Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Δεν είμαστε κατά της Εθνικής Ελλάδας. Είμαστε κατά όλων των εθνικών.



Κατσουράνη, βάλε αυτογκόλ!

 Ναι, το ξέρουμε πως η ελληνική κοινωνία, όντας βυθισμένη στην οικονομική, πολιτική και πνευματική μιζέρια, έχει ανάγκη από συλλογικές χαρές. Ναι, καταναλώσαμε κι εμείς δεκάδες μπύρες κολλημένοι στην οθόνη το 2004, ανεχόμενοι τον υστερικό σχολιαστή που κραύγαζε για το “πειρατικό”.  


Ναι, είμαστε κι εμείς μέρος της κοινωνίας του θεάματος, όσο κι αν παλεύουμε ν΄ απεξαρτηθούμε απ’ αυτό. Ναι, πράγματι, η πολιτική της Γερμανίας είναι αυτή τη στιγμή ο πιο σκληρός εκφραστής του Νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη. Ναι, συμμετέχουμε κι εμείς στην διαδικασία της αποδόμησης της ιδεολογίας αυτής που προτάσσει ως βασικό της γεγονός τη διάκριση ανάμεσα σε διευθυντές κι εκτελεστές, σε αφεντικά και υπαλλήλους, σε ολιγάρχες κι υπηκόους• της ιδεολογίας που προωθεί τον ατομικισμό, την διάλυση της κοινωνίας με την φτωχοποίησή της, ανάβοντας λαμπάδες στην “Ανάπτυξη” που δεν είναι τίποτα άλλο από δείκτες που μετρούν την παραγωγή πλαστικών σκουπιδιών.  

Ναι, μας τη σπάει η Μέρκελ, το ίδιο όμως και ο εθνικιστής Σαμαράς ή ο νεοναζί Μιχαλολιάκος. Ναι, τσατιζόμαστε όταν οι αυτόκλητοι οίκοι αξιολόγησης των χωρών μάς στέλνουν χαράτσια με ραβασάκια, το ίδιο όμως παθαίνουν κι οι αυτόκλητοι σεκιουριτάδες της Χρυσής Αυγής που μαχαιρώνουν με γνώμονα το χρώμα, την “τάξη” και την α-πολιτική άποψη. Αλλά αυτοί, οι τελευταίοι, όταν ακούν τον εθνικό ύμνο βλέποντας τα σώβρακα του Κατσουράνη, ηδονίζονται. Δεν ξέρουμε γιατί… αλλά εκεί είναι μια ακόμα διαφορά μας.

Ναι, θέλουμε κι εμείς να υψώσουμε μια σημαία, αυτήν που θα συμβολίζει την κοινωνική επανάσταση για την ατομική και συλλογική αυτονομία κι όχι μια σταυροφόρα γαλανόλευκη που άλλοι καθόρισαν για μας, κι άλλα συμβόλιζε γι΄αυτούς. Δεν μισούμε την Ελλάδα, αντιθέτως αγαπούμε κάθε νοηματοδότηση που χουμε δώσει στον τόπο που μας έλαχε να γεννηθούμε και να ζήσουμε (όπως αγαπάμε κάθε τόπο που ζούμε κι ας μην γεννηθήκαμε εκεί), δίνουμε όμως προτεραιότητα στους ανθρώπους που συμβαίνει να ζουν δίπλα μας, και όχι στους πασάλους στο χώμα, που στήθηκαν με μόνο σκοπό να διαχωρίζουν και να αναζωπυρώνουν εθνικισμούς κάθε φορά που η εκάστοτε τοπική εξουσία κινδυνεύει.

Δεν αντιπαθούμε τον πολίτη της Γερμανίας, όπως ούτε της Τουρκίας, του Πακιστάν ή της Τανζανίας. Δεν θα αισθανθούμε εθνικά υπερήφανοι αν 11 ποδοσφαιριστές (είτε εκατομμυριούχοι είτε όχι) με σκούρες μπλε στολές κερδίσουν 11 ποδοσφαιριστές με ασπρόμαυρες στολές. Ούτε εθνικά ντροπιασμένοι αν συμβεί το αντίθετο. Δεν θέλουμε καμία νίκη, ούτε ήττα, καμία “εκδίκηση” απέναντι σε κανένα λαό, είτε αυτό συμβεί σε μάχη με μπάλες, είτε σε μάχη με οπλοπολυβόλα.

Ο μόνος αγώνας για τον οποίο θα δώσουμε την ψυχή μας, η μόνη νίκη για τον οποία θα αγωνιστούμε, και δεν θα στηθούμε στις οθόνες δίνοντας το χρίσμα σε αντιπροσώπους κανενός έθνους-κράτους-κοινωνίας, είναι η κατάρρευση κάθε θεσμού καταπίεσης, το ξεπέρασμα του καπιταλισμού, το πέρασμα στην αυτονομία


Η πραγματική μας νίκη είναι η κοινωνία εκείνη στην οποία τα μέλη της ξέρουν πως ό,τι είναι να γίνει, πρέπει να το κάνουν αυτά τα ίδια και να το προσφέρουν στον εαυτό τους και στο κοινωνικό σύνολο. Η κοινωνία που αμφισβητεί, όμως όχι για την ευχαρίστηση της αμφισβήτησης. Που επαναστατεί, όχι για την εναλλαγή των τάξεων στην εξουσία, αλλά για τη συνεχή της εξέλιξη και δημιουργία.

Οπότε, Κατσουράνη, αν θέλεις βάλε γκολ, αν θέλεις αυτογκόλ ή κάνε πως σε πονάει το πόδι σου και κάτσε στα αποδυτήρια. Δεν έχει σημασία…


 http://eagainst.com/

3 σχόλια:

  1. Αχταρμάς!
    Μπλέξατε τις @#$...ες με τις βούρτσες! Καταργήστε... στο όνομα της ..."αυτονομίας" ή στο όνομα της "κοινωνίας που αμφισβητεί" κάθε τι εθνικό ή τη "σημαία" επειδή έχει σταυρό και κάθε τι που έχει σχέση με αθλητισμό επειδή είναι "υψηλά αμειβόμενοι". Δηλαδή, οι Ολυμπιονίκες των αρχαίων χρόνων, δεν ήταν "υψηλά αμειβόμενοι" ούτε απολάμβαναν ειδικών τιμών και προνομίων....
    "Γεια και χαρά σας ρε πατριώτες...."

    ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ για να μη παρεξηγούμαι:

    Γιατί το κράτος δεν είναι Πατρίδα.

    Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν. Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.

    Η Πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.

    Η Πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.

    Αυτή μας προσδιορίζει και νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Επειδή είμαστε πρόσωπα, και όχι τυχαία άτομα, υπάρχουμε εν χώρω και χρόνω με δικό μας ήθος και έθος. Άλλωστε η ανθρώπινη ποικιλία τρόπων, αισθημάτων, εμπειριών και έκφρασης συνιστά τη διαφορετικότητα, που είναι ζωή και ευλογία, δίνει μορφή και περιεχόμενο στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείς ηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται. Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτική ήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις.

    Όποιος μιλάει για Ελευθερία και Ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας. Ούτε το δικαστήριο της Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορεί να αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή αν η Θράκη, η Κύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.

    Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη:

    Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις! Από το βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου «Ημών των Ιδίων» .

    «Κράτος» στα αρχαία Ελληνικά σήμαινε «βία, δύναμη» και θα ήταν αδιανόητο να περιγράψει ένα πολίτευμα. Χρησιμοποιήθηκε μόνο ως συνθετικό της λέξης Δημο-κρατία. Στην αρχαία Ελλάδα, όπου και εμφανίστηκε η πολιτική, που πήρε μορφή -ως σπέρμα- η δημοκρατία, εκτός από το θεσμό των δήμων και της εκκλησίας αυτού, υπήρξε και ο θεσμός της ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑΣ!
    Δηλιακή Συμμαχία
    Αχαϊκή Συμπολιτεία
    Αιτωλική Συμπολιτεία
    Κοινό των Ελευθερολακώνων
    Κοινό των Βοιωτών
    Κοινό των Χαλκιδέων
    Κοινό των Ηπειρωτών
    Κοινό των Κρητών
    Η Συμπολιτεία, ήταν μια μορφή κρατικής οργάνωσης, που για πρώτη φορά συναντάται στην ελληνική αρχαιότητα. Ανώτατη αρχή ήταν μία κεντρική κυβέρνηση, από τους αντιπροσώπους των πόλεων-κρατών που την αποτελούσαν, οι οποίες ωστόσο παρέμεναν αυτόνομες και ισόνομες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η έννοια του έθνους παράγεται από τη λέξη ήθος και έθιμο. Η συνείδηση ότι ανήκει κάποιος σε ένα έθνος λέγεται εθνισμός. Η λέξη εθνικισμός δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα από το νομικό και ιστορικό Πολυζωίδη, αναζητώντας μια λέξη ομόριζη του εθνικός με τη σημασία της ειδωλολατρίας, για να μην προκαλέσει σύγχυση με τον εθνισμό και την φιλοπατρία. Ο εθνικός τον τέταρτο αιώνα μΧ ήταν σύμφωνα με το χριστιανικό ιερατείο ο ειδωλολάτρης
    κι έτσι χαρακτήριζαν τους λαούς που δεν είχαν ασπαστεί τον χριστιανισμό, όπως ήταν οι Έλληνες εκείνης της εποχής. Η έννοια του έθνους ήταν σε σύγκρουση με την αφηρημένη ανθρωπιστική έννοια του χριστιανικού ιερατείου. Ο εθνικισμός είναι απαίτηση για εθνική ομοιογένεια, αντίθετος σε οτιδήποτε διαφορετικό πρώτα απ’ όλα μέσα στο ίδιο το έθνος αλλά και προς τα υπόλοιπα. Αυτή η απαίτηση για να κυριαρχήσει, προϋποθέτει εξουσία πάνω στο λαό, γιατί οι εθνικιστές θέλουν αυτοί και μόνο να άρχουν. Ο διεθνισμός από την άλλη, έχει τη θέση ότι ο άνθρωπος είναι μια παγκόσμια έννοια που δεν μπορεί να διαχωριστεί, άρα όλες οι διαφορές είναι τεχνητές και κατασκεύασμα του κυρίαρχου τρόπου ζωής, δηλαδή του καπιταλισμού. Έτσι για να ζει αρμονικά σε μια αφηρημένη όμως αρμονία, πρέπει να απαλλαγεί από το τεχνητό κατασκεύασμα του έθνους.
    Επιλέγουν να αγνοούν τις αντιθέσεις, θεωρούν κατασκευασμένα τα έθνη και πιστεύουν ότι οποιαδήποτε αναφορά του έθνους θα οδηγήσει στον εθνικισμό. Οικουμενικότητα και ανθρωπότητα, όμως, δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς τις εθνότητες. Το κράτος είναι απλά, ο μηχανισμός διοίκησης ενός έθνους. Είναι ένας μηχανισμός διακυβέρνησης πάνω στο έθνος.
    Το "κράτος" λοιπόν, αποκτά μια κυρίαρχη δύναμη μέσα στο έθνος. Πολλές φορές αποκτά τη δική του ζωή, τον δικό του τρόπο να λειτουργεί, αυτονομείται, π.χ. μια δικτατορία, και μπορεί κάποια στιγμή να γίνει ο ίδιος κυρίαρχος σε ένα έθνος.

    Η σημαία, αντιπροσωπεύει το "Εθος και Ήθος" ενός έθνους και περιλαμβάνει τις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται. Είναι το "ιερότερο" σύμβολο της παρουσίας ενός έθνους. Καταργώντας ένα από τα στοιχεία που συνθέτουν την σημαία ή την ίδια τη σημαία, στέλνεις στο Καιάδα και το Έθος και το Ήθος της ύπαρξής σου, Διαγράφοντας ταυτόχρονα τις θυσίες και τους ίδιους τους νεκρούς σου, θέτοντας το παρόν και το μέλλον των παιδιών και της πατρίδας σου, υποτακτικούς στις προσταγές της Νέας Τάξης Πραγμάτων!

    Καλόν είναι πριν αποτυπώνουμε λόγια σαν το ανωτέρω άρθρο, να μελετάμε τι αντιπροσωπεύουν οι αντίστοιχες έννοιες και ποιες είναι οι πιθανές παρενέργειές των. Δεν είναι κακό το "γηράσκω αεί διδασκόμενος" αλλά το αντίθετο ακριβώς...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα σχόλια πηγάζουν και από άρθρα στο ithacanet.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή