Καλός ο προβληματισμός αλλά χρειάζεται κι η Πράξη

Γιώργος Παππάς
http://www.artinews.gr/

Το «mail Βαρουφάκη», για το οποίο έγινε και θα γίνεται λόγος για αρκετό καιρό, δεν αποτελεί πλέον μόνο το κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά, για τους επόμενους τέσσερις μήνες, και του κυβερνητικού έργου.

Δεν πρόκειται για ένα κείμενο απτών μέτρων, αλλά για ένα διπλωματικό, νομικό, οικονομικό και πολιτικό κείμενο – πλαίσιο. Είναι διπλωματικό καθώς αποτελεί τμήμα της διαπραγμάτευσης, ως ενυπόγραφο κείμενο του Υπουργού Οικονομικών. Είναι νομικό καθώς εμπεριέχει αυτονόητες νομικές δεσμεύσεις και η εξειδίκευσή του θα παραγάγει μια σειρά από νόμους. Και, τέλος, είναι οικονομικό και πολιτικό καθώς από την εξειδίκευσή του θα προκύψει μεγάλο τμήμα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Μοιραία λοιπόν, ως κείμενο «δημιουργικής ασάφειας», κατά τον υπογράφοντα, συνιστά πεδίο αναλύσεων, κριτικής και πλήθους προβλέψεων.

Ο Γιάννης Μηλιός, υπεύθυνος (;) οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος (;) της Πολιτικής του Γραμματείας, σε μια περίοδο που η επικοινωνία γίνεται ποικιλότροπα, επέλεξε να κοινωνήσει, μέσω διαδικτύου, την πολιτική του ανάλυση για την έναρξη της διαπραγμάτευσης, που οδήγησε, μέχρι τούδε, στο «mail Βαρουφάκη».

Μέσα από ένα ενυπόγραφο κείμενο ηχηρής υπενθύμισης πολιτικού προσήμου του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά κάποιους έπραξε καλώς, κατά άλλους όχι. Με εκατέρωθεν επιχειρήματα, που κέντραραν περισσότερο στη στιγμή, τη σκοπιμότητα και τον τρόπο, παρά στην ουσία του κειμένου των Λαπατσιώρα, Μηλιού και Σωτηρόπουλου. Το οποίο, κατά την γνώμη μου, είναι ένα ακριβές, πολιτικά προωθητικό και χρήσιμο εργαλείο, αν ξεπεραστεί η κακοποίησή του από την επιδερμική προσέγγιση. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι η σημερινή δήλωση του Υπουργού Οικονομικών περί πιθανής θεσμοθέτησης έκτακτου φόρου στοχευμένου στην οικονομική ελίτ κινείται στην κατεύθυνση του κειμένου Μηλιού.

Στην κατεύθυνση, όμως, της χρηστικής κακοποίησης -εν προκειμένω- του ίδιου του Μηλιού εντάσσεται ο, εντός των τειχών και εντυπωσιακά γρήγορος ετεροπροσδιορισμός του, που τον μετακινεί από τη «δεξιά» πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ στην «αριστερή».

Όσο ενοχλητική κι αν ήταν ή/και είναι για τον ίδιο η χρησιμοποίησή του στην κακοφορμισμένη εσωκομματική μάχη συσχετισμών, η εξάντληση της αλήθειας σ’ αυτήν τη σκοπιμότητα αποτελεί την πιο ευνοϊκή περίπτωση για την πολιτική κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ, μιας και οι απόψεις του Μηλιού και οι επεξεργασμένες θέσεις του για την οικονομική πολιτική δεν μεταβλήθηκαν.

Αντί, λοιπόν, για την άκοπη, ανέξοδη, άστοχη και εσωστρεφή απόδοση «δεξιόμετρων» και «αριστερόμετρων», αυτό είναι που πρέπει να αποτελέσει τραπέζι δουλειάς για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με έμφαση στη δουλειά κι όχι στο… τραπέζι.