Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Συνάντηση ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ ή για το τρένο του πολιτικού συνεχούς...

http://corfu4all.blogspot.gr/


    


Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πως δεν τον αφορά η συζήτηση για την κεντροαριστερά. Συναντάται ωστόσο με τη ΔΗΜΑΡ που δηλώνει πως αυτή συζητά με...
το ΠΑΣΟΚ και αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο, δεν είναι αντικείμενο συζήτησης και δεν χρειάζεται να συμφωνήσουν.

Η ΔΗΜΑΡ στα ''δεξιά'' της σταματάει (τώρα...) στη σαπισμένη σοσιαλδημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ όμως όχι, καθώς έχει καταντήσει παρηκμασμένη κλαδική της ΝΔ, η οποία καλοβλέπει και μια εξαγνισμένη Χρυσή Αυγή.
Το τρένο του πολιτικού συνεχούς προς τα ''δεξιά'' σταματάει κάπου εκεί. Προς τα ''αριστερά'', είναι πιθανόν χρήσιμα νέα βαγόνια.
Ο μηχανοδηγός δεν είναι δοσμένος, αλλά πολλοί θα ήθελαν τις ράγες σταθερές και αμετάθετες, τη δε κατεύθυνση δρομολογημένη και πάντα δοσμένη.
Μήπως ο εκτροχιασμός του είναι το ζητούμενο;

Τα 3 Είδη Μαλάκα βάσει των Θέσεων τους για το Παλαιστινιακό!


http://schrodingers-dragon.blogspot.com/


Ο Απροβλημάτιστος Μαλάκας 
Ο δυτικός κόσμος είναι, κατά πολλούς αλλά και κατά τον Δράκο, ό,τι καλύτερο έχουμε να επιδείξουμε πάνω στον πλανήτη σε επίπεδο εξέλιξης και συνθηκών διαβίωσης. Και δεν το λέω καθόλου συγκαταβατικά. Όχι, δεν είναι απλώς "το μη χείρον, βέλτιστον", αλλά σε ένα ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό ο ενδεδειγμένος και πλέον συμβατός με τη ζωή τρόπος με τον οποίον μπορούν οι κοινωνίες να εξελίσσονται. Μέσα στους πολλούς όμως που μοιράζονται αυτές τις απόψεις, υπάρχουν και αρκετοί, κάτοικοι του δυτικού κόσμου (σημαντικό), οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται το μεγαλύτερο από τα πλεονεκτήματα που τους παρέχει αυτός ο κόσμος. Τη δυνατότητα που τους παρέχει ένα κατά το δυνατόν ασφαλές και με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα περιβάλλον, να μεγαλώνουν και να στοχάζονται για το πόσο κορυφαίος είναι ο δυτικός κόσμος και πόσο υποδεέστεροι οι άλλοι!

Και επειδή η ανάπτυξη και η τεχνολογία είναι έννοιες συνυφασμένες με χώρες όπου η θρησκεία υποχωρεί και η πολυπολιτισμικότητα προελαύνει, πολλοί έχουν καταλήξει προτρέχοντας να χρησιμοποιούν ως μέτρο δυτικότητας την ανάπτυξη και την τεχνολογία. Σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα; Προάγει την πολυπολιτισμικότητα και την εκκοσμίκευση του κράτους; Σώπα μωρέ που θα το σκεφτούμε κιόλας! Είναι τεχνολογικά προηγμένος; Είναι δικός μας!

Και κάπως έτσι ο απροβλημάτιστος μαλάκας αποφάσισε, σε μια πρώτη ενστικτώδη αντίδραση ότι, εφόσον οι Εβραίοι είναι ένας λαός προηγμένος τεχνολογικά και οικονομικά, ΑΡΑ οι Εβραίοι ανήκουν στη Δύση, ΑΡΑ είναι δικοί μας και αποκλείεται να έχουν άδικο απέναντι στους υπανάπτυκτους και πολεμοχαρείς μουσουλμάνους της Παλαιστίνης (όχι ότι η Παλαιστίνη δεν έχει τέτοιους), έστω κι αν σκοτώνουν παιδιά σε έναν πόλεμο εναντίον ενός λαού ανεπίσημα φυλακισμένου. Άλλωστε (με αύξουσα σειρά μαλακίας):
  1. Η Χαμάς είναι αυτή που μόνιμα σπάει την εκεχειρία.
  2. Τα παιδιά των Παλαιστινίων κουβαλάνε όπλα και σκοτώνουν.
  3. Μα οι Ισραηλινοί ενημέρωσαν πριν ρίξουν τις βόμβες τους.
  4. Δηλαδή, όταν κάποιος σου πετάει ρουκέτες, δεν έχεις δικαίωμα να αμυνθείς;
  5. Οι αντιδράσεις του κόσμου εναντίον των Ισραηλινών οφείλονται αποκλειστικά στην προπαγάνδα και τις κατασκευασμένες εικόνες που διακινούνται από τα ΜΜΕ.
  6. Για τα διαμελισμένα παιδάκια των Ισραηλινών δεν είδα να κάνει κανένας λόγο.
  7. Σκοτώνονται και παιδιά των Παλαιστινίων επειδή η περιοχή της Γάζας είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη. (Ναι, ειπώθηκε ΚΑΙ ΑΥΤΟ!)

Εεε, ψιτ, απροβλημάτιστε τύπε. Το Ισραήλ, μπορεί να συμμετέχει στο Euro και τη Eurovision, αλλά δεν είναι δυτικό κράτος! Είναι θρησκευόμενο (με ότι αυτό συνεπάγεται), καταπατά συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Γάζα και έχει φυλακίσει έναν ολόκληρο λαό σε μια αυθαιρέτων συνόρων φυλακή. Και επειδή κάπου μέσα στον θολωμένο εγκέφαλό σου θα σκάσουν μύτη και μερικά αναμασήματα από διάφορους φασισμούς και ρατσισμούς (των οποίων αγνοείς την έννοια):

Όταν οι Ισραηλινοί σκοτώνουν παιδιά, ΝΑΙ, αυτά τα παιδιά που χρησιμοποιεί η Χαμάς ως ασπίδες, αυτοί είναι δολοφόνοι παιδιών και όχι εγώ αντισημίτης!



Ο "Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις" Μαλάκας
Στην πρώτη κατηγορία, αυτήν του απροβλημάτιστου μαλάκα υπάγονται φυσικά και μερικοί οι οποίοι σε κάποια φάση επιτέλους προβληματίζονται, κυρίως κάτω από την πίεση της υπόλοιπης κοινής γνώμης. Επειδή όμως τους είναι αδύνατον να διανοηθούν ότι ενδέχεται να παραδεχτούν δημόσια ότι έκαναν λάθος (πράγμα που θα αφαιρούσε αυτόματα και τον τίτλο του μαλάκα από πάνω τους), ψάχνουν απεγνωσμένα να πιαστούν από δικαιολογίες επιπέδου "Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις" συζύγου που πιάνεται επ’ αυτοφώρω από τη γυναίκα του να ιππεύει μια μικρή Εσθονή. Οπότε καταλήγουμε σε τέρατα τύπου:
Είχαν τα δίκια τους οι Ισραηλινοί, αλλά τώρα το παράκαναν. Όλα μπορούμε να τα ανεχτούμε αλλά όχι και να χτυπάνε αμάχους. Πόσα παιδιά πρέπει πια να σκοτωθούν δηλαδή;

Όπως καταλαβαίνετε, ο "Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις" μαλάκας είναι ο τύπος που δεν (παίζει να) έκανε λάθος, απλά δικαιούται να αλλάξει τη γνώμη του επειδή:
  • Με αριθμητικό παράδειγμα, τα 50 νεκρά παιδιά είναι αποδεκτό νούμερο αλλά τα 300 δεν είναι! Δεν είναι αυτό που νομίζεις, δεν άλλαξα γνώμη, απλώς άλλο 50 δολοφονίες παιδιών και άλλο 300.
  • Τα παιδιά των Παλαιστινίων που δολοφονούνται στην κατοχή της Χαμάς είναι αποδεκτή κίνηση ενώ αυτά που δολοφονούνται στην κατοχή του ΟΗΕ δεν είναι αποδεκτή κίνηση. Δεν είναι αυτό που νομίζεις, δεν άλλαξα γνώμη, απλώς άλλο να δολοφονείς παιδιά στην αγκαλιά της Χαμάς και άλλο τα ίδια παιδιά στην αγκαλιά του ΟΗΕ.

Ο Επίμονος Μαλάκας
Τέλος, υπάρχει και ο επίμονος μαλάκας! Ό,τι και να του πεις, όποια κι αν είναι οι εξέλιξη, όσα παιδιά κι αν σκοτωθούν στο όνομα της δικαιοσύνης του οικονομικώς ισχυρού, αυτός είναι Ισραήλ όπως ακριβώς είναι και Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ. Απλά και όμορφα, καμένο χαρτί!

Γνωρίζουμε όλοι τι τους χρειάζεται!
Θα σας πω αμέσως τι χρειάζεται σε όλους αυτούς! Σε κάποια περιοχή της Αθήνας και σε μια επιχείρηση εκκαθάρισης από τους μετανάστες (το μεγάλο τους κόλλημα), θα πρέπει να στείλει ενημέρωση εκκένωσης των σπιτιών ο στρατός, στην οποία θα αναφέρει:

Αδειάστε τα σπίτια σας μέσα στο επόμενο τέταρτο επειδή θα βομβαρδίσουμε την περιοχή για να την καθαρίσουμε από τους μετανάστες. Το ότι στην πορεία θα καταστραφούν τα σπίτια σας και ενδέχεται να σκοτωθούν τα παιδιά σας, δεν είναι δικό μας σφάλμα αφού ενημερώσαμε εγκαίρως!

Να σου πω μετά εγώ, ξαναγίνεσαι ηθελημένα ή αθέλητα μαλάκας; Κωλοφασίστα! Ε κωλοφασίστα!

«Η φιλοϊσραηλινή προπαγάνδα υπέρτατο καθήκον των μέσων ενημέρωσης Αλαφούζου»





































 





Αλαφούζος
Για μια ακόμη φορά το συγκρότημα Αλαφούζου, του εφοπλιστή που έχει αναγάγει την υπεράσπιση της άγριας αντεργατικής μνημονιακής πολιτικής και της φιλοϊσραηλινής προπαγάνδας σε υπέρτατο καθήκον απέναντι στον σάπιο κόσμο που εκπροσωπεί, έδωσε τη δυνατότητα να στον Ελιέζερ, ανταποκριτή της εφημερίδας «Yediot Achronot» στην Ελλάδα, να προβάλει τη φιλοπόλεμη και γενοκτονική πολιτική της κυβέρνησης Νετανιάχου.
Η εθνικιστική μονομέρεια, τα χοντροκομμένα ψέματα, η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, οι παρωχημένες αντιλήψεις που είναι βουτηγμένες στο μίσος και δυστυχώς στο ολοένα περισσότερο αίμα των Παλαιστινίων και της νεολαίας του Ισραήλ, γέμισαν την σελίδα της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ».  
Φυσικά στο άρθρο είχαν αποκλειστεί λέξεις όπως 
Κατοχή, 
Αποκλεισμός, 
Τείχη του Αίσχους, 
Πυρηνικά όπλα, 
Ενεργειακά Κοιτάσματα Γάζας,
 Ισραηλινοί Έποικοι
 και Παλαιστίνιοι Πρόσφυγες,
 Αιχμάλωτοι 
και τσεκ πόιντ!  
Είχε αποκλειστεί όμως και η σύγχρονη ισραηλινή πραγματικότητα, μιας κοινωνίας που εκφασίζεται εξαιτίας της κατακτητικής πολιτικής του ισραηλινού κατεστημένου και πανηγυρίζει στο Τελ Αβίβ για τον βομβαρδισμό του σχολείου του ΟΗΕ στη Γάζα, τραγουδώντας «Αύριο δε θα ανοίξουν τα σχολεία, γιατί δεν υπάρχουν άλλα Παλαιστινιάκια ζωντανά».
Για όλα αυτά όμως η ευθύνη σύμφωνα με τον Ελιέζερ βαρύνει τους Παλαιστίνιους που απειλούν την ασφάλεια του Ισραηλινού πολίτη, το παρόν και το μέλλον του.
Ας δούμε όμως τον αντίλογο στην κυρίαρχη προπαγάνδα που αναμασά ο δημοσιογράφος Ελιέζερ, από ένα συνάδελφο του, τον  Anshel Pfeffer.  Αυτός γράφει:
«Κάθε Ισραηλινός θυμάται τον πρώτο νεκρό στρατιώτη που γνώριζε. Εκείνον που δεν ήταν πλέον για αυτόν ένα ακόμη όνομα ή ένας επιπλέον στον απολογισμό των νεκρών. Μεγαλώνοντας έρχεται η ώρα που αυτός που φοράει τη στολή και κρατάει το όπλο είναι ο συμμαθητής και γείτονάς σου που μεγαλώσατε και παίζατε μαζί, είναι ο συνάδελφός σου, είσαι εσύ. Κανείς, όμως, δε μπορεί να σε προετοιμάσει για τη στιγμή που στην επόμενη σειρά εφέδρων είναι το παιδί σου..
Ο Anshel Pfeffer  ένας ισραηλινός δημοσιογράφος παρουσιάζει το πρόσφατο ταξίδι του στη Λωρίδα της Γάζας με έναν συνάδελφό του, όχι απλά ως μια άλλη αποστολή και ένα γεγονός που θα κάλυπτε, αλλά και ως μια προσπάθεια να καλύψουν την ανάγκη να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους. Αναφέρει το πως το ψευδές αίσθημα περηφάνιας όταν κλήθηκε να καταταγεί και η πεποίθηση ότι συνέβαλε στην "ασφάλεια" του Ισραήλ μεγαλώνοντας αποδομήθηκαν και καταλήγει: " Μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στους Παλαιστίνιους, τους Άραβες και τη διεθνή κοινότητα με όποιον τρόπο θέλουμε, αλλά ήταν δική μας υπευθυνότητα να εξασφαλίσουμε ότι τα παιδιά μας δε θα έπρεπε να πάνε να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν τα ίδια».
Πηγή: ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ»