Εσύ λοιπόν νομοταγή μου νοικοκυραίε, δεν είσαι σαν τους άλλους

Νομικά Ανάλατα

 Εσύ λοιπόν νομοταγή μου νοικοκυραίε, δεν είσαι σαν τους άλλους : ....Όχι, δεν είσαι εσύ σαν τα πρεζάκια (που τα στραγγάλισε η μικροαστική ηθική σου), σαν τα κλεφτρόνια (φτωχοδιάβολοι που λαχταρούσαν το ψωμί την ώρα που εσύ λιγουρευόσουνα τη Μύκονο), σαν τους αναρχικούς οξαποδώ (που "απειλήσανε" τη νομιμότητα, που απειλεί την αξιοπρέπεια, που με τη σειρά της απειλεί το Κράτος σου), σαν τους Πακιστανούς που σου "βρωμίσανε" τον τόπο,(και που τους νοίκιαζες με το κεφάλι, σε 30 από δαύτους, το ερείπιο σου).   

Τώρα λοιπόν που θα σε μπουζουριάζουνε για χρέη, εσύ που κοιτάζεις τη δουλίτσα σου και αποτάσσεσαι τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, παρεκτός κι αν φέρει τη σφραγίδα της ελληνικής δημοκρατίας, ...κοίταξε να μην κλαίς… και ήσυχα και μετρημένα, ως έζησες, να κάνεις το χρέος σου προς τη μαμά πατρίδα… Κοίταξε να μη διαμαρτύρεσαι πως δεν είσαι σαν τους άλλους…

Εμείς το ξέρουμε, δεν είσαι:
Γιατί τα «αποβράσματα» που λες, που με τις ευλογίες σου τα ρίξανε στο κελί, που τώρα θα μοιραστείτε, είναι ψυχές, που μπορεί να «μυρίζουν» φτώχια, οργή, θυμό, ακόμα κι απόγνωση… αλλά εσένα σε έχει ποτίσει ο φόβος ως το μεδούλι.

Πως δεν είσαι σαν τους άλλους, το ξέρουν κι αυτοί: το κράτος σου, οι νόμοι σου, η δικαιοσύνη σου.
Απλά τώρα ήρθε η σειρά σου. Τόσο απλά.

Και κοίταξε να βάλεις καλά στο μυαλουδάκι σου ότι εγκληματίας δε γεννιέσαι… γίνεσαι, απ’ τη στιγμή που ο νόμος (που μέχρι τώρα προσκυνούσες), θα σε «ονομάσει» ως τέτοιο.

Κι όταν θα πας να επικαλεστείς τρεμάμενος, το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου…

...δεν ξέρω… μήπως, έστω και την τελευταία στιγμή να κοκκινίσεις… να ντραπείς ?

… που τέτοιοι «έντιμοι» σαν το δικό σου βίοι, κάνανε τη Ζωή αβίωτη?

(φωτογραφία: Misha Gordin)