Αναρτήθηκε από τον/την elfkounamouta
Δεκαπενταύγουστος κι απ’ άκρη σ’ άκρη στη χώρα τα πανηγύρια παίρνουν φωτιά (κυριολεκτικά αρκετές φορές), να γιορτάσουμε και να υμνήσουμε όλοι μαζί την Παρθένο, αυτό το υπέρτατο ψέμα αγνότητας.
Λες και δεν φτάνουν εν’ έτη 2013 τα ψέματα στα οποία χτίζαμε και συνεχίζουμε να χτίζουμε την κοινωνία μας, χρειαζόμαστε ακόμα αυτό το υπέρτατο ψέμα για να εξαγνιζόμαστε από τις αμαρτίες μας (με λιγουλάκι από προπατορικό αμάρτημα).
Πρέπει να δημιουργήσουμε αυτό το αίσθημα της ανωτέρας δύναμης που κυβερνάει τα πάντα ακριβοδίκαια, για να δικαιολογήσουμε τη θέση μας σε αυτόν τον κόσμο. Για να μη χρειάζεται να παίρνουμε θέση για όλα τα άδικα που συμβαίνουν κάθε λεπτό γύρω μας.
Να δημιουργήσουμε αυτό το ανέγγιχτο, που δε φθείρεται σαν και εμάς, κι ας είναι και ψεύτικο, κι ας είναι εκτός οποιαδήποτε λογικής στην πραγματικότητα. Έτσι άμα λάχει αφιερώνουμε και 3500 στρέμματα στην Παρθένο, και απαγορεύουμε την είσοδο στο 50%+ του πληθυσμού της χώρας. Είμαστε χουβαρντάδες ως λαός δεν λέω..
Αλλά εδώ καταφέραμε ως κοινωνία να μεταφέρουμε το σύνδρομο της Στοκχόλμης σε μακροσκοπικό επίπεδο. Αυτοί οι ίδιοι που μας κρατούσαν όμηρους τόσα χρόνια με τα ψέματά τους, ακόμα και τώρα που τα πάντα έχουν ξεγυμνωθεί δίπλα τους, οι περισσότεροι προτιμούν να κοιτούν με απόγνωση τους πρώην δεσμοφύλακές τους, ψάχνοντας τον αντίστοιχο παρθένο που θα τους εξαγνίσει (οι νατουράλ παρθένες είναι λίγες…)
Λες και μαζί τα φάγαμε..
Λες και δεν είναι κι αυτό ένα σχεδόν απόλυτο ψέμα σαν την Παρθένο.
Αν κάτι μπορεί μαζί ως κοινωνία μαζί να φάγαμε είναι τα ψέματά τους. Κι αυτά ακόμα όχι όλοι και όχι στον ίδιο βαθμό.
Και για να κλείσω υποβοηθούμενος από την λαογράφο Ελένη Ψυχογιού :
«Τα πανηγύρια της Παναγίας τελούνται παραδοσιακά στο απόγειο του καλοκαιριού, όταν έχει ολοκληρωθεί ο παραγωγικός κύκλος, αφήνοντας στους ανθρώπους χρόνο σχόλης και προσόδους για να καταναλώσουν σε μια ‘τελετουργική σπατάλη’… Πέρα από εκδηλώσεις πίστης, τα πανηγύρια αποτελούν συλλογικά πολυσύνθετα και ύψιστης σημασίας επικοινωνιακά γεγονότα, που λειτουργούν ως θεμέλια πολιτισμού για τις ανθρώπινες κοινότητες ακόμα και στις μέρες μας, με όποια μορφή επιτελούνται κατά τόπους».
Δεν ξέρω πόσο όμορφα έκλεισε ο παραγωγικός σας κύκλος, σε τι φάση τελετουργικής σπατάλης βρίσκεστε, αλλά από Μάρτη καλοκαίρι, κι από Αύγουστο χειμώνας, οπότε με τη σειρά μου θα σας ευχηθώ λόγω και της ημέρας, αυτό το χειμώνα να έχουμε κατανοήσει όλοι μας ποια ακριβώς στ’ ΑΛΗΘΕΙΑ θέλουμε να είναι τα θεμέλια της κοινωνίας μας κι ας είναι και για τα πανηγύρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου