ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ....ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ''ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ'' !!!

http://patrinaki.blogspot.gr/


http://patrinaki.blogspot.gr/

Διευκρινήσεις έδωσε ο Γιώργος Καρατζαφέρης αναφορικά με την επιστροφή του στην Ν.Δ. Συγκεκριμένα ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ τόνισε ότι το ζητούμενο δεν είναι η επιστροφή του στην Ν.Δ. αλλά το χτίσιμο μιας νέας αντικομουνιστικής ιδέας για την Ελλάδα. Διότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης τους βλέπει τους κομμουνιστές να έρχονται και δεν έχει σκοπό να κάτσει με σταυρωμένα χέρια. Θέλει να τους σταματήσει.


Όμως ο Γιώργος Καρατζαφέρης έχει καταλάβει ότι από το ΛΑΟΣ λίγα πράγματα μπορεί να κάνει για να σταματήσει τους κομμουνιστές. Γιαυτό, σκεφτόμενος πάντα το καλό της πατρίδας και όχι το δικό του ή του Αϊβαλιώτη, θεωρεί ότι με την ενσωμάτωση του στην Ν.Δ. , παρέα με τον Αντώνη Σαμαρά και τα υπόλοιπα φασισταριά, θα μπορέσει να φρενάρει τους κομουνιστές που για την ώρα σταματημό δεν έχουν.


Βέβαια οι ψηφοφόροι που ψήφισαν ΛΑΟΣ στις τελευταίες εκλογές και ξελάσπωσαν τον Γιώργο Καρατζαφέρη, δεν έχουν καμία διάθεση να τον ακολουθήσουν στην Ν.Δ. Αλλιώς θα το είχαν ήδη κάνει μόνοι τους και όχι χέρι – χέρι με τον Καρατζαφέρη. Γιαυτό οι ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ, σε περίπτωση που ο Γιώργος Καρατζαφέρης επιστρέψει στην Ν.Δ., γνωρίζουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν χρυσά αυγά.


Όμως ο Αντώνης Σαμαράς θέλει τον Γιώργο Καρατζαφέρη πίσω στην Ν.Δ. χέρι - χέρι με τους ψηφοφόρους του και όχι με τον Αϊβαλιώτη. Γιατί ο Αντώνης Σαμαράς από ψηφοφόρους πάσχει και όχι από Αιβαλιώτιδες. Τέτοιους έχει αρκετούς. ΠΗΓΗ kourelia 

Αναρτήθηκε από YIANNIS PATRINOS

Λαϊκή αντίσταση. Η μόνη συνθήκη απελευθέρωσης από το φόβο.

http://hassapis-peter.blogspot.gr/

Μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. Η χώρα είναι υπό κατοχή. Ούτε Σύνταγμα τηρείται, ούτε η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, σε μια χώρα υπό κατοχή, για να μας προστατέψει.

Σήμερα, ο  πρόεδρος των εφοριακών κ. Αλεξιάδης έλεγε στον ΑΝΤ1, ότι

οι νόμοι έρχονται γραμμένοι στα αγγλικά και μεταφράζονται. Αν είναι έτσι, προφανώς, κανένας βουλευτής δεν τους διαβάζει σε βάθος, ούτε μπορεί να αντιπροτείνει κάτι. Απλά τους ψηφίζει για να παραμένει στη θέση του.

Η κυβέρνηση είναι κατοχική, με την έννοια ότι είναι στην εξουσία όσο εκτελεί τις εντολές των δανειστών, εξασφαλίζοντας τα συμφέροντά τους. Αν αντιδράσει υπέρ των λαϊκών συμφερόντων θα ανατραπεί. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι επικοινωνιακά τρυκς με τη βοήθεια των ΜΜΕ για να εξαπατά πολιτικά το λαό, παρατείνοντας την παραμονή της.

Σε αυτό το πολιτικό σύστημα, με αυτές τις συνθήκες και αυτά τα ΜΜΕ, δεν έχει κανένα νόημα η δημιουργία κάποιου νέου κόμματος ή η συμμετοχή σε αυτό. Δεν πρόκειται να επιτύχει ή να προσφέρει κάτι το ανατρεπτικό.

Ένα πράγμα πρέπει να κάνει μόνος του ο λαός, όταν φυσικά καταφέρει να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ σε όλα τα επίπεδα. Αρχικά ατομική και στη συνέχεια μαζική.

Είμαστε αιχμάλωτοι του φόβου, με τον οποίο το σύστημα έχει ακυρώσει το λαό. Όμως, η εντεινόμενη απάνθρωπη και αντισυνταγματική φοροκαταιγίδα, που φτάνει τους πολίτες στα όρια των οικονομικών αντοχών τους, δημιουργεί ήδη τις συνθήκες εμφάνισης μαζικών κινημάτων αντίστασης. Είναι τα μόνα εργαλεία απελευθέρωσης από το φόβο.

η πορδή μίλησε...

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ με αφορμή δημοσιεύματα για την πώληση του ΟΑΕΔ

 

Διαβάστε την ανακοίνωση: 

"Τα σενάρια πώλησης του ΟΑΕΔ απαιτούν άμεσα διευκρινήσεις και διάψευση από την... ελληνική κυβέρνηση και τον αρμόδιο Υπουργό. Η ενδεχόμενη ιδιωτικοποίηση του ΟΑΕΔ θα αποτελέσει μια πράξη ακραίου νεοφιλελευθερισμού, στην οποία η ΔΗΜΑΡ είναι κατηγορηματικά αντίθετη. Το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, η επιδοματική πολιτική, καθώς και οι πολιτικές απασχόλησης απαιτούν στρατηγικό σχεδιασμό και είναι ευθύνη και υποχρέωση της πολιτείας για ένα συντεταγμένο και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος."

Βροχή τα ειδοποιητήρια και τα κατασχετήρια για χρέη προς τις εφορίες και τα ταμεία καλοί μου ραγιάδες

Από σήμερα τα (περισσότερα) κεφάλια μέσα, και τα χέρια στις τσέπες.

 
   

      Να μετρήσουμε τί έμεινε απ' τις ''ατασθαλίες'' των δύο σουβλακιών με μιά μπύρα,

     ..και του ενός (οκτάωρου) φραπέ με δωρεάν μπουκαλάκι νερό στην παραλία! 

     Το υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Εργασίας μας υπόσχονται ότι θα μας βοηθήσουν να εγκλιματιστούμε γρήγορα στην μετά διακοπών εποχή,
     ..στέλνοντάς μας βροχή τα ειδοποιητήρια και τα κατασχετήρια για χρέη προς τις εφορίες και τα ταμεία. 

     Αλλά αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί, διότι...

όπου νάναι θ' ανοίξουν τον τάφο στην Αμφίπολη και το διεθνές και εγχώριο σόου θα είναι ανεπανάληπτο.

     Επίσης στην ΔΕΘ ο ''πρωθυπουργός'' θα ξανα-αναγγείλλει δωρεάν wi-fiγια όλους (!), και ένα μικρό βοήθημα για την μετακόμιση όταν μας πετάξουν έξω απ' τα σπίτια μας.

 
     Κοινωνικό κράτος  ''τύπου''  Ψευταρά! 
     Προς το παρόν, 
     ..καλές υπόλοιπες (;) διακοπές,
     ..καλό φθινόπωρο,
     ..καλό χειμώνα, 
     ..και καλή ψυχή!..

Από Ουδέν Σχόλιον

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΧΑΜΝΩΝ

Update Status

Παύλος Κιρκασίδης shared a link.

Με αυτή τη "χριστιανική" Εκκλησία που κάνει μπίζνες με την αμορφωσιά και την ψυχική διαταραχή και την ίδια στιγμή δεν βλέπει την αληθινή ανάσταση του Χριστού στο πρόσωπο αυτού του μικρού Παλαιστίνιου που βγαίνει από τον τάφο του ζωντανό, δεν θέλω να έχω καμία σχέση. Και θα θεωρούσα και ύψιστη ντροπή να είχα.

Γι' αυτό το σιχαμένο σκυλολόι που σε επίπεδο ιεραρχίας δε βρίσκει μια λέξη για το έγκλημα που συντελείται, μόνο βαθιά αποστροφή αισθάνομαι.

Θέλετε θεούς να σκύβετε? Θέλετε κάρες και οστά να φιλάτε σα νεκρόφιλοι? Θέλετε εικονίσματα να σέρνεστε σα ψυχαναγκαστικά σκουλήκια ? Δεν μας χρειάζονται πιά τα παλιά και τα πεθαμένα. Ιδού ! Εκατομμύρια καινούργια και ζωντανά.
 
             

 

Κι αν κάτι πραγματικά θέλουν αυτοί οι εκατομμύρια χριστοί σε όλον τον κόσμο, δεν είναι να τους πεθάνουμε για να τους λατρέψουμε σα θεούς, αλλά να τους προστρέξουμε για να ζήσουν ως άνθρωποι.

Οι ΙΧ επουράνιοι παράδεισοι των ηλιθίων δεν μπορεί να είναι χτισμένοι με τα υλικά της επίγειας κόλασης των άλλων.

Palestinian children who came out alive from the rubble

                            

«Ο κόσμος πεινάει»

                     


Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δοκιμαστεί σκληρά στο ζήτημα της εξασφάλισης των βασικών, της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης και της υπεράσπισης της αξιοπρέπειας: από τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών θα κριθούν πολλά. Στις εξετάσεις αυτές, όμως, το “ότι ο κόσμος πεινάει” δεν είναι λύση: είναι ένα από τα δυσκολότερα θέματα


Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Για το ότι η πείνα έπαψε προ πολλού να αποτελεί λήμμα στο ελληνικό λεξικό, μιλούν καθημερινά δεκάδες εικόνες: οι όλο και συχνότερες στάσεις ντόπιων και μεταναστών πάνω από κάδους, οι ουρές στα συσσίτια των δήμων, η ανταπόκριση χιλιάδων στην προσφορά των δικτύων αλληλεγγύης ανά την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, βέβαια, “μιλάνε” κι άλλοι: οι φιλάνθρωπες διαφημιστικές καμπάνιες “ευαίσθητων” επιχειρηματιών· η τηλε-πολιτικοποίηση της πείνας από τους φασίστες· τα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ των δελτίων των οχτώ.

Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει λοιπόν στην περίπτωση των πλουσίων, για τους φτωχούς μιλάνε πια όλοι. Κι αν μέχρι πρότινος ήθελε κόπο για να θέσουμε τη φτώχεια στο επίκεντρο της συζήτησης, αυτό το κάνουν πια από μόνοι τους οι αντίπαλοί μας – φυσικά με τον τρόπο τους. Άλλοτε ενσωματώνοντας στην επιχειρηματολογία τους το προφανές, που μέχρι τώρα αρνούνταν ή περιφρονούσαν, κι άλλοτε επιδιδόμενοι σε δωρεάν αντιπλουτοκρατικές εξάρσεις, μήπως και σωθεί η λαϊκή ψυχή της Δεξιάς από τον ανερχόμενο νεοκομμουνιστικό κίνδυνο. 

Δείτε, για παράδειγμα, ένα οποιοδήποτε βράδυ το Αποκαλυπτικό Δελτίο του EXTRA-3. Το “ο κόσμος πεινάει” είναι ψωμοτύρι για τους στημένους φωνακλάδες που καμώνονται τους παρουσιαστές της εκπομπής: την ίδια στιγμή, ο πιο αριστερός απ΄ αυτούς είναι συνήθως ένας πρώην πολιτευτής του ΛΑΟΣ. 

Στο στόμα όλων αυτών, η υπόμνηση της πείνας “του κοσμάκη” γίνεται, από κραυγή αυθεντικής αγωνίας, μια κραυγή απλώς χυδαία: για να μείνει η συζήτηση στα προφανή, γιατί “έτσι -υποτίθεται- καταλαβαίνει ο κόσμος”, και για να ισοπεδωθεί ο (όποιος) ετερόδοξος. Κυρίως, όμως, γιατί οι ευαίσθητοι ακροδεξιοί εποφθαλμιούν το ρόλο στον οποίο απέτυχαν καταφανώς οι “πολιτικοί”: το ρόλο του Πατέρα-Τροφού.

