Συντάκτης:
Δημήτρης Τρίμης
Είναι θεμιτό, μετά από την πολιτική και εκλογική συντριβή του, ο κ. Σαμαράς να θέλει να... κρατήσει καθυστέρηση στην παράταξή του ώστε να αποφύγει τη βίαιη καθαίρεσή του από την κομματική ηγεσία.
Σήμερα, σχεδόν 40 μέρες μετά την κακήν κακώς απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία, θα αφήσει -γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά- να εκδηλωθούν και να εκτονωθούν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ώστε να αντιληφθεί τους εσωκομματικούς συσχετισμούς.
Ύστερα προφανώς θα κινδυνολογήσει, υιοθετώντας όλα τα γνωστά κακεντρεχή επιχειρήματα των δανειστών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα «καταστρέψει τη χώρα» και θα πάει κάποτε σε μια νέα κομματική σύναξη, προσμένοντας με αγωνία την οικονομική ασφυξία των τοκογλύφων και τη διάλυση της χώρας και της κυβέρνησης. Αυτό είναι το μόνο σενάριο που πιθανόν να τον κρατήσει στο παιχνίδι της εξουσίας.
Αν τον κατηγορήσει κανείς με στοιχεία γι' αυτή την ελεεινή τακτική του, θα απαντήσει με ένα ανυπόστατο χειμαρρώδες υβρεολόγιο, ενώ παράλληλα θα διαφημίσει τον ανιδιοτελή «πατριωτισμό» του και τις θυσίες του για το καλό του «έθνους»... και της τρόικας.
Ο κ. Σαμαράς, όπως και ο κ. Βενιζέλος γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να αφήσουν σε χλωρό κλαρί την νέα κυβέρνηση, του Αλέξη Τσίπρα, αδιαφορώντας για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του καθημερινού εκβιασμού των «θεσμών» της Ευρώπης και του Δ.Ν.Τ κατά της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, σχεδιάζοντας ή και ενθαρρύνοντας τις βρομερές μεθοδεύσεις και τις άνευ προηγουμένου αντιδημοκρατικές υπονομεύσεις του «βαθέως κράτους» και της Διαπλοκής.
Όλα αυτά ερμηνεύονται αν δει κανείς προσεκτικά την αλλοπρόσαλλη, (σχιζοφρενική και αλληλο-αναιρούμενη) γλώσσα που χρησιμοποιεί η Συγγρού.
Δηλαδή, από τη μια κατηγορείται ο ΣΥΡΙΖΑ για καταστροφικούς ερασιτεχνισμούς και λαϊκιστική πολιτική παροχών χωρίς λεφτά (για «σοσιαλμανία» όπως λέγανε οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και οι λοιποί χουντικοί για τον «εθνάρχη» της μεταπολιτευτικής Δεξιάς παράταξης) και από την άλλη μεριά (αλλά ταυτόχρονα) η ίδια αδιόρθωτη Δεξιά καταγγέλει και «αποκαλύπτει» ότι ο Αλέξης Τσίπρας μετά τα στραπάτσα που υπέστη στην αρένα των «θεσμών» και των «διεθνών αγορών», έγινε σαν κι αυτούς...
Οτι με λίγα λόγια η κυβέρνηση της Αριστεράς υιοθέτησε τα Μνημόνια και επιβάλλει τις δεσμεύσεις του e-mail Χαρδούβελη.
Βεβαίως, ο καθένας, μέσα κι έξω από τα σύνορα μας, ξέρει πολύ καλά ότι η ελληνική κοινωνία δεν «μασάει» στις υστερικές κραυγές και τη δήθεν φιλολαϊκή κριτική της Ν.Δ ή του ΠΑΣΟΚ. Όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν μια πρωτοφανή στήριξη του λαού στην προσπάθεια της νέας κυβέρνησης για την σταδιακή έστω ανασυγκρότηση της χώρας μετά από τα Μνημόνια της πενταετούς διαρκούς χρεοκοπίας και εξάρτησης από τη δικτατορία των αγορών και τα παχύδερμα της ευρωπαϊκής και της ντόπιας ελίτ.
Συνεπώς, για να επιβιώσει πολιτικά ο Αντώνης Σαμαράς, και η ομάδα του, πρέπει να αποτύχει πάση θυσία η νέα κυβέρνηση, να την οδηγήσουν σε «πιστωτικό γεγονός» ώστε να πάρει το μάθημά του ο ...ανώριμος λαός που παρασύρθηκε από τους «αναρχοάπλυτους» του ΣΥΡΙΖΑ και τους «ψεκασμένους» των ΑΝ.ΕΛ και να ξανακαλέσει τον Σαμαρά ...να μας σώσει.
Συμπέρασμα:
Αν δεν ανανεωθούν δημοκρατικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως αν δεν φύγει η εξουσιομανής παρέα των πολιτικά... τελειωμένων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που λειτουργεί ως «πέμπτη φάλαγγα», η χώρα δεν μπορεί να πάρει ανάσες να απελευθερωθεί και να πάει με δημοκρατία σε δίκαιες και ουσιαστικές βαθιές κοινωνικές αλλαγές.
Πρέπει κάποτε στην Ελλάδα οι αποτυχόντες πολιτικοί να ξέρουν να χάνουν και να αποσύρονται σεμνά.
Αναρτήθηκε από Kirki
Δημήτρης Τρίμης
Είναι θεμιτό, μετά από την πολιτική και εκλογική συντριβή του, ο κ. Σαμαράς να θέλει να... κρατήσει καθυστέρηση στην παράταξή του ώστε να αποφύγει τη βίαιη καθαίρεσή του από την κομματική ηγεσία.
Σήμερα, σχεδόν 40 μέρες μετά την κακήν κακώς απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία, θα αφήσει -γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά- να εκδηλωθούν και να εκτονωθούν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ώστε να αντιληφθεί τους εσωκομματικούς συσχετισμούς.
Ύστερα προφανώς θα κινδυνολογήσει, υιοθετώντας όλα τα γνωστά κακεντρεχή επιχειρήματα των δανειστών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα «καταστρέψει τη χώρα» και θα πάει κάποτε σε μια νέα κομματική σύναξη, προσμένοντας με αγωνία την οικονομική ασφυξία των τοκογλύφων και τη διάλυση της χώρας και της κυβέρνησης. Αυτό είναι το μόνο σενάριο που πιθανόν να τον κρατήσει στο παιχνίδι της εξουσίας.
Αν τον κατηγορήσει κανείς με στοιχεία γι' αυτή την ελεεινή τακτική του, θα απαντήσει με ένα ανυπόστατο χειμαρρώδες υβρεολόγιο, ενώ παράλληλα θα διαφημίσει τον ανιδιοτελή «πατριωτισμό» του και τις θυσίες του για το καλό του «έθνους»... και της τρόικας.
Ο κ. Σαμαράς, όπως και ο κ. Βενιζέλος γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να αφήσουν σε χλωρό κλαρί την νέα κυβέρνηση, του Αλέξη Τσίπρα, αδιαφορώντας για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του καθημερινού εκβιασμού των «θεσμών» της Ευρώπης και του Δ.Ν.Τ κατά της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, σχεδιάζοντας ή και ενθαρρύνοντας τις βρομερές μεθοδεύσεις και τις άνευ προηγουμένου αντιδημοκρατικές υπονομεύσεις του «βαθέως κράτους» και της Διαπλοκής.
Όλα αυτά ερμηνεύονται αν δει κανείς προσεκτικά την αλλοπρόσαλλη, (σχιζοφρενική και αλληλο-αναιρούμενη) γλώσσα που χρησιμοποιεί η Συγγρού.
Δηλαδή, από τη μια κατηγορείται ο ΣΥΡΙΖΑ για καταστροφικούς ερασιτεχνισμούς και λαϊκιστική πολιτική παροχών χωρίς λεφτά (για «σοσιαλμανία» όπως λέγανε οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και οι λοιποί χουντικοί για τον «εθνάρχη» της μεταπολιτευτικής Δεξιάς παράταξης) και από την άλλη μεριά (αλλά ταυτόχρονα) η ίδια αδιόρθωτη Δεξιά καταγγέλει και «αποκαλύπτει» ότι ο Αλέξης Τσίπρας μετά τα στραπάτσα που υπέστη στην αρένα των «θεσμών» και των «διεθνών αγορών», έγινε σαν κι αυτούς...
Οτι με λίγα λόγια η κυβέρνηση της Αριστεράς υιοθέτησε τα Μνημόνια και επιβάλλει τις δεσμεύσεις του e-mail Χαρδούβελη.
Βεβαίως, ο καθένας, μέσα κι έξω από τα σύνορα μας, ξέρει πολύ καλά ότι η ελληνική κοινωνία δεν «μασάει» στις υστερικές κραυγές και τη δήθεν φιλολαϊκή κριτική της Ν.Δ ή του ΠΑΣΟΚ. Όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν μια πρωτοφανή στήριξη του λαού στην προσπάθεια της νέας κυβέρνησης για την σταδιακή έστω ανασυγκρότηση της χώρας μετά από τα Μνημόνια της πενταετούς διαρκούς χρεοκοπίας και εξάρτησης από τη δικτατορία των αγορών και τα παχύδερμα της ευρωπαϊκής και της ντόπιας ελίτ.
Συνεπώς, για να επιβιώσει πολιτικά ο Αντώνης Σαμαράς, και η ομάδα του, πρέπει να αποτύχει πάση θυσία η νέα κυβέρνηση, να την οδηγήσουν σε «πιστωτικό γεγονός» ώστε να πάρει το μάθημά του ο ...ανώριμος λαός που παρασύρθηκε από τους «αναρχοάπλυτους» του ΣΥΡΙΖΑ και τους «ψεκασμένους» των ΑΝ.ΕΛ και να ξανακαλέσει τον Σαμαρά ...να μας σώσει.
Συμπέρασμα:
Αν δεν ανανεωθούν δημοκρατικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως αν δεν φύγει η εξουσιομανής παρέα των πολιτικά... τελειωμένων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ που λειτουργεί ως «πέμπτη φάλαγγα», η χώρα δεν μπορεί να πάρει ανάσες να απελευθερωθεί και να πάει με δημοκρατία σε δίκαιες και ουσιαστικές βαθιές κοινωνικές αλλαγές.
Πρέπει κάποτε στην Ελλάδα οι αποτυχόντες πολιτικοί να ξέρουν να χάνουν και να αποσύρονται σεμνά.
Αναρτήθηκε από Kirki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου