Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η πίεση έχει και τα όρια της. Πόσες φορές μπορείς να το ακούσεις αυτό χωρίς να χάσεις την ακοή σου. Την ψυχραιμία σου.
Να το ακούς συχνά απ' τη γενιά των ανθρώπων που αποφάσισε να πράξει διαφορετικά για σένα. Απ' τη γενιά των ανθρώπων που όσες φορές κι αν ρωτηθεί θα αποκριθεί πως η ευημερία του 2% της κοινωνίας είναι πιο σημαντική απ' το μέλλον σου. Πιο σημαντική απ' το μέλλον των παιδιών τους. Από φόβο μην χάσουν αυτά που έχουν.
Το τίποτα.
Όσες φορές κι αν τους ρωτήσεις θα αποκριθούν πως καλύτερα είναι τα πράγματα να μείνουν ως έχουν. Έτσι όπως τα βρήκαμε απ' τους προγόνους μας, απ' τις γενιές που πέρασαν. Δεν είναι ώρα τώρα να αμφισβητήσουμε τις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Με αυτές χτίσαμε ό,τι έχουμε. Το τίποτα.
Κι αυτό το τίποτα, αν ήταν κάτι κάποτε, το γκρέμισαν. Το χάρισαν και δεν πήραν τίποτα σε αντάλλαγμα. Το χάρισαν βάζοντας υποθήκη το μέλλον σου.
Όλα αυτά τα χρόνια πίεσης και νουθεσίας φαίνεται πως πήγαν χαμένα. Φαίνεται πως τελικώς άλλαξαν γνώμη. Έχουν άλλα σχέδια για σένα. Και το μόνο σίγουρο είναι πως πλέον δεν θέλουν να καταφέρεις τίποτα στη ζωή σου.
Όσες φορές κι αν τους ρωτήσεις θα αποκριθούν πως καλύτερα είναι τα πράγματα να μείνουν ως έχουν. Έτσι όπως τα βρήκαμε απ' τους προγόνους μας, απ' τις γενιές που πέρασαν. Δεν είναι ώρα τώρα να αμφισβητήσουμε τις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Με αυτές χτίσαμε ό,τι έχουμε. Το τίποτα.
Κι αυτό το τίποτα, αν ήταν κάτι κάποτε, το γκρέμισαν. Το χάρισαν και δεν πήραν τίποτα σε αντάλλαγμα. Το χάρισαν βάζοντας υποθήκη το μέλλον σου.
Όλα αυτά τα χρόνια πίεσης και νουθεσίας φαίνεται πως πήγαν χαμένα. Φαίνεται πως τελικώς άλλαξαν γνώμη. Έχουν άλλα σχέδια για σένα. Και το μόνο σίγουρο είναι πως πλέον δεν θέλουν να καταφέρεις τίποτα στη ζωή σου.
http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/07/blog-post_75.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου