Στην αποικία του χρέους, στην χώρα του μηδέν, εκεί που γεννήθηκε και που δολοφονήθηκε η δημοκρατία, νέοι Αγιάννηδες δημιουργούνται. Και αν δεν φυλακίζονται (ακόμη) για ένα ψωμί, σκοτώνονται στην προσπάθειά τους να διαφύγουν την ποινή της απάνθρωπης εξουσίας, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν 1,40 ευρώ στα ΔΗΜΟΣΙΑ μέσα μεταφοράς.
Φυσικά, κανένας δεν έχει παραιτηθεί, ούτε
πρόκειται να αναλάβει τη ευθύνη.
Ένας άνθρωπος πέθανε... Ένας ακόμη... Αύριο θα ακολουθήσει κάποιος άλλος, που μπορεί να μην γίνει γνωστός ο θάνατός του. Χιλιάδες έχουν ήδη φύγει από τη ζωή, αφού οι κτηνώδεις εξουσιαστές τους οδήγησαν στην απελπισία.
Δεν μας κυβερνάνε άνθρωποι. Ανθρωπόμορφα κτήνη και δολοφόνοι που εκτελούν συμβόλαιο μας κυβερνούν. Και δυστυχώς εμείς συνεχίζουμε να παραμένουμε απαθείς.
Πριν μερικά χρόνια, ένα παιδί έχασε τη ζωή του από την σφαίρα ενός αστυνομικού και τότε ξεσηκώθηκε η Αθήνα και ολόκληρη η Ελλάδα.
Σήμερα... σιωπή. Σιωπή θανάτου, σιωπή ενοχής, σιωπή δειλίας; Ποιός ξέρει...
Αυτό που φοβάμαι όμως είναι πως μας οδηγούν σε μία "δημοκρατικά" φτιαγμένη παγίδα, για να μας φορτώσουν την καταστροφή που έκαναν μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.
Πολύ φοβάμαι πως θα βρεθούμε όχι μόνο εξαθλιωμένοι, αλλά και κατηγορούμενοι για την εξαθλίωσή μας...
Ως νέοι Αγιάννηδες, φυλακισμένοι μέχρι να... τολμήσουμε την διαφυγή μας από την φυλακή στην οποία σιωπηλά δεχτήκαμε να μπούμε...
Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου