Του Γιάννη Παντελάκη http://www.efsyn.gr/Δεν έχουν περάσει παρά λίγα μόλις εικοσιτετράωρα από τότε που έκλεισαν οι κάλπες. Και ήδη διαβάζω τρεις-τέσσερις σχετικά καλές ειδήσεις.
Η πρώτη πως η κυβέρνηση σκέφτεται να αυξήσει τις δόσεις εκείνων των πολιτών που οφείλουν στο Δημόσιο. Η δεύτερη ότι αν κάποιος αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας πως αδυνατεί να πληρώσει την εφορία δεν θα κινδυνεύει με ποινική δίωξη. Η τρίτη πως θα έρθει νομοσχέδιο το οποίο θα προβλέπει ότι τα χρηματικά ποσά από δεσμευμένες τραπεζικές καταθέσεις θα δοθούν σε οικονομικά αδύναμες ομάδες του πληθυσμού. Η τέταρτη ότι θα δημιουργηθεί ένα ευνοϊκότερο καθεστώς ρύθμισης οφειλών προς το ΙΚΑ.
Αν το έψαχνα λίγο περισσότερο, είμαι σίγουρος πως κάτι περισσότερο θα έβρισκα. Κάποιον υπουργό που εξήγγειλε μια νέα ευνοϊκή ρύθμιση δηλαδή. Ολα αυτά τα ωραία παραπέμπουν στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Τότε που κυριαρχούσε μια εικονική ευημερία και κάθε παραμονή εκλογών, η εκάστοτε κυβέρνηση έδινε υποσχέσεις, χάριζε οφειλές, διόριζε στο Δημόσιο, νομοθετούσε υπέρ διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Αυτή τη φορά, οι εξαγγελίες ακολούθησαν τις εκλογές, έγιναν μετά από αυτές δηλαδή. Το αποτέλεσμα της Κυριακής έβαλε το χεράκι του γι' αυτό. Και πιο πολύ έβαλε το χεράκι της η προοπτική πραγματοποίησης εθνικών εκλογών είτε τον Μάρτιο (λόγω αδυναμίας εκλογής Πρόεδρου της Δημοκρατίας) είτε αρκετά πιο σύντομα.
Ο τρόπος αυτός με τον οποίο πολιτεύεται η κυβέρνηση μυρίζει μούχλα. Παλαιοκομματικές και αραχνιασμένες λογικές, λες και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δεχτούν απερίσκεπτα λαγούς και πετραχήλια και να κατευθύνουν τις ψήφους τους με βάση αυτό. Η κρίση και όσα ακολούθησαν -κατά πώς φαίνεται- δεν έδωσαν κανένα μάθημα στους συγκυβερνώντες. Και αυτό αποτελεί τη μια πλευρά του προβλήματος. Η δεύτερη συνδέεται με τους δανειστές. Μπορεί η τρόικα για ευνόητους λόγους να αποσύρθηκε διακριτικά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αλλά σε λίγο θα είναι πάλι εδώ. Ο Τόμσεν και η παρέα του θα αρχίσουν τις επιθεωρήσεις και τους ελέγχους στα υπουργεία. Και τότε δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα επιτρέψουν σε υπουργούς να εξαγγέλλουν κάθε μέρα και από ένα νέο φιλολαϊκό μέτρο. Θα τους θυμίζουν άλλωστε πως υπάρχουν ακόμα πολλές μνημονιακές και ψηφισμένες από τη Βουλή υποχρεώσεις τις οποίες θα πρέπει να τηρήσουν. Οσο και αν η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να πετάει την μπάλα στην εξέδρα για να κερδίσει πολύτιμο πολιτικό χρόνο, οι τροϊκανοί θα επιμένουν.
Αυτή η τελευταία παράμετρος αποτελεί και τον πιο ισχυρό λόγο για να σκέφτεται τόσο το Μαξίμου όσο και η Χαριλάου Τρικούπη το ενδεχόμενο άμεσης προσφυγής στις κάλπες.
Αν το έψαχνα λίγο περισσότερο, είμαι σίγουρος πως κάτι περισσότερο θα έβρισκα. Κάποιον υπουργό που εξήγγειλε μια νέα ευνοϊκή ρύθμιση δηλαδή. Ολα αυτά τα ωραία παραπέμπουν στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Τότε που κυριαρχούσε μια εικονική ευημερία και κάθε παραμονή εκλογών, η εκάστοτε κυβέρνηση έδινε υποσχέσεις, χάριζε οφειλές, διόριζε στο Δημόσιο, νομοθετούσε υπέρ διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Αυτή τη φορά, οι εξαγγελίες ακολούθησαν τις εκλογές, έγιναν μετά από αυτές δηλαδή. Το αποτέλεσμα της Κυριακής έβαλε το χεράκι του γι' αυτό. Και πιο πολύ έβαλε το χεράκι της η προοπτική πραγματοποίησης εθνικών εκλογών είτε τον Μάρτιο (λόγω αδυναμίας εκλογής Πρόεδρου της Δημοκρατίας) είτε αρκετά πιο σύντομα.
Ο τρόπος αυτός με τον οποίο πολιτεύεται η κυβέρνηση μυρίζει μούχλα. Παλαιοκομματικές και αραχνιασμένες λογικές, λες και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δεχτούν απερίσκεπτα λαγούς και πετραχήλια και να κατευθύνουν τις ψήφους τους με βάση αυτό. Η κρίση και όσα ακολούθησαν -κατά πώς φαίνεται- δεν έδωσαν κανένα μάθημα στους συγκυβερνώντες. Και αυτό αποτελεί τη μια πλευρά του προβλήματος. Η δεύτερη συνδέεται με τους δανειστές. Μπορεί η τρόικα για ευνόητους λόγους να αποσύρθηκε διακριτικά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αλλά σε λίγο θα είναι πάλι εδώ. Ο Τόμσεν και η παρέα του θα αρχίσουν τις επιθεωρήσεις και τους ελέγχους στα υπουργεία. Και τότε δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα επιτρέψουν σε υπουργούς να εξαγγέλλουν κάθε μέρα και από ένα νέο φιλολαϊκό μέτρο. Θα τους θυμίζουν άλλωστε πως υπάρχουν ακόμα πολλές μνημονιακές και ψηφισμένες από τη Βουλή υποχρεώσεις τις οποίες θα πρέπει να τηρήσουν. Οσο και αν η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να πετάει την μπάλα στην εξέδρα για να κερδίσει πολύτιμο πολιτικό χρόνο, οι τροϊκανοί θα επιμένουν.
Αυτή η τελευταία παράμετρος αποτελεί και τον πιο ισχυρό λόγο για να σκέφτεται τόσο το Μαξίμου όσο και η Χαριλάου Τρικούπη το ενδεχόμενο άμεσης προσφυγής στις κάλπες.
Δεν θα μπορεί δηλαδή να αντέξει την επιβολή νέων μέτρων, άρα θα αναγκαστεί να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές πριν τα πάρει αυτά. Ας θυμηθούμε πως οι υποχρεώσεις τις οποίες πρέπει να τηρήσει μέχρι το τέλος του χρόνου, βάσει νόμων που έχουν ψηφιστεί, είναι πολλές και ιδιαίτερα επώδυνες για την ήδη δοκιμασμένη κοινωνία. Εως το τέλος του 2014 θα πρέπει να προχωρήσει στην απελευθέρωση των απολύσεων, στη γενναία επί τα χείρω αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος κ.ο.κ. Η σημερινή κυβέρνηση, με τη δεδομένη αριθμητική πλειοψηφία και την πολύ πρόσφατη εκλογική ήττα, δεν έχει πολλά περιθώρια να τηρήσει αυτές τις δεσμεύσεις της απέναντι στους δανειστές.
Αν οι συνθήκες το επιτρέψουν και αν βέβαια συναινέσουν και οι δανειστές, είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως η κυβέρνηση δεν θα περιμένει έως τον Μάρτιο για να οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές. Θα ακολουθήσει την προαναφερόμενη γνωστή τακτική (υποσχέσεις, παροχές κ.ά.) για το επόμενο διάστημα, θα φουσκώσει περισσότερο το περίφημο success story και σύντομα θα πηγαίνουμε πάλι στις κάλπες. Η επιλογή αυτή αποτελεί μάλλον μονόδρομο για τη συγκυβέρνηση. Με δεδομένη την ασυμφωνία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας τον Μάρτιο, ο πολιτικός χρόνος της είναι μικρός. Ολα δείχνουν ότι θα προτιμήσει να πάρει το ρίσκο των πρόωρων εκλογών σχετικά σύντομα αντί να πάρει νέα μέτρα και να οδηγηθούμε σε εκλογές τον Μάρτιο. Αυτά τουλάχιστον λέει η λογική. Η οποία, ωστόσο, δεν είναι πάντα και ο καλύτερος σύμβουλος της κυβέρνησης.
Αν οι συνθήκες το επιτρέψουν και αν βέβαια συναινέσουν και οι δανειστές, είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως η κυβέρνηση δεν θα περιμένει έως τον Μάρτιο για να οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές. Θα ακολουθήσει την προαναφερόμενη γνωστή τακτική (υποσχέσεις, παροχές κ.ά.) για το επόμενο διάστημα, θα φουσκώσει περισσότερο το περίφημο success story και σύντομα θα πηγαίνουμε πάλι στις κάλπες. Η επιλογή αυτή αποτελεί μάλλον μονόδρομο για τη συγκυβέρνηση. Με δεδομένη την ασυμφωνία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας τον Μάρτιο, ο πολιτικός χρόνος της είναι μικρός. Ολα δείχνουν ότι θα προτιμήσει να πάρει το ρίσκο των πρόωρων εκλογών σχετικά σύντομα αντί να πάρει νέα μέτρα και να οδηγηθούμε σε εκλογές τον Μάρτιο. Αυτά τουλάχιστον λέει η λογική. Η οποία, ωστόσο, δεν είναι πάντα και ο καλύτερος σύμβουλος της κυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου