«Κούρεμα» με την... ψιλή σε «ασφαλισμένους» καταθέτες;
Ποταμοί μελάνης χύθηκαν στον ελληνικό Τύπο για την ανάλυση της τελευταίας συμφωνίας του Eurogroup, σχετικά με το «κούρεμα» ανασφάλιστων καταθέσεων στην ευρωζώνη. Αυτό, όμως, που δεν επισημάνθηκε είναι ότι οι αποφάσεις αυτές στην πραγματικότητα δεν αφορούν τους καταθέτες των ελληνικών συστημικών τραπεζών, οι οποίοι μπορεί να βρεθούν ακάλυπτοι, ακόμη και για ποσά κάτω από το κρίσιμο όριο των 100.000 ευρώ. Το “B” παρουσιάζει σήμερα όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι καταθέτες για το...
επισφαλές καθεστώς προστασίας των κεφαλαίων τους.
Αυτό που, εν ολίγοις, αποφασίστηκε τα ξημερώματα της Πέμπτης από τους ξενυχτισμένους (άλλη μια φορά) υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης είναι οι βασικές αρχές ενός σχεδίου οδηγίας για την εκκαθάριση προβληματικών τραπεζών, η οποία θα τεθεί σε ισχύ από το 2018 και ουσιαστικά αποτελεί μια εκδοχή του μοντέλου, που είδαμε πρόσφατα να εφαρμόζεται στις δύο συστημικές τράπεζες της Κύπρου: δηλαδή, ότι, όταν μια τράπεζα της ευρωζώνης καταρρέει, οι μέτοχοι, οι περισσότεροι ιδιώτες πιστωτές και οι ανασφάλιστοι καταθέτες, με ποσά άνω των 100.000 ευρώ, θα είναι οι πρώτοι που θα σηκώνουν το βάρος των ζημιών, ώστε να περιορίζονται οι επιπτώσεις για τα κράτη.
Η απόφαση στην πραγματικότητα δεν καθιερώνει ένα γενικό πλαίσιο που θα εφαρμόζεται παντού και πάντα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αλλά κρύβει μυστικά, όρους, προϋποθέσεις και εξαιρέσεις, που θολώνουν αρκετά το τοπίο και δυσκολεύουν τις προβλέψεις για το πώς ακριβώς θα εφαρμοσθεί από κάθε κράτος και για κάθε καταρρέουσα τράπεζα ξεχωριστά.
Όλα αυτά έχουν το ενδιαφέρον τους, πλην όμως δεν αφορούν τους Έλληνες καταθέτες! Αυτοί εξ ορισμού βρίσκονται σε μια ειδική κατηγορία, σε μια «γκρίζα ζώνη» εντός της ευρωζώνης και η τύχη τους θα κριθεί με ad hoc αποφάσεις της κυβέρνησης και των διεθνών πιστωτών, πιθανότατα πολύ πριν τεθεί σε ισχύ, ύστερα από πέντε χρόνια, η νέα οδηγία για την εκκαθάριση προβληματικών τραπεζών.
Αυτό μπορεί κανείς να το κατανοήσει ακόμη και μια προσεκτική ανάγνωση των δηλώσεων του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος (στα «Νέα», την Παρασκευή), με τις οποίες διέψευσε μεν ότι υπάρχει κίνδυνος «κουρέματος» των Ελλήνων καταθετών, ασφαλισμένων ή ανασφάλιστων, αλλά το έκανε με τρόπο που δημιούργησε πολλά ερωτηματικά στους μη μυημένους στα τραπεζικά, στους δε μυημένους κατέστησε σαφές πόσο... σχετική είναι η προστασία των καταθετών στην Ελλάδα.
Ο Γ. Προβόπουλος σε ρόλο... Πυθίας
Όπως δήλωσε ο Γ. Προβόπουλος, «όλες οι καταθέσεις είναι εξασφαλισμένες στο προβλεπτό μέλλον» (η υπογράμμιση δική μας). Εξηγώντας περισσότερο αυτή τη μάλλον διφορούμενη δήλωση, ο κ. Προβόπουλος ανέφερε ότι, ακόμη κι αν οι τράπεζες χρειαστούν περισσότερα κεφάλαια (παρά την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίησή τους) υπάρχει ένα μαξιλάρι ασφαλείας για το σκοπό αυτό.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
-Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα αποτελεί... κατηγορία από μόνη της στην ευρωζώνη και δεν μπορεί να εφαρμοσθεί εδώ ο ευρωπαϊκός κανόνας, σύμφωνα με τον οποίο σε μια τραπεζική κατάρρευση πληρώνουν οι μέτοχοι και οι ανασφάλιστοι καταθέτες και προστατεύονται απολύτως οι ασφαλισμένοι.
-Γιατί, πολύ απλά, οι περισσότερες τράπεζες (συστημικές, αλλά και μη συστημικές, όπως το νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και η νέα Proton Bank) δεν έχουν ούτε ιδιώτες μετόχους που μπορούν να «φορτωθούν» ζημιές, ούτε και ιδιώτες πιστωτές, που μπορούν να χάσουν κεφάλαια για να στηριχθεί μια τράπεζα!
-Βασικός ή και μοναδικός μέτοχος των τραπεζών που αθροιστικά συγκεντρώνουν τη μερίδα του λέοντος των καταθέσεων είναι το ίδιο το Δημόσιο, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Συνεπώς, δεν έχει νόημα να επιχειρηθεί να προστατευθεί το κράτος (οι φορολογούμενοι), όπως θα γίνεται στις άλλες χώρες της ευρωζώνης, μέσω «κουρέματος» μετόχων, γιατί μέτοχος είναι το ίδιο το κράτος (οι φορολογούμενοι)!
