Εχουν περάσει λίγες ημέρες, αλλά ακόμα δυσκολεύομαι να καταλάβω για ποιό λόγο τα συστημικά μίντια εξαπέλυσαν μύδρους για το πάρτι των οργίων στη Μύκονο, συνοδεία τής φωνής τού Αντ. Ρέμου. Αυτήν την Ελλάδα, της γαλλικής σαμπάνιας και της ψευτομαγκιάς, υπερασπίζονται οι εικονοκλάστες των μνημονίων: την Ελλάδα τής κρατικοδίαιτης κι αφορολόγητης επιχειρηματικότητας, η οποία δεν θέλει ούτε καν να σκέφτεται πως μπορεί να έρθει κάποτε η ημέρα που σε αυτήν τη χώρα ο καθένας θα αμείβεται αναλόγως της προσφοράς του και θα φορολογείται δίκαια με βάση το εισόδημά του. Τα άτομα που κατέκλυσαν το νυχτερινό κέντρο τής Μυκόνου για να ακούσουν σοκολατένια τραγούδια για την καψούρα κι επαναστατικά άσματα του τύπου "κομμένα πια τα δανεικά" είναι ακριβώς η Ελλάδα που μας οδήγησε στα μνημόνια και τώρα μας ζητά τα ρέστα γιατί κάποιοι από εμάς την προηγούμενη δεκαετία παίρναμε δάνεια ή ζητούσαμε ρουσφέτια για να μπορέσουμε να ζήσουμε έστω και λίγο όπως οι κροίσοι. Αφού πρώτα μας τάισαν με το παραμύθι τού "greek dream", τη διαχρονική πλάνη τού καπιταλισμού πως αξίζει να ανέχεσαι τη φτώχεια γιατί μια ημέρα μπορεί να γίνεις πλούσιος, τώρα απαιτούν να συνεχίζουμε να πληρώνουμε τις ξέφρενες νύχτες τους...
Η Ελλάδα τής Μυκόνου όχι μόνο δεν έχει τελειώσει, αλλά θα διαιωνίζεται όσο ακολουθούνται πολιτικές που κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Αυτό που τέλειωσε είναι η ψευδαίσθηση ευτυχίας που καλλιέργησε το "λάιφσταϊλ" όλα αυτά τα χρόνια για να καταναλώνεται αφειδώς από το πόπολο. Τώρα θα πρέπει να βλέπουμε μόνο από την τηλεόραση κι από τα κουτσομπολίστικα περιοδικά αυτούς τους "beautiful people", που κάποτε είχαμε τη δυνατότητα να βλέπουμε από κοντά στην παραλία τής Ψαρρούς καταθέτοντας το διακοποδάνειό μας. Κι αυτό είναι που μας εξοργίζει περισσότερο κι όχι οι αδικίες που γεννά το φαύλο σύστημα. Κι εμείς, έτσι λούμπεν και ταξικώς ασυνείδητοι που είμαστε, θα θέλαμε να είμαστε στο νυχτερινό κέντρο που ο λαϊκός αοιδός υμνούσε τον επιφανειακό έρωτα και λοιδορούσε σωματικά ελαττώματα φαύλων πολιτικών για να γουστάρουν από τα τραπέζια τους ζάπλουτα μηδενικά. Το ότι δε μας βγαίνει ο λογαριασμός για να κάνουμε κάτι τέτοιο είναι που μας στενοχωρεί κι όχι η φούσκα αυτού του τρόπου ζωής. Γι' αυτό και συνεχίζουμε να χρηματοδοτούμε και να στηρίζουμε, έστω με την ανοχή μας, το εκτελεστικό απόσπασμα που μας οδηγεί στον "τοίχο τής Καισαριανής"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου