Οι εκλογές για την Ευρωβουλή, δεν πήραν τελικά την μορφή δημοψηφίσματος που προσπάθησε να τους αποδώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το σύνθημα 25 ψηφίζουμε 26 φεύγουν, δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Ο κόσμος ψήφισε με διαφορετικό σκεπτικό, με δικά του κριτήρια, αποτυπώνοντας ωστόσο, τους δικούς του προβληματισμούς, τους φόβους και τις ανησυχίες του, στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην βγήκε αρκετά δυναμωμένος από αυτήν την κάλπη, αναδείχτηκε όμως σε κυρίαρχο του παιχνιδιού. Απέδειξε ότι δεν είναι μια πρόσκαιρη φούσκα που ξεφουσκώνει, αλλά μια συμπαγής πολιτική δύναμη, με δυναμική, στόχο και προοπτική.
Η μοναδική αριστερή δύναμη που μπορεί να γυρίσει το τιμόνι αριστερά, οδηγώντας το καράβι μακριά από την ξέρα και τα βράχια, που το έχουν στρέψει οι επιλογές της συγκυβέρνησης, της τρόικας και της Μέρκελ.
Οι μεγάλοι χαμένοι των εκλογών, τα μνημονιακά κόμματα, τα κόμματα της αμαρτωλής συγκυβέρνησης. Οι αγανακτισμένοι Νεοδημοκράτες προχώρησαν σε συντηρητικότερες και δεξιότερες επιλογές, επιλέγοντας την Χ.Α στο ρόλο του τιμωρού των πολιτικών που καταστρέφουν τις ζωές τους. Το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχτηκε, η δύναμή του μοιράστηκε ανάμεσα σε ποτάμια και ελιές. Η ΔΗΜΑΡ εξαφανίστηκε.
Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ όμως αν και καλό, είναι ένα ποσοστό που του αφαιρεί την δυνατότητα για δυναμικές πρωτοβουλίες. Είναι ένα ποσοστό μπλοκαρισμένο. Ένα ποσοστό αναμονής των εξελίξεων.
Τα κεντροαριστερά σενάρια έρχονται στην επικαιρότητα, το σύστημα χρειάζεται ομαλή μετάβαση και σοβαρή και υπεύθυνη διαχείριση. Μέσα σε αυτά Περιλαμβάνονται πολλά ακόμη και συμμετοχή του ΓΑΠ. Κάποιοι ζητούν την επιστροφή της ΔΗΜΑΡ συνεργασία με ποτάμια και ελιές.
Το σίγουρο είναι ένα. Κεντροαριστερά χωρίς συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει.
Γιατί όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, ως Κόμμα, να θέλει να συνεργαστεί με τα κομματικά απομεινάρια της ΔΗΜΑΡ;
Άλλωστε η ΔΗΜΑΡ ανήκει στην ευρεία Δημοκρατική παράταξη της Ελιάς, του Ποταμιού κλπ. Ας συστεγαστεί με αυτούς. Αν ήταν διαφορετικά, φαντάζομαι, δεν θα είχαν αποχωρήσει το 2010 με τις ευλογίες του αειμνήστου που άκουγε ΣΥΡΙΖΑ και πάθαινε παράκρουση.
Από τότε δε, κύλησε τόσο νερό στο αυλάκι, που δεν είναι μόνο συναισθηματικοί και λόγοι τιμής που κρατάνε τις αποστάσεις, αλλά η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στη Μνημονιακή Συγκυβέρνηση, συν τόσα άλλα που διευρύνουν το χάσμα.
Σαφώς αυτά δεν αφορούν τον ψηφοφόρο, που ακόμη μια φορά παρασύρθηκε από φρούδες ελπίδες αλλά τα στελέχη και μόνο. Αυτούς που συμμετείχαν στο έγκλημα.
Αυτοί δε που μιλάνε για κεντροαριστερή παράταξη, ας προσέξουν σε ποιους αναφέρονται. Στο κατακερματισμένο μνημονιακό Πασοκ και στο τσιράκι του, το Ποτάμι! Ελιά, υπολείμματα Πασόκ και Ποτάμι, πολύ πιθανόν μαζί με τη ΔΗΜΑΡ, θα σταθούν απέναντι στον λαό ακόμα μια φορά για να υπερασπιστούν την υποδούλωσή του.
Γιατί λοιπό κάποιοι γυρεύουν τη ΔΗΜΑΡ πίσω;; Τους έλειψαν τα στελέχη της;;;
Αν είναι ας γίνουμε όλοι ένα ενιαίο κόμμα να αποφύγουμε και τα σύνδρομα στέρησης!
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σοβαρότερες δουλειές να κάνει απ' το να ασχολείται με το αμελητέο πια Κόμμα! Να κατέβει στην κοινωνία, να αφουγκραστεί τους παλμούς της, να δει την αληθινή δυστυχία, να ξεκαθαρίσει το εσωτερικό του από περιπτώσεις αήθειας και να ξεμπερδεύει με τις εσωτερικές φθορές για να πάει μπροστά δυναμικά και με πυγμή!!!
Να ανοίξει τις οργανώσεις των μελών, το 4% να γνωρίσει το 23% των νέων ψηφοφόρων του κόμματος. Να τους κινητοποιήσει, να τους μιλήσει, να αφουγκραστεί τις ανησυχίες τους, να τους εντάξει στις γραμμές του. Να τους κάνει συμμέτοχους και κοινωνούς της ανατροπής και της αλλαγής πορείας.
Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ όλων κι όχι του όλου. Η Αριστερά είναι η φυσική κατάληξη των αγώνων του τόπου. Η Δημοκρατία και η προστασία των πολιτών από τον κακό εαυτό του Κράτους είναι υποχρεώσεις αυτής της Αριστεράς σε συνεργασία με τους πολίτες!!!
Μακριά από τις διαχωριστικές κακοτοπιές! Μπροστά με τόλμη και θάρος. Για την ανατροπή.
