«Δεν μπορούμε να λύσουμε προβλήματα αν χρησιμοποιήσουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης που τα δημιούργησε.» Α.ΑΙΝΣΤΑΙΝ

      

Μάκης Δημητράτος 

  

Αν κοιτάξουμε προσεκτικά όσα δήλωσε ο Περιφερειάρχης για την αίτηση χρηματοδότησης προς το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ , μόνο ανησυχία μπορεί να προκληθεί:

<< ...η Περιφέρεια όσο και περιφερειακή Ενότητα Κεφαλονιάς και Ιθάκης ,έχουν δώσει στο αρμόδιο Υπουργείο όλα εκείνα τα στοιχειά που απαιτούνται για το εκτιμώμενο κόστος των ζημιών, ενώ η καταγραφή συνεχίζεται>>.

Έχουν περάσει επτά εβδομάδες και στις δέκα λήγει η προθεσμία υποβολής,ενώ η καταγραφή.. συνεχίζεται !!!κανείς δεν γνωρίζει τι είναι αυτό που καταγράφεται και ποιος το καταγράφει.

Διαβάζουμε από την ημερησία διάταξη του Περιφερειακού Συμβουλίου:

Το περιφερειακό Συμβούλιο ενέκρινε η Προγραμματική Σύμβαση με τίτλο: 

<<Κατεδαφίσεις και υποστυλώσεις σεισμόπληκτων κτιρίων και καθαιρέσεις πάσης φύσεως εξ αιτίας των προσφάτων σεισμών >>, μεταξύ των συμβαλλόμενων Υπουργείου Υποδομών μεταφορών και Δικτύων, της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων-Περιφερειακής Ενότητας Κεφαλονιάς & του Δήμου Κεφαλονιάς, Προϋπολογισμού 460.000,00 ε.

Το ποσό των 360.000 ευρώ θα διατεθεί στο Δήμο, για τις κατεδαφίσεις και το ποσό των 100.000ευρω θα παραμείνει στην Π.Ε Κεφαλονιάς και Ιθάκης για τις καθαιρέσεις πάσης φύσεως>>.

Γιατί αυτό το ποσό (το οποίο θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο) πρέπει να επιβαρύνει τον κρατικό η δημοτικό προϋπολογισμό,όταν στις δράσεις του Ταμείου Αλληλεγγύης αναφέρεται:<<καθαρισμός των περιοχών που επλήγησαν από καταστροφές,συμπεριλαμβανομένων των φυσικών ζωνών>>.

Οι κατεδαφίσεις ,η απομάκρυνση των μπαζών, η αποκατάσταση των κατολισθήσεων σε όλη την Κεφαλονιά (Παλλικη,Αθερας,επαρχιακοί οδοί Αργοστολίου-Ληξουρίου, Αργοστολίου-Φισκαρδου και άλλων) δεν θα συμπεριληφθούν στο ελληνικό αίτημα!!! 

Όταν όλες οι κινήσεις αποκατάστασης και προστασίας πρέπει να συνοδεύονται από ενέργειες διατήρησης της αισθητικής του τοπίου είναι φυσικό να αυξάνεται το ύψος της  ζημιάς και το απαιτούμενο ποσό .(Ελπίζουμε να υπάρχει δεύτερη σκέψη η κατεδάφιση κτηρίων και η απομάκρυνση των μπαζών να μην παραμείνει όπως αναφέρει το ΦΕΚ για την σεισμόπληκτη Κεφαλονιά,υποχρεωση και δαπάνη των ιδιοκτητών).

Στην επιστολή του επιτρόπου Περιφερειακής ανάπτυξης κ.Χαν,διαβαζουμε: 

<<Το 2014 το κατώτατο όριο που υφίσταται στην Ελλάδα για την κινητοποίηση του Ταμειου Αλλυλεγγυης της ΕΕ είναι για άμεση ζημιά πάνω από 1.168 δις ευρώ (0,6 του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος) Κάτω από το όριο το Ταμείο θα μπορούσε να κινηθεί κατ `εξαίρεση..>>

Αν κρίνουμε από τον προϋπολογισμό του έργου της κατεδάφισης, δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση και δεν γίνεται κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να πλησιάσουμε το μέγιστο ποσό.   Εμείς που δεν θέλουμε να επιδοθούμε σε   

<< λαϊκισμό>>, λέμε ότι δεν είμαστε εκείνοι που γνωρίζουν μέχρι που μπορεί να φτάσει ο προϋπολογισμός του κόστους.

Η <<δημιουργική λογιστική>> δεν είναι στις δικές μας προθέσεις και οι κρατούντες φαίνεται να την χρησιμοποιούν μόνο σε βάρος των πολιτών.

Υπαρκτά γεγονότα όμως μας υποχρεώνουν να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον όποιο από εδώ και πέρα θα πρέπει να υπολογίζουμε τις ζημιές, να οικοδομούμε ,να στήνουμε τις δημόσιες υποδομές και τελικά τις ζωές μας στο συγκεκριμένο σεισμογενή τόπο:


1. Η καταγραφή πρωτοφανούς μεγέθους επιταχύνσεων, η αλλοίωση της μορφολογίας του εδάφους, η άγνωστη ακόμα κατάσταση του υπεδάφους πάνω στο οποίο υπάρχουν κτίσματα και δημόσιες υποδομές , η ομόφωνη πρόβλεψη των σεισμολόγων για σεισμό μεγάλου μεγέθους τα προσεχή χρόνια και η ανάγκη αναθεώρησης του αντισεισμικού κανονισμού πρέπει να μας οδηγήσουν στην αναθεώρηση προς τα πάνω του τρόπου με τον οποίο προϋπολογίζουμε και δημιουργούμε τις κρατικές υποδομές ( δίκτυα,λιμάνια, δρόμοι ,δημόσια κτήρια, σχολεία κλπ).

2. Αντί για αναθεώρηση όλων αυτών, συνεχίζουμε να προβλέπουμε ,να προϋπολογίζουμε και να χτίζουμε με τον 

<< παλιό>> τρόπο ( Ξεκίνησαν οι εργασίες του σχολικού συγκροτήματος στο Φαραώ ,μελετημένου με τις παλιές προδιαγραφές , σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Και με τον ίδιο<< παλιό>> τρόπο φαίνεται να προχωράνε και οι προϋπολογισμοί όλων των άλλων αναγκαίων έργων).

3. Φαίνεται ότι και στον προϋπολογισμό της ζημιάς από τους σεισμούς ,η λογική της κυβέρνησης, της περιφέρειας και του Δήμου είναι η μη υποβολή <<υπερβολικών>> αιτημάτων. Μην τυχόν και ενοχληθούν οι συμπαθείς σε αυτούς αρμόδιοι , εντός και εκτός Ελλάδος. 

Όμως υπερβολικό είναι που ζούμε σε κατάσταση οικονομικού και φυσικού σεισμού και κάποιοι χαρακτηρίζουν <<υπερβολικό >> το κάθε αίτημα μας. Υπερβολικό είναι να ζούμε στο πιο σεισμογενές σημείο Ευρώπης και Αφρικής και να μην μας επιδοτούν για να ζούμε εδώ.

4. Είναι απολύτως ρεαλιστική η αύξηση του κόστους των δημοσίων υποδομών και η ανάλογη ποσοτική μεγέθυνση των αιτήσεων οικονομικής συνδρομής προς κάθε αρμόδιο.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι 

α) οι δρόμοι, τα λιμάνια και τα κτήρια πρέπει να έχουν νέα ενισχυμένη αντισεισμική έδραση και θωράκιση

 

β) απαιτείται έλεγχος του υπεδάφους για όλη την πόλη του Ληξουρίου και την Παλλική, και επανεξέταση αντοχών σε περίπτωση νέου σεισμού

γ) η αποκατάσταση των δεκάδων κατεστραμμένων Μνημείων Πολιτιστικής κληρονομιάς και έργων μνημειακής τέχνης και αρχιτεκτονικής (εκκλησίες, Σαμόλι, Ιακωβάτειος, Αρχαιολογικό μουσείο Αργοστολίου και η προσωρινή μεταφορά του) απαιτούν ένα ποσό που δεν προϋπολογίζεται , αθροίζοντας τσιμέντα και εργατικά

δ) η αισθητική αποκατάσταση δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος, παράλληλη με τις απαραίτητες αντισεισμικές επεμβάσεις , δημιουργούν ένα κόστος που υπερβαίνει κατά πολύ τους <<παλιούς>> τρόπους προϋπολογισμού.

Σε αυτό το σημείο να θυμηθούμε ότι ο Χάρακας ,του οποίου τα έργα αποκατάστασης ξεκίνησαν 31 χρόνια μετά το σεισμό του 1983, είχε για οριστική λύση μια πρόταση διάνοιξης σήραγγας.

Η πρόταση απορίφθηκε σαν δαπανηρή , και σήμερα εισπράττουμε τα αποτελέσματα εκείνων των πολιτικών αποφάσεων. Η αίσθηση όλων είναι ότι ο τρόπος αντιμετώπισης των ζημιών και του τωρινού σεισμού , έχει ανάλογη αντιμετώπιση.

Και ας γίνουμε συγκεκριμένοι¨ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Αρκεί να θέλουμε και να μπορούμε να τα πάρουμε.

1. Υπερβολικώς απαράδεκτο είναι να υπάρχουν διαθέσιμα 500 εκατομμύρια στο ταμείο Αλληλεγγύης της Ε.Ε. και εμείς να επιλέγουμε την κατάθεση φακέλου λιτών προϋπολογισμών , αντί για μια πραγματική οικονομική εκτίμηση των αναγκών μας.

2. Υπάρχουν τα ΕΣΠΑ

3. Υπάρχει το <<Ειδικό Ταμείο Αντιμετώπισης Έκτακτων Αναγκών>>

4. Θα μπορούσε να έχει υπάρξει Ειδικό Ταμείο σεισμόπληκτων Κεφαλονιάς , για τις εισφορές ιδιωτών, όπως υπήρξε για τους πυροπαθείς της Ηλείας το 2007 και όπως υπήρξε για τους πυροπαθείς της Κεφαλονιάς στο τέλος της δεκαετίας του 80 ( το οποίο οι Kεφαλονίτες ουδέποτε είδαν γιατί το συγκεκριμένο ποσό μεταφέρθηκε για να γίνει Ίδρυμα συνεδρίων).Αλλά κανείς δεν το σκέφθηκε!!!

5. Θα έπρεπε να έχουν εγκατασταθεί (και υπάρχει ακόμα καιρός ) λυόμενα κτήρια προσωρινής στέγασης τα οποία βρίσκονται στη διάθεση του ΟΑΣΠ και τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί σε κάθε σεισμό , μετά το 1995. Το μόνο κόστος είναι τα μεταφορικά. Και αντί αυτού υιοθετήθηκε η λύση των σκηνών και των πλοίων μακριά από εκεί που βρίσκονται και ζουν οι σεισμόπληκτοι . Και η αποκατάσταση της στέγασης των σεισμοπλήκτων θα πάρει χρόνια.

6. Κάτι που δεν αναφέρει κανείς , είναι πολύ σημαντικό και βέβαια οι επιπτώσεις θα είναι τρομακτικές για την επιβίωση των νησιών μας είναι οι Υδρογονάνθρακες.
Επειδή δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στην ικανότητα,τις προθέσεις και την ελεγχτικη ικανότητα του κράτους έως ότου έρθει η δημοκρατία και η διαφάνεια στην Ελλάδα  ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ  στην πλέον σεισμογενή περιοχή της Ευρώπης και της Αφρικής.

Όποιος αμφιβάλλει για τις διαθέσεις των Κεφαλλονιτών, ας διοργανώσουμε ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.

Όταν μιλάμε για δημοκρατία πρέπει να το αποδεικνυουμε. 

Πριν πεινάσουμε πρέπει να μαγειρεύουμε.


Τελειώνοντας θα πω μόνο ότι οι Ληξουριώτες αλλά και όλοι οι Κεφαλονίτες πρέπει να διατηρήσουμε ζωντανό το θυμό και την εξέγερση μας μέχρι να επιβάλλουμε την ικανοποίηση των επιθυμιών και των αναγκών μας.

Η Ύπατη Αρμοστεία των Τραπεζιτών ,των δανειστών , της συγκυβέρνησης με τα μνημόνια τους δεν είναι φίλοι μας είναι απέναντι μας.

Πέρα από αυτά που υποβάλλουμε και διεκδικούμε, υπάρχουν και αυτά που μπορούμε να κάνουμε μονοί μας. 

Με έναν άλλο τρόπο σκέψης, δράσης με δημοκρατία αλληλεγγύη και συνεργασία.