Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Η μιζέρια της ηττοπάθειας κυριαρχεί...


http://chatzelenisgeorge.blogspot.gr/2014/11/blog-post_30.html



Η επιβεβαίωση ορισμένων απόψεων που έχω, το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει τον εγωισμό μου. Μέσα μου ακούγεται δυνατά η φράση "καλά τα λεγα" αλλά από κει και πέρα τίποτα. Ένα κενό. Ο εγωισμός ξεφουσκώνει και το γυμνό μου "εγώ" περιφέρεται από το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι κι από τον καναπέ στη τουαλέτα για να σκοτώσει τον πολύτιμό του χρόνο, βλέποντάς τον να περνάει χωρίς αξιοποίηση.

Είναι τότε που έρχονται εκείνες οι στιγμές που βαριέμαι να γράψω. Νιώθω ανούσια πλέον τη χρήση του πληκτρολογίου διότι δε φέρει κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Η πρόσκαιρη εγωιστική επιβεβαίωση δε βοηθάει πουθενά. Και η επόμενη μέρα θα με βρει πάλι στον καναπέ να βρίζω τους φασίστες και να καταριέμαι ένα σύστημα που έχει σκοτώσει τα όνειρά μου, την ώρα που άλλοι άνθρωποι με πιο ουσιώδεις κινήσεις περνάνε το μήνυμά τους σε χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι αναζητούν ένα μπροστάρη για να καλύψουν την ευθυνοφοβία τους. Η πολύ δημοκρατία που μας προσφέρεται στο διαδίκτυο μας έχει μετατρέψει σε επαναστάτες του καναπέ κι όχι σε αγωνιστές του δρόμου. 

Ξεσπάμε σε κοινωνικά φόρουμ κι έπειτα επαναπαυόμαστε για να χαζέψουμε λίγο στη τηλεόραση πριν κοιμηθούμε το βράδυ.

Αυτή τη κενότητα τη διαπίστωσα χθες το μεσημέρια καθώς διάβαζα τον εξαιρετικό (για μία ακόμη φορά) "Ιό" της Εφημερίδας τον Συντακτών (διαβάστε τον εδώ), ο οποίος αναφερόταν στην φασιστική δράση του Ανδρέα Λοβέρδου απέναντι στις οροθετικές τον Μάιο του 2012. Ποιος θυμάται στις μέρες μας τα συγκεκριμένα θύματα των ακροδεξιών πολιτικών, οι οποίοι εξακολουθούν να μας κυβερνούν μέχρι τώρα; Πόσοι έχουν ξεχάσει τα φοβισμένα βλέμματα αυτών των κοριτσιών, τα οποία έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι της "προεκλογικής καμπάνιας" του ΠΑ.ΣΟ.Κ; Με την δικιά μας ευθύνη και με την απεριόριστη ανοχή μας τους αφήνουμε να κρατούν το πολιτικό τους πόστο. Το ότι ξεχνάμε όμως τα εγκλήματά τους μας αναγκάζει να νιώθουμε δικαίως το βάρος της συνενοχής. Η αδιαφορία των απάνθρωπων συμπεριφορών τους, τους δίνει το δικαίωμα να σφάξουν αλύπητα κι άλλο κόσμο. Και θα εξακολουθήσουν να το κάνουν. Το πιο εφιαλτικό όμως είναι πως οι συνέπειες των πράξεών τους θα στοιχειώνουν μία μερίδα της κοινωνίας για τα επόμενα χρόνια, υπενθυμίζοντάς μας μέχρι τότε την εφιαλτική περίοδο που βιώνουμε και την απαράδεκτη απραξία μας.

Κάτι αντίστοιχο με τα μελλούμενα συνέβη σήμερα. Πριν δυόμισι χρόνια έγινε το συγκεκριμένο τηλεοπτικό έγκλημα. Ηθικός αυτουργός ήταν ο δολοφόνος Ανδρέας Λοβέρδος. Σήμερα τον έχουμε υπουργό Παιδείας. Οφείλουμε να ξέρουμε σε ποιους αλήτες εμπιστευόμαστε το μέλλον μας. Οφείλουμε να γνωρίζουμε τη δράση τους για να έχουμε πιο καθαρή και πλήρης συνείδηση την επόμενη φορά που θα ψηφίσουμε.
Οι σταυροί που θα καταλήξουν σε ένα από τα τρία φασιστικά κόμματα, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Χρυσή Αυγή, θα προέρχονται από φασίστες, απάνθρωπους και ηλίθιους ψηφοφόρους. 

Αυτό είναι γεγονός κι αυτούς οφείλουμε να τους ξυπνήσουμε πριν γκρεμιστεί κι άλλο η χώρα μας σ' αυτήν την ατέλειωτη άβυσσο. Συναυτουργοί του εγκλήματος ήταν τα κανάλια που έδειχναν από το πρωί ως το βράδυ τις φωτογραφίες αυτών των κοριτσιών. Τα κανάλια αυτά εξακολουθούμε να τα παρακολουθούμε ως σήμερα...

Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας. Τα εγκλήματά τους μπορεί να τα ξεχνάμε αλλά ο πόνος που προκάλεσαν αυτοί οι αλήτες, κυνηγάει σιωπηλά μέχρι σήμερα τα θύματά τους. Το μεσημέρι έμαθα από τα social media πως αυτοκτόνησε μία από τις οροθετικές γυναίκες που ξεφτίλισε τότε ο Λοβέρδος για να κερδίσει η ακροδεξιά συγκυβέρνησή του λίγες παραπάνω ψήφους. Πρέπει να φωνάζουμε συνέχεια το όνομα (κι) αυτού του αλήτη όσο ζούμε για να μη ξεχάσουμε τους νεκρούς που έχει αφήσει αυτά τα χρόνια πίσω του αυτός και οι υπόλοιποι ομοϊδεάτες του με την πολιτική τους.

Πρέπει πλέον να τους ξεμπροστιάζουμε. Να μην τους αφήνουμε άλλο να μπουρδολογούν στα τηλεοπτικά κανάλια και να τους στείλουμε σπίτι τους όλους αυτούς τους εγκληματίες. Οφείλουμε να ανήκουμε στην πλειοψηφία των κατοίκων του Ναυπλίου που συγκεντρώθηκαν σήμερα στη κεντρική πλατεία της πόλης για να γιουχάρουν τον ακροδεξιό πρωθυπουργό μας την ώρα που η πουλημένη δημοτική αρχή, ψηφισμένη από τους ίδιους τους κατοίκους της πόλης (να μη ξεχνάμε την ευθύνη της ψήφου) τιμούσε τον τρελαντώνη. Φυσικά τα προπαγανδιστικά κανάλια θα δείξουν μόνο την τελετή που στοίχισε 6.000 ευρώ παρά την οργή του λαού.

Οφείλουμε να τους διώξουμε κλοτσηδόν τώρα που οι ευρωπαίοι "σύμμαχοί" τους, τους γυρίζουν την πλάτη. Η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ είναι η χειρότερη πολιτική περίοδος. Είναι ένα κεφάλαιο-ντροπή, της σύγχρονης ιστορίας μας και έχουμε την ιστορική ευθύνη να το κλείσουμε με εκκωφαντικό τρόπο, διότι η πράξη μας αυτή πρέπει να ακουστεί μέχρι τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.

Η κυριαρχία της μίζερης ηττοπάθειας πρέπει να τερματιστεί μαζί με τους ακροδεξιούς...

Δε θέλω να περιφέρομαι άσκοπα στο σπίτι-κελί μου.
Δε θέλω να γράφω άλλο άσκοπα.
Θέλω να δράσω.

Πω πω Συριζαιοι στο Ναυπλιο..!!

δε σε θέλει ο λαός....πάρε την χούντα σου κ μπρος!




Ανεπιθύμητος ο Σαμαράς στο Ναύπλιο - ERT Open Πωπω Συριζαιοι στο Ναυπλιο..!!


φωτο απο Κωσταντινο Γαλανη ο σαμαρας στο ναυπλιο σε στιγμες χαλαρης βολτας....


.... ΜΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ... ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ....


Τις τελευταίες μέρες  διαβάζουμε ανακοινώσεις για τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει  ο τόπο μας εξαιτίας  της μνημονικής πολιτικής  και προτροπές για "αντίσταση" (Είναι καιρός πια να αντιδράσουμε και ν´αντισταθούμε ενάντια σε κάθε τι που χειροτερεύει τη ζωή μας. Οι τρόποι πολλοί και μεις ακόμα περισσότεροι ...)
 αλλά από ουσία  μηδέν!!!

.....δεν μας φθάνουν αυτοί που μας κυβερνούν έχουμε και αυτούς που υποτίθεται ότι τους αντιπολιτεύονται.....

  H Περιφερειακή Σύμβουλος Κ. Βαγγελάτου, για τα προβλήματα του Πόρου
http://anasa-ionion.gr/portal/wp-content/uploads/2014/05/02Vagelatou_Katerina.jpg 
                                                                             




Το κλείσιμο του υποκαταστήματος της ΑΛΦΑ τράπεζας στον Πόρο αποτέλεσε ένα ακόμη χτύπημα στην ήδη προβληματική οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η περιοχή,λόγω της εφαρμοζόμενης μνημονιακης πολιτικής .

Στα πλαίσια αυτα το τραπεζικό κεφάλαιο χωρίς τον κοινωνικο έλεγχο που θα έπρεπε να υπάρχει ,αποφάσισε να αναστείλει τη λειτουργία του υποκαταστήματος του στην περιοχή μας προφανώς για περιορισμό του κόστους και ίσως με επιχειρήματα μειωμένων κερδών κατα τη χειμερινή περίοδο,για να επανέλθει (;)την καλοκαιρινή όταν θα υπάρχει το χρήμα,που ως φαίνεται τους λείπει.


Όλοι όμως ξέρουν και ξέρουμε οτι το υποκατάστημα ειναι βιώσιμο όλο το χρόνο και μέχρι τώρα ήταν ένας σημαντικός μοχλός της οικονομίας στην περιοχή μας ,αλλά και οι υπηρεσίες που προσέφερε στον κόσμο (συντάξεις ,πληρωμές κλπ) ήταν ένας ακόμη λόγος να μείνει το χειμώνα εδώ και να μη μεταναστεύσει για κάπου αλλού ,που όλα αυτα θα ήταν πιο προσβάσιμα.


Ακόμα και ο περσινός τρόπος λειτουργίας του κατα τη χειμερινή περίοδο -δυο μέρες την εβδομάδα-θα ήταν ανεκτός απο την κοινωνία σε σχέση με την πρόσφατη εξέλιξη ,που μας εξοργίζει και μας βρίσκει κάθετα αντίθετους.


Υπάρχει μεγάλη αλήθεια στα λόγια του κ.Γιωρ.Μεταξα για υποβάθμιση και ερήμωςη του Πόρου και αυτό το περιβάλλον συνεχώς χειροτερεύει.

Ηδη είμαστε στον έκτο μήνα χωρίς γιατρό και τώρα προστίθεται κι αυτό.Αληθεια ποιος δεν θα σκεπτόταν να φύγει αν μπορούσε ?


Ειναι καιρός πια να αντιδράσουμε και ν´αντισταθούμε ενάντια σε κάθε τι που χειροτερεύει τη ζωή μας.Οι τρόποι πολλοί και μεις ακόμα περισσότεροι ......


Κατερίνα Βαγγελατου φαρμακοποιός
Περιφερειακή σύμβουλος Ιονιων Νήσων.



..................................................................................................................................................
Επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως του αεροδρομίου Κεφαλονιάς..σε ιδιώτες video
http://kefaloniaupdate.blogspot.gr/2014/11/video_23.html




Ή με τον αγώνα του ή με τους διώκτες του


Ν. Ρωμανός : το παιδί που τολμά να πέφτει
Μάιρα Ζαρέντη
29 Νοεμβρίου 2014



Νίκος Ρωμανός. Ο φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου που βρισκόταν μαζί του όταν δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Το παιδί που φήμες λένε ότι ανήκει στους «Πυρήνες της Φωτιάς» ενώ ο ίδιος το αρνείται. Ο γιος της Παυλίνας Νάσιουτζικ. Το παιδί που αναλαμβάνει την πολιτική και ποινική ευθύνη για εμπρησμούς και επιθέσεις και απαρνείται άλλες ευθύνες. Ο απεργός πείνας εδώ και 19 μέρες επειδή παράνομα οι φυλακές Κορυδαλλού του απαγορεύουν να παρακολουθήσει το Τ.Ε.Ι εισαγωγής του.

Το παιδί που αργοπεθαίνει απαντώντας με ποίηση στα πιο κρύα συμφέροντα αυτού που λέμε στεγνά «Δημοκρατία». Ή αλλιώς, το παιδί που βγήκε να χαιρετήσει αγωνιστικά με ένα τσιγάρο στο στόμα, όσους ήταν εκεί και φώναζαν για τη δικαίωσή του.

Αμέσως μετά το έκτακτο κάλεσμα για συγκέντρωση στο Νοσοκομείο Γεννηματά, έτρεξα άμεσα. Στο ταξί με ρωτούσε ο οδηγός αν πήγαινα στα επείγοντα. «Ποια επείγοντα;» του λέω. Ο Νίκος Ρωμανός , ο απεργός πείνας, είναι σε άσχημη κατάσταση. «Κάτι άκουσα στο ραδιόφωνο», μου απαντά.

Φτάνοντας, ήμασταν 10-20 άτομα. Με την ώρα γίναμε 200. Οι Δελτάδες πολλοί. Είχαν χώσει ακόμα και μία κλούβα μέσα στο νοσοκομείο. Μετά τα ηχηρά συνθήματα, ο Ν. Ρωμανός βγήκε στο μπαλκόνι να μας χαιρετήσει. Προς το τέλος της συγκέντρωσης, κατέβηκε ο πατέρας του να μας ενημερώσει. «Μέχρι τη Δευτέρα το πολύ» αν αντέξει. Πάγωσα. Παγώσαμε όλοι. Μερικές κυρίες από δίπλα, άρχισαν να ψελλίζουν ότι θα έρθει ο νέος Δεκέμβρης. Θα ακολουθήσουν όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου…

Ένα πράγμα ήρθε αστραπιαία στο μυαλό μου. Ο Ν. Ρωμανός είναι δυο χρόνια μεγαλύτερός μου. Όπως ακριβώς ήταν και ο Αλέξης Γρηγορόπουλος. Την ώρα που τα περισσότερα 20χρονα αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα σε σπουδές, έρωτα και κάποια αντίσταση ενδεχομένως -σχεδόν πάντα έχοντας καλύψει τον κώλο μας κάτω από την προστασία μίας ταμπέλας- ο Ν. Ρωμανός έχει τη δύναμη να βάζει φωτιά και να υπερασπίζεται μέχρι θανάτου τα πιστεύω του.

Θα μπορούσα να πεθάνω στα 22 μου; Δε θα το ‘θελα σίγουρα. Δε θα το άντεχα στη σκέψη. Γιατί έτσι είναι ο άνθρωπος. Αν δεν έχει τελειοποιήσει βλέπεις έναν κύκλο ζωής δε μπορεί να πεθάνει. Και έτσι είναι και ο θάνατός του. Αν δε συντροφεύει μια καλοζωισμένη ζωή φαντάζει άδικος, λίγος, περιττός. Εκτός αν «γίνεται η σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει» όπως έλεγαν και το ’08, τότε γίνεται θάνατος ηρωικός και τον τραβάνε οι μεν συλλογικότητες από τη μία και τα άλλα κόμματα από την άλλη, μέχρι να σκίσουν την ουσία του.

«Μακάρι να γίνει ένα τεράστιο κίνημα αν πεθάνει», άκουσα από δήθεν αριστερό άτομο προχθές. Η καπήλευση η ίδια ποτισμένη στο μυαλό κάποιων φοιτητών που περιμένουν το Μεσσία, όχι μόνο να τους δείξει το δρόμο, αλλά να το κάνει και με το αίμα του, επειδή οι ίδιοι στερούνται φαντασίας και δύναμης.

Ο θάνατος στα 20 φαντάζει φόβος, φαντάζει αταίριαστος της μετα-εφηβείας και της προ-ενηλικίωσης. Κι’ όμως, μπορεί να κρύβει μία από τις μεγαλύτερες και πιο ατόφιες δυνάμεις της νεότητας. Τη δύναμη εκείνη του να μη συμβιβάζεσαι. Του να ζητάς το πιο απλό και να το απαιτείς επειδή το δικαιούσαι μέχρι τέλους. Και ναι. Ο Νίκος Ρωμανός έχει πλούσιους γονείς. Ίσως να μην του έλειψε τίποτα, ίσως να του έλειψαν τα πάντα.Ίσως να φταίει που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στο φόνο του Γρηγορόπουλου. Ίσως όμως ουσιαστικά και να μη φταίει τίποτα. Ίσως να υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να στηρίζουν ηχηρές ή απλά αυτονόητες νομικά επιλογές με ό,τι αυτό πραγματικά συνεπάγεται.

Αν κάτι μου κάνει την πιο μεγάλη εντύπωση δεν είναι τόσο ότι αυτή τη στιγμή, οι μισοί κλαιγόμαστε με λίγα δακρυγόνα, ενώ ο συγκεκριμένος κάνει απεργία πείνας, αλλά ότι τη στιγμή που σχεδόν όλοι ψάχνουμε «υπολογίζοντας τις πιθανότητες» και θέλουμε να νιώθουμε σίγουροι «πως έχουμε έτοιμες τις απαντήσεις», ο Νίκος Ρωμανός τολμά να «πέφτει χωρίς δισταγμό»…






Φωτογραφία από τη νυχτερινή (στόμα με στόμα) παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας.




Πιο συγκεκριμένα, γύρω στις 10 υπήρχε ραντεβού με αρκετούς αλληλέγγυους και αλληλέγγυες στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης όπου κατέβηκαν με πορεία την Ερμού προς τους κατάμεστους δρόμους του Ψυρρή (από πελάτες στα μαγαζιά). 

Η πορεία συνέχισε προς το μετρό Μοναστηράκι και στη συνέχεια κατά την είσοδο του κόσμου στον σταθμό έκανε αρκετά αισθητή την παρουσία του με τα συνθήματα που φώναζαν οι αλληλέγγυοι αλλά φυσικά και με αυτά που γράφτηκαν μέσα στον χώρο του σταθμού.

Πρώτη στάση μετά το Μοναστηράκι ήταν το αδιάφορο και πάντα "εναλλακτικό" Γκάζι με πορεία περιμετρικά από τα μαγαζιά της πλατείας και μετά ξανά στο μετρό για τον επόμενο σταθμό που ήταν το Σύνταγμα.

Εκεί ήταν ξεχωριστή η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε τόσο από τους αλληλέγγυους όσο και από τους Σύριους απεργούς πείνας (και δίψας αρκετοί από αυτούς). Και οι δυο φώναζαν συνθήματα αλληλεγγύης, για τους μετανάστες, αντιμπατσικά και γενικά το κλίμα ήταν απερίγραπτο. Στο τέλος οι μετανάστες ευχαρίστησαν τους/ις αλληλέγγυους/υες για τη στήριξη που τους προσέφερε η παρουσία τους και οι σύντροφοι αποχώρησαν με τη γροθιά υψωμένη φωνάζοντας συνθήματα αλληλεγγύης.

Τέλος η παρέμβαση κατέληξε στα Εξάρχεια όπου έγινε παρέμβαση σε μαγαζιά της περιοχής και ολοκληρώθηκε στο Πολυτεχνείο στο rap live που ήταν σε εξέλιξη εκείνη την ώρα με το διάβασμα κειμένου για τον Νίκο Ρωμανό.

(φωτογραφία από U @kinimatini)

Απόψε στο μετρό μπήκαν εκατοντάδες πιτσιρικάδες που αφού διαδήλωσαν στο Μοναστηράκι πήγαιναν και στον Κεραμεικό για να συνεχίσουν την ενημέρωση των συνομηλίκων τους για την υπόθεση Νίκου Ρωμανού. Ήταν αναρχικοί και αναρχικές, ωραία παιδιά, όλο δροσιά και αποφασιστικότητα.

Ομολογώ πως από τη μια χάρηκα κι από την άλλη ντράπηκα, ως αριστερός.

Ελπίζω ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς να ανακοινώσουν παλλαϊκή κινητοποίηση αλληλεγγύης στον νεαρό αγωνιστή, έστω και για Δευτέρα. 

Για να έχουμε πρόσωπο να κοιτάμε γύρω μας τους ανθρώπους...

Ή με τον αγώνα του ή με τους διώκτες του. #NRomanos



     

Κι επειδή όποτε βάλλεται άνθρωπος του Αναρχικού χώρου από την φασιστοκυβέρνηση, τα φασιστοειδή ένθεν κακείθεν δεν χάνουν χρόνο να βγουν να ξεράσουν χολή, δεν θα τούς απαντήσω εγώ.
Τους έχει ήδη απαντήσει ο Νίκος Ρωμανός όταν έγραφε το κείμενό όπου ανακοίνωνε την έναρξη απεργίας πείνας:

"ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΥΓ. Προς όλους τους «αγωνιστές» των σαλονιών, τους επαγγελματίες ανθρωπιστές, τις «ευαίσθητες» προσωπικότητες της διανόησης και του πνεύματος: προκαταβολικά στα τσακίδια.

Νίκος Ρωμανός
Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού "

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

μωρή ελληνική κοινωνία, εσύ φταις!!!



..ευτυχώς που υπάρχουν Ρωμανοί...
- Για να καταπίνουμε τη δικιά μας ΕΝΟΧΗ...




Niki Vikou added a new photo — with τοπα τοπες and Σάνια Μωραΐτου.

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε το σύστημα δολοφονούν τον 21χρονο Νίκο Ρωμανό. Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι για τον επικείμενο θάνατο του. 





Εμείς, που όταν σακατεύτηκε ο Κύπριος φοιτητής από το δολοφονικό χτύπημα της....ζαρντινιέρας, δεν αντιδράσαμε.

Εμείς που όταν χτυπήθηκε κατάστηθα ο δεκαπεντάχρονος Αλέξης από τον Κορκονέα, αφήσαμε τα συνομήλικα παιδιά μας να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία του.

Εμείς, που όταν "αυτοκτόνησαν" κρατούμενοι στις φυλακές κολαστήρια ή στα κρατητήρια, σηκώσαμε τους ώμους αδιάφορα, ποιος νοιάζεται για ποινικούς η μετανάστες;

Εμείς, που όταν το κράτος και το παρακράτος σκότωσαν τους εργαζόμενους στην Μαρφίν, δεν απαιτήσαμε δικαιοσύνη, αλλά δεχτήκαμε με τη σιωπή μας πως δολοφόνοι τους ήταν κάποιοι από εμάς.

Εμείς, που όταν διέλυσαν με χημικά τις συγκεντρώσεις στις πλατείες, κλειστήκαμε στο καβούκι μας, αντί να πλημμυρίσουμε αποφασισμένοι όλους τους δημόσιους χώρους, ώσπου να τους ρίξουμε.

Εμείς, που όταν ακούσαμε τις εξαγγελίες για φυλακές υψίστης ασφαλείας, κατά βάθος ανακουφιστήκαμε, είμαστε νομιμόφρονες πολίτες εμείς και δεν κινδυνεύουμε.

Εμείς, που όταν ο Εισαγγελέας δέχθηκε πως ο Ρωμανός και οι δυο φίλοι του δεν είναι τρομοκράτες, χαρήκαμε. αλλά δεν αντιδράσαμε που το κράτος συνεχίζει να τους συμπεριφέρεται ως να είναι τρομοκράτες, για αυτό και η άρνησή του να επιτρέψει στον Νίκο να παρακολουθήσει τα μαθήματά του στη Σχολή, που πέρασε όντας φυλακισμένος.

Εμείς, που μπερδέψαμε την ελευθερία με την ησυχία μας και το δικαίωμα να συναθροιζόμαστε ανενόχλητοι στις ουρές για να πληρώσουμε ανενόχλητοι τους παράνομους φόρους μας.

Εμείς, που ο φόβος για το χειρότερο, μας έχει μετατρέψει σε μια άβουλη, άλαλη, χειραγωγήσιμη μάζα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς αληθινή ζωή.

Εμείς, που καμωνόμαστε τους επαναστάτες στο φβ, κι όταν είναι να μαζευτούμε κάπου για να διατρανώσουμε την απόφασή μας να γκρεμίσουμε τα κάγκελα που έστησαν γύρω μας, είμαστε τρεις κι ο κούκος.

Εμείς, ναι εμείς είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι, οι μόνοι ένοχοι για τα δεινά μας κι αν πεθάνει τελικά ο Νίκος Ρωμανός, εμείς είμαστε οι δολοφόνοι του, ΕΜΕΙΣ.



Λίνα Δημοπούλου
Σκέφτομαι τι ποσοστά θα παίζανε, αν βάζαμε ένα κουίζ ας πούμε, "ποιον γιο προτιμάτε", τον Ρωμανό ή τον υιό Σαμαρά που αρίστευσε, με ένα σκονάκι και που δε γαμιέται, μια καθηγήτρια απολύθηκε -σιγά το πράμα- και το νιώθω, ένα εγκεφαλικό να μου πλησιάζει τα μηνίγγια...
Γιατί πρωτίστως, μωρή ελληνική κοινωνία, εσύ φταίς!!! 




Μαρία

σκοτώστε τον. μ’ ακούτε; σκοτώστε τον. δεν του αξίζει να ζει. είναι ένας τρομοκράτης. ένας αλήτης. ένας θαμώνας της γνωστής πλατείας. σκοτώστε τον επιτέλους. τι πάει να πει ζωή και τι πάει να πει αξιοπρέπεια. το κράτος είστε εσείς. σας λέω σκοτώστε τον. δεν ανήκει εδώ μαζί μας. δεν είναι άνθρωπος αυτός. δεν ξεχνώ ότι πήγε να ληστέψει ολόκληρη τράπεζα τότε. μια τράπεζα με τα δικά μας τα λεφτουδάκια. με τους κόπους μας. τις θυσίες μας. τι ξέρει αυτός από ζωή, από αγώνα, από περιουσίες; δεν ξεχνώ ότι έφαγε τόσο ξύλο από τα σκυλιά σας που παραμορφώθηκε το πρόσωπό του. δεν ξεχνώ τις δηλώσεις του περί κράτους και δικαιοσύνης. δεν λησμονώ πως μας φτύνει όλους κατάμουτρα αποδεικνύοντας πως ανήκει σε μιαν άλλη κάστα ανθρώπων. των αληθινά Ελεύθερων Ανθρώπων. δεν ξεχνώ εκείνον το δεκέμβρη. τον ζηλεύετε. το ξέρω. σκοτώστε τον για να μην ακούγεται πια η ενοχλητική του αλήθεια. μας διαταράσσει τη ζωή. μας ξεστρώνει τους καναπέδες. μας σπάει βίαια τα μυωπικά μας γυαλιά. θέλει να μας αναγκάσει να δούμε πέρα από τη μύτη μας, εκεί που παραφυλάει η αληθινή ζωή. σκοτώστε τον. δεν είναι ένας από μας.

ο νίκος ρωμανός πρέπει να ζήσει.

από: Στον δικό μας κόσμο

"Νίκο γερά ως την λευτεριά" #NRomanos





Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 –πάνε κιόλας 6 χρόνια- δυο μάλλον ανέμελοι έφηβοι έκαναν κατά πάσα πιθανότατα τις πρώτες τους απόπειρες να διευρύνουν την εποπτεία του κόσμου στον οποίο ζούσαν, του κόσμου των βορείων προαστίων της Αθήνας, και βόλταραν στα Εξάρχεια. 

Μπορεί και να ‘θελαν να πιούν κάνα ποτό στην υγεία του ενός απ’ τους δυο που είχε εκείνη τη μέρα την «ονομαστική του εορτή», ξεφεύγοντας από τις θείες Μελπομένες που θα έπαιρναν αλλεπάλληλα τηλέφωνα για να του ευχηθούν «να ζήσεις πουλάκι μου» - μπλιάχ. Ποιος ξέρει, μπορεί. 

Ο ένας κατέληξε νεκρός το ίδιο εκείνο βράδυ από σφαίρα αστυνομικού, δι’ ανύπαρκτον ουσιαστικά αφορμή, καταμεσίς του δρόμου. Ο άλλος απόψε χαροπαλεύει.

Ζήσει ή πεθάνει, ο Νίκος Ρωμανός θα καταγραφεί στην Ιστορία ως μια ψυχοκοινωνικά ιδιαίτερη περίπτωση κοινωνικού αγωνιστή, για όσους τουλάχιστον ενδιαφέρονται να σκαλίζουν τα αίτια που οδηγούν καθέναν μας σε συγκεκριμένες επιλογές ζωής και θανάτου. Είναι το παιδί που έπαψε να είναι παιδί μέσα σε μια στιγμή. Είναι το παιδί του οποίου η ζωή άλλαξε για πάντα ρότα την ίδια εκείνη στιγμή. 

Ούτε αστός εξεγερμένος απέναντι στην πατρική εξουσία, ούτε παιδί του λαού με εργατική συνείδηση, ούτε τίποτα. Μόνο ένα έξυπνο και συναισθαντικό παιδί που έζησε τη δολοφονία του φίλου του από πρώτο χέρι κι έφαγε και το ίδιο μια σφαίρα στο νου. Κι ως φαίνεται από τότε, τα περισσότερα απ’ τα πράγματα στα οποία ήταν αγκιστρωμένο, το ίδιο και οι περισσότεροι από εμάς, άρχισαν να του φαίνονται ως απλώς οδοντόκρεμες. Όταν βρυχάται βλέπετε το Πραγματικό, η τζάμπα μαγκιά εξατμίζεται αυτοστιγμεί.
Ο Νίκος Ρωμανός έζησε συμπυκνωμένο σε μια στιγμή τον θάνατο που ταΐζονται αμέτρητοι συνομήλικοί του με το κουταλάκι και δεν τον συναισθάνονται. Έτσι, δικαιούται να στέλνει στα τσακίδια τους επαναστάτες των σαλονιών, πόσο δε μάλλον να βγάζει τη γλώσσα στον δικό του φυσικό θάνατο. Επειδή όποιος έχει διαβεί αυτό το ποτάμι, δεν μπορεί παρά ν’ ασφυκτιά για μια ανάσα ελευθερίας, όπως ο ίδιος λέει.

Κι όσοι από μας δεν μπορούμε να καταλάβουμε, καλύτερα να βγάλουμε το σκασμό για πάντα, σαπίζοντας φρόνιμα στην βαθιά αγκαλιά του καναπέ μας. Κι όσοι από μας λέμε ότι καταλαβαίνουμε αλλά κωλυόμαστε να πράξουμε, να πάρουμε τα μέτρα του καναπέ μας να δούμε αν μας χωράει, γιατί αυτό είναι το φέρετρο στο οποίο θα μας θάψουν ζωντανούς και τότε ίσως καταλάβουμε πραγματικά τι σημαίνει Ασφυξία.



Πλησιάζει 6 Δεκέμβρη και το κράτος μετά τον Αλέξη, δείχνει αποφασισμένο να σκοτώσει και τον φίλο του. #NRomanos

‪#‎NRomanos‬ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ Ο ΡΩΜΑΝΟΣ: Θέλουν νεκρό τις μέρες του Αλέξη. Εκεί το πάνε. Για να σκεπάσουν τις αποτυχίες τους και τις βρωμιές τους. Να καεί η Αθήνα και να περάσουν αυτές τις λίγες μέρες που τους έμειναν μέτρα που θα μας υποδουλώσουν για όλη μας τη ζωή. Το θέμα είναι πολιτικό και τέτοια λύση πρέπει να δοθεί. Τώρα! Μα θα πρέπει να πιέσουμε όλοι μας.


Ο πατέρας του ‪#‎NRomanos‬ στον Νίκο αναφέρει ότι την Τρίτη έχει πορεία η απάντηση του "καλά κρασιά"
"#NRomanos τώρα"
TWITTER.COM|BY DROMOGRAFOS2

http://pitsirikos.net/
Ο Νίκος Ρωμανός θα σπουδάσει ή θα πεθάνει

Σύμφωνα με τους γιατρούς, η κατάσταση της υγείας του Νίκου Ρωμανού, ο οποίος κάνει απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου, είναι σε οριακό σημείο, ενώ ο δικηγόρος του, Φραγκίσκος Ραγκούσης, καταγγέλλει πως υπάρχει «εντολή από την εισαγγελέα των φυλακών για αναγκαστική σίτιση, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και στοιχειοθετεί το αδίκημα του βασανισμού κρατουμένου». Η υποχρεωτική σίτιση σε απεργούς πείνας θεωρείται βασανισμός από τους διεθνείς οργανισμούς.


Ο Νίκος Ρωμανός κάνει απεργία πείνας, διεκδικώντας το αίτημά του για χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών από τη φυλακή.

Ο Νίκος Ρωμανός έδωσε Πανελλαδικές Εξετάσεις, πέρασε σε πανεπιστημιακή σχολή στην Αθήνα, αλλά δεν του δίδονται εκπαιδευτικές άδειες, αν και τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου, πήγε στις φυλακές Αυλώνα, για να τον βραβεύσει με έπαινο και έπαθλο 500 ευρώ. Ο Νίκος Ρωμανός αρνήθηκε το βραβείο.

Η γιατρός Λίνα Βεργοπούλου δήλωσε σήμερα πως «η κατάστασή του Νίκου Ρωμανού είναι κρίσιμη, κινδυνεύει άμεσα από μέρα σε μέρα με νεφρική και καρδιακή ανεπάρκεια».

Δεν μπορώ να πιστέψω πως το ελληνικό κράτος το 2014 θα επιτρέψει να κινδυνεύσει η ζωή ενός νέου ανθρώπου επειδή διεκδικεί το νόμιμο δικαίωμά του να πάει στο πανεπιστήμιο.

Ο Νίκος Ρωμανός ήταν φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ήταν μαζί του το βράδυ της δολοφονίας του από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψύχησε στα χέρια του Νίκου Ρωμανού.

Πυροβολώντας και σκοτώνοντας τον 16χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβόλησε την ελληνική κοινωνία και της προκάλεσε μεγάλες πληγές που δεν έχουν κλείσει ακόμα.

Αν, καθώς συμπληρώνονται σε λίγες ημέρες 6 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το ελληνικό κράτος καταφέρει να πεθάνει ο Νίκος Ρωμανός -επειδή επιθυμεί να σπουδάσει στην πανεπιστημιακή σχολή που πέρασε με εξετάσεις-, τότε θα μιλάμε για ένα κράτος-δολοφόνο.

Κι αυτόν τον δολοφόνο πρέπει να τον σκοτώσεις. Πριν σε σκοτώσει αυτός.

(Η Δημοκρατία δεν εκδικείται

Πόση αξιοπρέπεια να...αντέξει μια κοινωνία που έμαθε να σέρνεται, να έρπει, να ψηφίζει σαμαροβενιζέλους και φωνάζει Μύκονοοοοος; #NRomanos




Το μίσος των φιλελε κλπ δε είναι για τον #NRomanos, είναι ενάντια σε οποιονδήποτε αντιστέκεται, σε όποιον μάχεται για τα στοιχειώδη. Κανόνας



Το ότι η ζωή του Ρωμανού κρέμεται από την απόφαση ενός ξεπουλημένου αποβράσματος σαν τον Παπούλια είναι μια αφήγηση που συνοψίζει την τραγική μοίρα οποιουδήποτε σκεπτόμενου ανθρώπου επιβιώνει φυλακισμένος κυριολεκτικά ή συμβολικά στην Πρώην Ελλάδα.

Αντιμέτωποι με μιάσματα των οποίων ο μοναδικός ρόλος είναι να λειτουργούν ως θεσμικοί επικυρωτές του Ναζιστικού/Μνημονιακού καθεστώτος, οι ελάχιστοι νοητικά ζωντανοί και ηθικά λειτουργικοί κάτοικοι αυτής της πρώην χώρας/νυν αποικιοκρατούμενου ανθυποπροτεκτοράτου προτιμούν να πεθάνουν παρά να διαπραγματευτούν με το τέρας. Και πολύ καλά κάνουν, αφού ποιος σοβαρός άνθρωπος θα ήθελε να έχει την παραμικρή σχέση με οτιδήποτε μπορεί να εκπροσωπεί ένα ανεκδιήγητο ανδρείκελο όπως Παπούλιας.

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Η μάχη του Ν. Ρωμανού με την ανάλγητη εξουσία

"Με τους παλμούς της καρδιάς του να φτάνουν τους 170, η ανακοπή δυστυχώς είναι αναμενόμενη". Η μάχη του Ν. Ρωμανού με την ανάλγητη εξουσία

http://www.enallaktikos.gr/ar9825el_me-toys-palmoys-tis-kardias-toy-na-ftanoyn-toys-170-i-anakopi-dystyxws-einai-anamenomeni-i-maxi-toy-n-rwmanoy-me-tin-analgiti-eksoysia.html

Ο δικηγόρος του Ρωμανού, Φραγκίσκος Ραγκούσης, αναφέρει σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Παρασκευή (28/11):

«O Nίκος Ρωμανός κρατούμενος και απεργός πείνας από τις 10 Νοεμβρίου δίνει στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς την πιο οδυνηρή μάχη απέναντι στην αναλγησία της κρατικής εξουσίας που τόσο πολέμησε ενάντιά της.

Με τους παλμούς της καρδιάς του να φτάνουν τους 170, η ανακοπή δυστυχώς είναι αναμενόμενη όπως κάποιοι ψιθυρίζουν, ενώ θα έπρεπε να το φωνάζουν.
Το κείμενο αυτό δεν έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα, δεν θα ζητιανέψει εκφράσεις λύπης και συμπαράστασης. Δεν ταιριάζουν άλλωστε στον χαρακτήρα του Ρωμανού.

Είναι διαμαρτυρία και κάλεσμα. Ο Ρωμανός θα χάσει τη μάχη για τη ζωή όχι γιατί είναι αυτοκαταστροφικός, αλλά επειδή κάποιοι τον εξαναγκάζουν να διεκδικήσει μ΄αυτόν τον τρόπο δύο από τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου: Την ελευθερία και τη Δικαιοσύνη.

Στην πολυήμερη και επικίνδυνη απεργία πείνας αντί για δικαίωση ήρθε η σκληρή εντολή από την εισαγγελέα των φυλακών για αναγκαστική σίτιση, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και στοιχειοθετεί το αδίκημα του βασανισμού κρατουμένου, αφού από την πρώτη στιγμή με θάρρος και παρρησία ο Νίκος Ρωμανός δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τη λήψη τροφής καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας έστω και αν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του.

Προς τιμήν τους οι θεράποντες γιατροί ασκούν τα καθήκοντά τους με ποιότητα και ευαισθησία κάτω από την εποπτεία και το αμέριστο ενδιαφέρον του Διοικητή του Νοσοκομείου για να τον σώσουν και να τον στηρίξουν στη σκληρή αυτή δοκιμασία του».