Αυτή ακριβώς η χυδαία εκδοχή του “ο κόσμος πεινάει” απευθύνεται όλο συχνότερα πια και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, εν είδει μάλιστα μομφής, όσο σαφέστερο γίνεται το προβάδισμα της Αριστεράς. Και του απευθύνεται με τέτοια ένταση, που συχνά η “μομφή” φτάνει να υιοθετείται κι από τους ίδιους τους δέκτες, και να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα σε συζητήσεις μεταξύ τους. Μεταξύ αυτών, δηλαδή, που κατά τεκμήριο είναι οι πλέον “ενήμεροι” για το προφανές: ότι ο κόσμος πεινάει.

Στο βαθμό που η Αριστερά σέβεται τον εαυτό της, κατά τη γνώμη μου οφείλει να αποκρούει αυτή τη χυδαία πολιτικοποίηση της φτώχειας. 

Να το κάνει, λέγοντας κατ΄ αρχάς πού θα βρει τα λεφτά για να πάψει “να πεινάει ο κόσμος” - κι αυτό γίνεται ήδη με διάφορους τρόπους. Να το κάνει, όμως, μεταξύ άλλων και για τους εξής λόγους:

Πρώτον, γιατί για μας η φτώχεια είναι αντίπαλος: δεν είναι επιχείρημα. Οι αριστεροί και οι αριστερές δεν κάνουμε πολιτική με την πείνα, πολύ δε περισσότερο εξιδανικεύοντάς τη, αλλά εναντίον της. Η διαφορά μας σε σχέση με τους πάσης φύσεως φιλάνθρωπους είναι ότι, σε αντίθεσή με αυτούς, δεν φιλοδοξούμε να υποδυθούμε τους τροφούς: θέλουμε τους φτωχούς αγωνιστές – όχι τρόφιμους. Απευθυνόμαστε ως αλληλέγγυοι σε δυνητικά αλληλέγγυους, τους οποίους θέλουμε κοινωνικά αξιοπρεπείς και πολιτικά χειραφετημένους. Η πείνα δεν είναι μόνο –δεν ήταν ποτέ– οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση. Ιδίως στα χρόνια της κρατικής, της ιδιωτικής και της ακροδεξιάς “φιλανθρωπίας”, είναι επίσης μηχανισμός πειθάρχησης όσων αντέχουν ακόμα, και ταυτόχρονα πολιτικός εκβιασμός γι΄ αυτούς που εξαθλιώνονται.

Δεύτερον, γιατί όσοι επικαλούμαστε την παράδοση του ΕΑΜ “που μας έσωσε απ΄ την πείνα”, με την επίγνωση των ορίων (και κυρίως των καταχρήσεών) της, κρατάμε την ακριβή της αποτίμηση από τον Άγγελο Ελεφάντη: το ΕΑΜ κινητοποίησε πεινασμένους και πολιτικά άστεγους “όχι σαν ψηφοφόρους εκλογικής εκστρατείας, αλλά σαν αυτόνομους φορείς της ιστορίας τους”. Αυτή την αυτονομία επιδιώκει και σήμερα η Αριστερά. Η φιγούρα του φτωχού, έτσι, δεν είναι γι΄ αυτήν η φιγούρα του απόκοσμου άγιου πένητα, του εξαρτώμενου πελάτη που έχει πάντα δίκιο: δεν χρειαζόμαστε αγίους – ούτε η φτώχεια είναι ένα είδος αγιοσύνης. Αντίθετα, επιμένουμε πως το σπρώξιμο των φτωχών στα όρια της επιβίωσης είναι προϋπολογισμένη “παράπλευρη απώλεια” και μαζί όρος για την “επιβίωση” του πλούτου.

Τρίτον, γιατί οι αριστερές και οι αριστεροί δεν είμαστε εκτός κόσμου, να μιλάμε γι΄ αυτον από απόσταση. Εμείς ή οι πολύ δικοί μας άνθρωποι είμαστε αυτοί που ζορίζονται: άλλοι με το καθημερινό φαγητό, άλλοι με το ρεύμα, το ενοίκιο και τη θέρμανση, άλλοι με τα κόκκινα δάνεια και τα κάθε είδους χρέη. Ακριβώς δε γιατί είμαστε “του κόσμου τούτου”, είμαστε αυτές και αυτοί που οργανωνόμαστε (και θέλουμε να οργανώσουμε) ενάντια στη φτώχεια: με τα δίκτυα αλληλεγγύης και τις συλλογικές κουζίνες· τους συνεταιρισμούς σαν τη “Σέσουλα” και τα “χωρίς μεσάζοντες” σε όλη την Ελλάδα· με τα κοινωνικά ιατρεία ή τις ομάδες που επανασυνδέουν το ρεύμα· με τα σωματεία που διεκδικούν καλύτερους μισθούς και τα δίκτυα επισφαλώς εργαζομένων και ανέργων που προσπαθούν να δείξουν έναν άλλο δρόμο. Αλλά και με την καθημερινή μάχη για την ανανοηματοδότηση του κόσμου. Και με την προετοιμασία, από σήμερα, του προγράμματος και του θεσμικού πλαισίου της κυβέρνησης της Αριστεράς. Ξέροντας πως το τελευταίο δεν θα εγγυηθεί την ανακούφιση των φτωχών, αν δεν μεριμνήσει ταυτόχρονα για τις “ευθύνες” των πλουσίων.

Τέταρτον, γιατί είναι άλλο τελικά να αναγνωρίζουμε την “αντικειμενική πραγματικότητα”, και άλλο να υποτασσόμαστε σε αυτήν. Άλλο να καταλαβαίνουμε ότι στην εποχή της “διαρκούς έκτακτης ανάγκης” η επίθεση εξαντλεί αντοχές, σπρώχνει τον πήχυ των προσδοκιών στα όρια της επιβίωσης, ευνοεί τάσεις παραίτησης και ενθαρρύνει τη “ρεαλιστική προσαρμογή” χωρίς ιδεολογικά προαπαιτούμενα. Κι άλλο να προσαρμοζόμαστε εκκούσια στα όρια της εποχής, ως “Αριστερά της έκτακτης ανάγκης”* - όχι με την έννοια της ανταπόκρισης στη νέα κατάσταση, αλλά ως λιγότερο Αριστερά. Είναι απλό: αν η συζήτηση αρχίζει και τελειώνει με την πείνα, η μόρφωση, η ενημέρωση, ο ελεύθερος χρόνος, η πολιτιστική δημιουργία, η σεξουαλική απελευθέρωση, οι μικρές και μεγάλες μάχες για να πάψει ο πόλεμος μεταξύ των φτωχών, είναι ασυγχώρητες πολυτέλειες - κι εμείς η Αριστερά της επιβίωσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δοκιμαστεί σκληρά στο ζήτημα της εξασφάλισης των βασικών, της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης και της υπεράσπισης της αξιοπρέπειας: από τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών θα κριθούν πολλά. Στις εξετάσεις αυτές, όμως, το “ότι ο κόσμος πεινάει” δεν είναι λύση: είναι ένα από τα δυσκολότερα θέματα. Θέμα που αν η επίλυσή του ήταν απλώς ζήτημα “ρεαλισμού” ή “εθνικής συναίνεσης”, δεν θά΄ χε νόημα η ίδια η αυτόνομη ύπαρξη της Αριστεράς. Αν τη χρειαζόμαστε, είναι γιατί η οργάνωση μιας σύγκρουσης σαν αυτή που θα χρειαστεί για να εξαλειφθεί η φτώχεια, πιθανότατα θά΄ ναι τέτοιας έκτασης, που δεν θα κρατήσει τον πήχυ ως το όριο της επιβίωσης. Μέχρι εκεί, εξάλλου, αρκεί κι η Εκκλησία. Η Αριστερά ενδιαφέρεται για τον κομμουνισμό.


* Η φράση είναι του Παναγιώτη Βωβού. 
http://rnbnet.gr/index.php