η Νέα Δημοκρατία ήταν μέχρι πρόσφατα (πριν το 2010) ένα λαϊκό δεξιό κόμμα. Από την μέρα όμως που την προεδρία της την κέρδισε ο Σαμαράς, άνοιξαν οι πόρτες για όλους του ακροδεξιούς του ΛΑ.Ο.Σ. (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης κ.α.) και παράλληλα απελευθέρωσε τις ακροδεξιές τάσεις πολλών κρυφοακροδεξιών που προϋπήρχαν στο χώρο. Έχοντας επιτυχία η κίνηση αυτή, ο Σαμαράς άνοιξε με ύπουλο και υπόγειο τρόπο την πόρτα για να υποδεχτεί και την Χρυσή Αυγή, αλλά ο Κασιδιάρης του χάλασε τα σχέδια.
Παρά την αποτυχία αυτής της απόπειρας, είναι βέβαιο πως σήμερα οι λαϊκοί δεξιοί αυτού του κόμματος σπανίζουν κι έχουν κρυφτεί αρκετά στο βάθος του πολιτικού παρασκηνίου, διότι ο Σαμαράς προτιμά τους ακροδεξιούς μαϊντανούς μιας κι έχει αποδειχτεί πως κερδίζουν τα φώτα της δημοσιότητας με την ανώριμη και ξεφτιλιστική συμπεριφορά τους.
Μπορούμε όμως να πάρουμε στα σοβαρά ανθρώπους όπως είναι οι ακροδεξιοί που πρωταγωνιστούν στον σημερινό πολιτικό στίβο; Πως μπορείς να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο που κρύβει με αποτυχημένο τρόπο το σκοτεινό του παρελθόν, με την βοήθεια των δημοσιογράφων (που επιλέγουν οι ακροδεξιοί να μιλήσουν), όσων είναι πιόνια του συστήματος κι αποφεύγουν να τους κάνουν επίμαχες ερωτήσεις για το παρελθόν τους, μ' αποτέλεσμα να μην έχουμε καμία εξήγηση για ποιο λόγο κυκλοφορούσε ο Βορίδης με έναν μπαλτά στα Εξάρχεια και γιατί ο Γεωργιάδης αποκαλείται από τον δικτάτορα Παττακό ως αξιότιμος φίλος του. Αντιθέτως τους δίνουν το βήμα να αυτοχαρακτηριστούν ως δεξιοί δείχνοντας έτσι την ντροπή τους αλλά και την ανανδρία τους να πουν ποιοι είναι πραγματικά. Αλλά ακόμα κι αν δίνεται αυτή η ευκαιρία, σε περιπτώσεις που κάποιος δημοσιογράφος παρεκτρέπεται στις ερωτήσεις του, αναγκάζοντας έναν απ' αυτούς τους ακροδεξιούς να μιλήσουν για το παρελθόν τους, δεν επιμένει για μια περισσότερο ορθή και ουσιώδης απάντηση, αλλά αρκείται στις μπαρούφες που ξεστομίζουν.
Σίγουρα έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ντροπή των ακροδεξιών, των νεοναζιστών αλλά και των δεξιών για τις πολιτικές τους απόψεις. Κανείς δεν υποστηρίζει τα πιστεύω του και συνήθως δίνονται ηλίθιες απαντήσεις που περισσότερο μπερδεύουν τον κάθε ψηφοφόρο που ακόμα έχει πολιτική άγνοια. Η ανειλικρίνεια αυτών των ακροδεξιών φαίνεται και στις αποφάσεις που παίρνουν, οι οποίες είναι ενάντια στο κοινό συμφέρον και δίκαιο. Αυτή η ντροπή που έχουν για το παρελθόν τους δε φαίνεται να υπάρχει στα ψέματα που έχουν ξεστομίσει σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής τους καριέρας. Αυτό δείχνει έλλειψη παιδείας, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς.
Ευθύνη για την πολιτική τους πορεία, δεν έχουν μόνο αυτοί οι αλήτες αλλά και οι ψηφοφόροι που είναι πράγματι ακροδεξιοί ή ακόμα και δεξιοί, και θέλουν να ψηφίσουν αυτούς τους άνανδρους για την ακροδεξιά τους ιδεολογία. Αυτοί οι ψηφοφόροι οφείλουν να προβληματιστούν πως αυτοί που τους ζητάνε να τους ψηφίσουν για λόγους εθνικισμού, τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα διότι οι ίδιοι αμέσως αρνούνται την ακροδεξιά τους φύση. Είναι οι ίδιοι που μιλάνε από την μία για πατριωτισμό κι από την άλλη πουλάνε την ίδια τους την χώρα. Εξάλλου η ιστορία το χει δείξει πως οι μεγαλύτεροι προδότες κάθε χώρας κρύβονται πίσω από τον πατριωτισμό και την θρησκεία.
Και συνεχίζω τον προβληματισμό μου. Πως μπορείς να εκτιμήσεις έναν μαλάκα που πουλάει την ιδεολογία και το κόμμα που τον ανέδειξε για μια σίγουρη βουλευτική θέση που του προσφέρει ένας ακροδεξιός που μέχρι τότε τον κατηγορούσε και τον έβριζε (υπάρχουν άπειρα βίντεο που ο Γεωργιάδης κράζει και ειρωνεύεται τον Σαμαρά). Κι αν έχει ξεχαστεί αυτό (διότι ο Νεοέλληνας φημίζεται για την μικρής διάρκειας μνήμη του) πως μπορείτε να τον πάρετε στα σοβαρά όταν ξεκατινιάζεται επειδή ο Σαμαράς τον κατέβασε από την υπουργική του θέση και τώρα του ζητάει συγνώμη και τον γλείφει, μιας και χατήρι του έγινε, να μπει δηλαδή σε μία άλλη πρωταγωνιστική θέση. Σκηνικά που έχουμε να ζήσουμε από τα παιδικά μας χρόνια, τα βλέπουμε να εκτυλίσσονται μεταξύ δυο ηλιθίων που έχουν τις τύχες της χώρας μας στα χέρια τους. Φυσικά το κράξιμο δε πηγαίνει μόνο στον Γεωργιάδη αλλά και στον ίδιο τον Σαμαρά, ο οποίος αποδείχτηκε πως είναι ένα ανθρωπάκι που υποχωρεί μετά τις απειλές και τις ύβρεις ενός υφισταμένου του. Όμορφο το κλίμα στους ακροδεξιούς κόλπους της Νέας Δημοκρατίας. Θα δεις που οι μισοί (Βορίδης, Γεωργιάδης) θα φυλακίσουν τους άλλους μισούς (Βενιζέλο, Παπαντωνίου κ.α.) για να το παίξουν ήρωες και να σώσουν έτσι τα τομάρια τους. Ήδη έχουν πουλήσει ένα δικό τους πρόσωπο στο παρελθόν που τους είχε αναδείξει (Καρατζαφέρης). Γιατί να μη το ξανακάνουν. Τόσο άνδρες είναι εξάλλου...
Αυτά λοιπόν είναι τα ανθρωπάκια του ακροδεξιού χώρου. Ντρέπονται γι' αυτό που είναι και κρύβονται με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Αυτά τα ανθρωπάκια μας έχουν αποδείξει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια πως δεν τιμούν τα παντελόνια που φοράνε μιας και κανονίζουν μεταξύ τους να ξελασπώνονται από τις αλητείες τους κλείνοντας την Βουλή αλλά και προσπαθώντας με τους επίορκους ανεξάρτητους βουλευτές να φτιάξουν ένα νέο πολιτικό κόμμα που θα τους στηρίξει τα ολοκληρώσουν την τετραετία τους (στη συγκεκριμένη περίπτωση την ευθύνη θα την έχουν και οι ανεξάρτητοι βουλευτές που θα αποφασίσουν να στηρίξουν τους φασίστες της σημερινής κυβέρνησης).
Όταν βλέπεις την συγκεκριμένη ανανδρία αναρωτιέσαι αν είναι άξιοι αυτοί οι άνθρωποι να σε κυβερνούν. Και πες πως θα καταφέρουν να κάνουν τα πάντα ώστε να καλύψουν την τετραετία, θα τους εμπιστευτείς ξανά; Θα ρίξεις τη ψήφο σου σε έναν άνανδρο που δε σε κοιτάει κατάματα να σου πει την αλήθεια, παρά προτιμάει με τη βοήθεια τραμπούκων σωματοφυλάκων να σου πουλάει μαγκιά μέσα από τα συστημικά κανάλια;
Αναλογίσου την ανανδρία αυτών των ανθρώπων που η ιστορία θα τους χαρακτηρίσει ως προδότες της χώρας μας και σκέψου που θα ρίξεις τη ψήφο σου στις επερχόμενες εκλογές για τις οποίες ευελπιστώ να μην αργήσουν. 

Κι όλα αυτά μετά την γελοία συνέντευξη που έδωσε ο μπουμπούκος στην Καθημερινή της Κυριακής. Πόσο χαμηλά θα πέσει αυτό το ανθρωπάκι τελικά; Πόσοι ακόμα οι μαλάκες δημοσιογράφοι θα του δίνουν αξία; Πόσο ακόμα θα κοιμόμαστε κι εμείς όρθιοι και θα ανεχόμαστε αυτούς τους άνανδρους ηλίθιους που μας κυβερνούν;...

Λαφαζάνης: Οχι συνεργασίες με πρόσωπα που ψήφισαν-στήριξαν μνημονιακές πολιτικές!




                            


 
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ 

 
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στην ομιλία του την Κυριακή (22/06) στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής: 


«Μετά την ιστορική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι ένα άνοιγμα στην Κεντροαριστερά οποιασδήποτε μορφής και παραλλαγής αλλά μια δεύτερη ριζοσπαστικοποίηση, μια αριστερή αντεπίθεση και ένα νέο μεγάλο άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία και τα προβλήματα της.
Η Κεντροαριστερά ως πολιτικό –ιδεολογικός χώρος και σε όλες τις εκδοχές της δεν είναι, στην πραγματικότητα, τίποτα άλλο παρά η άλλη όψη της μεταλλαγμένης νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας.

Η Κεντροαριστερά δεν είναι ολίγον αριστερά αλλά υπήρξε το κύριο πολιτικό όχημα για τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της χώρας μας και της Ευρώπης τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι η κατεξοχήν παράταξη που έφερε το μνημόνιο στην Ελλάδα και είναι ο κατεξοχήν χώρος σε όλες τις ποικίλες παραλλαγές του που στηρίζει, εφαρμόζει, ανέχεται και συγκαλύπτει, συχνά με προοδευτικό προσωπείο, τις μνημονιακές πολιτικές στη χώρα μας. 


Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν πρέπει να επιχειρήσει συνεργασίες συνολικά ή επιλεκτικά με κεντροαριστερές δυνάμεις αλλά αντίθετα να ανοίξει ισχυρό μέτωπο απέναντι τους με στόχο τη συρρίκνωσή τους και τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνικής βάσης τους.


Ειδικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκλείσει ρητά κάθε μορφής συνεργασία με δυνάμεις καιπρόσωπα που ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν στη Βουλή, από κυβερνητικές θέσεις ή από θέσεις ευθύνης, νεοφιλελεύθερες και κυρίως μνημονιακές πολιτικές που κατέστρεψαν τη χώρα.
Η εναντίωση του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά καθόλου δεν σημαίνει ότι περιορίζει τις προσπάθειες για πολιτικές συνεργασίες μόνο στο χώρο της Αριστεράς και ειδικότερα με το ΚΚΕ και τηνΑΝΤΑΡΣΥΑ.


Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει όχι μόνο να είναι ανοικτός αλλά και να επιδιώκει διαφοροποιήσεις και συνεργασίες με ενδεχόμενες δυνάμεις και πρόσωπα που προέρχονται από το σοσιαλδημοκρατικό χώρο και ευρύτερα, οι οποίες δεν έχουν εμπλακεί με ευθύνες στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μνημονιακών επιλογών και οι οποίες ριζοσπαστικοποιούνται, δοκιμάζονται σε πρωτοβουλίες, κοινούς αγώνες και θέσεις και μετατοπίζονται προς τα αριστερά πέραν από Κεντροαριστεροδεξιές αυταπάτες. 


Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ξεδιπλώνει μια νέα ριζοσπαστική δυναμική, όσο στέκεται πρωτοπόρος στην ανάπτυξη εργατικών – λαϊκών αγώνων, όσο συγκροτεί επαρκέστερα και πιο αξιόπιστα, με τόλμη και συνεκτικότητα και μέχρι τις τελευταίες συνέπειές του το ριζοσπαστικό εναλλακτικό πρόγραμμά του, όσο σηκώνει ψηλά τη σημαία του μετώπου της Αριστεράς και όσο ανοίγεται τολμηρά στην κοινωνία τόσο θα γίνεται πιο ικανός να προκαλεί πολιτικές μετατοπίσεις και ριζοσπαστικοποιήσεις, τόσο επίσης θα διευρύνει ένα συμμαχικό μπλοκ δυνάμεων σε ένα μεγάλο αστερισμό αριστερής κατεύθυνσης ικανό να
 ηγεμονεύσει στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία

Περισσεύετε




29 Ιουν, ’12 1:49 ΜΜ
Εγραψε: Pitsirikos 

 
Συνεχίζονται οι αυτοκτονίες στη χώρα μας, όπως συνεχίζονται και οι απολύσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν εργασία και διαπιστώνουν πως είναι περιττοί. Δεν τους χρειάζεται πια κανείς.

Άνθρωποι που μέχρι χτες μάχονταν ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αναζητούν εναγωνίως κάποιον να τους εκμεταλλευτεί.

Υπάρχει λοιπόν κάτι χειρότερο από το να σε εκμεταλλεύονται: να μην θέλει να σε εκμεταλλευτεί κανείς. 



«Παρακαλώ, δώστε μου μια δουλειά. 

Ας με εκμεταλλευτεί κάποιος».

Είναι τραγικό να διαπιστώνεις πως είσαι περιττός και πως δεν υπάρχει κανείς να σε εκμεταλλευτεί.

Από την άλλη, είναι φοβερή ικανοποίηση για την οικονομική εξουσία -την αληθινή εξουσία δηλαδή- να βλέπει να σέρνονται εκλιπαρώντας στα πόδια της άνθρωποι που μέχρι χτες αγωνίζονταν για τα δικαιώματά τους.

«Παρακαλώ, δώστε μου μια δουλειά, έστω και με ελάχιστα χρήματα. Θέλω να γίνω δούλος»

«Λυπάμαι, είστε περιττός»

«Και τι θα κάνω;»

«Δεν ξέρουμε, ούτε και μας νοιάζει. Αυτοκτονήστε, κρυφτείτε, εξαθλιωθείτε αλλά -το κυριότερο- εξαφανιστείτε από μπροστά μας»

Οι εξαθλιωμένοι πληθαίνουν διαρκώς αλλά κανείς δεν παίρνει το θάρρος να πει πως δουλειές δεν πρόκειται να υπάρξουν.

Πολιτικοί υπόσχονται αόριστα νέες θέσεις εργασίας -ενώ ξέρουν πως δεν πρόκειται να υπάρξουν- και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να «κρύψουν» τους άνεργους. Στατιστικά τρικ και νέοι όροι που παρουσιάζουν τους άνεργους ως εργαζόμενους.

Και μένει κρυφή και μια άλλη πραγματικότητα: οι πολιτικοί είναι διακοσμητικοί. Είμαστε στα χέρια των αγορών. Τους ανήκουμε.

Βέβαια, έχουν μια χρησιμότητα οι άνεργοι και οι εξαθλιωμένοι: συμβάλλουν στο να μένουν φρόνιμοι και φοβισμένοι οι δούλοι που κατάφεραν να έχουν μια δουλειά.

Το καλύτερο απ’ όλα είναι πως οι άνεργοι κατηγορούνται επειδή δεν έχουν δουλειά. Αν και όλοι ξέρουν πως δουλειές δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να υπάρξουν.

Και άνεργος, και ένοχος. Αφού δεν κερδίζουμε από σένα, είσαι περιττός. Περισσεύεις. Είσαι ένα λάθος. Δεν έπρεπε να γεννηθείς.

Και οι περισσότεροι άνεργοι το δέχονται. Νιώθουν ένοχοι επειδή είναι άνεργοι.

Αυτός που βρίσκεται χωρίς δουλειά αμφισβητείται και βάλλεται από όλους -και από τον εαυτό του- αλλά ο γόνος πλούσιας οικογένειας που δεν θα εργαστεί ποτέ στη ζωή του και κοπροσκυλιάζει πλουσιοπάροχα όλη μέρα δεν αμφισβητείται από κανέναν και δεν νιώθει καμία ενοχή.

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Αποδεχόμενοι ως δεδομένα αυτά που έπρεπε να αμφισβητήσουμε. Αν αποδεχτείς ότι ο άνθρωπος είναι μια οικονομική ύπαρξη -και έχει λόγο να ζει μόνο αν προσφέρει κέρδος-, όλα αυτά μοιάζουν λογικά. Ο άνθρωπος, όμως, δεν έρχεται στη ζωή με οικονομικούς όρους. Ο άνθρωπος είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό.

Και τώρα τι θα κάνουμε; Τουμπεκί. Έτσι κάνουν όλοι. Σε όλον τον κόσμο. Εμείς, άλλωστε, ψηφίσαμε πριν δυο εβδομάδες και αποφασίσαμε πως εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας είναι περιττοί. Αυτό ψηφίσαμε. Αντί να ψηφίσουμε για τους ανθρώπους, ψηφίσαμε για να καθησυχάσουμε τις αγορές.

Οπότε, αφήστε τις κλάψες για αυτούς που αυτοκτονούν και αυτούς που έχουν εξαθλιωθεί. Παραδεχτείτε πως σας δίνουν και μια κρυφή ικανοποίηση. Μπορεί να είστε δούλος αλλά δεν είστε στη θέση τους. Ακόμα.

Είναι υπέροχο πως οι αγορές -δια των εκπροσώπων τους- ζητάνε από τους άνεργους και τους εξαθλιωμένους να καταδικάσουν τη βία. Αν και αυτοί υφίστανται καθημερινά την πιο άγρια βία, με κίνδυνο -πολλές φορές- ακόμα και τη ζωή τους.

Η βία που πρέπει να καταδικαστεί αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να την καταδικάσει είναι η βία της αδιαφορίας. Η βία της αδιαφορίας.

Μπράβο ρε Λαφαζάνη! Τιμάς τα παντέλονια που φοράς! Είσαι αριστερός και όχι αριστερούλης


http://www.freepen.gr/2014/06/blog-post_4255.html

            

του Στρατή Μαζίδη

Μπράβο στον Παναγιώτη Λαφαζάνη που διαθέτει μνήμη και όχι σφουγγάρια σαν κάτι Σαμαράδες και δια της «Αριστερής Πλατφόρμας» απορρίπτει συνεργασία τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και με τη ΔΗΜΑΡ.


Έχει δίκιο ο Λαφαζάνης.

Πώς να συνεργαστείς με το κόμμα που κυβέρνησε 30 χρόνια (και ακόμη κυβερνά) και έστειλε τη χώρα στον πάτο της θάλασσας; Πού έμαθε τον έλληνα στην τεμπελιά, τον εργατοπατερισμό, το διορισμό και το άραγμα;

Πώς να συνεργαστείς με την άοσμη, άχρωμη και άγευστη ΔΗΜΑΡ που όλο διαπιστώνει αλλά δεν έχει πρόταση επί της ουσίας; Πού μετείχε για 12 μήνες στην κυβέρνηση Σαμαρά;

Η διαφορά του Λαφαζάνη είναι πως είναι αριστερός και όχι αριστεΡούλης. Έχει ξεκάθαρη θέση.

Έξω από το ευρώ, καμιά συνεργασία με τους δολοφόνους της πατρίδας, εσωτερικούς τε και εξωτερικούς.

Ξεκάθαρες και ειλικρινείς θέσεις θέλει η κοινωνία. Όχι ισορροπιστές.

Με το Λαφαζάνη αρχηγό ο ΣΥΡΙΖΑ, δε θα ήταν απλά ο κορμός της επόμενης κυβέρνησης, θα ήταν η επόμενη κυβέρνηση.