Σάββατο 31 Αυγούστου 2013
Μοντέλα παύλα βιζιτούδες…
Μοντέλα παύλα βιζιτούδες…
Και ειδικά στα χρόνια της στρεβλής ανάπτυξης, το lifestyle ήταν κυρίαρχο, χάρη σε μια «κλειστή» κλίκα επώνυμων μαϊντανών, και καλά opinion makers, που στην τελική κατέστρεψαν τα εγκεφαλικά κύτταρα μιας ολόκληρης γενιάς, πλουτίζοντας παράλληλα οι ίδιοι.
Με αποτέλεσμα να γεμίσουμε από wannabe μοντέλα και τραγουδιάρες, ή στην καλύτερη παρουσιάστριες(!), οι οποίες όμως, πλην ελαχίστων καπάτσων, που ήξεραν πως και πόσο θα πουλήσουν την φρεσκάδα τους, απλά κατέληγαν «βιζιτάκια» στο έλεος του κάθε ματσωμένου (αλλά και μη).
Και όπως είχε πει κάποτε σε ένα πάνελ, ένας ειλικρινής μάνατζερ μοντέλων, αυτό αποτελεί κοινό μυστικό.
Μου το επιβεβαίωσε επανειλημμένα και καλός μου φίλος, «βασιλιάς της νύχτας», ο οποίος αν αποφασίσει ποτέ να ανοίξει το στόμα του με ονόματα διάσημων γυναικών, που παίρνονταν για €300, θα είχαμε κατακόρυφη άνοδο των διαζυγίων στην «καλή κοινωνία».
Τα δε εξώφυλλα και οι πασαρέλες, σύμφωνα με τους παραπάνω, απλά ανεβάζουν ή κατεβάζουν την ταρίφα της κάθε μοντέλας-τραγουδιάρας-βιζιτού.
Απλά πράγματα δηλαδή.
Το λεγόμενο cash nexus.
Για αυτό, βλέποντας ένα ιδιαίτερα εύστοχο σχόλιο του φίλου Προφήτηστο Antinews δεν άντεξα, και το αναδημοσιεύω αυτούσιο εδώ.
Για να μαθαίνουν οι πιτσιρίκες, και πιο πολύ οι γονείς τους.
…Τηλεόραση, lifestyle και ένα τμήμα του χώρου της μόδας ήταν το προκάλυμμα, η λέξη “φερετζές” ταιριάζει εδώ απόλυτα, για το κύκλωμα εκτεταμένης πορνείας, η οποία πάντα υπήρχε στα μεγαλοαστικά στρώματα, αλλά το εύρος της απλώθηκε ανεξέλεγκτα από το εύκολο και παράνομο χρήμα που διακινήθηκε σε απίστευτο βαθμό την 20ετία 1990-2009, αυτό που σήμερα ονομάζεται “Ελληνικό Χρέος”, δημιουργώντας οικονομικούς παράγοντες και παραγοντίσκους οι οποίοι “εκτόξευσαν” τη ζήτηση φρέσκου προϊόντος.
Το κύκλωμα δεν ήταν ενιαίο αλλά “διάχυτο”, χωρίς κορυφή και οργάνωση αλλά με σκόρπιες ομάδες και “επιτηδευματίες” του χώρου.
Τα πάσης φύσεως “μοντέλα” εντοπίζονταν αρχικά από ατζέντες και μόδιστρους. Πολλές δε απευθύνονταν οι ίδιες σε παρόμοια γραφεία, έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης και ξεκάθαρους προσωπικούς στόχους ανέλιξης σε ακριβοπληρωμένες “ιδιωτικές συνοδούς” – κομψά.
Όσες πράγματι διέθεταν χαρακτηριστικά και τάλαντο μοντέλου, ίσως έκαναν και καμιά εμφάνιση στην πασαρέλα.
Στη συνέχεια το “κύκλωμα” τις προωθούσε σαν “γλάστρες” και συναφή φυτά σε τηλεοπτικές εκπομπές “ελαφρού περιεχομένου”, καθώς και σε φωτογραφίσεις περιοδικών lifestyle, ώστε να γίνονται γνωστές, οι δε καλύτερες έπαιρναν λίγο από το χρίσμα της “celebrity”, ιδίως αν κατακτούσαν αξίωμα σε διαγωνισμούς.
Ενώ δήθεν μόδιστροι, στην ουσία προαγωγοί, τις περιέφεραν στα κοσμικά πάρτυ και στα κλαμπ, για να βλέπουν εκ του σύνεγγυς το προϊόν οι υποψήφιοι πελάτες. Από τις κοινωνικές αυτές εκδηλώσεις οι φωτογραφίες κυκλοφορούσαν με τη σειρά τους στα περιοδικά lifestyle, ώστε να “ανακυκλώνεται” η προώθηση αλλά και να παίρνει μια δόση glamour το πόπολο.
Η ταρίφα διαμορφωνόταν σε συνάρτηση με τις “περγαμηνές” :
“Ήταν μπροστινή γλάστρα (οι “πισινές” είναι δευτεράντζες) δυο φορές στο τηλεοπτικό σώου “Γειά σου Τάκη” (ας πούμε)”.
Ή “έχει κάνει δυο ημίγυμνες φωτογραφίσεις στο περιοδικό “Πρόκληση” (ας πούμε)”.
Ή “ήταν Μις Γυμνός Αφαλός 2005 (ας πούμε)”.
Ή “ήταν καλεσμένη στο πάρτυ στο γιωτ του εφοπλιστή Χατζηκαπετάνιου (ας πούμε)”.
Και μια σειρά αντίστοιχα “παράσημα” διασημότητας, διότι η βάση της όλης συναλλαγής δεν ήταν απλώς η σωματική ικανοποίηση αλλά το επίτευγμα ότι “πήγα με την Τάδε” προς ικανοποίηση της ματαιοδοξίας. Αρκεί η “Τάδε” να ήταν γνωστή σε βαθμό άνω του μετρίου.
Από τη ανοδική “Σκάλα των κρεβατιών” έχουν περάσει ακόμα και θεωρούμενες υπεράνω πάσης υποψίας, οι δε πιο έξυπνες και καπάτσες έγιναν επιχειρηματίες οι ίδιες, σύζυγοι πλουσίων ή ανεξάρτητες επαγγελματίες με υψηλό κασέ.
Για πολλές βέβαια η σκάλα υπήρξε καθοδική, ιδίως για όσες βυθίστηκαν στο απαραίτητο συμπλήρωμα της ζωής αυτής, την κόκα.
Η εξάπλωση του εμπορίου της κόκας, του καυσίμου για “υψηλές πτήσεις”, πέρα από την διεθνή διάδοση, υπήρξε παράλληλη για να τροφοδοτεί με χημικές παραισθήσεις την αυταπάτη ότι η ζωή αυτή είναι εφικτό να έχει για όλους τους μετέχοντες ευτυχή κατάληξη.
Κάποιες και κάποιοι όντως πρόλαβαν.
Αλλά για τους πολλούς, που πίστεψαν τα παραμύθια του Κωστόπουλου, η προσγείωση υπήρξε ανώμαλη – αν όχι τραγική, και η συντριβή τους συντελέστηκε στην αφάνεια. Εκτός από εκείνους, των οποίων η κατάληξη γίνεται ειδησεογραφικό περιεχόμενο.
Ο άτυχος Μιχάλης Ασλάνης, για παράδειγμα, είχε κορνιζαρισμένο και κρεμασμένο στον τοίχο του ατελιέ του το μότο του Πέτρου Κώστόπουλου “Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή”.
Προφανώς ζούσε ή προσπαθούσε να ζήσει με πρότυπο μια ρετσέτα, την οποία ο Κωστόπουλος έχει ομολογήσει ότι εφηύρε όταν τα πρώτα τεύχη του ΚΛΙΚ δεν πήγαν καλά κυκλοφοριακά και έπρεπε να βρει ένα σύνθημα, ώστε να προκαλέσει θόρυβο. Μια ολόκληρη γενιά “το έφαγε”.
Γι’ αυτό πράγματι κυρίαρχος γίνεται όποιος θέτει τα πρότυπα. Αλλά τίποτα δεν κρατάει για πάντα.
Πόσω μάλλον τα ψέματα…
Strange Attractor
Δώστε του ένα αντιτσιπραλέξ μπας και ηρεμήσει.....
Ο εκπρόσωπος των δανειστών, της φτώχειας ,της ανεργίας, της μιζέριας ...της απόλυτης ξεφτίλας .....ξανακτύπησε......
Την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, σχολίασε με ανακοίνωση του...
ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίζει για να καλύπτει την πολιτική του γύμνια. Σε ύβρεις δεν υπάρχει πια λόγος να απαντάει κανείς», ανέφερε αρχικά ο κ. Κεδίκογλου και συνέχισε:
«Τις απειλές στους επενδυτές και τους πολιτικούς αντιπάλους τις έχουμε ξανακούσει, όπως και τις απειλές να γίνει έρημος η οικονομία. Τώρα πρόσθεσε και τους τυχοδιωκτισμούς σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, που απειλούν να οδηγήσουν τη χώρα στο περιθώριο και την απομόνωση».
Κλείνοντας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος τόνισε: «Σε μια περίοδο κρίσιμων εξελίξεων, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι το πιο επικίνδυνο απ’ όλα είναι η συμμορία των λαϊκιστών και της δραχμής».
«Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίζει για να καλύπτει την πολιτική του γύμνια. Σε ύβρεις δεν υπάρχει πια λόγος να απαντάει κανείς», ανέφερε αρχικά ο κ. Κεδίκογλου και συνέχισε:
«Τις απειλές στους επενδυτές και τους πολιτικούς αντιπάλους τις έχουμε ξανακούσει, όπως και τις απειλές να γίνει έρημος η οικονομία. Τώρα πρόσθεσε και τους τυχοδιωκτισμούς σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, που απειλούν να οδηγήσουν τη χώρα στο περιθώριο και την απομόνωση».
Κλείνοντας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος τόνισε: «Σε μια περίοδο κρίσιμων εξελίξεων, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι το πιο επικίνδυνο απ’ όλα είναι η συμμορία των λαϊκιστών και της δραχμής».
Οι πλασιέδες της Χρυσής Αυγής και ... το τιμολόγιό τους
«Κυνικός είναι αυτός που ξέρει την τιμή όλων των πραγμάτων, αλλά την αξία κανενός», αναφέρει ένα γνωστό απόφθεγμα που θυμηθήκαμε προχτες ακούγοντας τη συνέντευξη του χρυσαυγίτη βουλευτή Κασιδιάρη στον ΣΚΑΪ.
Είπε λοιπόν ο Κασιδιάρης: «Το ελληνικό κράτος σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παρέχει διευκολύνσεις για οποιοδήποτε στρατιωτικό χτύπημα του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών»...
Δε χρειάστηκαν μέρες, ούτε καν ώρες... μόνο λίγα δευτερόλεπτα στην ίδια συνέντευξη για να ομολογήσει ότι το «σε καμιά περίπτωση» της Χρυσής Αυγής πάει κυριολεκτικά περίπατο αν υπάρξουν συγκεκριμένα ανταλλάγματα στο παζάρι ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, όπου οι φασίστες της Χρυσής Αυγής καλούν την ελληνική κυβέρνηση να συμμετάσχει.
Χαρακτηριστικός ο διάλογος:
Δημοσιογράφος: Να πούμε στο ΝΑΤΟ δώστε μας τι;
Κασιδιάρης: Για ποιο λόγο η Ελλάδα να δίνει διευκολύνσεις σε χώρες που δε μας παρέχουν απολύτως τίποτα;
Δημοσιογράφος: Να το απλοποιήσουμε, λέτε: Κόψε μου χρέος για να μπορεί να σηκωθεί το αεροπλάνο;
Κασιδιάρης: Κι αυτό μπορεί να γίνει.
Να, λοιπόν, τι μπορεί να γίνει... με βάση όσα λέει η Χρυσή Αυγή. Αποδεχόμενος ο ελληνικός λαός ότι χρωστά ο ίδιος τα χρέη της πλουτοκρατίας, να αποδεχτεί να βάλει «πλάτη», να δώσει την έγκρισή του και έτσι «σαν κύριοι» οι Αμερικανοί να σηκώνουν τα αεροπλάνα τους από τη Σούδα κι όποιον πάρει ο χάρος... Αλλωστε, τι αξία να έχει το ματοκύλισμα ολόκληρων λαών αν είναι ...καλά τα ανταλλάγματα... Τι αξία μπορούν να έχουν οι βομβαρδισμοί λαών μπροστά στο να μειωθεί το χρέος, να πέσουν τα spreads...
Πολύ αντισυστημική άποψη, δεν βρίσκετε;
***
Κι ο Κασιδιάρης συνεχίζει λέγοντας τι θα κάνει η Χρυσή Αυγή «αν έρθει στα πράγματα»:
«Η θέση της Χρυσής Αυγής είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην ΕΕ».
«Θα επαναδιαπραγματευθούμε, θα δούμε αν μας συμφέρει να παραμείνουμε στο ΝΑΤΟ».
Μέσα, λοιπόν, με τα μπούνια στην ΕΕ, λένε τα φασιστοειδή, κι «αν είναι καλά τα ανταλλάγματα», η πανούκλα ΝΑΤΟ γίνεται μονομιάς κούκλα...
Οι «πατριώτες» της Χρυσής Αυγής, όμως, πριν καν να «έρθουν στα πράγματα» έχουν βγάλει στο σφυρί «φιλέτα» και κουνούν το μαντίλι και στους Ρώσους ιμπεριαλιστές να κοπιάσουν.
Κασιδιάρης: Υπάρχει μια Ρωσία που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να έχει μια βάση στο Αιγαίο για να μπορεί να επεκταθεί στην Ανατολική Μεσόγειο (...)
Δημοσιογράφος: Σας ενδιαφέρουν οι σχέσεις με τους Ρώσους;
Κασιδιάρης: Μας ενδιαφέρουν οι σχέσεις με οποιονδήποτε θα προάγει το εθνικό συμφέρον.
Συνεννοηθήκαμε λοιπόν... Μπαλάκι από το ένα γεράκι στο άλλο θέλει η Χρυσή Αυγή το λαό, να χειροκροτεί πότε τους Ρώσους και πότε τους Αμερικανούς, αρκεί τα ανταλλάγματα που παίρνουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές της Ελλάδας να είναι ικανοποιητικά.
***
Σε κάτι τέτοιες στιγμές, όπως αυτές στα πρόθυρα ξεσπάσματος ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου, είναι που αποκαλύπτονται ξεδιάντροπα όλοι οι υπηρέτες του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, που φυλλορροεί το δήθεν «αντισυστημικό» προσωπείο που με φροντίδα η αστική τάξη με τα επιτελεία της έχει φιλοτεχνήσει για τη φασιστική Χρυσή Αυγή.
Ας μην ελπίζουν... Τις αξίες και τις αρχές της εργατικής τάξης, το αίσθημα της αλληλεγγύης και της φιλίας δεν θα τα μολύνουν τα φασιστικά αποβράσματα. Πλασιέδες των ανταλλαγμάτων της πλουτοκρατίας σαν δαύτους οι εργάτες, ο λαός δεν είναι διατεθειμένοι να γίνουν.
Κ. Π.
Αναρτήθηκε απο bandiera rossa
παραλήρημα απρέπειας...ή ωμή πραγματικότητα;
Τσίπρας: Να σαρώσουμε τους φθαρμένους βλαχοδήμαρχους!
Αίσθηση προκαλεί ο χαρακτηρισμός "βλαχοδήμαρχοι" του Αλέξη Τσίπρα κατά την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητώντας από τους συντρόφους του να κερδίσουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές του επόμενου χρόνου είπε συγκεκριμένα ότι "πρέπει να τα δώσουμε όλα ώστε ...το κίνημα... να σαρώσει τους φθαρμένους βλαχοδήμαρχους της συμμαχίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ".
Πολλοί επικρίνουν τον Α. Τσίπρα για τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Ορισμένοι κάνουν λόγο για παραλήρημα απρέπειας και αναρωτιούνται εάν η πολιτική αντιπαράθεση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα γίνει με τέτοιους όρους από την Αριστερά ενώ άλλοι σημειώνουν με ειρωνία ότι ο"πρωτευουσιάνος" Τσίπρας τα έβαλε με τους "βλαχοδήμαρχους". Στο Twitter κάποιος διερωτήθηκε εάν τους βλαχοδήμαρχους τους εκλέγουν οι βλαχοψηφοφόροι.
Αυτό είναι το επίμαχο απόσπασμα της ομιλίας Τσίπρα
Ότι στις εκλογές αυτές πρέπει, θα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τον ίδιο το λαό, να νικήσει ο λαός. Να νικήσουν οι δυνάμεις που αντιστέκονται στο σημερινό μονόδρομο της καταστροφής. Να νικήσουμε. Όχι απλώς να δώσουμε τη μάχη με αξιοπρέπεια, αριστερή ανιδιοτέλεια, μυαλό και καρδιά. Ναι, να τη δώσουμε έτσι, αλλά να τη δώσουμε έτσι ώστε να νικήσουμε. Να ανατρέψουμε συσχετισμούς, προγνωστικά και σενάρια υποδούλωσης και να νικήσουμε.
Να τα δώσουμε όλα ώστε ένα μεγάλο συμπαραταγμένο κίνημα ελευθερίας, δημοκρατίας και αντίστασης σε κάθε περιφέρεια, κάθε δήμο και κάθε γωνιά της χώρας να σαρώσει τους φθαρμένους βλαχοδήμαρχους της συμμαχίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Να αντιτάξουμε στην ιδιοτέλεια, στο ψέμα, στους εκβιασμούς, στους παραγοντισμούς μια άλλη λογική, μια άλλη ηθική, μια άλλη αισθητική για την τοπική αυτοδιοίκηση και τη δημοκρατία που αγκαλιάζει και υπολογίζει όλους τους πολίτες και τον καθένα ξεχωριστά.
Να τα δώσουμε όλα ώστε ένα μεγάλο συμπαραταγμένο κίνημα ελευθερίας, δημοκρατίας και αντίστασης σε κάθε περιφέρεια, κάθε δήμο και κάθε γωνιά της χώρας να σαρώσει τους φθαρμένους βλαχοδήμαρχους της συμμαχίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Να αντιτάξουμε στην ιδιοτέλεια, στο ψέμα, στους εκβιασμούς, στους παραγοντισμούς μια άλλη λογική, μια άλλη ηθική, μια άλλη αισθητική για την τοπική αυτοδιοίκηση και τη δημοκρατία που αγκαλιάζει και υπολογίζει όλους τους πολίτες και τον καθένα ξεχωριστά.
ΔΏΡΟ ΑΠΟ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ.... ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΆΡΧΗ!!!
Αντιεξουσιαστές επιτέθηκαν στον ξενώνα που γιόρταζε ο Περιφερειάρχης Ηπείρου
Profile picture
Αλέκος Καχριμάνης «Εγώ είμαι το κράτος»!
Εκτεταμένα επεισόδια έγιναν αργά το βράδυ της Παρασκευής στον ξενώνα της οικογένειας του Περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέκου Καχριμάνη, όταν ομάδες αντιεξουσιαστών μπήκαν στον προαύλιο χώρο...
Οι ομάδες των αντιεξουσιαστών εισέβαλαν στον χώρο και προξένησαν μεγάλες ζημιές στα αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα, την στιγμή που ο κ. Καχριμάνης γιόρταζε την ονομαστική του εορτή.
Μετά τις φθορές που προξένησαν τα άγνωστα άτομα διασκορπίστηκαν προς διάφορες κατευθύνσεις ενώ στο σημείο κατευθύνονται ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις καθώς και ΜΑΤ.
Τα γεγονότα αυτά έρχονται ως συνέχεια της επιχείρησης που πραγματοποίησε η αστυνομία στα κτίρια του παλιού Χατζηκώστα προκειμένου να τα εκκενώσει μετά από την κατάληψη που είχαν πραγματοποιήσει μέλη του αντιεξουσιαστικού χώρου.
pamepreveza.gr
ΑΝ.Α.Σ.Α: Επερώτηση στον Σπ.Σπύρου
ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον Περιφερειάρχη κο Σπύρου
το συγκοινωνιακό πρόβλημα των νησιών Κάλαμου και Καστού, πάνε στην Λευκάδα ,μέσω Μύτικα Αιτωλοακερνανίας!
Τα μικρά νησιά Κάλαμος και Καστός, ανήκουν στο Δήμο Λευκάδας και αντιμετωπίζουν σοβαρότατο πρόβλημα συγκοινωνίας (ο Καστός έχει πέντε 5 φορές την εβδομάδα συγκοινωνία και ο Κάλαμος καθημερινά μόνο με τον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας).
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει απευθείας σύνδεσή τους με την έδρα του Δήμου (Λευκάδα) στον οποίο ανήκουν. Η όποια συναλλαγή των κατοίκων για διοικητικά και άλλα θέματα με την έδρα του Δήμου, είναι συχνή και απαραίτητη. Το κόστος, ο κόπος, αλλά και οι χαμένες ώρες που απαιτούνται για τη μεταφορά στη Λευκάδα είναι μεγάλα. Ενδεικτικά, αναφέρουμε το χρονοδιάγραμμα για έναν κάτοικο που θέλει να μεταβεί από τον Καστό στη Λευκάδα. Χρειάζονται περίπου 45’ – 60’ ανάλογα με το μεταφορικό μέσο (συνήθως λεωφορείο ή Ι.Χ.), με τον αντίστοιχο χαμένο χρόνο αναμονής. Συνολικά, δηλαδή, απαιτούνται περίπου 4 ώρες για μετάβαση και επιστροφή.
Η επιδοτούμενη σύμβαση που έχει υπογραφεί μεταξύ του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και ιδιωτών – ιδιοκτητών μικρών σκαφών (καϊκιών) εξυπηρετεί τις άγονες γραμμές: α) Καστού – Μύτικα και β) Καλάμου – Μύτικα (το σκάφος διανυκτερεύει στον Καστό). Η σύμβαση λήγει τον Οκτώβριο του 2013.
Το διαχρονικό αίτημα για αλλαγή – βελτίωση της υπάρχουσας σύμβασης, σύμφωνα με τις προτάσεις των δημοτικών κοινοτήτων και των κατοίκων, ποτέ δεν υλοποιήθηκε (ενδεικτικά αναφέρουμε την απόφαση 13/2011 και τα αιτήματα 7951/2012 και ΕΣ2/2013, του Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Καστού του Δήμου Λευκάδας, ).
Ενόψει πιθανής υπογραφής καινούριας σύμβασης, μεταξύ ιδιωτών και του Υπ. Ναυτιλίας και Αιγαίου,
Επερωτάσθε :
1. Τι προτίθεσθε να πράξετε, για την επίλυση του συγκεκριμένου συγκοινωνιακού προβλήματος, που αντιμετωπίζουν τα νησιά Κάλαμος και Καστός;
2. Σε ποιες ενέργειες θα προβείτε, για τη δημιουργία απευθείας σύνδεσης των νησιών Κάλαμος και Καστός, με ταχύπλοο, με την έδρα του Δήμου τη Λευκάδα;
3. Τι προτίθεσθε να πράξετε για την έγκριση της σχετικής δαπάνης από την Υπηρεσία Επιτρόπου, έτσι ώστε να δοθεί η δυνατότητα στο Δήμο Λευκάδας, να εκμισθώσει ταχύπλοο σκάφος;
4. Πότε θα ανανεωθεί η σύμβαση μεταξύ του Υπουργείου Ναυτιλίας και ιδιωτών ιδιοκτητών μικρών σκαφών;
5. πως θα ενεργήσετε ώστε η νέα σύμβαση να έχει βελτιωμένους όρους;
Αργοστόλι, 30/08/2013 Θεόδωρος Γαλιατσάτος
Περιφερειακός σύμβουλος
Επικεφαλής ΑΝ.Α.Σ.Α
ΠΕΡΙ «ΜΕΤΑΛΛΑΞΗΣ» ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ!
ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΙΧ. ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ ΣΤΟ «ΒΗΜΑ»
…ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ
Αν παραθέτουμε από το «Βήμα» της Πέμπτης (29/8) το άρθρο τουΜιχάλη Αγραφιώτη υπό τον τίτλο «Η μετεμψύχωση και η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ», είναι γιατί αυτό το κείμενο, γυμνό και κυνικό, άνευ ουσιώδους επιχειρηματολογίας, δείχνει με τον πιο ωμό τρόπο την κατεύθυνση της παρέμβασης που ασκεί σύσσωμος ο αστικός τύπος για να αλλοιώσει τη φυσιογνωμία και τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ ή τουλάχιστον για να εμπεδώσει, όσο του είναι δυνατόν, στην κοινή γνώμη την εικόνα ενόςδιαφορετικού «μετεμψυχωμένου» ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με αυτά που οτελευταίος αντιπροσωπεύει.
Ο αρθρογράφος του εν λόγω κειμένου θεωρεί, όπως φαίνεται μάλλον, βέβαιη την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις ερχόμενες εκλογές.
Ισχυρίζεται, όμως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που, μάλλον, θα νικήσει, θα είναι ένας μεταλλαγμένος και προσαρμοσμένος στο σύστημα ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντιστάσεις, όπως λέει, του «Αριστερού Ρεύματος».
Το μόνο επιχείρημα που φέρνει ο αρθρογράφος, αν είναι επιχείρημα, για να ισχυριστεί τη βεβαιότητα αυτής της επικείμενης μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το 90% απ’ όσους θα ψηφίσουν το ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν είναι από παράδοση αριστεροί, κινούνται σε κατεύθυνση συστημική και επομένως θα υποχρεώσουν το ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθήσει, περίπου, τη συντηρητική τροχιά που κατέγραψε τοκυβερνητικό ΠΑΣΟΚ.
Ο στατικός και απλοϊκός συλλογισμός, όμως, του αρθρογράφου του «Βήματος» πάσχει, για πολλούς λόγους και διότι εκτοπίζει κάθε δυναμικό στοιχείο στις πολιτικές εξελίξεις της περιόδου.
Οι κίνδυνοι μιας σταδιακής συστημικής αναδίπλωσης του ΣΥΡΙΖΑ πάντα καιροφυλακτούν και ορισμένα δείγματα γραφής του είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά.
Οι κίνδυνοι αυτοί, όμως, καθόλου δεν απορρέουν αυτόματα από την προσέλκυση στις κάλπες του πολιτών που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ ή και ΝΔ.
Αντίθετα, η προσέλκυση αυτών των πολιτών από το ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να επιδιωχθεί στη βάση μιας διπλής ριζοσπαστικοποίησης: Ριζοσπαστικοποίησης των πολιτών και περαιτέρω ριζοσπαστικοποίησης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτός ο δρόμος για την ενδυνάμωση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ικανός να διασώσει τις αρχές του αλλά και ο μόνος δυνατός για να του προσδώσει και την άνετη εκλογική επικράτηση.
Ο αρθρογράφος του «Βήματος» δεν ενστερνίζεται, φυσικά, αυτές τις αντιλήψεις.
Πολύ φοβούμεθα, όμως, ότι με εργαλείο την «απλοϊκότητα» και τη «στατικότητα» είναι «υποχρεωμένος» ναπαραγνωρίζει και κάποια αυτονόητα.
Γιατί οι πολίτες επέλεξαν να εκτοξεύσουν μέσα στην κρίση εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μια άλλη πολιτική δύναμη;
Μήπως τον εκτόξευσαν εκλογικά για να τον μεταλλάξουν; ’Η γιατί είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τοναριστερό ριζοσπαστισμό του κάτι πολύ ουσιώδες για να απαντηθούν οι προκλήσεις της κρίσης και της διεξόδου.
Από δω πρέπει να πιάσουμε το νήμα για να δούμε και να επηρεάσουμε τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.
Δεν είναι μόνο ο κόσμος της Αριστεράς που θα στηρίξει το ριζοσπαστισμό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά πρώτα απ’ όλα μια νέα πλειοψηφία που αντιλαμβάνεται ότι μια νέα ριζοσπαστικότητα είναι το μόνο όπλο για να γίνουν οι μεγάλες αντιτροϊκανές – αντιμνημονιακές ρήξεις σε μια κατεύθυνση ελπίδας καιπροοπτικής.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΤΑΣΟΣ
Στη συνέχεια παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο του Μιχάλη Αγραφιώτη από το «Βήμα» (29/8).
Η ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ*
Μέσα σε λίγους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ανατρέψει πλήρως την ιδεολογική και πολιτική του ταυτότητα και από ένα κόμμα ριζοσπαστικής Αριστεράς θα μετατραπεί σε κόμμα διαχείρισης εξουσίας υπό μορφή ΠαΣοΚ 1981. Μάλιστα, αυτό φαίνεται από την γενικότερη διαχείριση των σοβαρών ζητημάτων της χώρας εκ μέρους της Κουμουνδούρου. Ενώ η αρχική πολιτική ήταν ιδιαίτερα σκληρή και αμείλικτη πάνω σε θέματα οικονομίας, κοινωνίας και εξωτερικής πολιτικής, μέσα σε ένα χρόνο παρατηρούμε εκ βάθρων αναστροφή, πλήρη εξομάλυνση με τις κατευθύνσεις ενός αστικού κόμματος.
Όσο και αν «κλωτσάει» το «Αριστερό Ρεύμα» φαίνεται καθαρά πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κλείνει την πόρτα στο παλιό πρόσωπο του ΣΥΝ και βηματίζει – έστω και από ανάγκη- προς μονοπάτια φιλοευρωπαϊκά, με ανοχή προς το οικονομικό κατεστημένο και συμβιβασμού με την καπιταλιστική φιλοσοφία. Είναι δύσκολο να αποφασίσει μια πλήρη αναστροφή της πολιτικής της χώρας. Φαίνεται καθαρά ότι ακόμη και η ύπαρξη του Μνημονίου θα τύχει διαφορετικής διαχείρισης με αυτή που ευαγγελίζονταν ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυε το ΠαΣοΚ τις 3 Σεπτέμβρη με την ιδρυτική διακήρυξη να εμπεριέχειμαρξιστικά στοιχεία κανείς δεν περίμενε ότι το ΠαΣοΚ θα εξελισσόταν σε ένα κόμμα που θα ακολουθούσε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ουσιαστικά σηματοδότησαν και την βύθιση του. Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύω ότι έχει κάνει μια μεγάλη στροφή στην πολιτική του για να προσεγγίσει ψηφοφόρους του γνωστού πλέον σε όλους μεσαίου χώρου και για να κερδίσει την εμπιστοσύνη Βιομηχάνων,κεφαλαίου και συντηρητικών ψηφοφόρων που «σιχάθηκαν» τα σημερινά μεγάλα κόμματα και δεν θέλουν να επιλέξουν την Χρυσή Αυγή.
Από τις εκλογές του 2009 μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπερπολλαπλασιάσει τα ποσοστά του. Το 2012 αποτελούνταν από το γηγενές κομμάτι του, το μεγαλύτερο μέρος του ΠαΣοΚ, και ένα μέρος του ΚΚΕ. Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση που αναμένεται να χαρακτηριστεί από την πόλωση των κομμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να πάρει στους κόλπους του την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ, την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ και ένα κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης, η συντριπτική πλειοψηφία των αναποφάσιστων θα προστρέξουν στο ΣΥΡΙΖΑ λόγω της δυναμικής παράστασης νίκης που θα έχει συγκεντρώσει. Το συμπέρασμα είναι πως ένα κόμμα το οποίο θα αποτελείται μόνο από το 7% με 10% του αρχικού ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να μεταλλάξει την πολιτική του για να προσαρμοστεί σ’ αυτά που επιτάσσει το 90% των ψηφοφόρων που ωςδημοκρατικό κόμμα θα πρέπει να προσεταιριστεί και να ακούσει ιδεολογικά.
Άρα, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι το κόμμα της Κουμουνδούρου μέσα στους επόμενους μήνες θα υποστεί ιδεολογική μετάλλαξη που θα ανατρέψει την παλιά του πολιτική και θα δεχθεί ένα είδος «μετεμψύχωσης» του ΠαΣοΚ του 1981 που για να μπει σε τροχιά εξουσίας συνέθεσε πολλές ιδεολογικές συνισταμένες από τον Μάρξ μέχρι το Πατριωτικό ΠαΣοΚ της ομάδας των Ιταλών. Η συνέχεια από τις οθόνες και τις Πλατείες μέχρι το Μαξίμου. Ένα είναι το σίγουρο. Ότι η ιστορία θα επαναληφθεί, ελπίζω όχι τόσο άσχημα…
Πηγή: «Βήμα» (29/8)
…ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ
Αν παραθέτουμε από το «Βήμα» της Πέμπτης (29/8) το άρθρο τουΜιχάλη Αγραφιώτη υπό τον τίτλο «Η μετεμψύχωση και η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ», είναι γιατί αυτό το κείμενο, γυμνό και κυνικό, άνευ ουσιώδους επιχειρηματολογίας, δείχνει με τον πιο ωμό τρόπο την κατεύθυνση της παρέμβασης που ασκεί σύσσωμος ο αστικός τύπος για να αλλοιώσει τη φυσιογνωμία και τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ ή τουλάχιστον για να εμπεδώσει, όσο του είναι δυνατόν, στην κοινή γνώμη την εικόνα ενόςδιαφορετικού «μετεμψυχωμένου» ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με αυτά που οτελευταίος αντιπροσωπεύει.
Ο αρθρογράφος του εν λόγω κειμένου θεωρεί, όπως φαίνεται μάλλον, βέβαιη την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις ερχόμενες εκλογές.
Ισχυρίζεται, όμως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που, μάλλον, θα νικήσει, θα είναι ένας μεταλλαγμένος και προσαρμοσμένος στο σύστημα ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντιστάσεις, όπως λέει, του «Αριστερού Ρεύματος».
Το μόνο επιχείρημα που φέρνει ο αρθρογράφος, αν είναι επιχείρημα, για να ισχυριστεί τη βεβαιότητα αυτής της επικείμενης μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το 90% απ’ όσους θα ψηφίσουν το ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν είναι από παράδοση αριστεροί, κινούνται σε κατεύθυνση συστημική και επομένως θα υποχρεώσουν το ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθήσει, περίπου, τη συντηρητική τροχιά που κατέγραψε τοκυβερνητικό ΠΑΣΟΚ.
Ο στατικός και απλοϊκός συλλογισμός, όμως, του αρθρογράφου του «Βήματος» πάσχει, για πολλούς λόγους και διότι εκτοπίζει κάθε δυναμικό στοιχείο στις πολιτικές εξελίξεις της περιόδου.
Οι κίνδυνοι μιας σταδιακής συστημικής αναδίπλωσης του ΣΥΡΙΖΑ πάντα καιροφυλακτούν και ορισμένα δείγματα γραφής του είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά.
Οι κίνδυνοι αυτοί, όμως, καθόλου δεν απορρέουν αυτόματα από την προσέλκυση στις κάλπες του πολιτών που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ ή και ΝΔ.
Αντίθετα, η προσέλκυση αυτών των πολιτών από το ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να επιδιωχθεί στη βάση μιας διπλής ριζοσπαστικοποίησης: Ριζοσπαστικοποίησης των πολιτών και περαιτέρω ριζοσπαστικοποίησης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτός ο δρόμος για την ενδυνάμωση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ικανός να διασώσει τις αρχές του αλλά και ο μόνος δυνατός για να του προσδώσει και την άνετη εκλογική επικράτηση.
Ο αρθρογράφος του «Βήματος» δεν ενστερνίζεται, φυσικά, αυτές τις αντιλήψεις.
Πολύ φοβούμεθα, όμως, ότι με εργαλείο την «απλοϊκότητα» και τη «στατικότητα» είναι «υποχρεωμένος» ναπαραγνωρίζει και κάποια αυτονόητα.
Γιατί οι πολίτες επέλεξαν να εκτοξεύσουν μέσα στην κρίση εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μια άλλη πολιτική δύναμη;
Μήπως τον εκτόξευσαν εκλογικά για να τον μεταλλάξουν; ’Η γιατί είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τοναριστερό ριζοσπαστισμό του κάτι πολύ ουσιώδες για να απαντηθούν οι προκλήσεις της κρίσης και της διεξόδου.
Από δω πρέπει να πιάσουμε το νήμα για να δούμε και να επηρεάσουμε τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.
Δεν είναι μόνο ο κόσμος της Αριστεράς που θα στηρίξει το ριζοσπαστισμό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά πρώτα απ’ όλα μια νέα πλειοψηφία που αντιλαμβάνεται ότι μια νέα ριζοσπαστικότητα είναι το μόνο όπλο για να γίνουν οι μεγάλες αντιτροϊκανές – αντιμνημονιακές ρήξεις σε μια κατεύθυνση ελπίδας καιπροοπτικής.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΤΑΣΟΣ
Στη συνέχεια παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο του Μιχάλη Αγραφιώτη από το «Βήμα» (29/8).
Η ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ*
Μέσα σε λίγους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ανατρέψει πλήρως την ιδεολογική και πολιτική του ταυτότητα και από ένα κόμμα ριζοσπαστικής Αριστεράς θα μετατραπεί σε κόμμα διαχείρισης εξουσίας υπό μορφή ΠαΣοΚ 1981. Μάλιστα, αυτό φαίνεται από την γενικότερη διαχείριση των σοβαρών ζητημάτων της χώρας εκ μέρους της Κουμουνδούρου. Ενώ η αρχική πολιτική ήταν ιδιαίτερα σκληρή και αμείλικτη πάνω σε θέματα οικονομίας, κοινωνίας και εξωτερικής πολιτικής, μέσα σε ένα χρόνο παρατηρούμε εκ βάθρων αναστροφή, πλήρη εξομάλυνση με τις κατευθύνσεις ενός αστικού κόμματος.
Όσο και αν «κλωτσάει» το «Αριστερό Ρεύμα» φαίνεται καθαρά πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κλείνει την πόρτα στο παλιό πρόσωπο του ΣΥΝ και βηματίζει – έστω και από ανάγκη- προς μονοπάτια φιλοευρωπαϊκά, με ανοχή προς το οικονομικό κατεστημένο και συμβιβασμού με την καπιταλιστική φιλοσοφία. Είναι δύσκολο να αποφασίσει μια πλήρη αναστροφή της πολιτικής της χώρας. Φαίνεται καθαρά ότι ακόμη και η ύπαρξη του Μνημονίου θα τύχει διαφορετικής διαχείρισης με αυτή που ευαγγελίζονταν ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυε το ΠαΣοΚ τις 3 Σεπτέμβρη με την ιδρυτική διακήρυξη να εμπεριέχειμαρξιστικά στοιχεία κανείς δεν περίμενε ότι το ΠαΣοΚ θα εξελισσόταν σε ένα κόμμα που θα ακολουθούσε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ουσιαστικά σηματοδότησαν και την βύθιση του. Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύω ότι έχει κάνει μια μεγάλη στροφή στην πολιτική του για να προσεγγίσει ψηφοφόρους του γνωστού πλέον σε όλους μεσαίου χώρου και για να κερδίσει την εμπιστοσύνη Βιομηχάνων,κεφαλαίου και συντηρητικών ψηφοφόρων που «σιχάθηκαν» τα σημερινά μεγάλα κόμματα και δεν θέλουν να επιλέξουν την Χρυσή Αυγή.
Από τις εκλογές του 2009 μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπερπολλαπλασιάσει τα ποσοστά του. Το 2012 αποτελούνταν από το γηγενές κομμάτι του, το μεγαλύτερο μέρος του ΠαΣοΚ, και ένα μέρος του ΚΚΕ. Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση που αναμένεται να χαρακτηριστεί από την πόλωση των κομμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να πάρει στους κόλπους του την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ, την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ και ένα κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης, η συντριπτική πλειοψηφία των αναποφάσιστων θα προστρέξουν στο ΣΥΡΙΖΑ λόγω της δυναμικής παράστασης νίκης που θα έχει συγκεντρώσει. Το συμπέρασμα είναι πως ένα κόμμα το οποίο θα αποτελείται μόνο από το 7% με 10% του αρχικού ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να μεταλλάξει την πολιτική του για να προσαρμοστεί σ’ αυτά που επιτάσσει το 90% των ψηφοφόρων που ωςδημοκρατικό κόμμα θα πρέπει να προσεταιριστεί και να ακούσει ιδεολογικά.
Άρα, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι το κόμμα της Κουμουνδούρου μέσα στους επόμενους μήνες θα υποστεί ιδεολογική μετάλλαξη που θα ανατρέψει την παλιά του πολιτική και θα δεχθεί ένα είδος «μετεμψύχωσης» του ΠαΣοΚ του 1981 που για να μπει σε τροχιά εξουσίας συνέθεσε πολλές ιδεολογικές συνισταμένες από τον Μάρξ μέχρι το Πατριωτικό ΠαΣοΚ της ομάδας των Ιταλών. Η συνέχεια από τις οθόνες και τις Πλατείες μέχρι το Μαξίμου. Ένα είναι το σίγουρο. Ότι η ιστορία θα επαναληφθεί, ελπίζω όχι τόσο άσχημα…
Πηγή: «Βήμα» (29/8)
((Πολύ καλό)! Οικονομική ευθανασία
Robert Kurz
Στην ιδεολογία της πολιτικής οικονομίας, το χρήμα είναι ένα εξελιγμένο εργαλείο για την πιο αποτελεσματική παροχή υλικών αγαθών και υπηρεσιών στην κοινωνία, και για αυτό ακριβώς το λόγο θα έπρεπε να είναι αν ευ σημασίας, με την οικονομική έννοια του όρου, δεδομένου ότι δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα απλό "πέπλο" πάνω από την πραγματική παραγωγή και διανομή. Ο Μαρξ, όμως, έδειξε ότι το χρήμα, ως μέσο αξιοποίησης του κεφαλαίου, είναι αυτοσκοπός, ένα φετίχ,και ως εκ τούτου έχει προτεραιότητα σε σχέση με την ικανοποίηση των υλικών αναγκών.
Τα πραγματικά αγαθά παράγονται μόνο εφόσον εξυπηρετούν τον αυτοσκοπό του πολλαπλασιασμού του χρήματος, διαφορετικά η παραγωγή τους παύει,παρόλο που μπορεί να είναι τεχνικά εφικτή και παρά το γεγονός ότι αποτελεί μια ζωτική ανάγκη. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές σε τομείς όπως ο συνταξιοδοτικός και η υγειονομική περίθαλψη, που οι ίδιοι δεν είναι φορείς αξιοποίησης του κεφαλαίου, αλλά θα πρέπει να χρηματοδοτούνται από τους μισθούς και τα κέρδη. Σε καθαρά υλικό επίπεδο, υπάρχουν αρκετοί διαθέσιμοι πόροι για να παρέχεται στον πληθυσμό, τρόφιμα και ιατρική φροντίδα, ακόμη και αν ένα αυξανόμενο ποσοστό του πληθυσμού δεν αποτελεί μέρος του ενεργού εργατικού δυναμικού. Κάτω,όμως, από τις προσταγές του χρήματος φετίχ, αυτή η αντικειμενική δυνατότητα γίνεται "θνησιγενής"
Τα συστήματα συντάξεων και υγειονομικής περίθαλψης υποτάσσονται έμμεσα στις προσταγές της αφηρημένης αξιοποίησης.Σε συνθήκες δημοσιονομικής κρίσης, και στα δύο εφαρμόζονται "προγράμματα εξοικονόμησης δαπανών".
Αυτό σημαίνει ότι η διαχείριση τους θα πρέπει να γίνεται με οικονομικά κριτήρια, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στις χρηματοοικονομικές ροές. Ακόμα και μια ιατρική διάγνωση γίνεται εμπόρευμα, υπό την πίεση του ανταγωνισμού. Στόχος δεν είναι η υγεία και η ευημερία των ανθρώπων, αλλά η χορήγηση φαρμάκων για την εξασφάλιση της παραγωγικότητας, από τη μία, και η διαχείριση της ασθένειας, από την άλλη.
Ο ιδανικός εργαζόμενος, για τα υπάρχοντα συστήματα υγείας, θα πρέπει να έχει την κράση αθλητή ολυμπιακών αγώνων (για να αυξάνει το εθνικό προϊόν), αλλά συγχρόνως θα πρέπει και να υποφέρει από κάποια χρόνια πάθηση (για να γεμίζουν τα ταμεία του συστήματος υγείας), και να τα τινάξει εθελοντικά, όταν φτάσει σε ηλικία συνταξιοδότησης (για να μη γίνεται βάρος στον καπιταλισμό).
Ήταν η ίδια η ιατρική επιστήμη που ξανάνοιξε το δρόμο για τον υπέροχο αυτό υπολογισμό. Έχει προχωρήσει δε. τόσο πολύ που όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζουν πολύ παραπάνω αφότου βγουν σε σύνταξη. Και αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το πώς ο ανταγωνισμός ασκεί πίεση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων που δεν είναι πλέον συμβατή με τη λογική του κεφαλαίου. Η "βουβή δύναμη των περιστάσεων" (Μαρξ) δημιουργεί έτσι μια τάση, να αντιστραφούν οι αναμφισβήτητες ιατρικές κατακτήσεις.
Η παραγωγή τεχνητής φτώχειας έχει προληπτικό χαρακτήρα. Στη Γερμανία, το προσδόκιμο όριο ζωής των χαμηλότερα αμειβομένων εργατών, μειώθηκε κατά 2 χρόνια (από 77,5 χρόνια σε 75,5), από το 2001. Όσοι δεν βγάζουν αρκετά, ούτε για την απλή επιβίωση τους, παρά το ότι εργάστηκαν σκληρά σε θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης , φτάνουν στα γεράματα τους τόσο εξαντλημένοι, που η ιατρική πλέον δεν μπορεί να τους προσφέρει τίποτα. Επιπλέον,έχουν μικρότερη πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη , ανάλογα με το βαλάντιο του καθενός.
Παράδειγμα τα ελληνικά νοσοκομεία που ουσιαστικά έχουν χρεοκοπήσει, και όπου οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν αναστείλει την προμήθεια φαρμάκων για τον καρκίνο, το AIDS και την ηπατίτιδα, και διέκοψαν και την παροχή ινσουλίνης. Αυτή δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα, αλλά η εικόνα του μέλλοντος που μας περιμένει. Τουλάχιστον για τους φτωχούς αρρώστους και τους "περιττούς", και για όλους όσους είναι άχρηστοι πια από καπιταλιστική σκοπιά. Σε όλους αυτούς, οι ειδικοί, οι τεχνικοί, θα κάνουν την ίδια ερώτηση που έκανε ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος στους στρατιώτες του, καθώς λιποτακτούσαν από το πεδίο της μάχης:
"Σκυλιά! Θέλετε να ζήσετε για πάντα;"
* το κείμενο γράφηκε στις 9 Ιανουαρίου 2012
πηγή: περγάδι
από το νέο κύμα έως σήμερα... στον Αστραίο...
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΑΣΤΡΑΙΟ
"ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΚΥΜΑ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ.........."
ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ :
ΚΟΥΤΣΟΥΒΕΛΗ ΒΙΒΗ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΑΤΟΥ ΜΕΛΙΣΣΑ
ΤΗΛ.ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ 2671069152
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ;
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ;
- Καλημέρα, ένα μέτριο κοτόπουλο θα ήθελα.
-Καλημέρα, καιρό έχουμε να σας δούμε.
-Τελευταία ψωνίζω από την Μοδιάνο που ειναι πιο φτηνά.
-Δεν είναι της ίδιας ποιότητας όμως!
- Γιατί το λέτε αυτό; Βρίσκεις κι εκεί ποιοτικά κρέατα.
- Και κάνεις τόσο δρόμο μάνα μου για δυο - τρία ευρά; ο έμπορας.
-Είναι και η μητέρα σας εδώ;
-Σε σένα το λέω κούκλα μου.
Σε τέτοιες περιπτώσεις ή το ρίχνεις στην πλάκα ή φεύγεις.
- Ναι μορφονιέ μου. Και για ένα ευρώ θα πήγαινα, έτσι που μας κατάντησαν.
-Κι εμείς πως θα ζήσουμε;
-Ρίχνοντας τις τιμές μήπως για να μπορέσουμε να ζήσουμε κι εμείς;
- Τι νομίζεις πως βγάζουμε; ψίχουλα!
- Ε, τότε αλλάξτε δουλειά.
-Και τι να γίνω; καλαμαράς; Δεν ξέρω γράμματα. Φεύγω Γιώργη, μου την έσπασε η ... κυρία.
Πλήρωσα και βγήκα από το μαγαζί.
Ο τύπος με περίμενε στο τιμόνι μιας αποστράπτουσας μερσεντές, με ανοιχτή την πόρτα του συνοδηγού,
- Πας μακριά να σε πετάξω εγώ;
-Τον αγριοκοίταξα μόνον και προσπέρασα.
- Άκου ψηλομύτα! Σε αυτή τη ζωή υπάρχουν οι ξύπνιοι που αρπάζουν τις ευκαιρίες και οι βλάκες που το παίζουν υπεράνω κι αυτό στην Ελλάδα είναι νόμος, δεν αλλάζει με τίποτα.
Αλλά που να καταλάβεις εσύ, έτσι που σε κόβω καμιά συριζαία ή κουκουεδού θα είσαι.
Όπως απομακρυνόμουν αναρωτιόμουν ποιος είναι χειρότερος αυτός ο άξεστος τύπος, ειλικρινής μέσα στη χυδαιότητα του ή κάποιοι "επώνυμοι" πνευματικοί άνθρωποι που χρειάστηκε η κρίση για να τραβηχτεί η μαγική κουρτίνα που τους έκρυβε τόσον καιρό και να αποκαλυφθεί όλη η μικρότητα και ασημαντότητα τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)