-Οι ελληνικές τράπεζες, εξάλλου, έχουν χάσει από καιρό κάθε πρόσβαση σε ιδιωτικό/διατραπεζικό δανεισμό και βασικός τους πιστωτής είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που επίσης έχει γίνει σαφές ότι δεν μπορεί να «κουρευτεί». Έτσι, μέχρι να ξαναγίνουν ιδιωτικές οι τράπεζες (στο απώτερο μέλλον...) και μέχρι να επιστρέψουν στις αγορές έχουν μόνο μια κατηγορία πιστωτών που θα μπορούσαν να επωμισθούν ζημιές: τους καταθέτες τους!
-Από αυτούς, τουλάχιστον τα 2/3 (σύμφωνα με στοιχεία του τέλους 2012) είναι ασφαλισμένοι καταθέτες με ποσά κάτω των 100.000 ευρώ. Μάλιστα, σήμερα οι ασφαλισμένοι καταθέτες πιθανότατα έχουν γίνει περισσότεροι, αφού μετά το κυπριακό «κούρεμα» πολλοί μεγαλοκαταθέτες είτε «έσπασαν» τα ποσά των καταθέσεών τους σε κομμάτια μικρότερα των 100.000 ευρώ, ώστε να μπουν σε καθεστώς προστασίας, ή απομάκρυναν τις καταθέσεις τους από το σύστημα.
-Εν ολίγοις, οι ελληνικές τράπεζες ανήκουν σε μια μοναδική κατηγορία τραπεζών της ευρωζώνης που, εάν καταρρεύσουν, υπάρχουν ελάχιστα περιθώρια να «φορτώσουν» ζημιές σε μετόχους, πιστωτές και ανασφάλιστους καταθέτες, ώστε να προστατευθούν οι καταθέτες με ποσά κάτω των 100.000 ευρώ.
Το... «προβλεπτό μέλλον»
Ως τώρα, στην Ελλάδα η κυβέρνηση και οι διεθνείς πιστωτές έχουν καταφέρει να προστατεύσουν από τη χρεοκοπία του κράτους και τις καταρρεύσεις τραπεζών ακόμη και τους ανασφάλιστους καταθέτες μικρών, συστημικά ασήμαντων τραπεζών (ακόμη και από την κατάρρευση της Proton Bank δεν έχασαν ευρώ ούτε οι μεγαλοκαταθέτες).
Αυτό ήταν μια πολιτική επιλογή, που υπαγορεύθηκε από την αναγκαιότητα να καθησυχαστούν οι καταθέτες, γιατί η κυβέρνηση και η τρόικα γνώριζαν καλά πως ένας τραπεζικός πανικός, σε μια χώρα που η κυβέρνηση χρωστάει τεράστια ποσά σε άλλα κράτη και οργανισμούς (επίσημοι πιστωτές) και οι τράπεζες είναι «ανοικτές» σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ δανεισμού από το Ευρωσύστημα, θα δημιουργούσε μια ακραία κατάσταση ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας εντός της ευρωζώνης.
Έτσι, ακόμη και μεγαλοκαταθέτες ασήμαντων, για τη σταθερότητα του συστήματος, τραπεζών κρίθηκε σκόπιμο να αποζημιωθούν στο ακέραιο, με τα έξοδα πληρωμένα από τους διεθνείς πιστωτές και φορτωμένα, τελικά, στους Έλληνες φορολογούμενους.
Όλα αυτά ισχύουν σήμερα και θα εξακολουθήσουν να ισχύουν στο «προβλεπτό μέλλον», για να θυμηθούμε τη διατύπωση που έκρινε σκόπιμο να χρησιμοποιήσει ο Γ. Προβόπουλος, πίσω από την οποία, αλλά και από τις επεξηγήσεις της, κρύβεται η ουσία του προβλήματος:
-Στην πραγματικότητα, οι Έλληνες καταθέτες έχουν σήμερα μια ιδιότυπη εγγύηση περιορισμένης ισχύος για τις οικονομίες τους, η οποία ισχύει: α) όσο οι τράπεζες, που έχουν διασωθεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα εξακολουθήσουν να διαθέτουν «μαξιλάρια» κεφαλαίων για να απορροφούν τις τεράστιες ζημιές που σωρεύει στα χαρτοφυλάκιά τους η οικονομική κρίση, χωρίς να υποχωρούν οι δείκτες επάρκειας κεφαλαίων κάτω από τα ελάχιστα όρια και β) όσο το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα έχει ένα μικρό, δικό του «μαξιλάρι» αδιάθετων κεφαλαίων, από το «πακέτο» των 50 δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης, προκειμένου να υποστηρίξει μια συστημική τράπεζα, σε περίπτωση που θα βρεθεί κοντά σε κίνδυνο κατάρρευσης (δηλαδή, αν έχει χάσει το κεφαλαιακό της «μαξιλάρι» και βρίσκεται κοντά, ή κάτω από τους ελάχιστους δείκτες επάρκειας κεφαλαίων).
-Αυτό, λοιπόν, που ενδιαφέρει ένα καταθέτη είναι αν υπάρχει κίνδυνος στο κοντινό μέλλον να εξαντληθούν αυτά τα «μαξιλάρια» που τον προστατεύουν από τις ζημιές της τράπεζας, στην οποία έχει καταθέσει τις οικονομίες του. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι απόλυτα καθησυχαστική, αφού όλα θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη της κρίσης και την κλιμάκωση των επισφαλειών -πληρέστερη εικόνα για την κατάσταση των τραπεζών μετά την ανακεφαλαιοποίηση θα έχουμε μόνο στα τέλη του έτους, όταν θα έχει ολοκληρωθεί και ο επόμενος, κρίσιμος γύρος των τεστ αντοχής. Άλλωστε, ακόμη και μετά την ανακεφαλαιοποίηση, μόνο δύο συστημικές τράπεζες (η Πειραιώς και η Alpha) έχουν σημαντικά «μαξιλάρια» κεφαλαίων, ενώ το «απόθεμα» που θα μείνει στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για κάλυψη πρόσθετων, απρόβλεπτων ζημιών δεν ξεπερνά τα 5 δισ. ευρώ και θα μπορούσε πολύ γρήγορα να «καεί», αν οι επισφάλειες κλιμακωθούν πέρα από τα όρια των αρχικών προβλέψεων.
Το σενάριο κατάρρευσης
Τι θα συμβεί, λοιπόν, στο απευκταίο σενάριο κατάρρευσης μιας συστημικής τράπεζας μέσα στην επόμενη, κρίσιμη διετία; Δυστυχώς για τους καταθέτες σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα ουδείς μπορεί να δώσει σήμερα καθησυχαστική απάντηση, όσα σχέδια οδηγιών για την εκκαθάριση τραπεζών και αν επεξεργασθούν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης!
Η κυβέρνηση, οι δανειστές μας και όλοι όσοι εμπλέκονται στο σχεδιασμό και την υλοποίηση του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας από τη χρεοκοπία στην παρούσα φάση το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να εύχονται ότι δεν θα χρειασθεί να διαχειρισθούν μια τέτοια κρίση, που αμέσως μόλις ξεσπάσει είναι βέβαιο ότι δεν θα περιορισθεί σε μία μόνο συστημική τράπεζα, αφού η απόσυρση καταθέσεων σε συνθήκες πανικού γρήγορα θα μεταφέρει το πρόβλημα σε ολόκληρο το σύστημα.
Πέρα από τις ευχές, όμως, είναι σαφές ότι η διαχείριση μιας τέτοιας κρίσης στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα γίνει με τους γνωστούς... αυτοσχεδιασμούς της κυβέρνησης και των ξένων πιστωτών, πέρα από όρια και κανόνες που γενικά θα ισχύουν στην ευρωζώνη και οι οποίοι, όπως εξηγήσαμε, δεν μπορούν να εφαρμοσθούν στην ιδιαίτερη περίπτωση της Ελλάδας.
Όλα τελικά θα κριθούν από τις αποφάσεις που θα πάρει το Βερολίνο: αν οι Γερμανοί αποφασίσουν ότι οι καταθέτες πρέπει να διασωθούν πάση θυσία, μπορούν να προσφέρουν ένα πρόσθετο δάνειο, που θα προστατεύσει την καταρρέουσα συστημική τράπεζα και το υπόλοιπο σύστημα από τα χειρότερα. Αν, όμως, αποφασίσουν ότι θα πρέπει να τιμωρηθούν οι καταθέτες, είναι βέβαιο ότι το «κούρεμα» που θα χρειασθεί να υποστούν δεν θα γνωρίζει... σύνορα ασφαλισμένων και ανασφάλιστων καταθετών και θα απαιτηθεί να γίνει... με την ψιλή, ακόμη και σε «ασφαλισμένους» καταθέτες!
Το τελικό συμπέρασμα που ενδιαφέρει όλους τους καταθέτες είναι απλό και καθόλου καθησυχαστικό: όσο και αν προσπαθήσουν να προστατευθούν από «ατυχήματα», όσο και αν μελετήσουν δυσνόητους ισολογισμούς τραπεζών, για να κρίνουν ποιες είναι οι ασφαλέστερες να υποδεχθούν τις οικονομίες τους, τελικά η τύχη τους θα κριθεί από την εξέλιξη της κρίσης και από εντελώς απρόβλεπτες, σήμερα, αποφάσεις, που θα ληφθούν σε πολιτικό επίπεδο.
Όλες δε οι καθησυχαστικές δηλώσεις από πολιτικούς και τραπεζίτες έχουν μόνο σχετική αξία. Ας ευχηθούμε να μην αποδειχθεί τελικά ότι είχαν την ίδια αξία με τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα «κουρευτούν» ποτέ τα κρατικά ομόλογα, ή με τους όρκους του Κύπριου προέδρου ότι δεν αποδεχθεί ποτέ «κούρεμα» των καταθετών...
Ναι, είναι πια καιρός να λέγονται τα πράγματα με το όνομα τους και όποιοι μετά τις καθημερινές οικονομικές δολοφονίες εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει στον περίγυρό τους, δίπλα τους, τότε ασφαλώς δεν είναι νοήμονα όντα και εξ αυτού δικαιώνουν τον τίτλο αυτού του σημειώματος…
Σε σένα απευθύνομαι που εξακολουθείς ακόμα και σήμερα να χαίρεσαι τώρα που ξεδιπλώνεται το σχέδιο για το πογκρόμ των απολύσεων και στον δημόσιο τομέα… Λες και τώρα που απολύουν δημόσιους θα προσλαμβάνουν ιδιωτικούς… Κούνια που σε κούναγε!
Λες και τώρα που κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία, οργανισμούς κοινής ωφέλειας, διώχνοντας και ξεπουλώντας ακόμα και το νεράκι, θα σου ξαναδώσουν αυτά που σου έχουν κλέψει από το μισθό και σύνταξη…
Τα ίδια ακριβώς μου έλεγε και ο μικροαστείος της γειτονιάς μου ψιλικατζής, λάβρος και αυτός κατά του δημοσίου και των κηφήνων του…
Δεκάτη πρωινή λοιπόν μόλις είχε τελειώσει η… επιμορφωτική ζώνη του Μέγκα των Καμπουράκη – Οικονομέα!
Ξαναμμένος ο Θεόφιλος, αφρούς και σπίθες ο μικρομεσαίος!
Το μεσαίος βέβαια χάριν ευφωνίας, γιατί πώς να είσαι μεσαίος με ένα μαγαζάκι εικοσιτέσσερα τετραγωνικά και ελάχιστα ακόμα, λαθραία επί του πεζοδρομίου…
Και όμως φίλε μου το έλεγε και το πίστευε ο τύπος, ότι με αυτά τα τετραγωνικά αποτελούσε και αυτός μέρος της σπονδυλικής στήλης που στήριζε κάποτε την ελληνική οικονομία και εξ αυτού και την κοινωνία…
Φαίνεται πως ακόμα είναι κολλημένος σ΄ αυτό που έλεγαν κάποτε μετ΄ επιτάσεως πολιτευτές και βουλευτάδες κυρίως της εθνικοφρόνου, πως η μικρομεσαία τάξη, όταν βέβαια υπήρχε τέτοια, ήταν η σπονδυλική στήλη της χώρας…
Εκεί είχε μείνει ο δυστυχής και άρχισε να με «πυροβολεί» γνωρίζοντας πως εγώ είχα άλλη γνώμη περί δημοσίου και «κηφήνων» από αυτήν που έχουν οι Καμπουράκηδες, οι Πρετεντέρηδες και όλοι οι ανά την επικράτεια… Λάρι Κινγκ!
Εντάξει ρε Θεόφιλε ξέρω τις απόψεις σου, να τους εκτελέσουμε, να τους ρίξουμε στη χωματερή, στην πυρά της ανεργίας όλους τους από το δημόσιο αμειβόμενους…
Να σου κάνουμε το χατίρι να γλυτώσουμε από μισθούς και από κηφήνες τεμπέληδες όπως λένε και οι… Σταχανοβίτες «δημοσιογράφοι» των ιδιωτικών καναλιών και τότε για ρώτα το συρτάρι σου μαγαζάτορα; Η κυρία δασκάλα που σου αφήνει το παραδάκι για τα τρία παιδάκια της, ο κύριος Φανούρης ο συμβασιούχος των ΟΤΑ, ο ταχυδρόμος με την τετραμελή φαμίλια, ακόμα και εκείνος ο νοσηλευτής που περιέθαλψε προχθές την συμπαθέστατη πεθερά σου από το δημόσιο αμειβόμενος είναι…
Δηλαδή Θεόφιλε για να μην κουραζόμαστε μετρώντας αυτούς που θέλεις να «πυροβολήσεις», την ενεργή πελατεία σου δηλαδή, αυτή που ακόμα δεν είναι καταχωρημένη στο τεφτέρι σου «γράφτα και κλάφτα», εργάζονται στον ευρύ και στενό δημόσιο τομέα…
Καταλαβαίνεις πως αν και αυτοί περάσουν από την πόρτα της απόλυσης και οι υπόλοιποι πελάτες σου που έχουν με τη σειρά τους πελάτες όλους αυτούς τους υπό απόλυση…
Να μην συνεχίσω… Στην πιάτσα είσαι και καταλαβαίνεις σε τι μεγέθους «κηδεία» δημοσία δαπάνη θα κληθούμε να συμμετάσχουμε ως στενοί συγγενείς των νέων ανέργων…
Τα μόνα καταστήματα που κάνουν ακόμα χρυσές δουλειές είναι τα σαράφικα που αρπάζουν όσο – όσο βέρες και βαφτιστικούς σταυρούς και εκείνα που πουλάν λουκέτα!
Α, ξέχασα και ο χοντρέμπορος της φούντας στη γωνία…
Γι αυτό σου λέω, έρχεται συντόμως και η σειρά σου και πίστεψέ με, το πρόβλημα δεν είναι το μεγάλο δημόσιο που κράζουν κυρίως τα «ηλεκτρονικά» παπαγαλάκια, μα το ανύπαρκτο ήθος των πολιτικών που κυβέρνησαν και κυβερνούν, τινάζοντας την «μπάνκα στον αέρα…»
Με τις αρπαχτές και το συνεχές πλιάτσικο, την ανηθικότητα τους και την υποταγή τους στο σύστημα της χρηματοπιστωτικής φούσκας που τους έχει υπηρέτες έχοντάς τους γραμμένους στις λίστες της μίζας τους περισσότερους…
Δες τώρα ένα δείγμα «ήθους» της εξουσίας Θεόφιλε, τελευταίε «υπό σπόνδυλε» της αστικής μικρό μεσαίας υπό διάλυση τάξης…
Εκείνος που κατήγγειλε τις προάλλες ως αμαρτωλή την ΕΡΤ και κατέβασε τους διακόπτες της, κατ΄ εντολή των αλλοδαπών αφεντικών και των ντόπιων συνεργατών τους, είναι αυτός που διορίστηκε με σύμβαση αορίστου χρόνου κατ΄ εξαίρεση στην ΕΡΤ όταν ο μπαμπάς του ήταν βουλευτής του ΠαΣοΚ…
Σκέψου τώρα Θεόφιλε ότι αυτός, θα μας την… εξυγιάνει!!!
Η τότε σύμβαση αορίστου χρόνου ήταν το “διαβατήριο” για να εκδράμει ο κ. Κεδίκογλου, με χρήματα της ΕΡΤ προς το CNN για να μετεκπαιδευτεί, ώστε επιστρέφοντας να σταδιοδρομήσει, με επιπλέον εφόδια, στο BRAVO Ρούλα, της καλλιτέχνιδος κ. Κορομηλά στο MEGA… Τι σύμπτωση και αυτός στο MEGA σταδιοδρόμησε για να φτάσει μέχρι και στο κατέβασμα των διακοπτών της ΕΡΤ!!! Εκεί στο MEGA στη MEGάλη του γένους σχολή…
Νίκος Μήτσιαλης RAMNOUSIA
Πορνογραφία και υποτέλεια
“ Στον ελληνικό λαό έχει απομείνει η μοναδική επιλογή που δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ: Η Αριστερά ”
Του Κώστα Καπνίση
Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα και ειδικά ο τρόπος με τον οποίο έχει δημιουργηθεί ούτε μπορεί να αλλάξει μέσα σε μια στιγμή με το άγγιγμα ενός μαγικού ραβδιού αλλά και ούτε έχει την απαραίτητη δύναμη να «ενταφιάσει» οριστικά και αμετάκλητα την Δημοκρατία μας που πλέον αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης από τους ίδιους ανθρώπους που «υπηρετούν» τους θεσμούς. Η αλήθεια είναι ότι γίνονται «φιλότιμες» προσπάθειες από τη μεριά της πλειονότητας του «πολιτικού» προσωπικού της χώρας αλλά και της συντριπτικής πλειονότητας των καλοπληρωμένων διαμορφωτών της «κοινής» γνώμης. Κακά τα ψέμματα. Ώρα για αλήθειες αν και εφόσον επιζητούμε την έξοδο μέσα από αυτό το νοσηρό περιβάλλον. Το επιζητούμε όμως; Φαίνεται πως όχι. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Δε φτάνει να σκέφτεσαι κάτι. Πρέπει να μπορείς και να πράττεις για αυτό. Το αντίθετο δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά μόνο σε κούφιες διαπιστώσεις του τύπου «δε βαριέσαι αδελφέ, εγώ θα αλλάξω το σύστημα;». Ίσως βέβαια αυτά τα δεινά που κάνουν τη ζωή μας ακόμα δυσκολότερη καθημερινά, τείνουν να γίνουν η αιτία ώστε να ξαναδούμε οι Έλληνες την πορεία της κοινωνίας και του πολιτισμού που δημιουργήσαμε, την ίδια την πορεία των κοινωνιών γενικότερα πάνω στον πλανήτη και να καταλάβουμε επιτέλους ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος και να αλλάξουμε ζωή.
Αν θέλουμε να διασώσουμε τη φυσική μας υπόσταση, την ανθρωπιά μας, τη συνέχειά μας στο πέρασμα των αιώνων, την ίδια χαρά της ζωής που είναι αξία πρώτη όπως λέει και ο ποιητής πρέπει να καταλάβουμε ότι και η ζωή χρειάζεται την κοινωνία, η κοινωνία την πολιτική, η πολιτική την δημοκρατία, η δημοκρατία τον πολίτη αλλά και ο πολίτης να καταλάβει ότι έχει την ευθύνη όλη πάνω του. Ποια πολιτική όμως; Ποια κοινωνία; Σίγουρα όχι αυτά που έχουμε σήμερα ως δεδομένες και παγιωμένες καταστάσεις. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να πρωταγωνιστήσουν στο αύριο οι ίδιοι που είναι σήμερα στα πράγματα. Όσοι έφεραν όμως την Ελλάδα σε αυτό το σημείο παρατηρούμε ότι απαιτούν να είναι και αυτοί που θα μας αλλάξουν. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να μας αλλάξουν τα φώτα. Κάτι βέβαια που ήδη με ευλαβική «συνέπεια» κάνουν εδώ και τρία χρόνια. Γιατί να μη το θέλουν; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο. Δεν το είπε τυχαία. Δεν ήταν τσιτάτο της στιγμής. Ο Ανδρέας είχε πει ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Επίσης καθόλου τυχαίο. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι ήταν άλλο ένα τσιτάτο με προφανείς ψηφοθηρικούς λόγους. Σήμερα μπορεί να τον αμφισβητήσει κάποιος άραγε; Μήπως είναι ψέμα ότι οι σημερινοί «σωτήρες» έβαλαν πωλητήριο στον δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο της χώρας; Από το 1996 και μετά η πολιτική μπήκε και επίσημα στο «ψυγείο». Σήμερα μπαίνει στο «ψυγείο» και η Δημοκρατία. Για το καλό της πατρίδας βεβαίως βεβαίως. Πραγματική θλίψη, οργή αλλά και συνάμα εκκωφαντική σιωπή. Γιατί; Ποιοι είναι οι πολιτικοί ταγοί της χώρας σήμερα; Ποιοι θέλουν να μας σώσουν; Αυτοί που έκαναν το Χρηματιστήριο, τα δομημένα ομόλογα, τις υποκλοπές, το Βατοπέδι, την Siemens, τις μίζες για τα εξοπλιστικά, τον παράνομο πλουτισμό, τις λίστες Lagarde και δεκάδες άλλες που αποκρύπτονται, τις off-shore, τα swaps, τους εθνικούς εργολάβους, τα δεκάδες σκάνδαλα, την κλοπή των ασφαλιστικών ταμείων. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Δεν πρέπει μέσα σε όλα αυτά να ξεχάσουμε και την ολιγαρχία της μιντιοκρατίας και της επιχειρηματικής ελίτ που τους στήριξε και τους στηρίζει με νύχια και με δόντια.
Τα είκοσι τελευταία χρόνια η Ελλάδα χρεώθηκε και πλήρωσε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ και χρωστάει άλλα τόσα. Γιατί έγινε αυτό; Για να ευημερεί και να προοδεύει η χώρα και ο λαός μήπως; Ας υποθέσουμε ότι έγινε έτσι. Γιατί τότε δεν είμαστε Ελβετία; Λουξεμβούργο; Γερμανία; Ολλανδία; Ας υποθέσουμε ότι τα χρήματα έπεσαν στην ελληνική οικονομία και όχι στις τσέπες κάποιων γνωστών και μη εξαιρετέων. Που είναι τα εργοστάσια; Οι βιομηχανίες; Η αγροτική παραγωγή; Ο σοβαρός τουρισμός και όχι το «φτηνιάρικο» all-inclusive; Που είναι όλα αυτά; Εξαφανίστηκαν με την κρίση; Ας υποθέσουμε ότι ήμασταν το τελευταίο επί γης σοβιέτ. Ποιοι κυβέρνησαν τα τελευταία είκοσι χρόνια; Η Παπαρήγα ή μήπως ο Τσίπρας; Ποιον κοροϊδεύουν; Τους πολίτες ή τον εαυτό τους; Ποιοι αγόρασαν σπίτια στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στην Νέα Υόρκη και σε άλλους trendy προορισμούς; Ο μπαρμπα – Μήτσος από το Πέραμα μήπως; Ποιοι κουνούν το δάκτυλο από τους τηλεοπτικούς δέκτες και μιλούν για φαυλότητα την ώρα που έπαιρναν με το τσουβάλι δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ κρατικής διαφήμισης; Οι σχολικές εφημερίδες τα έκαναν αυτά; Αυτές τα πήραν τα λεφτά; Αυτές ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις; Ποιοι αντάλλασαν ύβρεις και κατηγορίες και σήμερα είναι σφιχταγκαλιασμένοι στην κυβέρνηση; Που πήγε η ιδεολογία «σύντροφοι»; Το ελληνικό τραπεζιτικό σύστημα ήταν το πιο υγιές μέχρι την κρίση και είχε υπερκέρδη. Που πήγαν αυτά τα κέρδη; Ποιοι τα πήραν; Η Τράπεζα της Ελλάδας δε γνωρίζει να μας πει; Γιατί κάποιοι βιάζονται να φτιάξουν νέο «φιλοευρωπαϊκό» κόμμα; Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι «καλά» κόμματα; Ποιοι ζήτησαν ταπεινά συγγνώμη σε γερμανικό έδαφος για τις «αμαρτίες» τους; Ποιοι ζητούν να καταργηθεί η ελεύθερη βούληση και ψήφος του βουλευτή; Γιατί τρέμουν και φοβούνται ότι υπάρχει η πιθανότητα να μπουν φυλακή; Έκαναν κάτι παράνομο; Αυτή είναι η πολιτική μας σκηνή; Αυτοί θα δώσουν λύση; Ας τη δώσουν. Στην κυβέρνηση είναι άλλωστε. Ποια λύση δίνουν όμως; Την αποικιοποίηση της χώρας; Το Μνημόνιο που σκοτώνει τον λαό αλλά είναι μονόδρομος; Αλήθεια η γενοκτονία ενός λαού και το ξεπούλημα μιας ολόκληρης χώρας είναι μονόδρομος; Ποια πολιτική αλλά και οικονομική θεωρία το λέει αυτό «σύντροφοι»; Ας υποθέσουμε ότι γίνεται αποδεκτή. Ας πούμε ότι κάποιος χρωστάει σε κάποιον κάτι. Πως θα το πάρει πίσω; Σκοτώνοντάς τον; Ποιοι έφεραν τους φασίστες στο πολιτικό προσκήνιο; Η Αριστερά που πάντα πολέμησε και πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος ενάντια στον φασισμό ή αυτοί με τις πολιτικές τους; Ο ελληνικός λαός στην πλειονότητά του επέλεξε για άλλη μια φορά σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις τον ρόλο της «λεκανατζούς» είτε πήγε να ψηφίσει είτε όχι. Όσοι δεν πήγαν καν να ψηφίσουν τον έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν αυτόν τον θλιβερό ρόλο.
Η λεκανατζού όμως όπως έχει αποδείξει η ίδια η ζωή στην πράξη όσο καλή, σιωπηλή και υπάκουη και αν είναι πάντα αυτή την πληρώνει όταν το «σπίτι» βάλει λουκέτο. Η κυρά του σπιτιού αλλά και οι πόρνες της το έχουν κάνει το κομπόδεμά τους και είτε εύκολα είτε δύσκολα θα την βρουν την άκρη και θα επιβιώσουν. Τον έχουν τον τρόπο τους. Έχουν ήδη προνοήσει. Ο «νταβατζής» άλλωστε τους έχει εγκαίρως προειδοποιήσει και έχει ήδη κάνει γνωστές τις απαιτήσεις του. Ως προς αυτό τουλάχιστον είναι έντιμος. Το όλο ζήτημα όμως δε βρίσκεται εκεί. Οι ισχυροί πάντα επιβιώνουν και στη θέση του παλιού «σπιτιού» πάντα ανοίγουν ένα καινούριο. Η λεκανατζού όμως μέχρι το καινούριο σπίτι να ανοίξει δε θα αντέξει. Είναι απόλυτα βέβαιο και χωρίς καμιά εξαίρεση στον κανόνα. Τούτες τις πραγματικά κρίσιμες στιγμές ο ελληνικός λαός έχει δύο επιλογές. Η μια επιλογή είναι να πορευτεί όπως η λεκανατζού τον σίγουρο δρόμο προς το «τέλος». Ο δρόμος αυτός δεν έχει φως. Είναι σκοτεινός και συνάμα πικρός. Σκοτεινός γιατί δεν υπάρχει φως στο τούνελ και έξοδος από αυτό αλλά και πικρός γιατί πίστεψε και ίσως ακόμα πιστεύει πως αν κάνει υπομονή όλο και κάποιο ξεροκόμματο θα πάρει για να τη βγάλει και σήμερα. Θα τον λυπηθούν; Πλανάται. Ξεχνά πως όταν παλεύουν τα βουβάλια αυτός που βγαίνει χαμένος είναι τα βατράχια. Η δεύτερη επιλογή του είναι να σηκώσει το ανάστημά του. Να μην είναι πια σκυφτός, πειθήνιος και χειραγωγούμενος. Να πιστέψει στον εαυτό του. Να καταλάβει πως είναι το 99% και πως αν ξυπνήσει από τον λήθαργο τότε μπορεί να κάνει πολλά και κυρίως να αποκτήσει την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του που θα του επιτρέψουν να ονειρευτεί ξανά και να μη ξεχνά πως οι άνθρωποι όταν ονειρεύονται και οραματίζονται έναν καλύτερο κόσμο τότε αργά ή γρήγορα θα μπορέσουν και να τον φτιάξουν έτσι όπως πραγματικά θέλουν. Μέσα σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα του έχει μείνει μια επιλογή. Είναι η μόνη που δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ. Η Αριστερά.
Όταν πολλοί από αυτούς που μας έφτασαν εδώ ρωτούν υποκριτικά ποια είναι η λύση ο λαός πρέπει να βροντοφωνάξει. Η Αριστερά. Στις τελευταίες εκλογές του Μάη και του Ιούνη ο λαός παρόλη την προπαγάνδα και τους εκβιασμούς δεν ξεγελάστηκε. Έδωσε ένα μήνυμα στον ΣΥΡΙΖΑ. Φώναξε δυνατά για να ακουστεί προς όλες τις κατευθύνσεις ότι περιμένει πολλά από αυτόν. Ξέρει πως δεν είναι σωτήρας. Ο σοφός λαός γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι και όσοι ισχυρίζονται ή και περιμένουν κάτι τέτοιο λένε εκ των προτέρων ψέμματα.ή είναι απλώς αφελείς. Ασφαλώς, με την παρούσα πολιτική που ασκείται τα βήματα που πρόκειται με λανθασμένο τρόπο να γίνουν περιέχουν ανασφάλεια και είναι σε κάθε περίπτωση άλματα στο κενό. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να το καταστήσει απόλυτα σαφές στον λαό και να τον πείσει. Δεν έχει πολύ χρόνο ακόμα στη διάθεσή του. Η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει με δραματικό τρόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να περάσει το μήνυμα στην κοινωνία ότι με την Αριστερά στην εξουσία που δε δεσμεύεται από ντόπια και ξένα συμφέροντα είναι σε θέση να κάνει αυτά τα βήματα πιο ασφαλή, πιο στέρεα, πιο αληθινά. Πολλοί ρωτούν πως θα γίνει αυτό. Η απάντηση είναι μπροστά μας. Τη δίνει η ίδια η ιστορική γνώση. Τα «όπλα» που δίνει το παρελθόν στον καθορισμό των όρων της προόδου έχουν να κάνουν με τα παραδείγματα προσώπων, ομάδων και κοινωνιών που έκαναν βήματα προς τα εμπρός, προβληματίστηκαν με τους δικούς τους όρους προόδου, γεύτηκαν τους γλυκούς ή πικρούς καρπούς αυτών των βημάτων, στοχάστηκαν πάνω στα αίτια της επιτυχίας και της αποτυχίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει σημαία του ότι η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα διδάσκει ότι δε μπορείς να κάνεις βήματα προόδου χωρίς αθροισμένες δυνάμεις, ενότητα, ομαδικό πνεύμα, συνύπαρξη και ανοχή, αλληλεγγύη. Κανένα βήμα άλλωστε δεν πετυχαίνει χωρίς πρόγραμμα, οργάνωση, στρατηγικούς και τελικούς στόχους υπέρ του λαού, τόλμη και αρετή. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βγει ακόμα πιο δυνατά μπροστά με όλες του τις δυνάμεις στην πορεία προς τον λαό που έχει ξεκινήσει και να πει ξεκάθαρα το σύνθημα που έχει ανάγκη όσο ποτέ η κοινωνία μας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είσαι εσύ»…
Tην 27η ημέρα απεργίας πείνας συμπληρώνει ο Κώστας Σακκάς με την κατάσταση της υγείας του να βρίσκεται πλέον σε οριακό σημείο και να διατρέχει σοβαρότατο κίνδυνο ακόμη και για την ίδια του τη ζωή καθώς είναι η δεύτερη φορά που επιχειρεί με το έσχατο μέσο που διαθέτει να υπερασπιστεί την ελευθερία του και τα στοιχειώδη συνταγματικά του δικαιώματα.
Ο αναρχικός Κώστας Σακκάς βρίσκεται προφυλακισμένος εδώ και 30 μήνες κατηγορούμενος για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση και την περασμένη Δευτέρα το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών κατά παράβαση κάθε συνταγματικής επιταγής και των κανόνων της ποινικής δικονομίας, αποφάσισε την παράταση της κράτησής του για ακόμη ένα εξάμηνο. Απόφαση η οποία πάρθηκε κατά πλειοψηφία και χαρακτηρίζεται ως θεσμική εκτροπή και βάναυση καταπάτηση της έννοιας του Δικαίου, έτσι όπως καθιερώθηκε τουλάχιστον μετά τη Γαλλική Επανάσταση στις αστικές δημοκρατίες.
Η υπόθεση συγκλονίζει κάθε ενεργό και αγωνιζόμενο πολίτη, καθώς σημειώνεται μια ακόμη εξαιρετικά σημαντική ποιοτική μεταβολή στο «κράτος έκτακτης ανάγκης» το οποίο υπό την ακροδεξιά κυβερνητική κλίκα, ξεφορτώνεται τα βαρίδια της δημοκρατικής μεταπολιτευτικής του παράδοσης, δημιουργώντας πλέον μια νέα γενιά πολιτικών κρατουμένων.
Το ζήτημα δεν είναι απλώς νομικό, αλλά έχει ξεκάθαρες πολιτικές διαστάσεις και μάλιστα η εκτελεστική εξουσία και φυσικά η Νέα Δημοκρατία έχουν επιδοθεί τις τελευταίες ημέρες μέσω ανακοινώσεων και δηλώσεων σε ακραίες αθλιότητες με αποκορύφωμα το …«κατηγορείται για αναρχία» με οσμή από τις εποχές του εμφυλίου και της ΕΡΕ.
Η συνήγορος του Κ. Σακκά έχει καταθέσει ήδη αυτοτελή αίτηση αποφυλάκισης και ετοιμάζεται να προσφύγει στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ΕΕ.: «Δεν υπάρχει νομολογιακό προηγούμενο τέτοιας παρατεταμένης προφυλάκισης στην Ελλάδα, εκτός από μια περίπτωση κατηγορουμένου για οικονομικά εγκλήματα, το 1995, όπου με συνεχόμενες διώξεις το διάστημα αυτό έφτασε τα τεσσεράμισι χρόνια. Ο κατηγορούμενος προσέφυγε στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και δικαιώθηκε και η Ελλάδα διασύρθηκε και πλήρωσε πρόστιμα», σημείωσε η Μαρίνα Δαλιάνη, συνήγορος υπεράσπισης του Κ. Σακκά σε συνέντευξη Τύπου η οποία δόθηκε για το θέμα.
Ο Κ. Σακκάς συνελήφθη στις 4 Δεκεμβρίου του 2010 στη Νέα Σμύρνη και δεν αρνήθηκε ποτέ τη σχέση του με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Αρνήθηκε όμως κάθε κατηγορία για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Κατά παράβαση του νόμου και δύο μήνες πριν λήξει το 18μηνο της προσωρινής κράτησης, παρατάθηκε για 12 επιπλέον μήνες η προφυλάκισή του με την άσκηση δίωξης για συμμετοχή στη «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», κατηγορία την οποία επίσης αρνείται, ενώ επιπλέον όπως σημειώνει η Μ. Δαλιάνη, το όνομά του δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε μια φορά στην ογκωδέστατη δικογραφία που αφορά την υπόθεση.
«Πολλοί με ρωτούν πώς το Συμβούλιο Εφετών θεμελιώνει αυτή την απόφαση. Πώς τεκμηριώνεται αυτή η θεσμική εκτροπή. Η απάντηση είναι ότι δεν τεκμηριώνεται. Είναι κυνική», λέει η Μ. Δαλιάνη για την παράταση της προφυλάκισης. Και ενώ από θέση αρχής η ίδια δήλωσε ότι δεν επιζητεί την παρέμβαση του υπουργού, ο νέος πλέον υπουργός Δικαιοσύνης, Χαρ. Αθανασίου, έσπευσε να παρέμβει απροκάλυπτα και εξίσου κυνικά δηλώνοντας ότι η «απόφαση είναι σωστή και εντός νομοθετικού πλαισίου»!
Στις 4 Ιουνίου οπότε και έπρεπε να αποφυλακιστεί μετά από 30 μήνες και φυσικά χωρίς να έχει δικαστεί, αποφασίστηκε με αυτήν τη θεσμική εκτροπή η εξάμηνη παράταση της κράτησής του. Δήλωσε την πρόθεσή του να ξεκινήσει απεργία πείνας στη γιατρό Όλγα Κοσμοπούλου. «Του είπα να μην το κάνει, με δεδομένο ότι ήδη είχε πραγματοποιήσει απεργία πείνας πριν από ένα χρόνο».
Ο Κώστας Σακκάς έχει χάσει το 10% του σωματικού του βάρους και αντιμετωπίζει μεγάλους κινδύνους για την υγεία του, ακόμη και το ενδεχόμενο αιφνιδίου θανάτου. «Αυτό που συμβαίνει με τον Κώστα Σακκά είναι ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με μια θεσμική εκτροπή και δεν είναι ο μόνος σε αυτή τη χώρα» σημείωσε η Ο. Κοσμοπούλου. «Πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι ένας 30χρονος άνθρωπος, πάρα πολύ ικανός, ο οποίος παλεύει για κάτι το οποίο δεν είναι απλώς οι λίγες μέρες της ελευθερίας του αλλά τα δημοκρατικά δικαιώματα όλων μας», συμπλήρωσε η Ο. Κοσμοπούλου.
Παρά την κρισιμότητα της κατάστασης, η ΝΔ απαντώντας στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όσους θέτουν ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικής δίωξης απαντά με σκαιό τρόπο: «Ας σεβαστεί, έστω και για μία φορά (σ.σ. ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όσοι θέτουν το θέμα), τους θεσμούς και ας πάψει να υπερασπίζεται κάθε λογής κατηγορούμενο για αναρχία και τρομοκρατία».
Είναι εμφανές πλέον ότι ποινικοποιούνται τα πολιτικά φρονήματα και μια επιχείρηση τρομοκράτησης κάθε αντιστεκόμενου είναι σε πλήρη εξέλιξη. Την άμεση αποφυλάκιση του Κώστα Σακκά απαιτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ η οποία σε ανακοίνωσή της σημειώνει:
«Ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της κυβέρνησης δείχνει ότι δεν θα σταματήσουν πουθενά για να επιβάλουν τις μνημονιακές πολιτικές της εξαθλίωσης, των απολύσεων και του ξεπουλήματος των πάντων, στόχοι που μόνο με αυταρχισμό και πλήρη κατάρρευση ακόμα και των στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων μπορούν να επιτευχθούν. Μόνο το οργανωμένο λαϊκό και εργατικό κίνημα μπορεί να τους σταματήσει – και έτσι θα γίνει!».
Ανακοινώσεις έχουν εκδώσει η Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας (ΚΕΔΔΕ), ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, ενώ το Σάββατο 29/6 με πρωτοβουλία της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον Κ. Σακκά πραγματοποιήθηκε στο Μοναστηράκι συγκέντρωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης.
Πηγή: Λευτεριά στον Κώστα Σακκά! - RAMNOUSIA
